Πως ο Θεός χρησιμοποιεί τους απίστους για την παιδαγωγία των Πιστών. Επίκαιρο για την Ελλάδα

Άγιος Νικόλαος Αχρίδος 

Και Ναβουχοδονόσορ, βασιλέα Βαβυλώνος, τον δούλον μου, (Ιερεμ. 25,9)

Δεν είναι αυτή μία σκληρή φράση; Πώς μπορεί κάποιος να τραφεί με αυτήν; Έναν παγανιστή βασιλιά, έναν ειδωλολάτρη βασιλιά να τον αποκαλεί ό Κύριος: «δούλε μου!». Διότι εάν δούλος του Θεού είναι εκείνος, ό όποιος γνωρίζει τον αληθινό Θεό και συμμορφώνεται με τον Νόμο Του, πώς μπορεί να ονομαστεί δούλος του Θεού κάποιος πού ούτε τον αληθινό Θεό γνωρίζει, ούτε συμμορφώνεται με τον Νόμο Του;

Πράγματι, αληθινός δούλος του Θεού είναι εκείνος πού γνωρίζει τον αληθινό Θεό και τηρεί τον Νόμο Του. Τί συμβαίνει όμως όταν εκείνος, πού ό Θεός του επέτρεψε να Τον γνωρίσει όπως και τον Νόμο Του, μετατρέπει την γνώση σε άγνοια και τον νόμο σε ανομία; Τότε ό Θεός λαμβάνει ως δούλο Του εκείνον πού δεν Τον γνωρίζει, ώστε να «μαστιγώσει» τον αποστάτη. Διότι ένας ό όποιος αποστάτησε από τον Θεό είναι χειρότερος από έναν παγανιστή και ένας αποστάτης του Νόμου τού Θεού είναι κατώτερος ενός γεννημένου ειδωλολάτρη.

Επομένως όταν ό λαός του Ισραήλ, ως ή «αρχαία Εκκλησία» του Θεού, αποστράφηκε τον Θεό και...

Ανάληψη του Κυρίου: Η βεβαιότητα της παρουσίας Του στην ζωή μας


Αποτέλεσμα εικόνας για αναληψη του κυριου«Ὁ Κύριος ἀνελήφθη εἰς οὐρανούς, ἵνα  τὸν Παράκλητον τῶ κόσμω, οἱ οὐρανοὶ ἡτοίμασαν τὸν θρόνον αὐτοῦ, νεφέλαι τὴν ἐπίβασιν αὐτοῦ, Ἄγγελοι θαυμάζουσιν, ἄνθρωπον ὁρῶντες ὑπεράνω αὐτῶν, ὁ Πατὴρ ἐκδέχεται, ὃν ἐν κόλποις ἔχει συναϊδιον, Τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον κελεύει πᾶσι τοὶς Ἀγγέλοις αὐτοῦ, Ἄρατε πύλας οἱ ἄρχοντες ἡμῶν, Πάντα τὰ ἔθνη κροτήσατε χείρας. ὅτι ἀνέβη Χριστός, ὅπου ἣν τὸ πρότερον».
Για τριάντα εννέα ημέρες ο Αναστάς εκ των νεκρών Κύριος εμφανίζεται στους μαθητές Του. Τρώει και μιλά μαζί τους. Τους διδάσκει και τους στηρίζει για την αποστολή που σε λίγο θα αναλάβουν, να κηρύξουν το ευαγγέλιο σε όλα τα έθνη. Kαι την τεσσαρακοστή ημέρα: Ἐξήγαγε δὲ αὐτοὺς ἔξω ἕως εἰς Βηθανίαν, καὶ ἐπάρας τὰς χεῖρας αὐτοῦ εὐλόγησεν αὐτούς. 51 καὶ ἐγένετο ἐν τῷ εὐλογεῖν αὐτὸν αὐτοὺς διέστη ἀπ’ αὐτῶν καὶ ἀνεφέρετο εἰς τὸν οὐρανόν.
Με αυτόν τον θριαμβευτικό τρόπο ο Υιός και Λόγος του Θεού ολοκληρώνει το σχέδιο της σωτηρίας μας και επιστρέφει από εκεί που ξεκίνησε πριν από την σάρκωση Του, όχι μονάχα ως Θεός, αλλά έχοντας ενωμένη μαζί με την Θεότητα Του και...

