Κυριακή ΙΓ’ Ματθαίου: Η Παραβολή τού αμπελώνος († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

 

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς, καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Τὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο, μετὰ ἀπὸ μιὰ σειρὰ ἀπὸ εὐχάριστα ἀναγνώσματα, εἶναι, νὰ τὸ πῶ ἔτσι, τρομαχτικό: εἶναι ἡ ἱστορία τῶν ἐργατῶν τοῦ ἀμπελῶνος ποὺ γίνονται προδότες. Καὶ πράγματι τούτη ἡ παραβολὴ ἀντικατοπτρίζει ὅλη τὴν ἱστορία τοῦ ἀνθρώπινου γένους, ἀλλὰ στὸ πλαίσιο ὅλων τῶν κειμένων ποὺ προηγήθηκαν, μᾶς μιλάει ἐπίσης γιὰ τὴν τρομερὴ, μὲ ὅλη τὴ σημασία τοῦ ὅρου, ἀγνωμοσύνη τῆς ἀνθρωπότητας πρὸς τὸν Θεό. Ἀπέναντι στὴν ἀγάπη Του, τὰ θαύματα Του, σὲ ὅλα ὅσα ἔκανε γιὰ ἐμᾶς, παραμένουμε ἀσυγκίνητοι καὶ ἐγωκεντρικοί· σκεφτόμαστε τὸν ἑαυτό μας, δὲν σκεφτόμαστε τὸν πλησίον μας, ἀκόμα λιγότερο σκεφτόμαστε τὸν Θεό· ἀχαριστία, ἀγάπη πρὸς τὸν ἑαυτό μας,ἐγωκεντρισμός, συγκέντρωση σὲ αὐτὸ ποὺ θέλουμε, ποὺ μᾶς γοητεύει, σ’ ὅ,τι μᾶς φαίνεται ἀπαραίτητο. Τὸ σημερινὸ Εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα μᾶς λέει ὅτι ὁ Θεὸς δημιούργησε ἕναν ὄμορφο, ὑπέροχο κόσμο, τὸν περιέβαλλε μὲ τὴν δύναμη καὶ τὴν πρόνοια Του, προετοίμασε τὰ πάντα ὥστε νὰ γίνουν τόπος τῆς Βασιλείας Του, τοῦ Βασιλείου τῆς ἀμοιβαίας ἀγάπης, τῆς χαρᾶς. Ἀλλὰ γνωρίζουμε τὶ κάναμε σ’ αὐτὸν τὸν κόσμο· φτιάξαμε ἕναν κόσμο ὅπου οἱ ἄνθρωποι φοβοῦνται νὰ ζήσουν, ὅπου...

2 Σεπτεμβρίου - Άγιος Μάμας

Ο παιδομάρτυς άγιος Μάμας († 2 Σεπτεμβρίου): Ο θαυμαστός βίος του

Ο άγιος Μάμας είναι ένας από τους παιδομάρτυρες- τα παιδιά δηλαδή που αγάπησαν πολύ το Χριστό και έδωσαν και τη ζωή τους για Αυτόν!

Οἱ γονεῖς τοῦ Θεοδοτὸς καὶ Ρουφίνα ζοῦσαν στὴ Γάγγρα τῆς Παφλαγονίας καὶ ἤσαν χριστιανοὶ μὲ μεγάλη κοινωνικὴ θέση. Τὴν ἐποχὴ αὐτὴ ὁ αὐτοκράτορας Αὐρηλιανὸς κίνησε σκληρὸ διωγμὸ ἐνάντια στοὺς χριστιανοὺς (270-275 μ.Χ.). Μεταξὺ τῶν πρώτων συνελήφθη ὁ Θεοδοτὸς κι ἀφοῦ ἀνακρίθηκε κι ὁμολόγησε τὸν Χριστό, ρίχτηκε στὶς φυλακὲς τῆς Καισαρείας.

