Κυριακή μετά την Ύψωσιν του Τιμίου Σταυρού: Ομιλία περί της αληθούς ελευθερίας (Αγ. Νεκτάριος Επίσκοπος Πενταπόλεως)

 Η Ευαγγελική περικοπή της Θείας Λειτουργίας. Κατά Μάρκον Ευαγγέλιον Κεφ. Η. 34 – 38, θ. 1.

«Τω καιρώ εκείνω, προσκαλεσάμενος ο Ιησούς τον όχλον συν τοις μαθηταίς αυτού είπεν αυτοίς: όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν, και αράτω τον σταυρόν αυτού, και ακολουθείτω μοι. Ος γαρ αν θέλη την ψυχήν αυτού σώσαι, απολέσει αυτήν· ος δ’ άν απολέση την εαυτού ψυχήν ένεκεν εμού και του ευαγγελίου, ούτος σώσει αυτήν. Τί γάρ ωφελήσει άνθρωπον εάν κερδήση τον κόσμον όλον, και ζημιωθή την ψυχήν αυτού; Ή τί δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού; Ος γαρ εάν επαισχυνθή με και τους εμούς λόγους εν τη γενεά ταύτη τη μοιχαλίδι και αμαρτωλώ, και ο Υιός του ανθρώπου επαισχυνθήσεται αυτόν όταν έλθη εν τη δόξη του Πατρός αυτού μετά των αγγέλων των αγίων. Και έλεγεν αυτοίς: αμήν λέγω υμίν ότι εισί τινες των ώδε εστηκότων, οίτινες ου μη γεύσωνται θανάτου, έως αν ίδωσι την βασιλείαν του Θεού εληλυθυίαν εν δυνάμει».

Απόδοση:

Ο Ιησούς κάλεσε τότε τον κόσμο μαζί με τους μαθητές του και τους είπε: «Όποιος θέλει να με ακολουθήσει, ας απαρνηθεί τον εαυτό του, ας σηκώσει το σταυρό του κι ας με ακολουθεί. Γιατί όποιος θέλει να σώσει τη ζωή του θα τη χάσει· όποιος όμως χάσει τη ζωή του εξαιτίας μου και εξαιτίας του ευαγγελίου, αυτός θα τη σώσει. Τί θα ωφεληθεί ο άνθρωπος, αν κερδίσει ολόκληρο τον κόσμο αλλά χάσει τη ζωή του; Τί μπορεί να δώσει ο άνθρωπος αντάλλαγμα για τη ζωή του; Όποιος, ζώντας μέσα σ’ αυτή τη γενιά την άπιστη κι αμαρτωλή, ντραπεί για μένα και για τη διδασκαλία μου, θα ντραπεί γι’ αυτόν και ο Υιός του Ανθρώπου, όταν έρθει με όλη τη λαμπρότητα του Πατέρα του, μαζί με τους αγίους αγγέλους». Τους έλεγε ακόμη ο Ιησούς: «Σας διαβεβαιώνω πως υπάρχουν μερικοί ανάμεσα σ’ αυτούς που βρίσκονται εδώ, οι οποίοι δε θα γευτούν το θάνατο, πριν δουν να έρχεται δυναμικά η βασιλεία του Θεού».

(Επιμέλεια κειμένου: Νικολέτα – Γεωργία Παπαρδάκη) Ομιλία του Αγίου Νεκταρίου Επισκόπου Πενταπόλεως, περί της αληθούς ελευθερίας «Ει τις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι».

Ο άνθρωπος, πλασμένος για να εικονίζει μικρογραφικώς επί της γης την απειρομεγέθη εικόνα του Θείου Δημιουργού, ήταν απαραίτητο να είναι προικισμένος με τις ιδιότητες του Θεού, ώστε να έχει την αναφορά του σ’ Αυτόν. Ως εικόνα του Θεού, ο άνθρωπος έπρεπε να είναι oν αυτοσυνείδητον, ελεύθερον και αυτεξούσιον, διότι oν χωρίς συνείδηση της υπάρξεώς του, χωρίς ελευθερία, χωρίς εξουσίαν επί του εαυτού του, είναι ανάξιο της υψηλής αυτής κλήσεως, του υψηλού αυτού προορισμού που του επεφύλαξε η μεγάλη βουλή του Θείου Δημιουργού. Η ελευθερία άρα του ανθρώπου είναι αναγκαία συνέπεια της μεγάλης αποστολής του, της διαπλάσεώς του και...

Όχι “δικό μου” ή “δικό σου” μέσα στον γάμο

  

Μέσα στον γάμο πρέπει να υπάρχη κοινωνία και αλληλομετάδοση των υλικών και πνευματικών αγαθών. Ό,τι ανήκει στον άνδρα προσφέρεται με αγάπη στην γυναίκα. Ό,τι ανήκει στην γυναίκα προσφέρεται με αγάπη στον άνδρα. Όταν στον γάμο αρχίζει να ακούγεται ο λόγος “τα δικά μου” ή “τα δικά σου”, κάτι δεν πηγαίνει καλά. Κάτι προδίδει ότι δεν βαδίζουμε τον δρόμο της αγάπης. “Δικά μου χρήματα, δικός μου μισθός, δικό μου γούστο, δική μου επιθυμία”: είναι φράσεις που σήμερα ακούγονται συχνά, και προδίδουν από μόνες τους την έλλειψη της αγάπης.