«Αν η Ελλάδα ζητούσε πίσω όλες τις λέξεις της που έχουμε δανειστεί ο Δυτικός πολιτισμός θα κατέρρεε»



Η Ζακλίν Ντε Ρομιγί, η μεγάλη Γαλλίδα ελληνίστρια, έφυγε από τη ζωή το 2010 πλήρης ημερών, αφήνοντας πίσω της ένα πλουσιότατο και σημαντικότατο έργο, και για μας τους Έλληνες ιδιαιτέρως τιμητικό. Ήταν η πρώτη γυναίκα στην έδρα της Επιγραφικής και της Φιλολογίας και η δεύτερη γυναίκα μετά τη Γιουρσενάρ, μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας, θαυμάστρια της ελληνικής σκέψης. Λάτρης της ελληνικής ιστορίας, η μεγάλη κυρία των κλασικών γραμμάτων και παθιασμένη διανοούμενη υπήρξε η πρώτη νεαρή γυναίκα που κέρδισε τον ετήσιο διαγωνισμό Concours Général της Γαλλίας, η πρώτη γυναίκα καθηγήτρια του Collège de France, και η δεύτερη γυναίκα ακαδημαϊκός της Γαλλικής Ακαδημίας, μετά την Marguerite Yourcenar. Στις 5 Νοεμβρίου 2008, τιμήθηκε από τον πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων, Κ. Δημήτρη Σιούφα, με το βραβείο του Ιδρύματος της Βουλής σε τελετή που έγινε στο Παρίσι. Το 1995, απέκτησε την ελληνική υπηκοότητα ενώ, το 2000, ανακηρύχθηκε πρέσβειρα του ελληνισμού. Οι εργασίες της, που καλύπτουν όλο το φάσμα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας: Όμηρο, Τραγικούς, σοφιστές, Θουκυδίδη, τον οποίο κατεξοχήν μετέφρασε, αποδεικνύουν τη σημασία που απέδιδε στα ελληνικά γράμματα. Γι’ αυτό άλλωστε το 1992 ίδρυσε την Ένωση για την Υπεράσπιση των Κλασικών Σπουδών. Σ’ αυτήν ανήκει η φράση: «Αν η Ελλάδα μάς ζητούσε πίσω όλες τις λέξεις της που έχουμε δανειστεί, ο Δυτικός πολιτισμός θα κατέρρεε». Στο βιβλίο της «Γιατί η Ελλάδα;», παρά το γεγονός ότι αυτά που γράφει έχουν συμβεί πριν από είκοσι πέντε αιώνες, είναι εξαιρετικά επίκαιρα και η ανάγνωσή τους θα έπρεπε να είναι υποχρεωτική για τους Ευρωπαίους αλλά και για τους Έλληνες. Το βιβλίο εξηγεί πώς η νεαρή Ζακλίν διάβασε στα σχολικά της χρόνια Θουκυδίδη και πώς η εντύπωση που της προκάλεσε ο ένας από τους δύο πατέρες της Ιστορίας (μαζί με τον Ηρόδοτο) κατεύθυνε την κλίση της στη μελέτη της κλασικής Ελλάδας, στην οποία θα αφιέρωνε τη ζωή της. Το δοκίμιο κάνει έναν απολογισμό, με τρόπο σαφή, ψυχαγωγικό και βαθύ –σπάνιος συνδυασμός για ειδικό– εκείνου του θαυμαστού 5ου αιώνα προ Κοινής Εποχής στον οποίο ιστορία, φιλοσοφία, τραγωδία, πολιτική, ρητορική, ιατρική, γλυπτική έφτασαν στο απόγειό τους στην Ελλάδα, και έθεσαν τα θεμέλια γι’ αυτό που τελικά θα ονομαζόταν δυτικός πολιτισμός. Ακολουθεί ένα απόσπασμα: Κατ’ αρχήν κινδυνεύουμε να ξεχάσουμε ότι ο άνθρωπος που εξύμνησαν οι Έλληνες ήταν ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος. Αγαπούσε τη ζωή και τις γιορτές, τα συμπόσια, τον έρωτα, τη δόξα. Μερικοί συγγραφείς μίλησαν γι’ αυτό περισσότερο από άλλους: ό­πως ο Ησίοδος, οι λυρικοί, ο Αριστοφάνης. Από τον Όμηρο όμως ως τα χορικά των τραγωδιών, αυτή η πλευρά δεν λείπει ποτέ. Πρέπει να το θυμίσουμε έντονα -διότι κατ’ αρχήν αυτό είναι η εκπληκτική γοητεία της ελληνικής λογοτεχνίας, υστέρα διότι μια τέ­τοια αγάπη για τη ζωή ανυψώνει περισσότερο το τίμημα του πάθους για να την εννοήσουμε, να την κατακτήσουμε και να υψωθούμε από τα συγκεκριμένα αυτά θέλγητρα προς μία σκέψη αρμονική προς αυτά. Η μίξη αυτών των δύο καθιστά την Ελλάδα μοναδική. Επιπλέον, ακόμα και αν αποκαταστήσουμε αυτή τη διάσταση – που ηθελημένα αφήσαμε κατά μέρος σε μία μελέτη αφιερωμένη σε ένα μόνο θέμα – διακινδυνεύουμε πάλι να ξεχάσουμε ότι η ανάλυση που περιέχεται στα κείμενα αντιπροσωπεύει μία μόνο όψη της ελληνικής κουλτούρας και του ελληνικού πολιτισμού. Βεβαίως, η άποψη αυτή είναι η πιο αυθεντική. Διότι κανένας άλλος πολιτισμός δεν είχε τόσο πάθος για την τέχνη του λόγου, της απόδειξης και της ανάλυσης: και αυτό, χωρίς αμφιβολία, πα­ραμένει το πιο αξιοσημείωτο γεγονός του ελληνισμού. Η επιδίωξη όμως της καθολικότητας που μαρτυρούν τα κείμενα, αν είναι τόσο χαρακτηριστική, θα πρέπει να ξαναβρεθεί επίσης στην τέχνη, στη θρησκεία, στη ζωή και στα ήθη. Θα χρειάζονταν ακόμη πολλά βιβλία για να αποδειχθεί ότι έ­τσι είναι, αν...

