tag:blogger.com,1999:blog-83012564174685490662024-03-19T10:46:57.877+02:00Άδοντες"ΜΟΥΣΙΚΗΝ ΠΟΙΕΙ ΚΑΙ ΕΡΓΑΖΟΥ"Unknownnoreply@blogger.comBlogger9060125tag:blogger.com,1999:blog-8301256417468549066.post-70640541092875255222024-03-19T02:00:00.000+02:002024-03-19T02:00:00.143+02:00Στὴν Εὐρώπη τοῦ 20οῦ αἰώνα: Ἡ ἀπώλεια ἑνὸς πολιτισμοῦ<p><span style="font-size: large;"> </span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbCPMLLHLSRMt2fLiu3HJBjy2IyRnJlTZ2jQrfJUwSBD9dv8G6tth-sVYZROr-SR205yq8I9o35WJ_Igqm7BYYBTeuFzsojWZdXhc7H4ISfsN4eZ324IxDx_Vy7i-QMJNbQ96g9Nvko7y2ypF0UXWNFsyFvXQnoG0203M3BfIdFEsilzJPpNrr9TA8wi-h/s300/111.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="220" data-original-width="300" height="469" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbCPMLLHLSRMt2fLiu3HJBjy2IyRnJlTZ2jQrfJUwSBD9dv8G6tth-sVYZROr-SR205yq8I9o35WJ_Igqm7BYYBTeuFzsojWZdXhc7H4ISfsN4eZ324IxDx_Vy7i-QMJNbQ96g9Nvko7y2ypF0UXWNFsyFvXQnoG0203M3BfIdFEsilzJPpNrr9TA8wi-h/w640-h469/111.jpg" width="640" /></a></span></div><span style="font-size: large;"><br /></span><p></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;"> Ὀλιβιὲ Κλεμάν</span></p><p><span style="font-size: large;">Μ' ἀρέσει ν' ἀκούω τοὺς ἄλλους νὰ μιλοῦν γιὰ τὸν ἑαυτό τους. Δὲ μ' ἀρέσει νὰ μιλάω ἐγὼ γιὰ τὸν ἑαυτό μου. Μοῦ φαίνεται, πὼς μετράει θετικὰ μονάχα κεῖνο τὸ γύρισμα τῆς καρδιᾶς πρὸς τὸ παρελθόν, ποὺ ἀνοίγει τὸν δρόμο γιὰ τὸ μέλλον. «Ὕπαγε καὶ μηκέτι ἁμάρτανε», εἶπε ὁ Χριστὸς στὴν ἁμαρτωλὴ γυναίκα, ἀφοῦ τὴν ἔσωσε ἀπ' τὸ λιθοβόλημα. Ὅλα εἶναι ξανὰ καινούργια. Δὲν ὑπάρχει πιὰ θάνατος. Λοιπόν, ὁ θάνατος εἶναι ὁ καθρέφτης, ποὺ μέσα σ' αὐτὸν κυτταζόμαστε ἀδιάκοπα. Γι' αὐτὸ μοῦ φαίνεται ἀδύνατο νὰ μιλήσω γιὰ τὸν ἑαυτό μου. Ὁ καθρέφτης εἶναι σπασμένος. Ὅμως, θάθελα νὰ προσπαθήσω νὰ μιλήσω γιὰ Κεῖνον, Μὲ ποιό τρόπο μᾶς ἀναζητάει. Μὲ ποιό τρόπο μὲ ἀναζήτησε καὶ μὲ βρῆκε. […]</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Ὅταν εἴμουνα παιδί, δὲν μοῦ μιλοῦσαν ποτὲ γιὰ τὸν Θεό. Δὲν μοῦ ἀπαντοῦσαν, ὅταν ρωτοῦσα, ὅπως...<span></span></span></p><a name='more'></a><span style="font-size: large;"> ρωτοῦν ὅλα τὰ παιδιά, γιατί ζοῦμε καὶ γιατί πεθαίνουμε. Μοῦ ἔκοβαν τὴν ἐρώτηση, ἔτσι, ὅπως κάνουν καὶ σήμερα, προσπαθώντας νὰ σταματήσουν ἀπ' τὴν ἀρχὴ τὴ διατύπωσή της. Ποτὲ δὲ μιλοῦσαν γι' Αὐτόν. Καὶ ποτὲ δὲν τοῦ μιλοῦσαν. Ἐξὸν ἀπὸ μερικὲς γυναῖκες – κι αὐτὸ ἴσως γιὰ μιὰ μονάχα φορά – ποὺ εἶχαν ἔρθει ἀπ' τὴν τραγικὴ περιοχὴ τῶν Σεβαίν, κουβαλώντας πάνω τους τὴν ἐπανάσταση, σὰ μιὰ λάβα κρυωμένη ἀφύσικα καί, πού, μπροστὰ στὸν πρόωρο θάνατο κάποιου δικοῦ τους, ξεσποῦσαν σ' ἀσταμάτητη βλαστήμια, μὲ τρόπο, ποὺ νὰ ἐξαρθρώνεται ἡ ὕπαρξη.</span><p></p><p><span style="font-size: large;">Δὲ μιλοῦσαν γιὰ τὸν Θεό, γιὰ τὸν ζωντανὸ Θεό. Ὅμως, ὁ Θεός, ἡ λέξη «Θεὸς» ἦταν συχνὰ αὐτό, ποὺ ἔχει πάψει νἆναι σήμερα: ἕνα θέμα συνομιλίας. Γιατὶ σήμερα δὲν ἔχουν πιὰ ντροπή, ὅταν μιλοϋν γιὰ τὸ σέξ, ὡστόσο ἔχουν ντροπή, ὅταν μιλοΰν γιὰ τὸν Θεό. Τὴν Κυριακὴ μαζευόταν ἡ πατριά. Τουλάχιστο αὐτὰ τὰ μέλη της, ποὺ ἦταν καθηλωμένα στὴν πόλη. Κι ἂν δὲ γινόταν αὐτὸ κάθε Κυριακή, πραγματοποιόταν ὁπωσδήποτε κάθε δεύτερη. Τὴν ἑπομένη, ἡ οἰκογένειά μου, μὲ τὴ στενὴ ἔννοια, πήγαινε στὸ χωριό. Λοιπόν, κάθε δεκαπέντε, οἱ ἀδελφὲς τῆς μάνας μου, ποὺ ἦταν δασκάλες, ἔρχονταν νὰ δειπνήσουν στὸ σπίτι (δεῖπνο ἐκεῖ κάτω εἶναι αὐτό, ποὺ στὸ Παρίσι τὸ λένε γεῦμα). Ἐρχόταν κι ὁ θεῖος μου ὁ καμιονέρης, ποὺ εἶχε περάσει τὴ ζωή του περπατώντας μὲ τὸ ξύλινο πόδι του στοὺς δρόμους τοῦ Λάνγκετοκ, γιατὶ τὰ καμιόνια του τὰ ἔσερναν ἄλογα κι ἦταν ὑποχρεωμένος νὰ τραβάει ἀπ' τὸ χαλινάρι τὸ ζῶο, ποὺ πήγαινε μπροστά. Αὐτὸς ἤξερε ἀπὸ κουζίνα. Εἶχε μάθει στὰ πανδοχεῖα τῶν καμιονέρηδων. Καὶ συχνά, γιὰ νὰ γίνει δεκτός, ἔφερνε ἕνα βουβὸ καναρίνι. Κεῖνα ποὺ δὲ μιλοῦν, ἔλεγε, εἶναι καλύτερα. Ἐρχόταν, ἀκόμα κι ὁ θεῖος μου, ὁ ὑπάλληλος τοῦ σταθμοῦ. Πολλοὶ χώνονταν στὴν «παρέα» ἐκείνων, ποὺ κατέβαιναν ἀπ' τὶς Σεβαίν. Ἡ συζήτηση ἦταν ζωντανή, εἰλικρινής. Οἱ γυναῖκες, διανοούμενες καὶ χειραφετημένες, κυριαρχοῦσαν. Περίμενα μὲ εὐχαρίστηση τὸ ἐπιδόρπιο καὶ τὴ συζήτηση πάνω στὸ πρόβλημα τῆς ὕπαρξης τοῦ Θεοῦ. Οἱ θεῖες μου ἦταν ὑπέρμαχες τοῦ θεϊσμοῦ, στὴ γραμμὴ τῆς παράδοσης τοῦ Ἰουλίου Φερρύ. Ἐνῷ οἱ γονεῖς μου, διευθυντὲς σχολείου κι αὐτοί, εἶχαν γίνει ἄθεοι μὲ τὴ μορφὴ τῆς στράτευσης. Κανένας δὲ θύμωνε. Κανένας δὲν προσπαθοῦσε νὰ πείσει. Ἡ συζήτηση ἔμοιαζε περισσότερο μὲ φιλικὴ μουσική. Κι ὁ Θεὸς παράμενε ὁ πιὸ ξένος στὸ βάθος τοῦ διαλόγου. Ἡ φωνὴ δὲ χαμήλωνε, δὲν κυμάτιζε, παρὰ μονάχα γιὰ τὰ μυστήρια της ἀγάπης, τῆς πολιτικῆς καὶ τῆς ἀρρώστιας. Τὸ ὑπέρτατο «Ὄν», ἀρκετὰ ἄρρωστο, μιὰ καὶ φαινόταν ἀνίκανο νὰ τὰ τακτοποιήσει ὅλα κι ἀρνιόταν νὰ κάνει παντοῦ θαύματα, ὅπως λένε πὼς ἔκανε καὶ κάνει στὴ Λούρδη, τὸ «Ὂν» φάντασμα, χάνεται ἀνάμεσα στὸ ἄρωμα τοῦ καφὲ καὶ στὸ κουδούνισμα τῶν πιατικῶν. Αὐτὲς οἱ συζητήσεις δὲν μοῦ ἄφησαν τίποτα. Ἦταν ὁ θόρυβος μιᾶς ἀπουσίας. Πιὸ σημαντικὲς ἀποδεικνύονταν οἱ σιωπές. Τὸ μητρικὸ σχολεῖο – ποὺ ἐκεῖ ἔμενε μία ἀπ' τὶς θεῖες μου – τὴν Κυριακὴ τὸ ἀπόγευμα ἢ τὴν Πέμπτη δὲν ἦταν παρὰ μιὰ πελώρια σιωπή. Τὰ παιδιά, ποὺ φώναζαν καὶ χειρονομοῦσαν, εἶχαν κατὰ κάποιο τρόπο λαξέψει τὴ σιωπή. Στὸ τέλος τῆς ἄνοιξης, περίμενα τὴν κραυγὴ τοῦ βραδινοῦ. Χιλιάδες σπουργίτια χτυπιόνταν πάνω στὰ πλατάνια καὶ στὶς ἀκακίες τῆς αὐλῆς. Ὅταν ἡ νύχτα σταματοῦσε νὰ σταλάζει μέσα στὸ χαλαρὸ σπερνὸ κι ἄναβε τὸ πρῶτο ἀστέρι, ὅλοι οἱ σπουργίτες ἄρχιζαν νὰ τιτιβίζουν. Τὰ δέντρα πετοῦσαν σκιερὲς σπίθες καὶ κραυγές. Στὸν πρῶτο καιρὸ τοΰ Χριστιανισμοῦ – τόμαθα ἀργότερα – σκέφτονταν πώς, σ' ὁρισμένες ὧρες, τὰ ζῶα δίνονταν στὴν προσευχή.</span></p><p><span style="font-size: large;">Τότε ἔπαιρνα τὴ μοτοσυκλέττα μου καὶ πήγαινα πρὸς τὴ θάλασσα. […]</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Μοῦ ἄρεσε πολὺ νὰ τρέχω ὄχι μακριὰ ἀπ' τὸ χωριό, ἐκεῖ ἀνάμεσα στὰ ἕλη. Καὶ σκαρφάλωνα σ' ἕναν πελώριο πύργο. Ἀπ' τὴν κορυφή του ἔβλεπα νὰ ξανοίγεται ὁλόκληρη ἡ χώρα. Ἀπ' τὴ θάλασσα ἴσαμε τὰ βουνά. Βορειοδυτικὰ τὸ βουνὸ τῶν νερῶν, τὸ Αἰγκουάλ. Καὶ νοτιοανατολικὰ τὸ βουνὸ τῶν ἀνέμων, τὸ Βεντοῦ. Μοὖχαν πεῖ, πὼς μέσα σ' αὐτὸν τὸν πύργο ἔκλειναν κατὰ τὸν δέκατο ὄγδοο αἰώνα γυναῖκες προτεστάντισσες, συχνὰ Σεβαινόλες, σὰν τὴ μητέρα μου. Μία ἀπ' αὐτές, ποὺ ἔμεινε πεταμένη ἐκεῖ δεκαοχτὼ χρόνια καὶ βγῆκε στὰ ἑξῆντα της, εἶχε χαράξει στὸ χεῖλος ἑνὸς πηγαδιοῦ τὴ λέξη «ἀντίσταση». Ἔψαχνα μὲ τὸ δάχτυλο κάθε γράμμα. Τὸ «s» στὴ λέξη «resistez» ἦταν, περίεργα, «g» (ἀργότερα ἔμαθα πὼς ἔλεγαν «registez» στὸ ἰδίωμα τῆς περιοχῆς τοῦ Ἀρντές). Μοῦ εἶχαν ἐξηγήσει, πὼς ἀρκοῦσε ἕνας λόγος, γιὰ νὰ ἐλευθερωθεῖ. Ὅμως, αὐτὸν τὸν λόγο δὲν τὸν εἶχε πεῖ.</span></p><p><span style="font-size: large;">– Γιατί;</span></p><p><span style="font-size: large;">– Ἀπὸ συνείδηση...</span></p><p><span style="font-size: large;">Στὴ «λαϊκή» (ἄθρησκη) παιδεία, ποὺ μοῦ ἔδιναν, μιλοῦσαν πολὺ γιὰ τὴ συνείδηση. Ἦταν ἡ μικρὴ κόρη μὲ τὴν ἄσπιλη ποδιά, ποὺ ἕνα ψέμα εἶναι ἀρκετὸ γιὰ νὰ τὴ λερώσει. […]</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Ναί, αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι εἶχαν περιεχόμενο. Ἔτσι, ποὺ νὰ πρέπει νὰ τὰ ξανανακαλύψουμε ὅλα. Εἶχαν τὴ γῆ τους, τὴ γλῶσσα τους καὶ κάποια φιλία. Μία φυσιολογία σοσιαλιστικὴ κι ὄχι μονάχα μιὰ παθολογία. Οἱ κανόνες τῆς κοινότητας δὲν ἔλειπαν. Ὅλο τὸ χωριὸ μαζευόταν, γιὰ νὰ παρακολουθήσει τὶς κοῦρσες τῶν ταύρων, στὸ πλάτωμα, ἀνάμεσα στὰ ξύλινα βάθρα, ποὺ τὰ ἔφτιαναν μὲ τὰ δίκυκλα κάρα τους, τὶς πλατφόρμες, ποὺ κυλοῦσαν πάνω στὶς ψηλὲς καὶ σβέλτες ρόδες τους καὶ ποὺ χρησίμευαν γιὰ νὰ μεταφέρουν τὰ σταφύλια τὸν καιρὸ τοῦ τρυγητοῦ. Ἔβαζαν τότε πάνω στὰ κάρα τους ἕνα εἶδος τετράγωνων κάδων. Κι ἔριχναν μέσα σ' αὐτοὺς τὰ τσαμπιά. Τὰ παιδιὰ ἔτρεχαν ξωπίσω. Πηδοῦσαν στὸ πίσω μέρος τῆς πλατφόρμας. Ἔπιναν τὸν «γλοιώδη» μοῦστο, ποὺ ξεχείλιζε ἀπ' τοὺς κάδους. Γιὰ τὶς «κοῦρσες» χρησιμοποιοῦσαν μονάχα τὶς πλατφόρμες. Κάθονταν στὶς ἄκρες κι ἔβαζαν μέσα καρέκλες γιὰ τοὺς γεροντότερους. Κούρσα δίχως θανατικό. Τὸ ριψοκινδύνεμα γιὰ κάθε ἄνθρωπο ἦταν συγκρατημένο. Οἱ νέοι προσπαθοῦσαν νὰ κόψουν ἕνα κομμάτι ἀπ' τὸ κόκκινο πανί, ποὺ ἦταν δεμένο ἀνάμεσα στὰ κέρατα τοῦ ζώου. Ἔμοιαζε περισσότερο μὲ Κρητικὸ παρὰ μὲ Ἱσπανικὸ παιχνίδι, ἐξόν, ποὺ οἱ γυναῖκες ἔμεναν πάνω στὰ δίκυκλα κάρα, γιὰ ν' ἀνοίξουν τὴν ἀγκαλιά τους στοὺς δρομεῖς, τοὺς φορτωμένους μὲ τὸν ταῦρο, ποὺ πηδοῦσαν μέσα στὸ πλῆθος, (ἀπὸ τότε ἔβαλαν κάποιο περιορισμὸ στὸ ἱσπανικὸ σπόρ). Δὲν ὑπῆρχε αἷμα. Ὑπῆρχε μονάχα τὸ στροβίλισμα τῶν νέων ἀνθρώπων, ποὺ ἦταν ντυμένοι στὰ λευκά, ἄλλοτε σιγανὸ κι ἄλλοτε γρήγορο, γύρω ἀπ' τὸ σκυθρωπὸ καὶ κομψὸ ζῶο, ποὺ τὰ κέρατά του σχημάτιζαν λύρα. Δὲν ὑπῆρχε τίποτα ἀπ' τὴ βαρειὰ ἱεροπρέπεια τῶν ταυρομαχιῶν. Μονάχα τὸ χιοῦμορ, ἡ εὐχαρίστηση νὰ βρίσκονται ὅλοι μαζί. Καθὼς ξαναεμφανίζονταν, ἀπὸ κούρσα σὲ κούρσα, οἱ καλύτεροι ταῦροι, γίνονταν διάσημοι, ἔβγαζαν ὄνομα. Σπάνια ἦταν ἀληθινοὶ ταῦροι. Τὶς περισσότερες φορὲς ἦταν μοσχάρια ἡμιάγρια. Παλιὰ ἀρσενικά, ποὺ ξέφυγαν ἀπ' τὸ χασάπικο ἐξαιτίας τοῦ δύστροπου χαρακτήρα τους. Ὡστόσο, ἡ γῆ παραμένει κρατώντας τὸ μυστικό της, μέσα στὴν ἀντίθεση τοῦ ἥλιου καὶ τοῦ κτήνους, ὅπου ἡ νύχτα αὐτοσυγκεντρώνεται – ἀντίστροφα ἀπ' τὸν ἥλιο – ἐνῷ ἡ μεσολάβηση ἀνήκει στὸν ἄνθρωπο.</span></p><p><span style="font-size: large;">Κι ἡ γλῶσσα παρακινοῦσε κι αὐτὴ σὲ συναντήσεις. Οἱ πιὸ ὄμορφες διάλεκτοι εἶχαν σὰν κάδρο μιὰ τραχειὰ χέρσα κοιλάδα κοντὰ σ' ἕνα ποτάμι, ποὺ ἀπόμεναν ἀκόμα στημένα δυὸ τόξα ἀπὸ μιὰ ρωμαϊκὴ γέφυρα. Οἱ ἄνθρωποι συνήθιζαν νὰ κάθονται ἐκεῖ, στὰ ὁλοκάθαρα χαλίκια, ἀνάμεσα στὶς τοῦφες τοῦ θυμαριοῦ καὶ στὶς χαμηλὲς βελανιδιές, ποὺ φαίνονταν σχεδὸν μαῦρες κάτω ἀπ' τὸ φῶς τοῦ ἥλιου. Ἀκόμα ἔρχονταν ποιητές, ποὺ τραγουδοῦσαν, ποὺ διηγόνταν. Κι ἐκεῖ, μέσα σ' αὐτὴ τὴν ἐκπληκτικὴ φύση, ὅλα ἦταν περιορισμένα, ἀπεριόριστα, ἀσφαλισμένα, ἀνθρώπινα, ἕνας λεπτὸς λυρισμός, λίγη εἰρωνεία. Καὶ τὸ ροζὲ κρασὶ κυλοῦσε, μὰ ποτέ, κανένας δὲν ἦταν μεθυσμένος – καὶ γιατί νὰ μεθύσουν, ἀφοῦ ἡ μέθη εἶναι τῆς ὕπαρξης; Καὶ σὰν ἐπιστέγασμα τοῦ πανηγυριοῦ, ἐννοεῖται, τὸ κύπελλο μὲ τὸ κρασὶ ἀπ' τὸ Σάντο. Ὅλος ὁ κόσμος μαζευόταν ἐκεῖ. Δεξιοί, ἀριστεροί, προτεστάντες, καθολικοὶ καὶ «σοσιαλιστές». Ἡ γλῶσσα ἕνωνε, ὅπως κι οἱ ταῦροι. Ὅπως κι οἱ νάρκισσοι, πού, δεμένοι σὲ συντροφιές, πήγαιναν νὰ τοὺς μαζέψουν τὴν ἄνοιξη, μέσα στὰ μικρὰ λειβάδια, στὰ σύνορα τῶν τελευταίων ἀμπελιῶν, πρὶν ἀπ' τὶς προσχώσεις καὶ τὰ ἕλη...</span></p><p><span style="font-size: large;">Ἡ διάλεκτος τῆς πίστης ἔκανε τὴν ἐμφάνισή της σ' αὐτὰ τὰ τυπικά τῆς ἐπικοινωνίας. Τὸ σύμβολο τοῦ κρατήρα τῶν δυνατῶν, ποὺ ξεχείλιζε ἀπὸ ἐνθουσιασμό, ἢ ἡ παρόρμηση γιὰ περισσότερο χορό, αὐτὴ ἡ εἰκόνα τοῦ παθιασμένου ἀνθρώπου τῶν «βουκολικῶν» ὁμάδων, ποὺ φανέρωνε πὼς «ἔχει μέσα του πίστη».</span></p><p><span style="font-size: large;">Εἶναι ἀλήθεια, πὼς τὰ τυπικὰ προστάτευαν. Ταυτόχρονα, ἔμπαζαν στὴ σιωπή. Αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι, μὲ τὸν ζωντανὸ κι ἀληθινὸ λόγο, αὐτοὶ οἱ ἀφηγητές (ὁ παπποῦς μου μοῦ διηγόταν ἱστορίες, ποὺ τὶς σοφιζόταν) ἦταν, μαζί, κι ἐρημίτες κι ὀλιγόλογοι. Ἔδειχναν ἐρωτευμένοι μὲ τὰ μυστικὰ χάη, ποὺ ἀγκάλιαζαν τὰ ἕλη. Μὲ κεῖνες τὶς περιοχές, ποὺ δὲν εἶχαν καλὰ ἀφαλατωθεῖ καὶ ποὺ τὶς γυρόφερναν ἐλεύθερα οἱ ταῦροι καὶ τ' ἄλογα. Ἀγαποῦσαν τὶς μακρὲς κοῦρσες στοὺς πρασινότοπους. Κι ἔτρεχαν ἐκεῖ, μὲ τὴν πρόφαση νὰ μαζέψουν – ἀνάλογα μὲ τὶς ἐποχές – ἄγρια σπαράγγια, ἀζερόλες ἢ κάψες ἀπὸ κουκουνάρια, ποὺ ἔπρεπε νὰ τὰ βάλουν στὸ φοῦρνο τῆς κουζίνας γιὰ ν' ἀνοίξουν.</span></p><p><span style="font-size: large;">Ὅταν ἔπεφτε τὸ σκοτάδι τῆς νύχτας, δὲν ἄναβαν φῶτα. Τὸ καλοκαίρι ἔμεναν στοὺς δρόμους, γιὰ νὰ κουβεντιάσουν μὲ τοὺς γειτόνους. Καὶ τὸν χειμώνα καθυστεροῦσαν ν' ἀνάψουν τὴ λάμπα τοῦ πετρελαίου ἢ τὸ ἠλεκτρικό. Ὅλη ἡ οἰκογένεια καθόταν στὸ ἴδιο δωμάτιο, πλάι στὴ φωτιὰ ἀπὸ κληματόβεργες. Ἡ νύχτα δυνάμωνε. Ὅλα σιωποῦσαν. Τὰ ρυτιδωμένα χέρια ἀκουμποῦσαν στὰ γόνατα. Μονάχα ἡ φωτιά... Ἐκεῖ ἔζησα τὴν πρώτη μου συνάντηση μὲ τὸ μυστήριο. Ἡ σιωπή, ἡ νύχτα, ἡ φλόγα. Αὐτὴ ἡ βαθειὰ χαλάρωση. Καὶ ξαφνικά, ὅταν τὸ σκοτάδι καταντοῦσε πιεστικό, ἄναβε τὸ φῶς σὰ μιὰ ἀνάσταση. Ἡ ὀχλοβοὴ τῆς ζωῆς. Ὅλοι καταπιάνονταν μὲ τὴν ἑτοιμασία τοῦ βραδυνοῦ. Ὕστερα ἐρχόταν τὸ νυχτέρι τῆς δουλειᾶς καὶ τῆς φιλίας.</span></p><p><span style="font-size: large;">Ἔβρισκε κανεὶς κλῖμα, ἔβρισκε προστασία. Μποροῦσε ν' ἀντικρύσει ὁ ἕνας τὸν ἄλλο. Ἔστω κι ἂν ἦταν σοσιαλιστὴς ἢ ἀπὸ κείνους, ποὺ πίστευαν στὴν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ. Οἱ διαφορὲς αὐτὲς δὲ δημιουργοῦσαν ἀμφισβήτηση σὲ μερικὰ θεμελιακὰ πράγματα. Ὑπῆρχε μιὰ φιλία ἀνάμεσα στὶς ὑπάρξεις. Ἀκόμα καὶ μὲ τὰ πράγματα. Μιὰ ντροπὴ δίχως προσποίηση. Μία πιστότητα στὴν οἰκογένεια. Ἡ πατριά, τὸ χωριό, ἦταν ἕνα εἶδος φραγμοῦ, ποὺ σὲ προστάτευε ἀπ' τὴν ἀπανθρωπιά. Ὁ,τιδήποτε, δὲ θὰ μποροῦσε νὰ γίνει ὁποτεδήποτε. Κι ὅλα αὐτὰ τὰ χάσαμε, γιατὶ κανένας δὲν ἐνδιαφέρθηκε γι' αὐτά. Ἦταν τὸ θεμελιακό, ὅπως εἶναι ὁ ἀέρας ποὺ ἀναπνέουμε – μὰ κανένας δὲ θὰ μποροῦσε νὰ τὸ νοματίσει καί, πολὺ λιγότερο, νὰ τὸ δημιουργήσει. Ἦταν ἕνας πολιτισμός – ἀληθινὸς πολιτισμός, στὸν ὁποῖο μετείχαμε – ἀλλὰ δὲν ὑπῆρχε πιά, παρὰ μονάχα ἀπ' τὴν κεκτημένη ταχύτητα ποὺ εἶχε πάρει ἀπ' τὴν ἱστορία. Καί, καθὼς κυλοῦσε ὁ χρόνος, χωρὶς νὰ τὸ παίρνουμε εἴδηση, ἔτρωγε τὸ πνευματικό του κεφάλαιο. Τὸ προαισθάνθηκα αὐτὸ ἀρκετὰ γρήγορα. Ὅταν ἔγινα μηδενιστής, ὅπως ἔγιναν ὅλοι. Καὶ τὸ ἔνοιωσα πιὸ γρήγορα ἀπὸ πολλοὺς καθὼς μέσα μου ἔζησα ἕνα ξερίζωμα καὶ γεύτηκα τὴν ἐσωτερικὴ ἀνησυχία. Σήμερα εἴμαστε ὅλοι μηδενιστές. Ἀκόμα καὶ στὰ χωριά. Παίρνουν κι ἐκεῖ ἠρεμιστικά. Καὶ παίρνουν περισσότερα ἀπ' ὅσα στὶς πόλεις. Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος, ποὺ οἱ πολιτικὲς ἀντιμαχίες ἀποκτοῦν τόση σπουδαιότητα, μ’ ὅλο, πού, στὴν πραγματικότητα, ἔχουν τόσο μικρή. Μᾶς λείπει τὸ θεμελιακὸ καὶ πρέπει νὰ τὸ ξαναβροῦμε.</span></p><p><span style="font-size: large;">Τώρα εἶμαι βέβαιος, πὼς ὅλοι αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι, κληρικαλιστὲς καὶ ἀντικληρικαλιστες, καθολικοί, προτεστάντες, «σοσιαλιστές», ζοῦσαν μέσα σ' ἕνα φόντο χριστιανικό. Σὲ μιὰ διαμόρφωση τῶν πραγμάτων τῆς γῆς, ποὺ εἶχε ψηθεῖ ἀπὸ παλιὰ στὴ φωτιὰ τοῦ Εὐαγγελίου κι ἦταν γλυκιὰ κι ἀπολαυστική. Μὰ ὁ ἀρχικὸς κορμὸς εἶχε σκιστεῖ. Ἡ τροφοδοσία γινόταν ὅλο καὶ πιὸ ἔμμεση. […]</span></p><p><span style="font-size: large;">Οἱ προφῆτες ἑνὸς δημιουργικοῦ Χριστιανισμοῦ καταποντίστηκαν. Σκοτώθηκαν. Πετάχτηκαν σ' ἄλλα χώματα, σὰν τοὺς ξεφυτεμένους σπόρους. Νικημένοι; Δὲν τὸ πιστεύω. Μακροπρόθεσμα, εἶναι βέβαιο, πὼς θὰ τὸ ἀντέξουν. Γιατὶ δὲν εἶναι δυνατὸ νὰ χτίσουν οἱ σημερινοὶ ἄνθρωποι στὸ κενό. Καὶ γιατὶ ὁ Χριστὸς εἶναι ἀναστημένος. […]</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Ἐκεῖνο, πού (ἀργότερα) κρατοῦσε ἀκόμα τὸν πατέρα μου, ἦταν τὸ ἐπάγγελμα κι ἡ οἰκογένεια. Μόνο, ποὺ δὲν ἦταν ἡ οἰκογένεια τοῦ χωριοῦ, ἡ ζωντανεμένη ἀπ' τὴ γειτονιὰ καὶ βυθισμένη σὲ μιὰ κοινωνία πολὺ πλατύτερη. Ἦταν ἡ στενὴ οἰκογένεια τῆς πόλης. Ὁ πατέρας μου ἀπορροφόταν μέσα στὶς οἰκογενειακὲς μέριμνες, σ' ἕνα κόσμο, ποὺ τὸν ἔχτιζαν οἱ γυναῖκες, γιὰ χάρη τῶν παιδιῶν. Ἀπορροφόταν, πνιγόταν, σιωποῦσε. Ἦταν ἕνας ἐνορίτης δίχως ἐνορία, ἕνας στοχαστής, στὸν ὁποῖο κανένας δὲν εἶχε μιλήσει γιὰ τὸν ζωντανὸ Θεό. Ὅταν ἦταν παιδί, τοῦ ἄρεσε νὰ διαβάζει τὴν Ἀποκάλυψη (ὅταν ὑπάρχουν πρόγονοι προτεστάντες, χάρη σ' αὐτούς, τὸ σπίτι εἶναι γεμάτο μὲ Βίβλους). «Πόσο εἴμουνα ἀνόητος, ἔλεγε πόσο εἴμουνα ἀνόητος. Ἦταν τόσο ὡραία ἡ ἐπουράνια Ἱερουσαλήμ!» Δὲ μιλοῦσε ποτὲ γι' αὐτὲς τὶς οὐσιαστικὲς ἐμπειρίες του. Γιὰ τὶς ἐμπειρίες τῆς οὐράνιας Ἱερουσαλήμ, ποὺ δὲ σταματάει ποτὲ νὰ κατεβαίνει καὶ νὰ εἰσχωρεῖ στὴν καρδιὰ τῶν πραγμάτων. Κι ὅταν λέω πὼς δὲ μιλοῦσε ποτέ, κάνω σχῆμα λόγου. Γιατί, τουλάχιστο κάποια φορά, μίλησε. Κάναμε μαζὶ τὸν τρύγο. Εἴμουνα νέος. Ἔκοβα τὰ σταφύλια. Ὕστερα, μὲ κάθε φόρτωμα, πήγαινα στὸ κελλάρι, νὰ μετρήσω τοὺς βαθμοὺς τοῦ μούστου. Νωρὶς τὸ πρωί, μὲ κινήσεις, ποὺ φανέρωναν τρελλὴ ἀγάπη, χωνόμασταν ἀνάμεσα στὰ πελώρια κλήματα, ποὺ ἔσταζαν δροσιά, ἴσαμε τὰ βαρειὰ καὶ γλιτσασμένα τσαμπιά. Ἢ ἀκούγαμε τὸ μοῦστο νὰ ζυμώνεται. Κι εἴμασταν μεθυσμένοι ἀπ' τὴ μυρουδιά, σὰν τὶς μέλισσες. Ὅλα εἶναι σιωπηλὰ μέσα στὸ κελλάρι. Καὶ τὸ μυστικὸ τραγούδι, τὸ τραγούδι τῆς μεταμόρφωσης ἀνεβαίνει ἀπ' τὰ ὑγρὰ τρίσβαθα, σχεδὸν ἀόρατα καὶ σὲ κάνει νὰ ριγεῖς καὶ νὰ ξυπνᾶς. Κόσμος μυστήριο. Ὕστερα ἡ κόπωση. Κι αὐτὴ τόσο βαθειά. Ἡ γνώση κι ἡ γαλήνη, ποὺ φέρνει στὸ σῶμα. Νοιώθαμε ν' ἀνεβαίνει ἀπὸ μέσα μας, κάθε βράδυ, ἕνα μπουμπούκι ἀληθινῆς ζωῆς, καθὼς κάναμε τὸ μπάνιο μας στὸ ποτάμι καὶ φορούσαμε ὁλοκάθαρα ροῦχα.</span></p><p><span style="font-size: large;">Κεῖνες τὶς στιγμὲς μπορεῖς ν' ἀκούσεις καὶ νὰ μιλήσεις. Τότε ὁ πατέρας μου μοῦ διηγήθηκε. Ἦταν ἡ ἐποχὴ τοῦ πολέμου στὸ Βερντύν (πρῶτος παγκόσμιος). Εἶχε περάσει δεκαπέντε μέρες μέσα στὰ χαρακώματα. Μέσα στὶς τρύπες, ποὺ ἄνοιγαν οἱ ὀβίδες. Μέσα σ' αὔτη τὴν ἔρημο, ποὺ ἡ γῆ κι ἡ νύχτα δὲν μποροῦσαν πιὰ νὰ προστατέψουν, ἔτσι ὅπως ἦταν παραβιασμένες ἀπ' τὸν κρότο τῶν κανονιοβολισμῶν κι ἀπ' τὸ ταρακούνημα τῶν ἐκρήξεων. Δὲ μποροῦσαν μήτε νὰ μιλήσουν μήτε νὰ κοιμηθοῦν. Ὕστερα ἀπ' αὐτὴ τὴν περιπέτεια ἀπόσυραν τοὺς ζωντανοὺς καὶ τοὺς ἔβαλαν σ' ἀνάπαυση. Ὁ πατέρας μου κοιμήθηκε πολὺ καί, μετά, ξύπνησε. Ἦταν ἕνα ἀνοιξιάτικο πρωινό. Κίνησε μόνος γιὰ τὰ δάση τῆς Λωραίνης. Ξαφνικά, βρέθηκε σ' ἕνα ξέφωτο. Τὰ λουλούδια, ὁλόκληρες χεριές. Ἡ σιωπὴ θαυμαστή. Καὶ νά, οἱ καμπάνες ἑνὸς καμπαναριοῦ ἄρχισαν νὰ χτυποῦν. Ὁ ἄνθρωπος ξέσπασε σὲ λυγμούς. Δὲν προχώρησε παραπέρα. Ἡ μοναξιά, τὸ ἀνθισμένο ξέφωτο, ἡ σιωπή, τὸ τραγούδι τῶν καμπάνων. Καὶ πάνω ἀπ' ὅλα, τὰ δάκρυα. Τὴν ὕπαρξή του τὴν εἶχε διαπεράσει ἕνα ρῖγος λατρείας. Δὲν εἶχε πιὰ λέξεις. Ἡ Ἱερουσαλήμ, ἡ Ἱερουσαλήμ, μέσα στὸ δάσος τῆς Λωραίνης, ὅταν οἱ καμπάνες διακηρύττουν τὴν ἀνάσταση. Δοκίμασα νὰ βρῶ τὶς λέξεις. Καὶ τώρα, μαζί του – πεθαμένο πάνω στὰ νειάτα του – καὶ συντριμμένος, ποὺ προσπάθησα νὰ σπάσω τὸν κλειστὸ κόσμο ποὺ τὸν κύκλωνε καὶ ποὺ μέσα σ' αὐτὸν ἀνάπνεε, μαζί του τολμῶ νὰ πῶ: ὁ θάνατος, ἡ κόλαση, ἡ ἀνάσταση. Ὁ θάνατος – κι ἡ ἀγάπη ποὺ εἶναι πιὸ δυνατὴ κι ἀπ' τὸν θάνατο. Ὄχι ἡ ἠθική, οὔτε ἡ ψευτοϋπερβατικότητα τοῦ εὐνουχισμοῦ, ἀλλ' ἡ ζωή, ποὺ εἶναι πιὸ δυνατὴ κι ἀπ' τὸν θάνατο, ἡ ἀνάσταση.</span></p><p><span style="font-size: large;">Μιὰ φορά. Μοῦ μίλησε μία φορά. Τὸν ἄλλον καιρὸ σιωποῦσε. Διάβαζε. Διασκεδαστικὰ βιβλία. Γι' αὐτὰ δὲ μιλοῦσε σὲ κανέναν. Ὅμως, τὰ βρῆκα μέσα στὴν ἀξιολογότατη βιβλιοθήκη του. Οἱ ἀδελφοὶ Καραμαζώφ, τοῦ Ντοστογιέφσκυ, ὁ πατὴρ Σέργιος, τοῦ Τολστόι, ὁ βίος τοῦ ἁγίου Σεργίου, τοῦ Μπόρις Ζάιτσεφ (ποὺ ἦταν ὁ παπποῦς τοῦ φίλου μου Μιχάλη Ζολόγκουμπ. Πῶς πλέκονται παράξενα οἱ δρόμο! Ὁ Θεὸς ὑφαίνει, αὐτὸ τὸ λίγο, ποὺ τοῦ ἐπιτρέπουμε νὰ δράσει...).</span></p><p><span style="font-size: large;">Ὁ πατέρας μου σιωποῦσε. Ζοῦσε τὴν οἰκογενειακὴ ζωὴ καὶ σιωποῦσε. Ἡ ἀδελφή του ζοῦσε μόνη της στὸ χωριὸ καὶ σιωποῦσε. Ὡστόσο, ὅλα τὰ πράγματα ποὺ ἦταν γύρω της, ἰδιαίτερα τὰ φυτά, ἦταν ζωντανά. Βέβαια, ἦταν ἄθεη, σὰν τὸν πατέρα της. Ὅμως, βρῆκα μέσα στὸ συρτάρι, στὸ ὁποῖο ἔβαζε τὰ πιὸ ἀγαπημένα τῆς πράγματα, ἕνα ἀντίτυπο τοῦ Εὐαγγελίου κατὰ Ἰωάννη.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Ὁ βίος τὸν ἁγίου Σεργίου, τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ ἁγίου Ἰωάννη. Αὐτὸ ἦταν τὸ μυστικό τους. Ὅπως κι ἡ πίστη τοῦ Ζωρὲ εἶχε καταντήσει τὸ μυστικό του. Παρακολούθησα αὐτὸ τὸ πελώριο γεγονός: τὸ σαβάνωμα ὁλόκληρου τοῦ λεξιλογίου ποὺ ἀναφέρεται στὸν Θεὸ καί, ταυτόχρονα, τὸ τέλος ἑνὸς πολιτισμοῦ. Ὅταν σκέφτομαι αὐτὸ τὸ τυπικὸ τοῦ σβησίματος, αὐτὴ τὴ μακρά, συνολικὴ σιωπή, γύρω ἀπ' τὴ φωτιὰ τοῦ σπιτιοῦ, μοῦ φαίνεται, πὼς ἔχω ζήσει σ' ἕναν ἄλλο κόσμο, ἀπ' αὐτούς, ποὺ μελετοῦν οἱ ἐθνολόγοι. (Κατὰ τὰ ἄλλα, ξαναβρίσκω μέσα στὰ μουσεῖα τὰ ἀντικείμενα τὰ γνώριμα ἀπ' τὰ παιδικά μου χρόνια, ποὺ τὰ ἔζησα στὸ χωριό. Ἢ τὰ βρίσκω μεταποιημένα σὲ λαμπατὲρ καὶ σὲ μικροκοσμήματα, πρᾶγμα, ποὺ εἶναι ἀκόμα χειρότερο, γιατὶ γιὰ μένα, εἶναι ἡ ἴδια ἡ ἔκφραση τοῦ μηδενισμοῦ: μιὰ ρόδα εἶναι φτιαγμένη, γιὰ νὰ γυρίζει, ἀνόητοι, κι ὄχι γιὰ νὰ κρατάει ἕνα ἀνθοδοχεῖο!).</span></p><p><span style="font-size: large;">Αὐτὸς ὁ πολιτισμὸς ἦταν πολυσύνθετος. Δὲ μίλησα, παρὰ μονάχα γιὰ μία φόρμα του. Κατάρρευσε, ἀλλ' ὄχι ταυτόχρονα παντοῦ. Γιὰ πολλὰ γαλλικὰ περιβάλλοντα κι εἰδικότερα γιὰ τοὺς χριστιανούς, ἡ κατάρρευση εἶναι γεγονὸς σύγχρονο. Ἀναμφίβολα, αὐτὴ εἶναι ἡ σκληρή, ἀλλά, τελικά, ὠφέλιμη δοκιμασία τῆς ἐλευθερίας. Συνειδητοποιεῖ πὼς βρίσκεται στὴν ἔσχατη φάση. Πὼς γλιστράει στὶς ἐναλλακτικὲς θρησκεῖες – στὶς πολιτικὲς ἢ στὶς ἄλλες. Ὅμως, ἐμφανίζονται, ταυτόχρονα κι οἱ πρόδρομοι ἑνὸς ἀνανεωμένου Χριστιανισμοῦ.</span></p><p><span style="font-size: large;">Ἡ προφητικὴ δύναμη τῶν μεγάλων Ρώσων, ὅπως τοῦ Ντοστογιέφσκυ, φανερώνεται, μὲ τὸ ὅτι αὐτοὶ μπόρεσαν νὰ τὰ γνωρίσουν ὅλα αὐτὰ ἕνα αἰώνα πρὶν ἀπὸ μᾶς. Ἔλλειψη τῶν οὑμμανιστικῶν παραδόσεων, ἀναμφίβολα. Ὅ,τι καὶ νἆταν, ἐκεῖνοι προχώρησαν ἕνα αἰώνα μπροστὰ ἀπὸ μᾶς, ἴσαμε τὸ τέρμα τοῦ ἀθεϊσμοῦ. Ἐμεῖς γιὰ πολὺ καιρό, κατορθώσαμε νὰ κάνουμε τὸ ζήτημα θέμα γιὰ κουβέντα. Νὰ τὸ κάνουμε ἕνα θέμα φιλολογίας. Θαυμάσια φιλολογικὴ ἀρρώστια (morbo literatio) τῶν πολιτισμένων λαῶν! Μένουμε προστατευμένοι ἀπὸ σοφίες, ἀπὸ ρυθμοὺς κι ἀπὸ παιχνίδια, τὴ στιγμή, ποὺ οἱ μεγάλοι Ρῶσοι, ἀντιμετωπίζοντας ἄμεσα τὸν ἀθεϊσμὸ τῶν θεωριῶν μας, διαισθάνονταν τὴν κόλαση, τὸν θάνατο, τὴν ἀνάσταση: τὸ παραδεισιακὸ ξέφωτο, τὸ πασχάλιο τραγούδι τῶν καμπάνων. Θυμηθεῖτε τὸν Ντοστογιέφσκυ στὴν ἐξορία. Ὕστερα ἀπ' τὴν κόλαση ποὺ ἔζησε, καθὼς περίμενε τὴν κρεμάλα καὶ καθὼς ἀντίκρυσε τὸν νεκροθάλαμο. Ἀκούει συχνὰ τὶς κωδωνοκρουσίες τοῦ Πάσχα κι ἡ βεβαιότητα τοῦ ζωντανοῦ Θεοῦ, τοῦ Θεοῦ, ποὺ σταυρώθηκε καὶ νίκησε τὸν θάνατο, τὸν συνεπαίρνει: «Ὑπάρχει! Ὑπάρχει!». Ἀπὸ τότε, ὁλόκληρη ἡ Ρωσία γνώρισε τὴν κάθοδο στὸν ἅδη. Μά, κι οἱ μαρτυρίες τῆς ἀνάστασης ἔρχονται ἀπὸ κεῖ. Τὸ παράδοξο πλεονέκτημα τῆς ἐποχῆς μας εἶναι, πὼς ἡ ἴδια ἡ ἱστορία μας σπρώχνει στὸ ἔσχατο.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Ἀπὸ τὸ αὐτοβιογραφικὸ βιβλίο «Ὁ ἄλλος ἥλιος», σὲ μετάφραση τοῦ Μητροπολίτη Ἀττικῆς καὶ Μεγαρίδος κυροῦ Νικοδήμου, ἐκδ. Σπορᾶς.</span></p><p><span style="font-size: large;">https://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com/2019/02/20.html</span></p>Αετοπετρίτηςhttp://www.blogger.com/profile/01239590751306846850noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8301256417468549066.post-88870870297232427942024-03-18T06:00:00.001+02:002024-03-18T06:00:00.124+02:00Από την Καθαρά Δευτέρα και μετά... Ας έρθουμε πιο κοντά στην Νίκη<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjShpxIBu6wdFxX3g6jvyJaF0YCn9wKNLb_5tCsfamRXH26X_0temzKjFevQlQIzxEM6Iw7nrMOSFbM2z-PS5OdKRWX9VkQzsQJMKEcP1NQLxcx3R7n-Rdx-D3LlnJzYXuCFBMVlOOiBr08qeLHQsyfxm85LotN6waBxX5L7Db2nxVO45u9e6mLO3w8uQ=s320" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="216" data-original-width="320" height="270" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjShpxIBu6wdFxX3g6jvyJaF0YCn9wKNLb_5tCsfamRXH26X_0temzKjFevQlQIzxEM6Iw7nrMOSFbM2z-PS5OdKRWX9VkQzsQJMKEcP1NQLxcx3R7n-Rdx-D3LlnJzYXuCFBMVlOOiBr08qeLHQsyfxm85LotN6waBxX5L7Db2nxVO45u9e6mLO3w8uQ=w400-h270" width="400" /></a></div><br /><p><br /></p><p> <span style="background-color: white; color: #222222; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;"><span style="font-size: large;">Από την Καθαρά Δευτέρα και μετά</span></span></p><p style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;">ξεκινά η νηστεία της Σαρακοστής μας.</span><br style="font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;">Το σημαντικότερο πράγμα</span><br style="font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;">που μπορεί να κάνει ένας Χριστιανός</span><br style="font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;">είναι να δοκιμαστεί στην εγκράτεια του. </span><span style="font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;">Νηστεία, προσευχή</span><br style="font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;">και αποχή από τα social media.</span><br style="font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;">Το άνδρο της έπαρσης και...<span></span></span></span></p><a name='more'></a><span style="font-size: large;"> της αντινόησης.<br style="font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;">(...) Ας ασχοληθούμε λίγο περισσότερο</span><br style="font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;">με τις οικογένειες μας,</span><br style="font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;">με το πνεύμα μας διαβάζοντας</span><br style="font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;">ένα ωραίο βιβλίο μαζί με τα παιδιά μας,</span><br style="font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;">με την αυτοβελτίωση - αυτογνωσία μας.</span><br style="font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;">Ας θυμηθούμε τις αξίες μας</span><br style="font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;">και ας ζήσουμε τα έθιμα μας όπως τους αρμόζουν.</span><br style="font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;">Με ταπεινότητα και Πίστη. Χωρίς φόβο και πάθη.</span><br style="font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;">Ας κάνουμε όλοι μαζί ένα βήμα πίσω</span><br style="font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;">για να πάρουμε φόρα</span><br style="font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;">και να πάμε δυο βήματα μπροστά.</span><br style="font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;">Ας έρθουμε πιο κοντά στην Νίκη. Στο Φως.</span><br style="font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;">Διότι η μάχη είναι "πνευματική".</span><br style="font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;">Ας μείνουμε "άνθρωποι".</span><br style="font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;" /><br style="font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana, Geneva, sans-serif;"><b>Yannis Bakman</b></span></span><p></p><p style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif;"><span style="font-size: large;"><b>πηγή</b>: https://yiorgosthalassis.blogspot.com/</span></p><p style="background-color: white;"><span style="color: #222222; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: large;">https://perivleptosfl.blogspot.com/2022/03/blog-post_54.html</span></p>Αετοπετρίτηςhttp://www.blogger.com/profile/01239590751306846850noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8301256417468549066.post-48258530359759050112024-03-18T02:00:00.001+02:002024-03-18T02:00:00.126+02:00Καθαρά Δευτέρα [ Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Δορμπαράκης]<p><span style="font-size: large;"> <strong style="font-family: "Open Sans"; text-align: justify;"><em>«Ελήλυθεν η Νηστεία, η μήτηρ της σωφροσύνης, η κατήγορος της αμαρτίας, και συνήγορος της μετανοίας, η πολιτεία των Αγγέλων, και σωτηρία των ανθρώπων· οι πιστοί ανακράξωμεν· Ο Θεός, ελέησον ημάς</em>» (Απόστιχα αίνων, ιδιόμελον, ήχος πλ.α΄).</strong></span></p><p style="background-color: white; font-family: "Open Sans"; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">(Έφτασε η νηστεία, η μητέρα της σωφροσύνης, η κατήγορος της αμαρτίας και συνήγορος της μετανοίας, ο τρόπος ζωής των αγγέλων κι αυτή που οδηγεί στη σωτηρία τους ανθρώπους. Οι πιστοί ας φωνάξουμε δυνατά: Ο Θεός ελέησον ημάς).</span></p><p style="background-color: white; font-family: "Open Sans"; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjuJ2J_F_umsDix7AckhSGnWtnHqf3rcmGVqYo_6uC2jTQcJgXbESZol9XIVAgo7TTGw9PDxntjX1-Fn_a4KBmmzJu0C9s_YpRtOtTXSh9CNoo4HmXCbu8Rno3Hr7Uz4mMYkTT7dJ9p4le/s660/111.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" data-original-height="380" data-original-width="660" height="230" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjuJ2J_F_umsDix7AckhSGnWtnHqf3rcmGVqYo_6uC2jTQcJgXbESZol9XIVAgo7TTGw9PDxntjX1-Fn_a4KBmmzJu0C9s_YpRtOtTXSh9CNoo4HmXCbu8Rno3Hr7Uz4mMYkTT7dJ9p4le/w400-h230/111.jpg" width="400" /></span></a></div><span style="font-size: large;"><br /><span><br /></span></span><p></p><div class="text_content" id="pagination-303685" style="background-color: white; float: none; font-family: "Open Sans"; line-height: 21px; margin: 30px 0px; position: relative;"><div class="pagination__item"><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Η Εκκλησία μας, τώρα που εισήλθαμε στην πρώτη ημέρα της Μεγάλης Σαρακοστής, επιμένει να μας καθοδηγεί πάνω σ’ αυτό που σφραγίζει την περίοδο αυτή: τη νηστεία. Και το πρώτο που τονίζει είναι ο συνδυασμός της νηστείας με την προσευχή. «Έφτασε η νηστεία», λέει, οπότε «ας φωνάξουμε στον Θεό μας να μας ελεήσει». Πρόκειται για τον συνδυασμό που υποτάσσει και θηρία, κατά τον λόγο των αββάδων της ερήμου, διότι η νηστεία ως περιορισμός των ορμών του σώματος διευκολύνει ιδιαιτέρως τη στροφή προς τον Θεό – απεμπλέκει τον άνθρωπο από τα γοητευτικά δεσμά της ύλης – συνεπώς κάνει τον άνθρωπο να στέκει στο σημείο της βασιλικής εξουσίας που...<span></span></span></p><a name='more'></a><span style="font-size: large;"> ο Θεός απαρχής της Δημιουργίας του έδωσε: να άρχει πάνω σε όλα τα στοιχεία της φύσης. Να άρχει και να εξουσιάζει εννοείται χαρισματικά, που σημαίνει με αγάπη και σεβασμό προς την αδελφή του λοιπή δημιουργία. Είναι ευνόητο βεβαίως ότι ο υμνογράφος μιλάει πρώτον για την αληθινή διάσταση της νηστείας ως μέσου για την πνευματική προαγωγή του ανθρώπου – ο,τι θα επισημάνει σε άλλο σημείο: «αληθής νηστεία η των κακών αλλοτρίωσις, εγκράτεια γλώσσης, θυμού αποχή, επιθυμιών χωρισμός, καταλαλιάς, ψεύδους και επιορκίας» – και δεύτερον για την αληθινή και γνήσια προσευχή, τύπος της οποίας είναι η τελωνική κραυγή: «ο Θεός ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ». Με τους όρους αυτούς αναδύεται όντως το μεγαλείο της νηστείας της Σαρακοστής με όλα τα θαυμαστά αποτελέσματά της: είναι αυτή που ισορροπεί πνευματικά τον άνθρωπο, που τον απομακρύνει από την αμαρτία, που ωθεί στη μετάνοια, που αγγελοποιεί τον πιστό, που τελικά τον φέρνει σε ζωντανή σχέση με τον Θεό.</span><p></p><h4><span style="font-size: large;">pgdorbas.blogspot.com</span></h4></div></div><div class="socials_menu bottom" style="background-color: #800f16; bottom: 0px; height: 35px; left: 0px; position: relative; width: 290px; z-index: 10;"><span style="font-family: Open Sans; font-size: large;">https://www.pemptousia.gr/2021/03/kathara-deftera/</span></div>Αετοπετρίτηςhttp://www.blogger.com/profile/01239590751306846850noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8301256417468549066.post-57951448366379394512024-03-17T16:00:00.001+02:002024-03-17T16:00:00.146+02:00Ο δεκάλογος της Σαρακοστής… και όχι μόνον<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5G9SROMACSwPOt0K3dSZB358Y-gVGacH9-iQ2vUEvyCxwe4YjwxElFDRZHGVWSTFjYy3cjzz-lMfspKKramjbeiXqVlkTWqJDo72fhA8HFuab8GP7dRxRnLunzlZzGg6gtOJyOTJBK0b4u1jFD4bR6bqHJXDuinbuQttVMvZOwjHUxQWj0F6guVRk4A/s563/111.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="558" data-original-width="563" height="396" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5G9SROMACSwPOt0K3dSZB358Y-gVGacH9-iQ2vUEvyCxwe4YjwxElFDRZHGVWSTFjYy3cjzz-lMfspKKramjbeiXqVlkTWqJDo72fhA8HFuab8GP7dRxRnLunzlZzGg6gtOJyOTJBK0b4u1jFD4bR6bqHJXDuinbuQttVMvZOwjHUxQWj0F6guVRk4A/w400-h396/111.jpg" width="400" /></a></div><br /><p><br /></p><p><br /></p><p> <span style="color: #333333; font-family: "IBM Plex Sans", sans-serif; font-size: 18px; font-weight: 700;">(«</span><a href="http://elromio/" style="border-style: solid; border-width: 0px; color: #5b5b5b; cursor: pointer; font-family: "IBM Plex Sans", sans-serif; font-size: 18px; font-weight: 700; text-decoration-line: none;" target="_blank">Διαθήκη</a><span style="color: #333333; font-family: "IBM Plex Sans", sans-serif; font-size: 18px; font-weight: 700;">» ενός αγίου γέροντα-ιερέα)</span></p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border-style: solid; border-width: 0px; color: #333333; font-family: "IBM Plex Sans", sans-serif; font-size: 18px; margin: 0px auto 20px; max-width: 662px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">– Αποφυγή προσβλητικών λόγων και μόνο τρυφερά και γλυκά λόγια για τους άλλους.</p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border-style: solid; border-width: 0px; color: #333333; font-family: "IBM Plex Sans", sans-serif; font-size: 18px; margin: 0px auto 20px; max-width: 662px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">– Αποφυγή της δυσαρέσκειας και της αχαριστίας και γέμισμα της καρδιάς με ευγνωμοσύνη.</p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border-style: solid; border-width: 0px; color: #333333; font-family: "IBM Plex Sans", sans-serif; font-size: 18px; margin: 0px auto 20px; max-width: 662px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">– Αποφυγή του θυμού και γέμισμα του εαυτού μας με πραγματική ευγένεια και υπομονή.</p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border-style: solid; border-width: 0px; color: #333333; font-family: "IBM Plex Sans", sans-serif; font-size: 18px; margin: 0px auto 20px; max-width: 662px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">– Αποφυγή της απαισιοδοξίας και αγκάλιασμα της αισιόδοξης διάθεσης.</p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border-style: solid; border-width: 0px; color: #333333; font-family: "IBM Plex Sans", sans-serif; font-size: 18px; margin: 0px auto 20px; max-width: 662px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">– Αποφυγή της ανησυχίας και γέμισμα με εμπιστοσύνη στον Θεό.</p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border-style: solid; border-width: 0px; color: #333333; font-family: "IBM Plex Sans", sans-serif; font-size: 18px; margin: 0px auto 20px; max-width: 662px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">– Αποφυγή της γκρίνιας και απόλαυση των απλών και μικρών πραγμάτων της ζωής.</p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border-style: solid; border-width: 0px; color: #333333; font-family: "IBM Plex Sans", sans-serif; font-size: 18px; margin: 0px auto 20px; max-width: 662px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">– Αποφυγή του άγχους και...<span></span></p><a name='more'></a> γέμισμα του χρόνου και του μυαλού με προσευχή.<p></p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border-style: solid; border-width: 0px; color: #333333; font-family: "IBM Plex Sans", sans-serif; font-size: 18px; margin: 0px auto 20px; max-width: 662px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">– «Νηστεία» από την πίκρα και την θλίψη και γέμισμα με ήρεμη χαρά ακόμα και στα δύσκολα.</p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border-style: solid; border-width: 0px; color: #333333; font-family: "IBM Plex Sans", sans-serif; font-size: 18px; margin: 0px auto 20px; max-width: 662px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">– «Νηστεία» από εγωισμό και εξοπλισμό με συμπόνοια και αγάπη για τους άλλους.</p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border-style: solid; border-width: 0px; color: #333333; font-family: "IBM Plex Sans", sans-serif; font-size: 18px; margin: 0px auto 20px; max-width: 662px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">– «Νηστεία» από εκδικητική ασέβεια και θράσος και γέμισμα με συγχωρητικότητα και συμφιλίωση.</p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border-style: solid; border-width: 0px; color: #333333; font-family: "IBM Plex Sans", sans-serif; font-size: 18px; margin: 0px auto 20px; max-width: 662px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">– <span style="background: 0px 0px; border-style: solid; border-width: 0px; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Εξοπλισμός με «σιωπή» υπομονής </span><span style="background: 0px 0px; border-style: solid; border-width: 0px; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> και γέμισμα με διάθεση να ακούμε τους άλλους.