Φαίνεται πως σε κάθε εποχή υπήρχε η αρρώστια αυτή. Γι’ αυτό ακούμε τον ιερό Χρυσόστομο να ελέγχη τους συζύγους για το θέμα αυτό: «Μετά τον γάμο δεν είστε πλέον δύο σώματα αλλά ένα, και πώς οι περιουσίες σας είναι δύο και όχι μία; Ω της φιλαργυρίας! Έχετε γίνει ένας άνθρωπος, μία ζώσα ύπαρξη, και λες ακόμη “τα δικά μου”; Είναι καταραμένος και άθλιος ο λόγος αυτός και τον έχει εισηγηθή ο Διάβολος. Ο Θεός όλα τα δημιούργησε κοινά για όλους μας, και...

Αγία Ευφημία

 

Η Αγία Ευφημία έζησε και μαρτύρησε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Διοκλητιανού. Γεννήθηκε στη Χαλκηδόνα από οικογένεια θεοσεβή και ευγενική. Οι γονείς της Ψιλόφρων και Θεοδωριανή φρόντισαν ώστε η Θυγατέρα τους να αναπτύξει κάθε χριστιανική αρετή. Η Ευφημία εξελίχθηκε σε άνθρωπο με σπάνια χαρίσματα και δυνατό χριστιανικό φρόνημα, το οποίο επέδειξε όταν ο ειδωλολάτρης ανθύπατος της Μικράς Ασίας Πρίσκος διέταξε να παρευρεθούν όλοι οι κάτοικοι της Χαλκηδόνας σε γιορτή, την οποία οργάνωνε προς τιμή του θεού των ειδωλολατρών Άρη. Τότε η Ευφημία αποφάσισε μαζί με άλλους χριστιανούς να απέχει από τη γιορτή των ειδωλολατρών και για το λόγο αυτό συνελήφθη και φυλακίσθηκε. Κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας της οι εχθροί του Χριστού προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να πείσουν την Αγία να αρνηθεί την πίστη της και να ασπασθεί τα είδωλα. Όταν συνειδητοποίησαν πως...

Μητροπολίτης Κισάμου καί Σελίνου (Κρήτης) Ἀμφιλόχιος: «Εὐθαρσῶς δηλώνουμε τήν ἄρνηση ἀποδοχῆς ἑνός ἠλεκτρονικοῦ μέσου, τό ὁποῖο φαλκιδεύει τήν ἐλευθερία τοῦ προσώπου»

 

 Δανείζομαι τό ἐρώτημα ἀπό τό μακαριστό προκάτοχο μας, Σεβ. Μητροπολίτη Κισάμου καί Σελίνου κυρό Εἰρηναῖο, ὁ ὁποῖος σέ τηλεοπτική ἐκπομπή (20-5-2000), στόν τότε τηλεοπτικό Σταθμό «Κύδων TV» (ἡ παράθεση τοῦ Σταθμοῦ διά λόγους δεοντολογικούς), διερωτήθηκε ὁ μεγάλος καί φωτισμένος αὐτός Ἱεράρχης: «ποιοί θέλουν νά ξαρματώσουν τόν Ἑλληνικό λαό»; Αἰτία; Ἡ ἀναταραχή τῆς ἐποχῆς ἐκείνης περί τοῦ ἐάν πρέπει ἤ ὄχι νά ἀναγράφεται τό θρήσκευμα στίς ταυτότητες!

23 χρόνια μετά διερωτῶμαι: Λόγος προφητικός; λόγος ἀποκαλυπτικός; λόγος προδρομικός; ὁ λόγος τοῦ ἀοιδίμου προκατόχου μας κυροῦ Εἰρηναίου; Διερωτῶμαι, ἐπίσης: ἐάν θά ζοῦσε σήμερα ὁ μεγάλος αὐτός Ἱεράρχης τί θά ἔλεγε ἄραγε;

Πῶς θά στεκόταν μπροστά σέ ὅλα αὐτά πού τεκταίνονται στίς μέρες μας καί τοὺς καιρούς μας; Ποιά θά ἦταν ἡ στάση του; ἡ θέση του; ἡ ἄποψή του; ποιά ἡ ἀντίδρασή του;

Σήμερα, ὅπου τήν ὅποια διαφορετικότητά τους κάποιοι (ἀναμφισβήτητο τό δικαίωμά τους αὐτό), τήν προβάλλουν ὡς «ἀνάσα ἐλευθερίας» καί ὡς «νέα κανονικότητα»; Τί σημαίνει αὐτό;

