Κυριακή Ιʼ Ματθαίου: Η δύναμη της πίστης (Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς)

 

(Ματθ. ιζ 14-23) Από τη δημιουργία του κόσμου και του χρόνου όλοι οι λαοί της γης πίστευαν πως υπάρχει πνευματικός κόσμος, αόρατα πνεύματα. Πολ­λοί άνθρωποι όμως απομακρύνθηκαν από τη θεωρία αυτή κι αποδίδουν μεγαλύτερη δύναμη στα πονηρά πνεύματα, παρά στα αγαθά. Με την πάροδο του χρό­νου θεοποίησαν τα πονηρά πνεύματα, έχτισαν ναούς προς τιμή τους, προσέφεραν θυσίες και προσευχές και κατέφευγαν σ’ αυτά για κάθε πρόβλημά τους. Όσο περνούσαν τα χρόνια πολλοί άνθρωποι εγκατέλειψαν τελείως την πίστη τους στα αγαθά πνεύματα κι αφέ­θηκαν να πιστεύουν μόνο στα πονηρά, στους «κακούς θεούς», όπως τα ονόμαζαν. Ο κόσμος αυτός έμοιαζε πια με στάδιο, όπου άνθρωποι και πονηρά πνεύματα ανταγωνίζονταν μεταξύ τους. Τα πονηρά πνεύματα βασάνιζαν τους ανθρώπους όλο και περισσότερο, τους τύφλωναν πνευματικά, μόνο και μόνο για να σβήσουν από τη μνήμη τους την ιδέα του καλού Θεού και της μέγιστης και θεόσδοτης δύναμης των αγαθών πνευ­μάτων. Στις μέρες μας όλοι οι λαοί της γης πιστεύουν στα πνεύματα. Η πίστη αυτή από μόνη της είναι ορθή. Εκείνοι που απορρίπτουν τον πνευματικό κόσμο, το κάνουν επειδή η όρασή τους είναι μόνο σωματική κι έτσι δεν μπορούν να τον δουν. Ο πνευματικός κό­σμος όμως δε θα ήταν πνευματικός, αν ήταν ορατός στα σωματικά μάτια. Ο άνθρωπος που ο νους του δεν έχει τυφλωθεί και την καρδιά του δεν...

Ἡ προσευχή μιᾶς ἐγγονούλας (συγκινητική ἀληθινή ἱστορία)

 

Ήρθαν από το χωριό Ποτιδάνεια Δωρίδος αρχές Ιουλίου το καλοκαίρι του 2002.
Η μητέρα, η γιαγιά, η εγγονούλα. Η γιαγιά και η εγγονούλα πανομοιότυπα! Συμπαθέστατες, με γαλάζια μάτια και οι δύο, αντιπρόσωποι δύο διαφορετικών γενεών. Η μητέρα είπε:
- Η γιαγιά μας το ότι ζει το οφείλει στην προσευχή της εγγονούλας της. Είχε βαριά πνευμονία και ήταν στο νοσοκομείο. Εκεί έπαθε πνευμονικό οίδημα, οπότε τελείωσε. Η αδελφή μου με πήρε τηλέφωνο από το νοσοκομείο και μου είπε να ετοιμάσουμε το σπίτι για την κηδεία.
Η κόρη μου ήταν δίπλα στο τηλέφωνο. Όταν άκουσε το θάνατο της γιαγιάς, άρχισε να κλαίει και να φωνάζει:
“Όχι, δεν θέλω να πεθάνει η γιαγιά μου! Βοήθα μας Παναγιά μου! Δως μου καλέ μαμά ένα προσευχητάρι να προσευχηθώ!” Με κλάματα έψαχνε τα βιβλία, αλλά δεν...

11 Αυγούστου: Η θαυματουργική διάσωση της Κέρκυρας από τον Άγιο Σπυρίδωνα

Έφτασε 11 του Αυγούστου και οι Κερκυραίοι θα ξεχυθούν για μια ακόμη φορά στους δρόμους, κατακλύζοντας κάθε σοκάκι που θα περάσει ο Άγιος, ο δικός τους Προστάτης.