</span></p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border-style: solid; border-width: 0px; color: #333333; font-family: "IBM Plex Sans", sans-serif; font-size: 18px; margin: 0px auto 20px; max-width: 662px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Πηγή: <a href="https://oikohouse.wordpress.com/2022/04/11/%ce%bf-%ce%b4%ce%b5%ce%ba%ce%ac%ce%bb%ce%bf%ce%b3%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%83%ce%b1%cf%81%ce%b1%ce%ba%ce%bf%cf%83%cf%84%ce%ae%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%8c%cf%87%ce%b9-%ce%bc%cf%8c/" rel="noopener" style="border-style: solid; border-width: 0px; color: #5b5b5b; cursor: pointer; text-decoration-line: none;" target="_blank">oikohouse</a></p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border-style: solid; border-width: 0px; margin: 0px auto 20px; max-width: 662px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="color: #333333; font-family: IBM Plex Sans, sans-serif;"><span style="font-size: 18px;">https://elromio.gr/o-dekalogos-tis-sarakostis-monon/</span></span></p>Αετοπετρίτηςhttp://www.blogger.com/profile/01239590751306846850noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8301256417468549066.post-25521513270649657162024-03-17T15:00:00.001+02:002024-03-17T15:00:00.131+02:00Τυρινής: Κυριακή τής Συγγνώμης († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)<p><span style="font-size: medium;"> </span></p><p><span style="font-size: medium;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhifyKJz5rRUuMn0D2uJAD8vDA23qrVdGoJbFHkBeQQ5W_SIByKMSCgwB9m86_pa86p4DmFG5Bw06X4DApyfE1GEQKTe426LHUx1Dt8ocxai1QUwPs6PM0NkWxop1vbyV3OhuiTjKH_OAnj/s274/111.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="184" data-original-width="274" height="269" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhifyKJz5rRUuMn0D2uJAD8vDA23qrVdGoJbFHkBeQQ5W_SIByKMSCgwB9m86_pa86p4DmFG5Bw06X4DApyfE1GEQKTe426LHUx1Dt8ocxai1QUwPs6PM0NkWxop1vbyV3OhuiTjKH_OAnj/w400-h269/111.jpg" width="400" /></a></span></div><span style="font-size: medium;"><br /><span style="background-color: #f8f5ef; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; text-align: justify;"><br /></span></span><p></p><p><span style="font-size: medium;"><span style="background-color: #f8f5ef; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; text-align: justify;">Μετὰ ἀπὸ τὶς ἑβδομάδες τῆς προετοιμασίας ποὺ προηγήθηκαν, κατὰ τὶς ὁποῖες ἐξετάσαμε τὴν ψυχή μας, τὴ ζωή μας, ὅλες τὶς σχέσεις μας ἐνώπιον τοῦ βλέμματος καὶ τῆς κρίσεως τοῦ Θεοῦ, μπαίνουμε σήμερα στὴ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ – στὴ χαρὰ τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ συμπίπτει μὲ τὴν ἄνοιξη – εἶναι μία ἀρχὴ ζωῆς, μία ἀρχὴ καινότητας, μία νέα ἐποχή. Εἶναι μία περίοδος κατὰ τὴν ὁποία δὲν θέλουμε πιὰ νὰ θυμόμαστε τὶς ἁμαρτίες μας, δὲν θέλουμε πιὰ νὰ φέρνουμε στὸ νοῦ μας εἰκόνες ἀπὸ παραβολὲς γιὰ τὴν πίστη καὶ τὴ μετάνοια, ἀλλὰ νὰ ἀτενίζουμε τοὺς Ἁγίους ποὺ ἄρχισαν τὴ ζωὴ τους ὅπως κι ἐμεῖς: εὔθραυστοι, ἀδύναμοι, ἀμφιταλαντευόμενοι, ἀλλὰ μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ τὴ δύναμή Του ἔγιναν αὐτὸ ποὺ ἔγιναν: ἄνδρες, γυναῖκες, παιδιὰ ποὺ ἐμεῖς τώρα μποροῦμε νὰ τιμοῦμε, μὲ τοὺς ὁποίους μποροῦμε νὰ εὐφραινόμαστε, νὰ τοὺς ἔχουμε ὡς παράδειγμα καὶ νὰ ἀπευθυνόμαστε σὲ αὐτοὺς ζητώντας τους νὰ προσεύχονται γιὰ τὴ σωτηρία μας.</span></span></p><p style="background-color: #f8f5ef; border: 0px; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; margin: 0px 0px 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"><span id="more-12715" style="border: 0px; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"></span>Ἀπόψε, ἀρχίζουμε ἕνα ταξίδι· ἕνα ταξίδι ποὺ θὰ ...<span></span></span></p><a name='more'></a><span style="font-size: medium;">μᾶς ὁδηγήσει ἀπὸ τὴν ἁμαρτωλή μας κατάσταση -τὴν ἀναγνωρίσαμε, μετανοοῦμε γι’ αὐτὴν-σὲ μία νέα ἐποχή, στὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ποὺ γιὰ μᾶς σηματοδοτεῖ τὴν ἔναρξη τῆς αἰώνιας ζωῆς μας. Ξεκινᾶμε τὸ ταξίδι μας ἀπόψε ὅπως ὁ λαὸς τοῦ Ἰσραὴλ ξεκίνησε ἀπὸ τὴ γῆ τῆς Αἰγύπτου πρὸς τὴ Γῆ τῆς Ἐπαγγελίας: εἴμαστε ἀκόμη εὐάλωτοι, βαρυφορτωμένοι, ὄχι ἀπόλυτα ἐλεύθεροι. Τὸ θάρρος ὅμως καὶ τὴν ἔμπνευση γιὰ νὰ φτάσουμε στὴν τελικὴ νίκη, στὴν καινότητα τῆς ζωῆς ποὺ εἶναι ἡ κλήση μας καὶ ἡ ὑπόσχεση τοῦ Θεοῦ, δὲν θὰ τὸ βροῦμε κοιτάζοντας πίσω τὸν ἑαυτό μας, ἀλλὰ ἀτενίζοντας τὸν Ζῶντα Θεό, ποὺ εἶναι ἡ Ζωὴ καὶ ἡ σωτηρία, καὶ τοὺς Ἁγίους ποὺ νίκησαν μὲ τὴ δική Του δύναμη. Θὰ πρέπει νὰ ταξιδέψουμε μαζὶ καὶ ἂς μὴν ἔχουμε ψευδαισθήσεις: θὰ εἴμαστε δύσκολοι συνοδοιπόροι ὁ ἕνας γιὰ τὸν ἄλλο, ἀλλὰ θὰ στηριζόμαστε ὁ ἕνας στὸν ἄλλον ἂν θέλουμε νὰ φθάσουμε τελικὰ στὸ σκοπό μας – κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο ποὺ oι Ἰσραηλίτες διάβηκαν τὴν ἔρημο: δὲν ἦταν πάντα ὑπάκουοι στὸ Θεό, οὔτε πάντα “ἐντάξει” μεταξύ τους, ὡστόσο, χρειάζονταν τὸν κάθε ἄλλον γιὰ νὰ φθάσουν στὸ ὑπεσχημένο τέλος.</span><p></p><p style="background-color: #f8f5ef; border: 0px; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; margin: 0px 0px 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">Ἂς ξεκινήσουμε λοιπὸν τώρα· ἂς σκεφθοῦμε τί γιορτάζουμε τὴν ἑπόμενη Κυριακή: τὸν θρίαμβο τῆς Ὀρθοδοξίας. Ὄχι τὸν θρίαμβο τῶν Ὀρθοδόξων ἐπὶ ἄλλων ἀνθρώπων, ἀλλὰ τὸν θρίαμβο τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τῶν ἀνθρώπων. Τὸν θρίαμβο τῆς Ἀλήθειάς Του, τὸν θρίαμβό Του στὴ ζωή μας.</span></p><p style="background-color: #f8f5ef; border: 0px; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; margin: 0px 0px 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">Καὶ στὴ συνέχεια, ἂς δοῦμε τὸν ἕναν ἅγιο μετὰ τὸν ἄλλον, κι ἂς ἀκούσουμε τί ἔχουν νὰ μᾶς ποῦν: Γρηγόριος Παλαμᾶς, Ἰωάννης τῆς Κλίμακος, Μαρία ἡ Αἰγυπτία καὶ ὅλοι ὅσοι ἀκολούθησαν τὰ ἴχνη τοῦ Χριστοῦ. Καὶ τέλος θὰ φθάσουμε στὸ σημεῖο ποὺ θὰ πρέπει νὰ ξεχάσουμε ὅλους καὶ ὅλα, δὲν θὰ θυμόμαστε τίποτε, κανέναν, παρὰ μόνον τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό: Ποιὸς εἶναι, τί ἔχει κάνει γιά μᾶς, τί κάνει γιά μᾶς; Ἂς μάθουμε ὅλες αὐτὲς τὶς ἑβδομάδες νὰ ξεχνᾶμε τὸν ἑαυτό μας, χαρούμενοι καὶ εὐγνώμονες ποὺ μποροῦμε τώρα νὰ τὸ κάνουμε, καὶ νὰ κοιτάζουμε μόνο πρὸς τὸ Θεό. Καὶ ὅταν γιὰ ἄλλη μία φορά, ἔρθει ἡ ἑβδομάδα τοῦ Πάθους, μ’ ἕνα καινούριο τρόπο, μὲ καινούρια ἀπόφαση, μὲ καινούρια παραίτηση ἀπὸ τὸν ἑαυτό μας θὰ στραφοῦμε καὶ θὰ κοιτάζουμε τὸ Θεὸ ποὺ ἔγινε ἄνθρωπος γιὰ νὰ σωθοῦμε· μὲ εὐγνωμοσύνη ἂς θυμόμαστε μόνον Αὐτὸν καὶ Ἐκεῖνος θὰ μᾶς θυμηθεῖ γιὰ τὴ σωτηρία μας.</span></p><p style="background-color: #f8f5ef; border: 0px; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; margin: 0px 0px 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"> </span></p><div style="background-color: #f8f5ef; border: 0px; font-family: Arial, Verdana; margin: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"> </span></div><div style="background-color: #f8f5ef; border: 0px; font-family: Arial, Verdana; margin: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><em style="border: 0px; font-family: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">(Πηγή: <a href="http://www.agiazoni.gr/" style="border: 0px; color: #bc3a38; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">agiazoni.gr</a>)</span></em></div><div style="background-color: #f8f5ef; border: 0px; font-family: Arial, Verdana; margin: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><em style="border: 0px; font-family: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><a href="https://alopsis.gr/%cf%84%cf%85%cf%81%ce%b9%ce%bd%ce%ae%cf%82-%ce%ba%cf%85%cf%81%ce%b9%ce%b1%ce%ba%ce%ae-%cf%84%ce%ae%cf%82-%cf%83%cf%85%ce%b3%ce%b3%ce%bd%cf%8e%ce%bc%ce%b7%cf%82-%e2%80%a0-%ce%bc%ce%b7%cf%84%cf%81/"><span style="font-size: medium;">https://alopsis.gr </span></a><br /></em></div>Αετοπετρίτηςhttp://www.blogger.com/profile/01239590751306846850noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8301256417468549066.post-31721813050717387812024-03-16T18:00:00.001+02:002024-03-16T18:00:00.125+02:00Μοναστηριακή λαγάνα – Συνταγή από το Άγιον Όρος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 23.4px; margin-bottom: 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="background: 0px 0px; border: 0px; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /></span></div>
<div style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 23.4px; margin-bottom: 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="background: 0px 0px; border: 0px; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><img alt="Αποτέλεσμα εικόνας για Μοναστηριακή λαγάνα" height="397" src="https://toperiodikomou.gr/wp-content/uploads/2018/02/lagana-elies-e1518561973129-1024x636.jpg" width="640" /></span></div>
<div style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 23.4px; margin-bottom: 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="background: 0px 0px; border: 0px; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Λαγάνα μοναστηριακή, μια εύκολη και αυθεντική συνταγή από το Άγιον Όρος, καθώς η Καθαρά Δευτέρα πλησίασε και φέτος.</span><span id="more-165540" style="background: 0px 0px; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"></span></div>
<div style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 23.4px; margin-bottom: 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span id="more-47726" style="background: 0px 0px; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"></span>Η λαγάνα είναι ο άζυμος άρτος ο οποίος φτιάχνεται με παραδοσιακό τρόπο στην Ελλάδα μόνο μια μέρα του χρόνου, την Καθαρή Δευτέρα, ενώ το όνομά της προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό “λάγανον”, μια πλακωτή ζύμη που παρασκευάζεται από αλεύρι και νερό και σηματοδοτεί την έναρξη της νηστείας της Μεγάλης Σαρακοστής.</div>
<div style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 23.4px; margin-bottom: 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Η λαγάνα αναφέρεται ως έδεσμα σε πολλά κείμενα της Αρχαιότητας. Ένα από αυτά είναι οι Εκκλησιάζουσες του Αριστοφάνη, όπου αναφέρεται η φράση λαγάνα πέττετται δηλαδή λαγάνες γίνονται.</div>
<div style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 23.4px; margin-bottom: 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Στην Ορθοδοξία η λαγάνα είναι ο άζυμος άρτος που καταναλώνεται την Καθαρά Δευτέρα και σηματοδοτεί την έναρξη της νηστείας της Σαρακοστής.<br />Τέτοιος άρτος πρόχειρος χρησιμοποιήθηκε από τους Ισραηλίτες κατά τη νύχτα της Εξόδου τους από την Αίγυπτο υπό ...</div>
<a name='more'></a>την αρχηγία του Μωυσή. Έκτοτε επιβαλλόταν από το Μωσαϊκό Νόμο για όλες τις ημέρες της εορτής του Πάσχα, μέχρι που ο Χριστός στο τελευταίο του Πάσχα ευλόγησε τον ένζυμο άρτο.<br />
<div style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 23.4px; margin-bottom: 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Λαγάνα μοναστηριακή με αυθεντική συνταγή από το Άγιον Όρος για την Καθαρά Δευτέρα</div>
<div style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 23.4px; margin-bottom: 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="background: 0px 0px; border: 0px; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Υλικά που θα χρειαστούν</span><br />500 γρ. αλεύρι που φουσκώνει μόνο του<br />1 κούπα νερό<br />3 κουτ.σ. ελαιόλαδο<br />2 κουτ.σ. ξύδι<br />1 κουτ.γλ. αλάτι<br />1 κουτ.γλ. ζάχαρη<br />γλυκάνισος<br />σουσάμι</div>
<div class="ortho-content-1" id="ortho-165561695" style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
</div>
<div style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 23.4px; margin-bottom: 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="background: 0px 0px; border: 0px; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Πως εκτελούμε τη συνταγή</span></div>
<div style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 23.4px; margin-bottom: 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Σε μια λεκάνη ανακατεύουμε το νερό με το λάδι, το ξύδι, το αλάτι και τη ζάχαρη.</div>
<div style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 23.4px; margin-bottom: 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Ρίχνουμε σιγά σιγά το αλεύρι ανακατεύοντας μέχρι να αρχίσει να σφίγγει.</div>
<div style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 23.4px; margin-bottom: 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Ξεκινάμε το ζύμωμα με τα χέρια έως ότου σηκώσει όλο το αλεύρι και πετύχουμε μια ζύμη μαλακή που δε θα κολλάει στα χέρια.</div>
<div style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 23.4px; margin-bottom: 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Πασπαλίζουμε λίγο γλυκάνισο πάνω στη ζύμη και ζυμώνουμε λίγο ακόμα μέχρι να σκορπίσει μέσα στο ζυμάρι.</div>
<div style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 23.4px; margin-bottom: 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Λαδώνουμε ελαφρά ένα ταψί, μεταφέρουμε το ζυμάρι και το ανοίγουμε σε πλατύ σχήμα με το χέρι μας.</div>
<div style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 23.4px; margin-bottom: 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Τσιμπάμε εδώ και εκεί όλη την επιφάνεια του ψωμιού με ένα πιρούνι και κάνουμε λακουβάκια με τα δάχτυλά μας.</div>
<div style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 23.4px; margin-bottom: 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Πασπαλίζουμε με το σουσάμι και ψήνουμε τη λαγάνα μας σε προθερμασμένο φούρνο στους 180′ βαθμούς των αντιστάσεων για 3/4 της ώρας περίπου. Ελέγχουμε μετά τα 30′ λεπτά με ένα πιρούνι τσιμπώντας το εσωτερικό της.</div>
<div style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 23.4px; margin-bottom: 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Μόλις είναι έτοιμη, βγάζουμε από το φούρνο και την μεταφέρουμε σε σχάρα.</div>
<div style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 23.4px; margin-bottom: 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="background: 0px 0px; border: 0px; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Καλή επιτυχία και Καλή Σαρακοστή!!!!</span></div>
<div style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 23.4px; margin-bottom: 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<a href="https://orthodoxia.online/%ce%b1%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%81%ce%b5%ce%b9%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%b5%cf%83-%cf%83%cf%85%ce%bd%cf%84%ce%b1%ce%b3%ce%b5%cf%83/lagana-monastiriaki-ay8entiki-syntagi-apo-to-agion-oros-gia-tin-ka8ara-deytera/" rel="noopener" style="background: 0px 0px; border: 0px; color: #990000; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" target="_blank">orthodoxia.online</a></div>
<div style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 23.4px; margin-bottom: 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<a href="https://simeiakairwn.wordpress.com/2020/02/29">https://simeiakairwn.wordpress.com/2020/02/29</a></div>
</div>
Αετοπετρίτηςhttp://www.blogger.com/profile/01239590751306846850noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8301256417468549066.post-54092727357755181732024-03-16T14:00:00.003+02:002024-03-16T14:00:00.140+02:00Τυρινής: Ευλόγησε τους εχθρούς μου, Κύριε (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigsnl7YRIzf5OCC25-eY2sPcbGbvLTDM_N8Z6vCkOv7mzsufwpNL6-_J4udhkVGnKhHAZeeYimbs-Ejf_-u1eBjypvB0nQuYxzCtcIpsScHTTRco-q0G0kEN-Cm7kRUZijIpOrDvIOvcWxr_C2wMK9-caVxbnWoEGkJSCmdU22PM0O5j9j-13ky5HHi1He/s320/111.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="304" data-original-width="320" height="380" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigsnl7YRIzf5OCC25-eY2sPcbGbvLTDM_N8Z6vCkOv7mzsufwpNL6-_J4udhkVGnKhHAZeeYimbs-Ejf_-u1eBjypvB0nQuYxzCtcIpsScHTTRco-q0G0kEN-Cm7kRUZijIpOrDvIOvcWxr_C2wMK9-caVxbnWoEGkJSCmdU22PM0O5j9j-13ky5HHi1He/w400-h380/111.jpg" width="400" /></a></div><br /><span style="font-size: medium;"><br /></span><p></p><p><span style="font-size: medium;"> <span style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial; text-align: justify;">Εὐλόγησε τούς ἐχθρούς μου, Κύριε! Ἀκόμη κι ἐγώ τούς εὐλογῶ καί δέν τούς καταριέμαι.</span></span></p><div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-size: medium;">Οἱ ἐχθροί μέ ἔχουν ὁδηγήσει στήν ἀγκάλη Σου περισσότερο ἀπ’ ὅ,τι οἱ φίλοι μου. Οἱ φίλοι μου μέ ἔχουν προσδέσει στή γῆ, ἐνῶ οἱ ἐχθροί μέ ἔχουν λύσει ἀπό τή γῆ καί ἔχουν συντρίψει ὅλες τίς φιλοδοξίες μου στόν κόσμο.</span></span></div><div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-size: medium;">Οἱ ἐχθροί μέ ἔχουν ἀποξενώσει ἀπό τίς ἐγκόσμιες πραγματικότητες καί μέ ἔκαναν ξένο καί ἀπισυσχετισμένον ἀπό τή ζωή τοῦ κόσμου. Ὅπως ἀκριβῶς ἕνα κυνηγημένο ζῶο βρίσκει πιό ἀσφαλές καταφύγιο ἀπό ἕνα ἄλλο πού ζῆ στήν ἡσυχία, ἔτσι κι ἐγώ. Καταδιωγμένος ἀπό τούς ἐχθρούς, ἔχω ἀνακαλύψει τό ἀσφαλέστερο καταφύγιο καί προφυλάσσομαι κάτω ἀπό «τή σκιά τῶν πτερύγων Σου», ὅπου οὔτε φίλοι οὔτε ἐχθροί μποροῦν νά ἀπωλέσουν τήν ψυχήν μου.</span></span></div><div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-size: medium;">Εὐλόγησε τούς ἐχθρούς μου, Κύριε! Ἀκόμα καί ἐγώ τούς εὐλογῶ καί δέν τούς καταριέμαι.<a name="more"></a></span></span></div><div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-size: medium;">Αὐτοί μᾶλλον, παρά ἐγώ, ἔχουν ὁμολογήσει τίς ἁμαρτίες μου ἐνώπιον τοῦ κόσμου. Αὐτοί μαστίγωναν κάθε φορά πού...<span><a name='more'></a></span> ἐγώ δίσταζα νά τιμωρήσω τόν ἑαυτόν μου. Μέ βασάνιζαν, κάθε φορά πού ἐγώ προσπαθοῦσα νά ἀποφύγω τά βάσανα. Αὐτοί μέ ἐπέπληταν, κάθε φορά πού ἐγώ κολάκευα τόν ἑαυτόν μου. Αὐτοί μέ κτυποῦσαν κάθε φορά πού ἐγώ εἶχα παραφουσκώσει ἀπό τήν ἀλαζονεία.</span></span></div><div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></span></div><div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-size: medium;">Εὐλόγησε τούς ἐχθρούς μου, Κύριε. ‘Ακόμη καί ἐγώ τούς εὐλογῶ καί δέν τούς καταριέμαι.</span></span></div><div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-size: medium;">Κάθε φορά πού εἶχα κάνει τόν ἑαυτόν μου σοφό, αὐτοί μέ ἀποκάλεσαν ἀνόητο. Κάθε φορά πού εἶχα κάνει τόν ἑαυτόν μου δυνατό, αὐτοί μέ περιγέλασαν σάν νά εἴμουνα νάνος. Κάθε φορά πού θέλησα νά καθοδηγήσω ἄλλους, οἱ ἐχθροί μέ ἔσπρωξαν στό περιθώριο. Κάθε φορά πού ἔσπευδα νά πλουτίσω, αὐτοί μέ ἐμπόδισαν μέ σιδερένια χέρια. Κάθε φορά πού εἶχα σκεφθεῖ ὅτι θά κοιμόμουν πιά εἰρηνικά, αὐτοί ἄγρια μέ ξύπνησαν. Κάθε φορά πού προσπάθησα νά κτίσω ἑνα σπίτι γιά νά ζήσω ἐκεῖ χρόνια πολλά καί εἰρηνικά, αὐτοί τό κατεδάφισαν καί μέ ἔβγαλαν ἔξω.</span></span></div><div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></span></div><div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-size: medium;">Στ’ ἀλήθεια, Κύριε, οἱ ἐχθροί μου μέ ἔχουν ἀποσυνδέσει ἀπό τόν κόσμο καί ἅπλωσαν τά χέρια μου στό κράσπεδο τοῦ ἱματίου Σου.</span></span></div><div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></span></div><div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-size: medium;">Εὐλόγησε τούς ἐχθρούς μου, Κύριε! Ἀκόμη κι ἐγώ τούς εὐλογῶ καί δέν τούς καταριέμαι.</span></span></div><div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-size: medium;">Εὐλογησέ τους καί πλήθυνέ τους!</span></span></div><div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-size: medium;">Πλήθυνέ τους καί κάνε τους ἀκόμα πιό σκληρούς ἐναντίον μου!</span></span></div><div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></span></div><div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-size: medium;">Ὥστε ἡ καταφυγή μου σέ Σένα νά μήν ἔχει ἐπιστροφή. Νά διαλυθεῖ ἡ κάθε ἐλπίδα μου στούς ἀνθρώπους σάν ἱστός ἀράχνης. Ν’ ἀρχίσει ἀπόλυτη γαλήνη νά βασιλεύει στήν ψυχή μου. Νά γίνει ἡ καρδιά μου τάφος τῶν δύο κακῶν διδύμων ἀδελφῶν μου: τοῦ θυμοῦ καί τῆς ἀλαζονείας. Νά μπορέσω νά ἀποθηκεύσω ὅλους τούς θησαυρούς μου «ἐν τοῖς οὐρανοῖς». Νά μπορέσω γιά πάντα νά ἐλευθερωθῶ ἀπό τήν αὐταπάτη, ἡ ὁποία μέ περιέπλεξε στό θανατηφόρο δίκτυ τῆς ἀπατηλῆς ζωῆς.</span></span></div><div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-size: medium;">Οἱ ἐχθροί μέ δίδαξαν νά μάθω αὐτό πού δύσκολα μαθαίνει κανείς, ὅτι δηλαδή, ὁ ἄνθρωπος δέν ἔχει ἐχθρούς στόν κόσμο, ἐκτός ἀπό τόν ἑαυτό του!…</span></span></div><div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></span></div><div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-size: medium;">Εἶναι πράγματι δύσκολο γιά μένα νά πῶ ποιός μοῦ ἔκανε περισσότερο καλό καί ποιός περισσότερο κακό: Οἱ ἐχθροί ἤ οἱ φίλοι μου;</span></span></div><div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></span></div><div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-size: medium;">Γι’ αὐτό, εὐλόγησε Κύριε, καί τούς φίλους μου καί τούς ἐχθρούς μου…</span></span></div><div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></span></div><div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-size: medium;">(Πηγή: imaik.gr)</span></span></div><span style="font-size: medium;"><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif;" /><span class="”fullpost”" style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif;"></span></span><div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif;"><a href="https://alopsis.gr/%cf%84%cf%85%cf%81%ce%b9%ce%bd%ce%ae%cf%82-%ce%b5%cf%85%ce%bb%cf%8c%ce%b3%ce%b7%cf%83%ce%b5-%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%82-%ce%b5%cf%87%ce%b8%cf%81%ce%bf%cf%8d%cf%82-%ce%bc%ce%bf%cf%85-%ce%ba%cf%8d%cf%81/" style="color: #992211; text-decoration-line: none;"><span style="font-size: medium;">https://alopsis.gr</span></a></div><div style="background-color: white;"><span style="color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: medium;">https://paterikos.blogspot.com/2023/02/blog-post_26.html#more</span></div>Αετοπετρίτηςhttp://www.blogger.com/profile/01239590751306846850noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8301256417468549066.post-71809445590494195072024-03-16T14:00:00.001+02:002024-03-16T14:00:00.141+02:00Κυριακής της Τυρινής (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiu8czhHAT3i3b5uNYERsT4eozrIpBmcgefJtnpZdP6nWT_01KwtsDOvdyxtsul9jXw0eeGbBkQt4pL0tX7dn3M8WpGsf_clhhaGe1QKzfqvbR6D0_naqdVpgcOb6nTzpyQtMu_opkdPom_DstDGbRSY_AGRQ9DAk8dG5bswRM-z3gwvEX5coG9c-6ciA/s320/111.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="320" data-original-width="256" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiu8czhHAT3i3b5uNYERsT4eozrIpBmcgefJtnpZdP6nWT_01KwtsDOvdyxtsul9jXw0eeGbBkQt4pL0tX7dn3M8WpGsf_clhhaGe1QKzfqvbR6D0_naqdVpgcOb6nTzpyQtMu_opkdPom_DstDGbRSY_AGRQ9DAk8dG5bswRM-z3gwvEX5coG9c-6ciA/w320-h400/111.jpg" width="320" /></a></div><br /><span style="font-size: medium;"><br /></span><p></p><p><span style="font-size: medium;"> <span style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial;">(</span><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial;">Ματθ. στ΄. 14-21) </span><strong style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial;"><span style="border: 0px; font-style: italic; font-weight: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Ὑπόμνημα εἰς τὸν Ἅγιον Εὐαγγελιστὴν Ματθαῖον, ὁμιλία Κ΄</span></strong></span></p><p style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; margin-bottom: 0.08in;"></p><p style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; margin-bottom: 0.08in;"></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-size: medium;">α. Ἁρμοζει νὰ στενάξωμε ἐδῶ πολὺ καὶ νὰ θρηνήσωμε πικρά. Ὄχι μόνο μιμούμαστε τοὺς <strong>ὑποκριτές</strong> ἀλλὰ καὶ τοὺς ἔχομε ξεπεράσει. Γνωρίζω, γνωρίζω πολλοὺς ποὺ ὄχι μόνο νηστεύουν καὶ κάνουν ἐπίδειξη ἀλλὰ καὶ πολλοὺς ἄλλους ποὺ δέ νηστεύουν κι ὡστόσο παίρνουν τὸ ὕφος ἀνθρώπων ποὺ νηστεύουν καὶ κάνουν ἔτσι ἀπολογία χειρότερη ἀπὸ τὴν ἁμαρτία. Γιὰ νὰ μὴ σκανδαλίσωμε –λένε- τοὺς πολλούς, τὸ κάνωμε αὐτό. Εἶναι ὁ νόμος τοῦ θεοῦ που τὰ ὁρίζει αὐτὰ καὶ ὁμιλεῖ γιὰ σκάνδαλο; Καὶ νομίζεις ὅτι σκανδαλίζεις, ὅταν τὸν τηρῆς κι ὅταν τὸν παραβαίνης ὅτι ἀποσοβῆς τὸ σκάνδαλο; Δὲν μπορεῖ νὰ γίνη χειρότερη ἀνοησία; Δὲ θὰ σταματήσης νὰ γίνεσαι κι ἀπὸ τοὺς ὑποκριτὲς χειρότερος, καὶ νὰ διπλασιάζης τὴν ὑποκρισία;</span></span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-size: medium;">Καὶ κατανοῶντας τὴ μεγάλη ὑπερβολὴ τῆς κακίας αὐτῆς, δὲ θὰ ντραπῆς τὴν ἔμφαση τῆς διατυπώσεως; Δὲν εἶπε μόνον ὅτι ὑποκρίνονται ἀλλὰ θέλοντας νὰ τοὺς θίξη περισσότερο λέει· Ἀφανίζουν τὰ πρόσωπά τους, τὰ χαλοῦνε δηλαδὴ καὶ τὰ καταστρέφουν. Κι ἄν τοῦτο λέγεται ἀφανισμὸς τοῦ προσώπου, τὸ νὰ φαίνεται ὠχρὸ γιὰ λόγους κενοδοξίας τί θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε γιὰ κεῖνες ποὺ παραμορφώνουν μὲ σκόνες καὶ βαφὲς τὰ πρόσωπα τῶν γυναικῶν, γιὰ νὰ καταστρέφωνται ἀκόλαστοι νέοι; Κι ἐκεῖνοι τὸν ἑαυτό τους μόνο βλάπτουν. Ἐνῶ αὐτὲς καὶ τὸν ἑαυτὸ τους κι ὅποιους τὶς βλέπουν. Πρέπει καὶ τὴ μιὰ καὶ τὴν ἄλλη βλάβη νὰ ἀποφεύγωμε μ’ ὅλη μας τὴ δύναμη.</span></span></p><span style="font-size: medium;"><a name="more" style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif;"></a></span><p style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; margin-bottom: 0.08in;"></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-size: medium;">Μᾶς ἔδωσε ἐντολὴ ὄχι μόνο νὰ μὴν ἐπιδεικνυώμαστε ἀλλὰ καὶ νὰ προσπαθοῦμε <strong>νὰ περνοῦμε ἀπαρατήρητοι</strong>. Ὅπως ἔκαμε καὶ πιὸ μπροστά. Καὶ στὴν περίπτωση τῆς ἐλεημοσύνης δὲν τὸ ζήτησε ἁπλὰ ἀλλὰ ὅταν εἶπε· Προσέχετε νὰ μὴν τὴν πράττετε μπροστὰ στοὺς ἀνθρώπους, πρόσθεσε, γιὰ νὰ σᾶς δοῦνε.</span></span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-size: medium;">Στὴν περίπτωση τῆς νηστείας καὶ τῆς προσευχῆς τίποτα τέτοιο δὲν ὥρισε. Ἐπειδὴ ἡ ἐλεημοσύνη εἶναι ἀδύνατο νὰ κρυφτῆ ὁλότελα, εἶναι ὅμως δυνατὸ νὰ κρυφτῆ ἡ προσευχὴ καὶ ἡ νηστεία. Ὅπως ὅταν εἶπε, νὰ μὴ γνωρίζεη τὸ ἀριστερὸ χέρι τί πράττει τὸ δεξιό, δὲν ἐννοοῦσε τὰ χέρια ἀλλὰ ὅτι πρέπει μὲ προσοχὴ νὰ περνᾶς ἀπαρατήρητος ἀπ’ ὅλους. Κι ὅταν συμβούλεψε νὰ ἀποσυρώμαστε στὴν ἀποθήκη μας, οὔτε πάντοτε, οὔτε προηγούμενα ὥρισε ἐκεῖ μόνο νὰ προσευχώμαστε· ἀλλὰ ἐννοοῦσε τὸ ἴδιο πρᾶγμα· ἔτσι κι ἐδῶ· ἡ συμβουλή του ν’ ἀλειφώμαστε δέν ἀποτελεῖ νομοθεσία του ν’ ἀλειφώμαστε πάντα.</span></span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-size: medium;">Γιατὶ τότε θὰ βρεθοῦμε ὅλοι ὅτι παραβαίνομε τοῦτο τὸ νόμο, πιὸ πολὺ αὐτοὶ ποὺ ἐπιδόθηκαν σοβαρὰ τὴ φύλαξή του, οἱ κοινότητες τῶν μοναχῶν καὶ ὅσοι κατοίκησαν στὰ βουνά. Δὲν ὥρισε λοιπὸν τοῦτο. Ἀλλὰ ἐπειδὴ οἱ πιὸ παλιοὶ εἶχαν τὴ συνήθεια ν’ ἀλείφωνται κάθε φορὰ ποὺ τοὺς τύχαινε ἕνα εὐχάριστο καὶ χαρούμενο γεγονός- κι αὐτὸ μπορεῖ νὰ τὸ διαπιστώση κανεὶς καὶ στὴν ἐποχὴ ἀκόμα τοῦ Δαυΐδ καὶ τοὺ Δανιὴλ-συμβούλεψε ν’ ἀλειφώμαστε κι ἐμεῖς, ὄχι γιὰ νὰ τὸ κάνωμε αὐτὸ ὁπωσδήποτε, ἀλλὰ νὰ φροντίζουμε, μὲ πολλὴ προσοχὴ νὰ κρύβωμε τὴν πράξη μας αὐτή.</span></span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-size: medium;">Καὶ γιὰ νὰ ἀντιληφθῆς ὅτι ἔτσι εἶναι, ὅταν ἐκεῖνος ἐφάρμοσε στὴν πράξη αὐτὸ ποὺ ὥρισε μὲ τὸ λόγο, ὅταν ἐνήστεψε σαράντα μέρες, κι ἀφοῦ ἐνήστεψε ἀπαρατήρητα, μήτε ἀλείφτηκε, μήτε ἐνίφτηκε. Ὡστόσο καὶ χωρὶς νὰ τὰ κάμη αὐτὰ ἔφερε στὸ τέλος τὴν ἄσκησή του πιὸ ἀκενόξοδα ἀπὸ κάθε ἄλλον. Αὐτὸ ὁρίζει καὶ σ’ ἐμᾶς καὶ παρουσιάζοντάς μας τοὺς ὑποκριτὰς κι ἀποτρέποντας μὲ διπλῆ παραγγελία ὅσους ἀκοῦνε. Καὶ κάτι ἄλλο μᾶς ἀφίνει νὰ ἐννοήσωμε μὲ τὴν ὀνομασία ὑποκριτές. Θέλει νὰ μᾶς ἀπομακρύνη ἀπὸ τὴν πονηρὴ ἐπιθυμία, ὄχι μόνο μὲ τὸ ὅτι εἶναι τὸ πρᾶγμα καταγέλαστο, οὔτε καὶ μὲ τὸ ὅτι προξενεῖ τὴ μεγαλύτερη ζημία ἀλλὰ καὶ μὲ τὸ ὅτι ἡ τέτοιου εἴδους ἀπάτη εἶναι ἐφήμερη.</span></span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-size: medium;">Ὁ ὑποκριτὴς δηλαδὴ ὡς τότε φαίνεται λαμπρός, ὥσπου παρακολουθοῦν οἱ θεαταί· καὶ τότε ἀκόμα δὲ φαίνεται σ’ ὅλους. Γιατὶ οἱ περισσότεροι γνωρίζουν ποιός εἶναι καὶ ποιόν ὑποκρίνεται. Ἀλλὰ ὅταν τελειώση ἡ παράσταση φανερώνεται σ’ ὅλους πιὸ καθαρά. Αὐτὸ λοιπὸν εἶναι ἀνάγκη νὰ τὸ ἀντιμετωπίσουν κι ὅλοι οἱ κενόδοξοι. Κι αὐτοὶ δείχνουν στοὺς πιὸ πολλοὺς ὅτι δὲν εἶναι αὐτὸ ποὺ φαίνονται, ἀλλὰ φορᾶνε μόνο προσωπεῖο· πολὺ περισσότερο ὅμως θὰ φανερωθοῦν ἀργότερα, ὅταν ὅλα φαίνωνται ξεσκέπαστα καὶ γυμνά. Καὶ μὲ ἄλλο τρόπο πάλι τοὺς ἀπομακρύνει ἀπὸ τοὺς ὑποκριτὰς μὲ τὴν ὑπόδειξη ὅτι ἡ ἐντολὴ εἶναι ἐλαφρά. Δὲν κάνει αὐστηρότερη τὴ νηστεία οὔτε ὁρίζει νὰ τὴν παρουσιάζωμε μεγαλύτερη ἀλλὰ θέλει νὰ μὴ χάσωμε τὸ στέφανο ποὺ αὐτὴ δίνει. Ὥστε αὐτὸ ποὺ φαίνεται βαρύ, εἶναι κοινὸ σ’ ἐμᾶς καὶ τοὺς ὑποκριτὰς· γιατὶ νηστεύουν κι αὐτοί. Κι ἐκεῖνο ποὺ εἶναι ἀνεπαίσθητο, νὰ μὴ χαθῆ ἀπὸ τὴν κούραση ὁ μισθός, αὐτό εἶναι λέει ποὺ ὁρίζω· δὲ μᾶς ἐπιβαρύνει μὲ πρισσότερο κόπο, ἀσφαλίζει ὅμως τὸ μισθό μας μὲ κάθε μέσο καὶ δὲν μᾶς ἀφίνει νὰ φύγωμε ἀστεφάνωτοι, ὅπως ἐκεῖνοι. Καὶ μήτε θέλουν νὰ μιμηθοῦν αὐτοὺς ποὺ ἀγωνίζονται στοὺς ὀλυμπιακοὺς ἀγῶνες, ποὺ μόλο ποὺ παρακολουθεῖ τόσος κόσμος καὶ τόσοι ἄρχοντες, ἕναν μονάχα ἐπιδιώκουν νὰ ἱκανοποιήσουν, αὐτὸν ποὺ θὰ βραβεύση τὴ νίκη τους. Κι ἄς εἶναι πολὺ κατώτερος. Καὶ σὺ ποὺ ἔχεις διπλῆ αἰτία νὰ παρουσίασης σ’ ἐκεῖνον τὴ νίκη σου, γιατὶ ὁ ἴδιος εἶναι καὶ ὁ ἐπιβραβευτὴς καὶ μὲ ὑπεροχὴ ἀσύγκριτη ὑπερέχει ἀπὸ ὅλους ὅσοι κάθονται στὸ θέατρο, δείχνεις σὲ ὅλους τὴν ἀρετή σου, ποὺ ὄχι μόνο δὲ σ’ ὠφελοῦν ἀλλὰ καὶ σοῦ προξενοῦν μεγίστη ζημία.</span></span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-size: medium;">β. Ἀλλά μήτε σ’ αὐτό δὲ σ’ ἐμποδίζω, λέει. Ἄν θέλης καὶ στοὺς ἀνθρώπους νὰ ἐπιδειχθῆς, περίμενε, κι ἐγὼ θὰ σοῦ παραχωρήσω κι αὐτὸ μὲ περισσότερη ἀφθονία καὶ πολὺ κέρδος. Σὲ ἀποσπᾶ τοῦτο τώρα ἀπὸ τὴ δοξολογία μου, ὅπως σὲ συνδέει ἡ περιφόρνησή τούτων. Τότε θὰ τὰ ἀπολαύσης ὅλα μὲ κάθε ἐλευθερία. Ἀλλὰ πρὶν ἀπ’ αὐτὰ δὲ θὰ εἶναι μικρὴ ἡ ὠφέλειά σου ἐδῶ μὲ τὸ νὰ καταπατήσης ὅλη τὴν ἀνθρωπίνη δόξα καὶ νὰ ἐλευθερωρθῆς ἀπὸ τὴ βαρειὰ ἀνθρώπινη δουλεία καὶ νὰ γίνης ἐργάτης γνήσιος τῆς ἀρετῆς. Γιατὶ μὲ τέτοια γνώμη ἄν βρεθῆς στὴν ἐρημιά, θά γίνης ἔρημος ἀπὸ κάθε ἀρετή, ἀφοῦ δὲ θὰ ἔχης θεατές. Αὐτὸ ὅμως δείχνει ὑβριστὴ τῆς ἀρετῆς, ἄν εἶναι νὰ τὴν ἐπιδιώκης ὄχι γι’ αὐτὴν τὴν ἴδια ἀλλὰ γιὰ τὸ σχοινᾶ καὶ τὸ χαλκιὰ καὶ τὸ πλῆθος τῆς ἀγορᾶς, γιὰ νὰ σὲ θαυμάσουν ἀκόμα κι οἱ κακοὶ κι αὐτοὶ ποὺ ζοῦνε μακριά της. Καὶ καλεῖς τοὺς ἐχθρούς της νὰ τὴ δείξης καὶ νὰ τὴ θαυμάσουν. Εἶναι τὸ ἴδιο νὰ διαλέξη κανένας τὴ σωφρονη ἀλλὰ γιὰ νὰ τῆς κάνη ἐπίδειξη σ’ αὐτοὺς ποὺ ζοῦνε μὲ ἑταῖρες. Καὶ σὺ ἄν σκέφτεσαι ἔτσι, δὲ διαλέγεις τὴν ἀρετὴ παρὰ γιὰ τοὺς ἐχθρούς της. Πρέπει κι ἀπὸ τοῦτο νὰ τὴ θαυμάσωμε, ποὺ τὴν ἐπαινοῦν κι οἱ ἐχθροί της. Καὶ νὰ τὴ θαυμάσωμε ὅπως πρέπει ὄχι γι’ ἄλλους ἀλλὰ γιὰ λογαριασμό της.</span></span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-size: medium;">Γιατὶ κι ἐμεῖς θεωροῦμε προσβολὴ νὰ μὴ μᾶς ἀγαποῦν γιὰ τὸν ἑαυτό μας ἀλλὰ γιὰ χάρη ἄλλων. Τὸ ἴδιο νὰ στοχαστῆς καὶ γιὰ τὴν <strong>ἀρετή. Μὴν τὴν ἐπιδιώκης γιὰ χάρη ἄλλων οὔτε νὰ κάνης ὑπακοὴ στὸ Θεὸ γιὰ χάρη τῶν ἀνθρώπων ἀλλὰ στοὺς ἀνθρώπους γιὰ χάρη τοῦ Θεοῦ</strong>. Στὴν ἀντίθετη περίπτωση κι ἄν νομίζης ὅτι ἐπιδιώκεις τὴν ἀρετή, ἐξοργίζεις τὸ Θεὸ ὅμοια μ’ αὐτὸν ποὺ δὲν τὴν ἐπιδιώκει.</span></span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-size: medium;">Ὅπως παρακούει ἐκεῖνος ποὺ δὲν τὴν ἐπιδίωξε ἔτσι καὶ σὺ μὲ τὴν παράνομη ἐπιδίωξη. «<span style="border: 0px; font-style: italic; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Μὴ θησαυρίζετε γιὰ τὸν ἑαυτὸ σας θησαυροὺς πάνω στὴ γῆ</span>». Ἀφοῦ ἔβγαλε ἀπὸ τὴν ψυχή μας τὸ νόσημα τῆς <strong>κενοδοξίας</strong>, ἀρχίζει σὲ κατάλληλη ὥρα καὶ τὸ λόγο γιὰ <strong>ἀκτημοσύνη</strong>. <strong>Τίποτα δὲν προετοιμάζει τόσο τὸν ἄνθρωπο στὴν ἀγάπη τῶν χρημάτων ὅσο ἡ ἐπιθυμία τῆς δόξας</strong>. Γιὰ τὴν δόξα οἱ ἄνθρωποι ἐφευρίσκουν τὰ κοπάδια τῶν δούλων, τὸ σμάρι τῶν εὐνούχων, τὰ χρυσοστόλιστα ἄλογα, τ’ ἀσημένια τραπέζια καὶ τὰ ἄλλα τὰ πιὸ γελοῖα. Δὲ θέλουν νὰ ἱκανοποιήσουν μιὰ ἀνάγκη, οὔτε ν’ ἀπολαύσουν ἡδονὴ ἀλλὰ<strong> νὰ κάνουν ἐπίδειξη στοὺς πολλούς</strong>. Πιὸ πάνω περιοριζόταν νὰ ὁρίση ὅτι <strong>πρέπει νὰ ἐλεοῦμε</strong>· ἐδῶ δείχνει καὶ πόσο πρέπει νὰ ἐλεοῦμε λέγοντας· Μὴ θησαυρίζετε. ἐπειδὴ δὲν ἦταν δυνατὸ νὰ παρουσιάση ἀπὸ τὴν ἀρχὴ στὴ πληρότητά του τὸ λόγο γιὰ τὴν περιφρόνηση τῶν χρημάτων ἐξ αἰτίας τῆς τυραννικῆς κυριαρχίας τοῦ πάθους, ἀφοῦ τὸν χώρισε σὲ μέρη καὶ τὸν ἐλευθέρωσε ἀπ’ αὐτήν, τὸν σταλάζει μέσα στὴν ψυχὴ τῶν ἀκροατῶν του, ὥστε νὰ γίνη εὔκολα παραδεκτός. Γι’ αὐτὸ ἔλεγε πρῶτα· Καλότυχοι ὅσοι ἐλεοῦν· κι ἔπειτ’ ἀπ’ αὐτό· Νὰ ἔχης συμπάθεια γιὰ τὸν ἀντίδικό σου. Κι ἀκόμα πιὸ ὕστερα· Ἄν θέλη κάποιος νὰ πᾶτε στὸ δικαστήριο καὶ νὰ σοῦ πάρη τὸ χιτῶνα δώστου καὶ τὸ ἱμάτιο. Αὐτὸ εἶναι τὸ μεγαλύτερο ἀπ’ ὅλα.</span></span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-size: medium;">Ἐκεῖ εἶπε· Ἄν δῆς νὰ πλησιάζη δικαστικὸς ἀγῶνας κάνε τοῦτο· ἀντὶ νὰ φιλονικῆς γιὰ τὴν κατοχὴ ἑνὸς πράγματος, καλύτερα ν’ ἀποφύγης τὴ φιλονεικία κι ἄς μὴν τὸ κρατήσης. Ἀλλὰ ἐδῶ οὔτε ἀντίδικο παρουσιάζει οὔτε κατηγορούμενο, οὔτε κανέαν ἄλλο μνημονεύει, παρὰ μᾶς συμβουλεύει καθ’ ἑαυτὴ τὴν <strong>περιφρόνηση τῶν χρημάτων</strong>, δείχοντας ὅτι θέτει αὐτὸν τὸ νόμο ὄχι τόσο γι’ αὐτοὺς ποὺ εὐεργετοῦνται, ὅσο γι’ αὐτὸν ποὺ εὐεργετεῖ. Ἔτσι κι ἄν κανένας δὲν ἀδικῆ καὶ δὲ μᾶς σύρη στὸν δικαστήριο, νὰ περιφρονοῦμε ὡστόστο τὴν περιουσία μας, δίνοντάς τη σ’ αὐτοὺς ποὺ τὴ χρειάζονται. Κι ἐδῶ ὅμως δὲ θέτει τὸ σύνολο ἀλλὰ τμηματικὰ, μολονότι παρουσίασε στὴν ἔρημο τοὺς σχετικοὺς ἀγῶνες μὲ πολλὴν ὑπερβολή. Δὲν τὸ θέτει ὅμως, οὔτε τὸ φέρνει στὸν κέντρο· δὲν ἦταν ἀκόμα καιρὸς νὰ τὸ φανερώση.</span></span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-size: medium;">Σκέψεις ἐξετάζει ὡς τώρα καὶ στὸ λόγο γι’ αὐτὰ παίρνει τὴ θέση συμβούλου πιὸ πολὺ παρὰ νομοθέτη. Γιατὶ ὅταν εἶπε· Μὴ θησαυρίζετε στὴ γῆ, πρόσθετε· Ὅπου τὸ σαράκι καὶ τὸ σκουλήκι ἀφανίζουν κι ὅπου οἱ κλέφτες ξεθαύουν καὶ κλέβουν. Τώρα δείχνει τοῦ οὐράνιου θησαυροῦ τὴν ὠφέλεια καὶ τοῦ γήϊνου τὴ βλάβη κι ἐξ αἰτίας τοῦ τόπου καὶ ἐξ αἰτίας αὐτῶν ποὺ τὸν κυνηγοῦν. Δὲ σταματᾶ ὡς ἐδῶ ἀλλὰ προσθέτει κι ἄλλη σκέψη καὶ πρῶτα μετατρέπει τὸ φόβο τους σ’ ἐνθάρρυνση. <strong>Φοβᾶσαι, λέει, μὴν ξοδευτοῦν τὰ χρήματά σου, ὅταν κάμης ἐλημοσύνη; Δῶσε ἐλεημοσύνη καὶ τότε δὲ θὰ ξοδευτοῦν. Καὶ τὸ πιὸ μεγάλο, ὅτι ὄχι μόνο δὲ θὰ ξοδευτοῦν ἀλλὰ καὶ προσθήκη μεγαλύτερη θὰ λάβης, γιατὶ βέβαια προσθέτονται τὰ οὐράνια.</strong> Δὲν τὸ λέει ὅμως αὐτὸ ἀπὸ τὴν ἀρχή, τὸ προσθέτει ἔπειτα</span></span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-size: medium;">γ. Τώρα φέρνει στὸ κέντρο, ὅ,τι μποροῦσε ν’ ἀποκαλέση τὴ μεγαλύτερη προτροπή, ὅτι παραμένει ἀσύλητος ὁ θησαυρὸς τους καὶ τοὺς σέρνει κοντά του ἀπὸ δύο μέρη. Γιατὶ οὔτε εἶπε ὅτι μόνο ἄν δώσης ἐλεημοσύνη διατηρεῖται, ἀλλὰ ἐφοβέρισε καὶ τὸ ἀντίθετο, ὅτι καὶ ἄν δὲν δώσῃς χάνεται. Πρόσεξε τὴν ἄπειρη σοφία. Δὲν εἶπε ὅτι τὰ ἀφήνεις σὲ ἄλλους, γιατὶ καὶ τοῦτο δὲν τὸ ἐπιτυγχάνουν. Ἀλλὰ μὲ ἄλλο τρόπο τοὺς φοβερίζει δείχνοντάς τους οὔτε μήτε τοῦτο δέν τό ἐπιτυγχάνουν. Ἀκόμα κι ἄν δὲν μᾶς ἀδικήσουν ἄνθρωποι, ὑπάρχουν αὐτοὶ ποὺ θὰ ἀδικήσουν, τὸ σαράκι καὶ τὸ σκουλήκι. Γιατὶ κι ἄν φαίνωνται πὼς εἶναι πολὺ εὐκολοσύντριφτοι αὐτοὶ οἱ ἀφανισταί, ὅμως πραγματικά εἶναι ἀκαταμάχητοι καὶ ἀσυγκράτητοι. Κι ὅ,τιδήποτε μηχανευθῆς, δὲ θὰ μπορέσῃς νὰ συγκρατήσης τὴν καταστροφὴ ποὺ προξενοῦν. Λοιπὸν τὸ σαράκι τρώει τὸ χρυσάφι; Ἄν ὄχι τὸ σαράκι οἱ κλέφτες. Κι ἔγιναν ὅλοι θύματα κλοπῆς; Ἄν ὄχι ὅλοι οἱ περισσότεροι. Γι’ αὐτὸ φέρνει κι ἄλλη σκέψη, ὅπως εἶπα πιὸ πρίν· <strong>Ὅπου βρίσκεται ὁ θησαυρὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐκεῖ εἶναι ἡ σκέψη του</strong>. Κι ἄν δὲν πραγματοποιηθῆ κανένα ἀπ’ αὐτά, λέει, <strong>δὲν εἶναι μικρὴ ζημία νὰ εἶσαι καρφωμένος στὰ γήϊνα, νὰ γίνης δοῦλος ἀπὸ ἐλεύθερος, νὰ ξεπέσης ἀπὸ τὸν οὐρανό, τίποτα ἀπὸ τὰ ὑψηλὰ νὰ μὴν μπορῆς νὰ ἑννοήσης ἀλλὰ νὰ τὰ θεωρῆς ὅλα σὰν χρήματα καὶ τόκους καὶ δανείσματα καὶ κέρδη κι ἀνελεύθερες συναλλαγές. Ὑπάρχει μεγαλύτερη ἀθλιότητα;</strong></span></span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-size: medium;">Ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς εἶναι χειρότερος ἀπὸ κάθε ἀχρεῖο, <strong>δοῦλος στὴ χειρότερη τυραννία</strong>. Κι ἔχει προδώσει τὸ βασικώτερο ἀπ’ ὅλα, τὴν ἀνθρώπινη εὐγένεια καὶ ἐλευθερία. Ὅσα κι ἄν σοῦ λέη κανένας, ὅταν ὁ νοῦς σου εἶναι προσηλωμένος στὰ χρήματα τίποτα δὲ θὰ μπορέσης ν’ ἀκούσης ἀπ’ ὅσα ἁρμόζουν σὲ σένα. Ἀλλὰ σὰν σὲ σκυλὶ ποὺ εἶναι δεμένο σὲ τάφο μὲ τὴ βαρύτερη ἀπ’ ὅλες ἁλυσίδα τῆς χρηματικῆς τυραννίας κι ἀλυχτᾶ ὅλους ποὺ πλησιάζουν, ἕνα ἔργο ἀσταμάτητο ἔχεις καὶ σύ, νὰ ὑπερασπίζεσαι ἀπὸ ὅλους τὸ θησαυρό σου. Ὑπάρχει ἀθλιότητα μεγαλύτερη;</span></span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-size: medium;">Αὐτὸ ὅμως ἦταν ἀνώτερο ἀπὸ τὸ διανοητικὸ ἐπίπεδο τῶν ἀκροατῶν του, κι οὔτε ἦταν εὔκολο νὰ δοῦν σὲ μιὰ ματιὰ τὴ βλάβη, οὔτε τὸ κέρδος ἦταν φανερό, ἀλλὰ χρειαζόταν κάπως πιὸ ἀσκημένη σκέψη νὰ διακρίνουν καὶ τὸ ἕνα καὶ τὸ ἄλλο, γι’ αὐτὸ ἀναφέρει τοῦτο ὕστερ’ ἀπ’ αὐτὰ τὰ φανερὰ λέγοντας· <strong>Ὅπου ὁ θησαυρὸς τοῦ ἀνθρώπου, ἐκεῖ βρίσκεται κι ἡ σκέψη του</strong>. Καὶ τὸ ἀποσαφηνίζει αὐτὸ πάλι, ὁδηγῶντας τὸ λόγο ἀπὸ τὰ νοητὰ στὰ αἰσθητὰ καὶ λέγοντας· Ὁ λύχνος τοῦ σώματος εἶναι τὸ μάτι. Ὁ λόγος του ἔχει τοῦτο τὸ νόημα. Μὴν κρύψης χρυσάφι στὴ γῆ, μήτε τίποτα παρόμοιο, γιατὶ τὰ μαζύεις γιὰ τὸ σαράκι καὶ τὸ σκουλήκι καὶ τοὺς κλέπτες. <strong>Κι ἄν ἀκόμη τ’ ἀποφύγης αὐτά, δὲ θὰ ξεφύγης τὴν ὑποδούλωση τῆς καρδιᾶς καὶ τὴν προσήλωση σ’ ὅλα τὰ χαμηλά.