Η μουσουλμάνα που έγινε μοναχή στην Τήνο..


Η περίπτωση της μοναχής Αγαθονίκης της Τήνου, και το πώς δηλαδή την διάλεξε ο Χριστός μέσα από το γένος των μισοχρίστων και μισελλήνων Οθωμανών για να γίνει Ορθόδοξη μοναχή σε μοναστήρι Του, είναι μία πολύ χαρακτηριστική περίπτωση…
Η μοναχή Αγαθονίκη, πού κοιμήθηκε στα 1981, καταγόταν από τα βάθη της Μικράς Ασίας. Το μουσουλμανικό της όνομα ήταν Αλί Μουλά. Ο πατέρας της ήταν Χότζας.
Διέθετε σοφία και πείρα και έτσι πολλοί τον επισκέπτονταν για να ζητήσουν την πολύτιμη συμβουλή του.
Συνήθιζε όμως να λέει: «Κάποιο απ’ τά παιδιά μου θα προδώσει την θρησκεία μας και θα γίνει κακό γκιαούρ». Το παιδί μεγάλωνε και διακρινόταν για την σεμνότητα και την φιλοτιμία του. Αγαπούσε ιδιαίτερα τους Χριστιανούς και ένιωθε κάτι να την μαγνητίζει και να την τραβά κοντά τους…
Η ευκαιρία που έψαχνε για να αποκολληθεί από την οικογένειά της, κατά θεία φώτιση βέβαια, της δόθηκε στις ημέρες τού ξεριζωμού των Ελλήνων της Μικράς Ασίας με τά γεγονότα του 1922.
Μικρό κοριτσάκι 9 χρόνων ήταν, όταν ξέκοψε από το πατρικό της και ακολούθησε τους καταδιωκόμενους Χριστιανούς. ’Έραψε μάλιστα στον ποδόγυρο της φούστας της ένα μασουράκι λίρες για τά έξοδά της.
Στο λιμάνι την περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη: ο γαμπρός της, που ήταν δικαστικός, βρισκόταν μαζί μέ άλλους Τούρκους στην προβλήτα και επέβλεπαν τους Χριστιανούς, που σαν ζώα εγκατέλειπαν τά πατρογονικά τους χώματα.
Ή μικρή Αλί, για να ξεφύγει την προσοχή του, κρύφτηκε κάτω από την φαρδιά φούστα μιας εύσωμης χριστιανής και έτσι μπήκε απαρατήρητη στο καράβι. Το καράβι έφτασε στην Μυτιλήνη, όπου και έμεινε κοντά σε διάφορες χριστιανικές οικογένειες για ένα εξάμηνο.
Από κει ήλθε μέ κάποια άλλη οικογένεια στις Σέρρες και από κει στην Καβάλα και στο τέλος στην Δράμα.
Επειδή ήταν καλό, υπάκουο και πρόθυμο παιδί, αγαπήθηκε πολύ από τούς Χριστιανούς, πού την είχαν σαν δικό τους παιδί.
Κάποτε στο σπίτι πού έμενε έκαναν ευχέλαιο και άκουσε τον ιερέα πού έλεγε ότι δεν πρέπει να πεταχτεί το περιεχόμενο του κανδηλιού.
’Έτσι εκείνη το πήρε και ήπιε όλο το περιεχόμενο: το λάδι, το κρασί και την φυτιλήθρα μαζί μέ το φυτίλι.
Το βράδυ είδε στον ύπνο της τον Τίμιο Πρόδρομο που της είπε: «Καλό είναι αυτό πού έκανες, παιδί μου, άλλα αν δεν βαπτιστείς, δεν ωφελείσαι».
Από τότε η επιθυμία της να βαφτισθεί φούντωνε μέσα της καθημερινά όλο και πιο πολύ. Όμως κανείς δεν την βοηθούσε να πραγματοποιήσει τον πόθο της• όλοι φοβόντουσαν τα αντίποινα, αν γινόταν γνωστό το γεγονός από τους ομοεθνείς της.
Τελικά βαπτίστηκε στα μέρη της Καβάλας και πήρε το όνομα Σοφία. Τα χρόνια κυλούσαν, η μικρούλα έγινε μια όμορφη νεαρή κοπέλα πού επιθυμούσε να αφιερωθεί τελείως στον Χριστό χωρίς να ξέρει τίποτε για μοναχισμό.
Από πληροφορίες άλλων ανθρώπων, ξεκίνησε να κάνει προσκύνημα στην Τήνο (είχε ωστόσο οραματιστεί την Μεγαλόχαρη που την καλούσε στο Ιερό Νησί…)
Εκεί παρέμεινε για έξι μήνες και διανυκτέρευε στο προαύλιο της Ευαγγελίστριας. Η κακοπάθειά της αυτή συγκίνησε τον Εικονοφύλακα τού Ιερού Προσκυνήματος Παντελή Φιλιππούση, ο οποίος εκτός από τα αναγκαία για την διατροφή και την διαμονή της, της προσέφερε και καταφύγιο.
Την προστάτευσε επίσης, διότι είχε σε κτήμα του ένα οικογενειακό εκκλησάκι στο όνομα της Αγίας Σοφίας.
Ο προστάτης της μαζί μέ τον ιερέα Στυλιανό Κορνάρο και τον  πατέρα του Νικόλαο την έφεραν στο Κεχροβούνι. Όταν τότε φθινόπωρο τού 1938 και η Σοφία ήταν 25 χρόνων.
Η Ηγούμενη Θεοφανώ Βιδάλη χάρηκε πού είδε την κοπέλα, άλλα αρνήθηκε να την κρατήσει. Φοβόταν μήπως την αναζητήσουν οι δικοί της και καταστρέψουν το μοναστήρι.
’Έδωσε τότε εντολή να επιστρέψει στην Ευαγγελίστρια. Τελικά όμως υποχώρησε, όταν είδε τον ζήλο της κοπέλας, και την όρισε ως υποτακτική της τυφλής Γερόντισσας Ελισάβετ Καραζεπούνη από το Καστελλόρριζο.
Αυτή εξαιτίας της αρρώστιας της και της αρρώστιας της κατάκοιτης υποτακτικής της Κασσιανής κατέβηκε με αγωγιάτη και δύο ζώα στην Ευαγγελίστρια για να την φέρει πίσω στην Μονή κοντά της.
Η Γερόντισσά της με χαρά την έντυσε δόκιμη και την έγραψε ως αδελφή της Μονής στο Μοναχολόγιο μέ το δικό της επίθετο, Καραζεπούνη.
Μεγαλόσχημη έγινε το 1942 από τον Μητροπολίτη Σύρου-Τήνου Φιλάρετο. Ήταν ημέρες στερήσεως για το μοναστήρι λόγω της κατοχής και για κέρασμα πρόσφεραν σταφύλια…
Η αδελφή Αγαθονίκη δεν μιλούσε ποτέ Τούρκικα ούτε συζητούσε για την θρησκεία της ή τα προσωπικά της. Της ήταν αρκετό ότι είχε δει τά καλά των Χριστιανών και είχε βιώσει τά κακά των Τούρκων…
’Έκανε πολύ προσευχή μέ το κομβοσχοίνι, επειδή δεν ...

