Η δύναμη του κομποσχοινιού και της ευχής (Διήγηση Αγίου Παϊσίου)

Σχετική εικόνα
~ Κάποτε, ένας Αγιοπαυλίτης Μοναχός είχε πάει στον Άγιο Γεράσιμο στην Κεφαλλονιά. Την ώρα της Θείας Λειτουργίας έμεινε μέσα στο Ιερό και έκανε κομποσχοίνι – έλεγε νοερώς την ευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησον ημάς» – ενώ έξω έψαλλαν. Είχαν φέρει δε στην Εκκλησία και έναν δαιμονισμένο, για να θεραπευθεί από τον Άγιο Γεράσιμο.
Ενώ λοιπόν έλεγε την ευχή ο Μοναχός μέσα από το Ιερό. το δαιμόνιο έξω καιγόταν και φώναζε:
– Μη τραβάς αυτό το σχοινί, ρε καλόγηρε, γιατί με καίει.
Το άκουσε αυτό και ο Ιερεύς και λέει στον Μοναχό:
– Κάνε, αδελφέ μου, κομποσχοίνι, όσο μπορείς, για να ελευθερωθεί το πλάσμα του Θεού από τον δαίμονα.
Τότε ο δαίμονας οργισμένος φώναξε:
– Ρε παλιόπαπα, τι του λες να τραβάει το σχοινί; Με καίει!
Τότε ο Μοναχός με περισσότερο πόνο έκανε κομποσχοίνι, και

Όσιος Ισαάκ ο Σύρος: Τα διδακτικά του λόγια για μια ζωή αγάπης και αρετής



Ο Όσιος Ισαάκ ο Σύρος γεννήθηκε στη Νινευή της Μεσοποταμίας, αν και υπάρχουν και αυτοί που υποστηρίζουν ότι γεννήθηκε στη Σύρο.


Έγινε ασκητής και με τη ζωή που ακολούθησε έφτασε στην «τελειότητα της ψυχής». Παράλληλα, άφησε σημαντική παρακαταθήκη για τον άνθρωπο, με συμβουλές και παραινέσεις οι οποίες είναι πάντα επίκαιρες. Ιδιαίτερο βάρος έδωσε στη σχέση του ανθρώπου με τον Θεό μέσα από τις διδαχές τις οποίες με απλότητα μοιραζόταν με τους πιστούς:

Όπως ο Θεός στη δημιουργία του ανθρώπου πρώτα έφτιαξε το χωμάτινο σώμα και μετά φύσηξε και του έδωσε «πνοήν ζωής», έτσι και στα πνευματικά, πρώτα θ’ αρχίσουμε με τους σωματικούς κόπους και κατόπιν θα προχωρήσουμε στη συστηματική καλλιέργεια των αρετών. Πρώτα βάζει στο σπίτι κανείς θεμέλια και μετά το χτίζει. Αλλιώτικα, δεν γίνεται. Η ψυχική εργασία γεννιέται από τη σωματική, όπως το στάχυ βγαίνει από τον γυμνό κόκκο του σταριού.

Οι κόποι που κάνουμε για την αγάπη του Θεού δεν συγκρίνονται με την απόλαυση των αιώνιων αγαθών. Τον κόπο του γεωργού όταν σπέρνει ακολουθεί η χαρά όταν θερίζει. Το ψωμί που τρώει του φαίνεται γλυκό, γιατί είναι ο καρπός του ιδρώτα του.

Η εργασία των εντολών του Θεού απαιτεί κόπο πνευματικό και πολλή προσπάθεια, αλλά μετά ακολουθεί η αγαλλίαση. Γι’ αυτό περιφρόνησε τα πάντα και θα έχεις βοηθό τον Θεό.


Αυτός που αποφεύγει τη μάταιη δόξα του κόσμου αισθάνεται στην ψυχή του τη δόξα των μελλόντων αγαθών. Ενώ εκείνος που προσπαθεί να ξεκουράσει τον εαυτό του με τις πρόσκαιρες απολαύσεις του κόσμου, αυτός είναι τυφλός στην ψυχή, γιατί δεν παραδόθηκε ολοκληρωτικά στον Θεό.

