Ελληνικά ποιήματα για το Πάσχα

Μαζί με τις ευχές για Καλή Ανάσταση, οι “Λωτοφάγοι” σας χαρίζουν, όπως και τα Χριστούγεννα, μια ανθολογία που περιέχει μερικά από τα καλύτερα ελληνικά ποιήματα για το Πάσχα.

Την υποκειμενική μου προτίμηση δεν θα την κρύψω: το απλοϊκό μα γνήσιο “Μοιρολόι της Παναγιάς”, η λαμπρή “Ημέρα της Λαμπρής” του Σολωμού, οι τρεις ύμνοι του Σικελιανού, το “Τραγούδι του Σταυρού” μα κυρίως “Το τροπάριο της Κασσιανής” του Παλαμά, και ...

Η θρησκευτική εορτή της Ζωοδόχου Πηγής

Θεομητορική εορτή, η οποία τελείται κάθε χρόνο την Παρασκευή της Διακαινησίμου (13 Απριλίου το 2018). Πρόκειται για μία από τις νεώτερες εορτές της ορθοδόξου χριστιανοσύνης, η οποία καθιερώθηκε τον 19ο αιώνα, ως επέτειος των εγκαινίων του νέου ιερού ναού και του παρεκκλησίου προς τιμήν της Παναγίας της Ζωοδόχου Πηγής στο Βαλουκλή ή Μπαλουκλή της Κωνσταντινούπολης. Την ημέρα αυτή γιορτάζουν ο Ζώης, η Ζωή, ο Ζήσης, ο Ζήσιμος και η Πηγή.

Σύμφωνα με την παράδοση υπήρχε μία θαυματουργή πηγή έξω από τα τείχη της Κωνσταντινούπολης προς την πύλη της Σηλυβρίας (νυν Μπαλουκλή, από τα ψαράκια που υπήρχαν στην πηγή, μπαλούκ=ψάρι στα τουρκικά). Το 474 ο βυζαντινός αυτοκράτορας Λέων ο Θραξ ανήγειρε προς τιμή της Παναγίας περικαλλή ναό πλησίον της πηγής, το ιαματικό νερό της οποίας είχε θεραπεύσει πολλούς ασθενείς, κυρίως από αποστήματα, δυσουρίες και αιμορραγίες. Θρυλείται ότι μεταξύ των αποθεραπευθέντων ασθενών ήταν και ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός, ο οποίος έπασχε από δυσουρία, και για να τιμήσει την Παναγία έκτισε την εκεί μονή της Ζωοδόχου Πηγής από τα οικοδομικά υλικά που περίσσευσαν από την ανέγερση της Αγίας Σοφίας.

Τα μετέπειτα χρόνια, τα κτίσματα του ναού και ...

Οι προφητείες για το Πάθος και την Ανάσταση του Χριστού

Ερευνάτε τας Γραφάς… εκείναι εισίν αι λαλούσαι περί εμού» (Ιωαν. 5,39). Ακούγονται στις μέρες μας κατά κόρον διάφορες φωνές και απόψεις από διάφορους, συχνά και εν πολλοίς άσχετους, σχετικά με καθαρώς θεολογικά θέματα της πίστεως μας.

Οι απόψεις αυτές-επιστημονικοφανείς-διατυπούμενες από ανθρώπους που «ευναυάγησαν περί την πίστιν» ή και αθέους και απίστους, ή δήθεν ερευνητές και προβαλλόμενες από τα σύγχρονα οποτικοακουστικά μέσα προκαλούν κραδασμούς στις καρδιές των πιστών και ενσπείρουν αμφιβολίες στους ολιγοπίστους.
Νεόκοπες θεωρίες και πορίσματα δήθεν ερευνών μιλάνε για ανακάλυψη του τάφου του Χριστού, για τη Μαρία τη Μαγδαληνή, για τη μη θαυματουργική αφή του αγίου φωτός του Παναγίου Τάφου. Άλλοι αρνούνται την ύπαρξη του Χριστού και φυσικά και την Ανάσταση Του και άλλοι τον πολεμούν, για να εφαρμοστεί και στις μέρες μας η ρήση του προφήτη Συμεών: «ούτος (=ο Χριστός) κείται εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών εν τω Ισραήλ και εις σημείον αντιλεγόμενον». Άλλοι «αδαείς», αδιάβαστοι, λένε ότι τάχα είναι δόγμα του Χριστιανισμού το-πίστευε και μη ερεύνα-και άλλοι απορρίπτουν την Παλαιά Διαθήκη ως αγία Γραφή.
Ο Χριστός όμως λέει να μελετούμε την Αγία Γραφή (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) χωρίς προκατάληψη, γιατί αυτή μιλάει για τον ίδιο. Όποιος θέλει καλοπροαίρετα ψάχνει να βρει την αλήθεια. Η αλήθεια δε φοβάται το ψέμα και το φως διώχνει το σκοτάδι. Ο Χριστός είναι «η αλήθεια και η ζωή», είναι «το φως του κόσμου» και όποιος τον ακολουθεί θα έχει «το φως της ζωής». Η Παλαιά Διαθήκη μας δείχνει, μας προαναγγέλλει το Χριστό: με τις προεικονίσεις-προτυπώσεις ή τύπους- εικόνες (Ισαάκ, Ιωσήφ, Μελχισεδέκ, Ιωνάς στην κοιλία του κήτους κ.λπ.) και κυρίως με τις προφητείες των Προφητών.
Σύμπαντες οι προφήτες, από το θεόπτη Μωυσή μέχρι τον Τίμιο Πρόδρομο, ζωγραφίζουν με θαυμαστή ενάργεια και παραστατικότητα το πρόσωπο του Χριστού καθώς και γεγονότα από το λυτρωτικό του έργο. Ενώ η Καινή Διαθήκη μας παρουσιάζει σαν πραγματικότητα πια τον μεγάλο αναμενόμενο, το «όραμα των Προφητών», την «προσδοκία των Εθνών» τον Υιό και Λόγο του Θεού, τον Σωτήρα και Λυτρωτή του κόσμου.
Έτσι η Παλαιά Διαθήκη εκπληρώνεται στην Καινή και...

Ο άγριος Ρεμπρόβος έγινε Άγιος Χριστοφόρος [9 Μαϊου]

Γράφει ο π. Ηλίας Μάκος στην Romfea.gr

---

Ο Άγιος Χριστοφόρος, που τιμά η Εκκλησία τη μνήμη του στις 9 Μαΐου και ο οποίος καταγόταν από ημιάγρια φυλή, ήταν άγριος ειδωλολάτρης πολεμιστής με το όνομα Ρεμπρόβος.

Αλλά όπως συνέβη και σε πολλές άλλες περιπτώσεις, θαυματούργησε η χάρη του Θεού, γνώρισε και ακολούθησε την αληθινή πίστη και έφτασε μέχρι το μαρτύριο με αποκεφαλισμό.

Σύμφωνα με τους συναξαριστές, περνούσε ανθρώπους από τη μια όχθη ποταμού στην άλλη.

