Λέσβος: Η φοβερή επιδημία της πανώλης το 1832 και το θαύμα του Αγίου Θεοδώρου του Βυζαντίου Ή Ανάμνηση Θαύματος Αγίου Θεοδώρου του Βυζαντίου. Εορτάζει 21 ημέρες μετά το Άγιο Πάσχα.

Το 1832 μ.Χ. μάστιζε φοβερή θανατηφόρος αρρώστια, η πανώλης, τον πληθυσμό της Μυτιλήνης. Οι θάνατοι κάθε μέρα γινότανε και περισσότεροι. Οι κάτοικοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και να σκορπιστούν στους γύρω λόφους ελπίζοντας ότι έτσι θα αποφύγουν τη μετάδοση της αρρώστιας. Και οι αρχές της πόλεως αφήκαν τα γραφεία τους στην πόλη και κατέφυγαν και αυτές στα βουνά. Όλα τα μέτρα όμως που έπαιρναν, ήταν ανίσχυρα να σταματήσουν την αρρώστια και το θάνατο. Η κυβέρνηση έστειλε συνεργεία γιατρών από την Κωνσταντινούπολη και φάρμακα, που πάλι δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα.Αλλά ό,τι δεν κατόρθωσαν οι ανθρώπινες προσπάθειες, το έκαμε η χάρη του Θεού με τις προσευχές του Αγίου Θεοδώρου. Σ’ αυτές τις κρίσιμες μέρες και μάλιστα τη νύχτα της Παρασκευής της α΄ εβδομάδας των Νηστειών, φανερώθηκε ο Άγιος στον τότε Πρωτοσύγκελλο Καλλίνικο, τον μετέπειτα Μητροπολίτη Μυτιλήνης και αργότερα Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, και του παρήγγελε να ειπεί στο Μητροπολίτη να μαζέψει τους χριστιανούς από τις εξοχές, όπου είχαν καταφύγει, να κάνουν αγρυπνία στο Μητροπολιτικό ναό και να βγάλουν και το λείψανο του από την κρύπτη του ναού. Ο Πρωτοσύγκελλος δεν έδωσε σημασία στο όνειρο, αλλά μετά από μια εβδομάδα, και πάλι νύκτα της Παρασκευής, βλέπει το ίδιο όνειρο ζωηρότερα, και αυστηρότερον τον Άγιο.Αμέσως αυτή τη φορά έτρεξε και ...

Κυριακή του Θωμά: Ερμηνεία της Αποστολικής περικοπής (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

 [Πράξ. 5, 12-20]

«Διὰ δὲ τῶν χειρῶν τῶν ἀποστόλων ἐγίνετο σημεῖα καὶ τέρατα ἐν τῷ λαῷ πολλά· καὶ ἦσαν ὁμοθυμαδὸν ἅπαντες ἐν τῇ στοᾷ Σολομῶντος· τῶν δὲ λοιπῶν οὐδεὶς ἐτόλμα κολλᾶσθαι αὐτοῖς, ἀλλ᾿ ἐμεγάλυνεν αὐτοὺς ὁ λαός (: στο μεταξύ με τα χέρια των αποστόλων γίνονταν συνεχώς πολλά εκπληκτικά και εξαιρετικά θαύματα, που επιβεβαίωναν ότι η διδασκαλία τους ήταν αληθινή και προκαλούσαν κατάπληξη στον λαό. Και όλοι οι πιστοί μαζί με μια καρδιά μαζεύονταν στη στοά του Σολομώντος. Και από τους υπόλοιπους που δεν είχαν πιστέψει, κανείς δεν τολμούσε ν’ ανακατευτεί με αυτούς, να αστειευτεί μαζί τους και να τους συμπεριφερθεί σαν συνηθισμένους ανθρώπους του δρόμου˙ αλλά ο πολύς λαός τους τιμούσε και τους εγκωμίαζε)»[Πράξ. 5, 12-13].

«Καὶ ἦσαν ὁμοθυμαδὸν ἅπαντες ἐν τῇ στοᾷ Σολομῶντος». «Και συγκεντρώνονταν», λέγει, «όλοι μαζί με μια ψυχή στη στοά του Σολομώντος». Από αυτό είναι φανερό, ότι δεν ήταν σε οικία, αλλά αφού εισήλθαν στο ιερό, διέμεναν εκεί· ούτε πλέον φυλάσσονται να μην εγγίζουν ακάθαρτα, αλλά απλώς άγγιζαν τους νεκρούς. Και πρόσεχε πώς στους μεν δικούς τους είναι αυστηροί, στους ξένους όμως δεν χρησιμοποιούν τη δύναμη.

