Κυριακή Εʼ Ματθαίου: Η θεραπεία του δαιμονισμένου (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)
(Ματθ. η’ 28-34, θ’ 1)
Οι άνθρωποι είναι άδικοι με το Θεό, γι’ αυτό και εξοργίζονται μαζί Του. Ποιός έχει το δικαίωμα όμως να εξοργιστεί εναντίον οποιουδήποτε και μάλιστα εναντίον του Θεού;
Οι άθεοι κλείνουν το στόμα τους και σκέφτονται: «Ας μην αναφέρουμε το όνομα του Θεού, ώστε να εξαφανιστεί απ’ αυτόν τον κόσμο». Ανόητοι άνθρωποι! Τα στόματά σας είναι μια μικρή μειονότητα στο εύρος του κόσμου. Έχετε δει η ακούσει πώς δίνει φωνή στο ποτάμι ένα φράγμα; Αν δεν ήταν το φράγμα, το ποτάμι δε θ’ ακουγόταν, θα ήταν μουγγό. Το φράγμα όμως άνοιξε το λαρύγγι του και κάθε μικρή σταγόνα απέκτησε γλώσσα.
Το δικό σας φράγμα θα κάνει το ίδιο: θ’ ανοίξει το λαρύγγι των άλαλων και θα διδάξει τους βωβούς να μιλήσουν. Αν τα χείλη σας πάψουν να ομολογούν το όνομα του Θεού, η καρδιά σας θα γεμίσει με φόβο όταν ακούσετε να τον ομολογούν οι άσοφοι και οι βουβοί. Αλήθεια σας λέω: Αν εσείς σιωπήσετε, οι λίθοι κεκράξονται. Ακόμα κι αν δε μιλήσει κανένας άνθρωπος στη γη, θ’ αποκτήσει φωνή το χορτάρι. Ακόμα κι αν...
Τά θαυμάσια τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονα
Ο κ. Ιωάννης από την Ελβετία ήρχετο από ηλικία 20 ετών στον Άθω.
Τον αγάπησε τόσο πολύ, ώστε παρέμενε αρκετό καιρό κάθε έτος. Το αγαπημένο του μέρος ήταν πάντοτε στα Καυσοκαλύβια η συνοδεία των Ιωασαφαίων, του γέροντος Ιωάννου και Αντωνίου. Προτεστάντης ων, επιθυμούσε να μάθη την Αλήθεια κοντά στους απλούς ειλικρινείς μοναχούς και ν’ αξιωθή του θείου Βαπτίσματος, (όπως κι έγινε τον χειμώνα του 1977, στην Ι. Μ. Σταυρονικήτα, υπό του τότε ηγουμένου π. Βασιλείου).
Όπως μας διηγήθη ο ίδιος, το 1974, μετά από πολυήμερη παραμονή του στα Καυσοκαλύβια, ως συνήθως, έπρεπε να επιστρέψη στην πατρίδα του.
Λόγω τρικυμίας, η μόνη οδός ήταν μέσω Κερασιάς, εβίασε τον εαυτό του και μετά από πολύ κόπο έφτασε κουρασμένος στη βρύση παρά την οδόν του κελλιού Αγίου Δημητρίου, του λεγόμενου Χατζηγιώργη.
Είδε καπνό στο κελί, πλησίασε, έκρουσε την πεπαλαιωμένην θύραν και τον υπεδέχθη ο γερο-Συμεών.
Με πολλή χαρά του προσέφερε το κέρασμα και ρακί από κεράσια. Όταν εξάπλωσε στο πρόχειρο ξυλοκρέβατο για ν’ αναπαυθή εκοιμήθη αμέσως. Την ώρα του ύπνου, παρουσιάστηκε κάποιος σεβάσμιος καμπουριασμένος γεροντάκος με ...
«Μέσα στα απρόοπτα κρύβεται ο Θεός»
«Μέσα στα απρόοπτα κρύβεται ο Θεός»
-Χαράλαμπος Παπαδόπουλος
Τις προάλλες αισθανόμουν μια κακοκεφιά. Με είδε ένας φίλος και με ρώτησε. «Δεν είσαι καλά;». «Μια χαρά είμαι», του απάντησα, «απλά τώρα που μιλάμε δεν αισθάνομαι καλά. Αλλά σε λίγο θα περάσει, δόξα τω Θεώ…». «Και τι θα κάνεις τώρα;» με ρώτησε. «Τίποτα…δεν χρειάζεται να κάνω κάτι, όπως ο ουρανός δεν κάνει κάτι όταν έχει συννεφιά. Απλά τα σύννεφα μετα από κάποια ώρα φεύγουν μόνα τους…».
