Κυριακή Η’ Λουκά: Ο Καλός Σαμαρείτης († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

 Θέλω να προσέξετε δυο ή τρία πράγματα από την παραβολή του σημερινού Ευαγγελίου.

Εκεί λέγεται ότι κάποιος άνθρωπος πήγε από τα Ιεροσόλυμα στην Ιεριχώ. Στην Παλαιά Διαθήκη η Ιερουσαλήμ ήταν ο τόπος, όπου ζει ο Θεός, όπου προσκυνήθηκε, όπου Του προσεύχονταν οι άνθρωποι. Εκείνος ο άνθρωπος ήταν στο δρόμο κάτω στην κοιλάδα. Από το βουνό, με θέα στον ουρανό, κατέβηκε εκεί, όπου περνάει η απλή ανθρώπινη ζωή.

Σ΄αυτό το δρόμο τον έπιασαν ληστές, πήρανε τα ρούχα του, τον χτύπησαν και τον άφησαν μισοπεθαμένο στο δρόμο. Πέρασαν τρεις άνθρωποι, ο ένας μετά τον άλλο. Και οι τρείς ήρθαν από εκεί, όπου ζει ο Θεός. Και οι τρεις προσκύνησαν τον Θεό και έκαναν τις προσευχές τους. Οι δύο από τους τρεις προσπέρασαν τον πληγωμένο. Στο Ευαγγέλιο λέγεται καθαρά, ότι ο ιερέας απλά τον προσπέρασε χωρίς να του δώσει σημασία. Ήταν ένας άνθρωπος καλά εξασφαλισμένος. Δεν μπορεί να τον αγγίξει – έτσι τουλάχιστον νόμιζε- η ανθρώπινη ανάγκη. Δεν είχε καταλάβει τίποτα από τις προσευχές που διάβαζε προς το Θεό, ο οποίος είναι η ίδια η Αγάπη. Μετά προσπέρασε ο επόμενος, ένας λευίτης, δηλαδή ένας άνθρωπος που γνωρίζει την Αγία Γραφή, αλλά, όπως φαίνεται, δεν γνώρισε τον Θεό. Πλησίασε το μισοπεθαμένο, τον κοίταξε μια στιγμή και μετά συνέχισε τον δρόμο του. Ο νους του ήταν απασχολημένος με ψηλότερα πράγματα από μια ανθρώπινη ζωή ή το πάθος ενός ανθρώπου.

Και τέλος πάντων ήρθε ένας άνθρωπος που...

Ὁ μοναχὸς ἀπὸ τὸ Σινὰ καὶ τὸ θαῦμα στὴν Θεία Λειτουργία…

 Ἀφηγήθηκαν κάποτε οἱ πατέρες γιὰ ἕναν ἀδελφὸ ὅτι «Ὅταν μιὰ Κυριακὴ γινόταν ἀκολουθία ξεκίνησε νὰ ἔλθει στὴν ἐκκλησία σύμφωνα μὲ τὴ συνήθεια ἀλλὰ τὸν κορόιδεψε ὃ διάβολος λέγοντας τοῦ -"Πηγαίνεις στὴν ἐκκλησία γιὰ νὰ μεταλάβεις ἄρτο καὶ οἶνο καὶ γιὰ νὰ σοῦ ποῦν ὅτι αὐτὰ εἶναι σῶμα καὶ αἷμα Χριστοῦ; Μὴν κοροϊδεύεσαι".

Ὃ ἀδελφὸς ὑπάκουσε στὸν λογισμό του καὶ δὲν πῆγε σύμφωνα μὲ τὴν συνήθεια στὴν ἐκκλησία, ἐνῶ οἱ ἀδελφοί του τὸν περίμεναν γιατί ἔτσι εἶναι ἢ συνήθεια σὲ κείνη τὴν ἔρημο, νὰ μὴν τελοῦν τὴν ἀκολουθία μέχρις ὅτου ἔλθουν ὅλοι. Ἀφοῦ τὸν περίμεναν ἀρκετὰ καὶ κεῖνος δὲν ἐρχόταν, μερικοὶ ἀπ” αὐτοὺς πῆγαν στὸ κελὶ τοῦ σκεπτόμενοι- » Μήπως εἶναι ἄρρωστος ἢ πέθανε ὃ ἀδελφός;».

