«Πού είναι ο Θεός σου τώρα;» Βρετανός καθηγητής γελά με ασκητή του Άθω… ώσπου παγώνει

 

Τι σημαίνει “να ζεις με τον Θεό” όταν έχεις οικογένεια και δουλειά; - Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης

Νιώθω ένα χαστούκι στο μάγουλο, σηκώνω τα μάτια και βλέπω τον Άγιο Σπυρίδωνα

Από διήγηση του π. Γεράσιμου Φωκά

Ξέρετε, μου είχε δημιουργηθεί η εντύπωση ότι οι άγαμοι βρίσκονται υψηλότερα στην κλίμακα της αγάπης του Θεού.Δίπλα μου ήταν ένα βιβλίο για τη ζωή του Αγίου Σπυρίδωνα, και σκεπτόμενος τον Άγιο έγγαμο, πάλι αυτός ο λογισμός πήρε θέση στη σκέψη μου, οπότε νιώθω ένα χαστούκι στο μάγουλο. Σηκώνω τα μάτια και τότε βλέπω τον Άγιο Σπυρίδωνα ζωντανό και θυμωμένο μπροστά μου, αυστηρά να με ρωτάει πώς και το πιστεύω αυτό; Ο ίδιος δεν ήταν έγγαμος, ο Απόστολος Ανδρέας δεν ήταν έγγαμος; Ο Απόστολος Πέτρος δεν ήταν έγγαμος;

Όταν συνήλθα από αυτή την ψυχρολουσία, άνοιξα το βιβλίο και άρχισα να διαβάζω για τη ζωή του Αγίου Σπυρίδωνα. Έφτασα στο σημείο που έλεγε ότι ο Άγιος πάντα είχε μεγάλη αγάπη και...

Η εμφάνιση του Αγίου Σπυρίδωνος και ο Άγιος Παΐσιος

 Τα Καλογέρια έλεγαν στον Γέροντα να αγοράσουν βακαλάο, μια που δεν βρήκαν ψάρια. Ο Γέροντας τους έλεγε:

–Κάντε υπομονή, ο Άγιος Σπυρίδων θα μας φέρει ψάρια. Και συνέχεια έκανε κομποσκοίνι.

Ενώ είχαν χάσει πια την υπομονή τους τα Καλογέρια και ήταν καταστεναχωρημένα, γιατί η ώρα είχε πλησιάσει και έπρεπε να μαγειρέψουν, ακούνε ξαφνικά να χτυπάν την πόρτα. Ανοίγουν και τι να ιδούν! Δύο ψαράδες με...

«Εγώ είμαι αυτός που φροντίζεις και κάθε απόβραδο μου ανάβεις το καντήλι»

 «Η γριά Στυλιανή, που είχε υπό την φροντίδα της το δισυπόστατο ναό του Αγίου Σπυρίδωνος (στην Πάρο), διακρινόταν για την ευλάβειά της, τη σοβαρότητα και τη σεμνότητα του ήθους της.

Είχε ζήσει για χρόνια στην ξενιτειά μα τίποτε δεν είχε αλλάξει πάνω της, μήτε η κόμμωση, μήτε η ενδυμασία – παλαιικιά γυναίκα και στην εμφάνιση και στους τρόπους. Πολλά χρόνια χήρα, μύριζε λιβάνι και κερί. Στις βεγγιέρες είχε το δικό της λόγο, που δεν τον άκουσε, αλλά τον έζησε.
Εδιηγείτο, λοιπόν: «Την εποχή κατά την οποία η ελονοσία μάστιζε τον κόσμο, βγήκα μια φεγγαρόλουστη νύχτα προς νερού μου. Βλέπω μπρος στα χαλάσματα του σπιτιού μας γέροντα με ψάθινο σκουφάκι να μαζεύει σκουπίδια και κάθε άχρηστο και βρώμικο πράγμα. Τον πλησίασα και σεβαστικά τον ρώτησα:

– Τι κάνεις αυτού, Γέροντα;
Και μου αποκρίθηκε:
– Καθαρίζω τον τόπο, γιατί όλοι θα...

Το θαύμα του Αγίου Σπυρίδωνος στο Μεσολόγγι

Στις 12 Δεκεμβρίου 2018 ημέρα Τετάρτη η Αγία μας Εκκλησία γιορτάζει τη μνήμη του Αγίου Σπυρίδωνος Επισκόπου Τριμυθούντος του Θαυματουργού. Ο Άγιος Σπυρίδων είναι πολιούχος της Ιεράς Πόλεως του Μεσολογγίου, της Κέρκυρας, όπου στον ομώνυμο Ιερό Ναό βρίσκεται αδιάφθορο το λείψανό Του, της Βόνιτσας, του Πειραιά, της Κισάμου Χανίων Κρήτης και της Ελαφονήσου Πελοποννήσου. Ανά την Ελλάδα βρίσκονται Ιεροί Ναοί και παρεκκλήσια όπου και εκεί με κάθε λαμπρότητα γιορτάζεται την ημέρα εκείνη, ο Άγιος Σπυρίδωνας.
Ο Άγιος Σπυρίδων γεννήθηκε το 270 μ. Χ. στο χωριό Άσκια. Σύμφωνα με τον μαθητή του και πρώτο Επίσκοπο Λευκωσίας Άγιο Τριφύλλιο. Το χωριό Άσκια ήταν το κατεχόμενο σήμερα χωριό της Επαρχίας Άσσια Αμμοχώστου της Κύπρου, κοντά στη Τριμυθούντα. Οι γονείς του Αγίου, βοσκοί το επάγγελμα, ως οικογένεια ήταν αρκετά εύποροι, πολύ ενάρετοι και πιστοί, μεγάλωσαν τον Σπυρίδωνα κοντά στη Εκκλησία. Ο Σπυρίδων αν και δεν έλαβε μεγάλη μόρφωση συνέχισε και αυτός να είναι βοσκός.
Αχώριστος σύντροφό του ήταν η Αγία Γραφή και πολλές ήταν η στιγμές που καλούσε και άλλους βοσκούς για να διαβάζουν μαζί του την Αγία Γραφή. Στην εποχή του υπήρξαν πολλοί διωγμοί κατά των χριστιανών. Με την βοήθεια και προτροπή των γονιών του παντρεύεται μια χωριανή του όπου απέκτησε μία κόρη που την ονόμασε Ειρήνη. Μετά από λίγο χρονικό διάστημα έχασε την αγαπημένη του σύντροφο και έμεινε μόνος με τη χαριτωμένη κόρη του. Παρηγοριά είχε πάντα τα λόγια του Κυρίου Του, γιατί τα λόγια του Κυρίου τέτοιες στιγμές ξεκουράζουν την ψυχή του ανθρώπου.
Όταν πέθανε ο ιερέας του χωριού του όλοι οι συγχωριανοί του τον κάλεσαν και τον παρακάλεσαν να χειροτονηθεί αυτός ιερέας και να γίνει αυτός ποιμένας των ψυχών των. Μετά από αυτό το γεγονός κλήρος και λαός ανέδειξαν πρώτο Επίσκοπο Τριμυθούντος τον πράο και ταπεινό Σπυρίδωνα που σε όλη του τη ζωή ήταν η προσωποποίηση της καλοσύνης και της αγάπης. Η Αγιότητά του ήταν θαυμαστή και είναι πάρα πολλά τα θαύματα που έκανε με τη βοήθεια του Χριστού μας και δίκαια η Εκκλησία μας του έδωκε την προσωνυμία του θαυματουργού Αγίου.
Κάποτε στην Κύπρο υπήρξε μεγάλη ανομβρία μετά από πολλές κατανυκτικές προσευχές προς τον Άγιο Σπυρίδωνα η ανομβρία σταμάτησε και ...