</strong> Ὅπου εἶναι ὁ θησαυρὸς σου ἐκεῖ κι ἡ σκέψη σου. Ὅπως λοιπὸν ὅταν θησαυρίσης στὸν οὐρανό, δὲν καρπώνεσαι τοῦτο μονάχα, τὴν ἐπιτυχία τῶν σχετικῶν βραβείων ἀλλὰ ἀπὸ δῶ κι ἀπὸ τώρα παίρνεις τὸ μισθό σου σὲ ἄλλο ἀράζοντας λιμάνι, κι ἔχοντας φρόνημα τ’ οὐρανοῦ καὶ γιὰ τὰ ἐκεῖ φροντίζοντας –γιατὶ ὅπου ἔκρυψες τὸ θησαυρό σου εἶναι φανερὸ ὅτι ἄφησες καὶ τὴν ψυχή σου-ἔτσι ἄν θησαυρίσης στὴ γῆ, θὰ πάθης τὰ ἀντίθετα.</span></span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-size: medium;">Κι ἄν εἶναι γιὰ σένα ὁ λόγος σκοτεινὸς ἄκουσε τὰ ἑξῆς. Ὁ λύχνος τοῦ σώματος εἶναι τὸ μάτι. Ἄν τὸ μάτι σου εἶναι καθαρό, εἶναι φωτεινὸ ὅλο τὸ σῶμα σου. Ἄν τὸ μάτι σου εἶναι πονηρό, θὰ εἶναι ὅλο τὸ σῶμα σου σκοτεινό. Κι ἄν τὸ φῶς τὸ δικό σου εἶναι σκοτάδι, τὸ σκοτάδι πόσο θά εἶναι; Στρέφει τὸ λόγο στὰ αἰσθητά. Ἐπειδὴ ἀνέφερε τὴν ψυχή, ὅτι καταδουλώνεται κι αἰχμαλωτίζεται καὶ αὐτὸ δὲν μποροῦν πολλοὶ νὰ τὸ δοῦνε σὲ μιὰ ματιά, μεταθέτει τὴ διδασκαλία του στὰ ἐξωτερικὰ κι αὐτὰ ποὺ βλέπουν τὰ μάτια, γιὰ νὰ λάβουν ἰδέα καὶ γιὰ κεῖνα ἔχοντας ὑπ’ ὄψη αὐτά. Ἄν δὲ γνωρίζης, τί σημαίνει βλάβη τοῦ νοῦ, κατανόησέ το ἀπὸ τὴ σωματικὴ βλάβη. Ὅ<strong>,τι ἀντιπροσωπεύει γιὰ τὸ σῶμα τὸ μάτι, αὐτὸ εἶναι κι ὁ νοῦς γιὰ τὴν ψυχή</strong>. Ἀσφαλῶς λοιπὸν δὲ θὰ προτιμοῦσες νὰ φορῆς χρυσᾶ καὶ νὰ εἶσαι ντυμένος μὲ ροῦχα μεταξωτά, νὰ εἶναι ὅμως τὰ μάτια σου χαλασμένα. Ἀλλὰ τὴν ὑγεία τῶν ματιῶν σου θεωρεῖς πιὸ ἀκριβῆ ἀπ’ ὅλα αὐτά. Καὶ ἄν τὴν καταστρέψης καὶ τὴ χαλάσης, δὲ σ’ ὠφελεῖ πιὰ νὰ ζῆς, γιατὶ ὅπως μὲ τὴν τύφλωση τῶν ματιῶν χάνεται τὸ μεγαλύτερο ποσοστὸ τῆς ἐνεργητικότητας τῶν ἄλλων μελῶν, ὅταν σβήση γι’ αὐτὰ τὸ φῶς, ἔτσι ὅταν καταστραφῆ καὶ ὁ νοῦς σου , ἀπὸ μύρια ἡ ζωή σου θὰ γεμίση κακά. Ὅπως λοιπὸν στὴν φροντίδα τοῦ σώματος βάζομε αὐτὸ τὸ σκοπό, νὰ ἔχωμε τὰ μάτια μας γερά, <strong>τὸ ἴδιο κάνομε καὶ γιὰ τὸ νοῦ στὴν ἐπιμέλεια τῆς ψυχῆς</strong>. Ἄν ἀχρηστέψωμε αὐτὸν, ποὺ ὀφείλει καὶ στὰ ἄλλα νὰ παρέχη τὸ φῶς, πῶς θὰ μπορέσωμε νὰ δοῦμε; Ὅπως ξηραίνει τὸν ποταμὸ ὅποιος φράξη τὴν πηγή, ἔτσι κι αὐτὸς ποὺ ἀφανίζει τὸ νοῦ του, θολώνει ὅλη τὴ δραστηριότητά του στὴ ζωὴ αὐτή. Γι’ αὐτὸ λέει· Ἄν τὸ δικὸ σου φῶς εἶναι σκοτάδι, τὸ σκοτάδι πόσο εἶναι; Ὅταν βουλιάξη ὁ κυβερνήτης καὶ σβήση τὸ λυχνάρι καὶ ὁ ἀρχηγὸς αἰχμαλωτιστῆ, ποιά ἐλπίδα ἀπομένει στοὺς ὑπηκόους;</span></span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-size: medium;">δ. Γι’ αὐτὸ ἀκριβῶς ἄφησε νὰ πῆ τώρα τὶς <strong>ἐπιβουλὲς ποὺ προκαλεῖ ὁ πλοῦτος, τὶς φιλονεικίες, τὶς δίκες</strong>. Ἔκανε γι’ αὐτὰ ὑπαινιγμὸ πιὸ πάνω ὅταν εἶπε· Θὰ σὲ παραδώση ὁ ἀντίδικος στὸν κριτὴ καὶ ὁ κριτὴς στὸν ὑπηρέτη. Ἀφοῦ ὅπως νἄναι ἀνέφερε τὰ βαρύτερα περιστατικά, ἀπομακρύνει ἀπὸ τὴν πονηρὴ ἐπιθυμία. Εἶναι πολὺ φοβερώτερο νὰ δουλωθῆ ὁ νοῦς σου σ’ αὐτὸ τὸ πάθος παρὰ νὰ κλειστῆς στὴ φυλακή. Καὶ τὸ τελευταῖο δὲ συμβαίνει συχνά, τὸ πρῶτο ὅμως ἔχει συνδεθῆ μὲ τὴν ἐπιθυμία τῶν χρημάτων. Γι’ αὐτὸ βάζει τὴν ὑποδούλωση τοῦ νοῦ, σὰν πιὸ φοβερὴ κι ἀναπόφευκτη, μετὰ τὴ φυλάκιση. <strong>Ὁ Θεὸς μᾶς ἔδωσε νοῦ, λέει, γιὰ νὰ διαλύσωμε τὴν ἄγνοια μας καὶ νὰ σχηματίσωμε ὀρθὴ κρίση γιὰ τὰ πράγματα καὶ νὰ μείνωμε ἀσφαλισμένοι ἔναντι ὅσων μᾶς λυποῦν καὶ μᾶς βλάπτουν, χρησιμοποιῶντας αὐτὸν σὰν κάποιο ὅπλο καὶ φῶς. Ἐμεῖς προδίνομε τὸ χάρισμα σὲ περιττὰ καὶ ἀνώφελα.</strong></span></span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-size: medium;">Τί ὠφελοῦν οἱ χρυσοντυμένοι στρατιῶτες, ὅταν ὁ στρατηγος σέρνεται στὴν αἰχμαλωσία; Ποιὸ κέρδος τοῦ ἀρματωμένου πλοίου, ὅταν ὁ κυβερνήτης βουλιάξη; Καὶ τὶ ἀξία ἔχει τὸ ἀθλητικὸ σῶμα, ὅταν ἀπὸ τὰ μάτια ἔχει ἀποκοπῆ ἡ ὅραση; Ὅπως λοιπὸν ἄν κάποιος τὸ γιατρό, ποὺ πρέπει νὰ εἶναι ὑγιὴς γιὰ νὰ θεραπεύη τὶς ἀσθένειες, τὸν κάμη ν’ ἀσθενήση καὶ ὁρίση ἔπειτα νὰ ξαπλωθῆ σὲ ἀσημένιο κρεβάτι καὶ χρυσὸ θάλαμο, δὲν ὠφελεῖ σὲ τίποτα τοὺς ἀρρώστους, ἔτσι ἀφοῦ καταστρέψης τὸ νοῦ ποὺ ἔχει τὴ δύναμη νὰ θεραπεύη τὰ πάθη, ἄν καθίσης δίπλα στὸ θησαυρό σου, ὄχι μόνο δὲν προκάλεσες καμμιὰ ὠφέλεια ἀλλὰ ἀντίθετα τὴν μεγαλύτερη ζημία καί ἔβλαψες ὅλη σου τήν ψυχή. Εἶδες πὼς μὲ τὰ ἴδια, γιὰ τὰ ὁποῖα οἱ ἄνθρωποι ἐπιθυμοῦν τὴν κακία, μ’ αὐτὰ καὶ τοὺς ξαναφέρει στὴν ἀρετή; Γιὰ ποιό λόγο ἐπιθυμεῖς τὰ χρήματα; ρωτᾶ. Ὄχι γιὰ νὰ δοκιμάσης εὐχαρίστηση κι ἡδονή; Αὐτὸ ἀκριβῶς δὲ θὰ τὸ δοκιμάσης ἀπὸ τοῦτο ἀλλὰ τὸ ὁλο ἀντίθετο. Γιατὶ ἄν μὲ τὴν στέρηση τῶν ματιῶν δὲν αἰσθανώμαστε κανένα ἀπὸ τὰ εὐχάριστα ἐξ αἰτίας αὐτῆς τῆς συμφορᾶς μας, παθαίνομαι τὸ ἴδιο σὲ μεγαλύτερο βαθμὸ ἐξ αἰτίας τῆς διαστροφῆς κι ἀναπηρίας τοῦ νοῦ. Γιὰ ποιό λόγο τὰ κρύβεις στὴ γῆ; Γιὰ νὰ φυλάγωνται μὲ ἀσφάλεια; Κι ἐδῶ τὸ ἀντίθετο συμβαίνει, λέει. Γιὰ ποιὸ λόγο προσεύχεσαι καὶ ἐλεεῖς;</span></span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-size: medium;">Ἐπιθυμεῖς τὴ δόξα τῶν ἀνθρώπων; Μὴν προσεύχεσαι λοιπὸν γι’ αὐτὴν καὶ θὰ τὴν ἔχης κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς κρίσεως.Ὅπως λοιπὸν ἐκεῖνον ποὺ νηστεύει καὶ ἐλεεῖ καὶ προσεύχεται γιὰ λόγους κενοδοξίας τὸν ὁδηγεῖ στὴν ἔλλειψη κενοδοξίας χρησιμοποιῶντας τὴν ἴδια τὴν ἐπιθυμία του, ὅμοια καὶ τὸ φιλάργυρο τὸν ἀποσπᾶ μὲ τὰ ἴδια ποὺ τράβηξαν τὴν προθυμία του. Τί θέλεις; τοῦ λέει. Νὰ φυλάγωνται τὰ χρήματά σου καὶ νὰ ἀπολαύσης τὴν ἡδονή; <strong>Μὲ μεγάλη ἀφθονία θὰ σοῦ δώσω καὶ τὰ δύο, ἐὰν καταθέσης τὸ χρυσάφι σου, ὅπου σοῦ ὁρίζω</strong>. Πιὸ καθαρὰ ἔδειξε στὰ κατοπινὰ τὴ βλάβη τοῦ νοῦ, ποὺ προέρχεται ἀπ’ αὐτὰ, ὅταν ἐμνημόνεψε τὰ ἀγκάθια. Τώρα κι ἐδῶ κάνει ὄχι τυχαῖο ὑπαινιγμό, ἀφοῦ ἔδειξε ὅτι εἶναι σκοτισμένος ὅποιος ἔχει αὐτὴ τὴ μανία. Κι ὅπως ὅσοι βαδίζουν στὰ σκοτεινὰ δὲ βλέπουν τίποτα μὲ σαφήνεια ἀλλὰ τὸ σχοινὶ τὸ νομίζουν φίδι κι ἄν δοῦν βουνὰ καὶ φαράγγια πεθαίνον ἀπὸ τὸ φόβο, ἔτσι κι αὐτοὶ ὑποψιάζονται αὐτὰ ποὺ δὲν εἶναι φοβερὰ γιὰ ὅσους βλέπουν. Τρέμουν τὴ φτώχεια κι ὄχι τὴ φτώχεια μονάχα ἀλλὰ ὁποιαδήποτε ζημία. Κι ἄν στερηθοῦν κάτι ἀσήμαντο, <strong>θρηνοῦν καὶ ὑποφέρουν περισσότερο ἀπὸ ὅσους στεροῦνται τὴν ἀπαραίτητη τροφή.</strong></span></span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-size: medium;">Πολλοὶ ἀπὸ τοὺς πλούσιους ἔφθασαν στὴν ἀγχόνη, ἐπειδὴ δὲ βάσταξαν τὶς δύσκολες αὐτὲς ἡμέρες. Καὶ τὴν προσβολὴ καὶ τὴν κακομεταχείριση τόσο ἀνυπόφορα τὰ θεωροῦν, ὥστε πολλοὶ καὶ γι’ αὐτὴ τὴν αἰτία ν’ ἀποσπαστοῦν ἀπὸ τὴ ζωή. Σ’ ὅλα, ἐκτὸς ἀπὸ τὴ διακονία του, <strong>τοὺς ἔκαμε ὁ πλοῦτος μαλακούς</strong>. Γιατὶ ὅταν τοὺς προστάζη νὰ τὸν ὑπηρετοῦν, δὲ δειλιάζουν οὔτε μπροστὰ στὸ φόνο, οὔτε στὸ μαστίγιο, οὔτε στὴν κατηγρία, οὔτε σὲ κάθε ἐξευτελισμό. Αὐτὸ μαρτυρεῖ ἔσχατη ἀθλιότητα, νὰ δειλιάζης περισσότερο ἀπ’ ὅλους ὅπου πρέπει νὰ δείχνης γενναιότητα. Κι ἐκεῖ ποὺ πρέπει νὰ εἶσαι προσεκτικός, νὰ γίνεσαι πιὸ ἀναιδὴς καὶ πιὸ θρασύς. Αὐτοὶ ἐδῶ παθαίνουν, ὅ,τι καὶ αὐτὸς ποὺ σπαταλᾶ τὴν περιουσία του ἐκεῖ ποὺ δὲν πρέπει. Τοῦτος ὅταν φθάση ὁ καιρὸς γιὰ τὴν δαπάνη ποὺ πρέπει νὰ γίνη, ἐπειδὴ δὲν ἔχει τὶ νὰ δώση, ὑποφέρει τὰ ἀθεράπευτα δεινά, ἀφοῦ ἔχει ξοδέψει κακῶς πρὶν τῆς ὥρας τᾶ δικά του.</span></span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-size: medium;">ε. Καὶ ὅπως αὐτοὶ ποὺ ἀσχολοῦνται μὲ τὶς πονηρὲς ἐκεῖνες τέχνες πάνω στὴ σκηνή, ὑπομένουν ἕνα σωρὸ ἐπικίνδυνες καὶ περιέργες ἀσκήσεις, ἐνῶ σὲ ἐργασίες χρήσιμες κι ἀπαραίτητες εἶναι ἀπὸ ὅλους πιὸ καταγέλαστοι, ἔτσι καὶ τοῦτοι. Γιατὶ αὐτοὶ ποὺ βαδίζουν πάνω στὸ τεντωμένο σχοινὶ δείχνοντας τόσο θάρρος, ἄν κάτι ἀπὸ τὰ ὑποχρεωτικὰ τῆς ζωῆς ἀπαιτήση τόλμη καὶ θάρρος, οὔτε νὰ τὸ ἐννοήσουν κάτι τέτοιο μποροῦν οὔτε νὰ τὸ ἀνεχθοῦν. Ἔτσι κι <strong>ὅσοι πλουτοῦν, ἐνῶ τολμοῦν τὰ πάντα γιὰ τὰ χρήματα, γιὰ τὴν πνευματικὴ ζωή οὔτε μικρὸ οὔτε μεγάλο δὲ θέλουν νὰ ὑπομείνουν</strong>. Καὶ καθὼς ἐκεῖνοι ἀσκοῦν κάτι ἐπικίνδυνο καὶ ἀνώφελο, ἔτσι καὶ τοῦτοι ὑπομένουν πολλοὺς πολλοὺς κινδύνους καὶ κακοτοπιὲς, δὲν καταλήγουν ὅμως σὲ τέλος καλὸ καὶ ὑποφέρουν διπλὸ σκότος, καὶ ἀπὸ τὴ διαστροφὴ τοῦ νοῦ τους τυφλωμένοι καὶ σκεπασμένοι μὲ πολλὴν ἀχλὺ ἀπὸ τὴν ἀπάτη τῶν φροντίδων.</span></span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-size: medium;">Γι’ αὐτὸ μήτε νὰ δοῦνε δὲν μποροῦν εὔκολα. Ὅποιος βρίσκεται στὰ σκοτεινὰ, γλυτώνει ἀπὸ τὸ σκότος, ὅταν φανῆ ὁ ἥλιος. Μὰ ὅποιος ἔχει κατεστραμμένα μάτια, δὲ βλέπει οὔτε ὅταν φανῆ ὁ ἥλιος. Αὐτὸ ἔχουν πάθει καὶ τοῦτοι. Δὲ νιώθουν μήτε τὸν Ἥλιο τῆς Δικαιοσύνης ποὺ ἔλαμψε καὶ τοὺς προτρέπει, ἐπειδὴ ὁ πλοῦτος τοὺς ἔκλεισε τὰ μάτια. Γι’ αὐτὸ καὶ ὑπομένουν διπλὸ σκοτάδι· τὸ ἕνα ἀπὸ τὸν ἑαυτό τους, τὸ ἄλλο γιατὶ δὲν προσέχουν στὸ δάσκαλο. Ἄς τὸν παρακολουθοῦμε λοιπὸν μὲ προσοχὴ γιὰ νὰ ξαναβροῦμε τέλος κάποτε τὸ φῶς μας. Καὶ πῶς εἶναι δυνατὸ νὰ ξαναδῆς; Ἄν μάθης πῶς τυφλώθηκες. Καὶ τυφλώθηκες ἀπὸ τὴν πονηρή ἐπιθυμία. Γιατὶ ὅπως σὲ καθαρὸ μάτι, ἔρχεται σὰν ἐρεθιστικὸ ὑγρὸ ἡ ἐπιθυμία τῶν χρημάτων καὶ δημιουργεῖ πυκνό σύννερο. Ἀλλὰ εἶναι εὔκολο νὰ σπάση καὶ νὰ διαλυθῆ τὸ σύννεφο τοῦτο, ἄν δεχθοῦμε τὴν ἀκτῖνα ἀπὸ τὴν διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ. Ἄν τὸν ἀκούσωμε νὰ μᾶς συμβουλεύη καὶ νὰ μᾶς λέη, <strong>Μὴ θησαυρίζετε θησαυροὺς ἐπάνω στὴ γῆ.</strong> Καὶ τὶ θὰ κερδίσω, ἐρωτᾶς ἀπὸ τὴν ἀκρόαση, ὅταν μὲ κατέχη ἡ ἐπιθυμία; Μὰ ἀκριβῶς ἡ ἀξακολουθητικὴ ἀκρόαση μπορεῖ καὶ τὴν ἐπιθυμία νὰ ἐξαλείψη. Κι ἄν ἐπιμένεις νὰ βρίσκεσαι στὴν κατοχή της, κατανόησε ὅτι τὸ πρᾶγμα δέν εἶναι ἐπιθυμία. Τὶ λογῆς ἐπιθυμία εἶναι νὰ βρίσκεσαι σὲ δεινὴ δουλεία, νὰ εἶσαι κάτω ἀπὸ τὸ ζυγὸ τυραννίδας, φυλακισμένος ἀπὸ παντοῦ, νὰ ζῆς σκοτεινά, νὰ εἶσαι γεμᾶτος ἀπὸ ταραχή, νὰ ὑπομένης ἀνώφελους κόπους νὰ φυλάξης γιὰ ἄλλους τὰ χρήματα καὶ πολλὲς φορὲς γιὰ ἐχθρούς; Σὲ τὶ λογῆς ἐπιθυμία ταιριάζουν αὐτά; Μᾶλλον συμπίπτουν μὲ ἀποφυγὴ καὶ ἄρνηση.</span></span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-size: medium;">Τί ἐπιθυμία εἶναι νὰ ἀφήνης τὸ θησαυρό σου ἀνάμεσα στοὺς κλέφτες; Ἄν ἐπιθυμῆς ὁλοκληρωτικὰ τὰ χρήματα, τοποθέτησέ τα ὅπου μποροῦν νὰ μείνουν ἀσφαλισμένα καὶ ἀνεπιβούλευτα. Γιατὶ αὐτὰ ποὺ κάμεις τώρας δὲν δείχνουν ἄνθρωπο ποὺ ἐπιθυμεῖ χρήματα ἀλλὰ μαρτυροῦν <strong>δουλεία</strong>, ἐπιβουλή, ζημία, ἀγωνία ἀδιάκοπη. Σὺ ὅμως, ἄν κάποιος σοῦ δείξη ἕνα μέρος ἀνυποψίαστο πάνω στὴ γῆ, κι ἄν σὲ φέρη στὴν ἴδια τὴν ἔρημο, μὲ τὴν ὑπόσχεση τῆς ἀσφαλείας στὴ φύλαξη τῶν χρημάτων σου οὔτε διστάζεις, οὔτε ὑποχωρεῖς ἀλλὰ δείχνεις ἐμπιστοσύνη καὶ μεταφέρεις ἐκεῖ τὰ χρήματά σου. Ὅταν σοῦ ὑπόσχεται τὸ ἴδιο ὁ Θεὸς στὴ θέση κάποιου ἀνθρώπου, καὶ σοῦ προτείνη ὄχι τὴν ἔρημο ἀλλὰ τὸν οὐρανό, πράττεις τὰ ἀντίθετα. Κι ὅμως ἄν χίλιες φορὲς εἶναι ἀσφαλισμένα κάτω, ποτὲ δὲ θὰ μπορέσης νὰ ἐλευθερωθῆς ἀπὸ τὴ φροντίδα. Κι ἄν ἀκόμα δὲν τὰ χάσης δὲ θὰ ἐλευθερωθῆς ποτὲ ἀπὸ τὴν ἀγωνία μήπως τὰ χάσης. Ἐκεῖ ὅμως τίποτα ἀπ’ αὐτὰ δὲ θὰ ὑποφέρης. Καὶ θὰ ὠφεληθῆς παραπάνω, γιατὶ δὲν κρύβεις μόνο τὸ χρυσάφι σου ἀλλὰ καὶ τὸ φυτεύεις. Τὸ ἴδιο γίνεται θησαυρὸς καὶ σπόρος. Καὶ κάτι περισσότερο κι ἀπὸ τὰ δύο. Γιατὶ ὁ σπόρος δὲν κρατάει γιὰ πάντα, ἐνῶ τοῦτο μένει παντοτινά. Κι ὁ θησαυρὸς πάλι δὲ βλαστάνει, ἐνῶ αὐτὸ σοῦ δίνει ἀθάνατους καρπούς. <strong>Κι ἄν μοῦ προβάλλης τὸ χρόνο καὶ τὴν ἀναβολὴ τῆς ἀνταποδόσεως</strong>, μπορῶ κι ἐγῶ νὰ σοῦ δείξω καὶ νὰ σοῦ πῶ πόσα κι ἐδῶ κερδίζεις. Χώρια ὅμως ἀπ’ αὐτὰ θὰ προσπαθήσω νὰ σοῦ ἀποδείξω κι ἀπὸ τὶς ἴδιες τὶς βιοτικὲς φροντίδες ὅτι <strong>αὐτὰ ἀποτελοῦν μάταιες προφάσεις</strong>.</span></span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-size: medium;">στ. Πολλὰ στὴν ζωὴ αὐτὴ δημιουργεῖς ποὺ δὲν εἶναι νὰ τὰ χαρῆς ὁ ἴδιος. Κι ἄν σὲ κατηγορήση κάποιος, προβάλλεις τὰ παιδιὰ σου καὶ τὰ παιδιὰ τους καὶ νομίζεις πὼς βρῆκες ἱκανοποιητικὴ δικαιολογία γιὰ τοὺς περίσσιους κόπους. Ὅταν στὰ ἔσχατα γηρατειὰ σου χτίζης σπίτια μεγαλόπρεπα, ποὺ πρὶν τελειώσουν, ἐσὺ πολλὲς φορὲς θὰ ἔχης ἀναχωρήσει, κι ὅταν φυτεύης δέντρα ποὺ ὕστερ’ ἀπὸ πολλὰ χρόνια θὰ σοῦ δώσουν καρπὸ κι ὅταν ἀγοράζης περιουσίες καὶ χωράφια, ποὺ θ’ ἀποχτήσης τὴν κυριότητά τους ὕστερ’ ἀπὸ πολλὰ χρόνια καὶ ἄλλα πολλὰ τέτοια μὲ κόπους δημιουργεῖς, ποὺ δὲ θὰ δοκιμάσης ἐσὺ τὴ χαρά τους, γιὰ τὸν ἑαυτὸ σου τάχα ἤ γιὰ τοὺ κατοπινοὺς τὰ ἑτοιμάζεις;</span></span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-size: medium;">Δὲν εἶναι λοιπὸν ἔσχατη ἀνοησία νὰ μὴ στενοχωρῆσαι καθόλου ἐδῶ γιὰ τὴν ἀργοπορία τοῦ χρόνου, τὴ στιγμὴ μάλιστα ποὺ ἀπὸ τὴν ἀργοπορία αὐτὴ θὰ χάσης ὅλη τὴν ἀμοιβή σου, γιὰ τὴν ἐκεῖ ὅμως καθυστέρηση ν’ ἀδρανῆς, τὴ στιγμὴ ποὺ αὐτὴ σοῦ δίνει μεγαλύτερο κέρδος καὶ δὲν προορίζει γιὰ ἄλλους τὰ ἀγαθὰ ἀλλὰ φέρνει σὲ σένα τὶς ἀπολαβές; Χώρια ἀπ’ αὐτὰ καὶ ἡ ἀναβολὴ δὲν εἶναι μεγάλη. Τὰ πράγματα πλησίασαν πολὺ καὶ δὲ γνωρίζομε μήπως καὶ στὴ δικὴ μας γενιὰ πάρη τέλος αὐτὴ ἡ ζωὴ καὶ φτάση ἡ φοβερὴ ἐκείνη μέρα, ποὺ θὰ μᾶς παρουσιάση τὸ φρικτὸ κι ἀδέκαστο δικαστήριο. Ἔχουν πραγματοποιηθῆ τὰ περισσότερα σημεῖα· καὶ τὸ εὐαγγέλιο ἔχει κηρυχθῆ σ’ ὅλα τὰ μέρη τοῦ κόσμου καὶ οἱ πόλεμοι κι οἱ σεισμοὶ κι οἱ λιμοὶ ἔχουν γίνει καὶ δὲν ὑπάρχει πολλὴ ἀπόσταση. Δὲ βλέπεις τὰ σημεῖα; Ἀκριβῶς αὐτὸ εἶναι τὸ μεγαλύτερο σημεῖο. Οὔτε καὶ στὴν ἐποχὴ τοῦ Νῶε δὲν εἶχαν διακρίνει τὰ προμηνύματα τῆς καταστροφῆς ἐκείνης ἀλλὰ ἐνῶ ἔπαιζαν κι ἔτρωγαν καὶ παντρεύοντα κι ἔπρατταν τὰ συνηθισμένα τῆς ζωῆς, τοὺς βρῆκε ἡ φοβερὴ ἐκείνη τιμωρία. Καὶ στὰ Σόδομα ἴδια. Ἐνῶ διασκέδαζαν καὶ δὲν ὑποψιάζονταν τίποτα, κεραυνοβολήθησαν ἀπὸ τοὺς κεραυνοὺς ποὺ ἔπεσαν. Ἔχοντας στὸ νοῦ μας αὐτὰ <strong>ἄς κατευθύνωμε τὸν ἑαυτὸ μας στὴ προετοιμασία τῆς ἀποδημίας μας ἀπὸ δῶ.</strong></span></span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-size: medium;"><strong>Γιατὶ κι ἄν ἀκόμα ποτὲ δὲ φτάση ἡ κοινὴ μέρα τῆς συντελείας, τὸ τέλος καθενός μας εἶναι κοντά, εἴτε γέρος εἶναι εἴτε νέος.</strong> Καὶ δὲν μποροῦμε ὅταν φύγωμε ἀπὸ δῶ, οὔτε λάδι πιὰ ν’ ἀγοράσωμε οὔτε νὰ παρακαλέσωμε καὶ νὰ λάβουμε συγνώμη. Εἴτε ὁ Ἀβραὰμ μεσολαβήη, εἴτε ὁ Νῶε, ὁ Ἰὼβ ἤ ὁ Δανιήλ. <strong>Ὡσότου λοιπὸν ἔχομε καιρὸ, ἄς ἑτοιμάσωμε γιὰ τὸν ἑαυτό μας πολὺ θάρρος, λάδι ἄφθονο ἄς συγκεντρώσωμε, ἄς τοποθετήσωμε τὰ πάντα στὸν οὐρανό, γιὰ νὰ τ’ ἀπολαύσωμε τὴν κατάλληλη ὥρα καὶ ὅταν τὰ χρειαζώμαστε</strong> μὲ τὴ χάρη καὶ τὴ φιλανθρωπία τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Σ’ αὐτὸν ἀνήκει ἡ δύναμη καὶ ἡ δόξα τώρα καὶ πάντα καὶ στοὺς αἰῶνες.</span></span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-size: medium;">Ἀμήν.</span></span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-size: medium;"> </span></span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; font-style: italic; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-size: medium;">(Μητροπολίτου Τρίκκης καὶ Σταγῶν Διονυσίου “Πατερικὸν Κυριακοδρόμιον”, Τόμος Δεύτερος, Ἀθῆναι 1969, σελ. 154-167)</span></span></span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-size: medium;"> </span></span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; font-style: italic; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-size: medium;">(Πηγή ψηφ. κειμένου: <a href="https://www.impantokratoros.gr/" style="border: 0px; color: #bc3a38; font-style: inherit; margin: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none; vertical-align: baseline;">impantokratoros.gr</a>)</span></span></span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; font-style: italic; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><a href="https://alopsis.gr/%ce%ba%cf%85%cf%81%ce%b9%ce%b1%ce%ba%ce%ae%cf%82-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%84%cf%85%cf%81%ce%b9%ce%bd%ce%ae%cf%82-%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%b9%cf%89%ce%ac%ce%bd%ce%bd%ce%b7%cf%82-%cf%87%cf%81/" style="color: #992211; text-decoration-line: none;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-size: medium;">https://alopsis.gr</span></span></a></span></p><p style="background-color: white; border: 0px; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: medium;">https://paterikos.blogspot.com/2023/02/blog-post_558.html</span></p>Αετοπετρίτηςhttp://www.blogger.com/profile/01239590751306846850noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8301256417468549066.post-5227510386615039822024-03-16T02:00:00.001+02:002024-03-16T02:00:00.163+02:00Η καρδιά που δεν πιστεύει, είναι ανήσυχος, αγχώδης, αδημονούσαν. Η καρδιά που πιστεύει, είναι το αντίθετο: ειρηνική, χαρωπή, στερεά σαν το διαμάντι.<p><span style="font-size: medium;"><br /></span></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhz50YLtknjkLjWn_rsCgF8uHuLWYsgNv7b8DsKyEU4ifWyiwPJNagUKX58bXAUCZQDSHPvo-Shh2uNoNEKV62YmIGQknqir63-75I7YRbrV_gmvRGi4Co9hVCDzk1Ifxbjt22l-CtQeGfraCCCAiqCRhgHQoy2vwHc4d0O9GgmCX9pJSCCYKB6aTB28FVQ/s400/111.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="279" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhz50YLtknjkLjWn_rsCgF8uHuLWYsgNv7b8DsKyEU4ifWyiwPJNagUKX58bXAUCZQDSHPvo-Shh2uNoNEKV62YmIGQknqir63-75I7YRbrV_gmvRGi4Co9hVCDzk1Ifxbjt22l-CtQeGfraCCCAiqCRhgHQoy2vwHc4d0O9GgmCX9pJSCCYKB6aTB28FVQ/w279-h400/111.jpg" width="279" /></a></div><br /><span style="font-size: medium;"><br /></span><p></p><p><span style="font-size: medium;"> <span style="background-color: white; font-family: arial;">Η καρδιά που δεν πιστεύει, είναι ανήσυχος, αγχώδης, αδημονούσαν. Η καρδιά που πιστεύει, είναι το αντίθετο: ειρηνική, χαρωπή, στερεά σαν το διαμάντι.</span></span></p><div class="post-body entry-content" id="post-body-8732812294589443361" itemprop="description articleBody" style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; line-height: 1.4; position: relative; width: 578.4px;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-size: medium;">Όταν προσεύχεσαι στον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα, μην έχεις την εντύπωσι ότι βρίσκεται έξω σου.<br />Να Του μιλάς μέσα σου, σαν σε ένοικο της καρδιάς σου. Εκεί βρίσκεται ο Θεός για τους αληθινά πιστούς. «Ουκ οίδατε ότι ναός Θεού εστέ και το Πνεύματ του Θεού οικεί εν υμίν;» (Α’ Κορ. Γ’ 16).<br />Να είσαι ζηλωτής της αγάπης. Όλα θα παρέλθουν, η αγάπη όμως θα μείνη στον αιώνα, όπως και ο Θεός, που είναι Αγάπη.<br /><br />Λέγε, συνεχώς μέσα στην καρδιά σου: «Ο Χριστός είναι Αγάπη». Έτσι, θα αγαπάς όλους τους ανθρώπους, θυσιάζοντας, χάριν αυτής της Αγάπης, ότι...<span><a name='more'></a></span> έχεις ακριβό, ακόμα και την ίδια σου τη ζωή.<br /><br /><br /><br />Είναι πολλές οι σταγόνες της βροχής, αλλά όλες προέρχονται από ένα σύννεφο. Είναι πολλές οι ακτίνες του ηλίου, αλλά όλες προέρχονται από το μεγάλο αυτό άστρο. Είναι πολλά τα φύλλα του δένδρου, αλλά όλα ανήκουν στο δένδρο. Είναι πολλοί οι κόκκοι της άμμου πάνω στη γη, αλλά όλοι προέρχονται από την ίδια αυτή γη. Έτσι, πολλοί είναι και οι άνθρωποι, αλλά όλοι έλκουν την καταγωγή τους από τον Αδάμ, και πριν απ΄όλα, από τον Θεό.<br /><br /><br /><br />Ν’ αγαπάς κάθε άνθρωπο αδιάκριτα. Μη λογαριάζεις αν είναι αδύναμος και αμαρτωλός. Μη σκέφτεσαι την αμαρτία, αλλά την προέλευση του ανθρώπου, που είναι η ίδια η εικόνα του Θεού.<br />Να μη σε ενοχλούν οι αδυναμίες των άλλων, η κακία, η υπερηφάνεια, ο φθόνος, η απληστία κι η κοιλιοδουλεία τους. Και σε σένα όμως δεν λείπουν οι κακίες.<br />Στο κάτω-κάτω σε σχέση με την αμαρτία όλοι οι άνθρωποι είναι ίδιοι.<br /><br /><br /><br />Μερικοί ρωτούν γιατί μνημονεύουμε τα ονόματα των κεκοιμημένων και των ζώντων στις προσευχές που κάνουμε γι’ αυτούς. Ο Θεός σαν παντογνώστης που είναι, δεν ξέρει τα ονόματά τους και τις ανάγκες τους;<br />Όμως αυτοί που μιλούν και σκέπτονται έτσι, ξεχνούν ότι την προσευχή δεν την κάνομε για ενημέρωση του Θεού. Φυσικά ο Θεός δεν έχει ανάγκη τέτοιας ενημερώσεως. Άλλη είναι η σημασία αυτής της προσευχής.<br />Προσευχόμεθα υπέρ των ζώντων και των μεταστάντων και τους μνημονεύουμε με τα ονόματά τους, για να δείξουμε, ότι τους αγαπάμε με όλη μας την καρδιά. Γιατί δεν είμαστε απλώς συγγενείς ή φίλοι ή γνωστοί, αλλά «αλλήλων μέλη». Μέλη της Μιάς Εκκλησίας. Του Ενός Μυστικού Σώματος του Χριστού...<br />Υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στη μηχανική και απαθή μνημόνευση των ονομάτων και στην ολοκάρδια προσευχή. Το ένα απέχει από τον άλλο, όσο ο ουρανός από τη γη.<br />Η προσευχή πρέπει να είναι ειλικρινής εκδήλωση αγάπης. Η αγάπη είναι η πρώτη και μεγάλη εντολή. Γι’ αυτό ο Θεός τη δέχεται. Και γι’ αυτό την περιμένει! Η αγάπη για τους ζώντες και κεκοιμημένους αδελφούς μας είναι χρέος. Το πρώτο από όλα. Κάθε λέξη στην προσευχή, κάθε λέξη που πηγάζει από τα βάθη της καρδιάς, έχει πολλή δύναμη: «Πολύ ισχύει δέησις δικαίου ενεργουμένη», λέγει η Αγία Γραφή.<br />Και αν έχει τόση μεγάλη σημασία η μνημόνευση των ονομάτων ζώντων και κεκοιμημένων σε οποιαδήποτε προσευχή, πόσο μεγαλύτερη σημασία και αξία έχει, όταν μνημονεύονται τα ονόματα στην ιερότερη προσευχή, στη Θεία Λειτουργία; Στη Θεία Λειτουργία ο ιερέας επισφραγίζει τη μνημόνευση των ονομάτων ζώντων και κεκοιμημένων με τα λόγια «Απόπλυνον, Κύριε, τα αμαρτήματα των ενθάδε μνημονευθέντων δούλων Σου τω αίματί Σου τω αγίω».<br /><br /><br /><br />Όταν μεταλαβαίνεις μ' ευγνωμοσύνη κι ευχαριστία τα Άγια και Ζωοποιά Μυστήρια, ο Κύριος θα σου χαρίζει ζωή κι η πίστη σου θ' αυξάνεται όλο και περισσότερο.<br />Ο φόβος κι η ταραχή προέρχονται από την απιστία. Αν τα νιώσεις την ώρα της Θείας Κοινωνίας, να τα λογαριάσεις σαν αληθινό σημείο, ότι με την απιστία απομακρύνεσαι από τη Ζωή που υπάρχει μέσα στο Άγιο Ποτήριο. Γι' αυτό μη τους δίνεις καμιά σημασία.<br />Αχ πίστη! πίστη! Εσύ από μόνη σου είσαι ένα θαύμα σε μας. Εσύ είσαι που μας σώζεις!<br /><br />''Η πίστις σου σέσωκέ σε'' (Μάρκ.ε'34). Όταν έχουμε ζωντανή πίστη στην αλήθεια του Θεού, φεύγουμε από Εκείνον με ειρήνη. Όταν αντίθετα μας τυραννάει η απιστία, η ειρήνη μας εγκαταλείπει.</span></span><div style="clear: both;"></div></div><div class="post-footer" style="background-color: white; line-height: 1.6; margin: 0.5em 0px 0px;"><div class="post-footer-line post-footer-line-1" style="color: #3d85c6; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif;"><span class="post-author vcard" style="margin-left: 0px; margin-right: 1em;"><span style="font-size: medium;">Αναρτήθηκε από <span class="fn" itemprop="author" itemscope="itemscope" itemtype="http://schema.org/Person"><span itemprop="name">KROSTANDIS VOYATZER</span> </span></span></span></div><div class="post-footer-line post-footer-line-1"><span class="post-author vcard" style="margin-left: 0px; margin-right: 1em;"><span class="fn" itemprop="author" itemscope="itemscope" itemtype="http://schema.org/Person"><span style="color: #3d85c6; font-family: Georgia, Utopia, Palatino Linotype, Palatino, serif; font-size: medium;">https://ellasnafs.blogspot.com/2024/03/blog-post_55.html</span></span></span></div></div>Αετοπετρίτηςhttp://www.blogger.com/profile/01239590751306846850noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8301256417468549066.post-68097648908733557312024-03-15T02:00:00.001+02:002024-03-15T02:00:00.140+02:00Χριστός και Ευρώπη. Ένας δραματικός διάλογος.<p><span style="font-size: large;"> </span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5U6WXIAuqtQOgi_V1ikeWai6D609cvXYTNhjvK_LDLhPX3CxUOoSdB-g1l1GhrK5CxkWmEkEKsX6QM8AZXPSKGNc_6FCg865_N2V5uo9NRmI598sj-NdocUNzPH9TG1SgTaF6ShBVXvZbyt7Nbh7Wr5etQEFOSS5R501i3qK23gsdDmLmdUT8pWW3VxFh/s527/111.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="527" data-original-width="400" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5U6WXIAuqtQOgi_V1ikeWai6D609cvXYTNhjvK_LDLhPX3CxUOoSdB-g1l1GhrK5CxkWmEkEKsX6QM8AZXPSKGNc_6FCg865_N2V5uo9NRmI598sj-NdocUNzPH9TG1SgTaF6ShBVXvZbyt7Nbh7Wr5etQEFOSS5R501i3qK23gsdDmLmdUT8pWW3VxFh/w304-h400/111.jpg" width="304" /></a></span></div><span style="font-size: large;"><br /></span><p></p><p><span style="font-size: large;"> Ο Χριστός ρωτά με λύπη: Πώς μπορείτε εσείς οι άνθρωποι να ζείτε μόνο με τα ιμπεριαλιστικά, υλικά συμφέροντα, δηλαδή με την ζωώδη μόνο επιθυμία για την σωματική τροφή; Εγώ ήθελα να σας κάμω Θεούς και υιούς Θεού και σεις φεύγετε και επιδιώκετε να εξισωθείτε με τα υποζύγια.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Σ’ αυτό απαντά η Ευρώπη: Εσύ είσαι καθυστερημένος. Στην θέση του Ευαγγελίου σου βρήκαμε την βιολογία και την ζωολογία. Τώρα γνωρίζουμε ότι δεν ...<span></span></span></p><a name='more'></a><span style="font-size: large;">είμαστε δικοί σου απόγονοι και του ουρανίου πατέρα σου, αλλά απόγονοι των ουραγκοτάγκων και των γοριλών, δηλαδή του πιθήκου. Εμείς τώρα τελειοποιούμαστε για να γίνουμε θεοί. Γιατί δεν παραδεχόμαστε άλλους θεούς εκτός από εμάς.</span><p></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Σ’ αυτό ο Χριστός λέγει:</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Εσείς είσθε περισσότερο σκληροτράχηλοι από τους</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">αρχαίους Εβραίους. Εγώ σας σήκωσα από το σκοτάδι</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">της βαρβαρότητας στο ουράνιο φως, και σεις</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">πηγαίνετε πάλι πίσω στο σκοτάδι, όπως το βουβάλι</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">ατή λάσπη. Εγώ έχυσα το αίμα μου για χάρη σας. Εγώ</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">σας έδειξα την αγάπη μου, όταν όλοι οι Άγγελοι μου</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">απέστρεφαν τα πρόσωπα τους μη μπορώντας να</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">υποφέρουν την δυσωδία σας, δυσωδία του Άδη. Όταν</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">λοιπόν εσείς ήσασταν σκοτάδι και δυσωδία, ήμουν ό</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">μόνος πού στάθηκα να σας καθαρίσω και να σας</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">φωτίσω. Να μην είσθε λοιπόν τώρα άπιστοι, γιατί θα</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">επιστρέψετε πάλι σ’ εκείνον τον ανυπόφορο ζόφο και</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">τη δυσωδία.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Σ’ αυτό η Ευρώπη φωνάζει περιπαικτικά: Φύγε από μας. Δεν σε αναγνωρίζουμε. Εμείς ακολουθούμε την ελληνική φιλοσοφία και τον ευρωπαϊκό πολιτισμό και την κουλτούρα, θέλουμε ελευθερία. Εμείς έχουμε τα πανεπιστήμια. Η επιστήμη είναι το οδηγητικό μας αστέρι. Το σύνθημα μας είναι: ελευθερία, αδελφοσύνη, ισότητα. Ο νους μας είναι ό θεός των θεών. Εσύ είσαι Ασιάτης. Εμείς σε αρνούμαστε. Εσύ είσαι μόνο ένας παλαιός μύθος των γιαγιάδων και των παππούδων μας.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Τότε ο Χριστός με δάκρυα στα ματιά Του λέγει: Ιδού εγώ φεύγω, αλλά εσείς θα δείτε. Αφήσατε την οδό του Θεού και ακολουθήσατε την σατανική οδό. Η ευλογία και ή ευτυχία αφαιρέθηκαν από σας. Στο χέρι μου βρίσκεται η ζωή σας, γιατί εγώ σταυρώθηκα για σας. Παρά ταύτα δεν θα σας τιμωρήσω εγώ, αλλά οι αμαρτίες σας και η αποστασία σας από έμενα τον Σωτήρα σας. Εγώ φανέρωσα την αγάπη του Πατέρα μου προς όλους τους ανθρώπους και ήθελα με αγάπη να σας σώσω όλους.</span></p><p><span style="font-size: large;">(Αγίου Νικολάου βελιμιροβιτς δια του Αγιου Ιουστίνου Πόποβιτς)</span></p><p><span style="font-size: large;">https://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com/2019/02/blog-post_15.html</span></p>Αετοπετρίτηςhttp://www.blogger.com/profile/01239590751306846850noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8301256417468549066.post-85601200197067488202024-03-14T19:21:00.001+02:002024-03-14T19:21:00.128+02:00Είμαστε άξιοι της μοίρας μας: Χωρίς Θεό μπορούμε – Χωρίς καρναβάλια και ειδωλολατρικά ξεφαντώματα δεν μπορούμε!<p><span style="font-size: medium;"><br /></span></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqMMlZCVDLUSp_yvyFDcP8zdxYb7M8JwWuM9SPaap1UBCk8_dAK2u1mLpmW6QAlXiHaB1jUVyEJmBqYadNi2DKoXzBvIEqBvn5NEWW6Z2VwwW850hWuNL90Gt_6wExIuN9cTmFmS7z0uijXsLZGVFZ2GM0_J_AGR8sNm2vgASUAsEcvrplmxpLLHAE_A/s640/111.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="384" data-original-width="640" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqMMlZCVDLUSp_yvyFDcP8zdxYb7M8JwWuM9SPaap1UBCk8_dAK2u1mLpmW6QAlXiHaB1jUVyEJmBqYadNi2DKoXzBvIEqBvn5NEWW6Z2VwwW850hWuNL90Gt_6wExIuN9cTmFmS7z0uijXsLZGVFZ2GM0_J_AGR8sNm2vgASUAsEcvrplmxpLLHAE_A/w400-h240/111.png" width="400" /></a></div><br /><span style="font-size: medium;"><br /></span><p></p><p><span style="font-size: medium;"> <b style="color: #333333; font-family: Verdana, Arial, sans-serif; text-align: center;"><span style="color: red;">Είμαστε άξιοι της μοίρας μας: Χωρίς Θεό μπορούμε – Χωρίς καρναβάλια και ειδωλολατρικά ξεφαντώματα δεν μπορούμε!</span></b></span></p><p class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, sans-serif; line-height: normal; text-align: justify;"><b><span style="color: #7030a0;"><span style="font-size: medium;">Μετά από 3 χρόνια δεινών και βασάνων, αντί να στραφούμε προς την μετάνοια και τον Θεό, τρέχουμε στα καρναβάλια και τα ειδωλολατρικά έθιμα<o:p></o:p></span></span></b></p><p class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, sans-serif; line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Συντάκτης: <b>Ελευθέριος Ανδρώνης</b><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, sans-serif; line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Ήρθαν τα καρναβάλια. Βουλιάζει από κόσμο η Πάτρα. Το ένα ΚΤΕΛ φεύγει πίσω από το άλλο. Φεύγουν από την Αθήνα περίπου 200 δρομολόγια με καρναβαλιστές. Έκτακτα δρομολόγια μπήκαν και στα υπεραστικά τρένα. Γέμισαν τα ξενοδοχεία και τα Airbnb. <b><a href="https://www.ieidiseis.gr/ellada/186576/patrino-karnavali-2023-paei-gia-rekor-apo-kosmo-ektaktes-anakoinoseis-gia-tis-metakiniseis" style="color: #940f04;" target="_blank">Τα ΜΜΕ μιλούν για ρεκόρ προσέλευσης</a></b> στην καρναβαλική πρωτεύουσα.</span></p><span style="font-size: medium;"><a name="more" style="background-color: white; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, sans-serif;"></a><o:p style="background-color: white; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, sans-serif;"></o:p></span><p style="background-color: white; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, sans-serif;"></p><p class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, sans-serif; line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Μέσα στην καρδιά του Τριωδίου, της <b>πνευματικότερης περιόδου</b> του έτους που προετοιμάζει τον άνθρωπο για το ευλογημένο στάδιο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, χιλιάδες κόσμου γυρίζουν επιδεικτικά τα νώτα τους προς τον Θεό και...<span></span></span></p><a name='more'></a><span style="font-size: medium;"> σπεύδουν να γιορτάσουν ξέφρενα ένα αρχαίο ειδωλολατρικό έθιμο. Αυτοί που μιλούν για δήθεν «σκοταδισμό» της Εκκλησίας, είναι οι ίδιοι που σπρώχνουν τον κόσμο να μπει στη Σαρακοστή με την σφραγίδα της <b>Διονυσιακής λατρείας και των βακχικών οργίων.</b> Να δώσει διαπιστευτήρια σε ένα παγανιστικό έθιμο ασύδοτης ελευθεριότητας, ακριβώς την τελευταία μέρα πριν την έναρξη της νηστείας.<o:p></o:p></span><p></p><p class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, sans-serif; line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Τελικά τι διδάγματα αποκομίσαμε από την περιπέτεια της πανδημίας; Ότι δεν το ‘χουμε σε τίποτα να <b>κατασπαράξουμε το διπλανό μας</b>, μη και μας πειράξει τα «προνόμια»; Ότι οι κυβερνήσεις δεν το ‘χουν σε τίποτα να μετατραπούν σε «κομαντατούρ» μόλις πλασάρουν το κατάλληλο αφήγημα; Ότι η «κανονικότητα» είναι ένας σκοπός που σου παίζουν για να χορέψεις όπως και όποτε θέλουν; Ότι ένας επιστήμονας μπορεί να γίνει μαριονέτα συμφερόντων το ίδιο εύκολα με έναν πολιτικό; Ότι συνταγματικά και παναθρώπινα <b>δικαιώματα έγιναν σερπαντίνες και χαρτοπόλεμος</b> στα χέρια των «αφεντικών»;<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, sans-serif; line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Σε τίποτα από αυτά δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία ο πολύς κόσμος. Αυτό που διαπίστωσαν μετά από 2μιση έτη <b>υγειονομικής δικτατορίας</b> είναι το πόσο τους έλειψε το… καρναβάλι. Όχι μόνο μας εγκατέλειψε η πνευματική θωριά των πραγμάτων, άλλα <b>σώθηκε και η πολιτική σκέψη</b>, η νοημοσύνη του ενεργού πολίτη, το να μπορείς να βγάλεις 2-3 βασικά συμπεράσματα από ένα φαινόμενο και να τα κάνεις εργαλεία σκέψης για το παρακάτω. Βούλιαξαν όλα κάτω από μια θάλασσα αποχαύνωσης.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, sans-serif; line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Περάσαμε χρόνια με πανδημία, με lockdown, με κοσμογονικές αλλαγές, με πολέμους, με κρίσεις, κι όμως ο πολύς κόσμος <b>δεν λέει να στραφεί προς τον Θεό</b>. Στρέφεται στα μασκαραλίκια, τα χυδαία θεάματα και τον παλιμπαιδισμό.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, sans-serif; line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Αφού μάθαμε στις ιατρικές μάσκες για «εκπαιδευτικούς» λόγους, ας περάσουμε και στις καρναβαλικές μάσκες για να συνεχιστεί η κοινωνική «εκπαίδευση». Να γίνουμε <b>τελειόφοιτοι στην ακολασία</b>, στην ασωτία, στην ηθική διαφθορά, στον ωχαδερφισμό. Ξεφάντωμα μέχρι τέλους και ο μήνας έχει εννιά. Άρτος και θεάματα. Μας τελειώνει βέβαια ο άρτος όπου να ‘ναι, άλλα – δεν πειράζει – θα γαντζωθούμε από τα θεάματα μέχρι να φτάσει η κατεδάφιση της κοινωνίας στα θεμέλια.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, sans-serif; line-height: normal; text-align: justify;"><b><span style="font-size: medium;">Αγκαλιάζουμε ότι μας βοηθά να δραπετεύουμε από τον εαυτό μας<o:p></o:p></span></b></p><p class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, sans-serif; line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Σε μια περίοδο του χρόνου που ο Χριστός διαμέσου της Ορθοδοξίας ζητά να ανταποδώσουμε την άμετρη αγάπη του με ταπείνωση, νηστεία, προσευχή, συντριβή και νήψη ψυχής και σώματος, τα καρναβαλικά έθιμα υποδαυλίζουν τα ακριβώς αντίθετα. Εγωπάθεια, φιληδονία, λαιμαργία, αδιαφορία για τον Θεό, κύλισμα στον βούρκο των παθών.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, sans-serif; line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Δυστυχώς όμως. Διψάει ο κόσμος να κρυφτεί πίσω από μια μάσκα, για να κάνει και επίσημα <b>αυτό που κάνει στην ζωή του ανεπίσημα</b>. Κρύβεται πίσω από ένα προσωπείο για να νοιώσει πως είναι κάποιος άλλος, κάποιος που βρίσκεται μακριά από τα ερείπια της ψυχής του. Μια ψυχή που παραμένει κατατραυματισμένη όσο και να ξεφαντώσει, όσο και να τρέξει μακριά από αυτό που σχηματίζει ο νοητός καθρέφτης, όταν τολμά να κοιταχτεί για λίγο και φεύγει πάλι ζεματισμένος. Είτε συνειδητά, είτε υποσυνείδητα, όλα γίνονται για να μην μείνουμε μόνοι μας με τον εαυτό μας. Αγκαλιάζουμε ό,τι μας βοηθά να δραπετεύουμε από αυτόν. Ό,τι μας προσφέρει ανακούφιση και αναβάλει την εσωτερική ενατένιση. Να μην αντιμετωπίσουμε τα λάθη μας, τα πάθη μας και τα χρέη μας προς Θεό και ανθρώπους.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, sans-serif; line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Ο μεγάλος λογοτέχνης της Ρωμιοσύνης, ο αγαπημένος κυρ Φώτης μας, ο Κόντογλου, έλεγε πάνω σε αυτό: <i>«Οι άνθρωποι δεν βρίσκουν πουθενά ησυχία, γιατί επιχειρούνε να ζήσουνε χωρίς τον εαυτό τους. Τρέχουν από δω κι από κει να βρούνε την ευτυχία, μα ευτυχία δεν υπάρχει έξω από τον εαυτό μας. Όποιος έχει χάσει τον εαυτό του, έχει χάσει την ευτυχία. Ευτυχία δεν είναι το ζάλισμα που δίνουνε οι πολυμέριμνες ηδονές κι απολαύσεις, άλλα η ειρήνη της ψυχής και η σιωπηλή αγαλλίαση της καρδιάς».