Ὅτι ὁ τρόπος πού ἔζησαν, μεγάλωσαν, γαλουχήθηκαν καί τράφηκαν γενεές-γενεῶν, ὅσοι δηλ. ἀνέστησαν αὐτό τό Ἔθνος ἀπό τήν τέφρα του, στήν ἱστορική του πορεία, δέν ἔζησαν σέ «κανονικότητα»; δέν ἦταν ἐλεύθεροι;

Σέ μιά χώρα, ὅπως ἡ Ἑλλάδα, πού τείνει νά γίνει χώρα ἡλικιωμένων, πού ὁ πληθυσμός της μειώνεται δραματικά, τί προτείνουν γιά λύση οἱ εἰσηγητές τῆς «νέας κανονικότητας»;

Σήμερα, πού προβάλλεται ὡς δέλεαρ προτίμησης «ἡ κατάργηση τῆς ὑποχρεωτικῆς θητείας στό στρατό», τήν στιγμή πού ἡ Χώρα γειτνιάζει μέ γείτονες πού, εὐκαίρως-ἀκαίρως, ἐκφράζουν καί ἀνερυθρίαστα δηλώνουν τίς προκλητικές καί ἀναθεωρητικές τους τάσεις καί διαθέσεις; Στά.. ζάρια ἤ στό... παζάρι θά παιχτεῖ ἡ τύχη τῆς Ἑλλάδας; ἤ μήπως νά... συμβιβαστεῖ;

Σήμερα, πού διατυμπανίζεται ὅτι: «γιά νά γίνει ἡ Ἑλλάδα ἀπό ἄγονο χωράφι σέ Εὐρώπη στήν πράξη», προϋπόθεση εἶναι ὁ χωρισμός Ἐκκλησίας-Κράτους «μέ ἔντιμη συμφωνία».

Παραθεωρῶντας οἱ ἐνορχηστρωτές τῆς θεωρίας αὐτῆς, πώς ὁ Νομοθέτης, σέ ὅ,τι ἀφορᾶ τό θέμα τῆς «ἐπικρατούσας θρησκείας» στήν Ἑλλάδα δέν εἰσάγει νομική ἤ πολιτιστική καινοτομία, ἀλλά σέβεται τόσο τήν...

Συγκλονιστική ιστορία : Όταν “Εξαναγκάζεις” τον Θεό….

 

 Μὲ τὰ λόγια αὐτὰ ἄρχισε ὁ γέροντας Πνευ­ματικὸς νὰ διηγεῖται στὸ πνευματικοπαίδι του μιὰ προσωπική του ἐμπειρία ἀπὸ κάποιον θεοφοβούμενο ἄνθρωπο παλαιὰ στὴ Μυτιλήνη.

–Ποὺ λές, Μιχάλη τὸν λέγανε. Τὸν ἤξερα ἐγὼ προσωπικά. Στὴ Μυτιλήνη ζοῦ­σε, σ’ ἕνα κεφαλοχώρι. Ἄνθρωπος τί­­μιος, ἐργάτης, μὲ φόβο Θεοῦ πάνω του. Οἰκοδόμος ἦταν. Μεροδούλι – μεροφάι.

Ὅλη τὴ μέρα στὴ δουλειά, καὶ τὸ βρά­δυ στὸ σπίτι, στὴν οἰκογένειά του. Εἶ­χε γυναίκα καὶ ὀχτὼ παιδιά. Οὔτε ἕνα, οὔτε δύο. Ὀχτὼ τοῦ Θεοῦ τὰ εἶχε. Ἡ γυναίκα του δὲν ἐργαζόταν. Καὶ νά ’θελε, ποῦ νὰ εὐκαιρήσει μὲ ὀχτὼ παιδιά; Ἕνα ἡμερομίσθιο, καὶ μ’ αὐτό, μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ, τά ’βγαζαν πέρα. Δὲν τοὺς ἄφηνε ὁ Θεός.

. Δὲν τοὺς ἄφηνε ὁ Θεός, γιατὶ ἐκεῖνοι δὲν Τὸν ἄφηναν. Κατάλαβες; Ἦταν θεοσεβούμενη οἰκογένεια ἡ οἰκογένεια τοῦ κυρ-Μιχάλη, παιδί μου. Ἀπὸ...

Όλα στην Εκκλησία σφραγίζονται από τον Τίμιο Σταυρό (Γέροντας Γεώργιος Καψάνης)

 Είναι, αλήθεια ότι ο Σταυρός του Κυρίου σημαδεύ­ει τα πάντα στην Εκκλησία του Χριστού και στην ζωή των Χριστιανών. Δεν υπάρχει κάτι που να γίνε­ται στην αγία μας Εκκλησία είτε στη ζωή την ευσε­βή, το οποίο να μη σφραγίζεται με τον Τίμιο Σταυρό του Χριστού.