Ἡ πιὸ εὔκολη ἁμαρτία

 

Ἅγιος Δωρόθεος

Συμβαίνει νὰ κάνει κάποιος ἀδελφὸς μερικὰ πράγματα μὲ ἁπλότητα. Αὐτὴ, ὅμως, ἡ ἁπλότητα εὐαρεστεῖ στὸ Θεὸ περισσότερο ἀπὸ ὁλόκληρη τὴ δική σου ζωή.

Καὶ σὺ κάθεσαι καὶ τὸν κατακρίνεις καὶ κολάζεις τὴ ψυχή σου; Καὶ ἂν κάποτε ὑποκύψει στὴν ἁμαρτία, πῶς μπορεῖς νὰ ξέρεις πόσο ἀγωνίστηκε καὶ πόσο αἷμα ἔσταξε, πρὶν κάνει τὸ κακό, ὥστε νὰ φτάνει νὰ μοιάζει ἡ ἁμαρτία του σχεδὸν σὰν ἀρετὴ στὰ μάτια τοῦ Θεοῦ;

Γιατί ὁ Θεὸς βλέπει τὸν κόπο του καὶ τὴ θλίψη ποὺ δοκίμασε, ὅπως εἶπα, πρὶν νὰ κάνει τὸ κακό καὶ τὸν ἐλεεῖ καὶ τὸν συγχωρεῖ. Καὶ ὁ μὲν Θεὸς τὸν ἐλεεῖ, ἐσὺ δὲ τὸν κατακρίνεις καὶ χάνεις τὴ ψυχή σου; Ποῦ ξέρεις ἀκόμα, καὶ πόσα δάκρυα ἔχυσε γι’ αὐτό ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ;

---

Καὶ σὺ μὲν ἔμαθες τὴν ἁμαρτία, δὲν ξέρεις ὅμως τὴ μετάνοια. Μερικὲς φορὲς, μάλιστα, δὲν ...

Θες να πολεμήσεις τον ΕΓΩΙΣΜΟ σου; ΑΚΟΥ ΑΥΤΟ! | Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος

 

Το Χριστουγεννιάτικο δέντρο ΔΕΝ είναι ξενόφερτο έθιμο

Ίσως λίγοι γνωρίζουν τα όσα θα παραθέσουμε παρακάτω, όσον αφορά το έθιμο του Χριστουγεννιάτικου δέντρου. Το να μη γνωρίζουν κάποιοι τα ιστορικά στοιχεία του εθίμου αυτού σαφώς και δεν είναι κακό. Κακό, όμως, και μάλιστα μεγάλο είναι όταν ελαφρά τη καρδία και απερίσκεπτα, βαφτίζουν Ορθόδοξα Βυζαντινά έθιμα ως Βαυαρικά-βαρβαρικά!- ή και ό,τι άλλο νομίζει κανείς.

Η ιδέα για το στολισμό ενός δέντρου κατά τα Χριστούγεννα δεν είναι ξενόφερτη, όπως θεωρούν πολλοί.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Στην αρχαία Ελλάδα υπήρχε παρόμοιο έθιμο, μόνο που το φυτό δεν ήταν έλατο, αλλά η Ειρεσιώνη. Η Ειρεσιώνη ήταν κλάδος αγριελιάς (κότινος) στολισμένος με γιρλάντες από μαλλί λευκό και κόκκινο και τους πρώτους φθινοπωρινούς καρπούς (σύκα, καρύδια, αμύγδαλα, κάστανα, δημητριακά, κ.λπ., εκτός του μήλου και του αχλαδιού).
Αποτελούσε έκφραση ευχαριστίας για τη γονιμότητα του λήξαντος έτους και παράκληση συνεχίσεως της γονιμότητας και ευφορίας κατά το επόμενο και ήταν αφιερωμένη στην Αθηνά, τον Απόλλωνα και τις Ώρες (Ευνομία, Δίκη, Ειρήνη).

Το διάστημα 22 Σεπτεμβρίου – 20 Οκτωβρίου, παιδιά των οποίων και οι δύο γονείς ζούσαν, περιέφεραν την Ειρεσιώνη στους δρόμους της πόλης των Αθηνών τραγουδώντας κάλαντα από σπίτι σε σπίτι, παίρνοντας το φιλοδώρημά τους από τον νοικοκύρη ή τη νοικοκυρά και όταν έφθαναν στο σπίτι τους κρεμούσαν την Ειρεσιώνη πάνω από την εξώπορτά τους, όπου έμενε εκεί μέχρι την ιδία ημέρα του νέου έτους, οπότε, αφού τοποθετούσαν τη νέα, κατέβαζαν την παλιά και την έκαιγαν. Άλλα παιδιά κρεμούσαν την Ειρεσιώνη πάνω από την θύρα του Ιερού του Απόλλωνος.
Πρόγονος, λοιπόν, του Χριστουγεννιάτικου δέντρου είναι η Ειρεσιώνη, μέσω της οποίας μεταδόθηκε το έθιμο του στολισμένου δέντρου στους βόρειους λαούς από τους Έλληνες ταξιδευτές, οι οποίοι ελλείψει ελαιοδένδρων, στόλιζαν κλαδιά από τα δέντρα που ευδοκιμούσαν σε κάθε τόπο.

Δε θα μείνουμε, όμως, στο τι έκαναν οι αρχαίοι Έλληνες, απλά το αναφέρουμε ως ακόμα ένα στοιχείο για να καταλάβουμε κατά τη λαική έκφραση, ότι ‘’όταν οι Έλληνες έρχονταν οι άλλοι λαοί πήγαιναν’’

ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΔΕΝΤΡΟ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΤΩΝ ΒΥΖΑΝΤΙΝΩΝ ΧΡΟΝΩΝ

To Χριστουγεννιάτικο δένδρο και μάλιστα ως μετεξέλιξη της αρχαίας Ελληνικής «Ειρεσιώνης», όχι μόνο δεν απαγορευόταν στο Βυζάντιο, αλλά αντιθέτως κατά την εορτή των Χριστουγέννων «…κατά διαταγήν του επάρχου της (κάθε) πόλεως, ου μόνον καθαρισμός των οδών εγένετο, αλλά και στολισμός διαφόρων κατά διαστήματα στηνομένων στύλων με δενδρολίβανα, κλάδους μύρτου και άνθη εποχής (Φαίδωνος Κουκουλέ, Τακτικού Καθηγητού του Πανεπιστημίου Αθηνών και Ακαδημαϊκού «Βυζαντινών Βίος και Πολιτισμός» τ. στ΄, σελ. 152).
Αξίζει να σημειωθεί ότι ένα επίλεκτο Βασιλικό Καβαλλαρικό (Ιπποτικό) Τάγμα της βυζαντινής ανακτορικής φρουράς το οποίο – μεταξύ άλλων – συμμετείχε με τελετουργικό ρόλο σε επίσημες αυτοκρατορικές τελετές – μεταξύ των οποίων και της τελετής των Χριστουγέννων – ήταν εκείνο της «Εταιρείας», το οποίο διαιρείτο σε «Μικρή», «Μεσαία» και «Μεγάλη Εταιρεία».