«Εσύ δεν είσαι τυχαίος», μου έλεγε ο σατανάς, «εσύ δεν ξέρεις τι κουβαλάς»


Διηγήθηκε Γέρων: «Κάποτε ήρθαν και με προσκύνησαν τα δαιμόνια, ενώ έψελνα το Χερουβικό και είχα φθάσει στο «καί τῇ ζωοποιῷ Τριάδι».
Έρχονται λοιπόν πέντε δαίμονες, ένας μεγάλος αξιωματικός με πηλίκιο και κάτι σήματα δαιμονικά, γαλόνια και κέρατα που έβγαιναν δίπλα απ’ το πηλίκιο, και τέσσερις μικροί μαλλιαροί, και πέφτουν στα γόνατα μπροστά μου.
Ο μεσαίος, ο αξιωματικός, είχε το ένα πόδι γονατιστό και το άλλο μισολυγισμένο όπως οι καθολικοί και μου λέε: «Είσαι σπουδαίος ψάλτης! Είσαι θαυμάσιος! Είσαι άφθαστος!». Είχε το κεφάλι ψηλά, ενώ οι άλλοι τέσσερις είχαν το κεφάλι κάτω.
Εγώ μονολόγησα: «Τα δαιμόνια θα μου πάρουν το μυαλό. Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με. Κύριον τον Θεόν μας προσκυνήσωμεν και Αυτώ μόνω λατρεύσωμεν». Αμέσως έγιναν άφαντοι. Αυτά εν ριπή οφθαλμού. Εγώ αγρίεψα μέσα μου.
Σκέφθηκα: «Αυτός που δεν δέχεται να προσκυνήση τον Θεό και να πη ελέησον με ο Θεός, ήρθε να προσκυνήση εμένα να με κάνη συμμέτοχο στην υπερηφάνειά του; Αγρίεψα και άρχισα να λέω το «Τριάδι» του Παπανικολάου. Μόλις τελείωσα, μου λένε οι πατέρες: «Τι Τριάδι ήταν αυτό! Πανηγύρι μας έφερες». «Ε, λέω, καμμιά φορά μας πιάνουν και τα μεράκια».
«Μετά την τράπεζα συναντώ στην αυλή ένα μοναχό αγιορείτη, όχι του Μοναστηριού, που ήταν παρών στην...

Λατρεία για τα αρχαία ελληνικά – «Hμέρα Ελλήνων» στα σχολεία της Γάνδης!

 


B2284216-B06A-4DE0-B541-193606469EF7







 2018Αποφασισμένοι να μην επιτρέψουν στο κράτος να διακόψει την διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών στα σχολεία είναι οι Βέλγοι μαθητές και εκπαιδευτικοί.







https://olympia.gr/2018/05/06 

ΓΚΟΥΡΟΥ... ΒΓΑΛΕ ΤΟ ΣΤΑΥΡΟ ΠΟΥ ΦΟΡΑΣ (Συγκλονιστικό)




Συνομιλία με τον πρώην ροκ σταρ του αυστραλιανού συγκροτήματος the flies ( themis adams) Θεμιστοκλή Αδαμόπουλο και νυν π. Θεμιστοκλή, ιεραπόστολο στη Σιέρα λεόνε. Mιλά στη σύναξη των νέων της ενορίας Παναγίας Χολαργού για την δύναμη του Σταυρού.