Το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας τελεσιουργείται με την σφραγίδα του Τιμίου Σταυ­ρού. Σταυρικές είναι όλες οι ευλογίες των ιερέων της Εκκλησίας. Το πρώτο μυστήριο της σωτηρίας, το Ά­γιον Βάπτισμα, διά του Τιμίου Σταυρού και αυτό φέρεται εις πέρας. Και στην ζωή μας την καθημε­ρινή, από την ώρα που θα ξυπνήσουμε ως την ώρα που θα κατακλιθούμε, και από την ώρα που θα γεν­νηθούμε ως την ώρα που θα παραδώσουμε την ψυχή μας στον Θεό και άλλοι θα παραδώσουν το φθαρτό σώμα μας στο μνήμα πάλι ο Σταυρός τα σφραγίζει όλα.

Τούτο βέβαια δεν είναι τυχαίο, ούτε γίνεται α­πλώς για να έχουμε κάποια θεία δύναμι η κάποια θεία προστασία η κάποια θεία ευλογία. Βεβαία γίνεται και γι’ αυτό, αλλά εάν δούμε βαθύτερα τα πράγματα, θα δούμε ότι ο Σταυρός είναι αναφαί­ρετος σύντροφος της ζωής του Χριστιανού και της ζωής της Εκκλησίας. Διότι ο Σταυρός είναι η ουσία της Ορθοδόξου πίστεως και της χριστιανικής ζωής. Είτε λέμε ζωή εν Χριστώ είτε λέμε ζωή εν τω Σταυρώ του Χριστού, το ίδιο λέμε. Δεν νοείται το έργο του Χριστού χωρίς τον Σταυρό Του. Δεν νοείται η ζωή του Χριστιανού χωρίς την συμμετοχή του στον Σταυρό του Χριστού. Γι’ αυτό, ό,τι κάνει ο Χριστια­νός και το κάνει με το πνεύμα του Σταυρού του Χριστού, είναι χριστιανικό. Ό,τι κάνει και δεν το κάνει με το πνεύμα του Σταυρού του Χριστού, είναι σαρκικό, είναι εγωιστικό, είναι της φιλαυτίας, είναι αντίθεο, είναι έξω από την Χάρι του Θεού. Άρα δύο τρόποι ζωής υπάρχουν, ο τρόπος ο μη σταυρικός και ο τρόπος ο σταυρικός. Και ο μη σταυρικός είναι ο τρόπος του εγωισμού, είναι ο τρόπος ο κοσμικός, είναι ο τρόπος του ανθρωποκεντρισμού, είναι ο τρό­πος κατά τον οποίο ο άνθρωπος ζη με τον εαυτό του και όχι με τον Θεό και τον αδελφό του. Ενώ ο τρό­πος του Σταυρού του Χριστού είναι ο τρόπος κατά τον οποίο ο άνθρωπος προσπαθεί να νικά το σαρκι­κό φρόνημα, να νικά τον παλαιό άνθρωπο, να νικά τον εγωισμό του και να ζη προσφερόμενος στον Θεό και προσφερόμενος στον αδελφό του.

Εάν ο Σταυρός του Χριστού έχη τόσο μεγάλη δύναμι και ο σταυρικός θάνατος του Χριστού έχη τόση δύναμι, την έχει διότι επάνω στον Σταυρό Του ο Χριστός επανέφερε τον άνθρωπο στην πραγματι­κή του τροχιά και φύσι. Διώρθωσε διά της τελείας υπακοής Του, της μέχρι Σταυρού και θανάτου, την ανυπακοή του Αδάμ, την επανάστασι του Αδάμ, με την...

Tου δείχνω το ξύλινο σταυρουδάκι και του λέω: «Αυτό το ξυλαράκι, σε εμποδίζει να έρθεις;»

Πολλοί παραλληλίζουν τις ανατολικές θρησκείες και τις πρακτικές τους με την ορθόδοξη άσκηση και πνευματικότητα. Δεν γνωρίζουν ότι οι πρακτικές αυτές, πέρα από κάποια εξωτερικά γνωρίσματα, όπως η λιτή ζωή και η νηστεία, η αποφυγή κρεοφαγίας και λιπαρών ουσιών κ.ά., δεν έχουν καμιά σχέση με την ορθόδοξη άσκηση.

Είναι άλλο θέμα ο στοχασμός, ο διαλογισμός και γενικά η δια του νου και του συναισθήματος προσπάθεια ένωσης του ανθρώπου με το Θεό. Και άλλο η δια της ορθοδόξου ασκήσεως κάθαρση του ανθρώπου από τα ψεκτά του πάθη και η ενίσχυσή του με τα μυστήρια της Εκκλησίας ώστε να ελκύσει μέσα του τη χάρη του Θεού και να ενωθεί μαζί του. Να επιτύχει τη θέωσή του.

