Ομιλία στην εορτή των κορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου (Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς)

 

Περίληψη 28ης Ομιλίας, στην περικοπή Ματθ. 16,13-19. Οι δύο απόστολοι είναι λαμπροί φωστήρες, λαμπρύνοντας την Εκκλησία με τη συνάντησή τους κατά την εορτή της 29ης Ιουνίου, η οποία δεν προκαλεί έκλειψη, αλλά έκλαμψη. Υπενθυμίζοντας τις πράξεις τους τίποτε δεν προσθέτομε στα αγαθά τους, αλλ’ αυξάνομε αντίθετα τα δικά μας αγαθά. Κεντρικό σημείο της ομιλίας είναι η περιγραφή της αντιθετικής κινήσεως του πειρασμού και της μετάνοιας. Ο πειραστής έπεισε τον Πέτρο να επιδιώκει περισσότερο ζήλο από τον αναγκαίο, αλλ’ ενώ αυτός έφθασε στο σημείο όπου αρχίζει η πτώση, νίκησε τον πειραστή με την αυτοκατάγνωση, την αυτο­κριτική του. Κατέστη υπόδειγμα ειλικρινούς μετάνοιας για την πτώση του στην άρνηση του Χριστού και πατέρας του γένους των θεοσεβών. Ο Παύλος πάλι με τη μετάνοιά του για την καταδίωξη της χριστιανικής πίστεως και την μετέπειτα δραστηριότητά του κατέστη υπόδειγμα καρτερίας. Οι δύο απόστολοι είναι ισάξιοι σε λαμπρότητα, γι’ αυτό και η Εκκλησία «μίαν και την αυτήν αμφοτέροις νέμει τιμήν».

ΕΚΦΩΝΗΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΚΑΙ ΚΟΡΥΦΑΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΠΕΤΡΟΥ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΥ

1. Η μνήμη καθενός από τους αγίους ερχόμενη κατά την εόρτιο ημέρα αυτής, είναι κοινή αφορμή ευφρο­σύνης και στα πλήθη και στις πό­λεις και στους πολίτες και στους πολιτάρχες και γίνεται πρόξενος μεγάλης ωφέλειας σε όλους τους εορτάζοντες.

Γιατί λέγει ο σοφός Σο­λομών «η μνήμη του δικαίου συνο­δεύεται από εγκώμια, και όταν εγκωμιάζεται ο δίκαιος ευφραίνονται οι λαοί» (Παροιμ. 10, 7). Γιατί, όπως κατά τη νύχτα, όταν αναφθεί λαμπάδα το φως φέγγει για...

Αγ. Απόστολοι Πέτρος και Παύλος

Θαύμα Αγίου Ιωάννη του Ρώσου – «Ο άπιστος γιατρός»

 Θαύμα Αγίου Ιωάννη του Ρώσου – «Ο άπιστος γιατρός». Όταν όλη η ζωή του γιατρού ήταν στρωμένη κοινωνικά και μπορούσε να λέει και να κάνει με ευκολία ότι ήθελε ο γιατρός ήταν απόλυτος στον λόγο του για τον Χριστό και τους Αγίους. Όλα ήταν ένα καλοστημένο ψέμα για τον άπιστο γιατρό…

Θαύμα Αγίου Ιωάννη του Ρώσου

Στην Λίμνη της Ευβοίας ζούσε και εργαζόταν ένας γιατρός που ονομαζόταν Μ.. Σαν γιατρός ήταν πολύ καλός, αλλά δεν πίστευε στο Χριστό και μάλιστα δεν ήθελε να ακούει συζητήσεις σχετικές με την θρησκεία και την ψυχή. Καταφερόταν εναντίον της θρησκείας και οι απόψεις του ήταν σκληροπυρηνικές στο θέμα του Χριστιανισμού.

 

Αρρώστησε λοιπόν και μάλιστα πολύ σοβαρά. Η επάρατος νόσος είχε πλησιάσει τον άπιστο γιατρό που με φρικτούς πόνους κατάλαβε την έλευσή του.