Ἡ σύζυγός του, ἡ ἐνάρετη Ρουφίνα, σὰν ἔμαθε τὴ φυλάκιση τοῦ συντρόφου της, ἂν καὶ ἦταν ἑτοιμόγεννη, ἔτρεξε νὰ τὸν συναντήσει. Ἐκεῖ μὲ παρρησία ὁμολόγησε καὶ αὐτὴ τὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ, ποὺ φλόγιζε τὴν καρδία της, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ κλεισθεῖ στὴ φυλακή. Δύο ἀδελφὲς ψυχές, εὐγενικὲς κι ἀγαπημένες, ἑνωμένες στὴ χαρὰ καὶ στὸν πόνο. Μία νύχτα ἡ Ρουφίνα ἐκεῖ στὴ σκοτεινὴ κι ὑγρὴ φυλακή, ἔφερε στὸν κόσμο τὸ παιδάκι της. Ἡ καρδιὰ τῆς σκίρτησε ἀπὸ χαρά. Ὅταν πῆρε τὸ παιδάκι της νὰ τὸ δείξει στὸν σύζυγό της, τὸν καλὸ Θεοδοτό, τὸν βρῆκε νεκρό. Τὰ μαρτύρια τὰ πολλὰ ποὺ δοκίμασε γιὰ τὴν πίστη καὶ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, τὸν ὁδήγησαν πρόωρα στὸν θάνατο. Ἡ πονεμένη μάνα μὲ συντριβὴ ψυχῆς ἔβαλε τὸ παιδὶ στὴν ἀγκαλιά του, γονάτισε δίπλα του κι ἔκαμε μὲ δάκρυα τὴν προσευχή της. Ὕστερα ἔγειρε δίπλα του γιὰ νὰ μὴ σηκωθεῖ ποτές. Τὴν ἴδια νύχτα παρέδωσε κι αὐτὴ τὸ πνεῦμα. Ἡ ψυχὴ τῆς πέταξε κοντὰ στὸν Χριστό, ποὺ ἀγάπησε μὲ τὴν καρδιά της. Τὰ βάσανα καὶ οἱ ταλαιπωρίες τῆς φυλακῆς τὴν ὁδήγησαν τόσο γρήγορα στὸν οὐρανό, κοντὰ στὸν μάρτυρα σύζυγό της. Καὶ τὸ παιδί της; Ὀρφανό, πεντάρφανο μένει τώρα! Τί ἄραγε θὰ γίνει;

Μία εὐσεβὴς γυναίκα, ἡ Ἀμμία Ματρώνα ὁδηγημένη ἀπὸ ἕνα ἄγγελο πηγαίνει στὴ φυλακή. Παίρνει τὰ λείψανα τῶν μαρτύρων γονιῶν καὶ τὰ ἐνταφιάζει μὲ σεβασμό. Ὕστερα παίρνει στὸ σπίτι καὶ τὸ παιδὶ κι ἀναλαμβάνει μὲ προθυμία καὶ στοργὴ τὴν ἀνατροφή του. Ἀπὸ τὰ πρῶτα ψελλίσματά του «μάμα-μάμα» τοῦ ἔδωκε τὸ ὄνομα Μάμας. Κοντὰ στὴν καινούργια μανούλα τοῦ τὸ παιδὶ μεγάλωσε μὲ τῆς πίστης τ’ ἅγιο «κι ἄφθαρτο μάννα». Καὶ τὸ τίμησε. Ὄχι μόνο ὁ ἴδιος ἀπὸ παιδὶ ἀγωνιζόταν νὰ ζεῖ τὴ χριστιανικὴ ζωή, ἀλλὰ καὶ φρόντιζε τὰ ὅσα μάνθανε, νὰ…τὰ διδάσκει καὶ στὰ παιδιὰ τῆς ἡλικίας του. Ὑπεράξιο παιδὶ ἀξίων γονιῶν, μὰ κι ὑπέροχης θετῆς μητέρας του.