Τη «Μικρή Εταιρεία» την αποτελούσαν αλλόθρησκοι!!!… (π.χ. εθνικοί, ειδωλολάτρες, μουσουλμάνοι κλπ).

Τη «Μεσαία Εταιρεία» την αποτελούσαν αλλόδοξοι ή/και αλλοεθνείς Χριστιανοί (π.χ. Σκανδιναυοί, Γερμανοί, Ρώσοι, Άγγλοι κλπ). «ΣΗΜΕΙΩΣΤΕ ΤΟ ΑΥΤΟ ΘΑ ΜΑΣ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΠΑΡΑΚΑΤΩ»

Τη «Μεγάλη Εταιρεία» την αποτελούσαν «Ρωμαίοι», δηλαδή Έλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί (Ρωμιοί).

Αργότερα, όταν ήρθε η Οθωμανική Αυτοκρατορία και...

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, Χριστουγεννιάτικα διηγήματα:

1.Τα Χριστούγεννα του Τεμπέλη (σελ. 1-5)
2. Στο Χριστό στο Κάστρο (σελ. 6 -21)
3. Το Xριστόψωμο (σελ. 21-24)
Ψηφιακή έκδοση: 24grammata.com
Σελίδες: 24
Τα Χριστούγεννα του Τεμπέλη - Του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη:
Στην ταβέρνα του Πατσοπούλου, ενώ ο βορράς εφύσα, και υψηλά εις τα βουνά εχιόνιζεν, ένα πρωί,
εμβήκε να πίη ένα ρούμι να ζεσταθή ο μαστρο-Παύλος...

Ο Θεός άλλοτε δίνει, άλλοτε δεν δίνει (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

 Εἶναι μεγάλο ἀγαθὸ ἡ προσευχή, ὅταν γίνεται μὲ εὐγνωμοσύνη καὶ ἄγρυπνη καρδιά. Καὶ πῶς θὰ γίνει εὐχάριστη; Ἐὰν ἐκπαιδεύσουμε τοὺς ἑαυτούς μας νὰ εὐχαριστοῦμε τὸ Θεὸ, ὄχι μόνο ὅταν παίρνουμε αὐτὸ ποὺ ζητοῦμε ἄλλα καὶ ὅταν δὲν τὸ παίρνουμε. Διότι ὁ Θεὸς ἄλλοτε δίνει, ἄλλοτε δὲν δίνει• καὶ τὰ δύο ὅμως τὰ κάνει γιὰ τὸ καλό μας, ὥστε, εἴτε λάβεις εἴτε δὲν λάβεις, καὶ χωρὶς νὰ πάρεις ἔλαβες.

Εἴτε ἐπιτύχεις εἴτε δὲν ἐπιτύχεις, πέτυχες μὲ τὸ νὰ μὴν ἐπιτύχεις. Διότι μερικὲς φορές το νὰ μὴν παίρνουμε αὐτὸ ποὺ ζητᾶμε, γίνεται ὠφελιμότερο ἀπὸ τὸ νὰ τὸ πάρουμε.

«Θὰ σὲ δοξολογήσω, Κύριε» λέγει «μὲ ὅλη μου τὴν καρδιά, θὰ διηγηθῶ ὅλα τὰ θαυμαστὰ ἔργα σου» (Ψάλμ. 9, 1). Ἐδῶ βέβαια ἐννοεῖ τὴν εὐχαριστία. Τί σημαίνει «μὲ ὅλη μου τὴν καρδιά»; Μὲ ὅλη τὴν προθυμία, τὴ διάθεση, λέγει. Καὶ ὄχι μόνο γιὰ τὴν εὐημερία ἀλλὰ καὶ...

Ο Άγιος Αμβρόσιος

Ο Άγιος Αμβρόσιος
επίσκοπος Μεδιολάνων

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Ο Άγιος Αμβρόσιος αναδείχτηκε σκεύος εκλογής αγιότατο της Εκκλησίας του Χριστού πάνω στη γη. Ο Θεός τον δόξασε με δόξα διπλή, αφού και ηγεμόνας της Ιταλίας χρημάτισε και «τον της ιεραρχίας θρόνον εξ επιπνοίας θείας προσφόρως εκομίσατο», όπως ο υμνογράφος του μας αναφέρει.
 

Σκήνωμα της χάρης του Αγίου Πνεύματος απέδιωχνε τα πνεύματα της πλάνης που απειλούσαν την Εκκλησία, τον θεομάχο Αρειανισμό, επιστρέφοντας πολλούς από την πλάνη με τις διδαχές αλλά κυρίως με την ένθεη πολιτεία και τα θαύματά του.
 

Η ορθόδοξη υμνολογία τιμώντας την μνήμη του Οσίου τον ονομάζει «εύηχον κιθάρα του Παρακλήτου, το μέγα όργανον του Θεού, αξιέπαινον σάλπιγγα της Εκκλησίας» και μας υπενθυμίζει ότι ο θαυμαστός βίος του «εν εγκρατεία και πόνοις και αγρυπνίαις πολλαίς και προσευχαίς εγένετο».

 

Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ
 

1. Καταγωγή — Μόρφωση

Γεννήθηκε από γονείς ευσεβείς στα Μεδιόλανα της Ιταλίας το 340 μ.Χ. και από μικρός φανέρωνε την θεοπρεπή συμπεριφορά και πολιτεία του. Αναφέρεται ότι μετά τον θάνατο των γονέων του έζησε με μιαν αδελφή μεγαλύτερή του. Κάποτε βλέποντάς την να ασπάζεται το δεξί χέρι ενός επισκόπου της έδωσε αυτός και το δικό του, λέγοντας: «Φίλησέ το και αυτό διότι και εγώ πρόκειται να γίνω επίσκοπος». Αυτή, όπως ήταν φυσικό, τον μάλλωσε μη μπορώντας να καταλάβει την προφητεία του. Όταν όμως αργότερα εκπληρώθηκε, θαύμασε η αδελφή του και μιμούμενη τον Άγιο έζησε ζωή ενάρετη, φυλάσσοντας την παρθενία.
 

Όταν έφτασε στην νόμιμη ηλικία ήταν ήδη κάτοχος πολλών επιστημών της εποχής του, ιδιαίτερα της ρητορικής. Γιαυτό και τον ψήφισαν αβοκάτο, δηλαδή δικηγόρο των ανακτόρων. Επιτελούσε το έργο του με σοφία και σύνεση και γινόταν αντικείμενο θαυμασμού για την ευγλωτία, τη δικαιοσύνη του και τις πλούσιες αρετές που ήταν στολισμένος. Ο Ουαλεντινιανός που εξουσίαζε τότε τη Ρώμη και όλη την Ευρώπη βλέποντας τα πολλά του χαρίσματα τον διόρισε ηγεμόνα όχι μόνο των Μεδιολάνων αλλά ολόκληρης της Ιταλίας. Όταν διορίστηκε, ο Πρόβος που ήταν επίτροπος του βασιλιά λέγει στον Αμβρόσιο: «Πάρε την εξουσία που σου έδωσε ο βασιλιάς και κυβέρνα όχι σαν κριτής αλλά σαν επίσκοπος». Με αυτά τα λόγια ο Πρόβος εννοούσε να κυβερνά το λαό με επιείκεια και όχι με αυστηρότητα. Και ο μακάριος Αμβρόσιος κυβερνούσε με γνώση και διάκριση, ώστε όλος ο λαός ήταν ευχαριστημένος.