Θυμάμαι έναν μοναχό που έλεγε διαρκώς και σε ότι κι εάν του συνέβαινε «δόξα σοι ο Θεός..». Μια ημέρα δεν ήταν καλά. Τον ρώτησε ένας αδελφός της μονής που τον είδαν ότι ήταν κάπως, «πάτερ μου τι κάνεις σήμερα; Δόξα τω Θεώ χάλια..», απάντησε και πήγε παρακάτω στο διακόνημα του.
Αυτή η χαριτωμένη απάντηση του μοναχού, κρύβει όλη την...
Άγιος Πορφύριος: «Να μην καταδικάζουμε λοιπόν το κακό, αλλά να το διορθώνουμε»
Κι αυτή είναι όλη η πνευματική ζωή μας: Μια κίνηση ανύψωσής μας, μέσα στις δοκιμασίες των θλίψεων, από την αγανάκτηση του εγωισμού στην κατανόηση της αγάπης».
«Αν κάποια μέρα», άρχισε να μου λέει ο παππούλης, «περπατάς ήσυχος στο δρόμο σου και ιδείς τον αδελφό σου να προπορεύεται κι αυτός ήσυχα, αλλά σε μια στιγμή αντικρίσεις έναν κακό άνθρωπο, να πετάγεται ξαφνικά από μια πάροδο και με ένα μαχαίρι να ορμά κατε- πάνω στον αδελφό σου, να τον κτυπά, να του τραβά τα μαλλιά, να τον πληγώνει και να τον ρίχνει κάτω ματωμένο, εσύ, μπροστά σ’ αυτό το θέαμα, θα οργισθείς εναντίον του αδελφού σου ή θα τον λυπηθείς;»
Παραξενεύθηκα με την ερώτηση του Γέροντα και τον ρώτησα κι εγώ με τη σειρά μου: «Πώς είναι δυνατό να οργισθώ εναντίον του πληγωμένου αδελφού μου, που έπεσε θύμα του κακοποιού; Ούτε καν πέρασε από το νου μου τέτοια σκέψη. Ασφαλώς και θα λυπηθώ και...
Αγία Παρασκευή: Τα Θαύματα της συγκλονίζουν
Αγία Παρασκευή: Ανήμερα της εορτής της Αγίας Παρασκευής στο Κορωπί Αττικής συνέβη σε μία οικογένεια θαυμαστό γεγονός.
Η μαρτυρία της οικογένειας έχει ως εξής: Ζεί στο Κορωπί ένα παντρεμένο ζευγάρι όπου ο άντρας είναι το πιστό μέλος της οικογένειας και η γυναίκα του είναι άπιστη και είρωνας της πίστης.
Ο άντρας είχε πολύ μεγάλη ευσέβεια στην Αγία Παρασκευή. Πάντα στην παραμονή και ανήμερα τις εορτής της άναβε το καντήλι στο σπίτι του. Αντίθετα η σύζυγος του δεν το άναβε ποτέ.
Την ημέρα της εορτής της σηκώθηκε το πρωί και αφού άφησε την γυναίκα του και την πεθερά του να κοιμάται, ντύθηκε και με προσοχή έφυγε από το σπίτι για την Εκκλησία. Έκλεισε και την εξώπορτα και την κλείδωσε δυο φορές.
Πήγε λοιπόν στην εκκλησία και αφού λειτουργήθηκε γύρισε πίσω για το σπίτι.
Πήγε λοιπόν στην εκκλησία και αφού λειτουργήθηκε γύρισε πίσω για το σπίτι.
Μόλις έφτασε βρήκε τις δυο γυναίκες τρομοκρατημένες και πανικοβλημένες.
Τις ρώτησε τι είχε συμβεί και αυτές τον ρώταγαν εάν το πρωί που έφυγε κλείδωσε την πόρτα του σπιτιού. Η απάντηση του άνδρα ήταν βεβαίως και την κλείδωσα αφού ξέρουμε εδώ στο Κορωπί τι ...