Μέσα σε αφόρητους πόνους μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο της Χαλκίδας. Εκεί, λόγω της σοβαρότητας της ασθένειάς του, δεν μπορούσαν να τον νοσηλεύσουν. Τον έστειλαν λοιπόν στην Αθήνα στη κλινική «Παντοκράτωρ»…

Εκεί υποβλήθηκε σε ακτινολογικές και χημικές εξετάσεις, οι οποίες έδειξαν ότι η επάρατος νόσος είχε προσβάλει το παχύ έντερο του γιατρού.

Όταν όλη η ζωή του γιατρού ήταν στρωμένη κοινωνικά και μπορούσε να λέει και να κάνει με ευκολία ότι ήθελε ο γιατρός ήταν απόλυτος στον λόγο του για τον Χριστό και τους Αγίους. Όλα ήταν ένα καλοστημένο ψέμα για τον άπιστο γιατρό.

Η μόνη αλήθεια ήταν η αμαρτία και η ασωτεία.

Εκεί κατέφευγε όταν εμφανίζονταν στη ζωή του μαύρα μικρά συννεφάκια. Αλλά τώρα, τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Τα μαύρα σύννεφα που είχαν επισκιάσει για καιρό τώρα τη ζωή του δεν μπορούσε να τα διώξει με την προσφιλή του μέθοδο που δεν ήταν άλλη από την αμαρτία.

 

• 
  

   

• 
  

   

«Στο παντοδύναμο Θεό, να ελπίζεις μόνο συνάδελφε»

Αυτή ήταν η διάγνωση-έκκληση των συναδέλφων του, που του εξηγούσαν, με αυτό τον σκληρό λόγω επαγγέλματος λόγο. Και ο ίδιος όμως, λόγω του επαγγέλματός του είχε αντιληφθεί, ότι η φλόγα της ελπίδας κόντευε να σβήσει. Οι γιατροί λοιπόν του Νοσοκομείου του είπαν ότι αν συμφωνούσε και ο ίδιος θα μπορούσε να εγχειρισθεί την επόμενη μέρα. Συμφώνησε λοιπόν με γνώμονα την ιατρική γνώση που και ο ίδιος είχε.

Αλλά τα λόγια των συναδέλφων του: «Στον παντοδύναμο να ελπίζεις, συνάδελφε», τον οδήγησαν παραμονή της εγχείρησης, σε...

Ο άγιος “κλέφτης” Από το Γεροντικό

 Σε κάποιο κοινόβιο ετοιμάζονταν να τελέσουν τη θεία λειτουργία, και καθώς οι διάκονοι μπήκαν στο ιερό να φορέσουν τα άμφιά τους βρήκαν ότι έλειπε ένα. Ερεύνησαν πολύ και επειδή δεν το βρήκαν, το ανέφεραν στον αββά. Αυτός τους λέει: «Ερευνήστε πάλι». Καθώς λοιπόν δεν βρέθηκε, ο αββάς θύμωσε για το άτοπο αυτό πράγμα και λέει: «Ζούμε μαζί με ληστές. Μα τον Θεό, δεν θα γίνει η λειτουργία ούτε θα φάμε τίποτε μέχρι να βρεθεί ο ληστής».

Την ώρα που ο αββάς μαζί με τους διακόνους πήγε να ερευνήσει στα κελλιά των αδελφών και αυτοί περίμεναν στην εκκλησία, εκείνος που το έκλεψε λέει στον διπλανό του που ήταν ευλαβής: «Αλίμονό μου, τι με περιμένει τώρα». Του λέει εκείνος: «Γιατί;» Του αποκρίνεται: «Εγώ έκλεψα το άμφιο και βρίσκεται στο κελλί μου κάτω σ’ ένα σκεύος». Του λέει ο άλλος: «Μη στενοχωριέσαι καθόλου, μόνο πήγαινε και βάλε το στο κελλί μου». Πάει αυτός και ...

"Στ' Αγιαννιού τη ράχη" - Θοδωρής Πετρόπουλος (Lyric Video) • ΚΕ.Λ.Π.Α.• Στην Ήπειρο στα Δυτικά!