 

2. Λαοπρόβλητος επίσκοπος

Ο Ουαλεντινιανός έδωσε την κυβέρνηση όλης της Ανατολής στον αδελφό του Ουάλεντα, να ορίζει το Βυζάντιο, τη Θράκη, την Αίγυπτο και την Ελλάδα. Ο ίδιος πήρε τη Δύση και κήρυττε παντού την ευσέβεια, εξοστρακίζοντας την αίρεση του Αρείου που ακολουθούσε και ο τότε αρχιερέας των Μεδιολάνων, Αυξέντιος.
 

Όταν πέθανε ο Αυξέντιος, ο βασιλιάς προσκάλεσε όλους τους επισκόπους της Ιταλίας και τους είπε: «Ξέρετε καλά, πώς πρέπει να είναι ο αρχιερέας, για να οδηγεί το ποίμνιο του στη σωτηρία». Τότε όλη η Σύνοδος αποφάσισε να ψηφίσει, εκείνος τον αρχιερέα, γιατί ήταν ευσεβέστατος και σοφός. Κι εκείνος απάντησε: «Εσάς με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος αξίωσε ο Πανάγαθος να ψηφίζετε αρχιερέα».
 

Οι επίσκοποι, λοιπόν, σκέφτονταν ποιον να ψηφίσουν. Οι λαϊκοί που, κατοικούσαν στα Μεδιόλανα μάλωναν μεταξύ τους. οι Αρειανοί ήθελαν ομόφρονά τους και οι Ορθόδοξοι, Ορθόδοξο. Όταν ο ιερός Αμβρόσιος άκουσε τη φιλονικία του λαού, ήλθε στα Μεδιόλανα για να προλάβει τα σκάνδαλα. Τους συμβούλεψε να εκλέξουν τον πιο ενάρετο απ’ όλους και τους είπε και πολλά σωτήρια λόγια. Εκείνοι φωτισμένοι από το Άγιο Πνεύμα, του απάντησαν ότι δεν υπάρχει άλλος αξιότερός του και είπαν στον βασιλιά ότι διάλεξαν τον Αμβρόσιο για ποιμένα και οδηγό τους.
 

Όταν το έμαθε ο λαός, καταλήφθηκε από μεγάλο ενθουσιασμό και παραλήρημα και όλοι μαζί άρχισαν να αναφωνούν: «άξιος!! άξιος!! Ο Αμβρόσιος είναι άξιος για επίσκοπος». Ήταν θέλημα Θεού. σ’ αυτό ακόμα και οι αιρετικοί δεν είχαν τρόπο να στηρίξουν τις αντιρρήσεις τους.
 

Ο Αμβρόσιος στο απροσδόκητο αυτό ξέσπασμα του ηφαιστείου ταράχτηκε κι έτρεξε να κρυφτεί. Η παράδοση αναφέρει πως όταν άκουσε ότι θα τον χειροτονούσαν επίσκοπο, αποφάσισε να φύγει. Αλλ’ ο Κύριος ήθελε να μπει ο λύχνος στην κατάλληλη θέση, για να φωτίζει τους «εν σκότει καθεύδοντας». Ενώ περπάτησε όλη τη νύκτα βρέθηκε πάλι το πρωί έξω από τα τείχη της πόλης των Μεδιολάνων!
 

Οι ευσεβείς χριστιανοί που τον αναζητούσαν τον βρήκαν και τον οδήγησαν στη Μητρόπολη. Επειδή ο Άγιος κατάλαβε ότι ήταν θέλημα Θεού δέχτηκε να χειροτονηθεί. Έτσι, μέσα σε επτά μέρες βαπτίστηκε και χειροτονήθηκε επίσκοπος Μεδιολάνων στις 7 Δεκεμβρίου του 374.

 

3. Εποχή μεγάλης τρικυμίας

Ο τρομερός αιρεσιάρχης Άρειος είχε καταδικαστεί από την Εκκλησία μα η αίρεσή του εξακολουθούσε να συνταράζει την εκκλησιαστική ειρήνη. Του Αμβρόσιου η αρχιερατική του ζωή δεν ήταν λοιπόν τίποτε άλλο, παρά μια ατέλειωτη πάλη, ένας σκληρός αγώνας εναντίον των αιρέσεων, μαζί με ευσπλαχνία και προστασία των φτωχών και των δυστυχισμένων.
 

Μερικοί άρχοντες έκαναν ορισμένα σφάλματα και ο Αμβρόσιος δε δίστασε να ελέγξει αυστηρά τον βασιλιά. Ο ευσεβής βασιλιάς όχι μόνο δεν δυσαρεστήθηκε αλλά τον επαίνεσε λέγοντας: «Γνώριζα το ζήλο σου, γιαυτό επέμενα να γίνεις αρχιερέας, γιάτρευε λοιπόν όπως ορίζει ο νόμος του Θεού, τις αμαρτίες μας».

Αφού ο ευσεβής Ουαλεντινανός κυβέρνησε για δεκαοκτώ χρόνια το βασίλειο παράδωσε την ψυχή του στον Κύριο κι άφησε διαδόχους του τα παιδιά του. Ο Ουάλης που ήταν Αρειανός και βασίλευε στο Ανατολικό μέρος πέθανε. Έμεινε όλη η βασιλεία στον Γρατιανό που ήταν ευσεβής όπως ο πατέρας του Ουαλεντινιανός. Ο Γρατιανός ανακάλεσε όλους τους αρχιερείς που ο Θείος του Ουάλης είχε εξορίσει.

Ανάδειξε αρχιστράτηγο τον Μ. Θεοδόσιο και τον έστειλε εναντίον των βαρβάρων και ο Θεοδόσιος με όπλο τον σταυρό νίκησε. Τότε ο Γρατιανός τον έστειλε να κυβερνά στην Ανατολή μένοντας ο ίδιος στη Δύση. Και οι δύο αγωνίζονταν εναντίον των Αρειανών. περισσότερο ο Θεοδόσιος, γιατί στην Ανατολή ήταν πολλοί εξαιτίας του Ουάλεντα. Όταν πέθανε ο Γρατιανός άφησε διάδοχο τον μικρό αδελφό του Ουαλεντινιανό Β’, του οποίου την ηλικία καταφρονώντας κάποιος Μάξιμος άρπαζε την κυβέρνηση της Δύσης. Η μητέρα του βασιλιά Ιουστίνη υποστήριζε τους αιρετικούς γιατί ήταν αιρετική, και όσο ζούσε ο σύζυγός της δεν το φανέρωσε. Αυτή συμβούλευε το γιο της και τον έκαμε Αρειανό.