Τι πρέπει να κάνουμε, όταν είμαστε πληγωμένοι…
Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης
Όταν βρίσκεσαι πληγωμένος, επειδή έπεσες σε κάποιο αμάρτημα λόγω αδυναμίας σου ή καμιά φορά με τη θέλησή σου μη δειλιάσεις· ούτε να ταραχθείς γι’ αυτό, αλλά αφού επιστρέψεις αμέσως στον Θεό, μίλησε έτσι:
«Βλέπε, Κύριέ μου· έκανα τέτοια πράγματα, σαν τέτοιος που είμαι· ούτε ήταν δυνατό να περίμενες και τίποτε άλλο από εμένα τον τόσο κακοπροαίρετο και αδύνατο, παρά ξεπεσμό και γκρέμισμα».
Και ευχαρίστησέ τον και αγάπησέ τον περισσότερο παρά ποτέ, θαυμάζοντας την τόσο μεγάλη ευσπλαχνία του, διότι μολονότι λυπήθηκε από σένα, πάλι σου δίνει το δεξί του χέρι και σε βοηθάει, για να μη ξαναπέσεις στην αμαρτία· τελευταία, πες με...
Η ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΗΣ
"Η Γιαγιά της Ορθοδοξίας"
 |
| Παλαιά και Καινή Διαθήκη, ενωμένη & αγιο- γραφημένη, στην Ι.Μ Παναγίας Σεϊδανάγιας (το μοναστήρι της Αγίας Άννας) στα Ιεροσόλυμα. |
Η ενάρετη Άννα παντρεύτηκε
στην Γαλιλαία τον Θεοσεβή Ιωακείμ. Δεν απέκτησε παιδιά, εθεωρείτο
μάλιστα στείρα, και ήταν ήδη προχωρημένης ηλικίας, όταν τελικά απέκτησαν
θαυματουργικά την Παναγία Κόρη τους και Θεοτόκο Μαριάμ.
Οι Άγιοι Ιωακείμ και Άννα
κοσμούνται από πολλές αρετές. Είναι γεμάτοι από καλοσύνη, πραότητα, αγάπη και υπομονή. Ζουν την ζωή τους με ευλάβεια και φόβο Θεού.
Τηρούν τον νόμο. Έχουν ταπείνωση, σωφροσύνη, αγιότητα ζωής. Πιστεύουν στο Θεό με θέρμη και προσεύχονται.
Προσεύχονται ολόψυχα. Και γι’ αυτό αξιώνονται να γίνουν Πρόγονοι του
Βασιλέως των βασιλευόντων Χριστού, του Δημιουργού του ουρανού και της
γης, της Σωτηρίας όλων των ανθρώπων από την αμαρτία.
 |
| Η Εφέστιος Εικόνα του Ιερού Ναού μας. |
Ας
δούμε μαζί με τους αναγνώστες μας την ζωή τους και ας
παραδειγματιστούμε από την υπομονή και την τεράστια πίστη τους στον Θεό.
Εξάλλου από που αλλού θα...
Μια αγία με κατάθλιψη [25 ΙΟΥΛΙΟΥ]
Η αγία Ολυμπιάδα που η μνήμη της τιμάται στις 25 Ιουλίου, έπασχε από κατάθλιψη. Μα θα απορήσει κανείς, καταθλιπτική και Αγία γίνεται; Και όμως!
Η συνέχεια εδώ.
Βίος της αγίας Ολυμπιάδας
Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 368 από αριστοκράτες και πολύ πλούσιους γονείς. Ο πατέρας της ονομαζόταν Σέλευκος και η μητέρα της Θεοδοσία, η οποία ήταν αδελφή του αγίου Αμφιλοχίου, επισκόπου Ικονίου (344-394). Ο παππούς της Αβλάβιος είχε διατελέσει κυβερνήτης της Ασίας και της Θράκης. Οι εύποροι γονείς της προσπάθησαν να της δώσουν τη μεγαλύτερη δυνατή μόρφωση. Όμως ενωρίς ένοιωσε τη θλίψη στη ζωή της. Παιδί όντας, πέθαναν οι γονείς της και έμεινε ορφανή και απροστάτευτη. Την προστασία της ανάλαβε ο συγγενής της Προκόπιος, ένας βυζαντινός αξιωματούχος, έπαρχος της Κωνσταντινουπόλεως και φίλος του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, ο οποίος βρισκόταν, από το 379, στη Βασιλεύουσα για να αντιμετωπίσει τη λαίλαπα της αρειανικής αιρέσεως.