Ἡ διαγωγὴ αὐτὴ καὶ ὁ ζῆλος τοῦ μικροῦ ἱεραποστόλου δὲν ἄργησαν νὰ γίνουν γνωστά. Κάποια μέρα μερικοὶ ἐχθροί της πίστεως τὸν ἐπίασαν καὶ τὸν ὁδήγησαν μπροστὰ στὸν σκληρὸ ἡγεμόνα Δημοκριτο. Ἐκεῖνος, σὰν εἶδε τὸ παιδί, προσπάθησε μὲ κολακεῖες στὴν ἀρχὴ κι ἀπειλὲς ἀργότερα νὰ τὸν μεταπείσει ἀπὸ τὶς ἀρχὲς καὶ τὴν πίστη του. Μὰ δὲν μπόρεσε. Ὅλες του οἱ προσπάθειες πῆγαν χαμένες. Τότες ἄρχισαν τὰ βασανιστήρια. Τὸ ξύλο, τὸ πλήγωμα τοῦ κορμιοῦ μὲ σιδερένια νύχια, τὸ κάψιμο τῶν πληγῶν μὲ ἀναμμένες λαμπάδες καὶ τέλος τὸ ρίξιμο στὴ θάλασσα μὲ μία σιδερένια σφαίρα δεμένη στὸν λαιμό.
Οἱ βάρβαρες πράξεις τοῦ χριστομάχου πῆγαν ἄδικα. Ἡ σφαίρα κόπηκε καὶ τὸ παιδὶ μὲ τὴ βοήθεια ἑνὸς Ἀγγέλου βγῆκε στὴ στεριὰ κι ἀνέβηκε σ’ ἕνα βουνὰ τῆς Καισαρείας. «Ἄλλαι μὲν βουλαὶ ἀνθρώπων, ἄλλα δὲ Θεὸς κελεύει». Στὸ μέρος αὐτὸ ὁ πιστὸς κι ἡρωικὸς Μάμας ἔζησε μέχρι τὰ δεκαπέντε του χρόνια μὲ συντροφιὰ τὰ λιοντάρια καὶ τ’ ἄλλα ἄγρια ζῶα. Τὰ ἐξημέρωσε καὶ τὰ ἐβοσκοῦσε καὶ τ’ ἄρμεγε γιὰ νὰ τρέφεται, μὰ καὶ νὰ φιλοξενεῖ κι ἐκείνους ποὺ τὸν ἐπισκέπτονταν, γιὰ ν’ ἀκούσουν τὰ λόγια του καὶ νὰ διδαχθοῦν. Λένε ότι οι ελαφίνες έτρεχαν να του δώσουν το γάλα τους!

Δὲν πέρασε ὅμως πολὺς καιρὸς κι ἡ παρουσία τοῦ φλογεροῦ κι ἀληθινὰ πιστοῦ ἐφήβου ἔγινε καὶ ...

1η Σεπτεμβρίου: Η αρχή της Ινδίκτου (Η αρχή του Εκκλησιαστικού Έτους)

 *Καλό και ευλογημένο να είναι το νέο Εκκλησιαστικό έτος για όλους και καλή μετάνοια να έχουμε.

Αν ξεφυλλίσουμε τον ημεροδείκτη μας και φθάσουμε στην 1η Σεπτεμβρίου, θα δούμε να σημειώνεται: «Aρχή Ινδίκτου». Πολλοί ίσως, διαβάζοντας τη φράση αυτή, να διερωτώνται: Tι σημαίνουν τα λόγια αυτά και τι είναι η Ίνδικτος;

Η λέξη Ίνδικτος είναι λατινική ελληνοποιημένη και σημαίνει ορισμός, διάγγελμα, πού εκδιδόταν από τους Ρωμαίους αυτοκράτορες, με σκοπό να καθορίζουν το ύψος των φόρων επί της παραγωγής της γης, που θα έπρεπε να πληρώσουν οι υπήκοοι της Ρώμης για τη συντήρηση του στρατού. Το διάγγελμα αυτό ίσχυε για δεκαπέντε χρόνια και τούτο, γιατί κάθε δεκαπέντε χρόνια απολύονταν οι παλαιοί στρατιώτες και κατατάσσονταν οι νέοι. Να σημειωθεί ότι το ύψος των σχετικών φόρων καθοριζόταν από τη νέα δύναμη του στρατού για την επόμενη δεκαπενταετία.

Με την πάροδο του χρόνου η λέξη Ίνδικτος έπαψε να σημαίνει μόνο διάγγελμα, αλλά σήμαινε και το διάστημα των δεκαπέντε ετών. Έτσι άρχισαν να μετρούν το χρόνο σε Iνδίκτους (πρώτη Ίνδικτος, δεύτερη Ίνδικτος κ.ο.κ.).

Πρώτος ο Μέγας Κωνσταντίνος όρισε ως επίσημη μέτρηση του χρόνου (το 312 ή 313 μ.Χ.) την Ίνδικτο, πού άρχιζε την 1η Σεπτεμβρίου, εποχή που είχε τελειώσει η συγκομιδή των καρπών της γης. Η μέτρηση αυτή του χρόνου ονομάστηκε, από το όνομα του Κωνσταντίνου, Κωνσταντίνειος Iνδικτιών και Ελληνική.