Όλοι μα όλοι οι κάτοικοι του νησιού, όποιον κι αν ρωτήσεις έχει να σου διηγηθεί ένα μικρό ή ένα μεγάλο θαύμα του πολιούχου τους Αγίου.

Και σήμερα στις 11 Αυγούστου λιτανεύεται στην Κέρκυρα το σεπτό σκήνωμα του Αγίου Σπυρίδωνος, σε ανάμνηση της θαυματουργικής επέμβασης του Αγίου το 1716 μ. Χ., ο οποίος έδιωξε σε μία νύχτα τους χιλιάδες, χιλιάδων των Τούρκων εισβολέων και έτσι διέσωσε το νησί της Κέρκυρας.

Το 1716 η Κέρκυρα βρισκόταν στα χέρια των Βενετών, οι οποίοι την κατείχαν από το 1386. Επειδή, λοιπόν, οι Τούρκοι κινούνταν απειλητικά προς την Κέρκυρα, τότε στάλθηκε στο νησί ο Στρατηγός Ιωάννης Ματθίας Σούλεμπουργκ, προκειμένου να παρακολουθεί τις στρατιωτικές κινήσεις των Τούρκων, οι οποίοι από το 1431 επιχειρούσαν, κατά καιρούς, να την καταλάβουν.

Οι Τούρκοι την 24η Ιουνίου του 1716, ξεκίνησαν να πολιορκούν την Κέρκυρα. Οι μέρες περνούσαν και οι Κερκυραίοι δυσκολευόντουσαν από τον στενό κλοιό των Τουρκαλάδων.

Οι κάτοικοι της Κέρκυρας δεν απελπίστηκαν και ...

Ο διάβολος στην τηλεόραση

 

Μαρτυρία Χρυσοπούλου Ιωάννου, Αρχιτέκτονος από την Αλεξανδρούπολη: «Είμαι παντρεμένος με την Σιοντοπούλου Ευανθία και έχομε τρία παιδιά. Πριν από μερικά χρόνια όταν ο γυιός μου Χρήστος ήταν τριάμισι χρόνων, συνήθιζε βλέποντας την μητέρα του να θυμιάζη το σπίτι, να την ακολουθή και να θυμιάζη (υποτίθεται) και ο ίδιος με την ξύλινη κουδουνίστρα του, η οποία έμοιαζε με θυμιατό, όλο το σπίτι επαναλαμβάνοντας το “Κύριε ελέησον”.

» Κάποια μέρα ενώ θυμίαζε κατά την συνήθειά του με το παιχνίδι του, παρέλειψε να ...

Ο ένας νήστεψε 22 ημέρες, ό άλλος 2 κι όμως είχαν τον ίδιο μισθό!

 ~ Μια φορά, ο Μέγας Παΐσιος συμπλήρωνε 22 ημέρας συνεχούς νηστείας, του εμφανίστηκε ο Χριστός και του είπε:

– Πολύ κακοπαθείς για μένα, ιερέ Παϊσιε!

Κι αυτός του απάντησε:

– Μα είναι μεγάλο πράγμα, αγαθέ μου Κύριε, η δική μου μηδαμινή κακοπάθεια, καθόσον μάλιστα η αγαθότητά σου μου παρέχει την δύναμή Σου;

Κι ο Σωτήρας μας του είπε:

– Κάθε καλό έργο είναι ευπρόσδεκτο από μένα, και οπωσδήποτε θα ανταποδώσω το μισθό τους σε εκείνους που το κάνουν, μισθό ανάλογο με τις προσπάθειές τους! Σε αυτό όμως που...

«Ρεμβασμός του Δεκαπενταύγουστου», ένα διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη

 Ο κύρ Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης έχει γράψει άφθονα χριστουγεννιάτικα διηγήματα, αφού άλλωστε του τα ζητούσαν και οι εφημερίδες, και άλλα τόσα πασχαλινά, όμως στη γιορτή του Δεκαπενταύγουστου, έχει αφιερώσει ένα διήγημα, τον Ρεμβασμό του Δεκαπενταυγούστου, γραμμένο το 1906 και αρχικά δημοσιευμένο στο πρωτοποριακό περιοδικό Παναθήναια του Κ. Μιχαηλίδη. Ο ήρωας του διηγήματος, ο πρώην μεγαλοκτηματίας Φραγκούλης Κ. Φραγκούλας πρέπει να είναι υπαρκτό πρόσωπο -για τον ίδιον και τα χτήματά του γίνεται λόγος και σε άλλο διήγημα του Παπαδιαμάντη, τα Φραγκλέικα. Αξιοπρόσεκτο είναι επίσης το ότι ο γερο-Φραγκούλας, ο «αξιότιμος πρεσβύτης» που καπνίζει το τσιμπούκι του με τον «ηλέκτρινον μαμέν» του, δηλαδή το κεχριμπαρένιο (ήλεκτρον) επιστόμιο (τουρκ. ιmame) δεν ήταν «και πολύ γέρων»: ίσαμε πενηνταπέντε χρονών. Και ο Παπαδιαμάντης όμως, όταν δημοσιεύτηκε το διήγημα, στην ίδια ηλικία βρισκόταν, ακριβώς στα 55.

 

 ΡΕΜΒΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
Ανάμεσα εις συντρίμματα καί ερείπια, λείψανα παλαιάς κατοικίας ανθρώπων εν μέσω αγριοσυκών, μορεών μέ ερυθρούς καρπούς, εις έρημον τόπον, απόκρημνον ακτήν πρός μίαν παραλίαν βορειοδυτικήν τής νήσου, όπου τήν νύκτα επόμενον ήτο νά βγαίνουν καί πολλά φαντάσματα, είδωλα ψυχών κουρασμένων, σκιαί επιστρέφουσαι, καθώς λέγουν, από τόν ασφοδελόν λειμώνα, αφήνουσαι κενάς οιμωγάς εις τήν ερημίαν, θρηνούσαι τό πάλαι ποτέ πρόσκαιρον σκήνωμά των εις τόν επάνω κόσμον ― εκεί ανάμεσα εσώζετο ακόμη ο ναΐσκος τής Παναγίας τής Πρέκλας. Δέν υπήρχε πλέον οικία ορθή, δέν υπήρχε στέγη καί άσυλον, εις όλον τό οροπέδιον εκείνο, παρά...

Ο Αγιος Καλλινικος Μητροπολιτης Εδεσσης, Πελλης και Αλμωπιας – Αφιερωμα [8 Αυγούστου]

 

• Γράφει ο Καθηγητής Χρήστος Γερ. Σιάσιος

Σήμερα, Κυριακή 8 Αυγούστου η Εκκλησία μας γιορτάζει τη μνήμη του Αιτωλοακαρνάνα Αγίου Καλλινίκου, κατά κόσμο Δημητρίου Πούλου, Μητροπολίτου Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας. Ο Άγιος Καλλίνικος γεννήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 1919 στο χωριό Σιταράλωνα Θέρμου από ευσεβείς γονείς. Ο παππούς του Αθανάσιος ήταν Ιερέας στο χωριό και ο μικρός Δημήτριος «ζυμώθηκε» με το ιερό Βήμα και το Αναλόγιο της εκκλησίας του χωριού του. Ο πατέρας του Γεώργιος ήταν απλός και καλοκάγαθος άνθρωπος και η μητέρα του Αικατερίνη ήταν πανέξυπνη γυναίκα και πραγματική χριστιανή ασκήτρια, ήταν ευλογημένοι άνθρωποι, είχαν την ευλογία του Θεού. Ο ίδιος, ευγενικός, γλυκύτατος, άνθρωπος ασκητικός, σεμνός, τίμιος, ειλικρινής μέχρι την κοίμησή του.

Αξιώθηκε από τον Θεό να μεγαλώσει μέσα σ’ ένα Άγιο περιβάλλον, που ήταν ποτισμένο με τις παραδόσεις της Ρωμηοσύνης. Ήταν ένας Πνευματικός Ηγέτης.

Ο Δημήτριος, ήταν το τέταρτο παιδί της Πολύτεκνης οικογένειας, Δημοτικό Σχολείο πήγε στο χωριό του και...