Μαυροβούνιο: Εντείνονται οι διώξεις κατά της Ορθόδοξης Εκκλησίας – Νέες συλλήψεις ιερέων μετά τις λιτανείες


Μαυροβούνιο: Εντείνονται οι διώξεις κατά της Ορθόδοξης Εκκλησίας – Νέες συλλήψεις ιερέων μετά τις λιτανείες
Βαθαίνει η κρίση στο Μαυροβούνιο, με τις αρχές της χώρας να εντείνουν τις διώξεις τους εναντίον της Ορθοδόξου Εκκλησίας, παρά τις έντονες αντιδράσεις του κόσμου.
Χθες, ξεκίνησαν εκ νέου οι πορείες διαμαρτυρίας σε πολλές πόλεις του Μαυροβουνίου, ενάντια στον νόμο για τις θρησκευτικές ελευθερίες, μετά από διακοπή περίπου 3 μηνών, εξαιτίας των περιοριστικών μέτρων για την ...πανδημία.
Οι πορείες αυτές, αν και είχαν δηλωθεί στις κατά τόπους αστυνομικές διευθύνσεις, προκάλεσαν την παρέμβαση των αρχών, οι οποίες επέδωσαν κλήσεις σε Ιερείς προκειμένου να καταθέσουν.
Στο πλαίσιο αυτό, συνελήφθησαν, κρατούνται από χθες και θα κληθούν σε απολογία  οι Μίρτσετα Σλιβάντσανιν από την Ποντγκόριτσα και Ζέλικο Τσάλιτς  από το Ντανίλοβγκραντ.