4. Ελεήμονας αλλά και ασκητικός

Αφού χειροτονήθηκε ο μέγας Αμβρόσιος διερχόμενος πολιτεία αγγελική, νήστευε όλη την εβδομάδα, μόνο Σάββατο και Κυριακή έτρωγε, έκανε πολλές ελεημοσύνες στους φτωχούς και φυλακισμένους. Μοίρασε όλη την περιουσία του πατέρα του στους άπορους και έδωσε ακίνητα, χωράφια, αμπέλια στην Εκκλησία, μιμούμενος το   Δεσπότη   Χριστό   στην   ακτημοσύνη.

Όταν πληροφορήθηκε ότι ο νέος βασιλιάς εξαπατήθηκε από...

Άγιος Παΐσιος: Να μην ανοίγουμε πολλά μέτωπα

 

Οι άνθρωποι σήμερα, επειδή δεν ζουν απλά, έχουν πολύ περισπασμό. Ανοίγουν πολλά μέτωπα και χάνονται με την πολλή μέριμνα. Εγώ ένα-δύο πράγματα τα τακτοποιώ και μετά σκέφτομαι άλλα. Ποτέ δεν έχω να κάνω πολλά πράγματα μαζί. Τώρα σκέφτομαι να κάνω αυτό, το τελειώνω και μετά σκέφτομαι να κάνω κάτι άλλο. Γιατί, αν δεν τελειώσω το ένα και αρχίσω το άλλο, δεν έχω ανάπαυση. Όταν έχη κανείς πολλά μαζί να κάνη, παλαβώνει. Και μόνο να τα σκέφτεται, παθαίνει σχιζοφρένεια.
Είχε έρθει στο Καλύβι ένας νέος που είχε ψυχολογικά προβλήματα. Μου έλεγε ότι ταλαιπωρείται, γιατί έχει μια κληρονομική ευαισθησία από τους γονείς κ.λπ. "Τι κληρονομικά μου λες; του είπα. Πρώτα, χρειάζεσαι ξεκούραση. Μετά να πάρης το πτυχίο σου, μετά να πας στον στρατό, μετά να κοιτάξης για διορισμό". Με άκουσε ο καημένος και βρήκε τον δρόμο του. Έτσι βρίσκουν και τον εαυτό τους οι άνθρωποι.
- Γέροντα, κι εγώ κουράζομαι εύκολα, όταν δουλεύω. Δεν καταλαβαίνω τι φταίει.
- Αυτό που σου λείπει εσένα είναι η υπομονή. Και αιτία που...

Κυριακή Ι’ Λουκά: Η θεραπεία τής συγκύπτουσας (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

 (Λουκ. ιγ’ 10-17)

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός επισκέφτηκε τη γη δυναμικά αλλά ταπεινά, για να διδάξει τους ανθρώπους ν’ αγαπούν το Θεό και τον άνθρωπο. Οι άνθρωποι από μόνοι τους είναι αδύναμοι. Η αγάπη τού Θεού τους κάνει δυνατούς. Από μόνοι τους οι άνθρωποι είναι υπερήφανοι. Η αγάπη για τον άνθρωπο τους κάνει ταπεινούς. Η αγάπη για τον άνθρωπο προέρχεται από την αγάπη για το Θεό. Η ταπείνωση προέρχεται από μια αίσθηση θεϊκής δύναμης. Η αγάπη για τον άνθρωπο χωρίς αγάπη για το Θεό είναι ψεύτικη. Κάθε άλλη δύναμη εκτός από εκείνη του Θεού, είναι υπερήφανη και ψεύτικη.

Οι άνθρωποι όμως έχουν βρει κι έναν τρίτο δρόμο, που δεν είναι ούτε αγάπη για το Θεό ούτε αγάπη για τον άνθρωπο. Είναι η αγάπη για τον εαυτό τους, η φιλαυτία. Η φιλαυτία είναι φράγμα που τους χωρίζει από Θεό κι απ’ ανθρώπους και τους αφήνει εντελώς απομονωμένους.

Όταν ο άνθρωπος αγαπά μόνο τον εαυτό του, δεν...

Μαμά αὑτά τά Χριστούγεννα θά πάω στόν Οὑρανό!!

Θαύμα του Αγίου Νικολάου που έφερε σε μετάνοια εκατοντάδες ανθρώπους.

-Ένα αληθινό γεγονός που συντάραξε και έφερε σε μετάνοια εκατοντάδες ανθρώπους στην πόλη Κουιμπίσεβ (σημερινή Σαμάρα) της Σοβιετικής Ρωσίας το έτος 1956

Στην πόλη Κουιμπίσεβ ζούσε μία οικογένεια: η ευσεβής μητέρα και η κόρη της Ζωή. Το βράδυ της παραμονής της Πρωτοχρονιάς (31 Δεκεμβρίου) του 1956 η Ζωή προσκάλεσε επτά φίλες της και άλλους τόσους νεαρούς σε δείπνο και χορό. Τότε ήταν η νηστεία των Χριστουγέννων(1) και η μητέρα παρακάλεσε την Ζωή να μην προγραμματίσει μια εσπερίδα με χορούς και φαγητό , αλλά η κόρη επέμενε στο δικό της. Εκείνο το βράδυ η μητέρα πήγε στην Εκκλησία να προσευχηθεί.
Μαζεύτηκαν οι καλεσμένοι , αλλά ο αρραβωνιαστικός της Ζωής δεν είχε έρθει ακόμη. Το όνομα του ήταν Νικόλαος. Οι κοπέλες και τα αγόρια χωρίσθηκαν σε ζευγάρια και άρχισαν το χορό. Η Ζωή έμεινε μόνη της. Από αμηχανία χωρίς να πολυσκεφθεί , κατέβασε την εικόνα του αγίου Νικολάου του Θαυματουργού από τον τοίχο και είπε: «Θα πάρω αυτόν τον Νικόλα και θα πάω να χορέψω μαζί του», χωρίς να δίνει σημασία εν τω μεταξύ στις φίλες της, οι οποίες την συμβούλευσαν να μη κάνει αυτήν την βλάσφημη ενέργεια, αλλά η Ζωή απάντησε με θράσος: «Αν υπάρχει Θεός, ας με τιμωρήσει!»
Άρχισε να χορεύει , έκανε δύο γύρους , οπότε ξαφνικά μέσα στο δωμάτιο γίνεται ένας φοβερός θόρυβος, ανεμοστρόβιλος, και έλαμψε φως εκτυφλωτικό σαν αστραπή.
Η διασκέδαση γύρισε σε φρίκη και τρόμο. Όλοι έφευγαν φοβισμένοι από...

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΧΑΣΤΟΥΚΙ ΣΤΟΝ ΑΡΕΙΟ ΤΟΝ ΑΙΡΕΤΙΚΟ

 

(Σχόλιο: Ὁ Ἅγιος Νικόλαος, ὅπως ἀναφέρεται στό ἀπολυτίκιό του, ἦταν μέν εἰκόνα πραότητος, ἀλλά ἦταν συγχρόνως καί κανόνας πίστεως. Γι’ αὐτό καί ἤλεγξε μέ δρυμύτητα τόν αἱρετικό τόν Ἄρειο, χαστουκίζοντάς τον δυνατά). 