Κάποια ημέρα του εμφανίστηκε και ένα παιδί για να το πάρει πάνω του και να το πάει απέναντι το οποίο μόλις έφτασαν στο τέρμα εξαφανίστηκε, αφού του είπε, ότι σήκωσε πάνω του τον Δημιουργό του κόσμου.

Και επειδή είναι αγιογραφημένος να μεταφέρει στους ώμους του το Χριστό (Χριστοφόρος), αφού, θεωρείται προστάτης των αυτοκινητιστών.

Αλλά προστατεύει και από διάφορες συμφορές, όπως...

9 Μαίου: Άγιος Νικόλαος εν Βουνένοις και το θαύμα των δέντρων που ματώνουν..ΕΙΚΟΝΕΣ-ΒΙΝΤΕΟ

Ὁ Ἅγιος Νικόλαος ὁ Νέος γεννήθηκε στά μέρη τῆς Ἀνατολῆς ἀπό εὐσεβεῖς καί ἐνάρετους γονεῖς στά χρόνια τῆς βασιλείας τοῦ αὐτοκράτορα Λέοντα Στ΄ τοῦ Σοφοῦ. Ὅταν ἐνηλικιώθηκε κατατάχθηκε στόν Αὐτοκρατορικό Στρατό, μέ τό ἀξίωμα τοῦ Δούκα, ἐκπαιδεύοντας τούς στρατιῶτες του νά εἶναι γενναῖοι πολεμιστές, κυρίως ὅμως τούς νουθετοῦσε καί τούς δίδασκε νά πιστεύουν στόν Θεό, νά προσεύχονται, νά μήν ἀδικοῦν ποτέ κανέναν καί νά ζητοῦν ἀπό τόν Χριστό νά τούς δίνει δύναμη γιά νά πολεμοῦν τούς ἐχθρούς.

Ὁ αὐτοκράτορας ἐκτίμησε τὰ σωματικὰ καὶ πνευματικὰ χαρίσματα τοῦ Νικολάου καὶ τὸν διόρισε διοικητὴ τοῦ στρατιωτικοῦ σώματος ποὺ ἕδρευε στὴ Λάρισα. Κατὰ τὴν περίοδο ποὺ ὁ αὐτοκράτορας βρισκόταν σὲ ἐκστρατεία στὴν Ἀνατολή, οἱ Ἄραβες βρῆκαν τὴν εὐκαιρία νὰ ἐπιτεθοῦν στὰ ἐδάφη

τῆς Θεσσαλίας. Ἐπέδραμαν καὶ κατὰ τῆς πόλεως τῆς Λάρισας, τὴν λεηλάτησαν καὶ κατέσφαξαν τὸν πληθυσμό της. Ὁ Νικόλαος μαζὶ μὲ τοὺς στρατιῶτες τοῦ ἔκρινε ὅτι δὲν εἶναι ὀρθὸ νὰ παραμείνει στὴν Λάρισα καὶ κινήθηκε πρὸς τὸ ὅρος Τέρναβον. Ἀφοῦ ἀνασυντάχθηκαν ὡς στρατιωτικὸ σῶμα, ξεκίνησαν τὸν ἀγώνα ἐναντίον τῶν Ἀράβων. Ἀρχικὰ σημείωσαν ἐπιτυχίες, γρήγορα ὅμως περικυκλώθηκαν καὶ συνελήφθησαν ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς.

Ὁ μόνος ποὺ κατόρθωσε νὰ διαφύγει ἦταν ὁ Νικόλαος. Οἱ ὑπόλοιποι ὑπεβλήθησαν σὲ βασανιστήρια γιὰ νὰ ἀρνηθοῦν τὴν πίστη τους, καὶ ἐπειδὴ παρέμειναν πιστοὶ στὸ τέλος θανατώθηκαν. Ὁ Νικόλαος μετὰ ἀπὸ περιπλάνηση ἔφθασε στὸ ἀλσῶδες ὅρος τῶν Βουναίνων, ὅπου διέμεινε προσευχόμενος καὶ...

Σύμφωνα με την Αγία Γραφή ο Άγιος Ιωάννης o θεολόγος και ευαγγελιστής δεν έχει γευθεί σωματικό θάνατο..

Σύμφωνα με την Αγία Γραφή και πολλούς Αγίους Πατέρες μας, ο ΕυαγγελιστήςΙωάννης δεν έχει γευθεί θάνατο, γι  αὐτό και η Εκκλησία μας, δεν εορτάζεικοίμηση του Αγίου Ιωάννη αλλά Μετάσταση.

Στο βίο του Αγίου Ιωάννου, διαβάζουμε σχετικά με την Μετάστασή του:

«Αφού επεστρέψαμεν εις την Έφεσον από την εξορίαν, διεμείναμεν εις αυτήνέτη είκοσιν εξ· εμείναμεν δε και εις την νήσον Πάτμον έτη δέκα πέντε· και προ της εξορίας ημών διετρίψαμεν εξ Ιεροσολύμων ετών πεντήκοντα. Και αφούσυνεπληρώθησαν είκοσιν εξ έτη από της επιστροφής ημών εκ της εξορίας εις την Έφεσον, μίαν ημέραν παραλαβών ο Ιωάννης εμέ και ετέρους εξ μαθητάς αυτού, είπε· “Λάβετε σκαπτήρια εις τας χείράς σας και ακολουθήσατέ με”·ελάβομεν δε δύο σκαπτήρια και ακολουθήσαντες αυτόν εξήλθομεν της πόλεως· φθάσαντες δε εις ένα τόπον, είπε προς ημάς ο Ιωάννης· “Καθήσατεενταύθα”· και εκαθήσαμεν, αυτός δε επροχώρησεν ολίγον δια να έχη ησυχίαν, και εκεί προσηύχετο· ήτο δε ώρα του όρθρου, νυξ δηλαδή αρκετή προ τηςανατολής του ηλίου. Και μετά την ευχήν ελθών προς ημάς λέγει· Σκάψατε εις την γην εις μέτρον του αναστήματός μου σταυροειδώς.

Αφού λοιπόν ημείς εσκάψαμεν, προσηύξατο ο Ιωάννης· και μετά την ευχήν εισήλθεν εις τον τάφον τον οποίον εσκάψαμεν, και εκείθεν είπε προς με· “Τέκνον Πρόχορε, να υπάγης εις τα Ιεροσόλυμα· διότι εκεί πρέπει να τελειώσης τον βίον”· διδάξας δε ημάς και ασπασάμενος, είπε· “Σύρατε το χώμα της μητρός μου γης και σκεπάσατέ με”· ημείς δε ασπασάμενοι αυτόν, και σύραντες χώμαεσκεπάσαμεν μέχρι των γονάτων. Πάλιν εκείνος ασπασάμενος ημάς, είπε· “Σύραντες χώμα σκεπάσατέ με έως του τραχήλου”· και ασπασάμενοι αυτόνεποιήσαμεν ούτω· είτα δε πάλιν είπε προς ημάς· “Φέρετε λεπτόν πανίον και σκεπάσατε δι  αὐτοῦ το πρόσωπόν μου, και ασπάσασθέ με δια τελευταίαν φοράν· διότι δεν θα με ίδητε πλέον εις την ζωήν ταύτην”. Και ποιήσαντες ούτως, ησπασάμεθα αυτόν πάλιν κλαίοντες· αυτός δε δους εις ημάς την ειρήνην απέλυσεν ημάς. Και ούτω κλαίοντες πικρώς εσκεπάσαμεν όλον το σώμά του. Τότε και ο ήλιος ανέτειλε, και αυτός παρέδωκε το πνεύμά του.