Η ένωση με το Θεό δεν είναι απλώς θέμα δίαιτας, στοχασμού και διαλογισμού και σωματικών ασκήσεων, αλλά εσωτερικής κάθαρσης και ετοιμασίας, για να γίνει ο άνθρωπος κατοικητήριο του μόνου σε απόλυτη έννοια καθαρού Θεού. Ανέφερε συχνά ο γνωστότατος σύγχρονος μας αγιορείτης ασκητής Γέροντας Παϊσιος, ότι πολλοί κατέφευγαν στο ερημητήριό του και τον ρωτούσαν για την τεχνική που εφάρμοζε κατά τη μονολόγιστη ευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Δηλαδή για τη στάση που έπαιρνε, για την τεχνική της αναπνοής που εφάρμοζε κ.ά. Και σχολίαζε θυμόσοφα ο καλός Γέροντας, πως δεν ήρθαμε στο Άγιον Όρος για να γίνουμε… πρωταθλητές!

Την υπεροχή της ορθόδοξης άσκησης έναντι της βουδιστικής καταδεικνύει εναργέστατα ο συγγραφέας Γιάννης Κοτζάμπασης στο βιβλίο του «Από το Θιβέτ στο Άγιον Όρος, στο Γέροντα Παϊσιο». Το βιβλίο έχει 208 σελίδες, τέθηκε σε κυκλοφορία το 2006, γνώρισε επτά εκδόσεις ως τώρα και έχει μεταφραστεί στις γλώσσες: Αγγλική, Ρωσική, Ρουμανική. Το βιβλίο περιγράφει τη συγκλονιστική ιστορία ενός νέου 16 ετών, του Γιωργάκη, τον οποίο γνώρισε ο συγγραφέας στην Ιερά Μονή Σίμωνος Πέτρας του Αγίου Όρους και από τον Γέροντα Παΐσιο.

Όπως εκμυστηρεύτηκε το παιδί στον συγγραφέα, γεννήθηκε στον...

Λόγος εις την ύψωσιν του τιμίου Σταυρού και εις την Αγίαν Ανάστασιν (Άγιος Σωφρόνιος Αρχιεπίσκοπος Ιεροσολύμων)

 Σταυρού πανήγυρης και ποίος να μην σκιρτήσει; Αναστάσεως διακήρυξις και ποίος χαρούμενα να μην γελάση; Ναι, ανασκίρτησις διά τον Σταυρόν: Διότι όταν αυτός ενεπήχθη εις τον τόπον του Κρανίου έχοντας καρφωμένο επάνω του τον Δεσπότην της κτίσεως, έσχισε το εις βάρος μας χρεωστικόν έγγραφον, το οποίον είχεν υπογράψει ο προπάτωρ μας ο Αδάμ, όταν παρέβη τας εντολές του Θεού. Ούτως ο Σταυρός μας ελευθέρωσε από τα δεσμά της αμαρτίας κάμνοντάς μας να αναπηδούμε με εύθυμα σκιρτήματα σαν μικροί μόσχοι που έχουν λυθεί από κάποια δεσμά. Διότι όπου η αμαρτία πλεόνασε, εκεί περίσσευσε η χάρις του Θεού.

Διά δε την Ανάστασιν γέλως χαράς: Διότι αυτή εξόρισε την φθοράν του θανάτου και εξεδίωξε το ζοφερόν σκότος του Άδου και ανέστησε τους νεκρούς από τους τάφους. Εξήλειψε το δάκρυον από κάθε πρόσωπον, όπως λέγει ο προφήτης, και αντ’ αυτού χάρισε την πραγματικός ατελείωτον χαράν εις κάθε άνθρωπον. Και αληθώς, το δώρημα της Αναστάσεως δεν...