Στά χρόνια τοῦ ἁγίου Νικολάου ζοῦσε ὁ αἱρετικός καί βλάσφημος Ἄρειος. Αὐτός ἀρνεῖτο ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἦταν Θεός - ὁμοούσιος μέ τόν Πατέρα- καί τόν παρουσίαζε ἁπλῶς ὡς κτίσμα. (σημ.: παραδεχόταν, δηλαδή, μονάχα τήν ἀνθρωπίνη φύση τοῦ Χριστοῦ)

Ἡ πλανεμένη αὐτή διδασκαλία τοῦ Ἀρείου ἔφερε σύγχυση καί ταραχή στήν Ἐκκλησία καί γι᾽αὐτό ὁ βασιλεύς, ὁ ἅγιος Κωνσταντίνος, συνεκάλεσε στήν Νίκαια τῆς Βιθυνίας τό ἔτος 325 τήν Α´ Οἰκουμενική Σύνοδο, στήν ὁποῖα συμμετεῖχαν 318 ἅγιοι Πατέρες. Μεταξύ αὐτῶν ἦταν καί ὁ...

Όταν φανερώθηκε ο Αγ.Νικόλαος σε μια σοβιετική ηθοποιό

 Ονομάζεται Λιούμποβ Σοκόλοβα.Παρότι είναι γνωστή για δευτερεύοντες κυρίως ρόλους θεωρείται μία από τις μεγάλες ηθοποιούς του σοβιετικού και ρωσικού κινηματογράφου.
 Γεννήθηκε σε μία οικογένεια εργατών στο Ιβάνοβο το 1921.
Κοινωνική,γενναιόδωρη και ασυμβίβαστη,η Λιούμπον Σοκόλοβα κατάφερνε πάντα να εισάγει ακτίδες ειλικρίνειας και αλήθειας ακόμη και στις ταινίες που υπόκεινταν στους κομμουνιστικούς κανόνες.Είναι αλήθεια πως οι μεγάλοι κινηματογραφιστές της ρωσικής σχολής την υποστήριξαν στους ελιγμούς της ανάμεσα στους σκόπελους της λογοκρισίας,αποδεικνύοντας πως το ταλέντο είναι ανώτερο από τους ιδεολογικούς περιορισμούς.
Μέχρι το 2001- ημερομηνία του θανάτου της-έπαιξε σε πάνω από 370 ταινίες

 Εδώ όμως δεν θα μιλήσουμε για την νίκη του ταλέντου επί της ιδεολογίας,αλλά για το πως η Θεία Πρόνοια οδήγησε τα βήματά της σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς.Αλλά και για την ευτυχία..



Ήταν το 1941 και μόλις είχε παντρευτεί στο Λένινγκραντ.Ο σύζυγός της ήταν ...

Ο «κλειδαράς» παπάς, ο Άγιος Νεκτάριος και οι τρεις «κολλητοί» φίλοι (Συγκλονιστική αληθινή ιστορία!)

Ἀπὸ τὸ μπὰρ καὶ τὸ ποτὸ στὸ… Χριστὸ καὶ τὴ Θεία Κοινωνία! 

Τοῦ Διονύση Μακρῆ

-Πώς καὶ πὼς περιμένω ρὲ φίλε νὰ φθάσουν τὰ Χριστούγεννα!

-Μὴν μοῦ πεῖς πὼς ξαφνικὰ ἔγινες καλὸς Χριστιανός, γιατί θὰ τρελαθῶ…

-Ὄχι, ὄχι μακρυὰ ἀπὸ μένα αὐτὲς οἱ ἀνοησίες. Στὸ λέω γιὰ νὰ προετοιμαζόμαστε γιὰ καμιὰ ἐπιπλέον οἰνοποσία.

-Καλὰ καὶ περιμένεις τὰ Χριστούγεννα; Ποιὸς μᾶς ἐμποδίζει νὰ τὸ ρίξουμε ἀπὸ τώρα λίγο ἔξω!

-Δὲν ξέρω ρὲ φίλε ἀλλὰ τὴν οἰνοποσία τὸ διάστημα τῶν Χριστουγέννων τὴν νιώθω πιὸ εὐχάριστα, σὰν νὰ εἶναι πιὸ γευστικὸ τὸ ποτό! Μὲ τραβάει περισσότερο τὸ μπαράκι.

-Τώρα ποὺ τὸ λὲς καὶ ἐγὼ ἔτσι νιώθω. Περίεργα πράγματα. Ἐκεῖνες τὶς ἡμέρες αὐξάνεται ἡ θλίψη καὶ μέσα στὴ σκέψη μου διογκώνονται ὅλα τὰ προβλήματα.

-Χειμώνας φίλε μου. Καταχνιὰ κρύο, ἐρημιά! Ἡ φύση εἶναι ποὺ μᾶς τὰ δημιουργεῖ γιατί καὶ ἐγὼ τὰ ἴδια περνάω. Νὰ γιατί τρελαίνομαι γιὰ καλοκαίρι…

-Θυμᾶσαι Νίκο τὸν Ἀποστόλη;

-Ποιὸν αὐτὸν ποὺ ξέκοψε ἀπὸ τὴν παρέα μας καὶ δὲν μάθαμε ποτὲ τὸ γιατί;

-Ναὶ αὐτόν. Τὸν εἶδα προχθὲς παντελῶς ἀλλαγμένο. Τὸν εἶχα δεῖ καὶ πέρυσι τὰ Χριστούγεννα καὶ εἶχα παραξενευτεῖ. Ὁ ἄνθρωπος λὲς καὶ ἔπαιρνε ληγμένα φάρμακα. Ἔλαμπε ὁλόκληρος. Χαμογελοῦσε. Φοὺλ εὐτυχία, σοῦ λέω.

-Τί μοῦ λές; Κέρδισε κανένα λαχεῖο ἢ πῆρε καμιὰ βαρβάτη κληρονομιά καί ἔριξε πέτρα!

-Ὄχι ρὲ Νίκο! Ἀκολούθησε, ὅπως μοῦ εἶπε ἕνα ἀπόγευμα τὴν γυναίκα του γιατί νόμιζε ὅτι τὸν ἀπατάει.

-Καὶ τί ἀποκάλυψε;

-Ἡ γυναίκα του πήγαινε σὲ μία συγκέντρωση ποὺ ἔκανε ἕνας παπάς, μία φορὰ τὴν ἑβδομάδα. Μιλοῦσαν γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ ὅλα αὐτὰ τὰ συναφῆ μὲ τὴν πίστη. Ὁ Ἀποστόλης νόμιζε ἀρχικὰ ὅτι ἡ γυναίκα του ἐκεῖ συναντιέται μὲ τὸ «φίλο» της καὶ κάθισε πίσω ἀπὸ μία κολόνα γιὰ νὰ δεῖ τί συμβαίνει.

-Καὶ τί ἀνακάλυψε πές μου, μὴν μὲ κρατᾶς σὲ ἀγωνία.

-Τίποτε τὸ σπουδαῖο. Κάτι ἀλλόκοτά μοῦ εἶπε. Πιθανὸν νὰ μὲ κορόιδευε καὶ δὲν ἔδωσα σημασία.

-Τί ἀλλόκοτα, θὰ μὲ τρελάνεις!