Μέσω του θείου της Προκοπίου συνδέθηκε με τον άγιο Γρηγόριο, τον οποίο αισθάνονταν και τον αποκαλούσε «πατέρα» της. Ο άγιος Γρηγόριος εκτίμησε και αυτός το σεμνό χαρακτήρα της και τα χαρίσματά της και την αγάπησε σαν παιδί του. Μάλιστα αυτή η αγάπη του είναι αποτυπωμένη σε ποίημά του, το οποίο αφιέρωσε στο γάμο της. Μια θαυμάσια ποιητική σύνθεση, η οποία εξυμνεί τη γυναικεία φύση και παρουσιάζει το ιδεώδες της έγγαμης γυναίκας. Αλλά και εκείνη ωφελήθηκε από το μεγάλο άγιο και δεινό θεολόγο Γρηγόριο. Η θεολογία του υπήρξε σταθμός για εκείνη.
Μέσω του θείου της Προκοπίου συνδέθηκε με τον άγιο Γρηγόριο, τον οποίο αισθάνονταν και τον αποκαλούσε «πατέρα» της. Ο άγιος Γρηγόριος εκτίμησε και αυτός το σεμνό χαρακτήρα της και τα χαρίσματά της και την αγάπησε σαν παιδί του. Μάλιστα αυτή η αγάπη του είναι αποτυπωμένη σε ποίημά του, το οποίο αφιέρωσε στο γάμο της. Μια θαυμάσια ποιητική σύνθεση, η οποία εξυμνεί τη γυναικεία φύση και παρουσιάζει το ιδεώδες της έγγαμης γυναίκας. Αλλά και εκείνη ωφελήθηκε από το μεγάλο άγιο και δεινό θεολόγο Γρηγόριο. Η θεολογία του υπήρξε σταθμός για εκείνη.
Ένας αριστοκράτης νέος, ο Νεβρίδιος, έπαρχος Κωνσταντινουπόλεως, τη ζήτησε σε γάμο. Εκείνη δέχτηκε και παντρεύτηκαν. Όμως μια νέα συμφορά χτύπησε την αριστοκράτισσα Ολυμπιάδα. Λίγο καιρό μετά το γάμο τους, ο Νεβρίδιος αρρώστησε και πέθανε. Η Ολυμπιάδα βιώνει το πρόβλημα της χηρείας. Ο ιστορικός Παλλάδιος αναφέρει πως ήταν τόσο σύντομη η συζυγική της ζωή ώστε «λέγεται αμίαντος κεκοιμήσθαι παρθένος»!
Η ομορφιά της, τα πλούτη της και η κοινωνική της θέση την κάνουν αξιοζήλευτη υποψήφια νύφη στην Κωνσταντινούπολη. Εκατοντάδες επιφανείς νέοι την πολιορκούν να δεχτεί να τους παντρευτεί. Όμως εκείνη παραμένει αμετάπειστη στη μνήμη του συζύγου της. Η απάντησή της ήταν σταθερή: «αν ο Θεός ήθελε να ξαναπαντρευτώ δεν θα μου έπαιρνε τον πρώτο σύζυγό μου».
Ο ίδιος ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος (379-395) ασκεί τεράστια πίεση να εξαναγκαστεί να παντρευτεί το συγγενή του Ελπίδιο. Αλλά η Ολυμπιάδα αρνείται κατηγορηματικά, διότι θεώρησε την πρώιμη χηρεία της ως κλήση από το Θεό να υπηρετήσει την Εκκλησία Του και τους πονεμένους ανθρώπους. Ο αυτοκράτορας επιμένει και αρχίζει να ασκεί διώξεις εναντίον της, δημεύοντας μεγάλο μέρος της πατρικής της περιουσίας. Η Ολυμπιάδα του έστειλε επιστολή με βαρυσήμαντη απάντηση και σκωπτική διάθεση. Ο δε Ελπίδιος, τυφλωμένος από το πάθος του έρωτα για εκείνη, της στερεί το δικαίωμα να πηγαίνει στην εκκλησία. Ούτε αυτό το μέτρο την έκανε να αλλάξει γνώμη. Έτσι βλέποντας ο αυτοκράτορας ότι ήταν ανώφελο να προσπαθεί να την πείσει, αλλάζει γνώμη, παύοντας τις διώξεις. Της επέστρεψε την δημευμένη περιουσία της και της υποσχέθηκε ότι δεν θα την ενοχλήσει ξανά.