Η Εκκλησία υιοθέτησε αυτό το σύστημα μέτρησης του χρόνου και...

Αν το παλέψεις, όπου και να πας θα ‘ναι παράδεισος! (Αληθινή ιστορία από το Άγιον Όρος)

 ~ Χειμώνας βαρύς. Σαρακοστή στον Άθω. Ο Θανασός είχε ξεμείνει στο κελλί του γέρο Κοσμά αφού το χιόνι είχε αποκλείσει τα μονοπάτια. Κλειστός ο δρόμος για τα μοναστήρια και η θάλασσα κάτω δεν ησύχαζε. Τα μοναστήρια άλλωστε ήτανε και μακριά και δεν είχε τρόπο να φύγει.

-Μη χολοσκάς. Θα μείνεις στο κελλί, του είπε ο γέροντας Κοσμάς όλο αρχοντιά. Κουκιά έχουμε, ξύλα για το τζάκι έχουμε, νάναι καλά ο γέρο Τιμόθεος που μας οικονόμησε νωρίς κούτσουρα. Και είναι ελιά που καίει όμορφα.

Σαν να κατάλαβε ο Θανασός τώρα στα σοβαρά τι του έλεγε ο γέρο Κοσμάς και πήρε να το χαρεί. Κι όσοι θα του λέγανε γιατί άργησε να γυρίσει από τον Άθωνα, την είχε την δικαιολογία έτοιμη κι αληθινή. Ήθελα εγώ…. αλλά το χιόνι μας απέκλεισε..

Για φαντάσου, μονολογούσε χωρίς καημούς, χωρίς το ζόρι της φαμίλιας του, χωρίς τη φωνή του αφεντικού, χωρίς τη ...

Η αληθινή ελευθερία είναι η διαρκής παραμονή κοντά στον Θεό Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης

 Συνήθως ζητούν την ελευθερία οι άνθρωποι, για να κάνουν «ό,τι θέλουν».

Κάποτε ο Γέροντας συνομιλούσε μ’ ένα φοιτητή που επισκέφθηκε τον Άθωνα και έλεγε πολλά περί ελευθερίας. Όπως πάντα, ο Γέροντας παρακολούθησε με πολλή προσοχή τις σκέψεις και τα συναισθήματα του συμπαθούς, αλλά και αφελούς συνομιλητή του. Βέβαια οι ιδέες του περί ελευθερίας συγκεντρωνόταν από τη μια στην απαίτηση για περισσότερες πολιτικές ελευθερίες κι από την άλλη στη δυνατότητα να ενεργεί κανείς γενικά σύμφωνα με τα κίνητρα και τις επιθυμίες του.

Ο Γέροντας απαντώντας του εξέθεσε τις δικές του απόψεις: «Ποιός δεν θέλει ελευθερία; Όλοι την θέλουν, αλλά πρέπει να ξέρεις πού είναι και πώς να την βρεις. Για να γίνεις ελεύθερος, πρέπει να...

31 Αυγούστου, Η κατάθεση της Τιμίας ζώνης της Θεοτόκου.

 Σήμερα η Εκκλησία μας εορτάζει, αποδεχόμενη την ιδιαίτερη ευλογία που αποτελεί η κατάθεση της Τιμίας ζώνης της Θεοτόκου στο Ναό της στην Κωνσταντινούπολη. Είναι ανάγκη να θυμηθούμε την απόφαση της Θεομήτορος «ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου», και ότι και η παρούσα εορτή της Παναγίας μας θεωρείται κατάλληλη, για να προβληθή η μεγάλη αλήθεια, πως πρέπει δηλ. να δεχόμαστε με ευχαρίστηση τις εντολές και το θέλημα του Θεού ως «ζώνη ασφαλείας» και να νομίζουμε τον Θείο Νόμο ως κλοιό που περισφίγγει και προστατεύει τη ζωή μας.

Η Υπεραγία Θεοτόκος είναι αφ’ ενός μεν η «Κεχαριτωμένη», της οποίας η ωραιότητα και το κάλλος ελκύει τις ψυχές μας και...