Το Σημείο του Σταυρού

Ο Τίμιος Σταυρός

1. Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός πέθανε Σταυρωμένος, καθώς είχε προφητευθεί αιώνες πριν. Στο αντίκρυσμα του Σταυρού έρχεται στο νου μας η λύτρωση και η σωτηρία. Ο Σταυρός δεν είναι πλέον «όνειδος» αλλά μέσον αγιασμού. Μέσον πανάγιο και πανίερο, αφού καθαγιάσθηκε με το πανάγιο Αίμα του Θείου Λυτρωτή. Βέβαια για μερικούς παραμένει «σκάνδαλο» ή και «μωρία». Ο Χριστός μας έγινε «επικατάρατος» (Γαλ. 3,13) για μας τους αμαρτωλούς. Όμως την παραμονή της μεγάλης και μοναδικής θυσίας προείπε στους Μαθητές, ότι θα σκανδαλισθούν εξ αιτίας του Σταυρού.  2. Μετά την Πεντηκοστή οι Απόστολοι, φωτισμένοι από το Άγιο Πνεύμα θα κηρύττουν πλέον την αναγκαιότητα του Σταυρού, σαν σχέδιο της θείας οικονομίας. «Ταύτα έδει παθείν και εισελθείν εις την δόξαν του Θεού», όπως θα τους εξηγήσει Αναστημένος προς Εμμαούς. Ο Σταυρός κρύβει Μυστήριο. Κατά τον Χρυσόστομο ο Σταυρός έχει θεία Χάρη, θεία δύναμη και Θεού σοφία. 3. Πραγματικά, η Σταύρωση ήταν ένα τέχνασμα και ένα στρατήγημα του Ιησού Χριστού, για να νικηθεί ο διάβολος, το κακό η αμαρτία και ο πνευματικός θάνατος. Για να έχομε οι πιστοί στο Χριστό ζωή και σωτηρία. Οι Απόστολοι με το Σταυρό σαν σημαία κηρύττουν «Χριστόν Εσταυρωμένον» Με αυτόν φανερώθηκε η δύναμη του Θεού (1Κορ. 1,25). Έτσι ο Θεός «εξήλειψε το καθ' ημών χειρόγραφον των αμαρτιών» (Καλ. 2,14). 4. Ο Σταυρός έχει σωστικές συνέπειες. Είναι ήδη η δόξα του Θεού. Ο Ιησούς δοξάσθηκε, αφού υψώθηκε επάνω στο Σταυρό. Εκεί θριαμβεύει. Ας θυμηθούμε μαζί με το Σταυρό, το σεισμό, το σκοτάδι, την ανάσταση πολλών. Το "όψονται" εις ον εξεκέντησαν (ψαλμός) έχει την αναφορά του στη Σταυρική θυσία, στη δόξα του Σταυρού. Η πίστη θα απευθύνεται στο δοξασμένο Εσταυρωμένο. Γι'αυτό ο Σταυρός ονομάζεται «ξύλο της ζωής», «το δένδρο της ζωής» (Αποκ.22,14). Ξύλον μακάριον. 5. Ώστε η τύχη των πιστών Χριστιανών ταυτίζεται με την τύχη του Θείου Διδασκάλου. «Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθήτω μοι» (Ματ.16,24). 6. Ο Σταυρός γίνεται το σύνορο ανάμε­σα στον παλαιό και το νέο κόσμο, το Νόμο και τη Χάρη, τη σάρκα και το πνεύμα. Πεθαίνουμε κατά το Βάπτισμα ως προς το Νόμο, για να ζήσουμε το Θεό. 7. Ο Σταυρός είναι σύμβολο και τίτλος δόξας για κάθε πιστό. Έτσι σταυρώνεται για να ζήσει σαν καινή κτίση, νέα ύπαρξη, ελεύθερος από τη φθορά της αμαρτίας. Και γνωρίζει ταπείνωση γνήσια, αγάπη ανυπόκριτη, πίστη και υπακοή. Η αποστασία μας ίσως ξανασταύρωσε τον Υιό του Θεού μέσα μας. Μη γένοιτο! Ο Μέγας Παύλος διακηρύττει. Εμοί δε μη γένοιτο καυχάσθαι ει μη εν τω σταυρώ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. (Γαλ.6,14).

 

Ο Σταυρός

Ένα από τα μεγάλα μυστήρια της Καινής Διαθήκης αλλά και της πνευματικής ζωής, είναι το μυστήριο του Σταυρού.Ο Σταυρός του Χριστού είναι το μυστήριο της αγάπης του Χριστού... "του αγαπήσαντος με και παραδόντος εαυτόν υπέρ εμού". (Γαλ. Β, 20). Συνδέονται στενά ο Σταυρός και η αγάπη. Η αγάπη εκφράζεται ως Σταυρός και ο Σταυρός εκφράζεται ως αγάπη. Ο Σταυρός είναι το σύμβολο που έχει ανυπολόγιστη αξία και δύναμη αγιαστική γιατί ο λόγος του Θεού ο Ένας της Τριάδας θεληματικά άπλωσε τις παλάμες του επάνω σε αυτόν και θυσιάστηκε για τη σωτηρία του κόσμου. Αποτέλεσμα της σταυρικής θυσίας του Κυρίου είναι η έλξη του ανθρώπου προς τον Χριστό ο οποίος είναι Θεού δυνάμεις και σοφία και φυσικά σωτηρία των πιστών.    "Όπως όλο το φως, λέει ένας άγιος της Εκκλησίας μας, είναι συγκεντρωμένο στον ήλιο, έτσι και στον Σταυρό βρίσκεται συγκεντρωμένη όλη η αγάπη και η ειρήνη του Παντοκράτορα Χριστού." Ο Σταυρός του Κυρίου πρέπει να εμπνέη όμως τους Χριστιανούς και να συμμετέχουμε στη θυσία Του βαστάζοντες το δικό μας Σταυρό, σύμφωνα με τα λόγια Του "Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθήτω μοι." (Μαρκ. 8, 34) Η σωτηρία μας λοιπόν περνάει μέσα από τον Σταυρό, σώζονται αυτοί που έπλυναν και λυτρώθηκαν από την αμαρτία "εν τω αίματι του Αρνίου" (Αποκ. Ζ, 14), του Εσταυρωμένου όσοι αγωνίζονται να τηρήσουν τις εντολές του Χριστού και να ζήσουν με Αυτόν.