«Αγάπα κάθε άνθρωπο, αδιαφορώντας για την αμαρτία του. Εκείνο που θα βλέπεις σε κάθε άνθρωπο είναι η εικόνα του Θεού»

 Πνευματικές διδαχές του Αγίου Ιωάννη της Κρονστάνδης

Όπως ο Τριαδικός Θεός είναι μια ύπαρξη, έτσι πρέπει να είμαστε κι εμείς ενωμένοι σαν ένας άνθρωπος, ένας νους, μια θέληση, μια καρδιά, μια καλοσύνη, χωρίς την παραμικρή κοινωνία με το κακό.

Εκείνος που αγαπά τον Θεό και ενώνεται μαζί Του, κατά φυσική συνέπεια αγαπά και τον πλησίον και ενώνεται μαζί του. Γιατί ο πλησίον είναι εικόνα του Θεού.

Περισσότερο απ’ όλα να μαθαίνετε τη γλώσσα της αγάπης, την πιο ζωντανή, την πιο εκφραστική γλώσσα. Χωρίς αυτήν, η γνώση ξένων γλωσσών δεν ...παρέχει καμιάν ουσιαστική ωφέλεια.

Η σπατάλη είναι κλοπή της περιουσίας των φτωχών γιατί το πλεόνασμά μας ανήκει σ’ αυτούς… Πρέπει να ευεργετούμε και να βοηθούμε ακατάπαυστα τους συνανθρώπους μας, πρέπει να τους ευεργετούμε όλους, χωρίς να ξεχωρίζουμε πρόσωπα ή καταστάσεις… Τίποτα δεν δίνουμε από τα δικά μας, γιατί όλα προέρχονται από τον Θεό.

Αγάπα κάθε άνθρωπο, αδιαφορώντας για την αμαρτία του. Εκείνο που θα βλέπεις σε κάθε άνθρωπο είναι η εικόνα του Θεού.

Η αγάπη αναπαύει την καρδιά, την ανακουφίζει, τη ζωογονεί. Το μίσος, απεναντίας, την ταλαιπωρεί, τη βασανίζει, την ταράζει. Όποιος, λοιπόν, μισεί, είναι ο πιο ανόητος ανάμεσα στους ανοήτους, καθώς γίνεται τύραννος του ίδιου του εαυτού του…

Μισείς τον εχθρό σου; Να ξέρεις ότι είσαι τρελός. Γιατί; Επειδή, όσο κι αν σε πολεμάει ο εχθρός σου εξωτερικά, εσύ πολεμάς περισσότερο τον εαυτό σου εσωτερικά. Και αυτό δεν είναι ο πιο σκληρός διωγμός, το να βασανίζεις τον εαυτό σου με το μίσος προς τον εχθρό σου;…

Ό,τι ειπώθηκε για το μίσος, αφορά και τα άλλα πάθη. Ο ίδιος ο Κύριος όρισε να τιμωρούμαστε μέσα σ’ αυτά και απ’ αυτά. Κάθε πάθος είναι κι ένας βασανιστής, ένας δήμιος. Ο άνθρωπος που κάνει κάποιο κακό, τιμωρείται με το ίδιο το κακό που κάνει, με το ίδιο το πάθος στο οποίο είναι δούλος.

Σε μια προσευχητική καταγραφή του στο ημερολόγιό του ο άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης λέει στον Θεό: «Σε ασπάζομαι, Πατέρα και Δημιουργέ! Χαϊδεύομαι από την αγάπη Σου. Σε κάθε καρπό της γης, σε κάθε ρόγα σταφυλιού, σε κάθε σπόρο σιταριού, σε κάθε ψίχουλο ψωμιού διακρίνω την αγάπη Σου… Ενώ μας χαρίζεις τόσα δώρα εδώ στη γη, μας ετοίμασες κι έναν θησαυρό γλυκύτητας στον ουρανό, μιαν άρρητη ευφροσύνη, που πηγάζει από την απέραντη αγαθότητα και ωραιότητά Σου. Αυτές ευφραίνουν όλες τι χορείες και τις συνάξεις των αγίων αγγέλων».

Ο άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης μοίραζε τόσα από τα πενιχρά του έσοδα, που για το σπίτι δεν έμεναν ούτε τα απαραίτητα χρήματα. Γι’ αυτό, όταν έγινε καθηγητής στο Γυμνάσιο, ο ταμίας δεν έδινε τον μισθό του στον ίδιο, αλλά στην πρεσβυτέρα.