Μη δένεσαι με χρυσάφι, ή ασήμι, ή με οποιοδήποτε άλλο θησαυρό του κόσμου αυτού. Συνήθιζε τον εαυτό σου να μην έχει δικαιώματα στη ζωή αυτή, για να μη φτάσεις στο σημείο με το ένα χέρι να μαζεύεις και με το άλλο να σκορπάς.

Να κάνεις ελεημοσύνη από τον κόπο σου και τον ιδρώτα σου και όχι από τις αδικίες. Να ελεείς τους φτωχούς, έστω κι αν σε αδικούν και σε βρίζουν. Η ελεημοσύνη, όμως, δεν μπορεί να σταθεί μόνη της σαν αρετή, αν δεν υπάρχει πρώτα η αγάπη προς τον Θεό. Αυτή θα μας στηρίξει, ώστε όχι μόνο να υπομένουμε την αδικία, αλλά να περιμένουμε με χαρά την αγνωμοσύνη, που είναι ενδεχόμενο να μας δείξουν. Να λυπάσαι να υποφέρεις και να καίγεσαι όταν ο αδελφός σου έχει ανάγκη, γιατί αυτό έκανε και ο Χριστός. Και, αν κανείς σε χτυπήσει στο πρόσωπο, να μη λυπηθείς, αλλά να χαρείς, για την αγάπη του Θεού, και να μην του πεις κανένα ψυχρό λόγο.

Μην αποκάμνεις δουλεύοντας στις εντολές του Χριστού για να μη ντροπιασθείς μια μέρα, όταν βρεθείς μπροστά Του, για να δώσεις λογαριασμό για τα έργα σου. Προφυλάξου από τα μικρά σφάλματα, για να μην πέσεις στα μεγάλα. Δούλευε στην αρετή και μη δεσμεύεσαι από την απόλαυση και την ανάπαυση που προσφέρουν τα πάθη. Αγάπησε τα φτωχά ρούχα και όχι αυτά που φαντάζουν και φαίνονται ωραία. Περισσότερο να σ’ ενδιαφέρει η ομορφιά της ψυχής και όχι του σώματος.

Αυτός που είναι φλύαρος μπορεί ποτέ ν’ αποκτήσει καθαρό νου; Μπορεί ποτέ να έχει κανείς ταπεινούς λογισμούς, όταν επιθυμεί ν’ απολαύσει την ανθρώπινη δόξα; Όταν υποταχθεί κανείς στις σωματικές αισθήσεις, είναι σαν να τρώει την τροφή των θηρίων, ενώ, όταν τις νικήσει, είναι σαν να τρώει την τροφή των αγγέλων.

Με την ταπεινοφροσύνη ατονούν τα σαρκικά πάθη, ενώ με την υπερηφάνεια παραχωρεί ο Θεός και πέφτει κανείς στην πορνεία. Η ταπεινοφροσύνη στολίζει την ψυχή με την αγνότητα. Ο εγωισμός δημιουργεί ακαταστασία και ταραχή στην ψυχή και μολύνεται ο νους με τους ακάθαρτους λογισμούς. Η ταπεινοφροσύνη οδηγεί τον άνθρωπο στον Θεό.

Να κάνεις ελεημοσύνη και να φροντίζεις για τους άλλους ανθρώπους, που είναι εικόνες του Θεού, αλλά να μην παραμελείς ποτέ τη σωτηρία της ψυχής σου. Πρώτα θα φωτίσεις τον εαυτό σου και μετά τους άλλους.

Μη νομίζεις ότι με την ελεημοσύνη τελείωσες τις υποχρεώσεις σου στον Θεό. Χρειάζεται μεγάλος αγώνας για να καθαρίσεις τον εαυτό σου από τα πάθη κι έτσι θα γίνει ευπρόσδεκτη στον Θεό η προσφορά που κάνεις στους συνανθρώπους σου. Γιατί και θαύματα να κάνεις, ακόμα και νεκρούς ν’ αναστήσεις, αν δεν φροντίζεις συγχρόνως για την ψυχή σου, δεν έκαμες τίποτα.