Άγιος Αλέξανδρος Σβιρ: Το άφθαρτο σκήνωμα συγκλονίζει 483 χρόνια από την οσιακή Κοίμηση του! (Βίντεο)

Η Εκκλησία τιμά στις 30 Αυγούστου τη μνήμη του Αγίου Αλεξάνδρου Σβιρ και το άφθαρτο σώμα του συγκλονίζει τους πιστούς 483 χρόνια από την οσιακή Κοίμηση Του.

Η μακρινή καταγωγή του Αγίου ήταν Φινλανδική, αλλά γεννήθηκε ως καρπός προσευχής των ευλαβών και πολυτέκνων γονέων του στο χωριό Μαντέρα της Βορειοδυτικής Ρωσίας και βαπτίσθηκε με το όνομα Αμώς, επειδή γεννήθηκε στη Μνήμη του Αγίου Προφήτη (15 Ιουνίου).

Από μικρός ήταν εγκρατής, απλός και φιλόπτωχος, τρεφόμενος μόνο με ψωμί και προσευχόμενος με αγρυπνίες. Κοντά στον ποταμό Σβίρ άκουσε μία φωνή: «Πήγαινε στη Μονή Βαλαάμ να αγωνισθής και αργότερα θα επιστρέψεις εδώ και θα κτίσεις Μοναστήρι και πολλοί θα σωθούν από σένα».

Το ιερό λείψανο του ταπεινού Αγίου Αλεξάνδρου έμεινε άφθαρτο, μυροβλύζον και πηγή θαυμάτων, μέχρις ότου επικράτησε ο άθεος Κομμουνισμός στη Ρωσία.

Τότε το «απήγαγαν» και το έκλεισαν στο «επιστημονικό εργαστήριο» της Ακαδημίας Πολέμου Πετρουπόλεως, για...

30 Αυγούστου - Άγιος Αλέξανδρος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως

Γιατί πολεμάς τον Χριστό ενώ δεν πιστεύεις ότι υπάρχει;

 

Δεν αντεξα στο πειρασμο και του το εκλεψα....

 Ενας νεαρος συναντα εναν ηλικιωμενο.

-Με θυμαστε ?

-Οχι.

-Υπηρξα μαθητης σας.

-Τι κανεις ? με τι ασχολεισαι ?

-Εγινα και εγω καθηγητης. Εσεις με ειχατε εμνευσει και ηθελα να σας μοιασω.

Περιεργος ο ηλικιωμενος ρωτα να μαθει τι εκανε και τον ενεπνευσε σε τετοιο βαθμο. Και τοτε ο νεαρος του διηγηθηκε αυτη την ιστορια.

- Καποια μερα στη ταξη ενας συμμαθητης μου εφερε και μου εδειχνε ενα πανεμορφο ρολοι που ειχε. Δεν αντεξα στο πειρασμο και του το εκλεψα. Οταν καταλαβε πως το ρολοι ελειπε ενημερωσε εσας που εκεινη την στιγμη διδασκατε. Εσεις αμεσα απευθυνθηκατε στη ταξη και ειπατε ..

...το ρολοι καποιου συμμαθητη σας εκλάπη οποιος το εκλεψε να το επιστρεψει αμεσως...

Ντραπηκα τοσο πολυ που δε τολμησα να αποκαλυφθω. Επειτα εσεις μας ειπατε να σταθουμε ολοι ορθιοι για να...

Ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, προστάτης του αγγελικού σχήματος

 «Έγινε κάποτε Πατριάρχης της αγίας Πόλεως Ιερουσαλήμ κάποιος με το όνομα Αμώς, ο οποίος από ενέργεια δαιμονική ήταν μισομόναχος, παρά το ότι προηγουμένως ήταν Μοναχός, αν και ανάξιος.

Κατά παραχώρησιν Θεού, κάποιος Μοναχός έπεσε σε αμαρτία· ο Αμώς, αντί να τον συμβουλεύση για να τον φέρη σε μετάνοια και να μη κολασθή, τον συνέλαβε, του έβγαλε το Αγγελικό Σχήμα, έπιασε έναν χοίρο, του φόρεσε το Σχήμα και τον απέλυσε μέσα στην Πόλι, πράγμα το οποίο ελύπησε πολύ τον Κύριό μας.

Λοιπόν, την νύκτα εκείνη φαίνεται στον Πατριάρχη ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, φοβερίζοντας αυτόν και λέγοντας:

”Επειδή ούτως εποίησας, ατιμάσας το Σχήμα ῾μου᾿, μέλλω δίκην ποιείν εν ...