 

1) Ο Σταυρός τον οποίον τυπούμεν κάθε μέρα στο σώμα μας. Τυπούται με τον εξής τρόπο: Ενωμένοι οι τρεις πρώτοι δάκτυλοι που εικονίζουν την Αγία Τριάδα, και ενωμένοι οι δύο τελευταίοι εικονίζουν τις δυο φύσεις του Χριστού, την θείαν και την ανθρώπινη (τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος).

Θέτοντας τους τρεις δακτύλους εις το μέτωπο σημαίνει, ότι κατήλθε ο Χριστός εκ των πατρικών κόλπων χωρίς να χωρισθεί απ' αυτών.

Κατόπιν θέτοντας τον στην κοιλία μας, σημαίνει, ότι εσαρκώθει εις την άμωμον κοιλία την Αειπαρθένου Μαρίας, θέτοντας αυτούς εις τον δεξιόν ώμον και στον αριστερό σημαίνει, ότι θα έλθη να κρίνη ζώντας και νεκρούς και τους μεν δίκαιους θα στήση εκ δεξιών, τους δε αμαρτωλούς εξ αριστερών.

2) Όσοι Χριστιανοί δεν κάνουν σωστά το σημείο του Σταυρού, χαροποιούν τον δαίμονα. Και είναι τρομερό, αντί να ...

14 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ Γιατί γιορτάζουμε την Ύψωση του Τίμιου Σταυρού;

 

Πίστευε και ερεύνα  

Κείμενο Dogma Newsdesk 

Στις 14 Σεπτεμβρίου σύμπασα η Ορθοδοξία τιμά τον Σταυρό του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ο οποίος χαρακτηρίζεται ως το «καύχημά» Της και η «δόξα» Της. Η εορτή της Παγκόσμιας Ύψωσης καθιερώθηκε ίσως από τον ίδιο τον Μέγα Κωνσταντίνο, κατά προτροπή προφανώς της μητέρας του αγίας Ελένης, αμέσως μετά την εύρεση του Τιμίου Ξύλου στα Ιεροσόλυμα, γύρω στο 330.

Η τιμή προς τον Τίμιο Σταυρό ανάγεται στους αποστολικούς χρόνους. Οι επιστολές του αποστόλου Παύλου είναι γεμάτες από χωρία στα οποία...

Ο Κύριος σοφίζει τον ταπεινό – Αγίου Ισαάκ του Σύρου.

 1 Όποιος εξευτελίζει τον εμπαθή εαυτό του και τον ταπεινώνει, αυτός θα γίνει σοφός από τον Κύριο. Και όποιος έχει την ιδέα ότι είναι σοφός, αυτός θα χάσει τη σοφία του Θεού. (178).

Και μόνο η ταπείνωση μπορεί να παρασταθεί
ενώπιον του Θεού και να πρεσβεύσει για μας.

2 Η κατάσταση της ταπείνωσης, και χωρίς να συνοδεύεται από έργα αγαθά, όπως στην περίπτωση του αρρώστου, ή του εγκλείστου μοναχού, πολλά αμαρτήματα συγχωρεί˙ τα έργα όμως, χωρίς την ταπείνωση, όχι μόνο είναι ανωφελή, αλλά και πολλά κακά μας προκαλούν. Λοιπόν, με την ταπείνωση, όπως ανέφερα, να περιμένεις τη συγχώρηση των αμαρτιών σου. Και όπως το αλάτι συντηρεί και ...

Για τον σκοτισμό της ψυχής και πώς κλονίζεται η σχέση της με τους ανθρώπους; (Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης)

 

Δια τεσσάρων πραγμάτων σκοτίζεται η ψυχή· δια του μισήσαι τον πλησίον, και εξουδενώσαι, και ζηλώσαι, και γογγύσαι. [7,9] Αββάς Ησαΐας

Το ένα έπεται του άλλου, διότι ο αββάς Ησαΐας θέλει να δείξη την συνάφειά τους και τον τρόπο με τον οποίο δημιουργούν το σκοτάδι στην ψυχή.

Από την αρχή των λόγων του λέγει ότι, για να μπορέση ο άνθρωπος να έχη πνευματική ζωή, να έχη το φως στην ζωή του, πρέπει να έχη τελεία επικοινωνία με το περιβάλλον του.

Αφ’ ης στιγμής δεν έχει αυτή την απλή, την φυσική, την άνετη εγκατάλειψι και παράδοσι του εαυτού του στον άλλον, και επομένως την βίωσι του άλλου ως οικείου μέλους, δεν μπορεί να έχη Θεόν.
Γι’ αυτό σκοτίζεται η ψυχή, όταν κλονίζεται η σχέσις της με τους ανθρώπους.

Πώς όμως κλονίζεται; «δια του μισήσαι τον πλησίον», με το να μισή κανείς τον πλησίον του.