Η ευσεβής Ολυμπιάδα, ελεύθερη πλέον από κάθε εξαναγκασμό, ρυθμίζει τη ζωή της ανάλογα με τις εσωτερικές της παρορμήσεις. Φλέγεται να αφιερώσει τη ζωή της στην υπηρεσία του Χριστού, στα έργα αγάπης. Πρώτη της ενέργεια να απαλλαγεί από την μέριμνα του πλούτου. Μοιράζει το μεγαλύτερο μέρος της τεράστιας περιουσίας της σε χρυσάφι, πολύτιμους λίθους, ασήμι, έπιπλα, κτήματα και επαύλεις, στην Εκκλησία, με τον όρο να χρησιμοποιηθούν για την ανακούφιση των ενδεών.
Ήταν ήδη τριάντα ετών. Το 393 τίθεται στη διάθεση του αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως Νεκταρίου (381-397) να εργαστεί στον κοινωνικό τομέα. Ο Νεκτάριος τη χειροτόνησε διακόνισσα και την ενέταξε στον εθελοντικό στρατό της αγάπης των 250 γυναικών, οι οποίες υπηρετούσαν το κοινωνικό έργο της Εκκλησίας. Τίθεται στις διαταγές των ομαδαρχών και εκτελεί, αυτή η αρχοντοπούλα, με θαυμαστή προθυμία και τις πιο κοπιαστικές και τις πλέον ταπεινές υπηρεσίες.
Το 397 πεθαίνει ο Νεκτάριος και στο θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως ανεβαίνει το 398 ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Η Ολυμπιάδα είναι από τα πρόσωπα που θα γίνει στενός συνεργάτης του αγίου αρχιεπισκόπου. Δώρισε την εναπομείνασα περιουσία της και έκτισε μικρή μονή στο κέντρο της Πόλης, δίπλα στην Αγία Σοφία, όπου έμεινε πλέον, συγκεντρώνοντας μια ομάδα πολυπληθών γυναικών τις οποίες έχρισε συνεργάτες της. Μαζί της η Πενταδία, χήρα ενός στρατηγού, η Καρτερία, η Χαλκιδία, κ.α. οι οποίες πλαισίωσαν το έργο του Χρυσοστόμου.
Χάρις σ’ αυτή και τις συνεργάτιδές της, συνεχίζεται και επεκτείνεται το κοινωνικό έργο της Εκκλησίας της Βασιλεύουσας. Αυτή προΐσταται, με τις ευλογίες του Ιωάννη, στο μεγαλειώδες ανθρωπιστικό έργο του. Οι αναξιοπαθούντες όχλοι της Πόλεως σιτίζονται και στεγάζονται από την Εκκλησία, χάρις στη μέριμνα και το έργο εκείνης. Παράλληλα εργάζεται και για την προετοιμασία των πολυπληθών ιεραποστόλων, οι οποίοι στέλνονται από το Χρυσόστομο σε χώρες, που δεν είχε κηρυχτεί το Ευαγγέλιο.
Συνδέεται με στενούς πνευματικούς δεσμούς με τον άγιο ιεράρχη. Έγινε ο πατέρας της και εκείνη η κόρη του, η οποία μοιράζεται πια τις ανυπέρβλητες δυσκολίες, τα προβλήματα και κυρίως τις πίκρες και τις διώξεις του από την διεφθαρμένη αριστοκρατία και την εξουσία. Τα βάσανα, οι διώξεις και οι εξορίες του πνευματικού της πατέρα της τρυπούν ως δίστομη ρομφαία την ευαίσθητη καρδιά της. Τα προβλήματα εκείνου γίνονται και δικά της προβλήματα. Εξαντλεί όλες τις δυνατότητές της να αποδείξει την αθωότητα του δασκάλου της και να αποκαλύψει τις σκευωρίες της δαιμονικής βασίλισσας Ευδοξίας, η οποία είχε θέσει ως σκοπό της ζωής της να καταστρέψει τον Ιωάννη. Άλλωστε δεν άργησαν, οι διώκτες του Χρυσοστόμου, να στραφούν και εναντίον της. Κατά την πρώτη εξορία του Ιωάννη (404) επιχειρεί να πάει κοντά του, αλλά συλλαμβάνεται και εξορίζεται στη Νικομήδεια.
Κατόπιν τη συκοφαντούν ως ανήθικη. Στη συνέχεια τη σέρνουν στα δικαστήρια με την κατασκευασμένη κατηγορία ότι ευθύνεται για την πυρκαγιά του ναού της Αγίας Σοφίας, η οποία κάηκε από...