Ὅταν ἦλθαν στὸ κελὶ τὸν ρωτοῦσαν » Γιατί ἀδελφὲ δὲν ἦλθες στὴν ἐκκλησία;» Αὐτὸς ντρεπόταν νὰ τοὺς ἀπαντήσει. Ὅταν ὅμως ἀντιλήφτηκαν τὸ φαῦλο τέχνασμα τοῦ διαβόλου, οἱ ἀδελφοὶ τὸν ὑποχρέωσαν νὰ τοὺς ὁμολογήσει τὴν ἐπιβουλὴ τοῦ διαβόλου. Αὐτὸς τοὺς ἀπάντησε•

– Συγχωρῆστε μέ, ἀδελφοί, γιατί ἐνῶ ξεκινοῦσα ὅπως πάντα νὰ ἔλθω στὴν ἐκκλησία, ὃ λογισμός μου, μοῦ λέγει ὅτι δὲν εἶναι τὸ σῶμα καὶ τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ αὐτὸ ποῦ πᾶς νὰ μεταλάβεις, ἂλλ” εἶναι ἁπλῶς ἄρτος καὶ οἶνος.

Ἂν λοιπὸν θέλετε νὰ ἔλθω μαζί σας, διορθῶστε μου τὸν λογισμὸ γιὰ τὴ θεία λειτουργία «. Αὐτοὶ τοῦ εἶπαν «Σήκω, ἔλα μαζί μας καὶ θὰ παρακαλέσουμε τὸν Θεὸ νὰ σοῦ δείξει ζωντανὰ τὴν θεϊκὴ δύναμη». Αὐτὸς πῆγε στὴν ἐκκλησία καὶ...

Μη δικαιολογείς τον θυμό σου

 Μη λέμε αβασάνιστα εκείνο το επιπόλαιο και ένοχο, που είναι ασυγχώρητη δικαιολογία: «Ο δικός μου θυμός περνά γρήγορα».

Περνά ίσως γρήγορα, αλλά τι αφήνει πίσω του; Είναι πολύ δύσκολο -και συχνά αδύνατο- να επανορθώσουμε ό,τι καταστρέψαμε με το θυμό μας. Μετά τη θύελλα και το χαλάζι ξαναβγαίνει ασφαλώς ο ήλιος, αλλ’ όμως πίσω ολόκληρες εκτάσεις παραμένουν καταστρεμμένες.

Ο Μέγας Αλέξανδρος για λίγο θύμωσε, όμως πάνω σ’ αυτό τον θυμό του φόνευσε τον εκλεκτό φίλο του και στρατηγό του Κλείτο. Και πέρασαν τρεις μέρες που τον θρηνούσε, μάταια όμως διότι το κακό έμεινε ανεπανόρθωτο.

Ο θυμός μας, έστω κι αν είναι ολιγοχρόνιος, πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε, δεν είναι δείγμα παλληκαριάς και δυναμισμού, αλλά γνώρισμα αδυναμίας και απαιδευσίας και αναίδειας.

Ανδρισμός και ηρωισμός και ευγένεια ψυχής και ήθος ψηλό είναι η πραότης, η γλυκύτης, και η ανεξικακία. “Kρείσσων ανήρ μακρόθυμος ισχυρού, ο δε κρατών οργής κρείσσων καταλαμβανομένου πόλιν” (Παροιμ. ιστ’ 32).

Ο άνθρωπος που δε θυμώνει, είναι δυνατότερος από τον ισχυρό και χειροδύναμο, εκείνος δε, που συγκρατεί τον θυμό του και έχει αυτοκυριαρχία, είναι ανώτερος από τον πορθητή, που κυριεύει πόλεις και φρούρια οχυρωμένα.

Πρέπει να το εννοήσουμε και να το παραδεχθούμε, ότι ο θυμός δεν αποτελεί φυσιολογική αντίδραση της ψυχής στις δύσκολες περιστάσεις και στην ορθή αντιμετώπιση των ποικίλων προβλημάτων της ζωής.

Με τον θυμό δεν κερδίζουμε, αλλά χάνουμε, δεν...

Ο Γάμος, το μέγα Μυστήριον ( Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης )

 Κανείς δεν αμφισβητεί ότι η σπουδαιότερη ημέρα της ζωής του ανθρώπου, μετά από την γέννησι και την βάπτισι, είναι εκείνη του γάμου. Βεβαίως, η κοσμική λαίλαπα της εποχής μας ανάμεσα στους θεσμούς, τους οποίους προσπάθησε να συντρίψη, ήταν και το τιμιώτατο και ιερώτατο μυστήριο του γάμου.

Για πολλούς ο γάμος είναι μία ευκαιρία για διασκεδάσεις και απολαύσεις. Όμως η ζωή είναι μία σοβαρή υπόθεσις. Είναι ένας πνευματικός αγώνας, μία πορεία προς ένα τέρμα, τον ουρανό. Της πορείας αυτής κρισιμώτερο σημείο και σπουδαιότατο μέσον είναι ο γάμος. Κανείς δεν επιτρέπεται να ξεφύγη τα δεσμά του γάμου, είτε κάνει έναν μυστικό γάμο, αφιερώνοντας τον εαυτό του εις τον Θεόν, είτε κάνει έναν μυστηριακό.