Πώς θα οδηγήσεις άλλους στην αγάπη του Θεού, αν εσύ προηγουμένως δεν έχεις γνωρίσει τον Θεό; Ενώ είσαι άρρωστος, προσπαθείς να κάνεις τους άλλους καλά; Πρέπει να γνωρίζεις ότι πρώτα θα καθαρισθείς εσύ και μετά θα καθαρίσεις τους άλλους. Για να φτάσει κανείς στον Θεό, χρειάζεται να θυσιάσει και φαγητά και ποτά και ρούχα πολυτελή και επαίνους και ό,τι άλλο τραβάει τον άνθρωπο στον κόσμο. Να γίνεις φτωχός με την ταπείνωσή σου και όχι πλούσιος με την αναισχυντία σου.

Να συμφιλιώνεις τους συνανθρώπους σου με την αρετή σου και όχι με τα λόγια σου. Με την πραότητά σου και...

Τι έλεγε ο Άγιος Παΐσιος για τους Εξορκισμούς και τους δαιμονισμένους


Αποτέλεσμα εικόνας για Ο Γέρων Παΐσιος για τους Εξορκισμούς και τους δαιμονισμένους
– Γέροντα, σήμερα έφεραν μία δαιμονισμένη και παρακάλεσαν να πούμε στον ιερέα να της διαβάση εξορκισμούς. Τι να κάναμε;
– Σ’ αυτήν την περίπτωση καλύτερα να λέγατε να το κανονίση ο πνευματικός της. Για να είναι ο διάβολος μέσα της, θα πη ότι η αυτή έκανε κάποια σοβαρή αμαρτία η οι γονείς της, και έδωσαν δικαιώματα, γιατί η αμαρτία φέρνει τον διάβολο. Αν δεν μετανοήσουν και δεν εξομολογηθούν, δεν φεύγει η αμαρτία, επομένως δεν φεύγει και ο διάβολος. Ή μπορεί και για κάποιον άλλον λόγο να επέτρεψε ο Θεός να δαιμονισθή.
– Βοηθιούνται, Γέροντα, οι δαιμονισμένοι με τους εξορκισμούς;
– Ανάλογα. Οι εξορκισμοί βοηθούν, όταν διαβάζονται σε ένα παιδάκι δαιμονισμένο που δεν έδωσε δικαιώματα και δεν ξέρει από εξομολόγηση ή σε έναν μεγάλο που έχασε τα λογικά του και δεν μπορεί να εξομολογηθή.
Όταν έχη τα λογικά του ο δαιμονισμένος, πρέπει πρώτα να βοηθηθή να βρή σε τι έφταιξε και δαιμονίσθηκε, να μετανοήση, να εξομολογηθή και μετά, αν χρειασθή, να του διαβάσουν εξορκισμούς. Γιατί και μόνο με την συγχωρητική ευχή, μπορεί να φύγη το δαιμόνιο.
Μερικοί ιερείς μαζεύουν και αυτούς που έχουν δαιμόνιο και άλλους που έχουν κάποια αρρώστια και τους διαβάζουν όλους μαζί εξορκισμούς. Ένας είχε πάρκινσον και του διάβαζαν εξορκισμούς.
Να, και σήμερα, έφεραν έναν ηλικιωμένο που έλεγαν ότι είναι δαιμονισμένος. Το αριστερό του χέρι πάει πέρα-δώθε. Τον πιάνουν και κρίσεις. «Από πότε, τον ρωτάω, είσαι έτσι;».
«Από μικρός», μου λέει. Απόρησα. Πρόσεξα μετά ότι το κεφάλι του, στο αριστερό μέρος, ήταν λίγο ζουληγμένο. Στην γέννα, φαίνεται, κάτι είχε πάθει και ύστερα είχε πρόβλημα. Να έχη ο άλλος τον πόνο του και να του λένε πως έχει δαιμόνιο, να του διαβάζουν εξορκισμούς, έξελθε, ακάθαρτον πνεύμα…, και να γίνεται ρεζίλι και στον κόσμο! Δεν κάνει! Πόσα παιδιά που τα θεωρούν δαιμονισμένα, δεν έχουν δαιμόνιο!
Μου έφεραν ένα παιδί είκοσι πέντε χρόνων που έλεγαν ότι είναι δαιμονισμένο. Του έδωσα να πιή αγιασμό και το καημένο δεν αντέδρασε καθόλου. «Τι κάνει το παιδί; ρωτάω τον πατέρα του. Από πότε το έπαθε;». «Από έξι χρόνων, μου λέει. Τότε είχαν φέρει σκοτωμένο τον παππού του στο μαγαζί και το παιδί, μόλις τον είδε, έπαθε».