Επιστρέψαντες ημείς εις την πόλιν ηρωτήθημεν παρά των αδελφών· “Που ευρίσκεται ο Διδάσκαλος ημών;” ημείς δε διηγήθημεν προς αυτούς λεπτομερώς πάντα τα γεγονότα· και εκείνοι παρεκάλεσαν ημάς ίνα δείξωμεν εις αυτούς τον τόπον. Απελθόντες όθεν μετά των αδελφών εις τον τόπον εκείνον, τον μενΙωάννην δεν εύρομεν, εύρομεν δε μόνον τα υποδήματα αυτού. Και τότεενεθυμήθημεν τον λόγον του Κυρίου, τον οποίον είπε προς τον Πέτρον περί του Αποστόλου τούτου, ότι “Εάν αυτόν θέλω μένειν έως έρχομαι, τι προς σε;” και εδοξάσαμεν δια ταύτα πάντα τον Πατέρα και τον Υιόν και το ΆγιονΠνεύμα τον ένα Θεόν· ω πρέπει δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν».[81]

Διαβάζουμε ακόμη στην Καινή Διαθήκη ότι, όταν ο Απόστολος Πέτρος ρώτησε τον Χριστό μας περί του Ιωάννη «ούτος δε τι; δηλαδή, αυτός τι θα απογίνει; καλά, εμένα μου είπες τι θα γίνω, αλλά ο Ιωάννης; Ο Κύριός μας απήντησε: «εάν αυτόν θέλω μένειν έως έρχομαι, τι προς σε;» (Ιω. κα’, 22) δηλαδή· «εάν εγώ θέλω να τον κρατήσω ζωντανό μέχρι που θα ξαναέλθω, στην Δεύτερη Παρουσία μου, εσένα τι σε νοιάζει; τι σε ενδιαφέρει; αυτό είναι θέμα δικό μου».

Γι  αὐτό και οι Απόστολοι, άρχισαν να ...

Όσιος Αρσένιος ο Μέγας - 8 Μαΐου

 "ὁ Θεός μου, μὴ ἐγκαταλείπῃς με, ὅτι οὐδὲν ἐποίησα ἀγαθὸν ἐνώπιόν Σου, ἀλλὰ δὸς μοι διὰ τὴν ἀγαθότητά Σου βαλεὶν ἀρχήν."

Ο Όσιος Αρσένιος ο Μέγας γεννήθηκε στη Ρώμη, στην Εκκλησία της οποίας ήταν διάκονος, από γονείς πλούσιους και ευσεβείς και έζησε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορος Θεοδοσίου του Μεγάλου (379 - 395 μ.Χ.). Διακρινόταν για τη σοφία, το άμεμπτο ήθος και τις ποικίλες αρετές του. Διήλθε τη ζωή του με την προσευχή, τη λατρευτική ζωή, την μελέτη και την τήρηση των θείων εντολών και έμαθε και την «ἄγνωστον γνώσην». Τη γνώση δηλαδή που δεν μπορεί να γίνει κατανοητή με το ανθρώπινο μυαλό, αλλά αποκαλύπτεται από το Θεό στην κεκαθαρμένη καρδιά. Με άλλα λόγια, εντρύφησε με την μελέτη και τον τρόπο ζωής του στα μυστήρια της Βασιλείας του θεού και αναδείχθηκε σοφός διδάσκαλος και άριστος παιδαγωγός. Εξ αιτίας αυτού, με...

Πήγαινε να ψάλλεις στο Πανηγύρι μου! Και μην προσβάλλεις τη Γιορτή μου με τον εγωισμό σου!…».

Ο μακαριστός γιατρός του Αγίου Πορφυρίου, ο καρδιολόγος Γεώργιος Παπαζάχος (1935–2001), μας διασώζει ένα συγκινητικό περιστατικό που έζησε στο Άγιον Όρος και που έχει άμεση σχέση με το θέμα μας. Διηγείται ο ίδιος:

«Κατηφορίσαμε με τον π. Ιωσήφ για τον ασθενή μου. Η καλύβα του γερο-Χρυσόστομου είναι σε απότομο και κακοτράχαλο σημείο. Τον βρήκαμε να κάθεται στο πεζούλι της στενής αυλής τους με τον υποταχτικό του. Ήταν 92 χρόνων. Συμπαθής φυσιογνωμία. Μάλλον ψηλός, με έντονα οιδήματα σφυρών. Εύκολη η διάγνωση με την πρώτη ματιά. Του φίλησα το χέρι και συστήθηκα. Συστήθηκε και εκείνος. Ήρθε νέος στο όρος. Στον κόσμο ήταν πυροσβέστης, αλλά και καλός ψάλτης. Θέλησε να προσφέρει το “χάρισμα” της φωνής του στη συνεχή δοξολογία του Θεού μέσα στο Περιβόλι της Παναγίας.

»Μπήκαμε μέσα στο καλύβι του. Ο απέναντι τοίχος του κελιού ήταν γεμάτος από ημιτελείς εικόνες του αγίου Γεωργίου. Απόρησα γι’ αυτό, αλλά δεν ρώτησα. Εκείνος με ρώτησε το βαφτιστικό μου όνομα και, όταν είπα “Γεώργιος”, με αγκάλιασε, με φίλησε και με παρακάλεσε διακριτικά να καθίσω σε ένα πάγκο δίπλα στο παράθυρο για να μου διηγηθεί μια ιστορία… Κάθισα. Από το παράθυρο φαινόταν κάτω η θάλασσα, σαν από αεροπλάνο.

»–Σου είπα ότι είχα πάθος με την “ψαλτική”. Η φωνή μου με κολάκευε κι εγώ, όπου πήγαινα να ψάλω, ζητούσα την πρωτοκαθεδρία. Οι ταπεινοί αδελφοί πάντα με αναγνώριζαν πρωτοψάλτη. Έτσι, μια χρονιά του αγίου Γεωργίου, είχαν ολονυχτία στην Αγία Άννα κι εγώ έβαλα στον τορβά μου τα μουσικά βιβλία κι έφθασα στον ναό λίγο καθυστερημένος. Όμως, άλλοι είχαν ήδη ανέβει στο ψαλτήρι και δεν μού ’διναν τη θέση του “πρώτου”. Περίμενα λίγο. Τίποτα! Τους έδωσα να καταλάβουν …“ότι ήρθα”, αλλά αυτοί συνέχιζαν να ψάλλουν τα δικά τους. Άρχισα να θυμώνω και να ταράσσομαι.