Ποιο ήταν το τέλος των σφαγιαστών του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου

…Ο Θεός τιμώρησε τους σφαγείς του Προφήτου. Το τέλος των υπευθύνων, για την αποκεφάλιση του Ιωάννου ήτανε σκληρό.

Ο Ηρώδης Αντίπας (ή Αντύπας ή Αντίπατρος), που τα Ευαγγέλια τον ονομάζουν απλώς Ηρώδη, γιος του εξίσου διαβόητου Ηρώδη του Μεγάλου, ήταν τετράρχης Γαλιλαίας και Περαίας, ήταν αυτός που χαρακτήρισε ο Χριστός «αλώπεκα» (αλεπού-Λουκ.13:31 )λόγω της παμπόνηρης πανουργίας του, προειδοποιώντας τους μαθητές του να τον προσέχουν ιδιαιτέρως. Στα Ευαγγέλια αναφέρεται κυρίως για τη συμμετοχή του στη φυλάκιση και εκτέλεση του Ιωάννη του Βαπτιστή (Μάρκ.6:14-28) και για τη σύντομη συνάντησή του με τον Ιησού, όταν ο Πιλάτος τον έστειλε σ’ αυτόν για να δικαστεί. Ο Ηρώδης, που πολλές φορές είχε εκφράσει την επιθυμία να δει τον Ιησού, του υπέβαλε ένα σωρό ερωτήσεις στις οποίες όμως ο Χριστός δεν απάντησε. Τότε ο Ηρώδης εξοργίστηκε και τον έδιωξε, αφού προηγουμένως τον χλεύασε και τον ειρωνεύτηκε και διέταξε να παραδοθεί στον Πιλάτο για να τον δικάσει (Λουκάς 23:6-12).

Έμεινε στην εξουσία μέχρι το 37 μ.Χ. Τι το ήθελε όμως! Η ζωή του ήτανε μαρτυρική. Μαστίζεται αλύπητα από τους δριμείς ελέγχους της συνειδήσεως, είχε συνεχώς εφιάλτες από τους οποίους καταδιωκόταν παντού σαν τον πρώτο φονιά της ιστορίας, τον Κάιν. Μάταια αγωνίζεται ο ταλαίπωρος Ηρώδης, η πονηρή αλεπού, να πνίξει τη φωνή της συνειδήσεως. Δεν πέρασαν πολλά χρόνια άλλωστε και ο βασιλιάς της Αραβίας Αρέτας, που θεώρησε μεγάλη προσβολή την αποπομπή της κόρης του από τον Ηρώδη, στράφηκε με όλες τις δυνάμεις του εναντίον των δυνάμεων του τετράρχη, τον οποίο κατανίκησε ολοσχερώς. Αργότερα, όταν ο αδελφός της Ηρωδιάδας, Ηρώδης Αγρίππας, ονομάστηκε από τη Ρώμη βασιλιάς, εξανάγκασε τον άντρα της να ...

Το φάρμακο στην τρέλα τῶν σκέψεων (Ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς)

 Για μένα η σκέψη, η κάθε σκέψη, είναι το μεγαλύτερο βάσανο που υπάρχει κάτω από τον ουρανό, μέχρι να μεταμορφωθεί σε Θεο-σκέψη, σε Χριστο-σκέψη, δηλαδή μέχρι να λογοποιηθεί, να νοηματοδοτηθεί.

 Αλήθεια η σκέψη είναι κόλαση, αν δεν μεταμορφωθεί σε Χριστο-σκέψη.
Χωρίς τον λόγο η ανθρώπινη σκέψη βρίσκεται συνέχεια στην...

Όσιος Μωυσής ο Αιθίοπας (Μνήμη 28 Αυγούστου)

Ο όσιος Μωυσής ήταν αγορασμένος δούλος κάποιου πλούσιου κτηματία. Είχε χαρακτήρα σκληρό και δύστροπο και καθημερινά δημιουργούσε πολλά προβλήματα, ώσπου...

 

Ο όσιος Μωυσής ήταν αγορασμένος δούλος κάποιου πλούσιου κτηματία. Είχε χαρακτήρα σκληρό και δύστροπο και καθημερινά δημιουργούσε πολλά προβλήματα, ώσπου το αφεντικό του αγανάκτησε και τον πέταξε στον δρόμο. Ο Μωυσής βρήκε καταφύγιο σε μια ληστοσυμμορία και με την τεράστια σωματική του δύναμη δεν άργησε να επιβληθεί και να γίνει ο αρχηγός της.