Αλλά ο άγιος δεν περιόριζε την υλική του βοήθεια προς τους φτωχούς σε χρηματικές μόνο προσφορές. Συχνά τους αγόραζε ο ίδιος ό,τι είχαν ανάγκη. Και στους αρρώστους, που δεν είχαν κανέναν να τους φροντίσει, έφερνε γιατρούς και αγόραζε φάρμακα.

Από το βιβλίο: Πνευματική Ανθολογία από τους βίους και τους λόγους των Αγίων της Ρωσίας. Ιερά Μονή Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής 2018, σελ. 13, 16, 24, 32, 13, 16.

πηγή: koinoniaorthodoxias

https://simeiakairwn

Γιατί γίνονται οι καυγάδες;

 «Ο όσιος Παΐσιος ο αγιορείτης έλεγε παραστατικά για το άδικο: “Για τα ορφανά, για τους αρρώστους, για τους γέρους, για όλα υπάρχουν ιδρύματα. Για το καημένο το άδικο, δεν έγινε κανένα ίδρυμα. Καθένας το παίρνει και το πετά στην πλάτη του άλλου, γιατί το βλέπουν βαρύ και άσχημο. Και όμως είναι τόσο γλυκό το άδικο, όσο τίποτε άλλο!

Οι ωραιότερες στιγμές που έζησα ήταν της αδικίας. Όποιος δέχεται το άδικο, δέχεται τον αδικημένο Χριστό στην καρδιά του. Οι καυγάδες γίνονται γιατί ο καθένας παίρνει περισσότερο δίκαιο απ’ όσο δικαιούται. Μόνο αν βρεθεί κανείς με πολλή αγάπη, μαζεύει το άδικο και αφήνει το δίκαιο στους άλλους. Μόνο ο Χριστός δέχθηκε όλο το άδικο σηκώνοντας τον Σταυρό για μας”» (όσιος Παϊσιος αγιορείτης, από Ιερομ. Ισαάκ, Βίος Γέροντος Παϊσίου του αγιορείτου, Άγιον Όρος, σελ. 468).

Ποιο το χαρακτηριστικό δυστυχώς τις περισσότερες φορές στις ανθρώπινες σχέσεις, ακόμη και τις οικογενειακές, ή μάλλον κυρίως σ’ αυτές; Οι καυγάδες, οι εχθρότητες, τα μίση, οι αντιπαλότητες, οι αλληλοσκοτωμοί. Λίγες φορές θα δει κανείς οικογένειες να ...

Άγιος (Όσιος) Νικάνορας, 7 Αυγούστου

Είναι ο Άγιος προστάτης των κατοίκων της Δυτ. Μακεδονίας και ιδιαίτερα των μικρών παιδιών και των  κτηνοτρόφων. Η μνήμη του εορτάζεται στις 7 Αυγούστου και βρίσκουμε ναούς του στην Κοζάνη, στη Σιάτιστα, στην Καστοριά κ.α.

Το έτος 1534, ο εν λόγω Θεσσαλονικιός Όσιος, αφού μοίρασε στους φτωχούς ότι είχε κληρονομήσει απ’ τους γονείς του, ήλθε με υπόδειξη του Θεού στην περιοχή  κι έκτισε το ξακουστό Μοναστήρι της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος στο όρος Καλλίστρατο (Ζάβορδα) Γρεβενών. Στο δρόμο, δίδασκε τους απελπισμένους χριστιανούς, που τότε πρωτοδοκίμαζαν την τούρκικη σκλαβιά. Πέρασε απὸ τη Βέρροια, απὸ την Κοζάνη, απὸ τα Σέρβια, κι᾿ απ᾿ άλλα χωριά, στηρίζοντας τους χριστιανοὺς στην πίστη τους. Έκανε περιοδείες στην περιοχή και θεράπευε τους ασθενείς. Εκεί έτρεχαν οι άνθρωποι, όχι στους γιατρούς. Λέγεται ότι πολλές περιοχές τις έσωσε από λοιμικές ασθένειες. Και μετά την κοίμησή του, τα λείψανα του Αγίου συνεχίζουν να ευεργετούν όσους ζητούν την ευλογία του. «Όταν το 1951 στο κοπάδι είχε πέσει επιζωοτία και ο ρυθμός θανάτου των προβάτων αυξάνονταν παρά τις τότε κτηνιατρικές φροντίδες, οι απελπισμένοι κτηνοτρόφοι μαζεμένοι στις γιτιές της Μαγούλας αποφάσισαν να φέρουν τα λείψανα του Αγίου Νικάνορα. Ο πατέρας μου καβάλλησε το άλογο και ξεκίνησε για τη Ζάβορδα. Εκείνη η στιγμή ήταν και το τέλος της θανατηφόρας αρρώστιας. Όταν μερικές ώρες γύρισε από το Μικρόκαστρο (γιατί βρήκε λείψανα του Αγίου στο Μοναστήρι της Παναγίας) άκουσε από τον Μήτσο Βούρδα το νέο: Βασίλη από την ώρα που έφυγες, δεν ψόφησε άλλο» από το βιβλίο «Αλιάκμων Βοΐου» του Αχιλ. Βυτανιώτη. Κοντὰ στ᾿ άλλα, σπούδασε παιδιά, υποστήριξε σχολειά, κ᾿ έτσι συνείργησε κατὰ πολὺ στο να μη χαθεί η γλώσσα μας.