“Γιατί ήρθα;”, σκέφτηκα, “για δεύτερος ή για τρίτος; Εγώ λαμπαδάριος ή δομέστιχος; Ή εγώ πρώτος ή θα φύγω!”. Και, δυστυχώς, ο εγωισμός με οδήγησε στο δεύτερο. Μάζεψα τα βιβλία μου και επιδεικτικά έφυγα. “Να μάθετε ποιος είμαι!…”, είπα μέσα μου. Σε καμιά ώρα έφθασα στο κελί μου, στενοχωρημένος “έως θανάτου”. Άφησα τον τορβά μου, κάθισα στον πάγκο που κάθεσαι τώρα, γιατρέ. Ήμουν ιδρωμένος και κατάκοπος. Ράκος ψυχικό. Με πήρε ο ύπνος.

Και τότε, μου συνέβη κάτι θαυμαστό. Δεν ξέρω αν ήταν όραμα ή όνειρο. »Βρέθηκα κάτω στον αρσανά των Κατουνακίων και ήταν βαθύ σκοτάδι. Μόνο τα κύματα ακούγονταν. Σε λίγο άκουσα κουβέντες και μια βάρκα που πλησίαζε. Μόλις που διακρινόταν. Κωπηλατούσαν 6-8 στρατιώτες και ένας Αξιωματικός στεκόταν όρθιος. Η στολή του δεν...

«Το σφουγγάτο τ’ Αϊ- Γιώργη» του Κωστή Ηλ. Παπαδάκη

  

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΑΣ ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ 

 ΚΩΣΤΗ ΗΛ. ΠΑΠΑΔΑΚΗ

www.ret-anadromes.blogspot.com

http://historicalcrete.ims.forth.gr

Κατά τους Βυζαντινούς χρόνους, θεράπων άγιος των μικρών παιδιών θεωρούνταν και ο  ά γ ι ο ς   Γ ε ώ ρ γ ι ο ς,  όπως φαίνεται από το «π ε ρ ί  σ φ ο υ γ γ ά τ ο υ» θαύμα του, με το οποίο έδωσε δύναμη και σφρίγος σε ένα ασθενικό παιδί που του το ζήτησε. Υπάρχει, δηλαδή, παράδοση για ένα ζαβό παιδί, που δεν «εμπόρκε» (μπορούσε) να καταπονέσει και αυτός κανένα συνομήλικό του. Μια μέρα πήγε μπροστά στο εικόνισμα τού αϊ- Γιώργη και του είπε: «Άη μου Γιώρκη μου, να με βοηθήξης να καταπονέσω κι εγώ κανένα συνομήλικόν μου και να σου φέρω ένα σφουγγάτο» [1]. Την ίδκιαν κιόλας ημέραν το παιδί εκαταπόνεσεν ένα συνομήλικόν του, με τον οποίο επαλαίψασιν στο πλατύ της εκκλησιάς. Γεμάτος χαρά ετηγάνισε πεντέξι αυγά, έκαμεν ένα σφουγγάτο και το πήγε μπρος στο εικόνισμα του άη- Γιώργη». Σαν έφυεν ο μικρός έτυχε να περάσει ένας Χαρκίτης πεινασμένος. Έφαγε το σφουγγάτο, μετά όμως δεν μπορούσε να κουνήσει, καζικώθηκε. Παρακαλεί τον άη- Γιώργη να τον ελευθερώσει αλλά τίποτα. Τάσσεται ένα, δυο, τρία, τέσσερα γρόσια. Μόνο στα τέσσερα γρόσια ο άγιος εισάκουσε και μπόρεσε να ξεκολλήσει από την θέση του. Φεύγοντας ο Χαρκίτης ακούστηκε να λέγει: «Άη- Γιώρκη μου, καλόν ήταν το σφουγγάτον σου, μα πολύ ακριβό!». Από εδώ γεννήθηκε η παροιμία «αυτουνού τα σφουγγάτα είναι πολύ ακριβά», προκειμένου να χαρακτηρίσουν τη φιλαργυρία κάποιου[2].

     

  Υπάρχει, πάντως, και άλλη παραλλαγή της παραπάνω ιστορίας. έτσι, σε συλλογή θαυμάτων του αγίου Γεωργίου παρουσιάζεται ο Άγιος ως έξυπνος επιχειρηματίας, που ξέρει πώς να αυξήσει την περιουσία του, πώς να ...

Δείτε το καταπληκτικό βίντεο για την Αγία Σοφία της Κλεισούρας.

σχόλιο Ελένη Μ : Η Αγία Σοφία της Κλεισούρας, η νέα Αγία της Εκκλησίας του Χριστού, που εορτάζει σήμερα, 6 Μαΐου! Εξαιρετική ύπαρξη! Την ευχή και πρεσβείες της να΄χουμε όλοι!

http://yiorgosthalassis.blogspot.com

Σοφία, η ασκήτισσα της Παναγίας: Η Πόντια που έγινε Αγία [6 Μαϊου]

H Οσία Σοφία η εν Κλεισούρα ασκήσασα τιμάται κάθε χρόνο από την Εκκλησία μας στις 6 Μαίου
"Aνακηρύχθηκε αγία και εκατοντάδες πιστοί συρρέουν στη μονή της Κλεισούρας, όπου ασκήτευσε η Σοφία Χοτοκουρίδου. Οι προσκυνητές μιλάνε για θαύματα".
Ο μητροπολίτης Καστοριάς Σεραφείμ γράφει, προλογίζοντας τη βιογραφία της με τίτλο «Σοφία, η ασκήτισσα της Παναγίας»:

Καταγωγή της ο αλησμόνητος Πόντος. Τόπος ασκήσεώς της, το φημισμένο Μοναστήρι της Παναγίας. Το όνομά της γνωστότατο σε όλη την περιοχή της Εορδαίας, της Φλωρίνης, της Καστοριάς και της Κοζάνης. Θαυμαστά τα γεγονότα τα όποια αυτόπτες μάρτυρες έζησαν κοντά στην Γερόντισσα. Γιατί πράγματι, όπου υπάρχει η παρουσία του Παρακλήτου, εκεί «υπέρ φύσιν τα πλείστα των ανθρώπων γίνονται». Από τον πρώτο καιρό μετά την ενθρόνισή μου στην θεόσωστο επαρχία της Ιεράς Μητροπόλεως Καστοριάς και από τις τακτικές μου επισκέψεις στο Μοναστήρι της Κλεισούρας, το όποιο ανασυγκροτήθηκε την τελευταία περίοδο της ζωής του μακαριστού και αγίου προκατόχου μου κυρού Γρηγορίου, κάτω από την πεπνυμένη ηγουμενία της Γερόντισσας Ανυσίας, άκουσα πολλούς προσκυνητές από τη γύρω περιοχή να διηγούνται τα της Γερόντισσας Σοφίας κατορθώματα, την άσκηση, την υψοποιό ταπείνωση, τη φιλαδελφία, την αγάπη προς τον πλησίον, την ακτημοσύνη, τις διακριτικές συμβουλές, τη δια Χριστόν σαλότητα, καθώς επίσης και άλλα θαυμαστά γεγονότα.

