Σήμερα η Εκκλησία μας εορτάζει, αποδεχόμενη την ιδιαίτερη ευλογία που αποτελεί η κατάθεση της Τιμίας ζώνης της Θεοτόκου στο Ναό της στην Κωνσταντινούπολη. Είναι ανάγκη να θυμηθούμε την απόφαση της Θεομήτορος «ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου», και ότι και η παρούσα εορτή της Παναγίας μας θεωρείται κατάλληλη, για να προβληθή η μεγάλη αλήθεια, πως πρέπει δηλ. να δεχόμαστε με ευχαρίστηση τις εντολές και το θέλημα του Θεού ως «ζώνη ασφαλείας» και να νομίζουμε τον Θείο Νόμο ως κλοιό που περισφίγγει και προστατεύει τη ζωή μας.
Η Υπεραγία Θεοτόκος είναι αφ’ ενός μεν η «Κεχαριτωμένη», της οποίας η ωραιότητα και το κάλλος ελκύει τις ψυχές μας και...
σαγηνεύει τις καρδιές μας και αιχμαλωτίζει την ευλάβειά μας, αφ’ ετέρου δε προβάλλει ενώπιόν μας ως μια δυνατή και ανεπανάληπτη προσωπικότητα. Περιζώννυται ως ρομφαία την Τιμία Ζώνη της, όπως αρμόζει σε κάθε σεμνή γυναικεία εμφάνιση• και είναι καθήκον κάθε χριστιανός να περιζώνεται με δύναμη και θέληση αλλά και με την χάρη του Θεού και να αγωνίζεται «ένεκεν αληθείας και πραότητος και δικαιοσύνης».Και περί αληθείας μεν, γιατί, όπως μας πληροφορεί ο προφήτης Ησαϊας, «άνθρωπος τη οδώ αυτού επλανήθη» (Ησαϊας 53, 6) και επί πλέον «πονηροί άνθρωποι και γόητες προκόβουσιν επί το χείρον πλανώντες και πλανώμενοι» (Β’ Τιμ. 3-13) και έχουν λαθεμένη ιδέα για την αξία της πίστεως και της αρετής. Τότε επιστρατεύεται η ανθρώπινη πονηρία, το ψέμα και η απάτη, και ο κόσμος «παραμορφώνεται», μεταβάλλεται σε κοινωνία πλανώντων και πλανωμένων.
Η Κυρία Θεοτόκος, προβάλλουσα ως έμβλημα την τιμία Ζώνη της, το ιερό αυτό κειμήλιο που αποτελούσε μικρό εξάρτημα της ενδυμασίας της και ανήκε στα ατομικά είδη της προσωπικής της χρήσεως, προτρέπει όλους τους χριστιανούς να περιζωσθούν με πίστη και ζήλο και αποφασιστικότητα και να αγωνισθούν «ένεκεν αληθείας», για να διαλυθούν οι πλάνες που υπάρχουν. Και να μάθη ο κόσμος όχι με λόγια αλλά με το φωτεινό παράδειγμα των χριστιανών την αξία της χριστιανικής ζωής και να ελκύουν «τη ωραιότητι και τω κάλλει». Συνιστά επίσης η Μητέρα του Φωτός να αγωνιστούμε ένεκεν της αληθείας αλλά μετά πραότητος, γιατί η ειρήνη μεταξύ των ανθρώπων, αυτή που επιτυγχάνεται μετά «πραότητος», είναι χριστιανική επιδίωξη, είναι καρπός αρετής και επιδίωξη αγία.
Ο θυμός, η διαμάχη και η φιλόνεικη διεκδίκηση πρέπει να αποβληθούν από τη ζωή μας, για να μπορούμε να λέμε «ευλογητός ο Θεός ο περιζωννύων με δύναμιν και έθετο άμωμον την οδόν μου» (ψαλμ. 17, 32) και περιζωσμένοι τη ρομφαία της χάριτος να αγωνιζόμαστε ένεκεν αληθείας μετά πραότητος. Όμως για να υπάρξη ειρήνη και αρμονία στις διαπροσωπικές μας σχέσεις, πρέπει να υπάρχη δικαιοσύνη και αναγνώριση του δικαίου του άλλου κατά το Δαυιτικόν «Έλεος και αλήθεια συνήντησαν, δικαιοσύνη και ειρήνη κατεφίλησαν». Η αλήθεια προϋποθέτει αγάπη, η αγάπη γεννά την πραότητα και την ειρήνη και πάντα ταύτα, αλήθεια, αγάπη, ειρήνη, πραότης προϋποθέτουν την δικαιοσύνη.
Ο ιερός υμνογράφος, απευθύνει προς την Θεοτόκον την δέηση• «περίζωσον δύναμιν ημάς Παρθένε, τη Ζώνη Σου, κατ’ εχθρών ενισχύουσα ημάς», για να αναδειχθούμε άξιοι και πρόθυμοι για αγώνες «ένεκεν αληθείας και πραότητος και δικαιοσύνης». Αμήν.
Η/Υ ΠΗΓΗ:
Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου Προδρόμου Καρέα
http://www.orp.gr/wordpress/?p=18407