Είχε πάθει το καημένο έναν νευρικό κλονισμό. Εδώ, και σε μεγάλον αν συμβή αυτό, μπορεί να πάθη, πόσο μάλλον ένα παιδάκι! Άντε, τώρα, να το έχουν για δαιμονισμένο!
– Γέροντα, οι εξορκισμοί διαβάζονται και νοερώς;
– Νοερώς είναι καλύτερα. Βασικά οι εξορκισμοί πρέπει να διαβάζωνται με πόνο, με ταπείνωση, όχι με υπερηφάνεια. Όταν οι ιερείς λένε δυνατά και υπερήφανα το έξελθε, πνεύμα ακάθαρτον, αγριεύει ο διάβολος, θυμώνει, εκμεταλλεύεται τον εγωισμό του δαιμονισμένου και μπορεί να του πη: «για δές, σε κάνει ρεζίλι στον κόσμο, κοπάνα τον αυτόν τον παπά», οπότε ο δαιμονισμένος αρχίζει να χτυπάη τον παπά.
Έτσι δεν φεύγει το δαιμόνιο, αλλά φεύγει ο παπάς με το ευχολόγιό του… Μια φορά ένας ιερέας είπε σε έναν δαιμονισμένο: «Σε διατάζω, ακάθαρτο πνεύμα, να φύγης από αυτόν τον άνθρωπο!». «Έ, γι’ αυτό κι έγω δεν φεύγω…», του λέει ό διάβολος με το στόμα του δαιμονισμένου. Γι’ αυτό λέω στους ιερείς, όταν διαβάζουν εξορκισμούς, ποτέ να μη φωνάζουν: έξελθε, ακάθαρτον πνεύμα…, λες και τα δαιμόνια δεν ακούν!
Άλλα και οι συγγενείς του δαιμονισμένου δεν χρειάζεται να πούν σε άλλους ότι θα καλέσουν τον παπά να διάβαση εξορκισμούς. Καλύτερα να πούν ότι θα διάβαση μια παράκληση, και ας διάβαση τους εξορκισμούς με χαμηλή φωνή.
«Μαρτύριο περνούν οι δαιμονισμένοι»
Πάντως πολύ ταλαιπωρούνται όσοι έχουν δαιμόνιο, γιατί και ταπεινώνονται, άλλα και βασανίζονται από τον διάβολο! Μια φορά είχα συναντήσει στην Μονή Σταυρονικήτα ένα παλληκάρι είκοσι τριών ετών που είχε δαιμόνιο. Ήταν πετσί και κόκκαλο. Έξω έκανε παγωνιά, στον ναό έκαιγε σόμπα, και αυτός φορούσε ένα λεπτό κοντομάνικο πουκάμισο και καθόταν πίσω στην λιτή. Δεν άντεξα, πάω, του δίνω ένα μάλλινο ρούχο. «Φόρεσε το αυτό, του λέω. Δεν κρυώνεις;». «Τι να κρυώσω, πάτερ, μου λέει, έγω καίγομαι». Έ να, αυτό είναι κόλαση.
Σε μερικούς μάλιστα δαιμονισμένους, που από την φύση τους είναι ευαίσθητοι, το ταγκαλάκι τους λέει ότι δεν θα σωθούν και τους βάζει να αυτοκτονήσουν. Φοβερό! Δεν είναι μικρό πράγμα! Ήξερα κάποιον δαιμονισμένο που και οι παπάδες τον είχαν βαρεθή τον καημένο.
Πήγαινε να του διαβάσουν εξορκισμούς και τον εδίωχναν.
Ύστερα ο διάβολος του έλεγε και για μένα: «μην πας και σ’ αυτόν ούτε αυτός θα σε δεχθή», και τον είχε ρίξει στην απελπισία. Έναν άλλον, που είχε γίνει καλά με την χάρη του Άγιου Αρσενίου, τι τον έκανε ο διάβολος! Είχε έρθει εδώ, για να προσκύνηση τα Λείψανα του Αγίου Αρσενίου, άλλα ήταν κλειστό το Μοναστήρι.
Του παρουσιάζεται λοιπόν ό διάβολος με την μορφή του Αγίου Αρσενίου κάτω στην πόρτα και του λέει: «Να μην ξαναπατήσης εδώ ούτε έγω σε θέλω ούτε ο Παΐσιος». Τον εδίωξε.
Κατάλαβες; Άρχισε μετά και έβριζε τον Άγιο, έβριζε κι έμενα. Καλά, έγω είμαι για βρίσιμο, άλλα ο Άγιος!… Οπότε ο...