Για όλες αυτές τις ευεργεσίες του Οσίου Νικάνορα, οι κάτοικοι των νομών της Δυτικής Μακεδονίας τον θεωρούν ακούραστο βοηθό τους, τον ευγνωμονούν, τον τιμούν, και σέβονται το ιερό μοναστήρι του, προσκύνημα του τόπου μας. Αυτό βρίσκεται επάνω σε εντυπωσιακό και ιδιαίτερα δυσπρόσιτο αλλά πανέμορφο τοπίο, σαν επιβλητικό φρούριο σε ύψωμα, το οποίο κατά τα τρία τέταρτα περιβάλλεται από τον ρου του Αλιάκμονα, θυμίζοντας μικρή βυζαντινή καστροπολιτεία, με μπεντένια και με ζεματίστρες, γιατὶ σε κείνον τον καιρὸ οι ληστὲς ήταν πολλοί, Εκεί βρίσκονται ο τάφος και τα λείψανά του.

Στη δυτική μεριὰ του βουνού, πάνω απὸ το ποτάμι, βρίσκεται μια σπηλιά σε μια θέση πολὺ απόγκρεμνη. Αυτὸ ειναι το ασκητήριο που ασκήτεψε επὶ δεκαέξι χρόνια ο άγιος Νικάνορας. Στ᾿ ασκηταριὸ κουβαλούσαν οι μοναχοί τα...

Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ. Φύλλα ψυχής ορθάνοιχτα (Η Μεταμόρφωση)|Γιάννης Χαρούλης

 

Άγιος Δημήτριος του Ροστώφ. Πνευματικό αλφάβητο: Η. Η ανθρώπινη δόξα.

 

Η ανθρώπινη δόξα

Η δόξα των ανθρώπων σου στερεί τη δόξα του Θεού. Μη γλυκαίνεσαι με την τιμή του κόσμου τούτου, για να μην πικραθείς ξαφνικά κι αναπάντεχα από την ατίμωση του κόσμου τούτου. Γιατί, σ’ αυτή τη γη, τη δόξα ακολουθεί συνήθως η ατίμωση. Μετά την ευδαιμονία έρχεται η δυστυχία, μετά την ευφροσύνη η θλίψη, μετά τη χαρά ο πόνος, μετά τη ζωή ο θάνατος. Όλα μεταβάλλονται, όλα έρχονται και παρέρχονται, εκτός από τον αιώνιο Θεό και την αιώνια δόξα Του.

Οι Ιουδαίοι τίμησαν και υποδέχθηκαν τον Κύριο σαν βασιλιά, «μετά Βαΐων και κλάδων». Και μετά από λίγο Τον ατίμασαν, Τον χλεύασαν, Τον ράπισαν… Πρώτα γονάτισαν μπροστά Του και Τον προσκύνησαν. Κι έπειτα Τον άρπαξαν και Τον οδήγησαν στον Σταυρό. Τη μια μέρα ζητωκραύγαζαν «ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου!». Και την άλλη παραληρούσαν «σταυρωθήτω!». Αυτοί είναι οι άνθρωποι. Κι αυτή είναι η δόξα της γης.