Το θέμα, το οποίο θα μας απασχολήση σήμερα, είναι ο μυστηριακός γάμος, θα δούμε πώς είναι δυνατόν ο γάμος να συμβάλη στην πνευματική μας ζωή, για να συνεχίσωμε το θέμα το οποίο αρχίσαμε στην προηγούμενη ομιλία μας. Ξεύρομε ότι ο γάμος είναι θεσμός συσταθείς υπό του Θεού. Είναι τίμιος, είναι «μυστήριον μέγα». Ο ανύπανδρος άνθρωπος απλώς περνάει από την ζωή και φεύγει, ενώ ο παντρεμένος ζη την ζωή του.

Άραγε γι' αυτόν τον ιερό θεσμό του γάμου, γι' αυτό το «μέγα μυστήριον», το οποίο ευλογεί η Εκκλησία μας, πώς σκέπτονται οι σύγχρονοι άνθρωποι; Υπανδρεύονται, και νομίζεις ότι ενώνονται δύο ταμεία, δύο συμφέροντα, δύο ματαιοδοξίες. Ενώνονται δύο άνθρωποι χωρίς ιδανικά, δύο μηδενικά θα λέγαμε. Διότι άνθρωποι χωρίς ιδανικά, χωρίς αναζητήσεις, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μηδενικά.

Παντρεύτηκα για να ζήσω την ζωή μου, ακούς συνεχώς τριγύρω σου, και όχι για να κλεισθώ μέσα σε τέσσερις τοίχους. Παντρεύτηκα για να γλεντήσω την ζωή μου, ακούς να λέγη ο άλλος, και παραδίδουν τα παιδιά τους, εάν έχουν κάνει παιδιά, σε κάποια ξένη γυναίκα για να μπορούν ελεύθεροι να τρέχουν στα θέατρα, στους κινηματογράφους και στις κοσμικές συντροφιές. Έτσι το σπίτι τους γίνεται ένα ξενοδοχείο, στο οποίο επιστρέφουν το βράδυ ή μάλλον μετά τα μεσάνυκτα, μετά από την διασκέδασι, για να ξεκουρασθοϋν. Οι άνθρωποι είναι μέσα τους άδειοι, γι' αυτό στο σπίτι τους νοιώθουν πραγματικό κενό. Καμιά ευχαρίστησις δεν υπάρχει εκεί και τρέχουν και γλιστρούν από εδώ και από εκεί, για να βρουν την ευτυχία τους.

Υπανδρεύονται χωρίς γνώσεις, χωρίς συνείδησι ευθύνης, διότι επιθυμούν να υπανδρευθούν ή διότι νομίζουν πως είναι απαραίτητο για να είναι κοινωνικοί άνθρωποι. Όμως ποιο είναι το αποτέλεσμα; Το βλέπομε καθημερινά. Τα ναυάγια του γάμου είναι γνωστά σε όλους μας. Ένας κοσμικός γάμος, όπως νοείται σήμερα, μόνον ένα χαρακτηριστικό μπορεί να έχη, ότι είναι δολοφόνος της πνευματικής ζωής του ανθρώπου. Γι’ αυτό πρέπει να νοιώσωμε ότι, αν αποτύχωμε στον γάμο μας, σχεδόν αποτύχαμε και στην πνευματική μας ζωή. Εάν επιτύχωμε στον γάμο μας, επιτύχαμε και στην πνευματική μας ζωή. Η ευτυχία ή η αποτυχία μας, η πρόοδος ή ο καταποντισμός μας στην πνευματική μας ζωή αρχίζει από τον γάμο μας.

Επειδή λοιπόν είναι ένα τόσο σοβαρό θέμα, αξίζει να δούμε ποιες προϋποθέσεις χρειάζονται και ποια προετοιμασία, για να επιτευχθή ένας ευτυχισμένος, ένας αληθινά χριστιανικός γάμος.

Για να κάνη κανείς έναν επιτυχημένο γάμο, θα πρέπει από μικρό παιδί να πάρη κατάλληλη αγωγή. Όπως το παιδί πρέπει να διαβάζη, όπως μαθαίνει να σκέπτεται και να ενδιαφέρεται για τους γονείς του ή για την υγεία του, έτσι θα πρέπει να ετοιμασθή, για να μπόρεση να κάνη έναν επιτυχημένο γάμο.

Όμως στην εποχή μας κανείς δεν...

Η Ευρώπη βλέπει τα πάντα από τη γωνία της κυρτωμένης γυναίκας του ευαγγελίου.

 Η Ευρώπη βλέπει τα πάντα από τη γωνία της κυρτωμένης γυναίκας του ευαγγελίου.Πρέπει να την κρίνουμε βλέποντάς την έτσι.