Κάποτε, κυνηγημένος από τα όργανα της εξουσίας, για τα πολλά του εγκλήματα, πήγε να κρυφτεί βαθειά στην έρημο όπου ζούσαν οι πιο ονομαστοί ασκητές.
Η συναναστροφή του με τους αγίους τον έκανε σιγά – σιγά να ημερεύσει. Τον επισκίασε η Χάρη του Θεού, γιατί η μετάνοια είναι ώρα Χάριτος, μαλάκωσε η καρδιά του, μετανόησε πραγματικά και ζήτησε την λύτρωση. Η αλλαγή του ήταν ριζική και σε σύντομο χρονικό διάστημα έφτασε στα μέτρα των μεγάλων Πατέρων της ερήμου. Μετά το βάπτισμα αξιώθηκε να λάβει και την Χάρη της Ιεροσύνης.

Σε ηλικία 75 ετών έφυγε από την πρόσκαιρη αυτή ζωή με τρόπο βίαιο και μαρτυρικό. Ειδωλολάτρες ληστές εισέβαλαν στο σπήλαιο που ασκήτευε και τον σκότωσαν με μαχαίρια. Και στο σημείο αυτό επαληθεύθηκε, για άλλη μια φορά, ο λόγος του Χριστού προς τον Απόστολο Πέτρο: «πάντες γὰρ οἱ λαβόντες μάχαιραν ἐν μαχαίρῃ ἀποθανοῦνται» (Ματθ. κστ, 52).

Οι δύο μεγάλες αρετές που τον κοσμούσαν ήταν η...

27 Αὐγούστου 1922 ὁ ἅγιος Χρυσόστομος Μητροπολίτης Σμύρνης "φεύγει" ὑπὲρ πίστεως καὶ πατρίδος

 Κορυφαῖος μάρτυρας τῆς Μικρασιατικῆς Καταστροφῆς ὑπῆρξε ὁ ἅγιος Χρυσόστομος, Μητροπολίτης Σμύρνης. Στὴν ἀπροστάτευτη Σμύρνη, ποὺ ὅλοι οἱ στρατιωτικοὶ καὶ πολιτικοὶ παράγοντες τὴν ἐγκαταλείπουν προστρέχει νὰ βρεῖ καταφύγιο ὁ ἄμαχος πληθυσμὸς τῆς Μ. Ἀσίας. Ὁ μόνος ποὺ δὲν τὴν ἐγκαταλείπει εἶναι ὁ Χρυσόστομος. Ὅταν ὁ ἀρχιεπίσκοπος τῶν Καθολικῶν τὴν ὑστάτη ὥρα, στὶς 25 Αὐγούστου [πατρῶο ἢ παλαιὸ ἡμερολόγιο], τοῦ ἐξασφαλίζει θέση σὲ ἀτμόπλοιο καὶ τοῦ ζητᾶ νὰ ἐγκαταλείψει τὴν καταδικασμένη πόλη γιὰ νὰ γλυτώσει ἀπὸ τὴν ὀργὴ τῶν Τούρκων, ἐκεῖνος ἀτάραχος ἀπαντᾶ: «Παράδοσις τοῦ ἑλληνικοῦ κλήρου ἀλλὰ καὶ χρέος τοῦ καλοῦ ποιμένος εἶναι νὰ παραμείνει μὲ τὸ ποίμνιόν του». Στὶς 27 Αὐγούστου γίνεται ἡ πρώτη ἐμφάνιση Τούρκων ἀτάκτων Τσετῶν ὑπὸ τὸν Κιορ Μπεχλιβᾶν στὴ Σμύρνη. Τρομοκρατία ἁπλώνεται στὴν πόλη. Τὰ πλήθη συρρέουν στὴ Μητρόπολη. Ὁ Χρυσόστομος, βοηθούμενος ἀπὸ τὸν ἀδελφό του Εὐγένιο, κάνει ὅ,τι μπορεῖ γιὰ νὰ βοηθήσει. Τὴν ἑπομένη τελεῖ λειτουργία στὴν Ἁγία Φωτεινή. Εἶναι κάτωχρος ἀπὸ τὴ νηστεία καὶ τὴν ἀγρύπνια. Ὅταν ὅμως βγαίνει στὴν Ὡραία Πύλη γονατίζει καὶ...προσεύχεται σὰν ταπεινὸς λευίτης καὶ ἐγείρεται ὡς ἅγιος.