<o:p></o:p></i></span></p><p class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, sans-serif; line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Και αλλού γράφει: «Όλοι καταγίνονται με όλα, όσα μπορούνε σε τούτον τον ντουνιά, για να ξεχάσουνε τον εαυτό τους, για να μην απομένουνε μοναχοί και δούνε τη γύμνια τους, τη μιζέρια τους, το χάος που τους ζώνει».<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, sans-serif; line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Σε έναν κόσμο ζαλισμένο που πασχίζει μανιωδώς να γίνει κάποιος άλλος, ο Χριστός απαντάει πως «ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντός ὑμῶν ἐστι». Η μοναδική πηγή ανόθευτης και ανεξάντλητης χαράς, πηγάζει από μια καρδιά που είναι ενωμένη με τον Χριστό.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, sans-serif; line-height: normal; text-align: justify;"><b><span style="font-size: medium;">Η γιορτή του τίποτα<o:p></o:p></span></b></p><p class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, sans-serif; line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Τα ΜΜΕ ολημερίς αποθεώνουν τα καρναβάλια, όπως κάνουν και για κάθε έθιμο που απομακρύνει τον άνθρωπο από αξίες και ιδανικά, και τον φέρνει πιο κοντά στα ζωικά ένστικτα. Υπηρετούν με τον τρόπο τους την κουλτούρα της αποκτήνωσης. Οι απόκριες, μια λέξη που πηγάζει από το ρήμα «αποκρεύω» (κάνω αποχή από το κρέας), στη κοσμική νοοτροπία κατάντησε συνώνυμο του καρναβαλικού πανηγυριού που όχι μόνο δεν εμπνέει τον κόσμο να νηστέψει, άλλα τον ωθεί στην λατρεία της ανθρώπινης σάρκας. Έχασαν οι λέξεις την σημασία τους, όπως και οι άνθρωποι έχασαν τον προσανατολισμό τους.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, sans-serif; line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Το καρναβάλι είναι ένα έθιμο που συγκεντρώνει όλα τα φώτα της δημοσιότητας, ακριβώς γιατί <b>δεν στοιχίζει τίποτα</b> σε όποιον συμμετέχει σε αυτό. Δεν αποτίεις φόρο τιμής σε μια ιστορική μνήμη. Δεν συγκρίνεις το μηδαμινό ανάστημα σου μπροστά σε κάποιον ήρωα, κάποιον άγιο, κάποιον ευεργέτη. Δεν εξασκείς κάποια αρετή και δεν απευθύνεσαι σε κάποιο ιδανικό. Δεν αποκομίζεις κάποιο δίδαγμα που θα σε κάνει καλύτερο άνθρωπο.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, sans-serif; line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Το καρναβάλι είναι <b>μια γιορτή του τίποτα</b>, γιατί είναι ένας φόρος τιμής στο εγώ, <b>δηλαδή στο τίποτα</b>. Γιορτάζεις υπνωτισμένος από τα πάθη και νοιώθεις πως δεν χρωστάς σε κανέναν, δεν ενδιαφέρεσαι για κανέναν, δεν τιμάς κανέναν.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, sans-serif; line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Όταν θα δούμε να αραιώνουν τα καρναβάλια και να πυκνώνουν τα εκκλησιάσματα – και δεν είμαστε μακριά από αυτόν τον καιρό – τότε μόνο θα μπορούμε να αισιοδοξούμε πως μια φωτεινή σελίδα θα έρθει γι’ αυτόν τον τόπο. Μέχρι τότε, θα αναζητούμε το τέλος αυτής της κοινωνικής κατρακύλας.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, sans-serif; line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><i><span style="color: #262626;"><a href="https://www.sportime.gr/bloggers/eleftherios-andronis/imaste-axii-tis-miras-mas-choris-theo-boroume-choris-karnavalia-ke-idololatrika-xefantomata-den-boroume/" style="color: #940f04;"><span style="color: #262626;">sportime</span></a></span></i><i><span lang="EN-US" style="color: #262626;">,</span></i><i><span style="color: #262626;">24 Φεβρουαρίου 2023</span></i></span></p><p class="MsoNormal" style="background-color: white; line-height: normal; text-align: justify;"><span style="color: #262626; font-family: Verdana, Arial, sans-serif; font-size: medium;"><i>http://aktines.blogspot.com/2023/02/blog-post_509.html</i></span></p>Αετοπετρίτηςhttp://www.blogger.com/profile/01239590751306846850noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8301256417468549066.post-17399396041677967762024-03-14T02:00:00.001+02:002024-03-14T02:00:00.144+02:00Κι όταν η ψυχή μου μίσησε τις αμαρτίες, τότε με δίδαξε το Άγιο Πνεύμα την αδιάλειπτη προσευχή και την αγάπη.<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPanhbMSdsoswU5z7hDJEkh33ZZ1ue5RyVyWZDEmt4IWUgQlsvQwTz96ybbg7kWXpuilj3Yr8WKg-nA0VkM3CF3hKxdF4Q_4gId-J0Ew-mpAoKcbccrRn3n3O7adCbLbF6_GwDwdLeMFixDRAq1mHa6EznWi7HhJ83Q7wgdQeYDLBEhP0WFDKyN4MfrpBQ/s559/111.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="559" data-original-width="364" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPanhbMSdsoswU5z7hDJEkh33ZZ1ue5RyVyWZDEmt4IWUgQlsvQwTz96ybbg7kWXpuilj3Yr8WKg-nA0VkM3CF3hKxdF4Q_4gId-J0Ew-mpAoKcbccrRn3n3O7adCbLbF6_GwDwdLeMFixDRAq1mHa6EznWi7HhJ83Q7wgdQeYDLBEhP0WFDKyN4MfrpBQ/w260-h400/111.jpg" width="260" /></a></div><br /><span style="font-size: large;"><br /></span><p></p><p><span style="font-size: large;"> Μου δόθηκε το ακόλουθο βίωμα: Όταν έχασε η ψυχή μου την ταπείνωση, έγινα ευέξαπτος.Θυμόμουν όμως την ταπείνωση τού Χριστού και την διψούσα. </span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;"> Άρχισα λοιπόν με το πένθος της μετανοίας και ικέτευα τον Θεό να με συγχωρέση και να με καθαρίση από το πνεύμα της υπεροψίας, χαρίζοντας μου την άγια ειρήνη Του.</span></p><p><span style="font-size: large;">Κι όταν η ψυχή μου μίσησε τις αμαρτίες, τότε με δίδαξε το Άγιο Πνεύμα την αδιάλειπτη προσευχή και την αγάπη. </span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Και ξέροντας πόσο αγαπά ο Κύριος το λαό Του, ιδίως τους νεκρούς, έχυνα κάθε βράδυ δάκρυα γι' αυτούς. Πονούσε η καρδιά μου, που στερούνται οι άνθρωποι από τέτοιο σπλαχνικό Θεό. Και μια φορά είπα στον πνευματικό: Λυπάμαι όσους...<span></span></span></p><a name='more'></a><span style="font-size: large;">υποφέρουν στον άδη και κλαίω κάθε νύχτα γι' αυτούς και τόσο καταπονείται η ψυχή μου, ώστε λυπάμαι ακόμα και για τους δαίμονες. Και ο πνευματικός μου απάντησε πως μια τέτοια προσευχή προέρχεται από την Χάρη τού Θεού .Ενας ασκητής με ρώτησε «Κλαίς για τις αμαρτίες σου ;» Του λέω «Μάλλον λίγοι,οδύρομαι όμως πολύ για τους νεκρούς». Τότε μου λέει εκείνος : «Κλαίγε για τον εαυτό σου,όσο για τούς άλλους θα τούς ελεήση ο Κύριος. Έτσι είπε ο ηγούμενος Μακάριος ».</span><p></p><p><span style="font-size: large;">Υπάκουσα κι άρχισα να κάνω όπως μού είπε,έπαψα να κλαίω για τους νεκρούς , αλλά τότε σταμάτησαν τα δάκρυα και για μένα τον ίδιο.</span></p><p><span style="font-size: large;">Μίλησα γι αυτό το θέμα σ΄έναν άλλον ασκητή που είχε το χάρισμα των δακρύων . Αγαπούσε να σκέφτεται πώς ο Κύριος, ο Βασιλιάς τής Δόξας, έπαθε τόσα πολλά για μας κι έχυνε άφθονα δάκρυα κάθε μέρα. Ρώτησα αυτόν τον ασκητή:«Θα ήταν καλό να προσεύχομαι για τους νεκρούς ; » </span></p><p><span style="font-size: large;">Στέναξε και μού είπε :«Εγώ αν ήταν δυνατόν, θα έβγαζα όλους από τον άδη, και μόνο τότε θ΄αναπαυόταν και θα χαιρόταν η ψυχή μου». Και συγχρόνως έκανε μια χειρονομία σαν αν μάζευε στάχυα να θερίση, κι από τα μάτια του έτρεχαν δάκρυα. Από τότε έπαψα πια να αναχαιτίζω τα δάκρυα στις προσευχές μου για τους νεκρούς και μού ξανάρθαν τα δάκρυα και οδυρόμουν πολύ προσευχόμενος γι΄αυτούς. </span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">τού αγίου Σιλουανού του Αθωνίτου</span></p><p><span style="font-size: large;">https://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com/2019/02/blog-post_12.html</span></p>Αετοπετρίτηςhttp://www.blogger.com/profile/01239590751306846850noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8301256417468549066.post-33819672328395618612024-03-13T02:00:00.001+02:002024-03-13T02:00:00.141+02:00«Ακόμη και τυχαία να ξυπνήσεις τη νύχτα, μην ξανακοιμηθείς αμέσως…»<p><span style="font-size: medium;"> </span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqt8Vaxufq9AKI8Up9QNw6-D96ZGK7AJFlqBPrXXHdt6s5ZiWQWEds1eOVr10JmjpiLr1ldWNJeFlanXNZoMrCEOn4PkR-UBmZgkD_V7Oos8xJn6gSRKILvFSvU-3a9ZWhDdQhZ7HDNrbbKnnvjJzqPXlekakOIP48LauHpsP3PicTdJGRUJQeZM_kvFav/s696/111.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="461" data-original-width="696" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqt8Vaxufq9AKI8Up9QNw6-D96ZGK7AJFlqBPrXXHdt6s5ZiWQWEds1eOVr10JmjpiLr1ldWNJeFlanXNZoMrCEOn4PkR-UBmZgkD_V7Oos8xJn6gSRKILvFSvU-3a9ZWhDdQhZ7HDNrbbKnnvjJzqPXlekakOIP48LauHpsP3PicTdJGRUJQeZM_kvFav/w400-h265/111.jpg" width="400" /></a></span></div><span style="font-size: medium;"><br /></span><p></p><p><span style="font-size: medium;"><em style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: 0px 0px; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 0px; color: #963737; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: 0px 0px; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 0px; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Ὅσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης</span></em></span></p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin: 0px 0px 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">«<span style="background: 0px 0px; border: 0px; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Ἀκόμη και τυχαία να ξυπνήσεις τη νύχτα, μην ξανακοιμηθείς ἀμέσως…</span>«</span></p><span style="font-size: medium;"><span id="more-117570" style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"></span><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;"></span></span><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin: 0px 0px 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background: 0px 0px; border: 0px; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">Πολὺ ὠφελεῖ νὰ σηκώνεστε τὴ νύχτα γιὰ προσευχή.Καλύτερη εἶναι ἡ προσευχὴ τῆς νύχτας.Εἶναι μία συνήθεια, μόλις ξυπνήσεις, νὰ πεταχτεῖς ἀμέσως ὄρθιος. Μπορεῖ βέβαια, νὰ γυρίσεις ἀπ’ τὴν ἄλλη μεριὰ καὶ νὰ σὲ πάρει ὁ ὕπνος μέχρι τὸ μεσημέρι. Πολὺ κακό! Γι’ αυτό μόλις ξυπνήσεις, ἀμέσως νὰ...<span></span></span></span></p><a name='more'></a><span style="font-size: medium;"> σηκωθεῖς.Νὰ διαλέγεις τὶς ὧρες τῆς νύχτας. Μπαίνεις εὐκολώτερα στὴν προσευχή.Αὐτὸς πού ἀγρυπνεῖ τὴ νύχτα στὴν προσευχή, τὴν ἄλλη μέρα μπορεῖ νὰ ἐργαστεῖ πιὸ καλά.Διότι τὸν χαριτώνει ὁ Θεὸς καὶ ἀνανεώνεται ψυχικά.</span><p></p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin: 0px 0px 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background: 0px 0px; border: 0px; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">Ἀντίθετα, ὅποιος δὲν ἔχει διάθεση νὰ κάνει θυσίες γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, ὁ ἴδιος ἀποκλείει τὸν ἑαυτὸ του ἀπ’ τὴν Χάρη.Ἀκόμη καὶ τυχαία νὰ ξυπνήσεις τὴ νύχτα, μὴν ξανακοιμηθεῖς ἀμέσως. Εἶναι μία εὐκαιρία πού σοῦ δίνει ὁ Θεὸς νὰ προσευχηθεῖς, ὅσο μπορεῖς μὲς στὴν ἡσυχία.</span></span></p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin: 0px 0px 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><a href="https://www.hristospanagia.gr/%e1%bc%80%ce%ba%cf%8c%ce%bc%ce%b7-%ce%ba%ce%b1%ce%af-%cf%84%cf%85%cf%87%ce%b1%e1%bf%96%ce%b1-%ce%bd%ce%ac-%ce%be%cf%85%cf%80%ce%bd%ce%ae%cf%83%ce%b5%ce%b9%cf%82-%cf%84%ce%ae-%ce%bd%cf%8d%cf%87%cf%84/" rel="noreferrer noopener" style="background: 0px 0px; border: 0px; color: #990000; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" target="_blank"><span style="font-size: medium;">ΠΗΓΗ</span></a></p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin: 0px 0px 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><a href="https://simeiakairwn.wordpress.com/2024/03/02/%ce%b1%ce%ba%cf%8c%ce%bc%ce%b7-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%84%cf%85%cf%87%ce%b1%ce%af%ce%b1-%ce%bd%ce%b1-%ce%be%cf%85%cf%80%ce%bd%ce%ae%cf%83%ce%b5%ce%b9%cf%82-%cf%84%ce%b7-%ce%bd%cf%8d%cf%87%cf%84%ce%b1/"><span style="font-size: medium;">https://simeiakairwn </span></a><br /></p>Αετοπετρίτηςhttp://www.blogger.com/profile/01239590751306846850noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8301256417468549066.post-63766862906492431532024-03-12T23:35:00.001+02:002024-03-12T23:35:00.142+02:00Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης: Τι κακά κάνουν οι Χριστιανοί στις απόκριες<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "Source Sans Pro", sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 15px; margin-top: 15px; outline: none;">
<img src="https://www.iellada.gr/sites/default/files/styles/article/public/field/image/agiorie.jpg?itok=fR_mri_1" /></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "Source Sans Pro", sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 15px; margin-top: 15px; outline: none;">
Ποιός μπορεί να διηγηθή τις αταξίες, που κάνουν οι Χριστιανοί κατά την περίοδο των Αποκρέων, και μάλιστα στα νησιά; </div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "Source Sans Pro", sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 15px; margin-top: 15px; outline: none;">
Στ' αλήθεια, θα μπορούσε να πη κανείς, ότι τότε οι Χριστιανοί δαιμονίζονται όλοι, διότι χορεύουν, παίζουν, τραγουδούν ασυνείδητα, μέχρι και αυτοί οι πλέον γέροντες. </div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "Source Sans Pro", sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 15px; margin-top: 15px; outline: none;">
Και, <span style="box-sizing: border-box; font-weight: bolder; outline: none;">όποιος δεν χορέψει ή δεν τραγουδήσει, θεωρείται τρελλός, διότι οι άνδρες φορούν γυναικεία φορέματα και οι γυναίκες ανδρικά</span><span style="box-sizing: border-box; font-weight: bolder; outline: none;">· </span>διότι ντύνεται ο καθένας με διαφορετικά ρούχα και μάσκες, τις κοινώς αποκαλούμενες μουτσούνες· </div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "Source Sans Pro", sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 15px; margin-top: 15px; outline: none;">
τότε δεν έχει διαφορά η ημέρα από την νύκτα· διότι όπως η ημέρα και όλη η νύκτα ξοδεύεται σε χορούς και μασκαριλίκια· τότε δεν διαφέρουν οι λαϊκοί από τους κληρικούς και τους ιερωμένους· διότι όλοι εξ ίσου ατακτούν· </div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "Source Sans Pro", sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 15px; margin-top: 15px; outline: none;">
τότε, για να πω έτσι, πανηγυρίζει η<span style="box-sizing: border-box; outline: none;"> </span>ασέλγεια· γιορτάζει η ακολοσία· ευφραίνεται η μέθη· αγάλλεται η τρυφή και η ασωτεία· χορεύει ο διάβολος με δέκα μανδύλια και μαζί με αυτόν χορεύει όλο το πλήθος των δαιμόνων· διότι το κέρδος, που κάνουν μόνο στις αποκριές, δεν μπορούν να το αποκτήσουν σε ολόκληρο τον χρόνο. </div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "Source Sans Pro", sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 15px; margin-top: 15px; outline: none;">
Λυπάται δε η αρετή· στενοχωριέται η σωφροσύνη· οδύρεται η χριστιανική σεμνότητα και η ευταξία· διώχνεται ο φόβος του Θεού και...</div>
<a name='more'></a>ο φόβος της κολάσεως και της κρίσεως· πενθεί ο Χριστός και θρηνούν όλοι οι άγγελοι και οι δίκαιοι.<br />
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "Source Sans Pro", sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 15px; margin-top: 15px; outline: none;">
"Ω, και ποιός να μη κλάψη; και ποιός να μη χύση καρδιοστάλακτα δάκρυα, βλέποντας την απώλεια και την ανοησία αυτών των Χριστιανών; </div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "Source Sans Pro", sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 15px; margin-top: 15px; outline: none;">
Αυτοί είναι τόσο ανόητοι, που αντί να κερδίσουν από την νηστεία της αγίας Τεσσαρακοστής, περισσότερο ζημιώνονται από τις απόκριες, και, για να κερδίσουν ένα, χάνουν εκατό· και κάνουν οι άθλιοι σαν τους ανόητους εμπόρους, τρέχοντας σε ζημία και όχι σε κέρδος· διότι ασύγκριτα μεγαλύτερη είναι η βλάβη που δέχονται κατά τις απόκριες, παρά η ωφέλεια που λαμβάνουν από την Τεσσαρακοστή που έρχεται· ίλεως, ίλεως, ίλεως να γίνη ο Θεός. </div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "Source Sans Pro", sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 15px; margin-top: 15px; outline: none;">
Και μακάρι αυτός να φωτίση τους άγιους Αρχιερείς και τους πνευματικούς και τους διδασκάλους, να εμποδίσουν αυτά τα κακά με αφορισμούς και με επιτίμια, όπως ορίζει και ο <span style="box-sizing: border-box; font-weight: bolder; outline: none;">ξβ' Κανόνας της αγίας και Οικουμενικής ς’</span><span style="box-sizing: border-box; font-weight: bolder; outline: none;"> </span><span style="box-sizing: border-box; font-weight: bolder; outline: none;">Συνόδου</span><span style="box-sizing: border-box; font-weight: bolder; outline: none;">.</span></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "Source Sans Pro", sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 15px; margin-top: 15px; outline: none;">
<em style="box-sizing: border-box; outline: none;">(Πηγή: «Χρηστοήθεια των Χριστιανών», Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου, Λόγος Β’, </em></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "Source Sans Pro", sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 15px; margin-top: 15px; outline: none;">
<em style="box-sizing: border-box; outline: none;">Μεταφραστής: Βενέδικτος Ιερομόναχος Αγιορείτης, </em></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "Source Sans Pro", sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 15px; margin-top: 15px; outline: none;">
<em style="box-sizing: border-box; outline: none;">Εκδότης: Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου Νέα Σκήτη Αγίου Όρους, Έτος έκδοσης: 2010)</em></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; margin-bottom: 15px; margin-top: 15px; outline: none;">
<span style="box-sizing: border-box; outline: none;"><span style="color: #222222; font-family: "source sans pro" , sans-serif;"><i>https://www.iellada.gr/thriskeia/agios-nikodimos-o-agioreitis-ti-kaka-kanoyn-oi-hristianoi-stis-apokries</i></span></span></div>
</div>
Αετοπετρίτηςhttp://www.blogger.com/profile/01239590751306846850noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8301256417468549066.post-76942042924293026272024-03-12T02:00:00.001+02:002024-03-12T02:00:00.138+02:00 «Το έκαμα, για να πεισθείτε ότι στην πράξη σας κρύβεται δαιμονική ενέργεια»<p><span style="font-size: large;"> </span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsokLuzT-wb78SGYFR3jY9zeWr8QtoQymsndGbm_961HwKB2nz6p5aBgAr8qBg1EMSta5q9bwou-mxPXGEilGQmAMO_PFFHenQ3C-Lq8FuJP3jwGqaEz-1z7TDhlmFySwMelBkym6W2T7A2hQwX3gRs3ePURxG6E1BWS4E8hxtepFWMmjZFWPYuGxefOgf/s640/111.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="306" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsokLuzT-wb78SGYFR3jY9zeWr8QtoQymsndGbm_961HwKB2nz6p5aBgAr8qBg1EMSta5q9bwou-mxPXGEilGQmAMO_PFFHenQ3C-Lq8FuJP3jwGqaEz-1z7TDhlmFySwMelBkym6W2T7A2hQwX3gRs3ePURxG6E1BWS4E8hxtepFWMmjZFWPYuGxefOgf/w306-h640/111.jpg" width="306" /></a></span></div><span style="font-size: large;"><br /></span><p></p><p><span style="font-size: large;"> Ο μακαριστός π. Γαβριήλ Διονυσιάτης το 1916-1917 βρισκόταν στο Ορφάνι του Παγγαίου, υπεύθυνος σε ένα μετόχι της Μονής του. Στην περιοχή εκείνη στάθμευε τότε μία μεραρχία στρατού.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Μια ομάδα αξιωματικών, μυημένοι στον πνευματισμό, συνήθιζαν να συγκεντρώνονται τα βράδια γύρω από ένα τραπέζι και με την μεσολάβηση ενός στρατιώτη-μέντιουμ, καλούσαν τα πνεύματα του βασιλέως Γεωργίου, του Τρικούπη και άλλων διασήμων νεκρών. Όταν το τραπεζάκι εκινείτο (σημείο ότι άρχισε η επικοινωνία με το «πνεύμα»!) έκαναν ερωτήσεις και εκ μέρους του «πνεύματος» απαντούσε ο στρατιώτης –μέντιουμ.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Έτυχε ένα βράδυ σε μια τέτοια σύναξη να παρευρίσκεται και ο π. Γαβριήλ. Κατάλαβε ότι η όλη προσπάθεια ήταν επίκληση δαιμόνων. Όταν έφυγαν, βρήκε την ευκαιρία να...<span></span></span></p><a name='more'></a><span style="font-size: large;"> κολλήσει κάτω από το τραπέζι δύο κεριά σε σχήμα Σταυρού. Όταν ξαναπήγαν και προσπάθησαν να επαναλάβουν την επίκληση των «πνευμάτων», δοκίμασαν οδυνηρή έκπληξη. </span><p></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Ενώ «καλούσαν» ώρα πολλή, το τραπέζι δεν εκινείτο από την θέση του και το «πνεύμα» δεν έκανε την εμφάνισή του. Άρχισαν να ερευνούν, μήπως κάποιος κάρφωσε το τραπέζι στο πάτωμα! Και ερευνώντας, ανακάλυψαν τον Σταυρό από κερί κάτω από το τραπέζι.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">-Το έκαμα, για να πεισθείτε ότι στην πράξη σας κρύβεται δαιμονική ενέργεια, τους είπε ο π. Γαβριήλ.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Δεν το παραδέχτηκαν. Και άρχισαν να αραδιάζουν διάφορες πνευματιστικές θεωρίες, ότι τάχα το κερί σαν ουσία είναι «δέκτης καλός» και συγκεντρώνει το… ρεύμα της επικοινωνίας κλπ.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">-Καλά, τους είπε τότε ο π. Γαβριήλ. Αφού φταίει το κερί, αφαιρέσατέ το. Αλλά να μου επιτρέψετε να κάμω κάτι άλλο.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Και αφού άναψε το ένα κερί, σχημάτισε με τον καπνό ένα Σταυρό κάτω από το τραπέζι.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Μετά τους είπε, να κάμουν τις επικλήσεις τους. Άρχισαν αυτοί και πάλι να καλούν τα δαιμόνια. Αλλά το τραπεζάκι πάλι έμενε ακίνητο. Δεν γινόταν τίποτε. Αναγκάσθηκαν τότε εκ των πραγμάτων να παραδεχθούν, ότι δεν είχαν να κάμουν με επικοινωνία πνευμάτων νεκρών ανθρώπων, αλλά με το διάβολο! </span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Με εκείνον, που «ως λέων ωρυόμενος περιπατεί ζητών, τίνα καταπίη» αλλά και που η δύναμη και οι παγίδες του κυριολεκτικά συντρίβονται μπροστά στη δύναμη του Τιμίου Σταυρού, «φρίττει γάρ και τρέμει μη φέρων καθοράν αυτού την δύναμιν».</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Είναι γεγονός, ότι στους καιρούς της αποστασίας που ζούμε, η μαγεία, ο πνευματισμός και άλλες συναφείς επιδόσεις γνωρίζουν ημέρες δόξης. Οι αγγελίες των μέντιουμ στις εφημερίδες αυξάνονται και πληθύνονται. Γιατί;</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Γιατί ο άνθρωπος, που βγάζει από τη ζωή του το Θεό, εύκολα καταντάει να ψάχνει για παρηγοριά και ικανοποίηση σε κάποια υποκατάστατα της αληθινής πίστης. Πελαγωμένοι σήμερα οι άνθρωποι στα αδιέξοδα και στα προβλήματά τους, εύκολα παγιδεύονται στις σκοτεινές παγίδες του πονηρού, του εχθρού της σωτηρίας μας. Και αντί να βρουν λύτρωση, πέφτουν σε χειρότερο μπλέξιμο και σε μεγαλύτερη ταλαιπωρία.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Και όλα αυτά γιατί;</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Γιατί δεν θέλουν να πατήσουν το πόδι τους στην Εκκλησία. Έστω και αν είναι δυό βήματα από το σπίτι τους.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Δεν αντέχουν την –έστω- πεντάλεπτη ορθοστασία της καθημερινής προσευχής.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Φοβούνται να πιάσουν στα χέρια τους ένα πνευματικό βιβλίο.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Διστάζουν να ταλαιπωρήσουν λίγο την «δέσποινα»-κοιλιά τους με την σωτήρια άσκηση της νηστείας.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Τρέμουν στην σκέψη να πάνε σε πνευματικό να εξομολογηθούν…</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Και έτσι, τελείως γυμνοί από οποιαδήποτε προστασία, και αποκοιμισμένοι πάνω στο μαλακό μαξιλαράκι των παθών τους, εύκολα «τσιμπάνε» το φαινομενικά «χορταστικό» δόλωμα του σατανά. Και πέφτουν θύματά του!</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Ρύσαι ημάς από του πονηρού, Κύριε!</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Του Αρχιμανδρίτη Σάββα Δημητρέα</span></p><p><span style="font-size: large;">πηγή</span></p><p><span style="font-size: large;">https://inpantanassis.blogspot.com/2020/03/blog-post_55.html#more</span></p>Αετοπετρίτηςhttp://www.blogger.com/profile/01239590751306846850noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8301256417468549066.post-14556565091874781682024-03-11T02:00:00.001+02:002024-03-11T02:00:00.136+02:00Η αξία μιας καλής πράξης την ημέρα! (Γεροντικό)<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-l2IKZSyGBj2YYvV57Fv-kQ8PUP5uOX31QZV5N17YdBtVZVxT-mFez7MUwVszlfeU2tYJeAvs7zEZvXjg85_jJ785Op_6qgUoa2ildKsr4GpO4nDprl0rbHbo9AiwpanQfEm7a72w44R36kKnoZB9L8ErYrF7-8Z-Bv_JVSw5iA0Vew6sukJqTCFSg-hc/s500/111.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="295" data-original-width="500" height="236" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-l2IKZSyGBj2YYvV57Fv-kQ8PUP5uOX31QZV5N17YdBtVZVxT-mFez7MUwVszlfeU2tYJeAvs7zEZvXjg85_jJ785Op_6qgUoa2ildKsr4GpO4nDprl0rbHbo9AiwpanQfEm7a72w44R36kKnoZB9L8ErYrF7-8Z-Bv_JVSw5iA0Vew6sukJqTCFSg-hc/w400-h236/111.jpg" width="400" /></a></div><br /><span style="font-size: medium;"><br /></span><p></p><p><span style="font-size: medium;"> <span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">~</span><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;"> </span><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: 0px 0px; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Ήταν καλοκαίρι του 1988</span><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">. Έκανα με τα πόδια μόνος την διαδρομή Δάφνη-Καρυές-Σταυρονικήτα-Ιβήρων-Φιλοθέου-Λαύρα-Κερασιά-Αγία Άννα. Στον δρόμο από την Λαύρα στην Κερασιά, λίγο έξω από την Κερασιά συνάντησα ένα γεροντάκι που έσκαβε στον κήπο του.</span></span></p><span style="font-size: medium;"><span id="more-117773" style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"></span><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;"></span></span><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin: 0px 0px 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><em style="background: 0px 0px; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">– Καλώς τον, μου είπε, έλα να πιείς ένα νερό.</span></em></p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin: 0px 0px 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">Παίρνω το νερό. Τον ευχαριστώ. Πίνω. Δοξάζω τον Θεό. Πιάνουμε κουβέντα.</span></p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin: 0px 0px 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><em style="background: 0px 0px; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">– Πως σε λένε;</span></em></p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin: 0px 0px 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><em style="background: 0px 0px; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">– Σ.</span></em></p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin: 0px 0px 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><em style="background: 0px 0px; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">– Από πού είσαι;</span></em></p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin: 0px 0px 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><em style="background: 0px 0px; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">– Από την Αθήνα.</span></em></p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin: 0px 0px 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><em style="background: 0px 0px; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">– Που πας;</span></em></p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin: 0px 0px 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><em style="background: 0px 0px; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">– Στον π. Θ.</span></em></p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin: 0px 0px 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><em style="background: 0px 0px; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">– Τι δουλειά κάνεις;</span></em></p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin: 0px 0px 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><em style="background: 0px 0px; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">– Δικηγόρος.</span></em></p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin: 0px 0px 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><em style="background: 0px 0px; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">– Δεν πειράζει!</span></em></p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin: 0px 0px 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><em style="background: 0px 0px; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">– Άκου παιδί μου, Σ., να σου πω μια ιστορία. Ήταν ένας πλούσιος άνθρωπος, γεμάτος πάθη, εγωισμό, φιλοχρηματία, φθόνο, οργή. Μια μέρα, εκεί που...<span></span></span></em></p><a name='more'></a><em style="background: 0px 0px; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"> έβγαινε από ένα φούρνο φορτωμένος με ψωμιά, ένας φτωχούλης του ζήτησε ελεημοσύνη. Όμως, ο πλούσιος θύμωσε και στον θυμό του πέταξε ένα καρβέλι ψωμί στον φτωχό. Αυτός το πήρε και το έφαγε στο σπίτι του με τα παιδάκια του. Έφτασε ο καιρός και ο πλούσιος κοιμήθηκε. Ήρθαν τότε οι δαίμονες και του τραβούσαν την ψυχή του να την πάνε στην κόλαση. Μπήκαν τα πάθη του στην μια πλευρά της ζυγαριάς και η ζυγαριά έγερνε προς την κόλαση. Έβαλε τότε, Σ. παιδί μου, και ο φύλακας άγγελος του από την άλλη πλευρά το καρβέλι, που ο πλούσιος είχε πετάξει με θυμό αλλά ο φτωχός το έφαγε με τα παιδιά του και ωφελήθηκε, και αμέσως η ζυγαριά ισορρόπησε και η ψυχή σώθηκε.</span></em><p></p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin: 0px 0px 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><em style="background: 0px 0px; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background: 0px 0px; border: 0px; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">Βλέπεις, παιδί μου, τι αξία έχει και η πιο μικρή καλή πράξη ανεξάρτητα από την προαίρεση αυτού που την κάνει;! Άντε στο καλό, παιδί μου και να θυμάσαι, πριν βάλεις το κεφάλι σου στο μαξιλάρι κάθε βράδυ, να κοιτάς να έχεις κάνει τουλάχιστον μια καλή πράξη την ημέρα. Αυτό μπορεί να σε σώσει.</span></span></em></p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin: 0px 0px 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><a href="https://orthodoxhporeiakaizwh.blogspot.com/2024/03/blog-post_86.html" rel="noreferrer noopener" style="background: 0px 0px; border: 0px; color: #990000; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" target="_blank"><span style="font-size: medium;">ΠΗΓΗ</span></a></p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin: 0px 0px 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><a href="https://simeiakairwn.wordpress.com/2024/03/06/%ce%b7-%ce%b1%ce%be%ce%af%ce%b1-%ce%bc%ce%b9%ce%b1%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%bb%ce%ae%cf%82-%cf%80%cf%81%ce%ac%ce%be%ce%b7%cf%82-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b7%ce%bc%ce%ad%cf%81%ce%b1-%ce%b3%ce%b5%cf%81/"><span style="font-size: medium;">https://simeiakairwn. </span></a><br /></p>Αετοπετρίτηςhttp://www.blogger.com/profile/01239590751306846850noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8301256417468549066.post-56215117519565979792024-03-11T01:30:00.001+02:002024-03-11T01:30:00.129+02:00Η Αγία Θεοδώρα<p> </p><h3 style="background-color: white; color: #222222; font-family: "Noto Sans"; font-size: 24px; font-weight: 300; line-height: 28px; margin: 40px 0px 25px; text-align: center; text-rendering: auto;"><span style="font-weight: 700;"><br /></span></h3><h3 style="background-color: white; color: #222222; font-family: "Noto Sans"; font-size: 24px; font-weight: 300; line-height: 28px; margin: 40px 0px 25px; text-align: center; text-rendering: auto;"><span style="font-weight: 700;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirueeRUH8n0vdvPQ6qLm8RLMzDUZd_btr2IgkWSenER27I99Q8ePK-MMYgEmkxpb5ZRBp73djpay9MC789U-rOxy-eyWz5u3Rnjfo7l1GICKP552a2dJ_kR0tSjSxafgbWGid_Ubsk6AiK/" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" data-original-height="353" data-original-width="200" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirueeRUH8n0vdvPQ6qLm8RLMzDUZd_btr2IgkWSenER27I99Q8ePK-MMYgEmkxpb5ZRBp73djpay9MC789U-rOxy-eyWz5u3Rnjfo7l1GICKP552a2dJ_kR0tSjSxafgbWGid_Ubsk6AiK/w227-h400/image.png" width="227" /></a></div><br /><br /></span></h3><h3 style="background-color: white; color: #222222; font-family: "Noto Sans"; font-weight: 300; line-height: 28px; margin: 40px 0px 25px; text-align: center; text-rendering: auto;"><span style="font-weight: 700;"><span style="font-size: large;">Βίος και Πολιτεία της Οσίας Μητρός Ημών Θεοδώρας,</span></span></h3><h3 style="background-color: white; color: #222222; font-family: "Noto Sans"; font-weight: 300; line-height: 28px; margin: 40px 0px 25px; text-align: center; text-rendering: auto;"><span style="font-weight: 700;"><span style="font-size: large;">της Βασιλίσσης Άρτης</span></span></h3><p style="background-color: white; color: #666666; font-family: "Noto Sans", sans-serif; margin: 25px 0px;"><span style="font-size: medium;"> <span style="font-weight: 700;">Η Αγία Θεοδώρα</span><br />Είναι η πολιούχος της Άρτας. Έζησε στα χρόνια του ένδοξου Δεσποτάτου της Ηπείρου, και μάλιστα ήταν σύζυγος του Δεσπότη Μιχαήλ του Β' Αγγέλου Κομνηνού.</span></p><p style="background-color: white; color: #666666; font-family: "Noto Sans", sans-serif; margin: 25px 0px; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-weight: 700;">Η καταγωγή της - τα πρώτα χρόνια της ζωής της</span><br />Γεννήθηκε μεταξύ των ετών 1212- 1214 μ.Χ. στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Πατέρας της ήταν ο Ιωάννης Πετραλείφας, που από το έτος 1195 μ.Χ. υπηρετούσε ως Σεβαστοκράτορας, ανώτερος δηλαδή διοικητής της Μακεδονίας και της Θεσσαλίας. Ο πατέρας του είχε Νορμανδική καταγωγή, και η μητέρα του ήταν Ελληνίδα, και αρχικά ήταν εγκατεστημένοι στο Διδυμότειχο.<br />Ο Ιωάννης Πετραλείφας νυμφεύτηκε στην Κωνσταντινούπολη την πριγκίπισσα Ελένη, που είχε συγγένεια με την οικογένεια των Παλαιολόγων. Έφεραν στον κόσμο πέντε παιδιά· τον Θεόδωρο, το Νικηφόρο, τον Ανδρόνικο, τη Μαρία, και τελευταία τη Θεοδώρα.<br />Οι δύο γονείς ήταν ευσεβείς και ενάρετοι άνθρωποι, με ευγένεια και καλοσύνη πολλή· αυτές τις αρετές προσπάθησαν να φυτέψουν και στις ψυχές των παιδιών τους. Τα μόρφωσαν πολύ με τα μέσα που διέθετε η εποχή, και κάθε μέρα προόδευαν τα παιδιά τους, και αυτό τους γέμιζε χαρά και ικανοποίηση.<br />Ήδη από καιρό η Θεσσαλονίκη είχε πέσει στα χέρια των Φράγκων, και ο Ιωάννης Πετραλείφας είχε χάσει τη θέση του.<br />Όμως πολύ νωρίς οι δύο γονείς έφυγαν από τη ζωή, πρώτα η μητέρα των παιδιών Ελένη, και λίγο αργότερα ο πατέρας τους Ιωάννης.<br />Τώρα όλα είναι πολύ δύσκολα για τα ορφανά παιδιά, ιδίως για τη μικρή Θεοδώρα. Ευτυχώς όμως ο Θεός δεν τα εγκατέλειψε. Τους έφερε προστάτη τους την αδελφή του πατέρα τους Μαρία και τον άνδρα της Θεόδωρο, πού ήταν Δεσπότης, ηγεμόνας δηλαδή στο κράτος το Ελληνικό που ονομαζόταν Δεσποτάτο της Ηπείρου.<br />Όταν το 1204 μ.Χ. οι Φράγκοι κατέλαβαν την Κωνσταντινούπολη και πολλά άλλα μέρη της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, μερικοί δραστήριοι ηγεμόνες κατάφεραν, πριν πάνε οι Φράγκοι, να οργανωθούν και δημιούργησαν τρία Ελληνικά κράτη. Στην Ήπειρο ο πανέξυπνος και δραστήριος Μιχαήλ Α' Άγγελος Κομνηνός, συγγενής του αυτοκράτορα Αλεξίου του Κομνηνού, ήρθε από την Πελοπόννησο στην Ήπειρο, και ίδρυσε κράτος που ονομάστηκε Δεσποτάτο της Ηπείρου (στη Βυζαντινή εποχή οι τίτλοι των αξιωμάτων ήταν: Ο πρώτος σε αξία τίτλος ήταν Αυτοκράτωρ-Βασιλεύς, ο δεύτερος ήταν Δεσπότης, και ο τρίτος σε αξία τίτλος ήταν Σεβαστοκράτωρ), κι έκανε πρωτεύουσά του την Άρτα. Στη Μικρά Ασία ο Θεόδωρος Λάσκαρης ίδρυσε το κράτος που ονομάστηκε Αυτοκρατορία της Νίκαιας, με πρωτεύουσα την πόλη Νίκαια της Βιθυνίας· και στη Μαύρη θάλασσα ο Αλέξιος Κομνηνός δημιούργησε την αυτοκρατορία της Τραπεζούντας, με πρωτεύουσα την Τραπεζούντα.