 

* Όχι φαγητό, αλλά δηλητήριο να τού δώσεις!

Κατά την διάρκεια του εμφυλίου πολέμου συνέλαβαν από τα βουνά κάποιον αντάρτη — τον ξέρουν οι παλαιοί Κοζανίτες — και δεμένο τον έσερναν μέσα στην πόλη. Κάποιοι άνανδροι Κοζανίτες, που όταν εκείνος ήταν στα πράγματα κάθονταν κλαρίνο μπροστά του, τώρα βλέποντάς τον σαν χτυπημένο σκυλί να τον μεταφέρουν στην πόλη, τον έφτυναν. 

Τον πιάσανε λοιπόν και σε άθλια κατάσταση τον έριξαν στη φυλακή.
 

Όταν το έμαθα στενοχωρήθηκα. Πήγα στις φυλακές για να τον δω. Οι υπεύθυνοι των φυλακών δεν με επέτρεπαν να μπω.
 

"Σε αυτόν έρχεσαι και του φέρνεις φαγητό; Όχι φαγητό, αλλά δηλητήριο να τού δώσεις"  μου είπαν.
 

"Όπως ερχόμουν σε εσάς και έφερνα φαγητό στη φυλακή και όχι δηλητήριο, το ίδιο θα κάνω και ...

ΟΣΙΟΣ ΔΑΥΙΔ Ο ΕΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ [26 ΙΟΥΝΙΟΥ]

 

 ΟΣΙΟΣ ΔΑΥΙΔ Ο ΕΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Αυτός ο επίγειος άγγελος και ουράνιος άνθρωπος απαρνήθηκε νωρίς την πατρίδα του τη Μεσοποταμία, όπως και κάθε δεσμό με τον κόσμο, για να σηκώσει τον σταυρό και να ακολουθήσει τον Κύριο ασπαζόμενος τη μοναχική πολιτεία στη Μονή των Αγίων Θεοδώρου και Μερκουρίου, τη λεγομένη Κουκουλιατών, στη Θεσσαλονίκη. Δουλαγωγούσε τις ορμές της σαρκός και των παθών της με σύντονη άσκηση και καθοδηγούνταν στην επιστήμη των θείων αρετών με τη μελέτη των Γραφών και τους Βίους των αγίων. Έτρεφε μεγάλο θαυμασμό για τους αγίους Στυλίτες: τον Συμεών τον Πρεσβύτερο, τον Συμεών του Θαυμαστού Όρους, τον Δανιήλ, τον Πατάπιο και τους ομοίους τους. Φλεγόμενος από την επιθυμία να τους μιμηθεί, ανέβηκε σε μια...

Ἡ Ἁγία Φεβρωνία ἡ Ὁσιομάρτυς ἡ πολύαθλος

 Ἡ Ὁσιομάρτυς Φεβρωνία ἐμόναζε σὲ κάποιο μοναστήρι τῆς πόλεως Νισίβεως τῆς Μεσοποταμίας μαζὶ μὲ τὴ θεία της Βρυαίνη καὶ τὴν ἀδελφὴ Θωμαΐδα, διότι ὅλες οἱ ἄλλες μοναχές, ἀφοῦ ἐπληροφορήθηκαν ὅτι ἔρχονταν στὴ μονὴ πρὸς σύλληψή τους στρατιῶτες τοῦ ἡγεμόνος Σελήνου (288 μ.Χ.), κατὰ τοὺς διωγμοὺςτοῦ Διοκλητιανοῦ (284 – 305 μ.Χ.), ἐζήτησαν σωτηρία διὰ τῆς φυγῆς.

Προσελθόντες δὲ οἱ στρατιῶτες τὶς ἀπήγαγαν πρὸς τὸν Σελῆνο, ὁ ὁποῖος καὶ...

Τον αδελφό σου να τον βλέπεις σαν Άγγελο ...