Το μισώ τον πλησίον έχει κατά κύριον λόγο ενεργητική έννοια και...

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ (με γράμματα)

Ο Γέροντας Παΐσιος Ολάρου για την αληθινή ταπείνωση

 π. Κωνσταντίνος Κόμαν

Κάποτε με ρώτησε ένας γέροντας: Πάτερ Παΐσιε, τι είναι η υπερηφάνεια και πώς έρχεται; (Αυτός περπατούσε τον χειμώνα ξυπόλυτος μέσα στα χιόνια και στα κρύα και με το κεφάλι του ακάλυπτο.)

– Αδελφέ Γεώργιε, υπερηφάνεια είναι, όταν εσύ νομίζεις ότι είσαι κάτι περισσότερο από τον άλλο, δηλαδή ότι είσαι καλύτερος ή ωραιότερος από τον τάδε και τον τάδε.

– Αλίμονο σε μένα, πάτερ Παΐσιε, διότι εγώ πιστεύω ότι έχω κάτι καλύτερο από τους άλλους. Αλλά τι καλύτερο έχω;

Να, λοιπόν, αυτή είναι η υπερηφάνεια. Όταν νομίζεις ότι ξέρεις κάτι περισσότερο από τον άλλο, αυτό είναι υπερηφάνεια. Και είναι πολύ επικίνδυνη, διότι δεν αρέσει καθόλου στον Θεό αυτή η κακία. Αν πιστεύεις ότι ξέρεις περισσότερα, ότι μπορείς να κάνεις περισσότερα ή ότι κάνεις πολύ περισσότερα από τους άλλους, κινδυνεύεις, αν δεν ταπεινωθείς, να γίνεις όμοιος με τους υπερήφανους δαίμονες.

Μη κατακρίνεις εκείνον που πιστεύει ότι κάτι ...

Ὁ Ἅγιος Εὐφρόσυνος ὁ μάγειρας

	Ημ. Εορτής: 11 Σεπτεμβρίου Ημ. Γέννησης: Ημ. Κοιμήσεως: Ημ. Ανακομιδής Λειψάνων: Πολιούχος: Λοιπές πληροφορίες: Εορταζόμενο όνομα:
Ὑπῆρξε ἀγράμματος, ἀλλὰ ἀληθινὰ εὐσεβὴς καὶ πιστός. Ἔκανε οἰκονομίες μὲ στερήσεις τοῦ ἐαυτοῦ του, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ κάνει ἐλεημοσύνες. Τὸ ἐπάγγελμά του, τοῦ ἐπέτρεπε νὰ τρώει πρῶτος τὰ καλύτερα φαγητά. Αὐτὸς ὅμως, δὲν θέλησε νὰ τὸ μεταχειριστεῖ ποτέ. Ἔτρωγε μὲ...

Σκότωσαν ιερείς, βίασαν γυναίκες, βεβήλωσαν τάφους. Οι θηριωδίες του τουρκικού όχλου στα Σεπτεμβριανά του 1955

 

Οι θηριωδίες του τουρκικού όχλου στα Σεπτεμβριανά του 1955 στην Κωνσταντινούπολη. Κατέστρεψαν ελληνικά σπίτια και ισοπέδωσαν περίπου 100 ναούς…

---

Στις επιδρομές των Τούρκων στις ελληνικές συνοικίες της Κωνσταντινούπολης τη νύχτα της 6ης Σεπτεμβρίου, έχασαν την ζωή τους περίπου τριάντα Έλληνες, πάνω από διακόσιες γυναίκες έπεσαν θύματα βιασμού, ενώ τα καταστήματα της ελληνικής κοινότητας ισοπεδώθηκαν από τον όχλο. Τα Σεπτεμβριανά ήταν η αρχή του τέλους για την ελληνική κοινότητα της Πόλης. Σύμφωνα με ιστορικούς και μελετητές, ήταν ένα καλά οργανωμένο σχέδιο….

Η επίθεση οργανώθηκε σε τρία κύματα. 
Το πρώτο έσπαγε και κατέστρεφε σπίτια και μαγαζιά, το δεύτερο κύμα άρπαζε και λεηλατούσε και το τρίτο σκορπούσε τα πάντα. 
Εκτός από τους μάρτυρες που έζησαν την καταστροφή, το τι συνέβη είναι σήμερα γνωστό εξαιτίας δύο τολμηρών Ελλήνων. 
Του φωτογράφου του Οικουμενικού Πατριαρχείου Δημήτρη Καλούμενου και του ρεπόρτερ του Έθνους, Γιώργου Καράγιωργα, οι οποίοι με κίνδυνο της ζωής τους κατέγραψαν τις αγριότητες των Τούρκων….

Ο τουρκικός όχλος εκτός από τους Έλληνες, τρομοκρατούσε και τους ξένους εκπροσώπους του Τύπου. «Το ανηλεές μαστίγωμα ενός Άγγλου δημοσιογράφου. Οι Τούρκοι με ...