<br />Στην Ήπειρο ο Δεσπότης Μιχαήλ ο Α' Κομνηνός κατάφερε με την εξυπνάδα και τη διπλωματία του να δημιουργήσει ένα πολύ δυνατό κράτος, που έφθανε από το Δυρράχιο της Ηπείρου και την Κέρκυρα, μέχρι τη Ναύπακτο και τη Θεσσαλία. Yπερασπίστηκε τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία, και προφύλαξε τους υπηκόους του από τις προσπάθειες των παπικών να επηρεάσουν τους ορθόδοξους.<br />Δυστυχώς όμως ένας κακός υπηρέτης του, ονόματι Ρωμαίος, μάλλον βαλτός από τους δυτικούς, τον σκότωσε, κι άφησε χήρα τη γυναίκα του και ορφανό το γιο του Κωνσταντίνο.<br />Τότε ανέλαβε Δεσπότης προσωρινά, μέχρι να μεγαλώσει ο Κωνσταντίνος, ο αδελφός του Μιχαήλ, Θεόδωρος, που είχε γυναίκα του τη Μαρία, την αδελφή του Σεβαστοκράτορα Ιωάννη Πετραλείφα. Όμως η δόξα της εξουσίας είναι γλυκιά και ο φιλόδοξος Θεόδωρος έβαλε στο νου του να βγάλει από τη μέση τον κανονικό διάδοχο, γιο του Μιχαήλ του Α', Κωνσταντίνο, που όταν μεγαλώσει θα του πάρει το θρόνο. Τις ύποπτες κινήσεις του κατάλαβε η χήρα του Μιχαήλ Α', και πήρε τον Κωνσταντίνο και πήγε στην Πελοπόννησο, όπου είχε συγγενείς, και μεγάλωσε εκεί το παιδί της.<br />Δραστήριος πολύ, αλλά και φιλόδοξος ο Θεόδωρος, βάζει στόχο του να καταλάβει τη Θεσσαλονίκη και να διώξει τους Φράγκους, και το καταφέρνει. Το 1224 μ.Χ. μπαίνει θριαμβευτής στη Θεσσαλονίκη και διαλύει το Φράγκικο κράτος της. Τότε αναλαμβάνει και την κηδεμονία των ορφανών παιδιών του Ιωάννη Πετραλείφα.<br />Μάλιστα στέλνει το Θεόδωρο, τον μεγαλύτερο αδελφό της Θεοδώρας, στα Σέρβια της Κοζάνης να είναι διοικητής σε όλη την περιοχή, αφού ανοικοδόμησε το κάστρο που είχαν μισοκαταστρέψει οι Φράγκοι. Ο Θεόδωρος πήρε όλα του τα αδέλφια και εγκαταστάθηκε στα Σέρβια, μέσα στο κάστρο. Ασκεί πολύ καλά τα καθήκοντά του, φροντίζοντας πάντα για το καλό των κατοίκων της περιοχής του. Βοηθά, όσες φορές τον χρειάζεται, και τον θείο του Θεόδωρο στη Θεσσαλονίκη, ο οποίος ανακήρυξε τον εαυτό του «Βασιλιά και Αυτοκράτορα όλων των Ρωμαίων», και έχει όνειρο, και βάζει σκοπό του να φτάσει και στην Κωνσταντινούπολη, να διώξει τους Φράγκους, και να ελευθερώσει την Πόλη. Και μπλέχτηκε σε πολέμους, για να εξουδετερώσει διάφορους ηγεμόνες, όπως τον βασιλιά της Βουλγαρίας Ιωάννη Ασάν, και ελεύθερος να στραφεί στην κατάληψη της Κωνσταντινούπολης. Όμως νικήθηκε από το Βούλγαρο ηγεμόνα και πιάστηκε αιχμάλωτος. Ο Ασάν δεν τον σκότωσε, αλλά τον τύφλωσε, σύμφωνα με απάνθρωπη συνήθεια της εποχής, για να μην μπορεί να ασκεί τα καθήκοντά του.<br />Τότε ανέλαβε τη Θεσσαλονίκη ο αδελφός του Θεοδώρου, Μανουήλ Κομνηνός, που ήταν γαμπρός του Βούλγαρου ηγεμόνα.</span></p><p style="background-color: white; color: #666666; font-family: "Noto Sans", sans-serif; margin: 25px 0px; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-weight: 700;">Ο γάμος της Θεοδώρας και ο ερχομός της στην Άρτα</span><br />Ο Μανουήλ κάλεσε τον ανεψιό του Κωνσταντίνο, που εν τω μεταξύ είχε αλλάξει το όνομά του και το έκανε, Μιχαήλ, σύμφωνα μεσυνήθεια που υπήρχε την εποχή αυτή, για να θυμάται τον πατέρα του, και ήρθε στη Θεσσαλονίκη. Εκεί ο Μανουήλ του έδωσε τον τίτλο του Δεσπότη και...<span></span></span></p><a name='more'></a><span style="font-size: medium;"> τὸν έκανε Δεσπότη στο Δεσποτάτο της Ηπείρου, επειδή ήταν ο πραγματικός διάδοχος του πατέρα του. Του υπέδειξε δε να περάσει από τα Σέρβια και να ζητήσει σε γάμο την όμορφη Θεοδώρα, την αδελφή του Θεόδωρου Πετραλείφα.<br />Στα Σέρβια o Μιχαήλ είδε τη Θεοδώρα, που τότε ήταν στα δεκαεπτά της, θαμπώθηκε από την ομορφιά και τα ψυχικά της χαρίσματα, και τη ζήτησε σε γάμο. Όρισαν ημέρα και ο γάμος έγινε με βυζαντινή μεγαλοπρέπεια και κράτησε μέρες. Ύστερα έκαναν το μεγάλο ταξίδι· πέρασαν από δρόμους, παρακλάδια της παλιάς Εγνατίας οδού της Ρωμαϊκής εποχής, κι έφτασαν από το Βουργαρέλι της Άρτας, στην πρωτεύουσα του Δεσποτάτου της Ηπείρου. Οι Αρτινοί, κλήρος και λαός, τους υποδέχτηκαν με ζητωκραυγές, που υμνούσαν τη δόξα τους και την ομορφιά τους. Ύστερα ανακήρυξαν, οι άρχοντες της πόλης και ο λαός, επίσημα τον Μιχαήλ Β' Κομνηνό, Δεσπότη της Ηπείρου, και τη Θεοδώρα Βασίλισσα, που θα σταθεί δίπλα στο σύζυγό της και Δεσπότη τους.<br />Εγκαθίστανται στο ανακαινισμένο παλάτι μέσα στο μισογκρεμισμένο κάστρο της αρχαίας Αμβρακίας, με τους θεόρατους λίθους, και πιάνουν αμέσως δουλειά.<br />Η Θεοδώρα γνωρίζει την πόλη της Άρτας με τους πλακόστρωτους δρόμους και τις πλατείες, μιλάει με τους κατοίκους με γλυκύτητα και ευγένεια, και ενδιαφέρεται για τα προβλήματά τους. Όλοι την θαυμάζουν για τα σωματική της ομορφιά και τα ψυχικά της χαρίσματα και καλοτυχίζουν τον Δεσπότη τους Μιχαήλ που έχει μια τέτοια γυναίκα!<br />Ο Μιχαήλ κάλεσε τους άρχοντες της πόλης, ενημερώθηκε για την οικονομική κατάσταση του κράτους, για το στρατό, για τους κινδύνους που υπήρχαν στο κράτος, για την παιδεία, αλλά και για την προπαγάνδα των παπικών στα μέρη της Ηπείρου· πίστευε πως με την αγάπη του λαού και τη βοήθεια του Θεού θα τα καταφέρει.<br />Βυθισμένος στις Δεσποτικές του υποχρεώσεις, έλειπε πολλές φορές από την Άρτα, ακόμη και για μήνες. Άφηνε μόνη της τη Θεοδώρα, και ο ίδιος βέβαια ήταν εκτεθειμένος σε πολλούς, ηθικούς προπαντός, κινδύνους.<br />Η Θεοδώρα όμως δεν άφηνε τον εαυτό της να αδρανήσει. Πλησίαζε περισσότερο το λαό, έκανε πράξεις φιλανθρωπίας και στήριζε τους φτωχούς και αδύναμους συμπολίτες της. Όπως λέγει ο σύγχρονός της βιογράφος μοναχός Ιώβ Μέλης, δεν παρασύρθηκε από τη δόξα, δεν αιχμαλωτίστηκε από τη νεότητά της, ούτε σπαταλούσε το χρόνο της στις απολαύσεις, ούτε από τη μεγάλη εξουσία υπερηφανεύτηκε. Μάλλον προτιμούσε να είναι κοντά στο Θεό, να φροντίζει για την αρετή, να ζει με σωφροσύνη, να ασπάζεται την ταπεινοφροσύνη, την αοργησία (το να μην οργίζεται), την πραότητα, τη συμπάθεια προς το συνάνθρωπο και την ελεημοσύνη, όσο κανένας δεν το κατόρθωσε, και ολόψυχα να υπηρετεί το Θεό.</span><p></p><p style="background-color: white; color: #666666; font-family: "Noto Sans", sans-serif; margin: 25px 0px; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-weight: 700;">Η Θεοδώρα στο καμίνι των θλίψεων</span><br />Ο σατανάς τη φθονεί γι’ αυτό που είναι, και για τα έργα που κάνει, και προσπαθεί να την παρασύρει. Δεν τα καταφέρνει όμως, γιατί η Θεοδώρα είναι σταθερή στις αρχές της και πάντα πιστή στο σύζυγό της. Καταφέρνει όμως να παρασύρει τον άνδρα της το Μιχαήλ, στην πορνεία και ακολασία, με μέσο μια χήρα αρχόντισσα του παλατιού, που είχε το επίθετο Γαγγρινή. Αυτή με τις κολακείες της και με μάγια έστρεψε την προσοχή του στην ίδια και τον έκανε σιγά σιγά να απομακρύνεται από τη σύζυγό του Θεοδώρα. Έφτασε, για χάρη της Γαγγρινής, ακόμη και να τη δέρνει και τελικά την έδιωξε από το παλάτι, ήδη εγκυμονούσα στο πρώτο της παιδί.<br />Έτσι η Θεοδώρα λυπημένη έφυγε από το παλάτι, και αφού περπάτησε αρκετά, έφτασε στη Βλαχέρνα, χωριό απέναντι από την Άρτα, κοντά στον Άραχθο ποταμό. Εκεί έμεινε για λίγο καιρό, κι ύστερα απομακρύνθηκε βορειότερα, επειδή κατ' απαίτηση της Γαγγρινής ο Μιχαήλ διέταξε να απομακρυνθεί. Βρήκε καταφύγιο στο χωριό Πρένιστα, το σημερινό Κορφοβούνι, στο μοναστήρι του Αγίου Νικολάου, όπου εκεί μάλλον έφερε στον κόσμο το πρώτο της παιδί, που αργότερα το βάπτισε Νικηφόρο. Και από το μοναστήρι, επειδή φοβόταν τους ανθρώπους του Μιχαήλ, έφυγε και βρήκε αποκούμπι κοντά στο μοναστήρι σε ένα βράχο. Ζει μέσα στο κρύο, την ταλαιπωρία, την πείνα και τη μοναξιά. Εκεί κοντά τη συνάντησε, μια μέρα που μάζευε χόρτα, ο ιερέας του χωριού, στον οποίο με δυσκολία αποκαλύφτηκε ποια ήταν. Εκείνος λυπήθηκε για την περιπέτειά της και της έδειξε μεγάλη αγάπη, παίρνοντάς την στο σπίτι του, μαζί με το παιδί της. Πέντε χρόνια έμεινε κοντά του κάτω από την προστασία του και τις συμβουλές του. Ποτέ δεν έβγαλε από το στόμα της λόγια κακίας για τον άνδρα της. Επεδίωκε να μη μαθευτεί αυτό που της συνέβηκε, για να μη θίξει τον άνδρα της. Έχει για στολίδι της τη σύνεση και την ανεξικακία. Και προσπαθεί έτσι να γαλουχήσει και το μικρό Νικηφόρο.<br />Ο σύζυγός της Μιχαήλ τελευταία ζούσε μέσα σε έναν εφιάλτη. Η συνείδηση άρχισε να τον κτυπά για το κακό που έκανε στη γυναίκα του Θεοδώρα. Τον πιέζουν και οι άρχοντες να ψάξει να βρει τη Βασίλισσα, αφού πρώτα έδιωξαν από το παλάτι τη Γαγγρινή, μαζί με τα δύο παιδιά της, που απόκτησε με το Μιχαήλ από την παράνομη σχέση. Και πράγματι μετανιωμένος ο Μιχαήλ έψαξε παντού και τελικά τη βρήκε στο σπίτι του ιερέα της Πρένιστας. Και την έφερε πάλι στο παλάτι, ζητώντας συγγνώμη για όσα της προξένησε. Εκείνη τον συγχώρησε μέσα από τα βάθη της καρδιάς της και του δικαιολόγησε την πράξη του ως μια ανθρώπινη αδυναμία, που πολλοί άνθρωποι μπορεί να πέσουν.</span></p><p style="background-color: white; color: #666666; font-family: "Noto Sans", sans-serif; margin: 25px 0px; text-align: justify;"><a class="uk-button uk-button-small uk-align-medium-right" data-uk-smooth-scroll="{offset: 190}" href="http://www.imartis.gr/%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1/%CE%B7-%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1-%CE%B8%CE%B5%CE%BF%CE%B4%CF%8E%CF%81%CE%B1/%CE%B2%CE%AF%CE%BF%CF%82.html#paidia" style="appearance: none; backface-visibility: hidden; background: rgb(34, 34, 34); border-radius: 2px; border: none; box-sizing: border-box; color: white; cursor: pointer; display: block; float: right; font-family: "Noto Sans"; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; letter-spacing: 0px; line-height: 35px; margin: 0px 0px 25px 25px; min-height: 35px; overflow: hidden; padding: 0px 29px; text-align: center; text-decoration-line: none; text-transform: uppercase; transition: all 0.15s ease-in-out 0s; vertical-align: middle; z-index: 1;"><span style="font-size: medium;">ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...</span></a><span style="font-size: medium;"><span style="font-weight: 700;">Τα παιδιά* της Θεοδώρας και η φροντίδα της γι’ αυτά</span><br />Από εκείνη τη στιγμή άρχισε μια καινούργια ζωή για τη Θεοδώρα και τον Μιχαήλ, γεμάτη με αγάπη μεταξύ τους. Έφεραν στον κόσμο άλλα πέντε παιδιά: τρεις κόρες και δύο αγόρια· το όνομα της πρώτης κόρης δε μας διασώθηκε, δεύτερη ήταν η Άννα, τρίτη η Ελένη, και αγόρια ήταν ο Ιωάννης και ο Δημήτριος. Μεγάλωσαν τα έξι παιδιά με πολλή φροντίδα, και τους έδωσαν να έχουν στη ζωή τους αξίες και αρχές, αγάπη για τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία. Ο δε Μιχαήλ, για να δείξει τη μετάνοιά του για όσα προξένησε στη γυναίκα του, έκτισε εκκλησίες και μοναστήρια. Μαζί με τη Θεοδώρα έκτισαν το μοναστήρι της Κάτω Παναγιάς, το ναό της Παντάνασσας, κοντά στη Φιλιππιάδα, το μοναστήρι του Σωτήρος Χριστού στο Γαλαξείδι της Στερεάς Ελλάδας, την Παναγία στο χωριό Βλαχέρνα και το ναό του Αγίου Γεωργίου, στη θέση που είναι τώρα ο ναός της Αγίας Θεοδώρας. Ακόμη βοήθησε ο Μιχαήλ οικονομικά φτωχούς κι ανήμπορους ανθρώπους, και μερικούς τους απάλλαξε από τη βαριά φορολογία. Φρόντισε καλύτερα και για την παιδεία, ιδρύοντας μια ανώτερη σχολή στην Άρτα. Οικοδόμησε και το ωραίο βυζαντινό κάστρο, πάνω στα θεμέλια του κάστρου της αρχαίας Αμβρακίας με τους πελώριους λίθους.<br />Ο Δεσπότης Μιχαήλ είναι δυνατός, αλλ’ όμως και πολύ φιλόδοξος ηγεμόνας. Ονειρεύεται να φθάσει μέχρι την Κωνσταντινούπολη, να διώξει τους Φράγκους και να απελευθερώσει την Πόλη. Γι αυτό κάνει πολέμους επανειλημμένα με την αυτοκρατορία της Νίκαιας, που οι άρχοντές της πίστευαν ότι αυτοί είναι οι κανονικοί διάδοχοι του Βυζαντίου, παρόλο που η Θεοδώρα τον συμβουλεύει να είναι ειρηνικός με τα άλλα ελληνικά κράτη, και ενωμένοι να διώξουν τους Φράγκους. Κάποιες φορές κινδύνεψε να χάσει και τη ζωή του.<br />Είναι σοφή και με πολλά διοικητικά χαρίσματα η Θεοδώρα και διπλωματικές ικανότητες. Καταφέρνει να ειρηνεύσουν τα δύο κράτη παντρεύοντας το γιο της Νικηφόρο με την εγγονή του αυτοκράτορα της Νίκαιας Ιωάννη Βατάτζη, τη Μαρία. Ο γάμος αυτός ήταν σύντομος, γιατί η Μαρία, η σύζυγος του Νικηφόρου, απεβίωσε νωρίς, αφήνοντας ορφανό ένα μικρό κορίτσι. Η Βασίλισσα Θεοδώρα συμπαραστάθηκε πολύ στη χηρεία του Νικηφόρου.<br />Διαρκής σκέψη της και φροντίδα της ήταν να διασώσει τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία, που κινδύνευαν τα χρόνια εκείνα, κυρίως από τους παπικούς. Έτσι με τη σύμφωνη γνώμη και των κοριτσιών της η Θεοδώρα και ο Μιχαήλ παντρεύουν την Ελένη με τον Μανφρέδο, βασιλιά της κάτω Ιταλίας και Σικελίας, που ήταν ορκισμένος εχθρός του πάπα, και συμπαθούσε τους Ορθόδοξους.<br />Την Άννα την πάντρεψαν με τον Γουλιέλμο Βιλλεαρδουίνο, πρίγκιπα της Αχαῒας στην Πελοπόννησο με έδρα την Ανδραβίδα, που τότε την κατείχαν οι Λατίνοι. Τη μεγάλη κόρη, που δε σώθηκε το όνομά της, την έδωσαν στον Αλέξιο Ραούλ, έναν ευγενή από την Κωνσταντινούπολη.<br />Όμως το όνειρο του Μιχαήλ να μπει πρώτος στην Κωνσταντινούπολη, να διώξει τους Φράγκους και να ελευθερώσει την Πόλη, δεν πραγματοποιήθηκε. Γιατί κατάφερε να μπει πρώτος και να την απελευθερώσει ο νέος αυτοκράτορας της Νίκαιας Μιχαήλ Η΄ ο Παλαιολόγος. Η διπλωματία της Θεοδώρας και πάλι είναι μπροστά. Καταφέρνει να ειρηνεύσει το σύζυγό της Μιχαήλ, με το δεύτερο γάμο του Νικηφόρου της, με την Άννα Παλαιολογίνα Καντακουζηνή, ανεψιά του νέου αυτοκράτορα.<br />Μετά απὸ αυτά τα γεγονότα ο Μιχαήλ ο Β' αποσύρθηκε από τη θέση του, την οποία άφησε στο γιο και διάδοχό του Νικηφόρο. Η υγεία του όμως άρχισε να κλονίζεται και από τη στενοχώρια· γιατί η κόρη τους Ελένη, όταν σκοτώθηκε ο άνδρας της Μανφρέδος, σε μάχη για την κατάληψη του κράτους του από τον κόμη της Ανδεγαυίας Κάρολο, που υποκίνησε ο πάπας, κλείστηκε στη φυλακή, μαζί με τα τέσσερα παιδιά της (τρία αγόρια και ένα κορίτσι). Κράτησε την ορθόδοξη πίστη της και την ηθική της αξιοπρέπεια, παρόλες τις πιέσεις που δέχτηκε. Πέθανε στη φυλακή μάρτυρας της πίστης, όπως και τα τρία της αγόρια, μετά από χρόνια, ξεχασμένα από όλους. Μόνο η κόρη της απελευθερώθηκε, αφού πέρασε και αυτή αρκετά χρόνια στη φυλακή.<br />Ο Δεσπότης Μιχαήλ Β' Άγγελος Κομνηνός άφησε στην Άρτα την τελευταία του πνοή, κι έφυγε μετανοημένος για όλα όσα έκανε. Τον κήδεψαν με βασιλικές τιμές και τοποθέτησαν το νεκρό του σώμα μέσα στην Παναγία των Βλαχερνών όπου σώζεται, στο δεξί μέρος του ναού, μέχρι σήμερα ο τάφος του.</span></p><p style="background-color: white; color: #666666; font-family: "Noto Sans", sans-serif; margin: 25px 0px; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-weight: 700;">Η Θεοδώρα στο μοναστήρι<br /></span>Τώρα η Θεοδώρα ελεύθερη από οικογενειακές και διοικητικές υποχρεώσεις, ντύνεται το μοναχικό σχήμα εκεί στο ναό του Αγίου Γεωργίου που πριν από χρόνια έκτισε, ιδρύοντας μοναστήρι. Γίνεται μοναχή μετά από αρκετά χρόνια έγγαμου βίου, σε ηλικία 54 ετών, και δόθηκε στον Ιησού που τόσο πολύ από μικρή ηλικία αγαπούσε. Εκεί στο μοναστήρι ζούσε, όπως λέγει ο βιογράφος της Ιώβ, γυμνάζοντας τον εαυτό της με κόπους, αυξάνοντας τον καρπό των αρετών με αγρυπνίες και ολονυκτίες, με ψαλμούς και ύμνους, υπηρετώντας με προθυμία τις αδελφές του μοναστηριού· ήταν προστάτις των αδικουμένων, των ορφανών, των χηρών και πτωχών, παρηγορούσε τους θλιβομένους, και εγίνετο τοις πάσι τα πάντα, με ταπεινή καρδιά.<br />Χαιρόταν, όταν μάθαινε για τις ανδραγαθίες των παιδιών της στο Βυζαντινό στρατό του αυτοκράτορα Μιχαήλ Η' του Παλαιολόγου, όπου μερικά χρόνια πριν είχαν καταταχθεί να υπηρετήσουν τα δυό της αγόρια, ο Ιωάννης και ο Δημήτριος (που από τη μεγάλη αγάπη που είχε στον πατέρα του Δεσπότη Μιχαήλ, πήρε μόνος του το όνομά του και ονομάστηκε και αυτός Μιχαήλ), αφού πριν παντρεύτηκαν και δημιούργησαν τις δικές τους οικογένειες. Ζούσαν με τις αρχές και αξίες που τα ενέπνευσε η μητέρα τους, προπαντός με την αγάπη προς την ορθοδοξία, την οποία υπερασπίζονταν με κάθε τρόπο. Αντιτάχτηκαν στα ενωτικά σχέδια του αυτοκράτορα με τους παπικούς, και αυτό περισσότερο τους στοίχισε· έπεσαν στη δυσμένεια του αυτοκράτορα και των αυλικών του· τον Ιωάννη τον έκλεισε ο αυτοκράτορας Μιχαήλ Η' Παλαιολόγος στη φυλακή, και μάλιστα τον τύφλωσε κιόλας. Αργότερα τον σκότωσε με την προτροπή των αυλικών του. Λυπήθηκε πολύ η τραγική μάνα για το θάνατο του παιδιού της, αλλά η υπομονή και η ανεξικακία της δεν έχουν όρια.<br />Η ίδια διατηρεί επικοινωνία, και παίρνει δύναμη στα προβλήματα που αντιμετωπίζει, από τον άγιο ασκητή Ανδρέα τον Ερημίτη, που ασκήτευε σε ένα βουνό, κοντά στο χωριό Χαλκιόπουλο της Αιτωλοακαρνανίας. Ο ασκητής Ανδρέας το 1271 μ.Χ παρέδωσε την ψυχή του στο Θεό. Τότε η αρχόντισσα και μοναχή Θεοδώρα, με όλη τη σύγκλητο του κράτους, αφού είδαν από μακριά ένα φως και αναμμένες λαμπάδες να κατεβαίνουν από τον ουρανό, στο σημείο που ήταν το τίμιο λείψανό του, ήρθαν, προσκύνησαν το αγιασμένο νεκρό του σώμα, και το ενταφίασαν έξω από τη σπηλιά που ασκήτευε. Ύστερα έκτισε ένα μικρό ναό, που σώζεται μέχρι σήμερα, και τοποθέτησε μέσα σε λάρνακα το τίμιο λείψανό του.<br />Η ίδια εργάζεται αδιάκοπα για το μοναστήρι της και για τις αδελφές μοναχές. Θέλει να κτίσει το νάρθηκα του ναού, και παρακαλεί τον Κύριο και τον Άγιο Γεώργιο, να της δίνουν δύναμη. Όμως τα βάσανά της από τους θανάτους των παιδιών της δεν έχουν τελειωμό. Γεύτηκε και το πικρό ποτήρι του θανάτου του Νικηφόρου της, που μαζί πέρασαν τα πρώτα δύσκολα χρόνια της θλίψης από τη κακή συμπεριφορά του άνδρα της.</span></p><p style="background-color: white; color: #666666; font-family: "Noto Sans", sans-serif; margin: 25px 0px; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-weight: 700;">Η οσιακή της Κοίμηση</span><br />Ύστερα αρχίζει και για την ίδια η αντίστροφη μέτρηση για τη ζωή της. Έχει την μυστική πληροφόρηση από τον Κύριο πως επίκειται η ώρα να φύγει από τη ζωή. Εκείνη όμως παρακαλεί να της χαρίσει ο Θεός έξι μήνες ακόμη, τόσο χρόνο χρειάζεται, για να τελειώσει το νάρθηκα του ναού, που ξεκίνησε να κτίζει. Ο Κύριος την άκουσε και της έδωσε την παράταση που ζητούσε. Ύστερα την κάλεσε κοντά του το 1303 μ.Χ, όπως αναφέρει ο αείμνηστος αρτινός ιστορικός-ερευνητής Κ. Τσιλιγιάννης· κόντευε τότε τα 89 της χρόνια. Την κήδεψαν με τιμές στις 11 Μαρτίου, και απόθεσαν το αγιασμένο της σώμα σε μαρμάρινο τάφο, που έκτισαν στο νάρθηκα του ναού. Την έκλαψαν οι μοναχές, όλος ο λαός θρήνησε για το θάνατό της. Είχαν όλοι την αίσθηση πως κήδεψαν μια αγία.<br />Ευτυχώς δε ζούσε να πιεί και άλλο θανατικό ποτήρι. Γιατί και ο άλλος γιος της Δημήτριος-Μιχαήλ δολοφονήθηκε, ύστερα από συκοφαντίες των αυλικών του νέου αυτοκράτορα Ανδρόνικου. Τα οστά και των δύο αδελφών μετέφερε αργότερα, μάλλον ο γιος και διάδοχος του Νικηφόρου Θωμάς, και τα εναπέθεσε σε τάφο, μέσα στο ναό της Παναγίας στο χωριό Βλαχέρνα, και μάλιστα στο αριστερό μέρος του ναού, όπου, στο δεξιό κλίτος βρίσκεται μέχρι σήμερα και ο τάφος του πατέρα τους Μιχαήλ.</span></p><p style="background-color: white; color: #666666; font-family: "Noto Sans", sans-serif; margin: 25px 0px; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-weight: 700;">Μετά το θάνατό της<br /></span>Μετά το θάνατό της κόσμος πολύς περνάει και προσκυνάει τον τάφο της, έχοντας την αίσθηση πως τιμά μια αγία. Η φήμη της φθάνει παντού, γιατί πάνω στον τάφο της γίνονται και θαύματα. Τότε ο μοναχός Ιώβ ο Μέλης, που ήταν ενάντια στην ένωση με τους παπικούς και βασανίστηκε γι’αυτό από τον αυτοκράτορα Μιχαήλ Η' τον Παλαιολόγο, φθάνει στην Άρτα, συγκεντρώνει στοιχεία και γράφει για το βίο της.<br />Οι Αρτινοί την τιμούσαν πάντα, ιδιαίτερα όμως στις <span style="font-weight: 700;"><a href="http://www.imartis.gr/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CF%81%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1/%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82/498-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%BE%CE%AC%CF%81%CE%B9-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CE%B8%CE%B5%CE%BF%CE%B4%CF%8E%CF%81%CE%B1%CF%82.html" style="background: transparent; color: #125312; cursor: pointer; text-decoration-line: none;">11 Μαρτίου</a></span> κάθε χρόνο, εκεί στο ναό του Αγίου Γεωργίου, που με τον καιρό τον ονομάζουν ναό της Αγίας Θεοδώρας.<br />Μετά το Δεσπότη Θωμά, γιο του Νικηφόρου, διάφοροι κατακτητές εμφανίστηκαν στην Ελλάδα, Σέρβοι, Αλβανοί, Λατίνοι και κατέλαβαν και το Δεσποτάτο της Ηπείρου, με τελευταίους τους Τούρκους το 1449 μ.Χ. Η Αγία Θεοδώρα όμως και όλοι οι Κομνηνοδούκες είχαν οπλίσει καλά τους Αρτινούς με όλες τις ελληνικές και ορθόδοξες αξίες, και άντεξαν όλες οι κατοπινές γενιές, ώσπου αποτίναξαν τον τούρκικο ζυγό το 1881 μ.Χ, και απελευθέρωσαν την Άρτα.<br />Με το πέρασμα των χρόνων μερικοί αμφισβητούσαν ότι ο τάφος της Αγίας περιέχει μέσα του τα λείψανά της, γιατί υποστήριζαν πως τα έκλεψαν οι Φράγκοι, όπως συνέβηκε με πολλά άλλα λείψανα αγίων.<br />Έτσι ο Αρχιμανδρίτης Στέφανος Κλεόμβροτος, με την προτροπή και την ευλογία του Μητροπολίτη Σεραφείμ Ξενόπουλου (ο οποίος τότε απουσίαζε στην Κωνσταντινούπολη), άνοιξε τον τάφο το 1873 μ.Χ, ψάλλοντας μαζί με το λαό την παράκληση στην Αγία· Ο ναός γέμισε από ευωδία και ο πατήρ Στέφανος με πολλή ευλάβεια τοποθέτησε τα αγιασμένα λείψανα μέσα σε ξύλινη λάρνακα· ύστερα ο λαός τα προσκύνησε και τελέστηκε ολονύκτια θεία λειτουργία.<br />Σήμερα η λάρνακα είναι ασημένια και παραμένει πάντα στο ναό, για να δέχονται οι πιστοί την ευλογία της Αγίας. Η δε 11η Μαρτίου, ημέρα της εορτής της πολιούχου Αγίας Θεοδώρας, είναι η πιο επίσημη ημέρα για την Άρτα. Πλήθος κόσμου συρρέει από όλη την Ήπειρο και άλλα μέρη της Ελλάδας, για να προσκυνήσουν τα τίμια λείψανά της και την αγία της εικόνα· ακόμη να λάβει μέρος στη λιτάνευσή τους στους δρόμους της πόλης και να πάρει την ευλογία της.<br />Η Αγία Θεοδώρα αποτέλεσε και αποτελεί και σήμερα πρότυπο, άξιο μίμησης για όλους, ιδιαίτερα για τις γυναίκες. Έπαιξε όλους τους ρόλους της ζωής. Ήταν άξια σύζυγος, υπέροχη μητέρα, βασίλισσα με διπλωματικές ικανότητες, φιλάνθρωπη προς τους πάσχοντες, με ανεκτίμητη την αρετή της ανεξικακίας της. Σκεπάζει με την παρουσία της και θα σκεπάζει πάντοτε την πόλη της Άρτας και όλη την Ήπειρο· μας προσκαλεί δε όλους να μιμηθούμε τη ζωή μας.<br /><br /><br /></span></p><p id="paidia" style="background-color: white; color: #666666; font-family: "Noto Sans", sans-serif; margin: 25px 0px; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-weight: 700;">* Τα παιδιά της Αγίας Θεοδώρας, της πολιούχου της Άρτας<br /></span>Η Αγία Θεοδώρα, η Βασίλισσα και Πολιούχος της Άρτας, και ο Δεσπότης Μιχαήλ ο Β’, ο σύζυγός της, έφεραν στον κόσμο έξι παιδιά. Τον Νικηφόρο, την Άννα, την Ελένη, τον Ιωάννη, τον Δημήτριο και μια κόρη ακόμη, της οποίας δεν μας σώθηκε το όνομα.<br />Τα ανέθρεψαν, κυρίως η Αγία Θεοδώρα, με μεγάλη αγάπη και στοργή, και με φόβο Θεού. Τους έδωσαν αρκετή μόρφωση, και εμφύσησαν παράλληλα στις ψυχές τους τα ελληνορθόδοξα ιδανικά. Η μητέρα τους με τις συμβουλές της, αλλά κυρίως και πρωτίστως με το καλό παράδειγμά της, εμφυσούσε μέσα τους την ευγένεια, την καλοσύνη, το σεβασμό προς τον συνάνθρωπο, τη φιλανθρωπία, την αγάπη και την πίστη στον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία. Τους δίδαξε την αυτοθυσία, προκειμένου να υπερασπίζονται τα ιδανικά τους. Με αυτὲς τις αρχές και αξίες όλα της τα παιδιά πορεύτηκαν σε όλη τους τη ζωή. Και κάποια θυσιάστηκαν ακόμη για την υπεράσπιση της ορθοδοξίας, για την οποία η Αγία Θεοδώρα, η μητέρα τους, αγωνίστηκε πολύ σε όλη της τη ζωή. Πέρασε βέβαια μεγάλη θλίψη, γιατί τα τέσσερα παιδιά της, η Ελένη της, ο Νικηφόρος, ο Ιωάννης, και η Άννα έφυγαν από τη ζωή πριν από την ίδια. Παρηγορούνταν όμως, γιατί έτσι ήταν το θέλημα του Θεού, και περίμενε και το δικό της τέλος, για να τα συναντήσει στην άλλη, την αιώνια πατρίδα, όπου όλοι θα πορευτούμε.<br /><br /><span style="font-weight: 700;">1. Νικηφόρος Α' Άγγελος, Κομνηνός, Δούκας</span><br />Διετέλεσε Δεσπότης στο Δεσποτάτο της Ηπείρου από το έτος 1268 έως το 1296 μ.Χ.<br />Γεννήθηκε στο χωριό Πρένιστα της Άρτας το έτος 1232. Τα πέντε πρώτα χρόνια της ζωής του τα πέρασε στην εξορία, στο χωριό Πρένιστα, μαζί με τη διωγμένη από το παλάτι μητέρα του. Ο Ιερέας του χωριού που τους περιμάζεψε και τους φιλοξένησε στο σπίτι του, του έμαθε, μαζί με τη μητέρα του, τα πρώτα γράμματα. Αφότου επέστρεψε στο παλάτι η μητέρα του Αγία Θεοδώρα, συμφιλιωμένη με το σύζυγό της Μιχαήλ το Β', ο Νικηφόρος έζησε με πολλή στοργή και φροντίδα από τον πατέρα του· Όταν μεγάλωσε περισσότερο, φοίτησε στη σχολή που ήταν στην Άρτα, και ασκούνταν στις πολεμικές τέχνες και την πολεμική στρατηγική, κυρίως από τον πατέρα του, διότι θα ήταν ο διάδοχός του στο Δεσποτάτο της Ηπείρου.<br />Στα δεκαεπτά του χρόνια, το έτος 1249, η μητέρα του τον παίρνει και μαζί φθάνουν στη Νίκαια της Βυθηνίας, την πρωτεύουσα του Βυζαντινού κράτους της Νίκαιας, ενός από τα ελληνικά κράτη που απόμειναν μετά την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους το 1204 μ.Χ. Η Βασίλισσα Θεοδώρα με τις διπλωματικές της ικανότητες προσπαθεί να κρατάει συμφιλιωμένα τα δύο κράτη, το Δεσποτάτο της Ηπείρου, όπου ηγεμόνευε ο φιλόδοξος σύζυγός της Μιχαήλ, και το κράτος της Νίκαιας, που αυτοκράτορας ήταν ο Ἰωάννης Γ' Βατάτζης. Στη Νίκαια ο Νικηφόρος, με την ομορφιά του και την εξυπνάδα του, έκανε μεγάλη εντύπωση στους ανθρώπους του Βατάτζη, που έδραξε την ευκαιρία να προτείνει να μνηστευθεί η εγγονή του Μαρία με το Νικηφόρο. Ο γάμος έγινε πολύ αργότερα, το 1256 στη Θεσσαλονίκη, με κάθε λαμπρότητα από τον Πατριάρχη Αρσένιο, και τότε ο αυτοκράτορας Ιωάννης Βατάτζης απονέμει στο Νικηφόρο τον τίτλο του Δεσπότη. Η Βασίλισσα Θεοδώρα νιώθει ευτυχής, γιατί κατάφερε να συμφιλιώσει τα δύο κράτη και να παντρέψει το γιο της.<br />Ο Νικηφόρος και η Μαρία απόκτησαν μία κόρη, που ονομάστηκε και αυτή Μαρία· αλλά δυστυχώς η πριγκίπισσα Μαρία άφησε τη ζωή πολύ νωρίς, το 1263, και έτσι έμεινε ορφανή η μικρή Μαρία και χήρος ο Νικηφόρος. Πένθησε τη γυναίκα του ειλικρινά δύο χρόνια, φορώντας άσπρα ενδύματα, όπως ήταν η συνήθεια της εποχής στην περίοδο του πένθους. Η Θεοδώρα του συμπαραστάθηκε στη δοκιμασία του και μαζί μεγάλωσαν τη μικρή Μαρία. Το 1265, μετά από εννιά χρόνια χηρείας, ο Νικηφόρος κάνει δεύτερο γάμο· Η νέα σύζυγός του είναι η Άννα Καντακουζηνή, κόρη του Ιωάννη Καντακουζηνού και της Ειρήνης, ανεψιά του νέου αυτοκράτορα Μιχαήλ Η' Παλαιολόγου. Γι αυτό έχει και την επωνυμία Παλαιολογίνα.<br />Το 1268 ο Νικηφόρος με τη σύζυγό του, όπως και η μητέρα του Θεοδώρα, με όλο τον Αρτινό λαό θρηνούν το θάνατο του Δεσπότη Μιχαήλ. Με τιμές πολλές τον οδηγούν στην τελευταία του κατοικία, στον τάφο που υπάρχει μέχρι σήμερα μέσα στην εκκλησία της Παναγίας, στο χωριό Βλαχέρνα της Άρτας. Λίγο πριν από το θάνατο του πατέρα του, ανέλαβε την εξουσία ως Δεσπότης ο Νικηφόρος. Πρώτιστο καθήκον του στη διάρκεια της διακυβέρνησης του κράτους του ήταν να διαφυλάξει τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία που διαρκώς επιβουλεύονταν οι δυτικοί. Γι' αυτό αντιτάχτηκε στις επιδιώξεις του Μιχαήλ Η' Παλαιολόγου, αυτοκράτορα στην Κωνσταντινούπολη (ο οποίος εν τω μεταξύ είχε απελευθερώσει, από το 1261, την Κωνσταντινούπολη από τους Φράγκους) να ενώσει τη Ορθόδοξη εκκλησία με τους ρωμαιοκαθολικούς, εις βάρος των Ορθόδοξων.<br />Μαζί με την ευσεβή σύζυγό του έκτισαν το μεγαλοπρεπή ναό της Παναγίας της Παρηγορήτισσας, που μέχρι σήμερα αποτελεί την αρχόντισσα εκκλησία της Άρτας και το κόσμημά της. Από το δεύτερο γάμο του ο Νικηφόρος απόκτησε τρία παιδιά, την Θαμάρ, τον Θωμά, που ήταν και ο διάδοχός του, και τον Μιχαήλ. Ως ηγεμόνας προσπάθησε να κρατήσει μια ισορροπία μεταξύ ανατολής και δύσης, φροντίζοντας ιδιαίτερα για τον Ορθόδοξο λαό του κράτους του, όπως έμαθε από τους γονείς του.<br />Μετά από πολλούς αγώνες και αγωνίες για το λαό του, ο Νικηφόρος το 1296 πέθανε στην Άρτα. Τον έκλαψε η συνετή σύζυγός του Άννα, η ήδη μοναχή μητέρα του Θεοδώρα, τα παιδιά του και όλος ο αρτινός λαός. Τον διαδέχτηκε ο γιος του Θωμάς, που μέχρι να ενηλικιωθεί ασκούσε την εξουσία η Βασίλισσα Άννα, η μητέρα του. Ο Θωμάς Α' Κομνηνός Δούκας, ως Δεσπότης, τίμησε τους γενναίους προγόνους του και κράτησε με αποφασιστικότητα ανεξάρτητο το Δεσποτάτο της Ηπείρου. Υπήρξε ο τελευταίος Έλληνας και μάλιστα Αρτινός ηγεμόνας στο Δεσποτάτο της Ηπείρου, με πρωτεύουσα την Άρτα.<br /><br /><span style="font-weight: 700;">2. Ο Ιωάννης Δούκας</span><br />Είναι ο δεύτερος γιος του Δεσπότη Μιχαήλ του Β' και της Αγίας Θεοδώρας. Γεννήθηκε στην Άρτα μετά το 1237· Γαλουχήθηκε και αυτός με τις χριστιανικές αρχές και αξίες, και με την αγάπη για τον ελληνισμό. Του άρεσαν πολύ οι στρατιωτικές γνώσεις και μαθήτευσε σε αυτές κοντά στον πατέρα του. Γι' αυτό, όταν μεγάλωσε, η μητέρα του τον πήρε μαζί της στην Νίκαια, όπου πήγε για δυο κυρίως σκοπούς. Με τις συζητήσεις της με τον αυτοκράτορα Μιχαήλ τον Η' Παλαιολόγο, να συμφιλιώσει τα δύο ελληνικά κράτη, το Δεσποτάτο της Ηπείρου, με το κράτος της Νίκαιας. Γιατί οι φιλοδοξίες και των δύο ηγεμόνων, του Δεσπότη Μιχαήλ Β', του άνδρα της, και του Μιχαήλ Η' του Παλαιολόγου της Νίκαιας δεν είχαν τελειωμό. Κατάφερε βέβαια με τις διπλωματικές της ικανότητες να υπογράψουν συνθήκη ειρήνης τα δύο κράτη. Άφησε όμως, ως εγγύηση αυτής της συνθήκης και φιλίας των δύο κρατών, το γιο της Ιωάννη στην Νίκαια, να καταταγεί στο Βυζαντινό στρατό, και ακόμη να βρει κάποια πριγκίπισσα για το γάμο του. Και επέστρεψε στην Άρτα. Χαιρόταν πολύ, όταν μάθαινε για τις ανδραγαθίες του Ιωάννη της στις διάφορες εκστρατείες του Βυζαντινού στρατού, που τον έκαναν να ξεχωρίζει από πολλούς άλλους. Οι ικανότητές του βέβαια πολύ νωρίς προκάλεσαν τη ζηλοτυπία και το φθόνο πολλών ανθρώπων του παλατιού. Και μπήκε στο στόχαστρο. Όταν όμως ο αυτοκράτορας Μιχαήλ ο Η' Παλαιολόγος τάχτηκε φανερά υπέρ της ένωσης της Ορθόδοξης εκκλησίας με τη Ρωμαιοκαθολική, εις βάρος βέβαια των Ορθόδοξων και την υποταγή τους στον Πάπα, ο Ιωάννης αντέδρασε και τάχτηκε ανοικτά ενάντια στην ψεύτικη ένωση. Ἐτσι έπεσε στη δυσμένεια του αυτοκράτορα, που με την παρακίνηση και των αυλικών φυλάκισε τον Ιωάννη, και μάλιστα έδωσε εντολή να τον τυφλώσουν. Όλα αυτά τα έμαθε η μοναχή πια μητέρα του Θεοδώρα και στενοχωρούνταν πολύ. Μάλιστα με επιστολή της παρακαλούσε τον αυτοκράτορα να τον απελευθερώσει. Εκείνος της υποσχόταν, αλλά ποτέ δεν τήρησε την υπόσχεσή του. Τελικά τον δολοφόνησε με την προτροπή και πολλών ζηλότυπων αυλικών του. Ο Ιωάννης άφησε πίσω χήρα τη γυναίκα του, και την κόρη του Ελένη ορφανή. Υπερασπίστηκε όμως μέχρι το τέλος της ζωής του την Ορθοδοξία, έτσι όπως τον δίδαξε η μητέρα του, και υπηρέτησε με συνέπεια στο βυζαντινό στρατό, κάνοντας πράξη την αφοσίωσή του στον ελληνισμό.<br /><br /><span style="font-weight: 700;">3. Δημήτριος Δούκας, Κομνηνός</span><br />Ήταν ο νεότερος γιος του Δεσπότη Μιχαήλ Β', που έτρεφε γι' αυτόν ιδιαίτερη αγάπη. Γεννήθηκε στην Άρτα γύρω στα 1250 μ.Χ., και μεγάλωσε παίρνοντας όλη τη μόρφωση της εποχής, και ιδιαίτερα διακρίθηκε στις πολεμικές τέχνες· Διδάχτηκε δε όλες τις ελληνοχριστιανικές αξίες, τις οποίες έμαθε, από τη μητέρα του κυρίως, να τις υπερασπίζεται, ακόμη και με θυσία του εαυτού του. Όταν πέθανε ο πατέρας του, ανέλαβε ως διάδοχός του ο μεγαλύτερος γιος, ο Νικηφόρος. Ο δε Δημήτριος έμεινε κοντά στο Δεσπότη Νικηφόρο, τον αδελφό του, περίπου δέκα χρόνια, και τον βοηθούσε στα διοικητικά του καθήκοντα, χωρίς ο ίδιος να έχει ενεργό ρόλο στο κράτος. Απὸ μεγάλη δε αγάπη προς στον πατέρα του, που δεν ζούσε πια, άρχισε ο Δημήτριος να ονομάζει τον εαυτό του Μιχαήλ, ως μια πράξη πίστης και τιμής στη μνήμη του. Ο δε αδελφός του, Δεσπότης Νικηφόρος, του έδωσε και την προσωνυμία Κουτρουλής. Βαρέθηκε όμως δέκα χρόνια μετά το θάνατο του πατέρα του, να βρίσκεται σε αυτή την αδράνεια. Η ήδη μοναχή μητέρα του Θεοδώρα τον συμβούλεψε να πάει στην Κωνσταντινούπολη για ανώτερη μόρφωση που την αγαπούσε. Όμως εκείνος προτίμησε να μεταβεί στην Πόλη, να καταταγεί στο Βυζαντινό στρατό, και για ένα ακόμη λόγο. Γιατί ο αυτοκράτορας Μιχαήλ Η' ο Παλαιολόγος του έστειλε μήνυμα να πάει στην Πόλη, για να νυμφευτεί την κόρη του Άννα Παλαιολογίνα Κομνηνή. Ο γάμος έγινε με κάθε επισημότητα στην Κωνσταντινούπολη, και ο Δημήτριος από τον γάμο του αυτόν απόκτησε δύο παιδιά, τον Κωνσταντίνο και τον Ανδρόνικο. Στα πεδία των μαχών που έκανε ο αυτοκράτορας Μιχαήλ διακρινόταν για τις πολεμικές του ικανότητες και τις ανδραγαθίες του. Ατύχησε όμως στην οικογενειακή του ζωή, γιατί έχασε τη σύζυγό του Άννα, γεγονός που τον πίκρανε πολύ. Αργότερα κάνει και δεύτερο γάμο, με την κόρη του ηγεμόνα της Βουλγαρίας Τερτέρ. Ήδη στον αυτοκρατορικό θρόνο της Κωνσταντινούπολης, μετά το θάνατο του Μιχαήλ Η' του Παλαιολόγου, βρίσκεται ο Ανδρόνικος ο Β'. Είναι άνθρωπος ήπιων τόνων και μάλλον ανθενωτικός, πράγμα που χαροποιούσε πολύ τον Δημήτριο, και τη μοναχή μητέρα του Θεοδώρα. Ο φθόνος όμως των αξιωματούχων του παλατιού για τις διακρίσεις και τα ανδραγαθήματα του Δημητρίου είχε ως αποτέλεσμα να τον συκοφαντούν και να προτρέπουν τον αυτοκράτορα να στραφεί εναντίον του. Τον κατηγόρησαν, επειδή έκανε δεύτερο γάμο με την κόρη του Βούλγαρου ηγεμόνα, γιατί αυτό θα έβλαπτε τα συμφέροντα του κράτους τους· όμως ο Δημήτριος- Μιχαήλ αντίθετα, έβλεπε και προσπαθούσε να τους δώσει να καταλάβουν ότι ο γάμος αυτός θα ευνοούσε το κράτος τους. Εδώ ο φθόνος και η ζηλοτυπία είχαν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο. Έπεισαν τελικά τον αυτοκράτορα Ανδρόνικο και έκλεισε στη φυλακή τον Δημήτριο το 1304 μ.Χ., αφού του δήμευσε την προικώα περιουσία του και το ανάκτορο στο οποίο ζούσε. Είναι δε άγνωστος ο τόπος και ο τρόπος του θανάτου του. Δεν ζούσε πια η μητέρα του μοναχή Θεοδώρα, για να πιεί και αυτό το θανατικό ποτήρι. Πάντως μέσα στο ναό της Παναγίας στο χωριό Βλαχέρνα, απέναντι από την Άρτα, βρίσκεται ο τάφος των αδελφών Ιωάννη και Δημητρίου, που σύμφωνα με την δυσανάγνωστη επιγραφή, πέθαναν με βίαιο θάνατο. Ίσως πολύ αργότερα από το θάνατό τους ο διάδοχος του Νικηφόρου, Δεσπότης Θωμάς Δούκας Κομνηνός, βρήκε και μετέφερε τα οστά τους από την Κωνσταντινούπολη στην Άρτα και τα τοποθέτησε μέσα στο ναό της Παναγιάς, όπου βρίσκεται και ο τάφος του πατέρα τους.<br /><br /><span style="font-weight: 700;">4. Ανώνυμη κόρη</span><br />Της πιο μεγάλης κόρης της Αγίας Θεοδώρας και του Μιχαήλ Β' δε γνωρίζουμε το όνομα, ούτε έχουμε πληροφορίες για τη ζωή της. Ξέρουμε μόνο από τους συγγραφείς, πως, όταν μεγάλωσε, δέχτηκε την πρόταση του πατέρα της να παντρευτεί έναν ευγενή από την Κωνσταντινούπολη, τον Αλέξιο Ραούλ· Ήταν βέβαια πολύ μεγαλύτερός της στην ηλικία, αλλά η κόρη, όπως και η μητέρα της Θεοδώρα, τον δέχτηκαν με χαρά αυτό το γάμο.<br /><br /><span style="font-weight: 700;">5. Άννα Αγγελίνα Κομνηνή</span><br />Η Άννα γεννήθηκε στην Άρτα. Σύμφωνα με τον Δωρόθεο Μονεμβασίας, ήταν νέα με έξαιρετική ομορφιά και πολλά φυσικά χαρίσματα. Από την εφηβική της ηλικία εκδήλωσε την επιθυμία να γίνει μοναχή· Ο πατέρας της όμως, ο Δεσπότης Μιχαήλ, είχε διαφορετική άποψη. Για λόγους διπλωματικούς και για ωφέλεια του κράτους και της Ορθόδοξης πίστης, και συγκράτηση και αποφυγή των βλέψεων που είχαν οι παπικοί έναντι των Ορθόδοξων του Δεσποτάτου της Ηπείρου, φροντίζει και παντρεύει την Άννα με τον Γουλιέλμο Βιλλεαρδουΐνο, Γάλλο πρίγκιπα της Αχαΐας, με έδρα του την Ανδραβίδα· (τότε όλη η Πελοπόννησος, που την είχαν οι Λατίνοι, αποτελούσε το Πριγκιπάτο της Αχαΐας)· Ο Γουλιέλμος είχε γεννηθεί στην Πελοπόννησο και γνώριζε άπταιστα την Ελληνική γλώσσα· συμφωνεί γι' αυτό το γάμο και η Βασίλισσα Θεοδώρα. Έτσι ο γάμος έγινε με κάθε μεγαλοπρέπεια στην Πάτρα το 1258, και η Άννα παραδόθηκε στο Βιλλεαρδουΐνο με κάθε επισημότητα από τον αδελφό της Νικηφόρο. Η ωραία Ελληνίδα Πριγκίπισσα, που μετά το γάμο της ονομάστηκε και Αγνή, ήρθε να κατοικήσει στο νέο κάστρο του Μυστρά, που ο ίδιος ο Γουλιέλμος είχε κτίσει· εκεί επιδόθηκε σε έργα φιλανθρωπίας προς τους έχοντες ανάγκη συνανθρώπους της και ζούσε παίρνοντας δύναμη από την προσευχή· μιμούνταν δε κατά πάντα την μητέρα της Θεοδώρα. Το χειμώνα τον περνούσαν στην πρωτεύουσα του κράτους, την Ανδραβίδα. Απόκτησε με το Γουλιέλμο Βιλλεαρδουῒνο δύο κόρες, την Ισαβέλλα και τη Μαργαρίτα. Ο άνδρας της απεβίωσε το Μάιο του 1276. Η δε Άννα έφυγε από τη ζωή δέκα χρόνια αργότερα, και κηδεύτηκε στην Ανδραβίδα, όπου σώζεται μέχρι σήμερα ο τάφος της. Σε όλη της τη ζωή φρόντιζε να ζει χριστιανικά δίνοντας το καλό παράδειγμα στους κατοίκους του κράτους, έχοντας πάντοτε ως πρότυπό της τη μητέρα της Θεοδώρα.