Όταν ευημερείς οι άνθρωποι σε ...

Μεταμόρφωση του Σωτήρος: Τι γιορτάζουμε

• 
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
•  

---

Η Μεταμόρφωση του Σωτήρος: Κατά τη διήγηση των Ευαγγελιστών, ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός πήρε από τους μαθητές τον Πέτρο, τον Ιωάννη και τον Ιάκωβο και ανέβηκε στό όρος Θαβώρ για να προσευχηθεί. Όπως σημειώνει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης: «Eπήρε δε τρεις μόνους Aποστόλους, ως προκρίτους και υπερέχοντας.

O μεν γαρ Πέτρος επροκρίθη, επειδή ηγάπα πολλά τον Xριστόν. O δε Iωάννης, επειδή ηγαπάτο από τον Xριστόν. O δε Iάκωβος, επειδή εδύνετο να πίη το ποτήριον του θανάτου, το οποίον και ο Kύριος έπιεν».

Οι τρεις μαθητές Του, όπως ήταν κουρασμένοι από τη δύσκολη ανάβαση στο Θαβώρ και ενώ κάθισαν να ξεκουραστούν, έπεσαν σε βαθύ ύπνο. Όταν, ξύπνησαν, αντίκρισαν απροσδόκητο και εξαίσιο θέαμα. Το πρόσωπο του Κυρίου άστραφτε σαν τον ήλιο, και τα φορέματα Του ήταν λευκά σαν το φως. Τον περιστοίχιζαν δε και συνομιλούσαν μαζί Του δυο άνδρες, ο Μωϋσής και ο Ηλίας (βλέπε 20 Ιουλίου). Γράφει χαρακτηριστικά ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης: «Έφερε δε εις το μέσον τους τον Mωυσήν και τον Ηλίαν, διά να διορθώση τας σφαλεράς υποψίας, οπού είχον οι πολλοί περί αυτού. Kαθότι, άλλοι μεν έλεγον τον Kύριον, πως είναι ο Ηλίας. Άλλοι δε, πως είναι ο Iερεμίας. Διά τούτο λοιπόν επαράστησεν εις το Θαβώρ τους πρώτους και κορυφαίους Προφήτας, διά να...

Λόγος στὴν Μεταμόρφωση τοῦ Σωτῆρος, Ἅγιος Λουκᾶς Κριμαίας

 

Λόγος στὴν Μεταμόρφωση τοῦ Σωτῆρος, Ἅγιος Λουκᾶς Κριμαίας

Ἡ μεγάλη γιορτὴ τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου μᾶς δίνει τὴν ἀφορμὴ νὰ θυμηθοῦμε τὰ λόγια του Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ: «Οὐ πιστεύεις ὅτι ἐγὼ ἐν τῷ πατρὶ καὶ ὁ πατὴρ ἐν ἐμοί ἐστι; Τὰ ρήματα ἃ ἐγὼ λαλῶ ὑμῖν, ἀπ’ ἐμαυτοῦ οὐ λαλῶ, ὁ δὲ πατὴρ ὁ ἐν ἐμοὶ μένων αὐτὸς ποιεῖ τὰ ἔργα. Πιστεύετέ μοι ὅτι ἐγὼ ἐν τῷ πατρὶ καὶ ὁ πατὴρ ἐν ἐμοί. εἰ δὲ μή, διὰ τὰ ἔργα αὐτὰ πιστεύετέ μοι» (Ἰωάν. 14, 10-11).

Μεγάλα καὶ ἀμέτρητα ἦταν τὰ θαύματα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ: μὲ ἕνα μόνο λόγο του ἀνέστησε τὴν κόρη τοῦ Ἰαείρου, τοῦ ἀρχισυναγώγου, τὸν γιὸ τῆς χήρας τῆς Ναΐν, ἀκόμα καὶ τὸν Λάζαρο, ὁ ὁποῖος ἦταν στὸν τάφο τέσσερεις ὁλόκληρες ἡμέρες. Μὲ ἕνα λόγο του μόνο ἐπιτίμησε τοὺς ἀνέμους καὶ...