«Τῶν δὲ λοιπῶν οὐδεὶς ἐτόλμα κολλᾶσθαι αὐτοῖς, ἀλλ᾿ ἐμεγάλυνεν αὐτοὺς ὁ λαός (: και από τους υπόλοιπους που δεν είχαν πιστέψει, κανείς δεν τολμούσε ν’ ανακατευτεί με αυτούς, να αστειευτεί μαζί τους και να τους συμπεριφερθεί σαν συνηθισμένους ανθρώπους του δρόμου˙ αλλά ο πολύς λαός τους τιμούσε και τους εγκωμίαζε)» [Πράξ. 5, 13]. Αυτό το λέγει, για να δείξει ότι δεν ήταν πλέον ευκαταφρόνητοι όπως και προηγουμένως, και ότι σε σύντομο καιρό και σε μία στιγμή έγιναν τόσα πολλά από τους αλιείς και απλοϊκούς αυτούς ανθρώπους. Ουρανός λοιπόν ήταν πλέον η γη, εξαιτίας του τρόπου ζωής τους, της παρρησίας τους, των θαυμάτων και όλων αυτών· και σαν ακριβώς άγγελοι τόσο πολύ θαυμάζονταν χωρίς να υποχωρούν μπροστά σε τίποτε, ούτε τον γέλωτα, ούτε σε απειλές, ούτε στους κινδύνους. Όχι μόνο εξαιτίας αυτού, αλλά επειδή ήταν υπερβολικά φιλάνθρωποι και ενδιαφέρονταν γι’ αυτούς, άλλους μεν τους βοηθούσαν με χρήματα, άλλους δε με τη θεραπεία των σωμάτων.

«Μᾶλλον δὲ προσετίθεντο πιστεύοντες τῷ Κυρίῳ πλήθη ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν, ὥστε κατὰ τὰς πλατείας ἐκφέρειν τοὺς ἀσθενεῖς καὶ τιθέναι ἐπὶ κλινῶν καὶ κραβάττων, ἵνα ἐρχομένου Πέτρου κἂν ἡ σκιὰ ἐπισκιάσῃ τινὶ αὐτῶν (: έτσι ολοένα και περισσότερο προσελκύονταν πλήθη ανδρών και γυναικών, οι οποίοι πίστευαν στον Κύριο και γίνονταν μέλη της Εκκλησίας, αυξάνοντας κατά...

9 Μαίου: Άγιος Νικόλαος εν Βουνένοις και το θαύμα των δέντρων που ματώνουν..ΕΙΚΟΝΕΣ-ΒΙΝΤΕΟ

Ὁ Ἅγιος Νικόλαος ὁ Νέος γεννήθηκε στά μέρη τῆς Ἀνατολῆς ἀπό εὐσεβεῖς καί ἐνάρετους γονεῖς στά χρόνια τῆς βασιλείας τοῦ αὐτοκράτορα Λέοντα Στ΄ τοῦ Σοφοῦ. Ὅταν ἐνηλικιώθηκε κατατάχθηκε στόν Αὐτοκρατορικό Στρατό, μέ τό ἀξίωμα τοῦ Δούκα, ἐκπαιδεύοντας τούς στρατιῶτες του νά εἶναι γενναῖοι πολεμιστές, κυρίως ὅμως τούς νουθετοῦσε καί τούς δίδασκε νά πιστεύουν στόν Θεό, νά προσεύχονται, νά μήν ἀδικοῦν ποτέ κανέναν καί νά ζητοῦν ἀπό τόν Χριστό νά τούς δίνει δύναμη γιά νά πολεμοῦν τούς ἐχθρούς.

Ὁ αὐτοκράτορας ἐκτίμησε τὰ σωματικὰ καὶ πνευματικὰ χαρίσματα τοῦ Νικολάου καὶ τὸν διόρισε διοικητὴ τοῦ στρατιωτικοῦ σώματος ποὺ ἕδρευε στὴ Λάρισα. Κατὰ τὴν περίοδο ποὺ ὁ αὐτοκράτορας βρισκόταν σὲ ἐκστρατεία στὴν Ἀνατολή, οἱ Ἄραβες βρῆκαν τὴν εὐκαιρία νὰ ἐπιτεθοῦν στὰ ἐδάφη

τῆς Θεσσαλίας. Ἐπέδραμαν καὶ κατὰ τῆς πόλεως τῆς Λάρισας, τὴν λεηλάτησαν καὶ κατέσφαξαν τὸν πληθυσμό της. Ὁ Νικόλαος μαζὶ μὲ τοὺς στρατιῶτες τοῦ ἔκρινε ὅτι δὲν εἶναι ὀρθὸ νὰ παραμείνει στὴν Λάρισα καὶ κινήθηκε πρὸς τὸ ὅρος Τέρναβον. Ἀφοῦ ἀνασυντάχθηκαν ὡς στρατιωτικὸ σῶμα, ξεκίνησαν τὸν ἀγώνα ἐναντίον τῶν Ἀράβων. Ἀρχικὰ σημείωσαν ἐπιτυχίες, γρήγορα ὅμως περικυκλώθηκαν καὶ συνελήφθησαν ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς.