<br /><br /><span style="font-weight: 700;">6. Ελένη Δούκαινα, Χοενστάουφεν, Βασίλισσα των δύο Σικελιών (1259-1266)</span><br />Ήταν η μικρότερη κόρη της Αγίας Θεοδώρας και του Δεσπότη Μιχαήλ Β'· Γεννήθηκε στην Άρτα το έτος 1242· και οι δύο γονείς έτρεφαν μεγάλη αδυναμία στην Ελένη. Είχε απαράμιλλη ομορφιά και χάρη και σεμνότητα, φερόταν με πολλή ευγένεια προς τον απλό λαό και εισέπραττε την αγάπη όλων των ανθρώπων. Οι αρετές της πήγαζαν κυρίως από την καλή ανατροφή που έλαβε από τη μητέρα της Αγία Θεοδώρα, η οποία φρόντισε όλα της τα παιδιά να λάβουν ελληνοχριστιανική αγωγή, εμπνέοντας τις αξίες αυτές κυρίως με το παράδειγμά της.<br />Βασική της φροντίδα, αλλά και του Μιχαήλ, ήταν πάντοτε πώς θα προφυλάξουν την ελληνικότητα του κράτους και την Ορθοδοξία, που πάντοτε επιβουλεύονταν οι παπικοί με την προπαγάνδα τους. Και επεδίωκαν να κάνουν τους γάμους των παιδιών τους με τρόπο που θα βοηθούσε σε αυτό το σκοπό. Έτσι για την Ελένη τους βρήκαν για σύζυγο τον Μανφρέδο, ο οποίος ήταν γιος του Βασιλιά της Σικελίας και Κάτω Ιταλίας Φρειδερίκου Β', που προερχόταν από τη Γερμανική Δυναστεία των Χοενστάουφεν. Όταν ο Φρειδερίκος πέθανε, με διαθήκη του άφησε στο Μανφρέδο το βασίλειο των δύο Σικελιών. Ο Μανφρέδος, όπως και ο πατέρας του, ήταν ενάντια στις επεκτατικές επιδιώξεις του Πάπα, και γι' αυτό εκείνος τους αφόρισε. Έτσι ο Μανφρέδος έτρεφε μεγάλη συμπάθεια προς τους Ορθόδοξους και σε ό,τι ήταν εναντίον του Πάπα. Η Ελένη, η κόρη της Αγίας Θεοδώρας, ήταν μόλις δεκαέξι χρόνων, όταν έγινε το προξενιό. Ο δε Μανφρέδος ήταν είκοσι έξι χρόνων, πολύ όμορφος με μαλλιά ξανθά, και πολύ γενναίος στα πεδία των μαχών. Πιθανόν να ομιλούσε και την Ελληνική γλώσσα, γιατί αυτή ομιλούνταν στα μέρη αυτά της Κάτω Ιταλίας και Σικελίας (και μέχρι σήμερα ομιλείται). Ήταν και μουσικός· έγραφε ο ίδιος ποιήματα, τα οποία μελοποιούσε.<br />Ο γάμος έγινε τελικά στο Τράνο της Ιταλίας, πόλη παραθαλάσσια απέναντι από το Δυρράχιο της Βορείου Ηπείρου, μέσα στο κάστρο, με κάθε επισημότητα, και κράτησε μέρες. Η Ελένη έγινε έτσι Βασίλισσα της Σικελίας, Δούκισσα της Απουλίας και Πριγκίπισσα της Καπύης.<br />Λατρεύει το σύζυγό της, αγαπά περίσσια και το λαό, και όλοι τη θαυμάζουν για την ομορφιά της, τη γλυκύτητα και την καλοσύνη της. Πιστεύει πολύ στο θεσμό της οικογένειας. Έφερε στον κόσμο τέσσερα παιδιά, σε σύντομο χρονικό διάστημα, το ένα μετά το άλλο. Πρώτα τον Ερρίκο το 1262 μ.Χ., μία κόρη, τη Βεατρίκη, το Φρειδερίκο και τον Αντζολίνο (Αγγελίνο), που ήταν το μικρότερο παιδί της. Πολύ νωρίς όμως ο Μανφρέδος μπήκε σε περιπέτειες· αιτία ήταν ο πάπας της Ρώμης. Μισούσε το Μανφρέδο και προσπαθούσε να του δημιουργεί προβλήματα.<br />Ο κόμης της Ανδεγαυίας Κάρολος, τελευταίος γιος του βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκου Η' του Λέοντα, ήταν πολύ φιλόδοξος και κίνησε ουρανό και γη να βρει ένα θρόνο κάπου για τον εαυτό του. Ο Πάπας τότε τον ξεσήκωσε. Τον ανακήρυξε βασιλιά της Σικελίας, και ο Κάρολος ήρθε με τη δύναμη των όπλων να πάρει το κράτος του Μανφρέδου. Έτσι σε μια μάχη, κοντά στην πόλη Μπενεβέντο της Κάτω Ιταλίας, οι δυνάμεις του Μανφρέδου, στις 26 Φεβρουαρίου του έτους 1266 έπαθαν ολοκληρωτική καταστροφή. Μεταξύ των νεκρών ήταν και ο Μανφρέδος.<br />Το θλιβερό νέο έμαθε η Ελένη, ενώ βρισκόταν στην πόλη Νοκερία της Καμπανίας, μαζί με τα παιδιά της, όπου ήταν υπό την προστασία του διοικητή της πόλης. Ο Κάρολος κατέλαβε το κράτος του Μανφρέδου, την δε Ελένη σχεδόν όλοι οι αυλικοί την εγκατέλειψαν. Αυτοί που της έμειναν πιστοί, τη συμβούλεψαν να φύγει με τα παιδιά της στην Ήπειρο, να πάει στην Άρτα, στο σπίτι των γονέων της. Τη συνόδεψαν μέχρι το λιμάνι του Τράνου, όπου έφθασαν νύχτα, αλλά δεν μπόρεσαν να αποπλεύσουν, γιατί είχε μεγάλη τρικυμία. Έτσι κατέφυγαν στο κάστρο κρυφά, και ο φρούραρχος τους δέχτηκε με καλοσύνη. Μαθεύτηκε όμως ότι βρίσκονται εκεί, και ο πάπας παρήγγειλε στο φρούραρχο να τους κρατήσει, ώσπου ήρθαν ιππείς του Καρόλου και τους συνέλαβαν. Αρχικά την Ελένη τη φυλάκισαν στην πόλη του Τράνου, μαζί με την κόρη της Βεατρίκη, τα δε μικρά της αγόρια τα πήραν και τα οδήγησαν σε φυλακή, σε άγνωστο φρούριο, με σκοπό να ξεχαστούν από τους ανθρώπους· γιατί, αν τα αφήσει ελεύθερα, αυτά, όταν μεγαλώσουν, μπορεί να του πάρουν το θρόνο, ως νόμιμοι διάδοχοι του πατέρα τους Μανφρέδου. Εκεί πέρασαν τη ζωή τους, δεμένα με βαριές αλυσίδες στα πόδια, για να μην μπορούν να κινηθούν, και πιθανόν και στα χέρια, μέσα στη φτώχεια και την εξαθλίωση.<br />Τη δε μητέρα τους Ελένη και την κόρη της Βεατρίκη ο Βασιλιάς Κάρολος αργότερα τις μετέφερε και τις έκλεισε στο φρούριο της Νοκερίας, που βρισκόταν ανάμεσα από βουνά, και ήταν ένα από τα οχυρότερα φρούρια του βασιλείου του Καρόλου. Εκεί η θλίψη της ήταν μεγάλη· πρώτα γιατί έχασε το σύζυγό της, τον οποίο υπεραγαπούσε, και δεύτερο γιατί δεν ήξερε ποια τύχη είχαν τα μικρά της αγόρια. Παρακάλεσε πολλές φορές τον Κάρολο να της πει πού βρίσκονται τα παιδιά της, αλλά ποτέ δεν εισακούστηκε. Με επιστολές τους παρακάλεσαν και οι γονείς της, όταν έμαθαν τα συμβάντα, τον πάπα και τον Κάρολο, να απελευθερώσει την κόρη τους Ελένη μαζί με τα παιδιά της, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Την ίδια ο Κάρολος την πίεσε πολλές φορές να παντρευτεί κάποιον καθολικό πρίγκιππα Ισπανό, αλλά δε δέχτηκε, για να μην προδώσει τη μνήμη του άνδρα της, αλλά και να μην διακινδυνεύσει την Ορθόδοξη πίστη της, για την υπεράσπιση της οποίας ήταν πρόθυμη και τη ζωή της ακόμη να δώσει. Η στενοχώρια της γινόταν μεγαλύτερη, επειδή δεν έμαθε ποτέ για την τύχη των παιδιών της. Έτσι από τη θλίψη της πέθανε στη φυλακή νεότατη, σε ηλικία μικρότερη των τριάντα χρόνων το έτος 1271. Έφυγε μάρτυρας για την πίστη της στην Ορθοδοξία και στην οικογένειά της.<br />Η κόρη της Βεατρίκη έμεινε φυλακισμένη μέχρι τα δεκαοκτώ της χρόνια. Ύστερα απελευθερώθηκε, και αργότερα παντρεύτηκε, χωρίς να μάθει ποτέ για την τύχη των αδελφών της. Αυτά παρέμειναν ξεχασμένα από όλους στη φυλακή, χωρίς να λάβουν καμία μόρφωση. Πέθαναν πολύ αργότερα, μετά από τριάντα δύο χρόνια, ύστερα από περιπέτειες σε διάφορες φυλακές. Πρώτα έφυγε ο Αντζολίνο και ο Φρειδερίκος· ο δε Ερρίκος πέθανε πολύ αργότερα, σε ηλικία πενήντα έξι ετών και έξι μηνών, έρημος, ξεχασμένος από όλους, αφού από τις κακουχίες και τα γηρατειά έχασε το φως του.<br />Αυτό το θλιβερό τέλος είχε η μικρότερη κόρη της Αγίας Θεοδώρας Ελένη. Ο δε καθηγητής και συγγραφέας <span style="font-weight: 700;">Μιχαήλ Δένδιας</span> (γεννήθηκε το έτος 1899 στους Παξούς και πέθανε το 1977 στην Αθήνα) στο βιβλίο του «Ελένη Αγγελίνα Δούκαινα Βασίλισσα Σικελίας και Νεαπόλεως», <span style="font-weight: 700;">γράφει</span> σε κάποιο σημείο:<br /><span style="font-weight: 700;">«Είναι κρίμα ότι η Ορθόδοξος Εκκλησία εσκέφθη να αγιάσει την μητέρα αυτής Θεοδώρα μόνην, ουχί δε και την Ελένην. Ο λόγος είναι ότι η Εκκλησία αύτη υπήρξε μακράν της θυγατρός της Αγίας Θεοδώρας, δεν εγένετο μάρτυς της εμμονής αυτής εις την αρετήν, δεν εγνώρισε ποτέ την χριστιανικήν αυτής εγκαρτέρησιν εν τη θλίψει, εν τω πόνω, εν τη συμφορά, εν τη ταλαιπωρία, δεν επληροφορήθη ποτέ τα κατά την στάσιν αυτής απέναντι των εν Ιταλία αντιπροσώπων της πολιτικής και θρησκευτικής εξουσίας. Η «κόρη του ευγενούς ανδρός Μιχαλίτση» εμαρτύρησεν αληθώς υπέρ της πίστεως, υπέρ της αρετής, υπέρ της ευγενείας του έθνους αυτής. Εις το κάστρον της Νοκερίας, όπου το θλιβερόν αυτής φάσμα θα πλανάται, διήγαγε εν απολύτω υπομονή ημέρας λυπηροτάτας. Τίνας μείζονας δοκιμασίας ηδύνατο να υποστή;»</span><br />Αυτά ήταν με συντομία τα σχετικά με τη ζωή των έξι παιδιών της Αγίας Θεοδώρας, τα οποία έζησαν σύμφωνα με τις αρχές και τις αξίες που η αγία μητέρα τους τα ενέπνευσε, κυρίως με το παράδειγμά της. Οι γονείς ας την έχουν πρότυπό τους στην ανατροφή των παιδιών τους.</span></p><p id="paidia" style="background-color: white; color: #666666; font-family: "Noto Sans", sans-serif; margin: 25px 0px; text-align: justify;"><a href="http://www.imartis.gr/%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1/%CE%B7-%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1-%CE%B8%CE%B5%CE%BF%CE%B4%CF%8E%CF%81%CE%B1/%CE%B2%CE%AF%CE%BF%CF%82.html"><span style="font-size: medium;">http://www.imartis.gr </span></a><br /></p>Αετοπετρίτηςhttp://www.blogger.com/profile/01239590751306846850noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8301256417468549066.post-9184967344826791422024-03-10T02:00:00.001+02:002024-03-10T02:00:00.137+02:00Η πολλή τηλεόραση επηρεάζει την γλωσσική ανάπτυξη των παιδιών<p><span style="font-size: medium;"><br /></span></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKfHMrS5fXVK7JtrM_-xom6xCvhg-Y3YXCJPDw2tqeGxv29Lvhi0wUxeaVmw4mWmUkjENHZzVWwHlaTmrKRP0wIn2YAyV1LONhUKmjnEYyce-xbpDTD0tVZ9lJfL_AU4GYzq3oPLyEPH1BFwfS6tXzpwWgf9SLOtloLpQsSaFk0WKRW9kcZ5Oi-XI4uCDx/s1022/111.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="574" data-original-width="1022" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKfHMrS5fXVK7JtrM_-xom6xCvhg-Y3YXCJPDw2tqeGxv29Lvhi0wUxeaVmw4mWmUkjENHZzVWwHlaTmrKRP0wIn2YAyV1LONhUKmjnEYyce-xbpDTD0tVZ9lJfL_AU4GYzq3oPLyEPH1BFwfS6tXzpwWgf9SLOtloLpQsSaFk0WKRW9kcZ5Oi-XI4uCDx/w640-h360/111.jpg" width="640" /></a></div><br /><span style="font-size: medium;"><br /></span><p></p><p><span style="font-size: medium;"> <em style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: 0px 0px; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 0px; color: var(--wp--preset--color--vivid-red); font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: 0px 0px; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 0px; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Τι κίνδυνοι υπάρχουν για τα νήπια που βλέπουν με τις ώρες παθητικά, παιδικά βίντεο και σειρές.</span></em></span></p><span style="font-size: medium;"><span id="more-117800" style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"></span><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;"></span></span><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin: 0px 0px 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">Αν ανήκετε στην κατηγορία των γονέων που αντιμετωπίζουν την τηλεόραση σαν την δωρεάν, ψηφιακή μπέιμπι σίτερ τους, ξανασκεφθείτε το. Μια νέα μελέτη αποκαλύπτει πως όταν τα μικρά παιδιά βλέπουν παθητικά, με τις ώρες, τηλεοπτικές σειρές και βίντεο, επιβραδύνεται η γλωσσική ανάπτυξή τους.</span></p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin: 0px 0px 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">Και δεν χρειάζεται να κάθονται από το πρωί έως το βράδυ μπροστά στην οθόνη. Ακόμα κι αν βλέπουν βίντεο για δύο ώρες την ημέρα, καταλήγουν να χρησιμοποιούν φράσεις με λιγότερες λέξεις, απ’ ό,τι αν έβλεπαν ελάχιστα ή καθόλου.</span></p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin: 0px 0px 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">Δυστυχώς τα νήπια ηλικίας 17 έως 30 μηνών βλέπουν κατά μέσον όρο 2 ώρες τηλεόραση την ημέρα, σύμφωνα με τη μελέτη. Αυτό σημαίνει πως τα μισά βλέπουν ακόμα περισσότερο.</span></p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin: 0px 0px 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">Ωστόσο <span style="background: 0px 0px; border: 0px; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής (AAP) συνιστά</span> τα βρέφη κάτω των 18 μηνών <span style="background: 0px 0px; border: 0px; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">να μην ασχολούνται καθόλου με τις οθόνες</span>. Μοναδική εξαίρεση αν...<span></span></span></p><a name='more'></a><span style="font-size: medium;"> πρέπει να μιλήσουν με τους παππούδες τους, τον γονιό τους που είναι μακριά ή άλλο συγγενή τους.</span><p></p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin: 0px 0px 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">Στις ηλικίες 18-24 μηνών, η ΑΑΡ συνιστά να ασχολούνται για <span style="background: 0px 0px; border: 0px; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">λίγη ώρα, αλλά όχι παθητικά</span>. Πάντοτε πρέπει να είναι σύντομα εκπαιδευτικά προγράμματα, που <span style="background: 0px 0px; border: 0px; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">θα βλέπουν και θα συζητούν με έναν ενήλικα.</span></span></p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin: 0px 0px 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">Στις <span style="background: 0px 0px; border: 0px; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">ηλικίες 2 και 3 ετών</span>, η ΑΑΡ συνιστά να βλέπουν <span style="background: 0px 0px; border: 0px; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">έως 1 ώρα την ημέρα υψηλής ποιότητας εκπαιδευτικά προγράμματα</span>.</span></p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin: 0px 0px 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">Γιατί θέτει τόσους περιορισμούς; Διότι <span style="background: 0px 0px; border: 0px; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">τα πρώτα χρόνια της ζωής είναι κρίσιμα για την ανάπτυξη του εγκεφάλου</span>. Η νέα μελέτη, όμως, επιβεβαιώνει ότι δεν τηρούμε αυτούς τους κανόνες.</span></p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin: 0px 0px 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background: 0px 0px; border: 0px; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">Τα νέα ευρήματα</span></span></p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin: 0px 0px 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">Η νέα μελέτη <span style="background: 0px 0px; border: 0px; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">δημοσιεύθηκε στην ιατρική επιθεώρηση Acta Paediatrica</span>. Οι ερευνητές ζήτησαν από 302 γονείς και κηδεμόνες νηπίων ηλικίας 17-30 μηνών να συμπληρώσουν ερωτηματολόγια για την ομιλία των παιδιών τους. Τους ζήτησαν επίσης να απαντήσουν πόσες ώρες έβλεπαν τηλεόραση ή/και έπαιζαν βιντεοπαιχνίδια.</span></p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin: 0px 0px 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">Οι ερευνητές συνέκριναν τις ώρες που περνούσαν μπροστά σε μία οθόνη με το λεξιλόγιο και το μέγεθος των προτάσεων που χρησιμοποιούσαν. Τα νήπια αναμένεται να μπορούν να δημιουργούν προτάσεις με δύο ή περισσότερες λέξεις η κάθε μία.</span></p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin: 0px 0px 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">Όπως διαπίστωσαν, μετά την πανδημία έχει σχεδόν διπλασιαστεί ο μέσος όρος της τηλεθέασης. Ταυτοχρόνως όμως μειώθηκαν οι λέξεις αλλά και ο πλούτος των φράσεων που χρησιμοποιούν τα παιδιά.</span></p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin: 0px 0px 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">Αυτό, όμως, <span style="background: 0px 0px; border: 0px; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">ίσχυε για τα νήπια που έβλεπαν παθητικά τηλεόραση. Όσα έβλεπαν εκπαιδευτικά προγράμματα μαζί με ενήλικες και όσα χρησιμοποιούσαν τις οθόνες για να συνομιλούν με αγαπημένα πρόσωπα που βρίσκονταν μακριά, είχαν περισσότερη ευφράδεια λόγου.</span></span></p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin: 0px 0px 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">«<em style="background: 0px 0px; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Κατά τα πρώτα χρόνια της ζωής, η γλωσσική ικανότητα είναι μία από τις βασικές δεξιότητες που αναπτύσσονται. Ξέρουμε ότι η πολύωρη ενασχόληση με την τηλεόραση και τις οθόνες γενικότερα μπορεί να την βλάψει, αλλά έως τώρα δεν είναι μελετηθεί καλά ο αντίκτυπός της</em>», δήλωσε η <span style="background: 0px 0px; border: 0px; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">επικεφαλής ερευνήτρια Dr. Sarah Kucker</span>, επίκουρη καθηγήτρια Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Southern Methodist του Ντάλας.</span></p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin: 0px 0px 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">«<em style="background: 0px 0px; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Τα ευρήματά μας υποδηλώνουν ότι οι γονείς πρέπει να εξετάσουν αν τα παιδιά τους βλέπουν τηλεόραση για εκπαιδευτικούς σκοπούς ή ψυχαγωγία. Και αναλόγως να την μειώσουν</em>», κατέληξε.</span></p><p class="has-text-align-right has-text-color has-link-color wp-elements-4a9a7d390f60a13c9a4358b9bbe2ef6c" style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #76818a; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin: 0px 0px 23px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: right; vertical-align: baseline;"><em style="background: 0px 0px; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background: 0px 0px; border: 0px; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">(Ρούλα Τσουλέα)</span></span></em></p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin: 0px 0px 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><em style="background: 0px 0px; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">Πηγή: <a href="https://www.iatropedia.gr/" rel="noreferrer noopener" style="background: 0px 0px; border: 0px; color: #990000; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" target="_blank">iatropedia.gr</a></span></em></p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin: 0px 0px 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><a href="https://alopsis.gr/%ce%b7-%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%bb%ce%ae-%cf%84%ce%b7%ce%bb%ce%b5%cf%8c%cf%81%ce%b1%cf%83%ce%b7-%ce%b5%cf%80%ce%b7%cf%81%ce%b5%ce%ac%ce%b6%ce%b5%ce%b9-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b3%ce%bb%cf%89%cf%83%cf%83/" rel="noreferrer noopener" style="background: 0px 0px; border: 0px; color: #990000; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" target="_blank"><span style="font-size: medium;">alopsis.gr</span></a></p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin: 0px 0px 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><a href="https://simeiakairwn.wordpress.com/2024/03/07/%ce%b7-%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%bb%ce%ae-%cf%84%ce%b7%ce%bb%ce%b5%cf%8c%cf%81%ce%b1%cf%83%ce%b7-%ce%b5%cf%80%ce%b7%cf%81%ce%b5%ce%ac%ce%b6%ce%b5%ce%b9-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b3%ce%bb%cf%89%cf%83%cf%83/"><span style="font-size: medium;">https://simeiakairwn </span></a><br /></p>Αετοπετρίτηςhttp://www.blogger.com/profile/01239590751306846850noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8301256417468549066.post-78507155214715019282024-03-10T01:00:00.001+02:002024-03-10T01:00:00.125+02:00Οσία Αναστασία η Πατρικία – 10 Μαρτίου ε.ε.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKt1MN7lNfaoOaOBOrM_QbYdh8lKCfZ1vrJnaAv_vhkusq9nGOV4mydSFbj8rv1OZac2c6b8FFEk79qiom7cmyP5nk600UgPNLi232JqiL87yp_i3LzQAFuU3tv_nrBaTEr2lTPGAiPtTE/s806/111.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="806" data-original-width="215" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKt1MN7lNfaoOaOBOrM_QbYdh8lKCfZ1vrJnaAv_vhkusq9nGOV4mydSFbj8rv1OZac2c6b8FFEk79qiom7cmyP5nk600UgPNLi232JqiL87yp_i3LzQAFuU3tv_nrBaTEr2lTPGAiPtTE/w106-h400/111.jpg" width="106" /></a></div><br /><p><br /></p><p><br /></p><p><span style="font-size: large;"> <span style="background-color: #e6ded2; color: #222222; font-family: "EB Garamond";">Η</span><span style="background-color: #e6ded2; color: #222222; font-family: "EB Garamond";"> </span><span style="box-sizing: border-box; color: red; font-family: "EB Garamond";">Οσία Αναστασία</span><span style="background-color: #e6ded2; color: #222222; font-family: "EB Garamond";"> </span><span style="background-color: #e6ded2; color: #222222; font-family: "EB Garamond";">καταγόταν από ευγενείς και πλούσιους γονείς και ήταν μια από τις πιο θεοφοβούμενες κόρες του Βυζαντίου, στα χρόνια του Ιουστινιανού του μεγάλου (527 – 565 μ.Χ.). Υπήρξε η πρώτη ακόλουθος της Βασίλισσας Θεοδώρας, και ο Ιουστινιανός για την υπέροχη αξία της, της έδωσε τον τίτλο της πατρικίας.</span></span></p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;"><span style="font-size: large;">Οι αρετές της όμως, προκάλεσαν το φθόνο της βασίλισσας. Η Αναστασία, προκειμένου να σβήσει κάθε αφορμή του φθόνου, πήρε μέρος της περιουσίας της και κατέφυγε στην Αλεξάνδρεια. Εκεί, σε ένα μέρος που ονομαζόταν Πέμπτον, έκτισε Μονή, που ονομάστηκε Μονή της Πατρικίας, και ζούσε ζωή ασκητική.</span></p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;"><span style="font-size: large;">Αλλά όταν έμαθε ότι την αναζητεί ο Ιουστινιανός, άφησε τη μονή και...<span></span></span></p><a name='more'></a><span style="font-size: large;"> πήγε στη Σκήτη του αββά Δανιήλ, στον όποιο και διηγήθηκε τα συμβαίνοντα. Αυτός αφού την έντυσε ανδρικά και τη μετονόμασε Αναστάσιο, την τοποθέτησε σ’ ένα σπήλαιο δίπλα στη Σκήτη και δύο μοναχοί της έφερναν αυτό πού χρειαζόταν. Συνάμα δε της είπε να μη βγει ποτέ από το σπήλαιο, ούτε να δεχθεί κανένα. Εκεί έμεινε κλεισμένη 28 χρόνια.</span><p></p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;"><span style="font-size: large;">Όταν προαισθάνθηκε το τέλος της, προσκάλεσε τον αββά Δανιήλ και, αφού κοινώνησε των αχράντων μυστηρίων, παρέδωσε τη δίκαια ψυχή της.</span></p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;"><span style="color: #222222; font-family: EB Garamond;"><span style="font-size: large;">https://www.askitikon.eu/agiologio/gynekon/34561/osia-anastasia-i-patrikia-10-martiou-e-e/</span></span></p>Αετοπετρίτηςhttp://www.blogger.com/profile/01239590751306846850noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8301256417468549066.post-75618228729857401172024-03-09T15:00:00.001+02:002024-03-09T15:00:00.130+02:00Ομιλία στην Κυριακή της Απόκρεω (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiD0YfHNiwCsgDoBVuwBj1JnLCxA4_eD9tClkfncZH5JOY7G6G4bZblJS5purCU8IyUy-RvrGCOvhd0cSJCm-CZfaezsmiHks-qbAVYC4z7maoPNe6S27uM4yC-Knn7mjFory1K9uX3FF5B/s605/111.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="318" data-original-width="605" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiD0YfHNiwCsgDoBVuwBj1JnLCxA4_eD9tClkfncZH5JOY7G6G4bZblJS5purCU8IyUy-RvrGCOvhd0cSJCm-CZfaezsmiHks-qbAVYC4z7maoPNe6S27uM4yC-Knn7mjFory1K9uX3FF5B/w640-h336/111.jpg" width="640" /></a></div><br /><p><br /></p><p><span style="font-size: medium;"><br /></span></p><p><span style="font-size: medium;"> <em style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">(Ματθ. κε’ 31-46)</em></span></p><p style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; margin-bottom: 0.08in;"></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; margin: 0px 0px 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">Οἱ στατιστικολόγοι ἐκτιμοῦν ὅτι πάνω στὴ γῆ ζοῦνε ἑνάμιση δισεκατομμύριο ἄνθρωποι [Αὐτὰ ἴσχυαν τὴν ἐποχὴ ποὺ ὁ ἅγιος Νικόλαος Βελιμ. ἔγραφε τὸ κείμενο αὐτὸ γύρω στὴν δεκαετία τοῦ 1930]. Ἀπ᾽ αὐτὸ τὸ ἑνάμιση δισεκατομμύριο <strong>οὔτε ἕνας ἄνθρωπος δὲν μπορεῖ νὰ σᾶς πεῖ, μὲ τὶς διανοητικές του δυνατότητες, τί θὰ γίνει, ὅταν ἔρθει τὸ τέλος τοῦ κόσμου καὶ τί θὰ γίνουμε ἐμεῖς ὅταν πεθάνουμε</strong>. Κι ὅλες αὐτὲς οἱ χιλιάδες ἑκατομμύρια ἄνθρωποι ποὺ ἔζησαν πρὶν ἀπὸ μᾶς στὴ γῆ, δὲ θὰ μποροῦσαν οὔτε κι αὐτοὶ μὲ τὴ διαδικασία τῶν νοητικῶν λειτουργιῶν τους νὰ μᾶς ἀπαντήσουν μὲ σιγουριὰ καὶ σαφήνεια γιὰ τὸ τέλος τοῦ κόσμου καὶ τί μᾶς περιμένει μετὰ τὸν θάνατό μας, νὰ μᾶς ποῦν ὁτιδήποτε ποὺ θὰ μπορούσαμε νὰ τὸ ἀποδεχτοῦμε σὰν ἀληθινὸ μὲ τὴν καρδιὰ καὶ τὸ νοῦ μας.</span></p><span style="font-size: medium;"><a name="more" style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif;"></a></span><p style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; margin-bottom: 0.08in;"></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; margin: 0px 0px 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">Ἡ ζωή μας εἶναι σύντομη, οἱ μέρες μας μετρημένες. Ὁ χρόνος ὅμως εἶναι μεγάλος, μετριέται σὲ ἑκατοντάδες καὶ χιλιάδες χρόνια. Ποιός ἀπὸ μᾶς μπορεῖ νὰ ξεπεράσει τὰ ὅριά του καὶ νὰ φτάσει στὸ τέλος τοῦ χρόνου, νὰ δεῖ τὰ ἔσχατα γεγονότα καὶ νὰ πληροφορήσει ὅλους ἐμᾶς λέγοντας: «Ἔτσι κι ἔτσι θὰ γίνουν τὰ πράγματα στὸ τέλος τοῦ χρόνου. Αὐτὸ θὰ συμβεῖ στὸν κόσμο κι αὐτὸ θὰ γίνει μὲ σᾶς τοὺς ἀνθρώπους»; Κανένας. Ἀλήθεια, κανένας ἀπ᾽ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ζοῦν. Ἐκτὸς κι ἂν ὑπῆρχε κάποιος ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ μᾶς πείσει πὼς εἶχε μπεῖ στὸ νοῦ τοῦ Δημιουργοῦ του κόσμου καὶ τῆς ἀνθρωπότητας, πὼς ἤξερε ὁλόκληρο τὸ σχέδιο τῆς δημιουργίας, πὼς ἦταν ζωντανὸς πρὶν ἀπὸ τὴν ἔναρξη τοῦ κόσμου καὶ εἶχε καθαρὴ ἄποψη γιὰ τὸ τέλος τοῦ χρόνου καὶ τὰ γεγονότα ποὺ θὰ σημαδέψουν τὸ τέλος αὐτό. Ὑπάρχει τέτοιος ἄνθρωπος ἀνάμεσα στὰ δισεκατομμύρια ποὺ ζοῦν σήμερα; Ὄχι, οὔτε ὑπάρχει οὔτε ὑπῆρξε ποτέ.</span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; margin: 0px 0px 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"><strong>Ὑπῆρχαν προφῆτες πού, ὄχι ἀπὸ δικό τους νοῦ ἀλλ᾽ ἀπὸ ἀποκάλυψη Θεοῦ, εἶπαν κάποια πράγματα, σύντομα καὶ ἀσαφῆ, γιὰ τὸ τί θὰ γίνει στὸ τέλος. Κι αὐτὸ ὄχι τόσο γιὰ νὰ δώσουν ἀκριβῆ περιγραφὴ τοῦ τέλους τοῦ κόσμου, ὅσο γιὰ νὰ προειδοποιήσουν μὲ τὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ τοὺς ἀνθρώπους, ὥστε νὰ μετανοήσουν καὶ νὰ ἐπιστρέψουν ἀπὸ τὸ δρόμο τῆς ἀνομίας</strong>. Νὰ σκεφτοῦν περισσότερο τὰ φοβερὰ πράγματα ποὺ μᾶς περιμένουν κι ὄχι τὰ μικρὰ καὶ παροδικὰ ποὺ περνοῦν σὰν σύννεφο καὶ κρύβουν τὴν πύρινη καὶ φοβερὴ πραγματικότητα. Ν᾽ ἀναλογιστοῦν τὰ γεγονότα ἐκεῖνα ἀπὸ τὰ ὁποῖα ὁλόκληρη ἡ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου στὴ γῆ, ἡ ὕπαρξη τοῦ ἰδίου τοῦ κόσμου, τὰ ἄστρα κι ὁ κύκλος τοῦ εἰκοσιτετραώρου θὰ φτάσουν στὸ τέλος τους.</span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; margin: 0px 0px 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"><strong>Ἕνας καὶ μόνο Ἕνας μᾶς μίλησε καθαρὰ καὶ μὲ σαφήνεια γιὰ ὅλα ὅσα θὰ γίνουν στὸ τέλος τοῦ χρόνου: Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός.</strong> Ἂν ὑπῆρχε ὁποιοσδήποτε ἄλλος νὰ μᾶς πεῖ αὐτὰ ποὺ Ἐκεῖνος εἶπε γιὰ τὸ τέλος τοῦ κόσμου, δὲν θὰ τὸν πιστεύαμε, ἀκόμα κι ἂν ἦταν ὁ μεγαλύτερος σοφός. Ἂν μιλοῦσε μὲ τὴν ἀνθρώπινη σοφία του καὶ ὄχι ἀπὸ θεία ἀποκάλυψη, δὲν θὰ τὸν πιστεύαμε. Ἡ ἀνθρώπινη σοφία κι ἡ ἀνθρώπινη λογική, ὅσο μεγάλες καὶ σπουδαῖες κι ἂν εἶναι, εἶναι πολὺ μικρὲς γιὰ νὰ φτάσουν στὴ δημιουργία καὶ στὸ τέλος τοῦ κόσμου. Ἡ σοφία εἶναι ἄχρηστη ἐκεῖ ποὺ χρειάζεται τὸ ὅραμα. Ἀπὸ προφήτη ἔχουμε ἀνάγκη, ποὺ ...<span></span></span></p><a name='more'></a><span style="font-size: medium;">βλέπει τόσο καθαρὰ ὅσο ἐμεῖς βλέπουμε τὸν ἥλιο, γιὰ νὰ δεῖ ὁλόκληρο τὸν κόσμο ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ἴσαμε τὸ τέλος του, καθὼς καὶ τὴν ἴδια τὴν ἀρχή, τὸ ἴδιο τὸ τέλος. Μόνο ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος ἔχει ὑπάρξει: ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός. <strong>Μόνο Ἐκεῖνον μποροῦμε καὶ πρέπει νὰ πιστεύουμε, ὅταν μᾶς λέει τί θὰ γίνει στὸ τέλος. Ὅλα ὅσα προφήτεψε, ἐπαληθεύτηκαν.</strong> Τόσο ὅταν ἀφοροῦσαν σὲ πρόσωπα, ὅπως ὁ Πέτρος, ὁ Ἰούδας κι οἱ ἄλλοι ἀπόστολοι, σὲ λαούς, ὅπως οἱ Ἰουδαῖοι, σὲ κάποιους τόπους ὅπως ἡ Ἱερουσαλήμ, ἡ Καπερναούμ, ἡ Βηθσαϊδὰ καὶ τὸ Χοραζίν, καθὼς καὶ στὶς Ἐκκλησίες τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἱδρύθηκαν μὲ τὸ αἷμα Του.</span><p></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; margin: 0px 0px 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">Οἱ προφητεῖες τοῦ Κυρίου γιὰ τὰ γεγονότα ποὺ θὰ συμβοῦν κατὰ τὸ τέλος τοῦ κόσμου, τὸ ἴδιο τὸ τέλος καὶ ἡ <strong>τελικὴ κρίση</strong>, δὲν ἔχουν ἀκόμα ἐπαληθευτεῖ. Ὅποιος ἔχει μάτια ὅμως βλέπει καθαρὰ πὼς στὶς μέρες μας, τὰ γεγονότα ποὺ εἶπε πὼς θὰ εἶναι σημεῖα τῶν καιρῶν ὅτι ἔρχεται τὸ τέλος, ἔχουν ἀρχίσει νὰ ἐμφανίζονται στὸν κόσμο. Δὲν ἔχουν ἤδη ἐμφανιστεῖ διάφοροι γυρολόγοι τῆς χαρᾶς, ποὺ γυρεύουν ν᾽ ἀντικαταστήσουν τὸν Χριστὸ καὶ τὴ διδασκαλία Του μὲ τὸν ἑαυτό τους καὶ τὴ δική τους διδασκαλία; Δὲν ἔχουν ξεσηκωθεῖ ἔθνη ἐνάντια σὲ ἄλλα ἔθνη καὶ βασιλεῖες ἐνάντια σὲ βασιλεῖες; Δὲν τρέμει ἡ γῆ καὶ οἱ καρδιές μας μαζί της μὲ τοὺς πολέμους καὶ τὶς ἐπαναστάσεις ποὺ γίνονται σὲ ὅλον τὸν πλανήτη; Δὲν εἶναι πολλοὶ αὐτοὶ ποὺ προδίδουν τὸν Χριστὸ κι ἄλλοι ποὺ ἀρνοῦνται τὴν Ἐκκλησία Του; Δὲν ἔχει περισσέψει ἡ ἀνομία, δὲν ἔχει ψυχραθεῖ ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν; Δὲν ἔχει κηρυχτεῖ τὸ εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ σ᾽ ὁλόκληρο τὸν κόσμο, «<em style="border: 0px; font-family: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">εἰς μαρτύριον πᾶσι τοῖς ἔθνεσι</em>» (βλ. Ματθ. κδ´ 3-14);</span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; margin: 0px 0px 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">Εἶναι ἀλήθεια πὼς τὰ χειρότερα δὲν ἦρθαν ἀκόμα, μὰ ἔρχονται γρήγορα, χωρὶς καθυστέρηση. Εἶναι ἀλήθεια πὼς ὁ Ἀντίχριστος δὲν ἐμφανίστηκε ἀκόμα, οἱ προφῆτες κι οἱ πρόδρομοί του ὅμως ὑπάρχουν σὲ κάθε ἔθνος. Εἶναι ἀλήθεια πὼς ἡ μεγαλύτερη καταστροφικὴ δυστυχία ποὺ ἔχει ὑπάρξει ἀπὸ τότε ποὺ δημιουργήθηκε ὁ κόσμος δὲν ἔφτασε ἀκόμα, ὁ ἀφόρητος ρόγχος τοῦ θανάτου δὲν ἀκούστηκε κοντά μας. Τὴν καταστροφὴ ὅμως τὴν βλέπουν καθαρὰ ὅλοι ἐκεῖνοι οἱ πνευματικοὶ ἄνθρωποι ποὺ προσμένουν τὴν ἔλευση τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι ἀλήθεια πὼς ὁ ἥλιος δὲν σκοτίστηκε ἀκόμα, τὸ φεγγάρι δὲν ἔχασε τὸ φῶς του, οὔτε τ᾽ ἀστέρια ἔπεσαν ἀπὸ τὸν οὐρανό. Ὅταν γίνουν αὐτὰ ὅμως δὲν θὰ ὑπάρχει χρόνος νὰ γράψει κανεὶς ἢ νὰ μιλήσει γί᾽ αὐτά. Οἱ καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων θὰ γεμίσουν φόβο καὶ τρόμο, οἱ γλῶσσες τους θὰ βουβαθοῦν καὶ τὰ μάτια τους θὰ κοιτάζουν στὸ φοβερὸ σκοτάδι, σὲ μία γῆ δίχως ἡμέρα, σ᾽ ἕναν οὐρανὸ χωρὶς ἄστρα. Ξαφνικὰ μέσα σ᾽ αὐτὸ τὸ σκοτάδι, θὰ ἐμφανιστεῖ τὸ σημεῖο τοῦ Υἱοῦ τοῦ Ἀνθρώπου, ἕνας λαμπρὸς καὶ πανένδοξος σταυρὸς ποὺ θὰ ἐκτείνεται ἀπὸ τὴν ἀνατολὴ ὣς τὴ δύση κι ἀπὸ τὸ βορρᾶ ὣς τὸ νότο, μὲ μία λαμπρότητα ποὺ ποτὲ δὲν εἶχε ὁ ἥλιος ποὺ βρίσκεται ἀπὸ πάνω μας. Καὶ τότε ὅλοι οἱ ἄνθρωποι θ᾽ ἀτενίσουν τὸν Κύριο Ἰησοῦ «<em style="border: 0px; font-family: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">ἐρχόμενον ἐπὶ τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ μετὰ δυνάμεως καὶ δόξης πολλῆς</em>» (Ματθ. κδ´ 30). Ὁ χορὸς τῶν ἀγγέλων θὰ σαλπίσει τὶς σάλπιγγες κι <strong>ὅλα τὰ ἔθνη τῆς γῆς θὰ συναχθοῦν μπροστά Του</strong>. Ἡ σάλπιγγα θὰ ἠχήσει γιὰ νὰ γίνει μία συγκέντρωση ποὺ δὲν ἔχει προηγούμενό της ἀπὸ τὴ δημιουργία τοῦ κόσμου, <strong>γιὰ τὴν κρίση ποὺ θὰ εἶναι καὶ ἡ τελική</strong>.</span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; margin: 0px 0px 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">Ὅλα αὐτὰ τὰ σημεῖα καὶ τὰ γεγονότα ποὺ θὰ γίνουν στὸ τέλος τοῦ κόσμου καὶ τοῦ χρόνου περιγράφονται σὲ ἄλλο σημεῖο τοῦ εὐαγγελίου. <strong>Τὸ εὐαγγέλιο τῆς κρίσεως ποὺ διαβάζεται τὴ σημερινὴ μέρα περιγράφει τὴν τελικὴ ρύθμιση τῶν γεγονότων ἀνάμεσα στὸ χρόνο καὶ τὴν αἰωνιότητα, ἀνάμεσα στὸν Θεὸ καὶ τοὺς ἀνθρώπους. Περιγράφει τὴν τελικὴ κρίση καὶ τὸν τρόπο ποὺ αὐτὴ θὰ γίνει. Περιγράφει γιὰ μᾶς τὴ φοβερὴ ἐκείνη στιγμή, τὴν πιὸ εὐτυχισμένη γιὰ τοὺς δικαίους- ποὺ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ θὰ δώσει τὴ θέση του στὴ θεία δικαιοσύνη. Τότε θὰ εἶναι ἀργὰ πιὰ γιὰ καλὲς πράξεις, πολὺ ἀργὰ γιὰ μετάνοια. Τότε ὁ θρῆνος μας δὲν θὰ λάβει ἀπάντηση καὶ τὰ δάκρυά μας δὲν θὰ τὰ ὑποδέχονται πιὰ τὰ χέρια τῶν ἀγγέλων.</strong><span id="more-11247" style="border: 0px; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"></span></span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; margin: 0px 0px 10px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">***</span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; margin: 0px 0px 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">«<em style="border: 0px; font-family: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Ὅταν δὲ ἔλθῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μετ᾽ αὐτοῦ, τότε καθίσει ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ</em>» (Ματθ. κε´ 31). Ὅπως στὴν παραβολὴ τοῦ Ἀσώτου Υἱοῦ ὁ Θεὸς παρουσιάζεται σὰν ἄνθρωπος, ἔτσι κι ἐδῶ ὁ Χριστὸς ὀνομάζεται Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου. Εἶναι Ἐκεῖνος, κανένας ἄλλος. <strong>Ὅταν ἔρθει γιὰ δεύτερη φορὰ στὸν κόσμο, ἡ ἔλευσή Του δὲν θὰ εἶναι ἄγνωστη καὶ ταπεινή, ὅπως ἦταν πρώτη φορά, ἀλλὰ φανερὴ ἐν δόξη.</strong> Ἡ δόξα αὐτὴ εἶναι <strong>ἡ ἴδια ποὺ εἶχε ὁ Χριστὸς προαιώνια, προτοῦ δημιουργηθεῖ ὁ κόσμος</strong> (βλ. Ἰωάν. ιζ´ 5), ἀλλὰ εἶναι κι ἡ δόξα τῆς νίκης κατὰ τοῦ Σατανᾶ, τοῦ παλιοῦ κόσμου καὶ τοῦ θανάτου. Δὲν θὰ ἔρθει μόνος Του, μὰ <strong>μαζὶ μὲ ὅλους τοὺς ἀμέτρητους ἀγγέλους Του</strong>. Θὰ ἔρθει μαζί τους ἐπειδή, σὰν ὑπηρέτες τοῦ Θεοῦ καὶ στρατιῶτες Του ποὺ ἦταν, ἔλαβαν μέρος στὸν πόλεμο κατὰ τοῦ πονηροῦ καὶ στὴ νίκη ἐναντίον του. Χαίρεται νὰ μοιράζεται τὴ δόξα Του μαζί τους. Γιὰ νὰ δοθεῖ ἔμφαση στὴ μεγαλειώδη φύση αὐτοῦ τοῦ γεγονότος, ἀναφέρεται ἰδιαίτερα πὼς ὅλοι οἱ ἄγγελοι θὰ ἔρθουν μαζὶ μὲ τὸν Κύριο. Δὲν ὑπάρχει ἄλλο γεγονὸς ποὺ ν’ ἀναφέρεται πὼς ἦταν παρόντες ὅλοι οἱ ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ. Ἐμφανίζονται πάντα σὲ μεγαλύτερο ἢ μικρότερο πλῆθος. Στὴν τελικὴ Κρίση ὅμως θὰ εἶναι ὅλοι παρόντες, συγκεντρωμένοι γύρω ἀπὸ τὸ Βασιλιὰ τῆς δόξης.</span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; margin: 0px 0px 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">Πολλοὶ προφῆτες, εἴτε ἀρχαῖοι εἴτε μεταγενέστεροι, εἶδαν τὸ <strong>θρόνο τῆς δόξας τοῦ Θεοῦ</strong> (Ἡσ. ϛ´ 1, Δαν. ζ´ 9, Ἀποκ. δ´ 2, κ´ 4). Ὁ θρόνος αὐτὸς ἀποτελεῖται ἀπὸ τὶς ἀγγελικὲς δυνάμεις, πάνω στὶς ὁποῖες ἐπικάθεται ὁ Κύριος. Εἶναι θρόνος τῆς δόξας, τῆς νίκης, ὅπου κάθεται ὁ οὐράνιος Πατέρας καὶ ὅπου πῆρε τὴ θέση Του ὁ Κύριος Ἰησοῦς μετὰ τὴ νίκη Του (Ἀποκ. γ΄ 21).</span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; margin: 0px 0px 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">Πόσο μεγαλόπρεπη θὰ εἶναι ἡ ἔλευση τοῦ Κυρίου, ποὺ θὰ περιβάλλεται ἀπὸ τόσο ἰδιαίτερα καὶ φοβερὰ γεγονότα! Ὁ <strong>προφήτης Ἠσαΐας</strong> εἶχε προφητεύσει: «<em style="border: 0px; font-family: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Ἰδοὺ γὰρ Κύριος ὡς πῦρ ἥξει καὶ ὡς καταιγὶς τὰ ἅρματα αὐτοῦ ἀποδοῦναι ἐν θυμῷ ἐκδίκησιν αὐτοῦ καὶ ἀποσκορακισμὸν αὐτοῦ ἐν φλογὶ πυρὸς</em>» (Ἡσ. ξϛ´ 15). Ὁ <strong>Δανιὴλ</strong> εἶδε καὶ εἶπε πὼς «<em style="border: 0px; font-family: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">ποταμὸς πυρὸς εἷλκεν ἔμπροσθεν αὐτοῦ· χίλιαι χιλιάδες ἐλειτούργουν αὐτῷ, καὶ μύριαι μυριάδες παρειστήκεισαν αὐτῷ· κριτήριον ἐκάθισε, καὶ βίβλοι ἠνεώχθησαν</em>» (Δαν. Ζ´ 10).</span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; margin: 0px 0px 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">Ὅταν ὁ Κύριος ἔρθει μὲ δόξα πολλὴ καὶ καθίσει στὸ θρόνο Του, τότε «<em style="border: 0px; font-family: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">συναχθήσονται ἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα τὰ ἔθνη, καὶ ἀφοριεῖ αὐτοὺς ἀπ᾽ ἀλλήλων ὥσπερ ὁ ποιμὴν ἀφορίζει τὰ πρόβατα ἀπὸ τῶν ἐρίφων, καὶ στήσει τὰ μὲν πρόβατα ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ, τὰ δὲ ἐρίφια ἐξ εὐωνύμων</em>» (Ματθ. κε´ 32-33). Τότε θὰ συναχθοῦν μπροστά Του ὅλα τὰ ἔθνη τῆς γῆς καὶ <strong>θὰ τοὺς χωρίσει</strong>, ὅπως ὁ τσοπάνος χωρίζει τὰ πρόβατα ἀπὸ τὰ ἐρίφια. <strong>Τὰ πρόβατα θὰ τὰ βάλει στὰ δεξιά Του καὶ τὰ ἐρίφια στ’ ἀριστερά Του</strong>.</span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; margin: 0px 0px 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">Πολλοὶ ἀπὸ τοὺς Πατέρες προβληματίστηκαν σχετικὰ μὲ τὸ <strong>χῶρο</strong> ὅπου ὁ Χριστὸς θὰ κρίνει ὅλα τὰ ἔθνη. Ἀναφερόμενοι στὸν <strong>προφήτη Ἰωήλ</strong>, συμπεραίνουν πὼς ἡ κρίση θὰ γίνει στὴν κοιλάδα Ἰωσαφάτ, ὅπου ὁ βασιλιὰς ἐκεῖνος χωρὶς νὰ πολεμήσει, χωρὶς νὰ χρησιμοποιήσει ὅπλα, εἶχε ἐνάντια στοὺς Μωαβίτες καὶ τοὺς Ἀμμωνίτες μία πολὺ σπουδαία νίκη, σὲ τέτοιο βαθμό, ὥστε νὰ μὴ μείνει κανένας τοὺς ζωντανός. «<em style="border: 0px; font-family: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">ἐξεγειρέσθωσαν καὶ ἀναβαινέτωσαν πάντα τὰ ἔθνη εἰς τὴν κοιλάδα Ἰωσαφάτ, διότι ἐκεῖ καθιῶ τοῦ διακρίναι πάντα τὰ ἔθνη κυκλόθεν</em>», εἶπε ὁ προφήτης Ἰωὴλ (δ´ 12).