-Νὰ ἀπὸ ὅτι θυμᾶμαι ἔλεγε πὼς ὁ παπὰς ἐξιστοροῦσε μία ἱστορία γιὰ κάποιον ποὺ ξέπεσε ἀπὸ τὴν πίστη καὶ βασανίζεται. Καὶ πὼς ὄχι μόνο βασανίζεται ὁ ἴδιος ἀλλὰ πληγώνει καὶ τὴν οἰκογένειά του, σπαταλώντας τὰ χρήματά του σὲ ἀνούσια πράγματα, ὅπως ἡ οἰνοποσία. Αὐτὸς νόμιζε πὼς τὰ ἔλεγε γι’ αὐτόν. Εἶπε κι ἄλλα πράγματα ὁ παπὰς ποὺ συγκλόνισαν τὸν Ἀποστόλη.

-Καὶ τελικά…

-Ἡ κατάληξη ἦταν νὰ ζητήσει ἀπὸ τὴ γυναίκα του νὰ τοῦ κλείσει ἕνα ραντεβοὺ μὲ τὸν παπά.

-Τί τὸν ἤθελε;

-Ἤθελε νὰ διερευνήσει ἂν τοῦ εἶχε πεῖ κάτι ἡ γυναίκα του καὶ τὸν ἀναγνώρισε μόλις τὸν εἶδε καὶ γιὰ νὰ μὴν τὸν κάνει ρόμπα μιλοῦσε σὲ τρίτο πρόσωπο.

-Κλείστηκε τὸ ραντεβού;

-Ναί, πῆγε.

-Καὶ τί τοῦ εἶπε ὁ παπάς;

-Κατ’ ἀρχὴν διαπίστωσε πὼς δὲν τὸν γνώριζε. Μίλησαν ἀρκετὴ ὥρα. Καὶ μοῦ εἶπε, τὸ ἀλλόκοτο. Ὅτι δῆθεν ὁ παπὰς αὐτὸς ξεκλείδωσε τὴν καρδιά του μὲ τὴν εἰλικρίνεια καὶ τὴν καλοσύνη του. Καὶ ὄχι μόνο τὴν ξεκλείδωσε ἀλλὰ ἐπιπλέον τοῦ «ἔβγαλε» πράγματα ἀπὸ μέσα του ποὺ τὸν βάραιναν χρόνια. Κι αὐτὰ τὸν ὁδηγοῦσαν στὴν ἀσυδοσία καὶ οἰνοποσία.

-Πέτυχε μᾶλλον σὲ «κλειδαρὰ» παπά!

-Δὲν ξέρω ἂν ἦταν «κλειδαρὰς» πρὶν γίνει παπάς. Τὸ μόνο ποὺ ξέρω εἶναι ὅτι ὁ Ἀποστόλης ἔγινε ἀπὸ τότε ἄλλος ἄνθρωπος. Ἀκόμη καὶ στὸ μαγαζὶ του ὅλα πᾶνε ρολόι.

-Ρὲ Μῆτσο μοῦ ἦρθε μία ἰδέα. Δὲν παίρνεις τηλέφωνο τὸν Ἀποστόλη νὰ μᾶς πάει στὸν παπά. Εἶμαι πολὺ περίεργος νὰ μάθω τί τοῦ εἶπε καὶ τὸν γύρισε 180 μοῖρες. Λὲς ὁ παπὰς νὰ διακινεῖ κανένα χάπι εὐτυχίας. Νὰ τὸ πληρώσουμε ἅμα εἶναι κάτι τέτοιο γιὰ νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τὰ ἄγχη καὶ τὸ βάρος τῶν ἡμερῶν. Γιατί τὸ ποτὸ φίλε ἐγὼ δὲν τὰ ἀφήνω. Θὰ μὲ συντροφεύει μέχρι ποὺ νὰ κλείσω τὰ μάτια μου…

-Πλάκα κάνεις; Τί χάπι εὐτυχίας νὰ πουλᾶ ρὲ Νίκο ὁ παπάς. Θὲς καὶ τὰ λὲς ἢ ἦταν μπόμπα τὸ οὐίσκι καὶ σὲ βάρεσε στὸ «δόξα πατρί»!

-Ὄχι δὲν εἶμαι ζαλισμένος. Μοῦ κίνησες ἁπλὰ τὴν...

Ο Άγιος Σάββας συντάραξε όχι ένα αλλά δύο Πάπες της Ρώμης για να γυρίσει στο σπίτι του

Φώτο : το Ιερό Σκήνωμα του ΑΓΙΟΥ την χρονιά της επανακομιδής του το 1965.

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Μόνο στην ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ γίνονται αυτά.

Το Ιερό Σκήνωμα του ΑΓΙΟΥ ΣΑΒΒΑ να ζωντανεύει , να κτυπά το τζάμι της Λάρνακας, να κάνει φασαρία , να τρομοκρατεί του Λατίνους γιατί ήθελε να γυρίσει στο σπίτι του στα Ιεροσόλυμα για να βρίσκεται κοντά στα παιδιά του, τους Ορθοδόξους προσκυνητές των ΑΓΙΩΝ ΤΟΠΩΝ , να τους ευλογεί και να τους βοηθάει με την παρρησία του.

ΘΑΥΜΑΣΤΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΕΝ ΤΟΙΣ ΑΓΙΟΙΣ ΑΥΤΟΥ

Και μόνο το χρονικό της επανακομιδής του Ιερού Σκηνώματος του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου από την Εσπερία  αποτελεί ένα ξεχωριστό Συναξάρι της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ.

« Το ιερό λείψανο το είχαν κλέψει οι σταυροφόροι της Α’ σταυροφορίας (1096 – 1099) μαζί με πολλά άλλα ιερά λείψανα και το μετέφεραν στη Βενετία όπου και το έθεσαν στον ναό του αγίου Αντωνίνου. Εννέα αιώνες περίπου αργότερα έμελλε να επανέλθει και πάλι ο μεγάλος ασκητής της Ορθοδοξίας στο μοναστήρι που ο ίδιος έκτισε.»

Το 1965 θα ήταν μια ευλογημένη χρονιά .

Τότε ο ΑΓΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ αποφάσισε ότι έπρεπε να επιστρέψει στο σπίτι του στα Ιεροσόλυμα και στην παλαίφατη ομώνυμη  Ιερά Μονή του της οποίας ήταν ο Κτήτωρ.

« Πριν την παραλαβή του ιερού λειψάνου είχαν προηγηθεί μεταξύ του Πάπα της Ρώμης Παύλου στ’ και του Πατριάρχου Ιεροσολύμων Βενεδίκτου συνεννοήσεις 

για τον καθορισμό αντιπροσωπειών, ημερομηνιών, τελετών και άλλων θεμάτων σχετικών με την παράδοση και την παραλαβή.

Από πλευράς Πατριαρχείου Ιεροσολύμων ορίσθηκε η αντιπροσωπεία στην

 οποία μετείχαν ο Αρχιεπίσκοπος Ιορδάνου (νυν Μητροπολίτης Καισαρείας) κ. 

Βασίλειος, ο Αρχιμανδρίτης Θεοδόσιος ηγούμενος της Βηθανίας, ο Αρχιμανδρίτης Σεραφείμ ηγούμενος της Λαύρας και ο ιεροδιάκονος (νυν Μητροπολίτης Ναζαρέτ) κ. Κυριακός.»