Από αυτή τη γωνία της κυρτωμένης γυναίκας,η οποία δεν βλέπει το φως αλλά τη γη,ανέπτυξε η Ευρώπη την επιστήμη,την τέχνη,την οικονομία,την πολιτική,και όλη τη ζωή του ανθρώπου την προσωπική και κοινωνική.

Το βλέμμα της ήταν καρφωμένο στη γη.'Ετσι όλα τα εξήγησε με βάση τη γη και το χώμα.....

Ο νους της κυρτωμένης γυναίκας ανακάλυψε εκατοντάδες μηχανήματα για να ερευνήσει τη γη. Ερεύνησε τα φυτά, τις ρίζες των φυτών,τα σκουλήκια,τα μεγάλα,τα μικρά και τα πιο μικρά,τα ορατά και τα αόρατα.

  Η κυρτωμένη γυναίκα εφοδίασε τα μάτια της με...

Ἄν ζοῦσε σήμερα ο Άγιος Παΐσιος .......

 Ἄν ζοῦσε σήμερα ( ο Άγιος Παΐσιος ) εἶναι ἀδιανόητο νά τόν βλέπαμε μέ μάσκα καί γάντια, νά ἔχη στήν τσέπη του τό μπουκάλι μέ τό οἰνόπνευμα καί νά ἀποφεύγη τούς ἀνθρώπους ἤ νά τούς μιλᾶ ἀπό ἀπόσταση. Εἶναι ἀταίριαστος αὐτός ὁ φόβος γιά ...

Όταν διορθώνουμε ...

 

Το αντικαρκινικό βότανο που καταπολεμά τη φλεγμονή και τονώνει την μνήμη

 Τα οφέλη του στην υγεία είναι αναρίθμητα

Το φασκόμηλο είναι ένα αρωματικό φυτό διεθνούς αναγνώρισης, που έχει χρησιμοποιηθεί ευρέως ανά τον κόσμο τόσο στη μαγειρική όσο και στην παραδοσιακή ιατρική.

Στην Ασία και τη Λατινική Αμερική, έχει αξιοποιηθεί ως γιατροσόφι για τη θεραπεία διαφόρων διαταραχών ήπιων καθώς και πιο σοβαρών όπως επιληπτικές κρίσεις, έλκη, ουρική αρθρίτιδα, ρευματισμοί, φλεγμονή, ζάλη, διάρροια και υπεργλυκαιμία ενώ στη Γηραιά Ήπειρο, αποτέλεσε γιατρικό της ήπιας δυσπεψίας (όπως η καούρα και το φούσκωμα), της υπεριδρωσίας, γνωστικών διαταραχών που σχετίζονται με την ηλικία και φλεγμονών στο ρινοφάρυγγα και το δέρμα, σύμφωνα με το ygeiamou.gr

Τα τελευταία χρόνια, διεξάγεται πλήθος ερευνών για την τεκμηρίωση των ευεργετικών ιδιοτήτων του φασκόμηλου στην υγεία. Τα ευρήματά τους έχουν αποκαλύψει ένα ευρύ φάσμα φαρμακολογικών δραστηριοτήτων όπως αντικαρκινικές, αντιφλεγμονώδεις, αντιοξειδωτικές, αντιμικροβιακές, ενισχυτικές της μνήμης και άλλες ιδιότητες, τις οποίες οφείλει στην υψηλή του περιεκτικότητα σε ενώσεις όπως αλκαλοειδή και γλυκοσιδικά παράγωγα και φαινολικές ενώσεις (π.χ. κουμαρίνες, φλαβονοειδή, τανίνες).

Το φασκόμηλο συνδυάζει πολλές ευεργετικές ιδιότητες. Ας τις γνωρίσουμε:

1. Αντικαρκινική δράση

Μελέτες σε πειραματόζωα έχουν δείξει ότι η κατανάλωση ροφήματος φασκόμηλου απέτρεψε την έναρξη καρκινογένεσης στο παχύ έντερο. Το εκχύλισμα φασκόμηλου έχει παρουσιάσει παρόμοια αντικαρκινική δράση σε κυτταρικό επίπεδο και...