</span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; margin: 0px 0px 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">Ἴσως ὁ θρόνος τοῦ Κυρίου νὰ στηθεῖ πάνω ἀπὸ τὴν κοιλάδα αὐτή, μὰ <strong>δὲν ὑπάρχει κοιλάδα στὸν κόσμο ποὺ νὰ μπορεῖ νὰ χωρέσει ὅλα τὰ ἔθνη καὶ τοὺς λαοὺς τῆς γῆς, ζωντανοὺς καὶ νεκρούς, ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ὣς τὸ τέλος τοῦ κόσμου</strong>, ποὺ βέβαια θὰ εἶναι πολλὰ δισεκατομμύρια. Ὁλόκληρη ἡ ἐπιφάνεια τῆς γῆς, μαζὶ μὲ τοὺς ὠκεανούς, δὲν θὰ μποροῦσε νὰ δώσει τόσο χῶρο, ὥστε νὰ συγκεντρωθοῦν ἐκεῖ ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἔζησαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου στὴ γῆ. Ἂν αὐτὴ ἦταν ἁπλὰ συγκέντρωση ψυχῶν, τότε ἴσως θὰ μποροῦσε νὰ τοὺς μαζέψει ὅλους κανεὶς στὴν κοιλάδα Ἰωασαφάτ. Ἀφοῦ ὅμως <strong>θὰ συγκεντρωθοῦν ἄνθρωποι μὲ τὰ σώματά τους (γιατί οἱ νεκροὶ θὰ ἀναστηθοῦν καὶ σωματικά), τότε τὰ λόγια τοῦ προφήτη θὰ πρέπει νὰ τὰ κατανοήσουμε συμβολικά</strong>. Ἡ κοιλάδα Ἰωασαφὰτ εἶναι ὁ κόσμος ὁλόκληρος, ἀπὸ τὴ μακρινὴ ἀνατολὴ ὣς τὴ μακρινὴ δύση. Κι ὅπως ὁ Θεὸς κάποτε ἔδειξε τὴ δύναμή Του στὴν κοιλάδα Ἰωασαφάτ, ἔτσι καὶ τὴν ἔσχατη μέρα θὰ δείξει τὴν ἴδια δύναμη καὶ <strong>θὰ κρίνει ὁλόκληρο τὸ ἀνθρώπινο γένος</strong>.</span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; margin: 0px 0px 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"><em style="border: 0px; font-family: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Καὶ ἀφοριεῖ αὐτοὺς ἀπ᾽ ἀλλήλων</em>. Ὅλοι ἐκεῖνοι ποὺ συγκεντρώθηκαν <strong>θὰ διαχωριστοῦν σὲ μία στιγμή</strong>, μὲ τὸν ἴδιο τρόπο ποὺ ὁ τσοπάνος στέλνει μὲ τὴ φωνή του τὰ πρόβατα ἀπὸ τὴ μία μεριὰ καὶ τὰ ἐρίφια ἀπὸ τὴν ἄλλη. <strong>Μερικοὶ ἀπὸ τοὺς συγκεντρωμένους θὰ πᾶνε ἀριστερὰ καὶ ἄλλοι δεξιά.</strong> Κι ὅλα θὰ γίνουν ξαφνικά, σὰ νὰ τοὺς σπρώχνει μία ἀκαταμάχητη μαγνητικὴ δύναμη μὲ τέτοιο τρόπο, ὥστε κανένας νὰ μὴ μπορεῖ νὰ κινηθεῖ ἀπὸ ἀριστερὰ πρὸς τὰ δεξιὰ ἢ ἀπὸ τὰ δεξιὰ πρὸς τ᾽ ἀριστερά.</span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; margin: 0px 0px 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">«<em style="border: 0px; font-family: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Τότε ἐρεῖ ὁ βασιλεὺς τοῖς ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ· δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου</em>» (Ματθ. κε´ 34). Τότε ὁ βασιλιὰς θὰ στραφεῖ πρὸς αὐτοὺς ποὺ βρίσκονται στὰ δεξιά του καὶ θὰ τοὺς πεῖ: ἐλᾶτε ἐσεῖς, οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατέρα μου, νὰ κληρονομήσετε τὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν, ποὺ ἔχει ἑτοιμαστεῖ γιὰ σᾶς ἀπὸ τότε ποὺ δημιουργήθηκε ὁ κόσμος.</span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; margin: 0px 0px 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">Στὴν ἀρχὴ ὁ Χριστὸς ὀνομάζει τὸν ἑαυτό Του Υἱὸ τοῦ Ἀνθρώπου, δηλαδὴ Υἱὸ τοῦ Θεοῦ. Ἐδῶ ὁ ἴδιος ἀποκαλεῖ τὸν ἑαυτό Του Βασιλιᾶ, γιατί τοῦ δόθηκαν ἡ βασιλεία καὶ ἡ δύναμη καὶ ἡ δόξα. Δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου. Ἐκεῖνοι ποὺ ὁ Χριστὸς καλεῖ ἔτσι, εἶναι πραγματικὰ εὐλογημένοι. Γιατί ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ περιέχει μέσα της ὅλα τ’ ἀγαθά, καθὼς τὴ χαρὰ καὶ τὴ χάρη τοῦ οὐρανοῦ. Γιατί ὁ Κύριος δὲν λέει «εὐλογημένοι μου», ἀλλὰ «εὐλογημένοι τοῦ Πατέρα Μου»; Γιατί εἶναι ὁ μοναδικὸς Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ Μονογενὴς καὶ ἄκτιστος προαιωνίως καὶ στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων. Κι οἱ δίκαιοι εἶναι μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ ἀδελφοί τοῦ Χριστοῦ ἐξ υἱοθεσίας.</span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; margin: 0px 0px 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"><strong>Ὁ Θεὸς καλεῖ τοὺς δικαίους νὰ μποῦν στὴν βασιλεία ποὺ ἔχει προετοιμαστεῖ γί᾽ αὐτοὺς ἀπὸ καταβολῆς κόσμου</strong>. Αὐτὸ σημαίνει πὼς ὁ Θεός, <strong>προτοῦ ἀκόμα δημιουργήσει τὸν ἄνθρωπο, εἶχε προετοιμάσει τὴν Βασιλεία γι᾽ αὐτόν</strong>. Προτοῦ πλάσει τὸν Ἀδάμ, ἦταν ὅλα φτιαγμένα γιὰ τὴ ζωή του στὸν παράδεισο. Ὁλόκληρη Βασιλεία, ὑπέροχη κι ὁλοφώτεινη, ποὺ περίμενε τὸ Βασιλιά της. Μετὰ ὁ Θεὸς ὁδήγησε τὸν Ἀδὰμ στὴ Βασιλεία αὐτή, κι ἡ Βασιλεία συμπληρώθηκε. Ὁ Θεὸς προετοίμασε τὴ βασιλεία γιὰ τοὺς δικαίους ἀπὸ τὴν ἀρχή. Μόνο τοὺς ἀφέντες τῆς περίμενε, μὲ τὸ Χριστὸ ὡς βασιλιὰ ἀρχηγό.</span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; margin: 0px 0px 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">Ὁ Κριτὴς κάλεσε τοὺς δικαίους στὴ βασιλεία Του κι ἀμέσως μετὰ <strong>ἐξήγησε γιατί τοὺς τὴ χάριζε</strong>: «<em style="border: 0px; font-family: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">ἐπείνασα γάρ, καὶ ἐδώκατά μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ περιεβάλετέ με, ἠσθένησα, καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην, καὶ ἤλθετε πρός με</em>» (Ματθ. κε´ 35-37). Γιατί πείνασα καὶ μοῦ δώσατε νὰ φάω, δίψασα καὶ μοῦ δώσατε νερό, ἤμουν ξένος καὶ σεῖς μὲ φιλοξενήσατε στὸ σπίτι σας, ἤμουν γυμνὸς καὶ μὲ ντύσατε, ἀρρώστησα καὶ μὲ ἐπισκεφθήκατε, ἤμουν στὴν φυλακὴ καὶ σεῖς ἤρθατε νὰ μὲ δεῖτε.</span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; margin: 0px 0px 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">Ἀκούγοντας αὐτὴ τὴ θαυμάσια ἐξήγηση, οἱ δίκαιοι ζήτησαν δισταχτικὰ καὶ ταπεινὰ ἀπὸ τὸ βασιλιὰ νὰ τοὺς πεῖ πότε τὸν εἶδαν πεινασμένο καὶ διψασμένο, γυμνὸ καὶ ἄρρωστο καὶ πότε τὰ ἔκαναν ὅλ’ αὐτὰ σ’ Ἐκεῖνον. Καὶ στὴν ἐρώτηση αὐτὴ ὁ βασιλιὰς ἔδωσε πάλι τὴ θαυμάσια αὐτὴ ἀπάντηση: «<em style="border: 0px; font-family: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾽ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε</em>» (Ματθ. κε´ 40). Ἀφοῦ ὅλ’ αὐτὰ τὰ ἐκάματε στοὺς ἐλαχίστους καὶ ταπεινοὺς ἀδελφούς μου, εἶναι σὰ νὰ τὰ ἐκάματε σ’ ἐμένα τὸν ἴδιο.</span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; margin: 0px 0px 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"><strong>Ὅλη αὐτὴ ἡ ἑρμηνεία ἔχει δύο ὄψεις, μία ἐξωτερικὴ καὶ μία ἐσωτερική.</strong> Ἡ <strong>ἐξωτερικὴ ἑρμηνεία</strong> εἶναι σαφὴς στὸν καθένα. Ἐκεῖνος ποὺ τρέφει τὸν πεινασμένο, ξεδιψάει τὸ διψασμένο, ντύνει τὸ γυμνὸ καὶ στεγάζει τὸν ἄστεγο, εἶναι σὰν νὰ τὰ κάνει ὅλ’ αὐτὰ στὸν ἴδιο τὸν Κύριο. Ἐκεῖνος ποὺ ἐπισκέπτεται τοὺς ἀρρώστους ἢ τοὺς φυλακισμένους, εἶναι σὰν νὰ τὰ κάνει αὐτὰ στὸν Κύριο. Ἀναφέρεται στὴν Παλαιὰ Διαθήκη σχετικὰ πὼς «<em style="border: 0px; font-family: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">δανείζει Θεῷ ὁ ἐλεῶν πτωχόν, κατὰ δὲ τὸ δόμα αὐτοῦ ἀνταποδώσει αὐτῷ</em>» (Παρ. ιθ´ 17). Ἐκεῖνος ποὺ ἐλεεῖ τὸν φτωχό, εἶναι σὰν νὰ δανείζει τὸν Θεό, ποὺ ἀνάλογα μὲ τὸ τί ἔδωσε, θὰ τοῦ τὸ ἀνταποδώσει.</span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; margin: 0px 0px 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"><strong>Ὁ Κύριος, μέσα ἀπὸ κείνους ποὺ ζητοῦν τὴ βοήθειά μας, δοκιμάζει τὶς καρδιές μας.</strong> Ὁ Θεὸς δὲν χρησιμοποιεῖ τίποτα δικό μας γιὰ λογαριασμό Του. <strong>Δὲν ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ τίποτα.</strong> Ἐκεῖνος ποὺ δημιούργησε τὸ ψωμί, δὲν μπορεῖ νὰ πεινάσει. Ἐκεῖνος ποὺ δημιούργησε τὸ νερό, δὲν γίνεται νὰ διψάσει. Αὐτὸς ποὺ ντύνει τὴν κτίση ὁλόκληρη δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι γυμνός, οὔτε καὶ ν᾽ ἀρρωστήσει αὐτὸς ποὺ εἶναι ἡ πηγὴ τῆς ὑγείας. Οὔτε καὶ γίνεται νὰ αἰχμαλωτιστεῖ ὁ Κύριος τῶν κυρίων.</span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; margin: 0px 0px 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"><strong>Ὁ Θεὸς ζητᾶ ἀπὸ μᾶς νὰ δίνουμε ἐλεημοσύνη, ὥστε μ᾽ αὐτὸν τὸν τρόπο νὰ μαλακώσουν οἱ καρδιές μας, νὰ γίνουν πιὸ σπλαγχνικές.</strong> Θὰ μποροῦσε ὁ Θεὸς μὲ τὴν παντοδυναμία Του νὰ κάνει διὰ μιᾶς ὅλους τοὺς ἀνθρώπους πλούσιους, χορτασμένους, ντυμένους κι εὐχαριστημένους. Ἀλλ᾽<strong> ἀφήνει τοὺς ἀνθρώπους νὰ δοκιμάσουν τὴν πείνα καὶ τὴ δίψα, τὴν ἀρρώστια, τὴ φτώχεια καὶ τὴ δυστυχία γιὰ δύο λόγους. Πρῶτα, ὥστε ἐκεῖνοι ποὺ ὑποφέρουν ἀπ᾽ ὅλα αὐτὰ νὰ μπορέσουν ἔτσι νὰ μαλακώσουν τὴν καρδιά τους, νὰ γίνουν πιὸ σπλαγχνικοὶ καὶ νὰ ἔρθουν πιὸ κοντὰ στὸν Θεό, νὰ τὸν προσκυνήσουν μὲ πίστη καὶ προσευχή. Δεύτερο, ὥστε ὁ ἄνθρωπος μέσα ἀπὸ τὰ δικά του βάσανα νὰ κατανοήσει καὶ τοὺς ἄλλους, μὲ τὴν ταπείνωσή του νὰ κατανοήσει τὴν ταπείνωση τῶν ἄλλων.</strong> Ἔτσι θὰ καταλάβει τὴν ἀδελφότητα καὶ τὴν ἑνότητα ὅλων τῶν ἀνθρώπων μέσα ἀπὸ τὸν Ζῶντα Θεό, τὸν Δημιουργὸ καὶ δοτήρα ὅλων τῶν ἐπιγείων ἀγαθῶν. Ὁ Θεὸς ζητᾶ ἀπὸ μᾶς νὰ γίνουμε ἐλεήμονες, νὰ ἔχουμε πάνω ἀπ᾽ ὅλα ἔλεος. Γνωρίζει πὼς <strong>τὸ ἔλεος εἶναι ὁ τρόπος γιὰ ν᾽ ἀποκαταστήσει ὁ ἄνθρωπος τὴν πίστη στὸν Θεό, τὴν ἐλπίδα στὸν Θεὸ καὶ τὴν ἀγάπη γιὰ τὸν Θεό</strong>.</span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; margin: 0px 0px 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">Αὐτὴ εἶναι ἡ ἐξωτερικὴ ἑρμηνεία. <strong>Ἡ δεύτερη ἔχει νὰ κάνει μὲ τὸν Χριστὸ μέσα μας</strong>. Σὲ κάθε καθαρὴ σκέψη ποὺ ἔχουμε στὸ νοῦ μας, σὲ κάθε εὐγενικὸ συναίσθημα τῆς καρδιᾶς μας καὶ σὲ κάθε ὑψηλὴ φιλοδοξία κι ἐπιθυμία τῆς ψυχῆς μας γιὰ τὴν ἐπίτευξη τοῦ ἀγαθοῦ, ὁ Χριστὸς ἀποκαλύπτεται μέσα μας μὲ τὴ δύναμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὅλες αὐτὲς τὶς ἁγνὲς σκέψεις, τὰ εὐγενικὰ συναισθήματα καὶ τὶς ὑψηλὲς φιλοδοξίες, τὶς ὀνομάζει ἐλαχίστους ἀδελφούς Του. Τὰ ὀνομάζει ἔτσι ὅλ᾽ αὐτά, ἐπειδὴ βρίσκονται μέσα μας σὲ μία ἀσήμαντη μειονότητα σὲ σύγκριση μὲ τοὺς μεγάλους ἐσωτερικοὺς ἀγροὺς ποὺ εἶναι γεμάτοι ἀπορρίμματα καὶ κακία. Ἂν ὁ νοῦς μας πεινάει γιὰ τὸν Θεὸ καὶ τὸν ταΐσουμε, εἶναι σὰν νὰ τρέφουμε τὸν Χριστὸ μέσα μας. Ἂν ἡ καρδιά μας εἶναι γυμνὴ ἀπὸ κάθε ἀγαθὸ κι εὐγενικὸ πράγμα ποὺ ἀνήκει στὸν Θεὸ καὶ τὴν ντύσουμε, εἶναι σὰν νὰ ντύσαμε τὸν Χριστὸ μέσα μας. Ἂν ἡ ψυχή μας εἶναι ἄρρωστη καὶ φυλακισμένη ἀπὸ τὴν κακή μας ὕπαρξη καὶ τὰ κακά μας ἔργα καὶ τὸ ἀντιληφθοῦμε αὐτὸ καὶ τὴν ἐπισκεφτοῦμε, τότε εἶναι σὰ νὰ ἐπισκεφτήκαμε τὸν Χριστὸ μέσα μας.</span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; margin: 0px 0px 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">Μὲ λίγα λόγια, ἂν αὐτὸς ὁ δεύτερος ἑαυτὸς ποὺ ἔχουμε μέσα μας καὶ ποὺ ἀντιπροσωπεύει τὸ δίκαιο ἄνθρωπο, ὑποδουλωθεῖ καὶ ταπεινωθεῖ ἀπὸ τὸν πονηρὸ κι ἁμαρτωλὸ ἐσωτερικό μας ἄνθρωπο καὶ μεῖς τὸν προστατεύσουμε, εἶναι σὰν νὰ προστατεύουμε τὸν Χριστὸ μέσα μας. Ὁ δίκαιος ἄνθρωπος μέσα μας εἶναι πολὺ μικρός, ἐνῶ ὁ ἁμαρτωλὸς μέσα μας εἶναι ἕνας πραγματικὸς Γολιάθ. Ὁ δίκαιος ἄνθρωπος μέσα ὅμως εἶναι ὁ μικρὸς ἀδελφός τοῦ Χριστοῦ, ὁ ἐλάχιστος, κι ὁ ἁμαρτωλὸς Γολιὰθ μέσα μας εἶναι ὁ ἐχθρὸς τοῦ Χριστοῦ. Ἂν τότε προστατέψουμε τὸ δίκαιο ἄνθρωπο μέσα μας, ἂν τὸν ἐλευθερώσουμε, τὸν ἐνισχύσουμε καὶ τὸν βγάλουμε στὸ φῶς· ἂν τὸν σηκώσουμε ψηλότερα ἀπὸ τὸν ἁμαρτωλό, ὥστε νὰ τὸν κυριεύσει καὶ νὰ μποροῦμε νὰ ποῦμε μαζὶ μὲ τὸν ἀπόστολο Παῦλο, «<em style="border: 0px; font-family: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστὸς</em>» (Γαλ. β´ 20), τότε θὰ κληθοῦμε εὐλογημένοι καὶ στὴν τελευταία Κρίση θὰ ἀκούσουμε τὰ λόγια τοῦ Βασιλιᾶ: <em style="border: 0px; font-family: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου</em>.</span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; margin: 0px 0px 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"><strong>Σὲ κείνους ποὺ θὰ βρεθοῦν ἀριστερά Του θὰ πεῖ ὁ Κριτής</strong>: «<em style="border: 0px; font-family: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">πορεύεσθε ἂπ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον τὸ ἠτοιμασμένον τῷ διαβόλω καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ</em>» (Ματθ. κε´ 41). Φύγετε μακριὰ ἀπὸ μένα ἐσεῖς οἱ καταραμένοι, πηγαίνετε στὸ αἰώνιο πῦρ ποὺ ἔχει ἑτοιμαστεῖ γιὰ τὸ διάβολο καὶ τοὺς πονηροὺς ἀγγέλους του. <strong>Ὁ Κριτὴς εἶναι φοβερός, ἀλλὰ δίκαιος</strong>. Ὁ Βασιλιὰς καλεῖ τοὺς δικαίους κοντά Του καὶ τοὺς δίνει τὴ βασιλεία Του, ἐνῶ ἀπομακρύνει τοὺς ἁμαρτωλοὺς καὶ τοὺς στέλνει στὸ αἰώνιο πῦρ, στὴν πονηρὴ συντροφιὰ τοῦ διαβόλου καὶ τῶν ὑπηρετῶν του. Στὸ ἔργο τοῦ «<em style="border: 0px; font-family: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Περὶ Τελικῆς Κρίσεως</em>» ὁ <strong>Μέγας Βασίλειος</strong> γράφει: «<em style="border: 0px; font-family: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><strong>Ἂν ὑπάρχει κάποιο τέλος στὰ αἰώνια βάσανα, σημαίνει πὼς ὑπάρχει τέλος στὴν αἰώνια ζωή. Καθὼς ὅμως εἶναι ἀδύνατο νὰ φανταστεῖς τὸ τέλος τῆς αἰώνιας ζωῆς, πῶς εἶναι δυνατὸ νὰ σκεφτεῖς ὅτι θὰ ὑπάρξει τέλος στὰ αἰώνια βάσανα;</strong></em>»</span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; margin: 0px 0px 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">Κάτι ὅμως δὲν λέει ὁ Κύριος, ποὺ εἶναι πολὺ σπουδαῖο. Ὅτι τὸ αἰώνιο πῦρ ἔχει ἑτοιμαστεῖ γιὰ τοὺς ἁμαρτωλοὺς ἀπὸ καταβολῆς κόσμου, ὅπως κι ἡ βασιλεία Του γιὰ τοὺς δικαίους. Τί σημαίνει αὐτό; Εἶναι πεντακάθαρο πὼς <strong>ὁ Κύριος ἑτοίμασε τὸ αἰώνιο πῦρ μόνο γιὰ τὸ διάβολο καὶ τοὺς ἀγγέλους του, ἐνῶ τὴ βασιλεία Του τὴν ἑτοίμασε γιὰ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, ἀπὸ καταβολῆς κόσμου</strong>. Ὁ Θεὸς θέλει «<em style="border: 0px; font-family: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">πάντας ἀνθρώπους σωθῆναι</em>» (Α´ Τιμ. β´ 4), <strong>νὰ μὴ χαθεῖ κανένας. Ὁ Θεὸς δὲν ἤθελε νὰ κολαστοῦν οἱ ἄνθρωποι, ἀλλὰ νὰ σωθοῦν. Οὔτε καὶ ἑτοίμασε προκαταβολικὰ γι᾽ αὐτοὺς τὴ φωτιὰ τῆς κόλασης ἀλλὰ τὴ βασιλεία Του, μόνο αὐτή. Ἀπὸ αὐτὸ προκύπτει μὲ σαφήνεια πὼς ἐκεῖνοι ποὺ λένε γιὰ τὸν ἁμαρτωλὸ ὅτι «εἶναι προορισμένος νὰ γίνει ἁμαρτωλός», ἔχουν λαθεμένη ἀντίληψη. Ἂν πραγματικὰ εἶναι προορισμένος ἁμαρτωλός, αὐτὸ δὲν προέρχεται ἀπὸ τὸν Θεό, ἀλλ᾽ ἀπὸ τὸν ἑαυτό του. Ὅτι αὐτὸ δὲν ἔχει προοριστεῖ ἀπὸ τὸν Θεὸ συμπεραίνεται ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Θεὸς δὲν ἑτοίμασε προκαταβολικὰ κανένα εἶδος βασάνων γιὰ τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ μόνο γιὰ τὸ διάβολο.</strong> Ἑπομένως στὴν Τελικὴ Κρίση ὁ δίκαιος κριτὴς δὲν θὰ ἔχει τόπο γιὰ νὰ στείλει τοὺς ἁμαρτωλούς, παρὰ στὸ σκοτεινὸ βασίλειο τῶν δαιμόνων. Κι ὅτι εἶναι στὴ δικαιοσύνη τοῦ Κριτῆ νὰ τοὺς στείλει ἐκεῖ εἶναι φανερὸ ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ἐκεῖνοι, κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ἐπίγειας ζωῆς τους,<strong> εἶχαν ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὸν Θεὸ κι εἶχαν παραδοθεῖ στὴν ὑπηρεσία τοῦ πονηροῦ</strong>.</span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; margin: 0px 0px 10px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">***</span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; margin: 0px 0px 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">Κρίνοντας τοὺς ἁμαρτωλοὺς ποὺ βρίσκονται ἀριστερά Του ὁ βασιλιὰς τοὺς ἐξηγεῖ ἀμέσως <strong>γιατί εἶναι καταραμένοι καὶ γιατί τοὺς στέλνει στὸ αἰώνιο πῦρ</strong>: «<em style="border: 0px; font-family: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">ἐπείνασα γάρ, καὶ οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ οὐκ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ οὐ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ οὐ περιεβάλετέ με, ἀσθενὴς καὶ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐκ ἐπεσκέψασθέ με</em>» (Ματθ. κε´ 42-43). Πείνασα καὶ δὲν μοῦ δώσατε νὰ φάω, δίψασα καὶ δὲν μὲ ποτίσατε. Ἤμουν ξένος καὶ δὲν μὲ πήρατε στὸ σπίτι σας, ἤμουν γυμνὸς καὶ δὲν μὲ ντύσατε, ἤμουν ἄρρωστος ἢ φυλακισμένος καὶ δὲν μὲ ἐπισκεφθήκατε.</span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; margin: 0px 0px 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">Τίποτα ἀπ’ αὐτὰ ποὺ εἶχαν κάνει οἱ δίκαιοι δὲν ἔκαναν οἱ ἁμαρτωλοί. Καὶ σὰν ἄκουσαν τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ Κυρίου οἱ ἁμαρτωλοί, ρώτησαν, ὅπως καὶ οἱ δίκαιοι: «<em style="border: 0px; font-family: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Κύριε, πότε σὲ εἴδομεν πεινῶντα ἢ διψῶντα…;» Κι ὁ Κύριος ἀπάντησε: «ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾽ ὅσον οὐκ ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἐλαχίστων, οὐδὲ ἐμοὶ ἐποιήσατε</em>» (Ματθ. κε´ 45). Ἀλήθεια σᾶς λέω: ἀφοῦ δὲν ἐκάματε τίποτα στοὺς ἀδελφούς μου τοὺς ἐλαχίστους, οὔτε καὶ σὲ μένα κάματε.</span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; margin: 0px 0px 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"><strong>Ἡ ἑρμηνεία ποὺ ἔκανε ὁ Βασιλιὰς στοὺς ἁμαρτωλοὺς ἔχει ἐπίσης δυὸ σημασίες, μία ἐξωτερικὴ καὶ μία ἐσωτερική</strong>, ὅπως καὶ στὴν πρώτη περίπτωση μὲ τοὺς δικαίους. Ὁ νοῦς τῶν ἁμαρτωλῶν ἦταν σκοτισμένος, ἡ καρδιά τους σκληρὴ κι ἡ ψυχή τους εἶχε κακὴ διάθεση πρὸς ἐκείνους ποὺ πεινοῦσαν, διψοῦσαν, ἦταν γυμνοί, ἄρρωστοι καὶ φυλακισμένοι στὴ γῆ. Μὲ τὸ σκοτισμένο τους νοῦ δὲν μποροῦσαν νὰ δοῦν πὼς ὁ Χριστὸς τοὺς καλοῦσε νὰ ἐλεήσουν τοὺς φτωχοὺς καὶ βασανισμένους ἀδελφούς τους. Ἡ σκληρὴ καρδιά τους δὲν μαλάκωνε μὲ τὰ δάκρυα τῶν ἄλλων. Οὔτε καὶ τὸ παράδειγμα τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν ἁγίων Του ἄλλαζε τὴν κακοπροαίρετη ψυχή τους, γιὰ νὰ ἐπιθυμήσουν τὸ καλὸ καὶ νὰ τὸ κάνουν. Ἔτσι ὅπως ἦταν ἄσπλαχνοι στὸν Χριστό, μέσῳ τῶν ἀδελφῶν Του, ἦταν ἄσπλαχνοι καὶ στὸν Χριστὸ μέσα ἀπὸ τὸν ἴδιον τὸν ἑαυτό τους. Μὲ τὸ ποὺ τοὺς ἐρχόταν κάποια ἁγνὴ σκέψη, τὴν ἐξαφάνιζαν θεληματικὰ καὶ τὴν ἀντικαθιστοῦσαν μὲ ἄλλες σκέψεις, ἀκάθαρτες καὶ βλάσφημες. Ξερίζωσαν κάθε εὐγενικὸ συναίσθημα ἀπὸ τὴν καρδιά τους καὶ τὸ ἀντικατέστησαν μὲ ἀσπλαχνία, λαγνεία καὶ ἰδιοτέλεια. Κάθε ἐπιθυμία ποὺ ἐκδηλωνόταν μέσα τους, γιὰ νὰ κάνουν κάποια καλὴ πράξη, ἀκολουθώντας τὶς ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ, τὴν καταπίεζαν ἀμέσως καὶ στὴ θέση της ἔβαζαν ἄλλη, πῶς νὰ κάνουν κακὸ στοὺς ἄλλους ἢ ν᾽ ἁμαρτήσουν, γιὰ νὰ προκαλέσουν τὴν ὀργὴ τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι τὸν ἐλάχιστο ἀδελφό τοῦ Χριστοῦ, δηλαδὴ τὸ δίκαιο ἄνθρωπο ποὺ βρισκόταν μέσα τους, τὸν σταύρωναν, τὸν σκότωναν, καὶ τὸν ἔθαβαν. Ὁ σκοτεινὸς Γολιὰθ ποὺ εἶχαν θρέψει, δηλαδὴ ὁ ἄδικος ἄνθρωπος μέσα τους ἢ ὁ ἴδιος ὁ διάβολος, παρέμενε νικητὴς στὸ πεδίο τῆς μάχης.</span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; margin: 0px 0px 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">Τί μπορεῖ νὰ κάνει ὁ Θεὸς σὲ τέτοιους ἀνθρώπους; Μπορεῖ ἆραγε νὰ δεχτεῖ στὴ βασιλεία Του ἐκείνους ποὺ ἔβγαζαν τὴ βασιλεία αὐτὴ ἀπὸ τὴ ζωή τους; Μπορεῖ νὰ καλέσει κοντά Του αὐτοὺς ποὺ ξερίζωσαν μέσα τους τὴν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, αὐτοὺς ποὺ διακήρυξαν μυστικὰ στὴν καρδιά τους ἀλλὰ κι ἀνοιχτά, μπροστὰ σ᾽ ὅλον τὸν κόσμο, πὼς εἶναι ἐχθροί τοῦ Θεοῦ καὶ ὑπηρέτες τοῦ διαβόλου; Ὄχι! Αὐτοὶ <strong>ἔγιναν μὲ τὴν ἐλεύθερη βούλησή τους ὑπηρέτες τοῦ διαβόλου</strong>. Κι ὁ Κύριος στὴν τελική Του κρίση θὰ τοὺς στείλει νὰ συντροφέψουν ἐκείνους ποὺ εἶχαν παρέα σ᾽ ὁλόκληρη τὴ ζωή τους. Θὰ τοὺς στείλει δηλαδὴ στὸ αἰώνιο πῦρ ποὺ ἔχει προετοιμαστεῖ γιὰ τὸ διάβολο καὶ τοὺς πονηροὺς ἀγγέλους του.</span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; margin: 0px 0px 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">Ἀμέσως μετὰ ἀπ’ αὐτό, φτάνει στὸ τέλος της ἡ πιὸ σύντομη ἀλλὰ κι ἡ μέγιστη διαδικασία στὴν ἱστορία τοῦ κτιστοῦ κόσμου. «<em style="border: 0px; font-family: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">καὶ ἀπελεύσονται οὗτοι εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δὲ δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιον</em>» (Ματθ. κε´ 46). <strong>Καὶ τότε θὰ πορευτοῦν (οἱ ἁμαρτωλοὶ) στὴν αἰώνια κόλαση, οἱ δὲ δίκαιοι στὴν αἰώνια ζωή.</strong></span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; margin: 0px 0px 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><strong><span style="font-size: medium;">Ἡ ζωὴ καὶ ἡ κόλαση ἐδῶ στέκονται ἡ μία ἀπέναντι στὴν ἄλλη. Ἐκεῖ ποὺ ὑπάρχει ζωή, δὲν ὑπάρχει κόλαση, δὲν ὑπάρχουν βάσανα. Ἐκεῖ ποὺ εἶναι ἡ κόλαση, δὲν ὑπάρχει ζωή. Ἡ πληρότητα τῆς ζωῆς ἀποκλείει τὴν κόλαση. Ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν παρέχει τὴν πληρότητα τῆς ζωῆς. Ὁ τόπος τοῦ διαβόλου παράγει κόλαση καὶ βασανιστήρια, μακριὰ ἀπὸ τὴ ζωὴ ποὺ δίνει ὁ Χριστός.</span></strong></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; margin: 0px 0px 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">Στὴν ἐπίγεια ζωή μας βλέπουμε πὼς ἡ ψυχὴ τοῦ ἁμαρτωλοῦ ποὺ ἔχει λίγη ζωὴ μέσα της (δηλ. λίγο Θεό), εἶναι γεμάτη μὲ πολὺ μεγαλύτερα βάσανα ἀπ’ ὅσα ἔχει ἡ ψυχὴ τοῦ δικαίου ἀνθρώπου ποὺ ἔχει μέσα του περισσότερη ζωὴ (δηλ. περισσότερο Θεό). Ὅπως εἰπώθηκε μὲ σοφία τοὺς ἀρχαίους χρόνους: «<em style="border: 0px; font-family: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">πᾶς ὁ βίος ἀσεβοῦς ἐν φροντίδι, ἔτη δὲ ἀριθμητὰ δεδομένα δυνάστῃ, ὁ δὲ φόβος αὐτοῦ ἐν ὠσὶν αὐτοῦ…μὴ πιστευέτω ἀποστραφῆναι ἀπὸ σκότους· ἐντέταλται γὰρ ἤδη εἰς χεῖρας σιδήρου…ἀνάγκη δὲ καὶ θλῖψις αὐτὸν καθέξει ὥσπερ στρατηγὸς πρωτοστάτης πίπτων. ὅτι ἦρκε χεῖρας ἐναντίον τοῦ Κυρίου</em>» (Ἰώβ ιε´ 20-25). Ὁλόκληρος ὁ βίος τοῦ ἀσεβοῦς, λέει, δαπανᾶται καὶ βρίσκεται συνέχεια μὲ φροντίδες καὶ <strong>ἀγωνία</strong>. Ἀκόμα καὶ τοῦ ἰσχυροῦ καὶ κυριάρχου ἀνθρώπου, τὰ χρόνια εἶναι μετρημένα. Ὁ <strong>φόβος</strong> ποὺ τὸν συνέχει καὶ τὸν κάνει ν’ ἀγωνιᾶ, ἠχεῖ πάντοτε στ’ αὐτιά του…ἂς μὴν ἀπατᾶται πὼς κάποτε θὰ γλιτώσει ἀπὸ τὸ σκοτάδι τῆς συμφορᾶς καὶ τῆς <strong>ὀδύνης</strong>, γιατί ἔχει δοθεῖ ἐντολὴ ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ περιπέσει στὴν ἐξουσία σιδερένιου μαχαιριοῦ… θὰ τὸν κυριεύσει ὁπωσδήποτε ἡ <strong>θλίψη</strong> καὶ θὰ πέσει, ὅπως ὁ στρατηγὸς ποὺ πρωτοστατεῖ στὴ μάχη, ἀλλὰ δὲν βρίσκει τρόπο νὰ ξεφύγει.</span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; margin: 0px 0px 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"><strong>Ἡ ζωὴ ἐδῶ στὴ γῆ εἶναι κόλαση μεγάλη γιὰ τὸν ἁμαρτωλό.</strong> Κι ὁ ἁμαρτωλὸς τὸ βρίσκει πολὺ πιὸ δύσκολο νὰ ὑπομένει τὰ βάσανα σ’ αὐτὴ τὴ ζωὴ ἀπ’ ὅ,τι ὁ δίκαιος. <strong>Μόνο ἐκεῖνος ποὺ ἔχει ζωὴ μέσα του μπορεῖ νὰ ὑπομείνει βάσανα, νὰ τὰ περιφρονήσει, νὰ ξεπεράσει ὅλα τὰ κακὰ τοῦ κόσμου καὶ νὰ νιώθει χαρούμενος. Ἡ ζωὴ κι ἡ χαρὰ εἶναι ἀδιαίρετες.</strong> Ὁ Χριστὸς ὁ ἴδιος λέει στὸ δίκαιο ἄνθρωπο ποὺ ὁ κόσμος ἀποκλείει, καταδιώκει καὶ ταπεινώνει: «<em style="border: 0px; font-family: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Χαίρετε καὶ ἀγαλλιᾶσθε</em>» (Ματθ. ε´ 12).</span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; margin: 0px 0px 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"><strong>Ὁλόκληρη ἡ ἐπίγεια ζωή μας δὲν εἶναι παρὰ μία ἀμυδρὰ σκιὰ τῆς πραγματικῆς, τῆς πλήρους ζωῆς στὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ὅλα τὰ βάσανά μας στὴ γῆ δὲν εἶναι παρὰ μία ἀμυδρὰ σκιὰ τῶν τρομερῶν βασάνων, ποὺ θὰ ὑποστοῦν οἱ ἁμαρτωλοὶ στὴν κόλαση.</strong> Στὰ ἀποφθέγματα τῶν ἁγίων πατέρων διαβάζουμε τὸ ἑξῆς: «<em style="border: 0px; font-family: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Ρώτησαν κάποιο μεγάλο γέροντα: Πατέρα, πῶς ὑπομένεις τόσο καρτερικὰ τέτοιους ἀγῶνες; Κι ὁ γέροντας ἀπάντησε: Ὅλοι οἱ ἀγῶνες μου ἐδῶ στὴ γῆ εἶναι μικρότεροι ἀπὸ τὰ βάσανα μίας μέρας στὴν κόλαση</em>».</span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; margin: 0px 0px 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">Ἡ ζωὴ ἐδῶ στὴ γῆ, ὅσο ὑπέροχη κι ἂν εἶναι, ἀνακατεύεται μὲ βάσανα. <strong>Δὲν ὑπάρχει πληρότητα ζωῆς ἐδῶ</strong>. Ἀλλὰ καὶ τὰ βάσανα στὴ γῆ, ὅσο μεγάλα κι ἂν εἶναι, ἀνακατεύονται μὲ τὴ ζωή. Στὴν τελικὴ κρίση ὅμως τὰ βάσανα θ’ ἀπομονωθοῦν ἀπὸ τὴ ζωή. Καὶ τὰ δυό τους βέβαια θὰ εἶναι αἰώνια. Τί σημαίνει ἡ αἰωνιότητα αὐτή, ὁ ἀνθρώπινος νοῦς δὲν μπορεῖ νὰ τὸ χωρέσει. <strong>Σὲ κεῖνον ποὺ θά ᾽χει τὴ χαρὰ ν’ ἀτενίσει ἔστω καὶ γιὰ μία στιγμὴ τὸ πρόσωπο τοῦ Θεοῦ, θὰ τοῦ φανεῖ πὼς ἡ στιγμὴ αὐτὴ κράτησε χιλιάδες χρόνια. Ἐκεῖνος ποὺ θὰ βασανιστεῖ ἀπὸ τὸ διάβολο στὴν κόλαση γιὰ μία στιγμή, αὐτὴ ἡ στιγμὴ θὰ τοῦ φανεῖ ὅτι κράτησε αἰῶνες. Ὁ χρόνος, ὁ ρυθμὸς τῆς μέρας καὶ τῆς νύχτας, δὲν θὰ εἶναι ὅπως τὸν ξέραμε</strong>, ἀλλὰ θὰ εἶναι «<em style="border: 0px; font-family: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">μία ἡμέρα, καὶ ἡ ἡμέρα αὐτὴ γνωστὴ τῷ Κυρίῳ</em>» λέει ὁ <strong>προφήτης Ζαχαρίας</strong> (ιδ´ 7. βλ. Ἀποκ. κβ´ 5). <strong>Ἥλιος δὲν θὰ ὑπάρχει πιά, παρὰ μόνο ὁ Θεός</strong>. Κι ὁ ἥλιος αὐτὸς δὲν θ’ ἀνατέλλει καὶ θὰ δύει ὅπως τώρα. Ἡ αἰωνιότητα δέ θὰ μετριέται μὲ μέρες, ὅπως γίνεται τώρα μὲ τὸ χρόνο.<strong> Οἱ εὐλογημένοι θὰ μετρᾶνε τὴν αἰωνιότητα μὲ τοὺς ὅρους τῆς εὐφροσύνης τους κι οἱ ἁμαρτωλοὶ ποὺ θὰ βασανίζονται μὲ τοὺς ὅρους τῶν βασάνων τους</strong>.</span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; margin: 0px 0px 10px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">***</span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; margin: 0px 0px 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">Ἔτσι μίλησε κι αὐτὰ εἶπε ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς γιὰ τὸ τελευταῖο καὶ μέγιστο γεγονὸς ποὺ θὰ λάβει χώρα στὰ ὅρια τοῦ τέλους τοῦ χρόνου καὶ τῆς αἰωνιότητας. Καὶ πιστεύουμε πὼς<strong> ὅλ᾽ αὐτὰ θὰ γίνουν, ἀκριβῶς ὅπως τὰ εἶπε. Πρῶτα ἐπειδὴ ὅλα ὅσα προεῖπε ὁ Χριστὸς ἐπαληθεύτηκαν ἀπόλυτα καὶ δεύτερον, ἐπειδὴ ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ μεγαλύτερος φίλος μας, ὁ Μόνος ποὺ ἀγαπᾶ πραγματικὰ τὸ ἀνθρώπινο γένος.</strong> <strong>Καὶ στὴν ἀληθινὴ ἀγάπη ἐμπεριέχει μόνο τὴν τέλεια ἀλήθεια.</strong> Ἂν αὐτὰ δὲν ἐπρόκειτο νὰ γίνουν, δὲν θὰ μᾶς τά ᾽λεγε ὁ Κύριος. Ὅμως μᾶς τὰ εἶπε, καὶ θὰ γίνουν. Κι αὐτὰ βέβαια δὲν μᾶς τὰ εἶπε γιὰ νὰ κάνει ἐπίδειξη τῶν γνώσεων στοὺς ἀνθρώπους. Ὄχι! Ὁ Χριστὸς δὲν ζητοῦσε τὴ δόξα τῶν ἀνθρώπων (βλ. Ἰωάν. ε´ 41). <strong>Ὅλα μᾶς τὰ εἶπε γιὰ χάρη τῆς σωτηρίας μας</strong>. Ἐκεῖνος ποὺ ἔχει ἀντίληψη καὶ ὁμολογεῖ Χριστό, τὸν Κύριο, θὰ συνειδητοποιήσει πὼς ἡ ἀνάγκη γιὰ νὰ τὰ γνωρίζει αὐτὰ εἶναι μόνο γιὰ τὴ σωτηρία του. <strong>Ὁ Κύριος δὲν ἔκανε τίποτα, δὲν εἶπε οὔτε λέξη, οὔτε καὶ ἐπέτρεψε νὰ τοῦ συμβεῖ κάτι στὴ διάρκεια τῆς ζωῆς Του, ποὺ δὲν ἀφοροῦσε τὴ σωτηρίας μας</strong>.</span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; margin: 0px 0px 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"><strong>Ἂς γίνουμε συνετοὶ καὶ φρόνιμοι, λοιπόν, κι ἂς ἔχουμε πάντα μπροστὰ στὰ πνευματικά μας μάτια τὴν εἰκόνα τῆς Τελικῆς Κρίσης.</strong> <strong>Ἡ εἰκόνα αὐτὴ ἔχει κάνει ἤδη πολλοὺς ἁμαρτωλοὺς νὰ γυρίσουν ἀπὸ τὸ δρόμο τῆς ἀπωλείας στὸ δρόμο τῆς σωτηρίας. Ἡ ζωή μας εἶναι μικρή. Κι ὅταν τελειώνει, δὲν θὰ ὑπάρχουν περιθώρια γιὰ μετάνοια. Στὴ σύντομη ἐπίγεια ζωή μας πρέπει ν᾽ ἀποφασίσουμε ἐκεῖνο ποὺ θὰ εἶναι κρίσιμο γιὰ μᾶς στὴν αἰωνιότητα: Θὰ σταθοῦμε στὰ δεξιὰ ἢ στ᾽ ἀριστερὰ τοῦ Βασιλιᾶ τῆς Δόξας; Ὁ Θεὸς μᾶς ἀνέθεσε ἕνα μικρὸ κι ἁπλὸ καθῆκον, ἀλλὰ ἡ ἀνταπόδοση ἢ ἡ τιμωρία εἶναι πελώρια, ξεπερνοῦν τὴ δύναμη, κάθε ἀνθρώπινης γλώσσας γιὰ νὰ τὴν ἐκφράσουν.</strong></span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; margin: 0px 0px 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">Ἂς μὴν ὀλιγωρήσουμε λοιπόν, <strong>ἂς μὴ χάσουμε οὔτε μία μοναδικὴ μέρα. Κάθε μέρα μπορεῖ νὰ εἶναι καὶ ἡ τελευταία μας, ἡ ἀποφασιστική. Κάθε μέρα εἶναι δυνατὸ νὰ φέρει τὴν καταστροφὴ τοῦ κόσμου αὐτοῦ, νὰ γίνει ἡ αὐγὴ τῆς πολυαναμενόμενης Ἡμέρας.</strong> Λέει ὁ<strong> ἅγιος Γρηγόριος ὁ Διάλογος</strong>: «<em style="border: 0px; font-family: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">οὐκ οἴδατε ὅτι ἡ φιλία τοῦ κόσμου ἔχθρα τοῦ Θεοῦ ἐστιν;</em>» (Ἰακ. δ΄ 4). Ἑπομένως ἐκεῖνος ποὺ δὲν χαίρεται, ὅταν ἐγγίζει τὸ τέλος τοῦ κόσμου, δείχνει πὼς δέν εἶναι φίλος του καὶ ἑπομένως ἐχθρός τοῦ Θεοῦ. Τέτοιες σκέψεις ὅμως δὲν κάνουν οἱ πιστοί, ποὺ γνωρίζουν διὰ πίστεως πὼς ὑπάρχει καὶ ἄλλη ζωή, τὴν ὁποία καὶ ἐπιθυμοῦν εἰλικρινά».</span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; margin: 0px 0px 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">Εἴθε νὰ μὴ ντροπιαστοῦμε τὴν Ἡμέρα τοῦ Κυρίου, μπροστὰ στὸν Κύριο, στὴ χορεία τῶν ἀγγέλων Του καὶ στὰ δισεκατομμύρια τῶν δικαίων καὶ τῶν ἁγίων. <strong>Εἴθε νὰ μὴ χωριστοῦμε αἰώνια ἀπὸ τὸν Κύριο, ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους καὶ τοὺς ἁγίους Του, ἀπὸ τοὺς συγγενεῖς καὶ τοὺς φίλους μας ποὺ θὰ βρίσκονται στὰ δεξιά Του.</strong> Ἀλλὰ μαζὶ μὲ τὰ ἀμέτρητα πλήθη τῶν ἀγγέλων καὶ τῶν ἁγίων νὰ ψάλλουμε τὸν ἐπινίκιο ὕμνο: «<em style="border: 0px; font-family: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος Κύριος Σαβαώθ! Ἀλληλούια!</em>». Εἴθε νὰ δοξάζουμε μαζὶ μὲ τὶς οὐράνιες δυνάμεις τὸν Σωτήρα Κύριό μας, τὸν Υἱό, μαζὶ μὲ τὸν Πατέρα καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, τὴν ὁμοούσια καὶ ἀδιαίρετη Τριάδα στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων. Ἀμήν.</span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; margin: 0px 0px 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"> </span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; margin: 0px 0px 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><em style="border: 0px; font-family: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">(Πηγή: «Καιρός Μετανοίας» Ομιλίες Β’, Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Επιμέλεια – Μετάφραση – Κεντρική διάθεση: Πέτρος Μπότσης)</span></em></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; margin: 0px 0px 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: Arial, Verdana; font-size: medium;"><i>https://alopsis.gr</i></span></span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; margin: 0px 0px 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: Arial, Verdana;"><i><br /></i></span></span></p>Αετοπετρίτηςhttp://www.blogger.com/profile/01239590751306846850noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8301256417468549066.post-1673614873588301722024-03-09T02:00:00.001+02:002024-03-09T02:00:00.140+02:00«Δεν θα πάω ξανά στην εκκλησία!» (Διδακτική ιστορία)<p><span style="font-size: medium;"><br /></span></p><p><span style="font-size: medium;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhVW1nH_IEtwBgAerIPROzIqXZKNpvdOC64NZwnzSlhRFa1uTMQs4Y2W4Q1SKZ13sQYZSi2nSuzdSQQAqntywKJGG4X0YYQF5DAV-6JHXj1mt4oNCZU8iwnQTBM41BPLq5i41DR7-aUY0a5-ao-4pgaqomSWV4zV0g-UupRkZawfGH76Ojt40_ChzXrscvt" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" data-original-height="400" data-original-width="399" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhVW1nH_IEtwBgAerIPROzIqXZKNpvdOC64NZwnzSlhRFa1uTMQs4Y2W4Q1SKZ13sQYZSi2nSuzdSQQAqntywKJGG4X0YYQF5DAV-6JHXj1mt4oNCZU8iwnQTBM41BPLq5i41DR7-aUY0a5-ao-4pgaqomSWV4zV0g-UupRkZawfGH76Ojt40_ChzXrscvt=w398-h400" width="398" /></a></span></div><span style="font-size: medium;"><br /><br /></span><p></p><p><span style="font-size: medium;"> <span style="color: blue; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-weight: 700;">*Καταπληκτική διδακτική ιστορία! Αξίζει να αφιερώσετε 2 λεπτά από τον χρόνο σας και να την διαβάσετε!</span></span></p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin: 0px 0px 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"><span id="more-26970" style="background: 0px 0px; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"></span><span style="background: 0px 0px; border: 0px; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Νεαρός μίλησε στον ιερέα και είπε:</span></span></p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin: 0px 0px 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background: 0px 0px; border: 0px; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">«Δεν θα πάω ξανά στην εκκλησία!»</span></span></p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin: 0px 0px 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background: 0px 0px; border: 0px; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">Ο ιερέας ρώτησε:</span></span></p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin: 0px 0px 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background: 0px 0px; border: 0px; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">«Γιατί;»</span></span></p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin: 0px 0px 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background: 0px 0px; border: 0px; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">Ο νεαρός απάντησε:</span></span></p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin: 0px 0px 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"><span style="background: 0px 0px; border: 0px; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">– Είδα τους χριστιανούς να λένε άσχημα λογια για τους άλλους χριστιανούς όλοι οι ενορίτες κοιτουσαν τα τηλέφωνα τους κατά τη διάρκεια της λειτουργίας , και...<span></span></span></span></p><a name='more'></a><span style="font-size: medium;"> αυτό είναι μόνο μερικά πράγματα που παρατήρησα …<br /><span style="background: 0px 0px; border: 0px; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Ο ιερέας είπε:</span></span><p></p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin: 0px 0px 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background: 0px 0px; border: 0px; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">– Εντάξει, αλλά προτού να φύγεις , μου κάνεις μια χάρη: Πάρτε ένα γεμάτο ποτήρι νερό και περπατήστε τρεις φορές γύρω από την εκκλησία, χωρίς να χυθεί μια μοναδική σταγόνα στο πάτωμα. Μετά από αυτό, βγείτε από την Εκκλησία, αν θέλετε.</span></span></p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin: 0px 0px 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background: 0px 0px; border: 0px; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">Ο νέος τύπος σκέφτηκε ότι ήταν πολύ εύκολο!</span></span></p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin: 0px 0px 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background: 0px 0px; border: 0px; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">Και πήγε τρεις φορές γύρω, όπως ζήτησε ο ιερέας. Όταν τελείωσα, είπα στον ιερέα ότι όλα ήταν έτοιμα.</span></span></p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin: 0px 0px 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background: 0px 0px; border: 0px; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">Και ο ιερέας ρώτησε: «</span></span></p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin: 0px 0px 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background: 0px 0px; border: 0px; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">Όταν περπατήσατε μέσα στην Εκκλησία, είδατε πώς η αδελφή σας μίλησε για άλλη αδελφή;</span></span></p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin: 0px 0px 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background: 0px 0px; border: 0px; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">Ο τύπος είπε:</span></span></p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin: 0px 0px 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background: 0px 0px; border: 0px; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">– Όχι.</span></span></p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin: 0px 0px 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background: 0px 0px; border: 0px; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">«Έχετε δει κάποιον που κοιτάζει το τηλέφωνό του ;»</span></span></p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin: 0px 0px 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background: 0px 0px; border: 0px; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">– Οχι.</span></span></p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin: 0px 0px 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background: 0px 0px; border: 0px; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">«Ξέρεις γιατί;»</span></span></p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin: 0px 0px 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background: 0px 0px; border: 0px; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">– Οχι.</span></span></p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin: 0px 0px 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background: 0px 0px; border: 0px; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">– Εσείς εστιάζετε το νου σας στο ποτήρι για να βεβαιωθείτε ότι δεν το ανανετρεψετε και δεν θα πετάξετε το νερό.</span></span></p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin: 0px 0px 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background: 0px 0px; border: 0px; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">Το ίδιο συμβαίνει και με τη ζωή μας. Όταν η προσοχή μας επικεντρώνεται στον Κύριό μας Ιησού Χριστό, δεν έχουμε χρόνο να δούμε τα λάθη των άλλων!</span></span></p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin: 0px 0px 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">πηγή: <a href="http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2018/03/blog-post_775.html" rel="noopener" style="background: 0px 0px; border: 0px; color: #990000; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" target="_blank">http://apantaortodoxias.blogspot.gr</a></span></p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin: 0px 0px 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background: 0px 0px; border: 0px; color: navy; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background: 0px 0px; border: 0px; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"><a href="https://agioskosmasoaitolos.wordpress.com/2018/03/31/%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%B8%CE%B1-%CF%80%CE%AC%CF%89-%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%AC-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%BA%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%AF%CE%B1/#more-34668" rel="noopener" style="background: 0px 0px; border: 0px; color: #990000; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" target="_blank"><span style="background: 0px 0px; border: 0px; color: navy; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">agioskosmasoaitolos.wordpress.com</span></a>¨</span></span></span></p><p style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin: 0px 0px 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background: 0px 0px; border: 0px; color: navy; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background: 0px 0px; border: 0px; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><a href="https://simeiakairwn.wordpress.com/2018/04/03/%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%B8%CE%B1-%CF%80%CE%AC%CF%89-%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%AC-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%BA%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CE%B4%CE%B9%CE%B4%CE%B1%CE%BA%CF%84/#more-26970"><span style="font-size: medium;">https://simeiakairwn. </span></a><br /></span></span></p>Αετοπετρίτηςhttp://www.blogger.com/profile/01239590751306846850noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8301256417468549066.post-635463205056008462024-03-09T01:30:00.003+02:002024-03-09T01:30:00.124+02:00Τι έλεγε ο Άγιος Παΐσιος για τους νεκρούς, τα μνημόσυνα και το Ψυχοσάββατο!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin-bottom: 23px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;">