Και ήταν διακαής πόθος της Αδελφότητος να μάθει και να καταγράψει κάθε τι με λεπτομέρεια, που αφορούσε το πρόσωπο της. Και πολύ περισσότερο, να έχει μέσα στο Μοναστήρι τα Τίμια Λείψανα της Γερόντισσας. Και η Θεοτόκος εξεπλήρωσε αυτές τις δύο επιθυμίες της Αδελφότητος. Βρέθηκε πρώτον ο κάλαμος του π. Πορφυρίου, Μοναχού Σιμωνοπετρίτου, ο όποιος συνέλεξε και κατέγραψε, με την ευλογία του πολυσεβάστου μας Γέροντος του Αρχιμανδρίτου Αιμιλιανού και των Αγίων Γερόντων του Αγίου Όρους, όλα εκείνα που...

Προφήτης Ιώβ - 6 Μαΐου - Βίοι Αγίων - Εορτολόγιο

 

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΣΕ ΠΟΛΛΕΣ ΓΛΩΣΣΕΣ

Αγία Σοφία της Κλεισούρας: «Εγώ θα φύγω, αλλά να ξέρετε, η λαιμαργία θα χάσει το κόσμον, η λαιμαργία και η υπερηφάνεια» [6 Μαϊου]

 ~ Σας παρακαλώ, οποίος κάνει υπομονή, χαρά σ’ αυτόν. Όποιος κάνει υπομονή, σαν τον ήλιο θα λάμψει. Πολλή υπομονή να κάνετε.

Σας παρακαλώ, αδέρφια, πολλά υπομονήν…

Να έχουμε Αγάπη, ταπείνωση και υπομονή στους πειρασμούς.

-Υπερηφάνεια άσκεμον πράγμα… ρούζ την ψην σην κόλασιν….

Τα μάτια να βλέπουν και να μη βλέπουν. Τ ‘αυτιά ν’ ακούν και να μην ακούν. Το στόμα να μη βλασφημεί. Κλειδί στο στόμα. Να μη μεταφέρετε λόγια από ...

* Το αυγό του Τζέρεμι

Ο "καθυστερημένος" είχε καταλάβει πολύ περισσότερα πράγματα για τη ζωή και την Ανάσταση, απ’ όσα οι "κανονικοί" άνθρωποι…

Συνέβη στην Αμερική· και το 2000 έγινε ταινία με τίτλο «Jeremy’s egg» («Το αυγό του Τζέρεμι»). 
Tις χρονιές 2007, 2008 και 2009, ανέβηκε για ειδικό κοινό –κυρίως εκπαιδευτικών– από το Θέατρο Δίδελφυς, με βάση το κείμενο του αμερικανικού περιοδικού «Focus on the family»/Απρίλιος 1988.
Ίσως κι εμείς κάποτε να είχαμε στην τάξη κάποιον Τζέρεμι και να τον προσπεράσαμε ...

***

O Τζέρεμι Φόρεστερ, ήταν ένα παιδί από αυτά που αποκαλούνται «καθυστερημένα». Αν και ήταν 12 ετών πήγαινε ακόμα στη Β’ Δημοτικού. Αργούσε πολύ να γράψει, αργούσε πολύ να κατανοήσει. Έγραφε και κατανοούσε μ’έναν δικό του τρόπο. Η στάση του σώματος καθώς και ο τρόπος ομιλίας του επίσης παρέπεμπαν σε «καθυστερημένο» παιδί.

Αντί αυτό να προκαλέσει τη συμπάθεια και την αλληλεγγύη των συμμαθητών του, προκαλούσε αντίθετα τη χλεύη και την κοροϊδία. Το «σταύρωναν» το καημένο το παιδάκι· είτε πετώντας του τα πράγματα του· είτε μιμούμενοι ειρωνικά τις κινήσεις και τον τρόπο ομιλίας του.

Και σαν να μην έφθανε αυτό, η ίδια του η δασκάλα, η Ντόρις Μίλλερ, αγανακτούσε μαζί του χωρίς να δείχνει καμιά κατανόηση. Πίεζε μάλιστα τους γονείς του να το πάρουν από το σχολείο.

Οι δύστυχοι γονείς δεν ήξεραν τι να κάνουν. Το κοντινότερο ειδικό σχολείο ήταν σε άλλη πόλη, 50 μίλια μακριά. Τα οικονομικά τους δεν τους επέτρεπαν μια τέτοια μετακίνηση, αλλά το κυριότερο ήταν πως κάτι τέτοιο θα στενοχωρούσε πολύ τον Τζέρεμι, που αγαπούσε το σχολείο που πήγαινε.

Πλησίαζε Πάσχα…

Η δασκάλα κα Μίλλερ, μίλησε στα παιδιά για τη σημασία του. Αναφέρθηκε στα γεγονότα των παθών του Χριστού και την ανάσταση του, όπως καταγράφονται στη Βίβλο, και έφθασε να μιλήσει και για τονσυμβολισμό του πασχαλινού αυγού.
Ζήτησε μάλιστα από τα παιδιά, να φέρουν την άλλη μέρα από ένα πασχαλινό αυγό –από εκείνα τα ψεύτικα– μέσα στο οποίο να έχουν βάλει κάτι που να συμβολίζει τη ζωή και την Ανάσταση.

Την άλλη μέρα πράγματι, τα 19 παιδιά της τάξης, άφησαν πάνω στην έδρα τα 19 αυγά τους. Κι όταν τελείωσε το μάθημα και λίγο πριν σχολάσουν, η δασκάλα ξεκίνησε να ανοίγει ένα - ένα τα αυγά και να σχολιάζει το περιεχόμενο τους.

Στο πρώτο αυγό βρήκε ένα λουλουδάκι…
«Μπράβο, Σού-Έλεν! Το λουλουδάκι αυτό καθώς μας θυμίζει τον ερχομό της άνοιξης και την αναγέννηση της φύσης, συμβολίζει πράγματι τη ζωή και την Ανάσταση».

Στο δεύτερο αυγό βρήκε ένα άγουρο τσαμπί κάποιων ακαθόριστων καρπών… «Μπράβο Έμιλι! Το άγουρο αυτό τσαμπί, μας δείχνει πράγματι τη ζωή των νέων καρπών που πρόκειται ν’αναστηθούν».

Μέσ’από το τρίτο αυγό, ξεπετάχτηκε μιά μικρή λευκή πεταλούδα…
«Μπράβο Πάτρικ!». Η μικρή αυτή πεταλούδα, συμβολίζει τη ζωή και την Ανάσταση καθώς βλέποντας την σκεπτόμαστε πως από κάμπια έγινε πεταλούδα».