Μάθε ποιος είσαι


Γέροντα Ιωσήφ του Ησυχαστή 
Πρώτα απ’ όλα χρειάζεται το “γνώθι σαυτόν”. Δηλαδή να γνωρίσεις τον εαυτό σου, ποιος είσαι.
Ποιός είσαι στ’ αλήθεια, όχι ποιός νομίζεις εσύ ότι είσαι. Με τη γνώση αυτή γίνεσαι ο σοφότερος των ανθρώπων.
Με τέτοια επίγνωση έρχεσαι σε ταπείνωση και παίρνεις χάρη από τον Κύριο. Διαφορετικά αν δεν αποκτήσεις αυτογνωσία, αλλ’ υπολογίζεις μόνο τον κόπο σου, γνώριζε ότι πάντοτε θα βρίσκεσαι μακριά από το δρόμο.
Διότι δεν λέει ο Προφήτης· “ίδε, Κύριε, τον κόπον μου”, αλλά “ίδε, λέγει, την ταπείνωσίν μου και τον κόπον μου”. Ο κόπος είναι για το σώμα, η ταπείνωση για τη ψυχή και πάλι τα δύο μαζί, κόπος και ταπείνωση, για όλον τον άνθρωπο.
Ποιός νίκησε το διάβολο; Αυτός που γνώρισε την ασθένειά του, τα πάθη και τα ελαττώματα, που έχει. Ο φοβούμενος να γνωρίσει τον εαυτό του, αυτός βρίσκεται μακριά από τη γνώση· άλλο τίποτε δεν αγαπά παρά να βλέπει μόνο λάθη στους άλλους και να τους κρίνει. Αυτός δεν βλέπει στους άλλους χαρίσματα, αλλά μόνον ελαττώματα- δεν βλέπει στον εαυτό του ελαττώματα, παρά μόνο χαρίσματα. Και αυτό είναι το χαρακτηριστικό ελάττωμα των ανθρώπων του καιρού μας που δεν αναγνωρίζουμε ο ένας το χάρισμα του άλλου.
Ο ένας στερείται πολλά, μα οι πολλοί τα έχουν όλα. Αυτό που έχει ο ένας δεν το έχει ο άλλος. Και, αν αυτό το αναγνωρίζουμε, υπάρχει πολλή ταπείνωση. Γιατί έτσι τιμάται και δοξάζεται ο Θεός, ο οποίος με πολλούς τρόπους στόλισε τους ανθρώπους και έκανε όλα τα δημιουργήματά του άνισα, δηλ. διαφορετικά. Όχι όπως προσπαθούν οι ασεβείς να...

Πέσε στα γόνατα και πες τα στον Θεό. Κλάψε και φώναξε

Αποτέλεσμα εικόνας για Προσευχησου στον θεο

Όσο κι αν έχεις πληγωθεί δεν είναι λύση να πληγώσεις κι εσύ με την σειρά σου άλλους για να νιώσεις καλύτερα.
Μπορεί να έχεις πληγωθεί όμως μην επιτρέψεις η δική σου πληγή να γίνει νεύρα και οργή, θυμός και κακία προς τους άλλους· ειδικά προς ανθρώπους που δεν σου έχουν φταίξει σε τίποτα.
Καλύτερα να φωνάξεις προς τον Θεό παρά προς τους άλλους. Γιατί ο Θεός αντέχει την γκρίνια μας, τα νεύρα μας διότι μας αγαπά βαθιά και σταθερά και βλέπει τις πληγές μας. Ο άλλος άνθρωπος όμως μπορεί να μην έχει ούτε την υπομονή, ούτε την πνευματική κατάσταση, ούτε την αγάπη για να υπομείνει την εχθρότητά μας προς αυτόν και μπορεί να γίνει μεγάλη ζημιά στη σχέση μας.
Είναι αυτό το ανόητο που λέμε "εάν δεν ξεσπάσω στου δικούς μου, σε ποιους θα ξεσπάσω;" Αυτό είναι όμως τραγικό λάθος. Μην κάνουμε τους δικούς μας ανθρώπους σάκους του μποξ. Δεν μας φταίνε σε τίποτα. Διότι άλλο είναι να μοιράζεσαι τον πόνο σου, το παράπονό σου, την δοκιμασία σου με τον άνθρωπό σου, κι άλλο να βγάζεις νεύρα και φωνές επειδή σου συνέβη κάτι άσχετο με άλλον άνθρωπο ή κάποια άλλη κατάσταση που ο άνθρωπός σου ούτε έχει σχέση, ούτε μπορεί να διορθώσει τα πράγματα.