«Είμαι η Αγία Άννα, μη στεναχωριέσαι, σου έχω δώσει ένα κοριτσάκι και είναι γερό! Θα το βάλεις Άννα;»
Η Αγία Άννα είναι πράγματι θαυματουργή!!! Ο αδερφός μου και η νύφη μου είχαν σοβαρότατο πρόβλημα υγείας και οι γιατροί τους είχαν αποκλείσει κάθε ενδεχόμενο να κάνουν παιδί με φυσιολογικό τρόπο αλλά ακόμη και με εξωσωματική.
Μετά από 5 χρόνια προσπαθειών και αφού πλέον οι γιατροί δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα τα άφησαν όλα πλέον Στο Θεό!!! Ο αδερφός μου πήγε στο Άγιο Όρος στην Σκήτη Αγίας Άννης και προσκύνησε τα ιερά λείψανα και τη θαυματουργή εικόνα της.
Από εκεί οι γέροντες του είπαν ότι αν συμφωνούσε και η γυναίκα του, θα τους έδιναν από κει κάποιες οδηγίες και κάποιες ευλογίες (λαδάκι, ζώνη της Αγίας κλπ.) για το τι να κάνουν και θα προσεύχονταν και οι γέροντες κάθε ημέρα για 45 ημέρες και «το θαύμα θα γίνει αν θέλει η Αγία και αν πιστεύετε»!
Και πράγματι, σε 1 μήνα από το προσκύνημα του αδερφού μου στο Άγιο Όρος γύρω στις 15/07/14, η νύφη μου έμεινε έγκυος, την εβδομάδα της Παναγίας. Δεν το είχε καταλάβει για περίπου 2 μήνες γιατί δεν πίστευε ότι θα μπορούσε να γίνει με θαυματουργικό τρόπο. Μέχρι που ένα βράδυ περίπου στα τέλη Σεπτέμβρη ήρθε η ίδια η Αγία Άννα στον ύπνο της και της έδωσε ένα μωρό στην αγκαλιά και της είπε «πάρε αυτό το μωρό είναι δικό σου».
Την επόμενη μέρα έκανε το τεστ και ήταν πράγματι έγκυος!!! 2 μήνες αργότερα κι ενώ είχε πολλούς εμετούς και ήταν στο νοσοκομείο ταλαιπωρημένη και φοβισμένη μήπως πάει κάτι στραβά και χάσει το μωρό, η Αγία ήρθε μπροστά της σαν όραμα, σαν όνειρο, 11.00 το πρωί και της είπε «Είμαι η Αγία Άννα, μη στεναχωριέσαι, σου έχω δώσει ένα κοριτσάκι και είναι γερό! Θα το βάλεις Άννα;» και η νύφη μου ένιωσε πως ξύπνησε κλαίγοντας και ...
Όπου υπάρχει περηφάνια, δέ μπορεί νά υπάρχει πίστη! Κι’ απ’ όπου λείπει ή πίστη, λείπει και ή ελπίδα
Ή περηφάνια θολώνει τήν κρίση. Κι’ όπου υπάρχει περηφάνια, δέ μπορεί νά υπάρχει πίστη! Κι’ απ’ όπου λείπει ή πίστη, λείπει κ’ ή ελπίδα. Άν πιστεύανε οί άνθρωποι πώς εκείνα πού λέει ό Χριστός είναι αληθινά, δέν θά κολλούσανε τόσο στά επίγεια.
Ό Απόστολος Παύλος λέει: «Αν, ελπίζουμε στόν Χριστό μοναχά γιά τούτη τή ζωή, είμαστε οί πιό ελεεινοί άνθρωποι».
Δέν υπάρχει κανένα πράγμα πιό σίγουρο από τήν ματαιότητα τού κόσμου, κανένα. Όλη ή ιστορία τής ανθρωπότητας φανερώνει αυτή τήν απελπιστική ματαιότητα. Καί όμως, πόσοι άνθρωποι στόν κόσμο κάθισαν καί...
Το άφθαρτο λείψανο της Αγίας Χριστίνας στη Βενετία
Το εντυπωσιακά αδιάφθορο λείψανο της Αγίας Χριστίνας, άγνωστο πότε, μεταφέρθηκε από την Συρία όπου μαρτύρησε στην Κωνσταντινούπολη και κατατέθηκε σε Ναό προς τιμήν της στην περιοχή του Ιερού Παλατίου, απ’ όπου όμως αφαιρέθηκε κατά την Φραγκοκρατία και μεταφέρθηκε στη Βενετία.