Saint Paisios Athonite Sermon of Metropolitan Neofytos of Morfou

 

11 Νοεμβρίου - Άγιος Μηνάς ο Μεγαλομάρτυρας

11 Νοεμβρίου, των Αγίων Μηνά, Βίκτωρος και Βικεντίου και των Αγίων Θεοδώρου του Στουδίτου και Αγίας Στεφανίδος

Άγιος Μηνάς

Πάμε στις 11 του μηνός, στον φίλο του Αγίου Νεκταρίου και στον υπασπιστή και ιδιαίτερο του. Στον Άγιο μεγαλομάρτυρα Μηνά. Ήτανε Αιγύπτιος. Υπάρχει κι αλλος Μηνάς, ο καλλικέλαδος ο Αθηναίος, 10 Δεκεμβρίου, θα πούμε τότε γι αυτόν. Ήταν στρατιωτικός, υπηρετούσε στη Μικρασία, στην πόλη Κοτιάειον, που ταν η πατρίδα του μυθοποιού Αισώπου, σημέρα ονομάζεται Κιουτάχεια, είδε, λοιπόν, τα βάσανα και τα δεινά που τραβούσαν οι χριστιανοί από τους διώκτες, αλλά και την παρακμή του Ελληνορωμαϊκού κόσμου, και τα παράτησε όλα και πήγε στο βουνό εκεί, με προσευχές και ασκήσεις, αγιάσθηκε. Φωτίσθηκε και υστέρα, μια θεϊκή δύναμη τον κατέβασε απ’ το βουνό στην πόλη του Κοτιαείου, την Κιουτάχεια, και πήγε ενώπιον των τυράννων κι ενώπιον του πλήθους στην πλατεία της πόλεως, και ομολόγησε τον Ιησού Χριστό. Κι εκείνοι τον παρέλαβαν αμέσως και άρχισαν τα Μαρτύρια και τα βασανιστήρια και τι δεν του έκαναν! Μεγαλομάρτυς απέβη και στο τέλος τον αποκεφάλισαν κι εκείνον και μετέβη στους ουρανούς. Αλλά δεν άφησε και τη γη μας ποτέ. Κι όταν πήγε ο Άγιος Νεκτάριος στην Αίγινα, τότε που έκανε έρευνα να βρει τον τόπο, όπου θα κτίσει μονή, τον υπεδέχθη, όπως έχουμε πει κι άλλη φορά, ο Άγιος Διονύσιος, αρχιεπίσκοπος Αιγίνης και του λέει: Ελα, Νεκτάριε, χρόνια σε περίμενα, για να σου παραδώσω το νησί. Κι ο Άγιος εκεί, καθώς μιλούσε με τον Άγιο Διονύσιο, βλέπει πιο πέρα κι ένα στρατιωτικό και ρωτάει τον Άγιο Διονύσιο: Ποιος είν αυτός ; Αυτός , λέει, είναι ο Άγιος Μηνάς μένει και αυτός εδώ κοντά έχει μοναστήρι στην Αίγινα, όπως ξέρετε. Τι ωραία είν αυτά! είναι παντού οι Άγιοι οπου είναι εκκλησιά, όπου είναι μοναστήρι, όπου είναι χώρος λατρείας του Θεού και τιμής δικής των, είναι μαζί. Κι ο Άγιος Μηνάς, για να τελειώνω, είναι και ο νικητής του Β Παγκοσμίου Πολέμου, μετά την Παναγία μας γιατί; γιατί στο Έλ Αλαμέιν της Αφρικής, Ελ Αλαμέιν σημαίνει στον τόπο του Μηνά, Μέϊν είναι ο Μηνάς, τότε που ταν ο Ρόμελ εκεί, με τις στρατιές του, ο Γερμανός, ήταν στρατάρχης, κι ο Μοντγκόμερι, ο άλλος ο Άγγλος, ο αντίθετος, ξεσήκωσε αμμοθύελλα στην έρημο. Κι αχρήστευσε όλα τα ...

Το θαύμα του Αγίου Μηνά που έκρινε την μάχη του Ελ Αλαμέιν

 

Άγιος Μηνάς «ὁ ἐν τῷ Κοτυαείῳ» ο Μεγαλομάρτυρας – Εορτάζει στις 11 Νοεμβρίου

~ Σε μια προσκυνηματική μου επίσκεψη στο Άγιον Όρος πριν περίπου δύο χρόνια και συγκεκριμένα στην Μονή της Μεγίστης Λαύρας, ένα απόγευμα αποφάσισα να μεταβώ με τα πόδια στην περιοχή της Βίγλας και να πάω στο κελλάκι του Αγίου Μηνά του θαυματουργού του άλλοτε προστάτη της Αστυνομίας Πόλεων, εκεί που διαμένει ο γνωστός π. Ιωσήφ, αυτός που κυματίζει την Ελληνική σημαία σε κάθε πέρασμα μαχητικού αεροσκάφους από την περιοχή. Ναι εκεί στο νοτιοανατολικότερο άκρο του Άθωνα.

Χτύπησα την πόρτα του κελιού και μου άνοιξε ο π. Ιωσήφ με τον οποίον γνωριζόμασταν και με πήγε ως είθισται να προσκυνήσω στο εκκλησάκι του Αγίου, εκεί και μάλιστα στο τρόπον τινά πρόναο είδα κάποιες αγιογραφίες του Αγίου Μηνά, η μία τον παρουσίαζε καβάλα όχι όπως συνήθως τον βλέπουμε σε άλογο αλλά σε καμήλα. Ναι σε καμήλα…

Ρωτώ τον πατέρα του κελιού και ...