Πέσε στα γόνατα λοιπόν και πες τα στον Θεό. Κλάψε και φώναξε. Πες τα παράπονα σου, γκρίνιαξε, ξέσπασε. Και αυτό σου το λέγω διότι όσα και να πεις, ό,τι και να πεις προς τον Θεό είναι μηδαμινό και χάνεται μπροστά στην άπειρη αγκαλιά του.
Αφού λοιπόν ξεσπάσεις, αφού τα “πεις ένα χεράκι” στον Θεό, μετά σιώπα. Σιώπα για να ακούσεις τον Θεό. Σιώπα για να αισθανθείς την παρηγοριά Του. Σιώπα για να απαλύνει την πληγή σου με το άγγιγμά Του.
Η προσευχή μπορεί να δράση τόσο ευεργετική στη ζωή μας, που εάν γνωρίζαμε το μέγεθος της ευεργεσίας θα την κάναμε κύρια δραστηριότητα της ζωής μας.
Δυστυχώς όμως αγνοούμε την ευεργετική επίδραση της προσευχής στην καθημερινότητά μας, στα μικρά και μεγάλα ζητήματα της ζωής μας.
Είναι φοβερό πόσο πολύ ο Θεός μας ακούει. Δεν υπακούει σε κάθε τι που Του ζητάμε, όμως ακούει. Κι ευτυχώς δεν υπακούει, διότι πολλά που ζητούμε μάλλον δεν είναι για...

Μόρφου Νεόφυτος: Τον Άγιο Παΐσιο τον γνώρισα το 1982 και μου είπε… (ΒΙΝΤΕΟ)

Μόρφου Νεόφυτος: Τον Άγιο Παΐσιο τον γνώρισα το 1982 και μου είπε...
Μόρφου Νεόφυτος: Τον Άγιο Παΐσιο τον γνώρισα το 1982 και μου είπε… (ΒΙΝΤΕΟ)
Ο Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος σκιαγραφεί την προσωπικότητα και την αγιότητα του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου, όπως ο ίδιος Τον γνώρισε.