Το 1252 το Λείψανο της Αγίας Χριστίνας κατατέθηκε στη Μονή του Αγίου Μάρκου στο Τορσέλλο και το 1340 μεταφέρθηκε στο Ναό του Αγίου Ματθαίου στο Μουράνο.
Το 1435 ο Πάπας Ευγένιος Δ’ διέταξε την μεταφορά του στο Ναό του Αγίου Αντωνίου, επίσης στο Τορσέλλο και το 1793 μεταφέρθηκε στη Μονή της Μάρτυρος Ιουστίνης Βενετίας.
Το 1810 μεταφέρθηκε στο Ναό του Αγίου Φραγκίσκου της Αμπέλου στην Βενετία, όπου και σήμερα φυλάσσεται, κατατεθημένο μέσα σε μία κρυστάλλινη λάρνακα.
Δείτε τις εντυπωσιακές φωτογραφίες:
O Ρωμαιοκαθολικός Ναός του Αγίου Φραγκίσκου
της Αμπέλου στην Βενετία.
της Αμπέλου στην Βενετία.
Η Αγία μεγαλομάρτυς Χριστίνα, καταγόταν από την Τύρο της Συρίας, ήτανε κόρη του στρατηγού Ουρβανού και έζησε στα χρόνια του βασιλέως Σεβήρου περί το 200.
Ο πατέρας της βλέποντας την υπέροχη ομορφιά της κόρης του και φοβούμενος τους κακούς ανθρώπους έκτισε ένα υψηλό πύργο όπως συνήθιζαν τότε.
Μέσα σε αυτόν έκλεισε τη Χριστίνα με πολλές υπηρέτριες για να την υπηρετούν και αρκετά ειδωλολατρικά, είδωλα χρυσά και αργυρά, για να προσεύχεται σε αυτά.
Η Αγία μεγαλομάρτυς Χριστίνα, καταγόταν από την Τύρο της Συρίας και ήταν κόρη του στρατηγού Ουρβανού (περί το 200 μ.Χ.)
Ο πατέρας της, της έχτισε έναν πύργο και την έβαλε μέσα σ’ αυτόν. Μάλιστα κατασκεύασε αγάλματα των ειδώλων και την διέταξε να θυσιάσει σ’ αυτά. Εκείνη όμως τα έκανε όλα κομμάτια. Για αυτές της τις πράξεις, η αγία υποβλήθηκε σε βασανιστήρια από τον ίδιο της τον πατέρα και μετά φυλακίστηκε.
Στην φυλακή την άφησαν νηστική για να...
Oι σύζυγοι πρέπει να μάθουν να συγχωρούν και να ανέχονται
Η αμοιβαία εκδήλωση στοργής είναι αναγκαίο στοιχείο της συζυγικής αγάπης. Η αγάπη φανερώνεται με την τρυφερότητα, την ευγένεια, το ενδιαφέρον. Η αγάπη εκφράζεται με λόγια.
Οι λέξεις είναι η τροφή των συναισθημάτων, ζωντανεύουν την αγάπη. Στα απλά καθημερινά πράγματα βρίσκεται συχνά το μυστικό της ευτυχισμένης οικογενειακής ζωής. Δυστυχώς τα ξέχασαν αυτά σήμερα οι σύζυγοι. Ξεχνούν να εκφράσουν την εκτίμηση και τον θαυμασμό τους για τα χαρίσματα, τις ικανότητες, τις προσπάθειες, τις επιτυχίες που κάνει ο καθένας στον τομέα του, ακόμη και ένα κομπλιμέντο για την εμφάνιση και το καθημερινό ντύσιμο, το καλομαγειρεμένο φαγητό.
Η γυναίκα ακτινοβολεί, αυξάνει το φιλότιμό της όταν νιώθει ότι την αγαπούν. Το ίδιο συμβαίνει και στους άνδρες. Σ’ αυτούς αυξάνεται η καλή αυτοπεποίθηση. Η αγάπη συντηρείται με την επινόηση τρόπων εκδήλωσεώς της. Η ικανοποίηση των ιδιαιτέρων επιθυμιών και η ανοχή των αδυναμιών του άλλου βοηθούν την συνοχή των συζύγων.
Ο άγιος Χρυσόστομος με τον τονισμό της αγάπης λέει στην ουσία ότι...