Αξίζει να σημειωθεί ότι τόσο από την Μητρόπολη Μαυροβουνίου και Παραθαλασσίας, όσο και στις κατά τόπους ενορίες δόθηκαν οδηγίες για σεβασμό των υγειονομικών μέτρων.
Η αστυνομία της Ποντγκόριτσα προσπάθησε να συλλάβει τον π. Μίρτσετα και στην αρχή της Θείας Λειτουργίας , αλλά οι συγκεντρωμένοι δεν το επέτρεψαν. Μετά τη λειτουργία, δύο επιθεωρητές του επέδωσαν κλήση και τον προσήγαγαν στον τμήμα. Ο ιερέας μετέβη στο Κέντρο Ασφαλείας στην Ποντγκόριτσα μετά τις 10:30 μ.μ. για να δώσει κατάθεση όπου συνελήφθη και θα οδηγηθεί σήμερα στον εισαγγελέα, ο οποίος θα αποφασίσει για την περαιτέρω κράτησή του ή την απελευθέρωσή του. Ανάλογη τύχη είχε κι ο π. Ζέλικο.


Ο Μητροπολίτης Μαυροβουνίου π. Αμφιλόχιος που ήταν στη σύλληψη του π. Μίρτσετα απευθύνθηκε στους αστυνομικούς και ζήτησε να συλλάβουν τον ίδιο και να τον πάνε στην φυλακή.
«Ο πατέρας Μίρτσετα κλήθηκε από την αστυνομία. Είπα στον επιθεωρητή ότι ο μόνος αρμόδιος να ...

Γιατί ευωδιάζει η κάρα του Γέροντα Ιωσήφ απ’ το στόμα;


Ένας από τους μεγαλύτερους σύγχρονους ασκητές της Ορθοδοξίας ο Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής.
Η πνευματική παρακαταθήκη που μας άφησε είναι πολύ μεγάλη και σπουδαία. Από την «ρίζα» του Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστού προέρχονται άμεσα περισσότεροι από χίλιοι μοναχοί και μοναχές, που ανάγουν την πνευματική τους πατρότητα στον μακάριο αυτόν Γέροντα… Την ευχή του να έχουμε.
Όταν κάναμε την εκταφή του Γέροντος, τρία χρόνια μετά την κοίμησί του, τον βγάλαμε κεχριμπάρι, αυτό είναι σημείο αγιότητος. Όλα τα άγια λείψανά του ήσαν όπως το κεχριμπάρι.
Στην εκταφή, όλοι οι παραδελφοί έλεγαν, εγώ θα πάρω αυτό, εγώ θα...

Πολλοί χάνουν την πίστη τους, επειδή νομίζουν ότι αν υπήρχε ο Θεός, το κακό δεν θα ήταν σε τόση έξαρση




Εφόσον παραδέχεσαι ότι ο Θεός είναι αξιόπιστος και δυνατός, πίστευέ Τον και θα μετέχεις στις ευλογίες Του. Αν όμως το παίρνεις αψήφιστα το πράγμα, σημαίνει ότι δεν πιστεύεις. Όλοι πιστεύουμε, ότι είναι δυνατός ο Θεός. Επίσης πιστεύουμε, ότι τα πάντα μπορεί να κάνει, αλλά είναι ανάγκη να έχεις πίστη μέσα σου και για τις προσωπικές σου υποθέσεις, ότι δηλαδή και σε σένα θα κάνει θαυμαστά σημεία. 
(Αββάς Ευπρέπιος)
 