Μετά η δασκάλα άνοιξε το επόμενο αυγό, αλλά το βρήκε άδειο… Είδε ότι ήταν του Τζέρεμι. «Ο καθυστερημένος… δεν θα κατάλαβε τι τους είπα και έφερε το αυγό άδειο…» σκέφθηκε μέσα της. Παραμέρισε το αυγό χωρίς να δώσει συνέχεια, και πήρε στα χέρια της το επόμενο. Όμως ενώ ετοιμαζόταν να σχολιάσει το περιεχόμενο, ένα χεράκι είχε υψωθεί μέσα στην αίθουσα… ήταν του Τζέρεμι. Η δασκάλα το είδε, και…

Ο ΧΟΤΖΑΣ ΠΟΥ ΕΙΔΕ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΦΩΣ ΣΤΟ ΝΑΟ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΨΕ. Ο ΜΑΡΤΥΡΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.

 Τό Ἅγιο Φῶς ἐμφανίζεται μέ τήν ἐπίκληση Ὀρθοδόξου Ἀρχιερέως (τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων ἤ τοῦ ἀναπληρωτοῦ του). Ὁσάκιςἐπεχείρησαν νά τό ζητήσουν ἑτερόδοξοι (αἱρετικοί), Καθολικοί καίἈρμένιοι ἀπέτυχαν. Συγκεκριμένα τό ἔτος 1101μ.Χ., οἱ Λατίνοι τότε πού οἱ Ἅγιοι Τόποι εἶχαν περιέλθει στούς Σταυροφόρους δέν μπόρεσαν νά λάβουν τό Ἅγιο Φῶς, παρά τίς προσευχές καί τίς τελεσθεῖσες λιτανεῖες πού ἔκαμαν ἀπό τό Μεγάλο Σάββατο, μέχρι τό πρωΐ τῆς Κυριακῆς τοῦ Πάσχα. Τό Ἅγιο Φῶς « ἐμφανίσθηκε»ὅταν ἀπεχώρησαν αὐτοί, στούς ἐναπομείναντες Ἕλληνες, οἱὁποῖοι προσευχήθηκαν μέ πίστη καί ἐγέμισαν ὅλο τό Ναό. Τότε, μέ ἀλλαλαγμούς ἔτρεξαν οἱ Λατῖνοι καί το πῆραν ἀπό τούςἝλληνες, ταπεινωμένοι. Ἕκτοτε, ἡ τελετή τοῦ Ἁγίου Φωτός καίἐπί τῶν Σταυροφόρων ἀκόμη, παρέμεινε ὡς καθαρά Ἑλληνική τελετή (Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου Ἱστορία τῆς ἘκκλησίαςἹεροσολύμων, σελ. 426, 427). 

    Ἐπίσης, ἀργότερα, δέν μποροῦσαν νά λάβουν το Ἅγιο Φῶς καί οἱ Ἀρμένιοι (Μονοφυσῖτες). Τό ἔτος 1579μ.Χ. οἱ Ἀρμένιοιἐδωροδόκησαν τους Τούρκους πού κατεῖχαν τά Ἱεροσόλυμα καί τό Μεγάλο Σάββατο εἰσῆλθε στόν Πανάγιο Τάφο ὁ ἰδικός τους Πατριάρχης νά πάρει τό...

ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ Η ΖΩΗ ΕΝΟΣ ΡΩΣΟΥ ΑΣΚΗΤΟΥ.

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Τι χωρίζει το φως από το σκοτάδι, τη χαρά από τη λύπη, τη ζωή από το θάνατο, το καλό από το κακό;
Φαίνονται αντίθετα και μακρινά το ένα από το άλλο, στην ουσία όμως τα χωρίζει μονάχα μια πολύ λεπτή κλωστή, μια λέξη, ένα άγγιγμα, μια στιγμή.
Μια τέτοια στιγμή στάθηκε μοιραία και για τη ζωή του Θωμά, του κεντρικού ήρωα αυτής της Ιστορίας, που αγγίζει τα όρια τον φανταστικού κι όμως είναι το σο αληθινή. βέβαια δεν ήταν καθόλου τυχαία αλλά ήταν μια στιγμή του Πάσχα, που θα πει πέρασμα, μετάβαση. Πάσχα είπανε και οι Εβραίοι όταν βγήκαν από τη δουλεία της Αιγύπτου πηγαίνοντας προς τη γη της Επαγγελίας, την ελευθερία, τη χαρά. Ένα τέτοιο πέρασμα έγινε και στην ψυχή αυτού του ανθρώπου που αφέθηκε ολοκληρωτικά στα χέρια του νοητού Μωϋσή της, του Ιησού Χριστού, να την οδηγήσει εκεί που μόνο Εκείνος ξέρει και μπορεί.
Καθαρισμένη από τα πολυτιμότερα μύρα, τα ειλικρινή δάκρυα της μετάνοιας, φωτισμένη από την αγνή της πρόθεση η ψυχή - ο σύνολος άνθρωπος - οδηγήθηκε στο δρόμο της επιστροφής, στη νοητή γη της Επαγγελίας και μάλιστα κάνοντας τέτοιους καρπούς άξιους μιας τέτοιας μετάνοιας ώστε να διακρίνεται «ως πόλη κειμένη επάνω όρους». Ο Θωμάς, αυτός ο πρώην κατάδικος, ο πρώην θηριώδης φονιάς, το φόβητρο μιας ολόκληρης κοινωνίας, σαν άλλος Σαύλος μεταμορφώνεται σε ζωντανό κήρυκα της αγάπης του Χριστού φτάνοντας να θεωρείται μέχρι σήμερα στην ιδιαίτερη του πατρίδα ως άγιος!
Ποιος το περίμενε, ποιος το ήλπιζε, ποιος θα μπορούσε ποτέ να το πιστέψει;
«Τα αδύνατα για τους ανθρώπους, είναι δυνατά για τον Θεό» που είπε: «Σας δίνω τη ζωή και το θάνατο· διαλέξτε τη ζωή»...Η ιστορία που ακολουθεί, καθώς εξελίσσεται ανάγλυφη μπροστά στα μάτια σου, σε συνεπαίρνει με την απλότητα, την αλήθεια και...

ΜΙΑ ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΕΞΙΣΩΣΗ(Πασχαλινή Ιστορία)

 

 

 

π. Δημητρίου Μπόκου

Ένα σφύριγμα ακούστηκε, οι πόρτες έκλεισαν και ο ηλεκτρικός άρχισε να κυλά νωχελικά πάνω στις ράγες. Σε λίγο έτρεχε ακάθεκτος σαν μακρύ ερπετό, μετατοπίζοντας αδιάκοπα το ανθρώπινο φορτίο, καθώς τα βαγόνια έγερναν ελαφρά μέσα στο ατέλειωτο τράνταγμά τους.

Ο Χάρης στηριζόταν γερά στο κάθισμα, όπου μια νεαρή γυναίκα είχε προλάβει να καθίσει πριν απ’ αυτόν. Η γυναίκα έφερε την τσάντα της από τον ώμο στα γόνατα, για περισσότερη ασφάλεια, έβγαλε τα γάντια της και τα ’ριξε μέσα. Ο Χάρης κοίταζε αδιάφορα έξω, μα στην πραγματικότητα δεν έχανε καμμιά της κίνηση. Πρόσεξε τη βέρα της, ήταν παντρεμένη. Το ντύσιμό της ήταν κομψό. Έβγαλε το πακέτο με τα χαρτομάντηλα και κράτησε ένα στο χέρι της.