Ο άνθρωπος με σαλεμένα μυαλά

 Δέν θα έπρεπε, αγαπητοί μου, στον τόπο μας να υπάρχη ούτε ένας άπιστος και ά­θεος. Γιατί τα χώματά μας εί­νε αγιασμένα· και οι πέτρες ακόμα θα φω­νάζουν, ότι η θρησκεία μας είνε ζωντανή και κάνει θαύματα. Δυστυχώς ό­μως τα τελευταία χρόνια υ­πάρχουν άπιστοι και άθεοι.

Γι᾽ αυτούς ο Δαυίδ λέει· «Είπεν άφρων εν καρ­δία αυτού· Ουκ έστι Θεός» (Ψαλμ. 13,1· 52,2). Δηλαδή· μόνο άνθρωπος που οι διανοητικές του δυνά­μεις έχουν διασαλευθή, μόνο αυτός μπορεί να πή ότι δεν υπάρχει Θεός.

Συν­αντάτε έναν άπιστο και άθεο; Κάντε του μία ερώτησι, και φτάνει· Ασφαλώς, φίλε μου, θα κάθεσαι σε κάποιο σπίτι. Εάν λοιπόν μου πής ότι το σπίτι αυτό φύτρωσε έτσι μόνο του, χω­ρίς μη­χανικό και χτίστη, τότε κ᾽ εγώ θα δεχθώ ότι το μεγάλο σπίτι που λέγεται σύμ­παν έ­γινε μόνο του.

«Πάς οίκος κατασκευάζεται υ­πό τινος, ο δε τα πάντα κατασκευάσας Θεός» (Εβρ. 3,4). Η λογική επιβάλλει να παραδεχθούμε, ότι υ­πάρχει Θεός δημιουργός του παντός.

Υπάρχουν λοιπόν άπιστοι και άθεοι· υπάρχουν όμως και άλλοι, που λένε ότι πιστεύουν, έρχονται όμως στιγμές που...

Η μοναξιά του αγίου Αρσενίου του Καππαδόκου - Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος

 

…Για αυτό και μας τσάκισε ο φόβος

 Αποτύχαμε φίλε μου

Αποτύχαμε παταγωδώς.

Στηριχθήκαμε αποκλειστικά στις δικές μας τις δυνάμεις. Πιστέψαμε πως όλα γίνονται, απλά, με καλή θέληση και δουλειά. Επιστήμη, πολιτική, φιλοσοφία, οικονομικά…

Και όμως. Τι καταφέραμε;

Δες τον εαυτό σου. Δες εμένα. Δες μας όλους μας και πες.

Ένας φόβος ατελείωτος. Ένα καθεστώς του τρόμου…

Ξέρεις τι πιστεύω;

Πιστεύω πως φταίει που αποκοπήκαμε από τις ρίζες μας. Ντραπήκαμε για αυτές.

Και έτσι ξεχάσαμε.

Ξεχάσαμε από που κρατάει η σκούφια μας και ...

Άγιος Νεκτάριος: Η εικόνα του πνευματικού ανθρώπου

 ~ Πνευματικός άνθρωπος είναι αυτός που είναι τέλειος στην αρετή, που έχει υπερβεί τους νόμους της φύσης και δεν σκέφτεται τίποτα το γήινο.

Πνευματικός άνθρωπος είναι αυτός που οδηγείται από το Άγιο Πνεύμα και δεν ζει πλέον ο ίδιος , με τις φυσικές του δηλαδή δυνάμεις, αλλά έχει μέσα του τον ζώντα Χριστό. Πνευματικός είναι αυτός ο οποίος έχει δεχτεί το λαμπρό φως του Αγίου Πνεύματος και από Αυτό φωτίζεται οι νους του. Ο Παύλος προσφωνούσε πνευματικούς αυτούς οι οποίοι άφηναν να ...

O Άγιος Νεκτάριος Μητροπολίτης Πενταπόλεως -(Εκτενές αφιέρωμα) 9 Νοεμβρίου

Η στάση μας απέναντι στο Μυστήριο της Εξομολογήσεως είναι δηλωτική του βαθμού που έχουμε βιώσει την πραγματική μετάνοια.

 Η στάση μας απέναντι στο Μυστήριο της Εξομολογήσεως είναι δηλωτική του βαθμού που έχουμε βιώσει την πραγματική μετάνοια. Αν θεωρούμε την Εξομολόγηση απλώς ως έναν προθάλαμο, μιαν αναγκαία προπαρασκευαστική διαδικασία της Θείας Κοινωνίας, μιαν ''αγγαρεία'' που επιτελούμε δυο-τρεις φορές το χρόνο, προκειμένου να πάρουμε και την τυπική άδεια για να μεταλάβουμε, τότε δυστυχώς υποβαθμίζουμε το Μυστήριο και υποβιβάζουμε τον Ιερέα, από λειτουργό σε απλό μεσάζοντα, σ' έναν μεταπράτη της θείας Χάριτος, που μοιράζει συγχωρητικές ευχές.