Η προσωπικότητα της αγίας και ισαποστόλου Μαρίας της Μαγδαληνής
Η αγία Μαρία η Μαγδαληνή είναι η κυριότερη του κύκλου των γυναικών – μαθητριών του Χριστού και η σημαντικότερη γυναικεία μορφή της Χριστιανικής Εκκλησίας, μετά τη Θεοτόκο. Η σημασία της για την Εκκλησία δηλώνεται και από τις εκτεταμένες αναφορές του προσώπου της στα Συναξάρια, με σημαντικότερες για εκείνη, αφενός, στα Βυζαντινά (Μηνολόγιο Βασιλείου (Ι’ αι.), Συναξάριο Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως (Ι’ αι.) και ανώνυμη βυζαντινή παραλλαγή του τελευταίου (ΙΑ’ αι.), όσο και σε εκείνα των Αρχαίων Ανατολικών Εκκλησιών (αρμενικό, αραβικό – ιακωβιτικό και αιθιοπικό).
Τα στοιχεία σχετικά με τη ζωή της είναι λιγοστά. Γεννήθηκε στα Μάγδαλα, πόλη δυτικά της λίμνης Γεννησαρέτ και νότια της πεδιάδας της Γαλιλαίας, από την οποία φέρει και το προσωνύμιο Μαγδαληνή. Οι γονείς της, Σύρος και Ευχαριστία, ήταν ευσεβείς Ιουδαίοι, με αναπτυγμένα τα αισθήματα της ελεημοσύνης και της φιλευσπλαχνίας, τα οποία μετέδωσαν στη θυγατέρα τους. Η Μαρία συνδέθηκε με τον Κύριο, αφού τη θεράπευσε από επτά δαιμόνια, τα οποία τη βασάνιζαν (Λκ. η, 1-3). Ο Θεοφάνης Κεραμέας ερμηνεύει αλληγορικά τον όρο δαιμόνια. Θεωρεί ότι η Μαγδαληνή δεν ήταν κυριευμένη από...
Μαμά πέταξε έξω αυτό που έχεις στην τσέπη σου – Μη με βασανίζεις!
Η Ζηναϊδα Ζδάνοβα διηγείται πως το 1946 στο σπίτι τους, όπου φιλοξενούνταν τότε η Ρωσίδα Αγία Ματρώνα, έφεραν μία γυναίκα, που κατείχε μεγάλη θέση. Ο μοναχογιός της τρελάθηκε και ο άνδρας της σκοτώθηκε στο μέτωπο.
Η ίδια φυσικά ήταν άθεη. Πήγαινε τον άρρωστο γιό της στην Ευρώπη, αλλά ονομαστοί εκεί ψυχίατροι δεν τον βοηθήσανε.
«Ήρθα σε σας, από την απελπισία μου», της είπε. «Δεν έχω να πάω πουθενά αλλού».
Η Αγία Ματρώνα τη ρώτησε:
-«Άμα ο Κύριος κάνει το παιδί σου καλά, θα πιστέψεις στο Θεό»;
-«Δεν ξέρω πως είναι το να πιστεύει κανείς», απάντησε η γυναίκα.
Τότε η Ματρώνα είπε να της φέρουν νερό και ...
«Ήρθε ο Προφήτης Ηλίας μαζί με τον Τίμιο Πρόδρομο και με πήραν να λειτουργήσουμε πάνω στον Προφήτη Ηλία!»
Η ζωή κοντά στον Όσιο Γεώργιο Καρσλίδη ήταν για τον καθένα αποκαλυπτική. Οι άνθρωποι κοντά του αξιώνονταν να δουν θαυμαστά γεγονότα και να τονωθεί η πίστη τους. Έβλεπαν σημεία από τον ουράνιο κόσμο και έμπαιναν σε μία άγνωστη μέχρι τότε γι’ αυτούς διάσταση, μια διάσταση που για τον Γέροντα ήταν πολύ οικεία στα πλαίσια της καθημερινότητας. Η ψυχή του ζούσε στο μεταίχμιο αυτού του κόσμου και του άλλου και προγευόταν ήδη την Άνω Ιερουσαλήμ…
*****
~ Στα χρόνια της βουλγαρικής κατοχής η μάνα Αργυρώ έμενε στο μοναστηράκι κοντά στον Γέροντα και τον φρόντιζε. Μια βραδιά γύρω στις 2.20 π.μ., ακούστηκε ένας δυνατός θόρυβος σαν να έπεσε ο τοίχος της Εκκλησίας. Φοβήθηκε μήπως ήρθαν οι Βούλγαροι να σκοτώσουν τον Γέροντα, αλλά είδε ότι η Εκκλησία ήταν κλειδωμένη.
Βγήκε στην αυλή, όμως...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