Από καιρού εις καιρόν επήγαινα στο Αγιώνυμο Όρος και βεβαίως δεν το κρύβω ότι ο μεγάλος μαγνήτης ήταν η προσωπικότητα του Οσίου Παϊσίου.
Και δεν ήταν ο μαγνήτης μόνο για μένα, ήταν για πάρα πολλούς ανθρώπους και αρκετούς από τους παρόντες γνωρίζω πολύ καλά ότι ήταν μέσα στις προτεραιότητες τους η συναναστροφή με τον γέροντα Παΐσιο.
…Όταν με πήρε τηλέφωνο ένας δημοσιογράφος και μου είπε:
«Πανιερώτατε εσύ εγνώρισες τον γέροντα Παΐσιο, τώρα επίσημα πλέον είναι και άγιος αγιοκαταταχθής στο αγιολόγιον της εκκλησίας πες μας δυο λόγια πως αποτιμάς την αγιότητά του».
Τον άγιο Παΐσιο τον γνώρισα το 1982 όταν ήμουν φοιτητής νομικής. Ήταν ο άνθρωπος που περίμενε να ακούσει κάτι πονεμένο για να έχει καρδιακή προσευχή και ήταν πάντοτε εν αναμονή στο ακουστικό του σύγχρονου κόσμου. Ένας ασκητής για τον κόσμο.
Του άνοιγες την καρδιάν σου και σου άνοιγε τον νουν. Φως Χριστού φαίνει πάσι.
Επέμενε να μην πάω στο Άγιον Όρος μοναχός. Στην Κύπρο να πας μου είπε. Να κάνετε βάσεις πνευματικές και αυτές οι βάσεις θα διώξουν τις βάσεις.
Όταν του είπα δεν κατάλαβα το τελευταίο μου είπε χαριτολογώντας Αμερικανάκι είσαι και δεν καταλαβαίνεις; Ελληνικά μιλώ.
Το πρόβλημα της Κύπρου είναι πνευματικόν. Τώρα εφαρμόζεται ο πνευματικός νόμος.
Όταν φτιάξετε μοναστήρια, σε κάποιους άλλους είπε όταν φτιάξετε σταυροβούνια, ενορίες σαν τις δικές σας, οικογένειες Ορθόδοξες ελπίζω σαν τις δικές σας τότε οι βάσεις της αμαρτίας και της κατοχής θα εξαφανιστούν.
Με έβγαλε έξω στην αυλή του κελιού του και σχημάτισε στο χώμα ένα μεγάλο ορθογώνιο σχήμα. Το μοίρασε σε δυο τετράγωνα και μου είπε: «Θα ρθει καιρός που θα φτιάξεις μοναστήρια. Δυο αυλές να κάνεις. Μια για τους λαϊκούς και μια δεύτερη μόνο για μοναχούς ή για μοναχές».
Εγώ απόρησα για αυτά που μου είπε. Ήμουν ένας απλός φοιτητής και υπενθυμίζω ότι το ‘82 ήμουν μόνο 20 χρονών.
… Πράγματι αργότερα ως ιερομόναχος και...

Η αγράμματη γιαγιά που έμαθε το Ευαγγέλιο απ’ έξω!


~ Κάποια αγράμματη αλλά ευσεβής γιαγιά, πήγε μια μέρα στην Εκκλησία και άκουσε τον ιεροκήρυκα να λέει:
– Αυτός που δεν διαβάζει την Αγία Γραφή, δεν θα σωθεί!
Η γιαγιά μόλις άκουσε το λόγο αυτόν χλώμιασε, απογοητεύτηκε και γυρίζοντας σπίτι, λέει στην κόρη της:
– Παιδί μου θα κολαστώ, διότι δεν διαβάζω την Αγία Γραφή!
Η κόρη της προσπάθησε να την καθησυχάσει, αλλά ματαίως…
Μια μέρα, αποφάσισε η γιαγιά να πάει σε έναν φωτισμένο γέροντα, για να την βοηθήσει. Η γιαγιά μόλις τον είδε, του λέει:
– Πάτερ μου, δεν θα σωθώ, διότι δεν διαβάζω την Αγία Γραφή, διότι είμαι αγράμματη!
Ο γέροντας όμως την καθησύχασε και της είπε:
– Και πώς σώθηκαν τόσοι και τόσοι αγράμματοι άνθρωποι γιαγιά; Μάλιστα έχουμε και Αγίους, που ήταν τελείως αγράμματοι! Αυτοί πως σώθηκαν; Τα γράμματα δεν σώζουν, αλλά ούτε και η αμορφωσιά κολάζει. Λοιπόν γιαγιά, θα κάνεις το εξής: Θα παίρνεις το Ευαγγέλιο, θα το ανοίγεις στην πρώτη σελίδα, θα βάζεις την παλάμη σου πάνω στο Ευαγγέλιο και μετά θα πηγαίνεις στο εικονοστάσι και θα λες την εξής προσευχή: ”Χριστέ μου, αυτά που γράφεις στο Ευαγγέλιο, βάλτα μέσα στην καρδιά μου!”. Την άλλη μέρα θα βάζεις την παλάμη σου στην δεύτερη σελίδα κ.ο.κ.
Η γιαγιά εφάρμοσε κατά γράμμα τα λόγια του γέροντα για αρκετούς μήνες. Μια μέρα στο σπίτι παίζανε τα εγγονάκια της και άρχισαν να μιλάνε άσχημα και να κατακρίνουν. Η γιαγιά το άκουσε και τα παρατήρησε, λέγοντάς τα:
– Παιδιά μου, μην κρίνετε για να μην κριθείτε!
Κόκκαλο η κόρη της!
– Μάνα, αυτό που είπες, από που το ...