 Εἶναι τὸ τελευταῖο κήρυγμά του «Ἡ Θεία Προνοια”, λέγει, “δοκιμάζει τὴν πίστιν μας καὶ τὸ θάρρος μας καὶ ...

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΦΑΝΟΥΡΟΠΙΤΑΣ

 Η Φανουρόπιτα, είναι μια νηστίσιμη πίτα που φτιάχνεται στην μνήμη του Αγίου Φανουρίου και προσφέρεται στους πιστούς ως ευλογία.

Σίγουρα είναι ένα έθιμο που ξεκίνησε από μια ευλαβική χειρονομία των πιστών (κυρίως από το γυναικείο φύλλο και το όνομα του έχει συνδεθεί με την εύρεση απολεσθέντων αντικειμένων αλλά και προσώπων) και δεν νομίζουμε ότι υποκρύπτει κάτι το αντικανονικό ή το άσχημο. Άλλωστε αν επρόκειτο για κάτι το οποίο αλλοίωνε την λατρευτική τάξη και ήταν αντίθετο με την εκκλησιαστική μας παράδοση, η εκκλησία είχε τον χρόνο και τον τρόπο να το διορθώσει και να το αποτρέψει.

Η παράδοση λέει ότι η Μητέρα του Αγίου Φανουρίου ήταν αμαρτωλή. Ήταν σκληρή, άπονη και αυστηρή με τους φτωχούς και τους συμπεριφερόταν πολύ σκληρά και απάνθρωπα. Μάλιστα για τον αμετανόητο χαρακτήρα της πήγε στην κόλαση. Προσπάθησε να τη σώσει ο γιος της, αλλά η κακία της δεν τον άφησε.

Αυτός λοιπόν είναι ο λόγος που οι νοικοκυρές φτιάχνουν την ημέρα αυτή γλυκές πίτες (Φανουρόπιτες) και αφού τις πάνε στην εκκλησία και ευλογηθούν τις μοιράζουν στη γειτονιά, με τη σύσταση να κάνουμε το Σταυρό μας και να ευχηθούμε να συγχωρεθεί η μάνα του Αγίου «Θεός σχωρεσ’ τη μάνα του Αγίου Φανουρίου». Την Φανουρόπιτα δεν...

Ο Άγιος των μικρών πραγμάτων

Είναι σα να έχεις ένα καλό φίλο. 

Ένα μεγαλύτερο αδελφό, συνοδοιπόρο στην απλή, αστική , συνήθη καθημερινότητα. 

Ένα ταπεινό διακονητή, πρόθυμο να υπακούσει σε παρακλήσεις 
ο οποίος έχει αναλάβει ,κατά τις βουλές του Θεού, να βοηθά στα μικρά τού βίου . 
Λόγου χάρη, ετοιμάζεσαι να φύγεις για τη δουλειά και ψάχνεις τα κλειδιά του αυτοκινήτου, 
Γυρνάς τον κόσμο ανάποδα και δε φαίνονται πουθενά. 
΄Ώσπου τολμάς , για μυριοστή φορά, να απευθυνθείς στο παλληκαράκι του Χριστού: 
«Άγιε μου Φανούριε, φανέρωσε τα και ...

Αυτό σημαίνει δεν ζεις Χριστό..

 Μπορεί να πηγαίνεις τακτικά εκκλησία, να διαβάζεις Θεολογικά βιβλία, να έχεις εικόνες αγίων στο σπίτι σου, κομποσχοίνια στα χέρια σου, να δίνεις ελεημοσύνη, να ακούς ομιλίες θεολογικές, να ταπεινολογείς και να μιλάς πνευματικά.

Όμως να είσαι θυμωμένος με τους άλλους. Στις δυσκολίες να μεμψιμοιρείς.

Να μην ικανοποίησαι με τα λεφτά που έχεις, με τις ανέσεις που έχεις, να νοιώθεις καταπιεσμένος, ανήσυχος, ανικανοποίητος με όλα και όλους, να βρίσκεσαι συνέχεια σε ...