 Έτσι, μια σχέση προσωπική -εξομολογουμένου και Πνευματικού- καταντά σχέση δοσοληψίας και ο πόνος για τις αμαρτίες μας αντικαθίσταται από ένα αίσθημα αυταρκείας και αυτοδικαιώσεως. Αν εξαιρέσουμε τους λίγους εκλεκτούς -που ευτυχώς δεν έχουν εκλείψει ακόμη από τον κόσμο μας- οι οποίοι με τα έργα της αληθινής μετανοίας ευαρεστούν στον Θεό, οι περισσότεροι από εμάς αρκούμαστε σε μια πνευματική χλιαρότητα, σε μια ζωή γεμάτη υποχωρήσεις και συμβιβασμούς, σε μιαν Εξομολόγηση που γίνεται σε αραιά χρονικά διαστήματα από συνήθεια, βιαστικά και ανεπίγνωστα, χωρίς αυτήν την μυστηριακή σχέση της υπακοής προς τον Πνευματικό.

 Γι' αυτό και δεν είναι απορίας άξιο, το ότι η Θεία Χάρη παρακωλύεται να ενεργήσει μέσα μας, ώστε να μας μεταμορφώνη από ''σκεύη... οργής κατηρτισμένα εις απώλειαν'' σε ''σκεύος εις τιμήν, ηγιασμένον και εύχρηστον τω δεσπότη, εις παν έργον αγαθόν ητοιμασμένον''. Κι αν μεν κάποτε ανανήψουμε και δούμε την πνευματική μας πτωχεία, ίσως, αν κάνουμε τη θέληση, θα διορθώσουμε τη ζωή μας.

Το κακό είναι για μας τους σύγχρονους πιστούς, ότι είμαστε ικανοποιημένοι σ' αυτό τον τρόπο ζωής, θεωρούμε τους εαυτούς μας ''καλούς χριστιανούς'' με αναπαυμένη συνείδηση, γιατι τηρούμε ορισμένες τυπικές εξωτερικές υποχρεώσεις και απέχουμε από φοβερά ανέντιμες ή ανήθικες πράξεις.

 Πλησιάζουμε, όμως, στο Μυστήριο της Εξομολογήσεως χωρίς να έχουμε πλήρη συναίσθηση της εμπαθούς καταστάσεώς μας, ξεχνώντας πως μόνον η επίγνωση της ασθενείας μας αποτελεί την ελπίδα της σωτηρίας. Η εξαγόρευση των αμαρτιών μας περιορίζεται σε μιαν εντελώς ρηχή αυτοεξέταση, οχυρώνεται κάποτε πίσω από την προσπάθεια να δικαιολογήσουμε τον εαυτό μας, συμβαίνει να αποσιωπήσουμε πολλά ως δήθεν -κατά την κρίση μας- ανάξια λόγου μικροπταίσματα και φθάνουμε έτσι πολλές φορές να αποκρύπτουμε σοβαρές πτώσεις μας στην αμαρτία.

 Έτσι, χρόνια ολόκληρα μπορεί να προσερχόμαστε στο Μυστήριο της Εξομολογήσεως κι όμως να μην φεύγουμε αληθινά αναπαυμένοι, αλλά να ...

Προσέχετε, μήπως ο παράδεισος, που υπάρχει μέσα σας, μετατραπεί σε κόλαση. ( Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως )

 Φροντίζετε να περιφρουρείτε στην καρδιά σας τη χαρά του Αγίου Πνεύματος και να μην επιτρέπετε στον πονηρό να χύνει το φαρμάκι του. Προσέχετε!

 

 Προσέχετε, μήπως ...

Άγιος Νεκτάριος, ο αποκαλυπτικός διάλογός του με μοναχή λίγο πριν ανοίξουν τον τάφο του!

 Το σκήνωμα του αγίου Νεκταρίου, Επισκόπου Πενταπόλεως του θαυματουργού (1846-1920).

(Διασκευή, επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Οι Μοναχές της Ιεράς Μονής της Αγίας Τριάδας της Αίγινας, πέντε μήνες μετά την κοίμηση του Γέροντά τους και Ιδρυτή της Μονής, αγίου Νεκταρίου ήθελαν να κτίσουν προς τιμή του ένα μαρμάρινο κενοτάφιο πάνω από τον τάφο του.