Ὁ μόνος ποὺ κατόρθωσε νὰ διαφύγει ἦταν ὁ Νικόλαος. Οἱ ὑπόλοιποι ὑπεβλήθησαν σὲ βασανιστήρια γιὰ νὰ ἀρνηθοῦν τὴν πίστη τους, καὶ ἐπειδὴ παρέμειναν πιστοὶ στὸ τέλος θανατώθηκαν. Ὁ Νικόλαος μετὰ ἀπὸ περιπλάνηση ἔφθασε στὸ ἀλσῶδες ὅρος τῶν Βουναίνων, ὅπου διέμεινε προσευχόμενος καὶ...

Πήγαινε να ψάλλεις στο Πανηγύρι μου! Και μην προσβάλλεις τη Γιορτή μου με τον εγωισμό σου!…».

Ο μακαριστός γιατρός του Αγίου Πορφυρίου, ο καρδιολόγος Γεώργιος Παπαζάχος (1935–2001), μας διασώζει ένα συγκινητικό περιστατικό που έζησε στο Άγιον Όρος και που έχει άμεση σχέση με το θέμα μας. Διηγείται ο ίδιος:

«Κατηφορίσαμε με τον π. Ιωσήφ για τον ασθενή μου. Η καλύβα του γερο-Χρυσόστομου είναι σε απότομο και κακοτράχαλο σημείο. Τον βρήκαμε να κάθεται στο πεζούλι της στενής αυλής τους με τον υποταχτικό του. Ήταν 92 χρόνων. Συμπαθής φυσιογνωμία. Μάλλον ψηλός, με έντονα οιδήματα σφυρών. Εύκολη η διάγνωση με την πρώτη ματιά. Του φίλησα το χέρι και συστήθηκα. Συστήθηκε και εκείνος. Ήρθε νέος στο όρος. Στον κόσμο ήταν πυροσβέστης, αλλά και καλός ψάλτης. Θέλησε να προσφέρει το “χάρισμα” της φωνής του στη συνεχή δοξολογία του Θεού μέσα στο Περιβόλι της Παναγίας.

»Μπήκαμε μέσα στο καλύβι του. Ο απέναντι τοίχος του κελιού ήταν γεμάτος από ημιτελείς εικόνες του αγίου Γεωργίου. Απόρησα γι’ αυτό, αλλά δεν ρώτησα. Εκείνος με ρώτησε το βαφτιστικό μου όνομα και, όταν είπα “Γεώργιος”, με αγκάλιασε, με φίλησε και με παρακάλεσε διακριτικά να καθίσω σε ένα πάγκο δίπλα στο παράθυρο για να μου διηγηθεί μια ιστορία… Κάθισα. Από το παράθυρο φαινόταν κάτω η θάλασσα, σαν από αεροπλάνο.

»–Σου είπα ότι είχα πάθος με την “ψαλτική”. Η φωνή μου με κολάκευε κι εγώ, όπου πήγαινα να ψάλω, ζητούσα την πρωτοκαθεδρία. Οι ταπεινοί αδελφοί πάντα με αναγνώριζαν πρωτοψάλτη. Έτσι, μια χρονιά του αγίου Γεωργίου, είχαν ολονυχτία στην Αγία Άννα κι εγώ έβαλα στον τορβά μου τα μουσικά βιβλία κι έφθασα στον ναό λίγο καθυστερημένος. Όμως, άλλοι είχαν ήδη ανέβει στο ψαλτήρι και δεν μού ’διναν τη θέση του “πρώτου”. Περίμενα λίγο. Τίποτα! Τους έδωσα να καταλάβουν …“ότι ήρθα”, αλλά αυτοί συνέχιζαν να ψάλλουν τα δικά τους. Άρχισα να θυμώνω και να ταράσσομαι.

“Γιατί ήρθα;”, σκέφτηκα, “για δεύτερος ή για τρίτος; Εγώ λαμπαδάριος ή δομέστιχος; Ή εγώ πρώτος ή θα φύγω!”. Και, δυστυχώς, ο εγωισμός με οδήγησε στο δεύτερο. Μάζεψα τα βιβλία μου και επιδεικτικά έφυγα. “Να μάθετε ποιος είμαι!…”, είπα μέσα μου. Σε καμιά ώρα έφθασα στο κελί μου, στενοχωρημένος “έως θανάτου”. Άφησα τον τορβά μου, κάθισα στον πάγκο που κάθεσαι τώρα, γιατρέ. Ήμουν ιδρωμένος και κατάκοπος. Ράκος ψυχικό. Με πήρε ο ύπνος.