Η πίστη οδηγεί τον άνθρωπο στο φόβο. Ποιό φόβο; Να φοβάται την αμαρτία. Να φοβάται να μη λυπήσει τον Θεό. Ο φοβούμενος ταπεινώνεται. Και εκείνος που είναι ταπεινός έχει μέσα του το Άγιο Πνεύμα. 
(Γέροντος Φιλόθεος Ζερβάκος)
 

Ο πιστός άνθρωπος είναι σαν τη φωτιά και ο άπιστος είναι σαν τον πάγο. Η φωτιά που είναι η αγάπη, λιώνει τον πάγο, ενώ ο πάγος δεν ...

Πῶς ἀποδεικνύεται, ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ μόνη ἀληθινὴ πίστη



+ Δημήτριος Παναγόπουλος Ἱεροκήρυκας
Ἄν σὲ ρωτήσει κάποιος:
- Πῶς ἀποδεικνύεται, ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ μόνη
ἀληθινὴ πίστη.

Τί θὰ τὸν ἀπαντήσεις;

Θὰ τοῦ πεῖς ὅτι:
α) τὸ Ἅγιο Φῶς δίδεται θαυματουργικῶς μόνο στοὺς Ὀρθοδόξους καὶ σὲ...
κανέναν ἑτερόδοξο ἢ ἀλλόδοξο!

β) μόνο ὁ Ὀρθόδοξος παπᾶς ἐκβάλλει δαιμόνια ἀπὸ ἕναν δαιμονισμένο! Στοὺς ἑτερόδοξους καὶ ἀλλόδοξους κληρικούς, ὁ δαίμονας ἀδιαφορεῖ...

γ) μόνο ὁ τάφος τοῦ Χριστοῦ εἶναι κενός. Κανένας ἄλλος τάφος ἀρχηγοῦ θρησκείας, δὲν εἶναι κενός. Ὁ κενὸς τάφος τοῦ Χριστοῦ, εἶναι μιὰ ἀπόδειξη τῆς Ἀναστάσεως καὶ τῆς ὀρθῆς πίστεώς μας.

δ) μόνο στὴν Ὀρθοδοξία συναντᾶς Ἅγια λείψανα. Ὅλοι οἱ ἰατροὶ τοῦ κόσμου, ποὺ ἐξέτασαν Ἅγια λείψανα (ἄλλα ἦταν ἄφθορα καὶ ἄλλα εὐωδίαζαν), σήκωσαν ὅλοι τους ψηλὰ τὰ χέρια, μὴ...

Υπομονή στις θλίψεις


Αχ, τι να σας πώ τώρα. Να σας πώ και αυτό, καίτοι αυτό είναι ένα απόρρητο της ζωής μου, αλλά για την αγάπη σας, να πούμε, γιατί κι εσείς άνηψάκια μου είσαστε, θα σας το πώ.


Το έκζεμα το οποίο έχω, αυτήν την πληγή που έχω στο ποδάρι, το ‘χω από δεκαπέντε χρονών. Δοκίμασα διάφορα φάρμακα, τίποτε. Τώρα που πέρασε η ηλικία, τότες περισσότερο επιδεινώθη το πράγμα. Καθήμενος στο κρεβάτι, το ονομάζω το “κρεβάτι του πόνου” εγώ. Διότι να καθίσω όπως καθόσαστε εσείς, δεν μπορώ. Θα καθίσω λίγο, δεν μπορώ, κατεβαίνουν τα αίματα και πονάει περισσότερο η πληγή, ενώ έτσι, τρόπον τινά, αν βάλεις κι ένα έτσι μαξιλάρι και σηκώνεις λιγάκι το ποδάρι πιο ψηλά, κατεβαίνουν κάτω τα αίματα και ελαφρώνεται ο πόνος. Ε, τη νύχτα προσπαθώ έτσι να ελαφρώσω τον πόνο.