Ο κόσμος μπαινόβγαινε αδιάκοπα σε κάθε στάση, ο διάδρομος γέμισε ασφυκτικά. Ο Χάρης στριμώχτηκε περισσότερο, ακουμπούσε σχεδόν τώρα στο πλευρό της κυρίας.

Ο συρμός χώθηκε σ’ ένα από τα τούνελ της γραμμής. Η σκοτεινή διαδρομή ήταν πολύ σύντομη, ο μηχανοδηγός δεν άναψε καν τα φώτα. Όμως, τα λιγοστά δευτερόλεπτα του σκοταδιού που μεσολάβησαν, ήταν η ώρα "Χ" για τον Χάρη.

-  Μη σπρώχνετε έτσι! φώναξε ξαφνικά και έγειρε προς τα μπρος, κάνοντας πως πέφτει και ακουμπώντας σχεδόν στην τσάντα, που λικνιζόταν μισάνοιχτη πάνω στα πόδια της νεαρής γυναίκας.

-  Με συγχωρείτε, κυρία! είπε στη γυναίκα, καθώς ανασήκωνε το κορμί του, ενώ το μακρύ όχημα βγαίνοντας από τη σήραγγα ξαναφωτιζόταν.

-  Δεν πειράζει! είπε εκείνη χαμογελώντας ευγενικά και ανακάθισε στη θέση της.

Σχεδόν αμέσως ο Χάρης άρχισε ν’ ανοίγει δρόμο προς την πόρτα. Σ’ ένα-δυό λεπτά ο συρμός σταμάτησε και...

Αγία Ειρήνη η Μεγαλομάρτυς

H Αγία Ειρήνη η Μεγαλομάρτυς τιμάται κάθε χρόνο από την Εκκλησία μας στις 5 Μαΐου

Απότμημα του Ιερού Λειψάνου της Αγίας βρίσκεται στη Μονή Κύκκου Κύπρου και στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου των Ελλήνων Βενετίας.

Ξίφει θανοῦσα καὶ βιώσασα ξένως,
Εἰρηνικῶς τέθνηκας αὖθις, Εἰρήνη.
Εἰρήνη τμηθεῖσα ἀνέγρετο καὶ θάνε πέμπτῃ.

Η Αγία Μεγαλομάρτυς Ειρήνη άθλησε κατά τον 4ο αιώνα μ.Χ. Ήταν θυγατέρα του Λικινίου, που ήταν βασιλιάς κάποιου μικρού βασιλείου, και της Λικινίας. Καταγόταν από την πόλη Μαγεδών και αρχικά ονομαζόταν Πηνελόπη. Όταν η Αγία έγινε έξι ετών, ο πατέρας της Λικίνιος την έκλεισε σε ένα πύργο και ανέθεσε την διαπαιδαγώγησή της σε κάποιον γέροντα, ονόματι Απελλιανό, ο οποίος και έγραψε τα υπομνήματα του μαρτυρίου αυτής.

Μια νύχτα η Ειρήνη είδε το εξής όραμα: μπήκε στον πύργο ένα περιστέρι κρατώντας με το ράμφος του κλαδί ελιάς, το οποίο και άφησε επάνω στο τραπέζι. Επίσης, μπήκε και ένας αετός μεταφέροντας στεφάνι από άνθη, το οποίο τοποθέτησε και αυτός επάνω στο τραπέζι. Έπειτα μπήκε από άλλο παράθυρο ένας κόρακας, ο οποίος έβαλε επάνω στο τραπέζι ένα φίδι. Το πρωί που ξύπνησε απορούσε και σκεπτόταν τι άραγε να σημαίνουν αυτά που είδε. Τα διηγήθηκε λοιπόν στον γέροντα Απελλιανό και εκείνος τα ερμήνευσε ως προάγγελμα των στεφάνων της δόξας και του μαρτυρικού τέλους αυτής μετά τη βάπτισή της.

Στο Χριστιανισμό ελκύσθηκε από κάποια κρυπτοχριστιανή νέα, η οποία, λόγω της τιμιότητας και των αρετών της, έχαιρε μεγάλης εκτιμήσεως από τους γονείς της Πηνελόπης και είχε τοποθετηθεί από αυτούς ως θεραπαίνιδα της θυγατέρας τους. Ένας ιερεύς, ονόματι Τιμόθεος, βάπτισε κρυφά τη νεαρή ηγεμονίδα και τη μετονόμασε Ειρήνη.

Το γεγονός δεν άργησε να πληροφορηθεί ο πατέρας της Λικίνιος, όταν μάλιστα η Αγία Ειρήνη συνέτριψε τα είδωλα της πατρικής της οικίας ομολογώντας με αυτό τον τρόπο την πίστη της στον Χριστό. Για τον λόγο αυτό διέταξε να τη δέσουν στα πόδια ενός άγριου αλόγου, να τη σκοτώσει με κλοτσιές. Αλλά από θαύμα το άλογο στράφηκε εναντίον του και σκότωσε αυτόν. Τότε επικράτησε μεγάλη σύγχυση μεταξύ των εκεί παρεβρισκομένων ανθρώπων. Αλλά η Ειρήνη τους καθησύχασε με τα λόγια του Χριστού: «Παντα δυνατα τω πιστευοντι» (Μαρκ. θ΄ 23). Δηλαδή όλα είναι δυνατά σ’ εκείνον που πιστεύει. Και πράγματι, με θαυμαστή πίστη προσευχήθηκε και ο πατέρας της σηκώθηκε ζωντανός. Τότε, οικογενειακώς όλοι βαπτίστηκαν χριστιανοί. Στη συνέχεια έπαθε πολλά από τους Πέρσες και τους βασιλείς αυτών Σεδεκία και Σαπώριο Α’.

Έπειτα η Αγία Ειρήνη πήγε στην Καλλίπολη του Ελλησπόντου, όπου βασίλευε ο Νουμεριανός. Εκεί παρουσιάσθηκε σε αυτόν και...

ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΑΠΟ ΡΩΣΟΥΣ, ΑΡΜΕΝΙΟΥΣ, ΣΥΡΟΥΣ, ΑΓΓΛΟΥΣ, ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ Πώς βγαίνει το Αγιο Φως - Οσα δεν λένε και όσα κρύβουν τα ΜΜΕ... (βίντεο)

Ένα βιβλίο πού τελευταία κυκλοφόρησε με τίτλο « Άγιον Φως. Το θαύμα του Μεγάλου Σαββάτου στον Τάφο του Χριστού» είναι μία σπάνια θρησκευτική, ιστορική, αλλά καί επιστημονική μελέτη γι΄αυτό το θαυμαστό καί εξ΄ ουρανού φαινόμενο πού δυστυχώς τα τελευταία χρόνια ο σατανάς καί τα όργανά του θέλουν να αμαυρώσουν μιά καί δείχνει πεντακάθαρα ότι η Ορθοδοξία είναι η μόνη τού Αληθινού Θεού Θρησκεία ! Οί ηλεκτρομαγνητικές καί επιστημονικές μετρήσεις πού έγιναν μέσα στόν χώρο τού Παναγίου Τάφου το αποδεικνύουν...