 

Ας δοξολογήσουμε και ας ευχαριστήσουμε τον Κύριο και Θεό μας πού έστειλε στον αμαρτωλό αυτό κόσμο τον μεγαλύτερο απ’ όλους, τον Πρόδρομο Ιωάννη [24 Ιουνίου ]

Γενέσιον του Τιμίου ενδόξου Προφήτου, Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου – Εορτάζει στις 24 Ιουνίου

Λόγος εις το γενέθλιον του Προδρόμου. Οσίου πατρός ημών Λουκά Συμφερουπόλεως της Κριμαίας

Στην ιστορία του ανθρωπίνου γένους υπάρχουν μόνο δύο σημαντικά γεγονότα, τα οποία ο Θεός τα αναγγέλλει μέσω του Αρχαγγέλου Γαβριήλ. Και αυτά είναι: η Γέννηση του Προαιώνιου Υιού του Θεού κατά σάρκα και η γέννηση του Προδρόμου και Βαπτιστού του Ιωάννου, του μείζονος «εν γεννητοίς γυναικών» (Ματθ. 11, 11), σύμφωνα με το λόγο του Κυρίου Ιησού Χριστού. Την γέννηση του Προδρόμου ακολουθεί και το θαύμα της λύσεως της γλώσσας του πατέρα του Ζαχαρία, την οποία έδεσε ο Αρχάγγελος γιατί δεν πίστεψε στα λόγια του. Η γέννησή του δοξάστηκε με τον προφητικό λόγο του Ζαχαρία, ο οποίος είπε: «Και συ, παιδίον, προφήτης υψίστου κληθήση·  προπορεύση γαρ προ προσώπου Κυρίου ετοιμάσαι οδούς αυτού, του δούναι γνώσιν σωτηρίας τω λαώ αυτού, εν αφέσει αμαρτιών αυτών δια σπλάγχνα ελέους Θεού ημών, εν οις επεσκέψατο ημάς ανατολή εξ ύψους επιφάναι τοις εν σκότει και σκιά θανάτου καθημένοις, του κατευθύναι τους πόδας ημών εις οδόν ειρήνης» (Λκ. 1, 76-79).

Όλη η ζωή του Προδρόμου ήταν μία ζωή ασυνήθιστη. Για τα παιδικά του χρόνια γνωρίζουμε μόνο αυτό, το οποίο μας λέει ο ευαγγελιστής Λουκάς, ότι δηλαδή, «ηύξανε και εκραταιούτο πνεύματι, και ην εν ταίς ερήμοις έως ημέρας αναδείξεως αυτού προς τον Ισραήλ» (Λκ. 1, 80). Πώς και πότε βρέθηκε το παιδί στην έρημο δεν το γνωρίζουμε ακριβώς. Κατά την παράδοση, ο βασιλιάς Ηρώδης μετά την σφαγή των νηπίων στη Βηθλεέμ ήθελε να σκοτώσει και τον Ιωάννη, δεν μπόρεσε όμως να τον βρει. Το γεγονός αυτό τον εξόργισε πολύ και γι’ αυτό διέταξε να σκοτώσουν τον πατέρα του, τον Ζαχαρία. Η μητέρα του, αφού έμαθε ότι οι στρατιώτες ψάχνουν το παιδί, το πήρε και πήγε μαζί του σε μία έρημη ορεινή περιοχή. Αφού έζησαν λίγο καιρό εκεί η μητέρα του πέθανε και...

Οι 12 βαθμίδες της αμαρτίας

  Οι βαθμίδες της αμαρτίας είναι στον αριθμό 12, κατά τον ά­γιο Νικόδημο τον Αγιορείτη, οί έξης:

Πρώτη βαθμίδα της αμαρτίας: «Όταν κάνη κάποιος καλό έργο με πονη­ρό σκοπό χάριν χρημάτων, δόξης, τιμής. Δηλαδή, όταν αναμιγνύεται καλό με το κακό.

Δεύτερη βαθμίδα είναι: Ή μισοτελειωμένη εκτέλεση ενός καλού έργου.

Τρίτη βαθμίδα είναι ό πειρασμός, ό δόλος, δηλ. ό πειρασμός, πού έρχεται εναντίον του ανθρώπου από τον διά­βολο, από τον κόσμο καί από το σώμα καί αυτός πειράζει τον άν­θρωπο με τίς πέντε αισθήσεις, οί όποιες ονομάζονται κατά τους Α­γίους Πατέρας «αίσθηση της ψυχής».