Αλλά καθήμενος εδώ μου δημιουργήθηκε και κύστη κόκκυγος. Όταν το σκέπτεσθε αυτό, είναι το πλέον φρικωδέστερο, να πούμε. Διότι είναι… πολύ πόνο! Πώς να καθίσεις, βρε παιδί μου;

Πώς να καθίσεις; Στο κρεβάτι κάθεσαι. Θα καθίσεις λίγο έτσι, θα καθίσεις λιγάκι δεξιά, λιγάκι αριστερά. Υπομονή· γυρίζεις δεξιά. Δεξιά ο γλουτός εκεί σε πονάει, μετά από μισή ώρα σε πονάει· όχι σε πονάει, σε τσούζει, σε προειδοποιεί ότι θ’ ανοίξει πληγή. Γυρίζεις αριστερά. Πάλι μισή ώρα που κάθεσαι αριστερά, πάλι σε τσούζει, σε πονάει, σε ειδοποιεί ότι θ’ ανοίξει πληγή.

Μα εδώ θ’ ανοίξει πληγή, δεξιά θ’ ανοίξει πληγή, αριστερά θ’ ανοίξει πληγή, έτσι ανάσκελα που κάθεσαι πάλι πληγή προμηνύει· έ, τότες εγώ πως να καθίσω; Δοκίμασα να καθίσω μπρούμυτα, μα μπρούμυτα μπορείς να καθίσεις;

Υπομονή, υπομονή, υπομονή, υπομονή, έωσότου μια φορά δεν άντεξα κι έπεσα σε απόγνωση! Μόνο που ...

Συνεργείο διάσωσης και επισκευών

Προσευχή του Αγίου Όρους: Αν τη λέτε κάθε πρωί τίποτα κακό δεν θα ...

Λίγα λόγια για την εν Χριστώ ζωή
Θ. Ι. Ρηγινιώτης
πηγή: ΟΟΔΕ



Τα μέσα που παρέχει στον άνθρωπο η Εκκλησία για τη σωτηρία –δηλαδή για την ένωσή του με το Θεό και τους συνανθρώπους του– είναι πολλά. Είναι βοηθητικά μέσα. Δε σώζουν τον άνθρωπο «μαγικά», αλλά προσελκύουν τη θεία χάρη, η οποία ενισχύει την αγάπη του και με αυτή την αγάπη ο άνθρωπος σώζεται. Μπορεί, επαναλαμβάνω, να μείνουν χωρίς αποτέλεσμα. Όμως χωρίς αυτά είναι πολύ οδυνηρό και συνεπώς δύσκολο για τον άνθρωπο να ξεφύγει από το Εγώ του (μήπως εγώ νομίζω ότι έχω ήδη ξεφύγει; πώς μπορώ να το ξέρω; το να κάνω διάγνωση στον εαυτό μου είναι δικαίωμά μου, όμως δεν είναι ασφαλές, ακόμη κι αν έχω ιατρικές γνώσεις). Αναφέρω τα παρακάτω:
1. Η προσευχή. Πρόκειται για το εκπληκτικό κανάλι άμεσης επικοινωνίας του ανθρώπου με το Θεό. Κατ’ ουσίαν, όλες οι χριστιανικές τελετές («ακολουθίες») είναι προσευχές. Υπάρχει όμως και η προσωπική προσευχή, που μπορεί να γίνεται παντού και πάντα. «Κάθε έργο που έγινε από αγάπη Χριστού φέρει τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, όμως αυτό κατορθώνεται ευκολότερα με την προσευχή, γιατί αυτή αποτελεί το όργανο που διαθέτουμε. Μπορεί να τύχει να θέλετε να πάτε στην εκκλησία, αλλά η εκκλησία να μην είναι κοντά ή να έχει τελειώσει η ακολουθία. Ή να έχετε την επιθυμία να ελεήσετε κάποιον πτωχό, αλλά πτωχός να μην υπάρχει. Ίσως επιθυμείτε να γίνετε απαθής, αλλά δεν έχετε γι’ αυτό δυνάμεις. Για την προσευχή όμως υπάρχει πάντοτε δυνατότητα. Η προσευχή είναι προσιτή τόσο στον πλούσιο όσο και στον πτωχό, τόσο στον εγγράμματο όσο και...