Και τότε, μου συνέβη κάτι θαυμαστό. Δεν ξέρω αν ήταν όραμα ή όνειρο. »Βρέθηκα κάτω στον αρσανά των Κατουνακίων και ήταν βαθύ σκοτάδι. Μόνο τα κύματα ακούγονταν. Σε λίγο άκουσα κουβέντες και μια βάρκα που πλησίαζε. Μόλις που διακρινόταν. Κωπηλατούσαν 6-8 στρατιώτες και ένας Αξιωματικός στεκόταν όρθιος. Η στολή του δεν...

Δείτε το καταπληκτικό βίντεο για την Αγία Σοφία της Κλεισούρας.

σχόλιο Ελένη Μ : Η Αγία Σοφία της Κλεισούρας, η νέα Αγία της Εκκλησίας του Χριστού, που εορτάζει σήμερα, 6 Μαΐου! Εξαιρετική ύπαρξη! Την ευχή και πρεσβείες της να΄χουμε όλοι!

http://yiorgosthalassis.blogspot.com

Σοφία, η ασκήτισσα της Παναγίας: Η Πόντια που έγινε Αγία [6 Μαϊου]

H Οσία Σοφία η εν Κλεισούρα ασκήσασα τιμάται κάθε χρόνο από την Εκκλησία μας στις 6 Μαίου
"Aνακηρύχθηκε αγία και εκατοντάδες πιστοί συρρέουν στη μονή της Κλεισούρας, όπου ασκήτευσε η Σοφία Χοτοκουρίδου. Οι προσκυνητές μιλάνε για θαύματα".
Ο μητροπολίτης Καστοριάς Σεραφείμ γράφει, προλογίζοντας τη βιογραφία της με τίτλο «Σοφία, η ασκήτισσα της Παναγίας»:

Καταγωγή της ο αλησμόνητος Πόντος. Τόπος ασκήσεώς της, το φημισμένο Μοναστήρι της Παναγίας. Το όνομά της γνωστότατο σε όλη την περιοχή της Εορδαίας, της Φλωρίνης, της Καστοριάς και της Κοζάνης. Θαυμαστά τα γεγονότα τα όποια αυτόπτες μάρτυρες έζησαν κοντά στην Γερόντισσα. Γιατί πράγματι, όπου υπάρχει η παρουσία του Παρακλήτου, εκεί «υπέρ φύσιν τα πλείστα των ανθρώπων γίνονται». Από τον πρώτο καιρό μετά την ενθρόνισή μου στην θεόσωστο επαρχία της Ιεράς Μητροπόλεως Καστοριάς και από τις τακτικές μου επισκέψεις στο Μοναστήρι της Κλεισούρας, το όποιο ανασυγκροτήθηκε την τελευταία περίοδο της ζωής του μακαριστού και αγίου προκατόχου μου κυρού Γρηγορίου, κάτω από την πεπνυμένη ηγουμενία της Γερόντισσας Ανυσίας, άκουσα πολλούς προσκυνητές από τη γύρω περιοχή να διηγούνται τα της Γερόντισσας Σοφίας κατορθώματα, την άσκηση, την υψοποιό ταπείνωση, τη φιλαδελφία, την αγάπη προς τον πλησίον, την ακτημοσύνη, τις διακριτικές συμβουλές, τη δια Χριστόν σαλότητα, καθώς επίσης και άλλα θαυμαστά γεγονότα.

Και ήταν διακαής πόθος της Αδελφότητος να μάθει και να καταγράψει κάθε τι με λεπτομέρεια, που αφορούσε το πρόσωπο της. Και πολύ περισσότερο, να έχει μέσα στο Μοναστήρι τα Τίμια Λείψανα της Γερόντισσας. Και η Θεοτόκος εξεπλήρωσε αυτές τις δύο επιθυμίες της Αδελφότητος. Βρέθηκε πρώτον ο κάλαμος του π. Πορφυρίου, Μοναχού Σιμωνοπετρίτου, ο όποιος συνέλεξε και κατέγραψε, με την ευλογία του πολυσεβάστου μας Γέροντος του Αρχιμανδρίτου Αιμιλιανού και των Αγίων Γερόντων του Αγίου Όρους, όλα εκείνα που...

Προφήτης Ιώβ - 6 Μαΐου - Βίοι Αγίων - Εορτολόγιο

 

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΣΕ ΠΟΛΛΕΣ ΓΛΩΣΣΕΣ