"....Τις Άγιες ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδος ο κ. Χαράλαμπος Σκαρλακίδης, Αρχιτέκτων και καθηγητής σχεδιαστικών προγραμμάτων μέσω Η/Υ, εδώρησε στην εκκλησιαστική Ιστορία των Ιεροσολύμων, αλλά και σε κάθε πιστό Χριστιανό, ιδίως τους Προσκυνητές της Αγίας Γης, ένα πολύτιμο δώρο: 

το νέο βιβλίο του με τίτλο το «Άγιον Φως. Το θαύμα του Μεγάλου Σαββάτου στον Τάφο του Χριστού· σαράντα δύο ιστορικές μαρτυρίες (9ος - 16ος αι.)», το οποίο είναι καρπός πολυετούς και βαθείας μελέτης και διασταυρώσεως ιστορικών πηγών, κυρίως παλαιοτέρων, σχετικώς με το θαύμα του Αγίου Φωτός του Παναγίου Τάφου του Κυρίου, το οποίο μαρτυρεί­ται καθ' έκαστον έτος, το Μέγα Σάββατο, στη γνωστή ιεροσολυμιτική ιερή Τελετή.

Σημαντικότατο επίτευγμα του βιβλίου σε 270 σελίδες: η απόδειξη και ιστορική τεκμηρίωση τόσον της επενέργειας θαυμαστών παραγόντων στην αφή του Αγίου Φωτός εντός του Παναγίου Τάφου και των κυκλόθεν εκτός αυτού κανδηλών, όσον και μερικών παρομαρτούντων φαινομένων, δηλαδή της αρχικής ακαΐας του Αγίου Φωτός και της ανεξήγητης - κατ' άνθρωπον - δημιουργίας της σχισμής του κεντρικού κίονος εκ των τριών δυτικών κιόνων της Κεντρικής Θύρας του συγκροτήματος του Ναού της Αναστάσεως.

Ποιοί όμως μαρτυρούν περί τούτων; 

Μήπως οι ίδιοι οι Αγιοταφίται; 

Μήπως τίποτε «θρησκόληπτοι» και «ευσυγκίνητοι» Προσκυνηταί; 

Μήπως τίποτε παράγοντες «οικονομικής εκμεταλλεύσεως» του θαύματος; 

Μήπως μόνον οι «συναισθηματικοί και μυστικοπαθείς»(κατά μερικούς δυσπίστους η ορθολογιστές Καθηγητές) Ρώσοι; 

Όχι. 

Μαρτυρούν 42  συγγραφείς του Μεσαίωνος, μερικοί πολύ σημαινουσών θέσεων, Άραβες και Πέρσες Μουσουλμάνοι, Γάλλοι, Ρωμηοί, Γερμανοί, Ρώσοι, Ισλανδοί, Άγγλοι, Αρμένιοι, ένας Σύριος, ένας Μολδαβός, ένας Ελβετός και ...

Ο Νεύτωνας και η Ανάσταση των νεκρών..

   Κάποιος υπέβαλλε στον διάσημο Νεύτωνα, την εξής ερώτηση:

- Το ανθρώπινο σώμα μεταβάλλεται σε σκόνη. Εάν πραγματικά υπάρχει ανάσταση των νεκρών, ποιός θα την μαζέψει, για να δώσει στις ψυχές νέα σώματα;
Ο Νεύτωνας δεν απάντησε. Πήρε μια χούφτα ρινισμάτων σιδήρου, την ανακάτεψε με ψιλή άμμο και ρώτησε:
- Ποιός θα μαζέψει πάλι, αυτά τα ρινίσματα;
Και ενώ κανείς δεν μπορούσε να ...

Τό συγκλονιστικὸν θαῦμα τοῦ Ἁγίου Φωτός

  

«Δεῦτε λάβετε φῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου φωτὸς καὶ δοξάσατε Χριστὸν τὸν Ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν».

  Τὸ Ἅγιο Φῶς ἐμφανίσθηκε γιὰ πρώτη φορὰ τὴν ὥρα ποὺ ἔλαβε χώρα ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μετὰ τὰ μεσάνυκτα τοῦ Μεγάλου Σαββάτου καὶ λίγες ὧρες πρὶν ἀπὸ τὸ ξημέρωμα τῆς  Κυριακῆς τοῦ Πάσχα μὲ πιθανότερη ἡμερομηνία τὴν 5η Ἀπριλίου τοῦ 33 μ.Χ.

  Ὅσοι παρευρίσκονται τὸ Μεγάλο Σάββατο στὸν Πανάγιο Τάφο εἶναι μάρτυρες τοῦ μεγάλου αὐτοῦ θαύματος. Δυστυχῶς ὅμως κάποιοι ποὺ θέλουν νὰ πλήξουν τὴν Ἐκκλησία, τὸ ἀμφισβητοῦν.

• Ἀπὸ τὸ περισπούδαστο βιβλίο τοῦ κ. Χάρη Κ. Σκαρλακίδη «“ΑΓΙΟ ΦΩΣ”, Τὸ θαῦμα τοῦ Μ. Σαββάτου στὸν Τάφο τοῦ Χριστοῦ», ὅπου ὑπάρχουν 42 ἱστορικὲς μαρτυρίες, σταχυολογοῦμε δύο πρόσφατες. Ἡ πρώτη εἶναι καὶ τοῦ Πατριάρχου Διόδωρου Α (1981 -2000):

  «Ὁ Πατριάρχης Διόδωρος Α΄ διηγεῖται:

  “Ἀφοῦ σβήσουν ὅλα τὰ φῶτα, σκύβω καὶ ...

Ποιός μου βεβαιώνει εμένα ότι ο Χριστός αναστήθηκε; (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Μου το βεβαιώνει η συνείδησή μου πριν απ’ όλα. Κατόπιν ο νους μου και η βούληση μου.

Πρώτον, η συνείδηση μου λέει: τόσα πάθη που υπέστη ο Χριστός για το καλό και τη σωτηρία των ανθρώπων δεν θα μπορούσαν να επιβραβευτούν με τίποτε άλλο παρά με την ανάσταση και την υπερκόσμια δόξα. Τα ανείπωτα πάθη του Δικαίου στεφανώθηκαν με την ανείπωτη δόξα. Αυτό μου δίνει ικανοποίηση και ηρεμία.

Δεύτερον, ο νους μού λέει: χωρίς την λαμπρή αναστάσιμη νίκη όλο το έργο του Υιού του Θεού θα παρέμενε στον τάφο, ολόκληρη η αποστολή Του θα ήταν μάταιη.

Τρίτον, η βούληση μού λέει: η ανάσταση του Χριστού με έσωσε από τους ταλαντευόμενους δισταγμούς ανάμεσα στο καλό και ...