Η Ηγουμένη της Ιεράς Μονής, Γερόντισσα Ξένη, δίσταζε αρχικά να ανοίξει τον τάφο γιατί είχε λογισμούς για την κατάσταση στην οποία θα έβρισκαν το σκήνωμα του Αγίου.

Μήπως, δηλαδή, βρισκόταν σε σήψη και εξέπεμπε δυσοσμία. Τους λογισμούς της αυτούς η Γερόντισσα δεν τους είπε, όμως, σε κάποιον άλλο.

Τις επόμενες μέρες μια μοναχή της Μονής είδε στον ύπνο της τον Σεβασμιότατο ο οποίος της είπε:

– Τι κάμνεις;

– Καλά δι ευχών σας Σεβασμιώτατε.

Και της λέει ο άγιος Νεκτάριος, όπως είχε συνήθεια και εν ζωή:

– Σκύψε να σε σταυρώσω.

Αφού έσκυψε η μοναχή και...

Παράνομο καί βλάσφημο νά εἰσβάλουν ἀστυνομικοί στούς Ἱερούς Ναούς πρός ἔλεγχο

 Ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα μέχρι σήμερα, εἶναι γνωστὸν τοῖς πᾶσι, ὅτι ὁ ἱερὸς χῶρος τῶν ναῶν ἦταν ἄβατος καὶ ἀπαραβίαστος. Καμία πολιτικὴ ἐξουσία δὲν μποροῦσε νὰ εἰσέλθη καὶ νὰ συλλάβη τοὺς ἀντιπάλους της, ἐὰν προελάμβαναν καὶ εἰσήρχοντο στὸν ἱερὸ ναό. Καὶ τότε ὀνομάζοντο «ἱκέτες». Ἡ παραβίαση τοῦ ἀβάτου τῶν ἱερῶν χώρων κατακεραυνώνεται μὲ πολλοὺς τρόπους στὴν ἀρχαία ἑλληνικὴ γραμματεία, πάμπολα τὰ παραδείγματα ποὺ τὸ τεκμηριώνουν.

Ἀπαραβίαστα τά ἱερά καί σεβαστοί οἱ Ἱκέτες

Τὰ πιὸ χαρακτηριστικά: Τὸ «κυλώνειον ἄγος», ὅπου ἐφονεύθησαν οἱ ἱκέτες τοῦ Κύλωνα, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ πέση μεγάλος λοιμὸς στὴν Ἀθήνα καὶ θανατικὸ φοβερό. Δὲν ὑποχωροῦσε μὲ κανένα τρόπο, ἕως ὅτου νὰ κάνη καθαρμοὺς θυσιῶν ὁ σοβὸς Ἐπιμενίδης ἀπὸ τὴν Κρήτη. Ἄλλο χαρακτηριστικὸ περιστατικὸ ἦταν, ὅταν ὁ Δημοσθένης διωκόμενος ἀπὸ τὴν Ἀντίπατρο, τὸν βασιλέα τῆς Μακεδονίας, κατέφυγε στὸν ναὸ τοῦ Ποσειδώνα στὸν Πόρο, ὅπου ἤπιε τὸ δηλητήριο ρουφώντας το μέσα ἀπὸ τὸν κονδυλοφόρο ποὺ ἔγραφε.

Στὴν χριστιανικὴ ἐποχὴ ὁ Πρωθυπουργὸς Εὐτρόπιος, ἐνῷ εἶχε νομοθετήσει κατὰ τῆς Ἐκκλησίας, ἔπεσε σὲ δυσμένια καὶ προκειμένου νὰ σώση τὴν ζωή του εἰσῆλθε στὸν Ναὸ καὶ...

Διδακτική ιστορία : Είπε στη γιαγιά της ότι ο άντρας της την απατάει

 

Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Πρόσφατα την είχαν απολύσει από την δουλειά της και πίστευε ότι αν χώριζε θα αντιμετώπιζε τρομερές οικονομικές δυσκολίες για να μεγαλώσει τα παιδιά της.

Κάθε φορά που νόμιζε ότι έλυνε ένα πρόβλημα, κάποιο άλλο της χτυπούσε τη πόρτα. Είπε στη γιαγιά της ότι είχε κουραστεί να παλεύει και ότι ήταν έτοιμη να τα παρατήσει.

Η γιαγιά της την πήγε στην κουζίνα. Γέμισε τρεις κατσαρόλες με νερό και τις έβαλε πάνω στα αναμμένα μάτια της κουζίνας. Σύντομα οι κατσαρόλες με το νερό άρχισαν να βράζουν. Στην πρώτη έβαλε μέσα καρότα, στη δεύτερη αυγά και στην τρίτη έριξε μερικούς κόκκους καφέ.

Τα άφησε λίγο να βράσουν, χωρίς να πει ούτε μια λέξη. Σε περίπου είκοσι λεπτά, έκλεισε τα ...