Τι μεσολάβησε όμως και οι Λατίνοι εσπευσμένα ζητούσαν να αποδώσουν το κλεμμένο από αυτούς Ιερό Σκήνωμα στους φυσικούς του κατόχους στην Παλαιστίνη;

Το έκαναν γιατί μας αγαπούσαν ή έγινε κάτι το συνταρακτικό;

Μήπως μεσολάβησε ο αιφνίδιος θάνατος ενός Πάπα της Ρώμης;

Το ΙΕΡΟ ΣΚΗΝΩΜΑ κτυπούσε το τζάμι μέσα στην Λάρνακα, έκανε φασαρίες 

και φόβιζε τους παριστάμενους φρουρούς στο Αββαείο

Ο Γέρων Σεραφείμ είχε ιδιαίτερη αγάπη και ευλάβεια στον άγιο Σάββα. 

Εδιηγείτο στα καλογέρια του μετά την επανακομιδή του ιερού λειψάνου τα εξής:

«Ο Πάπας», έλεγε «δεν μας έδωσε το ιερό λείψανο, γιατί μας αγαπούσε, 

αλλά γιατί συχνά εμφανιζόταν σ’ αυτόν και τον ενοχλούσε για να επιστρέψει στο

 μοναστήρι του.

Όταν πέθανε ο Πάπας που δεν έλαβε υπ’ όψιν του τον Άγιο, εκείνος 

εμφανίστηκε και πάλι στον διάδοχό του.

Αλλά και στον ναό που ...

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: Πώς θα ζήσουμε πνευματικά τα Χριστούγεννα

«Ο ΟΧριστός με τη μεγάλη Του αγάπη και με την μεγάλη Του αγαλλίαση που σκορπάει στις ψυχές των πιστών με όλες τις άγιες γιορτές Του, μας ανασταίνει αληθινά αφού μας ανεβάζει ψηλά πνευματικά. Αρκεί να συμμετέχουμε και να έχουμε όρεξη πνευματική να τις πανηγυρίζουμε πνευματικά. τότε τις γλεντάμε πνευματικά και μεθάμε πνευματικά από το παραδεισένιο κρασί που μας φέρνουν οι Άγιοι και μας κερνούν.


Τις γιορτές για να τις ζήσουμε, πρέπει να έχουμε τον νου μας στις άγιες ημέρες και όχι στις δουλειές που έχουμε να κάνουμε για τις άγιες ημέρες. Να σκεφτόμαστε τα γεγονότα της κάθε αγίας ημέρας και να λέμε την ευχή δοξολογώντας τον Θεό. Έτσι θα γιορτάζουμε με πολύ ευλάβεια κάθε γιορτή.

Να μελετάει και να ζει τα θεία γεγονότα συνέχεια. Όταν κανείς μελετάει τα γεγονότα της κάθε γιορτής, φυσιολογικά θα συγκινηθεί και με...

Ποια είναι η αιτία που τα πράγματα του κράτους πηγαίνουν άσχημα;

 ' Οταν παραβαίνει ένας άνθρωπος μια εντολή του Ευαγγελίου, ευθύνεται μόνο αυτός. Ποια είναι η αιτία που τα πράγματα του κράτους πηγαίνουν άσχημα;

Ποια είναι η αιτία που τα πράγματα του κράτους πηγαίνουν άσχημα;

Ο Κύριος κατέβαλλε φόρο στον Καίσαρα, παρέχοντας μας τον νόμο, να είμαστε υπάκουοι στην εξουσία, όταν αυτό καθόλου δεν εμποδίζει την εντιμότητα. (Άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης)

 

Προλέγω κακά για το κράτος και την πόλη εκείνη, όπου ο άρχοντάς τους είναι νέος και οι πολίτες της είναι λαίμαργοι. (Άγιος Γρηγόριος ο Θαυματουργός)

Όταν παραβαίνει ένας άνθρωπος μια εντολή του Ευαγγελίου, ευθύνεται μόνο αυτός. Όταν όμως κάτι αντίκειται στις εντολές του Ευαγγελίου, γίνεται από το κράτος νόμος, τότε...

«Δε μας παρατάς με το Γέροντά σου! Τι να μου κάνει τωρα ο Γέροντας;»

το φιλαράκι τού γέροντα Πορφύριου ...

-->

 

-->

Γράφει η Μάρω Σιδέρη για τον Άγιο Πορφύριο

Κοιτάζω και ξανακοιτάζω την εικόνα του Γέροντα Πορφυρίου- του Αγίου Πορφυρίου, όπως ακούω να τον λένε οι πιστοί ολόγυρά μου. Κοιτάζω την αγιογραφία του με το φωτοστέφανο και νοιώθω ανόητη.

Θεέ μου πόσο ανόητη!

Ήταν Άγιος λοιπόν εκείνος ο γέροντας που με υποδεχόταν χωρίς να μιλά όταν έμπαινα στο κελάκι του  τρομαγμένη;

Ήταν άγιος εκείνο το γλυκό, υπομονετικό γεροντάκι που σεβάστηκε πάντα την άρνησή μου να ακούω  συμβουλές τύπου Κατηχητικού και δε μου έδωσε ποτέ καμιά τέτοια συμβουλή;

Ήταν Άγιος λοιπόν! Κι εγώ νοιώθω ανόητη γιατί πάντα ήξερα ότι ήταν Άγιος, κι όμως  τον φοβόμουν.

Ένα παιδί ήμουν όταν τον γνώρισα, με όλα τα θέματα που έχει ένα παιδί που μπαίνει σε  μια άγρια μαύρη εφηβεία.

Ένα παιδί, μεγαλωμένο με χριστιανικές αρχές που όμως ήθελε να τις γκρεμίσει γιατί δεν του άρεσαν, δεν το ικανοποιούσαν, το καταπίεζαν. Τέτοιο παιδί ήμουν όταν γνώρισα το Γέροντα, γι' αυτό και καταπιεζόμουν όταν έπρεπε να ακολουθήσω την οικογένειά μου που λαχταρούσε να τον επισκεφτεί.

Εκείνα τα Κυριακάτικα μεσημέρια όταν...

Άγιος Πορφύριος, η ζωή του. (ντοκυμαντέρ)

 

ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΑΠΟ ΥΛΙΚΕΣ ΕΛΛΕΙΨΕΙΣ

 Γράφει ο Ηλίας Σκουντριάνος

«Το άγχος είναι ασθένεια της ψυχής και δεν εξαρτάται από υλικές ελλείψεις. Μπορεί ένας υγιής άνθρωπος να έχει πολλά εκατομμύρια στην Τράπεζα και να ζει μέσα στο άγχος. Το άγχος καταπολεμείται με την εμπιστοσύνη στην Πρόνοια του Θεού και τον καλόν αγώνα»

Αυτά λέει ο καλός μας Άγιος Πορφύριος. Κι εγώ τα έκανα πράξη από το 2008 που έχω να πληρώσω εισφορές στο ΤΕΒΕ, είμαι ελεύθερος επαγγελματίας και εργάζομαι από το σπίτι μου.

 Αντί για το ΤΕΒΕ βάζω τις εισφορές μου σε προσευχή εξομολόγηση και γενικότερη κατά Θεόν επιμέλεια της ψυχής μου (με πενιχρά βέβαια αποτελέσματα λόγω της υπερηφανείας μου) και ο Χριστός ποτέ δε με άφησε.

 Δε χρειάστηκε να πάω ούτε καν σε...