<span style="background: 0px 0px; border: 0px; color: maroon; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background: 0px 0px; border: 0px; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /></span></span></div>
<div style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin-bottom: 23px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;">
<span style="background: 0px 0px; border: 0px; color: maroon; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background: 0px 0px; border: 0px; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><img alt="ÃÂÃÂÿÃÂÃÂûõÃÂüñ õùúÃÂýñàóùñ ñóùÿàÃÂñùÃÂùÿàóùñ úõúÿùü÷üõýÿàÃÂ" src="https://simeiakairwn.files.wordpress.com/2019/03/959be-saint2bpaisios2bsaturday2bof2bsouls2b1.jpg?w=510&h=360" /></span></span></div>
<div style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin-bottom: 23px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;">
<span style="background: 0px 0px; border: 0px; color: maroon; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background: 0px 0px; border: 0px; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Με αφορμή το πρώτο Ψυχοσάββατο παραθέτουμε τα λόγια του αγίου Παϊσίου, ο οποίος μας καλεί να προσευχηθούμε και να προσφέρουμε ελεημοσύνη για την ανάπαυση των ψυχών των κεκοιμημένων. Οι προσευχές και τα μνημόσυνα έχουν τη δυνατότητα και από την κόλαση να βγάλουν τη ψυχή.</span></span></div>
<div style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin-bottom: 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span id="more-36064" style="background: 0px 0px; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"></span><em style="background: 0px 0px; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background: 0px 0px; border: 0px; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">-Γέροντα, οι υπόδικοι νεκροί (πλην των Αγίων) μπορούν να προσεύχονται;</span></em></div>
<div style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin-bottom: 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
-Έρχονται σε συναίσθηση και ζητούν βοήθεια, αλλά δεν μπορούν να βοηθήσουν τον εαυτό τους. Όσοι βρίσκονται στον Άδη μόνο ένα πράγμα θα ήθελαν από τον Χριστό: να ζήσουν πέντε λεπτά για να μετανοήσουν. Εμείς που ζούμε, έχουμε περιθώρια μετανοίας, ενώ οι καημένοι οι κεκοιμημένοι δεν μπορούν πια μόνοι τους να καλυτερεύσουν την θέση τους, αλλά περιμένουν από εμάς βοήθεια. Γι’ αυτό έχουμε χρέος να τους βοηθούμε με την προσευχή μας.</div>
<div style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin-bottom: 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Μου λέει ο λογισμός ότι μόνο το δέκα τοις εκατό από τους υπόδικους νεκρούς βρίσκονται σε δαιμονική κατάσταση, και, εκεί που είναι, βρίζουν τον Θεό, όπως οι δαίμονες. Δεν ζητούν βοήθεια, αλλά και δεν δέχονται βοήθεια! Γιατί, τι να τους κάνει ο Θεός; Σαν ένα παιδί που απομακρύνεται από τον πατέρα του, σπαταλάει όλη την περιουσία του και από πάνω βρίζει και τον πατέρα του. Ε, τι να το κάνει αυτό ο πατέρας του;</div>
<div style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin-bottom: 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Οι άλλοι όμως οι υπόδικοι, που έχουν λίγο φιλότιμο, αισθάνονται την ενοχή τους, μετανοούν και υποφέρουν για τις αμαρτίες. Ζητούν να βοηθηθούν και βοηθιούνται θετικά με τις προσευχές των πιστών. Τους δίνει δηλαδή ο Θεός μία ευκαιρία, τώρα που είναι υπόδικοι, να βοηθηθούν μέχρι να γίνει η Δευτέρα Παρουσία. Και όπως σε αυτή τη ζωή, αν κάποιος είναι φίλος με τον βασιλιά, μπορεί να μεσολαβήσει και να βοηθήσει έναν υπόδικο, έτσι κι αν είναι κανείς φίλος με τον Θεό, μπορεί να μεσολαβήσει στο Θεό με την προσευχή του και να μεταφέρει τους υπόδικους από την μία φυλακή σε άλλη καλύτερη, από το ένα κρατητήριο σε ένα άλλο καλύτερο. Ή ακόμα μπορεί να τους μεταφέρει και σε ένα δωμάτιο ή σε διαμέρισμα.</div>
<div style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin-bottom: 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Όπως ανακουφίζουμε τους φυλακισμένους με αναψυκτικά κλπ που τους πηγαίνουμε, έτσι και τους νεκρούς τους ανακουφίζουμε με τις προσευχές και τις ελεημοσύνες που κάνουμε για τη ψυχή τους. Οι προσευχές των ζώντων για τους κεκοιμημένους και ταμνημόσυνα είναι η τελευταία ευκαιρία που δίνει ο Θεός στους κεκοιμημένους να βοηθηθούν, μέχρι να γίνει η τελική Κρίση. Μετά την δίκη δεν θα υπάρχει δυνατότητα να βοηθηθούν….</div>
<div style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin-bottom: 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
…Ο Θεός θέλει να βοηθήσει τους κεκοιμημένους, γιατί πονάει για τη σωτηρία τους, αλλά δεν το κάνει, γιατί έχει αρχοντιά. Δεν θέλει να δώσει δικαίωμα στο διάβολο να πει: Πως τον σώζεις αυτόν, ενώ δεν κοπίασε; Όταν εμείς προσευχόμαστε για τους κεκοιμημένους, Του δίνουμε το δικαίωμα να επεμβαίνει. Περισσότερο μάλιστα συγκινείται ο Θεός όταν προσευχόμαστε για τους κεκοιμημένους παρά για τους ζώντες.</div>
<div style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin-bottom: 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Γι’ αυτό και η Εκκλησία μας έχει τα κόλλυβα, τα μνημόσυνα. Τα μνημόσυνα είναι ο καλύτερος δικηγόρος για τις ψυχές των κεκοιμημένων. Έχουν τη δυνατότητα και από την κόλαση να βγάλουν τη ψυχή. Κι εσείς σε κάθε Θεία Λειτουργία να διαβάζετε κόλλυβα για τους κεκοιμημένους. Έχει νόημα το σιτάρι: Σπείρετε εν φθορά, εγείρεται εν αφθαρσία (Α’ Κορινθ, κεφ 15, εδ 42)(δηλαδή συμβολίζει το θάνατο και την ανάσταση του ανθρώπου), λέει η Γραφή…</div>
<div style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin-bottom: 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<em style="background: 0px 0px; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background: 0px 0px; border: 0px; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">-Γέροντα, αυτοί που έχουν πεθάνει πρόσφατα έχουν μεγαλύτερη ανάγκη από προσευχή;</span></em></div>
<div style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin-bottom: 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
-Εμ, όταν μπαίνει κάποιος στη φυλακή, στην αρχή δεν δυσκολεύεται πιο πολύ; Να κάνουμε προσευχή για τους κεκοιμημένους που δεν ευαρέστησαν στον Θεό, για να κάνει κάτι και γι’ αυτούς ο Θεός. Ιδίως, όταν ξέρουμε ότι κάποιος ήταν σκληρός, γιατί μπορεί να νομίζουμε ότι ήταν σκληρός, αλλά στη πραγματικότητα να μην ήταν-και είχε αμαρτωλή ζωή, τότε να κάνουμε πολλή προσευχή, Θείες Λειτουργίες, Σαρανταλείτουργα για τη ψυχή του και να ...</div>
<a name='more'></a>δίνουμε ελεημοσύνη σε φτωχούς για τη σωτηρία της ψυχής του, για να ευχηθούν οι φτωχοί “να αγιάσουν τα κόκκαλά του”, ώστε να καμθεί ο Θεός και να τον ελεήσει. Έτσι ότι δεν έκανε εκείνος, το κάνουμε εμείς γι’ αυτόν. Ενώ ένας άνθρωπος που είχε καλωσύνη, ακόμα και αν η ζωή του δεν ήταν καλή, επειδή είχε καλή διάθεση, με λίγη προσευχή πολύ βοηθιέται.<br />
<div style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin-bottom: 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Έχω υπόψη μου γεγονότα που μαρτυρούν πόσο οι κεκοιμημένοι βοηθιούνται με την προσευχή πνευματικών ανθρώπων. Κάποιος ήρθε στο Καλύβι και μου είπε με κλάματα: Γέροντα, δεν έκανα προσευχή για κάποιο γνωστό μου κεκοιμημένο και μου παρουσιάστηκε στον ύπνο μου. Είκοσι μέρες, μου είπε, έχεις να με βοηθήσεις, με ξέχασες και υποφέρω! Πράγματι, μου λέει (ο προσκηνυτής) εδώ και 20 μέρες είχα ξεχαστεί με διάφορες μέριμνες και ούτε για τον εαυτό μου δεν προσευχόμουν.</div>
<div style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin-bottom: 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<em style="background: 0px 0px; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background: 0px 0px; border: 0px; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">-Όταν, Γέροντα, πεθάνει κάποιος και μας ζητήσουν να προσευχηθούμε γι’ αυτόν, είναι καλό να κάνουμε κάθε μέρα ένα κομποσχοίνι μέχρι τα σαράντα;</span></em></div>
<div style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin-bottom: 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
-Άμα κάνεις κομποσχοίνι γι’αυτόν, βάλε και άλλους κεκοιμημένους. Γιατί να πάει η αμαξοστοιχία στον προορισμό της με έναν μόνο επιβάτη, ενώ χωράει και άλλους;</div>
<div style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin-bottom: 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Πόσοι κεκοιμημένοι έχουν ανάγκη οι καημένοι και ζητούν βοήθεια και δεν έχουν κανέναν να προσευχηθεί γι’αυτούς! Μερικοί, κάθε τόσο, κάνουν μνημόσυνο μόνο για κάποιον δικό τους. Με αυτό το τρόπο δεν βοηθιέται ούτε ο δικός τους, γιατί η προσευχή τους δεν είναι τόσο ευάρεστη στο Θεό. Αφού τόσα μνημόσυνα έκαναν γι’ αυτόν, ας κάνουν συγχρόνως και για τους ξένους.</div>
<div style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin-bottom: 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<em style="background: 0px 0px; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background: 0px 0px; border: 0px; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">-Γέροντα, οι νεκροί που δεν έχουν ανθρώπους να προσεύχονται γι’αυτούς βοηθιούνται από τις προσευχές εκείνων που προσεύχονται γενικά για τους κεκοιμημένους;</span></em></div>
<div style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin-bottom: 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
-Και βέβαια βοηθιούνται. Εγώ, όταν προσεύχομαι για όλους τους κεκοιμημένους, βλέπω στον ύπνο μου τους γονείς μου, γιατί αναπαύονται από την προσευχή που κάνω. Κάθε φορά που έχω Θεία Λειτουργία, κάνω γενικό μνημόσυνο για όλους τους κεκοιμημένους… Αν καμιά φορά δεν κάνω ευχή για τους κεκοιμημένους, παρουσιάζονται γνωστοί κεκοιμημένοι μπροστά μου. Έναν συγγενή μου, που είχε σκοτωθεί στο πόλεμο, τον είδα μπροστά μου μετά τη Θεία Λειτουργία, την ώρα του μνημοσύνου, γιατί αυτόν δεν τον είχα γραμμένο με τα ονόματα των κεκοιμημένων, επειδή μνημονεύονταν στη Προσκομιδή με τους ηρωικώς πεσόντες. Κι εσείς στην Αγία Πρόθεση να μη δίνετε να μνημονευθούν μόνο ονόματα ασθενών, αλλά και ονόματα κεκοιμημένων, γιατί μεγαλύτερη ανάγκη έχουν οι κεκοιμημένοι!</div>
<div style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin-bottom: 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Ειρήνη εστί μετ’ εκείνων, οίτινες ενίκησαν τον κόσμον. ειρήνη ειή μεθ’ ημών, οίτινες έτι και νυν αγωνιζόμεθα. Ούτω φεύγει η θλίψις του κόσμου, ούτως εξαφανίζεται του θανάτου το κέντρον, και ώς νικητής υπεράνω της κόνεως ίσταται ο Χριστός μετά πάντων των εις αυτών πιστευόντων και λέγει:»ταῦτα λελάληκα ὑμῖν ἵνα ἐν ἐμοὶ εἰρήνην ἔχητε. ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἔξετε· ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον». (Ιωαν 16 33)</div>
<div style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 23.4px; margin-bottom: 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="background: 0px 0px; border: 0px; color: #990000; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><a href="https://www.ixnk.gr/orthodoksi-vivliothiki/vivlia/agiou-paisiou/gerontos-paisiou-agioreitou-peri-prosefxis-kod-3093" rel="noopener noreferrer" style="background: 0px 0px; border: 0px; color: #990000; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" target="_blank">Από τον Δ’ τόμο, Οικογενειακή Ζωή, Λόγοι του π. Παϊσίου, Εκδόσεις Ησυχαστήριο Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος, Σουρωτή, Θεσσαλονίκη.</a></span></div>
<div style="background: 0px 0px rgb(255, 255, 255); border: 0px; line-height: 23.4px; margin-bottom: 23px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="color: #333333; font-family: "verdana" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">https://simeiakairwn.wordpress.com/2019/03/01/ </span></div>
</div>
Αετοπετρίτηςhttp://www.blogger.com/profile/01239590751306846850noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8301256417468549066.post-16468482786128703022024-03-09T01:30:00.001+02:002024-03-09T01:30:00.124+02:009 ΜΑΡΤΙΟΥ-Άγιοι Σαράντα Μάρτυρες που μαρτύρησαν στη Σεβάστεια<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br /><br /><table align="center" border="0" id="ctl00_ContentPlaceHolder1_tblSaintMain" style="background-color: white; color: #3b3b3b; font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; margin: 0px; padding: 0px; text-align: justify; width: 500px;"><tbody style="margin: 0px; padding: 0px;">
<tr style="margin: 0px; padding: 0px;"><td align="justify" style="margin: 0px; padding: 0px;"><div id="fsBio" style="margin: 0px; padding: 0px;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQt12RyBvEddTDjc2Wbwq5uWqRxpoxNMZuORBFhUwwdZc45JAFdaYl3otwEcNP3I5ygJJDtr-j3ZumLM1_iNaBIzUtoVeabAvhb6bpsEQWb2BuqERKltHLtEb2jd0436zknWdODLm8CHbB/s246/111.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; font-family: "Times New Roman"; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="205" data-original-width="246" height="333" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQt12RyBvEddTDjc2Wbwq5uWqRxpoxNMZuORBFhUwwdZc45JAFdaYl3otwEcNP3I5ygJJDtr-j3ZumLM1_iNaBIzUtoVeabAvhb6bpsEQWb2BuqERKltHLtEb2jd0436zknWdODLm8CHbB/w400-h333/111.jpg" width="400" /></a></div><div id="fsBio" style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div>
<div id="fsBio" style="margin: 0px; padding: 0px;">
<span style="font-size: medium;"><br /></span></div>
<div id="fsBio" style="margin: 0px; padding: 0px;">
<span style="font-size: medium;"><br /></span></div>
<div id="fsBio" style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-size: medium;">
Και οι σαράντα αυτοί Άγιοι ήταν στρατιώτες στο πιο επίλεκτο τάγμα του στρατού του Λικινίου. Όταν αυτός εξαπέλυσε διωγμό κατά των χριστιανών, οι Άγιοι σαράντα συλλαμβάνονται αμέσως από τον έπαρχο Αγρικόλα (στη Σεβάστεια). Στην αρχή τους επαινεί και τους υπόσχεται αμοιβές και αξιώματα, για να αρνηθούν την πίστη τους. Τότε ένας από τους σαράντα, ο Κάνδιδος, απαντά: «Ευχαριστούμε για τους επαίνους της ανδρείας μας. Άλλ' ο Χριστός, στον όποιο πιστεύουμε, μας διδάσκει ότι στον καθένα άρχοντα πρέπει να του προσφέρουμε ό,τι του ανήκει. Και γι' αυτό στο βασιλέα προσφέρουμε τη στρατιωτική υπακοή. Αν, όμως, ενώ ακολουθούμε το Ευαγγέλιο, δεν ζημιώνουμε το κράτος, αλλά μάλλον το ωφελούμε με την υπηρεσία μας, γιατί μας ανακρίνεις για την πίστη πού μορφώνει τέτοιους χαρακτήρες και οδηγεί σε τέτοια έργα;» Ο Αγρικόλας κατάλαβε ότι δεν μπορούσε να τους επιβληθεί με ήρεμο τρόπο και διέταξε να τους βασανίσουν. Οπότε, μια παγωμένη χειμωνιάτικη νύχτα, τους ρίχνουν στα κρύα νερά μιας λίμνης. Το μαρτύριο ήταν φρικτό. Τα σώματα άρχισαν να μελανιάζουν. Αλλα αυτοί ενθάρρυναν ο ένας τον άλλο, λέγοντας: «Δριμύς ο χειμών, αλλά γλυκύς ο παράδεισος. Λίγο ας υπομείνουμε και σε μια νύχτα θα κερδίσουμε ολόκληρη την αιωνιότητα».<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" />Ενώ προχωρούσε το μαρτύριο, ένας μόνο λιποψύχησε και βγήκε από τη λίμνη. Τον αντικατέστησε όμως ο φρουρός (Αγλάϊος), που είδε τα στεφάνια πάνω από τα κεφάλια τους. Ομολόγησε το Χριστό, μπήκε στη λίμνη και μαζί με τους 39 παίρνει και αυτός το στεφάνι του μαρτυρίου, αφού μισοπεθαμένους τους έβγαλαν το πρωί από τη λίμνη και τους συνέτριψαν τα σκέλη. Τα μαρτυρικά λείψανα ευρέθησαν από τους Χριστιανούς σε κάποιο γκρεμό, όπου είχαν συναχθεί κατά θεία οικονομία και ενταφιάσθηκαν με ευλάβεια.<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" />Στον Ευεργετινό αναφέρεται ότι ενώ οι Άγιοι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες βρίσκονταν στο στάδιο της αθλήσεως έχοντας παραμείνει όλη τη νύχτα μέσα στην παγωμένη λίμνη και καθώς τους έσερναν στον αιγιαλό για να τους συντρίψουν τα σκέλη, η μητέρα ενός Μάρτυρος παρέμενε εκεί πάσχουσα με αυτούς, βλέποντας το παιδί της που ήταν νεότερο στην ηλικία από όλους, μήπως και λόγω του νεαρού της ηλικίας και της αγάπης προς την ζωή, δειλιάσει και βρεθεί ανάξιο της τιμής και της τάξεως των στρατιωτών του Χριστού. Στεκόταν λοιπόν, εκεί και άπλωνε τα χέρια της προς το παιδί της λέγοντας: «Παιδί μου γλυκύτατο, υπόμεινε για λίγο και θα καταστείς τέκνο του Ουράνιου Πατέρα. Μην φοβηθείς τις βασάνους. Ιδού, παρίσταται ως βοηθός σου ο Χριστός. Τίποτε δεν θα είναι από εδώ και πέρα πικρό, τίποτα το επίπονο δεν θα απαντήσεις. Όλα εκείνα παρήλθαν, διότι όλα αυτά τα νίκησες με τη γενναιότητά σου. Χαρά μετά από αυτά, άνεση, ευφροσύνη. Όλα αυτά θα τα γεύεσαι, διότι θα είσαι κοντά στον Χριστό και θα πρεσβεύεις εις Αυτόν και για μένα που σε γέννησα».<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" />Τα λείψανα των Αγίων βρήκε με θεία οπτασία, το έτος 438 μ.Χ., η αυτοκράτειρα Πουλχερία (βλέπε <a class="tTip" href="http://www.saint.gr/02/17/index.aspx" style="background-color: inherit; color: #4284b0; font-weight: bold; margin: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;" title="<table cellspacing="1" cellpadding="1" border="0"><tr><td><img src="http://www.saint.gr/addons/photos/0217.jpg" alt="Άγιος Θεόδωρος ο Τήρων, Άγιοι Μαρκιανός και Πουλχερία οι βασιλείς" /></td><td valign="top"><span style="text-decoration: underline"><strong>17/02/2020</strong></span><br /><br />Άγιος Θεόδωρος ο Τήρων, Άγιοι Μαρκιανός και Πουλχερία οι βασιλείς</td></tr></table>">17 Φεβρουαρίου</a>) κρυμμένα στο ναό του Αγίου Θύρσου, πίσω από τον άμβωνα, στον τάφο της διακόνισσας Ευσέβειας σε δύο αργυρές θήκες, οι οποίες κατά την διαθήκη της Ευσέβειας, είχαν εναποτεθεί στον τάφο της στο μέρος της κεφαλής της. Στην συνέχεια η Πουλχερία οικοδόμησε ναό έξω από τα τείχη των Τρωαδησίων.<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" />Σπουδαία από ιστορικής απόψεως θεωρείται από ...</span><a name='more'></a><span style="font-size: medium;">νεότερους ερευνητές η Διαθήκη των Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, η οποία αποσκοπεί στο να παρεμποδίσει τον διασκορπισμό των ιερών λειψάνων τους μεταξύ των Χριστιανών, πράγμα συνηθισμένο στην Ανατολή κατά τους χρόνους εκείνους.<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" />Οι γονείς του Μεγάλου Βασιλείου (βλέπε <a href="http://www.saint.gr/132/saint.aspx" style="background-color: inherit; color: #4284b0; font-weight: bold; margin: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">εδώ</a>), που κατείχαν «κόνιν» και τεμάχια των ιερών λειψάνων των Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, ανήγειραν τον πρώτο ναό στην Ανατολή εις τιμήν των Αγίων, όπου και ετάφησαν, σε κτήμα τους στον Πόντο.<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" />Ναός αφιερωμένος στους Αγίους Τεσσαράκοντα Μάρτυρες υπήρχε στην περιοχή Μέση της Κωνσταντινούπολης, που είχε ανεγερθεί από τον αυτοκράτορα Τιβέριο Α’ (579 - 582 μ.Χ.) και συμπληρωθεί από τον αυτοκράτορα Μαυρίκιο (582 - 602 μ.Χ.). Το ναό κατεκόσμησε ο Ανδρόνικος ο Κομνηνός (1183 - 1185 μ.Χ.). Στο ναό αυτό λειτουργούνταν κατά την ημέρα της μνήμης των Αγίων Μαρτύρων οι αυτοκράτορες. Άλλοι ναοί υπήρχαν:<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" />α) στο παλάτι, και ο οποίος πανηγύριζε στις 27 Αυγούστου,<br style="margin: 0px; padding: 0px;" />β) στη νήσο Πλάτη, ἢ Πλατεία,<br style="margin: 0px; padding: 0px;" />γ) στη μονή της Χώρας,<br style="margin: 0px; padding: 0px;" />δ) στην Έμμεσα της Συρίας.<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" />Η Σύναξη αυτών ετελείτο στο αγιότατο Μαρτύριό τους πλησίον του Χαλκού Τετραπύλου.<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" />Τέλος αξίζει να αναφέρουμε ότι οι Άγιοι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες είναι προστάτες της Ι. Μ. Ξηροποτάμου στο Άγιον Όρος, το Καθολικό της οποίας τιμάται στη Μνήμη τους.<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" />Κατά τους Παρισινούς Κώδικες 1575 και 1476 τα ονόματα τους ήταν: Κυρίων, Κάνδιδος (ή Κλαύδιος), Δόμνας, Ευτύχιος (ή Ευτυχής), Σεβηριανός, Κύριλλος, Θεόδουλος, Βιβιανός, Αγγίας, Ησύχιος, Ευνοϊκός, Μελίτων, Ηλιάδης (ή Ηλίας), Αλέξανδρος, Σακεδών (ή Σακερδών), Ουάλης, Πρίσκος, Χουδίων, Ηράκλειος, Εκδίκιος, (ή Ευδίκιος), Ιωάννης, Φιλοκτήμων, Φλάβιος, Ξάνθιος, (ή Ξανθιάς), Ουαλέριος, Νικόλαος, Αθανάσιος, Θεόφιλος, Λυσίμαχος, Γάϊος, Κλαύδιος, Σμάραγδος, Σισίνιος, Λεόντιος, Αέτιος, Ακάκιος, Δομετιανός (ή Δομέτιος), δυο Γοργόνιοι, Ιουλιανός, (ή Ελιανός ή Ηλιανός), και Αγλάϊος ο καπικλάριος. (Ορισμένοι Κώδικες αναφέρουν και επιπλέον των σαράντα ονόματα, όπως αυτά των Αγίων Αειθάλα, άλλου Γοργονίου κ.λ.π.).<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></span></div>
</td></tr>
<tr style="margin: 0px; padding: 0px;"><td align="justify" style="margin: 0px; padding: 0px;"><div id="fsLeitKeimena" style="margin: 0px; padding: 0px;">
<span style="font-size: medium;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="margin: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: underline;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">Ἀπολυτίκιον</strong></span> <a href="http://soundcloud.com/byzantine-music/03-09/download" style="background-color: inherit; color: #4284b0; font-weight: bold; margin: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">(Κατέβασμα)</a><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><span class="LeitType" style="color: red; margin: 0px; padding: 0px;">Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.</span><br style="margin: 0px; padding: 0px;" />Θείω Πνεύματι, συγκροτηθέντες, δῆμος ὤφθητε, τροπαιοφόρος, Ἀθλοφόροι Χριστοῦ Τεσσαράκοντα, διὰ πυρὸς γὰρ καὶ ὕδατος ἔνδοξοι, δοκιμασθέντες λαμπρῶς ἐδοξάσθητε. Ἀλλ' αἰτήσασθε, Τριάδα τὴν ὑπερούσιον, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος.<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="margin: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: underline;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">Ἕτερον Ἀπολυτίκιον</strong></span><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><span class="LeitType" style="color: red; margin: 0px; padding: 0px;">Ἦχος α’.</span><br style="margin: 0px; padding: 0px;" />Τάς ἀλγηδόνας τῶν Ἁγίων, ἃς ὑπέρ σοῦ ἔπαθον, δυσωπήθητι, Κύριε· καί πάσας ἡμῶν τάς ὀδύνας ἴασαι, φιλάνθρωπε δεόμεθα.<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="margin: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: underline;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">Ἕτερον Ἀπολυτίκιον</strong></span><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><span class="LeitType" style="color: red; margin: 0px; padding: 0px;">Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.</span><br style="margin: 0px; padding: 0px;" />Τοὺς γενναίους ὁπλίτας τοῦ τῶν ὅλων δεσπόζοντος, τοὺς συγκροτηθέντας ἐν πίστει, ὁμοφώνος τιμήσωμεν· Χριστῷ γὰρ στρατευθέντες εὐσεβῶς, δι’ ὕδατος διῆλθον καὶ πυρός, καὶ πρὸς θείαν εἰσέλθοντες ἀναψυχήν, προΐστανται τῶν βοώντων· δόξα τῷ ἐνισχύσαντι ὑμᾶς, δόξα τῷ στεφανώσαντι, δόξα τῷ θαυμαστώσαντι ὑμᾶς, Τεσσαράκοντα Μάρτυρες.<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="margin: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: underline;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">Κοντάκιον</strong></span><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><span class="LeitType" style="color: red; margin: 0px; padding: 0px;">Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ.</span><br style="margin: 0px; padding: 0px;" />Συντεταγμένοι εὐσεβείᾳ καὶ στερρότητι μαρτυρικῶς τὸν δυσμενῆ ἐθριαμβεύσατε, Τεσσαράκοντα γενναῖοι Χριστοῦ ὁπλῖται· Ἀλλ’ ὡς σύμμορφοι ἐν ἄθλοις καὶ ἐν χάριτι, Ἐν ἀγάπῃ καὶ εἰρήνῃ συντηρήσατε τοὺς κραυγάζοντας, χαίροις ἅγιον σύνταγμα.<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="margin: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: underline;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">Ἕτερον Κοντάκιον</strong></span><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><span class="LeitType" style="color: red; margin: 0px; padding: 0px;">Ἦχος πλ. β’. Τήν ὑπέρ ἡμῶν.</span><br style="margin: 0px; padding: 0px;" />Πάσαν στρατιὰν, τοῦ κόσμου καταλιπόντες, τῷ ἐν οὐρανοῖς Δεσπότῃ προσεκολλήθητε, Ἀθλοφόροι Κυρίου Τεσσαράκοντα, διά πυρός γάρ καί ὕδατος, διελθόντες μακάριοι, ἐπαξίως ἐκομίσασθε, δόξαν ἐκ τῶν οὐρανῶν, καί στεφάνων πληθύν.<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="margin: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: underline;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">Κάθισμα</strong></span><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><span class="LeitType" style="color: red; margin: 0px; padding: 0px;">Ἦχος πλ. δ'. Τὴν Σοφίαν.</span><br style="margin: 0px; padding: 0px;" />Τῷ Χριστῷ στρατευθέντες μαρτυρικῶς, τὸν ἐχθρὸν καθελόντες ἀθλητικῶς, ἔργοις ἐκπληρώσαντες, τοῦ Προφήτου τὰ ῥήματα· διὰ πυρὸς γὰρ καὶ ὕδατος, γενναίως διήλθετε, ἀναψυχὴν εὑράμενοι, ζωὴν τὴν αἰώνιον· ὅθεν καὶ στεφάνους οὐρανόθεν λαβόντες, χοροῖς συνευφραίνεσθε, Ἀσωμάτων δυνάμεων, Ἀθλοφόροι πανεύφημοι, πρεσβεύσατε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν ἁγίαν μνήμην ὑμῶν.<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="margin: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: underline;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">Ὁ Οἶκος</strong></span><br style="margin: 0px; padding: 0px;" />Τῷ ἐν θρόνῳ ἀστέκτῳ ἐποχουμένῳ, τῷ ἐκτείναντι τὸν οὐρανὸν καθάπερ δέρριν, τῷ τὴν γῆν ἑδράσαντι, καὶ συνάξαντι τὰ ὕδατα εἰς τὰς συναγωγὰς αὐτῶν, τῷ τὰ πάντα ἐκ μὴ ὄντων ποιήσαντι ὑπάρχειν, καὶ πᾶσι χορηγοῦντι πνοὴν καὶ ζωήν, τῷ προσδεχομένῳ τῶν Ἀρχαγγέλων τὸν ὕμνον, καὶ ὑπ' ἀγγέλων δοξαζομένῳ, καὶ ὑπὸ πάντων προσκυνουμένῳ, Χριστῷ τῷ παντοκράτορι, τῷ Πλάστῃ καὶ Θεῷ ἡμῶν, προσπίπτω ὁ ἀνάξιος προσάγων μου τὴν δέησιν, λόγου χάριν αἰτῶν, ἵνα ἰσχύσω εὐσεβῶς ὑμνῆσαι κἀγὼ τοὺς Ἁγίους, οὓς αὐτὸς ἔδειξας νικητάς, δωρησάμενος αὐτοῖς δόξαν ἐκ τῶν οὐρανῶν, καὶ στεφάνων πληθύν.<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="margin: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: underline;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">Μεγαλυνάριον</strong></span><br style="margin: 0px; padding: 0px;" />Τὸ τετραδεκάριθμον καὶ λαμπρόν, σύνταγμα τοῦ Λόγου, εὐφημήσωμεν ἐν ᾠδαῖς· κρύει καὶ πυρὶ γάρ, στερρῶς δοκιμασθέντες, ἐστέφθησαν ἀξίως, οἱ Τεσσαράκοντα.<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><a href="http://www.saint.gr/33/saint.aspx">http://www.saint.gr/33/saint.aspx</a></span></div>
</td></tr>
</tbody></table>
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />
Αετοπετρίτηςhttp://www.blogger.com/profile/01239590751306846850noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8301256417468549066.post-24409454633048737092024-03-08T15:00:00.001+02:002024-03-08T15:00:00.127+02:00ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟΝ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtgeCLl9dwkujCqUATfAxntxkU-OLdyDio4Qk12eWkjX8LIqHVPNBZzEJmUGR5NYa6aVxqFMaKPW6uHN7jNBVohfoAHWFSxgCHXQIlPFajAg8YrvBGrEm5cBqGY_Y6cYinWfE-f0TeKsca/s522/111.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="522" data-original-width="500" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtgeCLl9dwkujCqUATfAxntxkU-OLdyDio4Qk12eWkjX8LIqHVPNBZzEJmUGR5NYa6aVxqFMaKPW6uHN7jNBVohfoAHWFSxgCHXQIlPFajAg8YrvBGrEm5cBqGY_Y6cYinWfE-f0TeKsca/w384-h400/111.jpg" width="384" /></a></div><br /><p></p><p><b style="background-color: white; color: #b45f06; font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 14.69px;"><span style="font-size: large;"><i><br /></i></span></b></p><p><b style="background-color: white; color: #b45f06; font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 14.69px;"><span style="font-size: large;"><i>Νέον Λειμωνάριον Αγιου Αθανασίου Παρίου</i></span></b></p><div dir="ltr" style="background-color: white; color: #333333; font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 14.69px;"><span style="color: #b45f06;"><b><span style="font-size: large;"><i> </i></span></b></span></div><div dir="ltr" style="background-color: white; color: #333333; font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 14.69px;"><span style="font-size: large;"><span style="color: #0c343d;"><i><i> </i></i> <span style="color: #20124d;"><b><i>Το Σάββατο αυτό οι θειότατοι πατέρες θέσπισαν να μνημονεύουμε όλους τους ευσεβώς κοιμηθέντες όλων των αιώνων.</i><br /><i><br /></i><i>Επειδή πολλοί πέθαναν ξαφνικά και στην ξενιτιά και με κάθε είδους θάνατο, και πολλοί ήταν ίσως φτωχοί, και δεν αξιώθηκαν τις καθορισμένες ψαλμωδίες και τα μνημόσυνα, οι άγιοι πατέρες από φιλανθρωπία θέσπισαν, η Ορθόδοξη Καθολική Εκκλησία να κάνει μνημόσυνα κοινά για όλους, για να περιλαμβάνονται σε αυτά και όσοι για κάποιο λόγο δεν τούς έγιναν τα συνηθισμένα μνημόσυνα. Αυτό το παρέλαβαν από τους ιερούς αποστόλους, διότι αυτά που γίνονται για τους κεκοιμημένους προξενούν σε αυτούς μεγάλη ωφέλεια.</i><br /><i><br /></i><i>Ένας δεύτερος λόγος είναι ότι, επειδή την επόμενη μέρα θα έβαζαν την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού,μνημονεύουν όπως αρμόζει και τις ψυχές, σαν να παρακαλούν κατά κάποιο τρόπο τον φοβερό και αλάνθαστο κριτή να δείξει σε αυτές τη συνηθισμένη συμπάθειά του και να τις κατατάξει στην τρυφή, που ο ίδιος υποσχέθηκε.</i><br /><i>Και επιπλέον, επειδή την επόμενη Κυριακή οι άγιοι πατέρες θα βάλουν την εξορία του Αδάμ, σκέφτηκαν με την παρούσα κατάπαυση (το Σάββατο των ψυχών) να βάλουν κάποια κατάπαυση και κάποιο τέλος όλων των ανθρωπίνων, ώστε την επόμενη Κυριακή να αρχίσουν από την αρχή. Διότι το τελευταίο απ’ όλα τα σχετικά μ’ εμάς είναι η εξέταση των πράξεών μας από τον αδέκαστο κριτή.</i><br /><i>Τη μνημόνευση των ψυχών την κάνουμε πάντοτε το Σάββατο, επειδή η λέξη Σάββατο στα εβραϊκά σημαίνει κατάπαυση. Καθώς λοιπόν οι πεθαμένοι κατέπαυσαν από...<span><a name='more'></a></span> τα βιοτικά και από όλα τα άλλα, γι’ αυτό και την ημέρα που σημαίνει κατάπαυση κάνουμε τις δεήσεις γι’ αυτούς. Και αυτό επικράτησε να γίνεται κάθε Σάββατο, αλλά κατά το σημερινό κάνουμε κοινό μνημόσυνο και παρακαλούμε τον Θεό για όλους τους ευσεβείς.</i><br /><i><br /></i><i>H Εκκλησία μας ψάλλει χαρακτηριστικά:</i><br /><i><br /></i><i>Τῶν ἀπ' αἰῶνος σήμερον νεκρῶν, ἁπάντων κατ' ὄνομα, μετὰ πίστεως ζησάντων εὐσεβῶς, μνήμην τελοῦντες οἱ πιστοί, τὸν Σωτῆρα καὶ Κύριον, ἀνυμνήσωμεν, αἰτοῦντες ἐκτενῶς, τούτους ἐν ὥρᾳ τῆς κρίσεως, ἀπολογίαν ἀγαθήν, δοῦναι αὐτῷ τῷ Θεῷ ἡμῶν, τῷ πᾶσαν κρίνοντι τὴν γῆν, τῆς δεξιᾶς αὐτοῦ παραστάσεως τυχόντας ἐν χαρᾷ, ἐν μερίδι Δικαίων, καὶ ἐν Ἁγίων κλήρῳ φωτεινῷ, καὶ ἀξίους γενέσθαι, τῆς οὐρανίου βασιλείας αὐτοῦ.</i><br /><i><br /></i><i>...πάντας ἀνάπαυσον Κύριε, τοὺς κοιμηθέντας εὐσεβῶς, ἢ ἐν ἐρήμοις, ἢ πόλεσιν, ἢ ἐν θαλάσσῃ, ἢ ἐν γῇ, ἢ ἐν παντὶ τόπῳ, βασιλεῖς τε, ἱερεῖς, ἀρχιερεῖς, μοναστὰς καὶ μιγάδας, ἐν ἡλικίᾳ πάσῃ παγγενεῖ, καὶ ἀξίωσον αὐτούς, τῆς οὐρανίου βασιλείας σου...</i><br /><i><br /></i><i>...ὸ αἰτοῦμεν ἐκτενῶς, τοὺς σοὺς δούλους ἀνάπαυσον, ἐν αὐλαῖς σου, καὶ ἐν κόλποις Ἀβραάμ, τοὺς ἐξ, Ἀδὰμ μέχρι σήμερον, λατρεύσαντάς σοι καθαρῶς, πατέρας καὶ ἀδελφοὺς ἡμῶν, φίλους ὁμοῦ καὶ συγγενεῖς, ἅπαντα ἄνθρωπον, τὰ τοῦ βίου λειτουργήσαντα πιστῶς, καὶ πρὸς σὲ μεταστάντα, πολυειδῶς, καὶ πολυτρόπω...</i><br /><i><br /></i><i>Τοὺς θεομηνίᾳ, θανατικῶν ἐκτριβέντας, κεραυνῶν παντοίων, ἐξ οὐρανοῦ ἐνεχθέντων, γῆς σχισθείσης, ἐπικλυσάσης θαλάσσης πάντας τοὺς πιστούς, Χριστὲ ἀνάπαυσον. </i><br /><i><br /></i><i>Πᾶσαν ἡλικίαν, πρεσβύτας καὶ νεανίσκους, νέους καὶ ἐφήβους, παῖδας, καὶ τὰ ἄωρα βρέφη, ἀρρενικὴν φύσιν τε καὶ θηλείαν, ἀνάπαυσον ὁ Θεός, οὓς προσελάβου πιστούς. </i><br /><i><br /></i><i>Τοὺς ἐξ ἰοβόλων δηγμάτων κεκοιμημένους, καταπόσεως ὄφεων, συμπατήσεως ἵππων καὶ ἐκ πνιγμοῦ, καὶ ἀγχόνης τοῦ πέλας, πίστει σοι λατρεύσαντας ἀνάπαυσον. </i><br /><i><br /></i><i>Ἕκαστον κατ' ὄνομα, τῶν ἐν πίστει θανέντων, ἀπὸ τοῦ αἰῶνος, καὶ γενεῶν καὶ γενεᾶς, ἀκατακρὶτως παρασταθῆναί σοι τότε, ἐν τῇ παρουσία σου ἀξίωσον. </i></b></span><br /><i></i></span></span><br /></div><div dir="ltr" style="background-color: white;"><span style="color: #741b47; font-family: courier; font-size: medium;"><b><i>http://trelogiannis.blogspot.com/</i></b></span></div>Αετοπετρίτηςhttp://www.blogger.com/profile/01239590751306846850noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8301256417468549066.post-24606167678976122762024-03-08T13:30:00.001+02:002024-03-08T13:30:00.136+02:00 Άγιοι Σαράντα Μάρτυρες - 9 Μαρτίου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
</div><iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/2BQzT-9olBw" frameborder="0" allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen></iframe>Αετοπετρίτηςhttp://www.blogger.com/profile/01239590751306846850noreply@blogger.com