Ή τετάρτη βαθμίδα είναι ή ενότητα, δηλ. ή συνένωση του νου με τον πειρασμό.

Ή πέμπτη βαθμίδα της αμαρτίας είναι ή πάλη του νου δηλ. της ψυχής με τον πειρασμό. Μέχρις εδώ κυοφορείται ή αμαρτία. Από εδώ όμως αρχίζει να αιχμαλωτίζει τον άνθρωπο καί...

π.Αρσένιος Βλιαγκόφτης- Αντιστεκόμαστε στον Προσωπικό Αριθμό. Όλοι στις 28/6, 7μ.μ. Πλ. Αριστοτέλους

 

Η περίπτωση της Μάρσια ή πως μια άθεη ανακάλυψε τον Θεό

 Οπωσδήποτε όμως όλες οι περιπτώσεις δε μοιάζουν με της Κάθι. Υπάρχουν πολλοί άλλοι τύποι, μερικοί από τους οποίους είναι εξίσου συνήθεις. Η Μάρσια ήταν μια από τις πρώτες – πρώτες περιπτώσεις μου μακρόχρονης θεραπείας. Επρόκειτο για μια αρκετά πλούσια νέα γυναίκα γύρω στα είκοσι πέντε χρόνια της που μου ζήτησε ιατρική περίθαλψη, λόγω μιας γενικευμένης ανικανότητας να αισθανθεί ηδονή (ανηδονία). Ενώ της ήταν αδύνατο να προσδιορίσει τι ακριβώς δεν πήγαινε καλά με τη ζωή της, έβρισκε ότι αυτή ήταν ανεξήγητη άχαρη...

Η Μάρσια παρά τον πλούτο της και την πανεπιστημιακή της μόρφωση, έδειχνε σαν μια φτωχή, κουρελιάρα και γερασμένη μετανάστρια. Σ’ όλο το διάστημα του πρώτου χρόνου θεραπείας της, ντυνόταν διαρκώς με ασουλούπωτα φορέματα μπλε, γκρίζα ή καφέ, και κουβαλούσε μαζί της ένα τεράστιο βρόμικο και κουρελιασμένο ντορβά του ιδίου χρώματος. Ήταν το μοναχοπαίδι ενός ζεύγους διανοουμένων. Και οι δύο ήταν πολύ πετυχημένοι καθηγητές πανεπιστημίου, και οι δύο σοσιαλιστές με τον τρόπο τους, που πίστευαν ότι η θρησκεία ήταν «τα καρβέλια που βλέπει στον ύπνο του ο φτωχός». Την είχαν κοροϊδέψει όταν, ως νέα έφηβος, είχε πάει στην εκκλησία με μια φίλη της.

Τον καιρό που άρχισε την θεραπεία, η Μάρσια συμφωνούσε ολόψυχα με τους γονείς της. Από μιας εξαρχής, ανήγγειλε με κάποια περηφάνια και σε οξύ τόνο ότι ήταν άθεη – όχι μια νερόβραστη άθεη, αλλά μια αληθινή, που πίστευε ότι το ανθρώπινο γένος θα ζούσε πάρα πολύ καλύτερα, αν λυτρωνόταν από την πλάνη ότι υπάρχει Θεός, ή και ότι μπορούσε να υπάρχει. Το ενδιαφέρον ήταν ότι τα όνειρα της Μάρσιας ήταν γεμάτα από θρησκευτικά σύμβολα, όπως πουλιά να πετούν μέσα σε δωμάτια κρατώντας στα ράμφη τους περγαμηνές πάνω στις οποίες ήταν γραμμένα ακατάληπτα μηνύματα σε κάποια αρχαία γλώσσα.

Αλλά δεν έφερα τη Μάρσια αντιμέτωπη με τούτη τη πλευρά του ασυνείδητού της. Μάλιστα δεν ασχοληθήκαμε καθόλου με θέματα θρησκείας σ’ όλο το διάστημα των δύο χρόνων που κράτησε η θεραπεία της. Εκείνο που ...