— Γέροντα, πώς να αγαπάμε έναν κακό άνθρωπο;
—
Κατανοώ την ερώτηση σας. Να μισείτε την κακία και την αμαρτία, όμως τον
άνθρωπο πρέπει να τον λυπάστε και να τον αγαπάτε. Μόνον ο Θεός ξέρει.
Μπορεί αυτός που εμείς μισούμε σήμερα, αύριο, με προσευχή, με δάκρυα, με
νηστεία, με μετάνοια, να καθαριστεί και ο Κύριος να τον συμπεριλάβει
στους Αγγέλους. Υπήρξαν πολλοί τέτοιοι άνθρωποι στην ιστορία.
— Στ' αλήθεια, Γέροντα, ακόμη τους αγαπάς;
— Τώρα πιο πολύ τους αγαπώ και τους λυπάμαι, απαντούσε μελαγχολικά.
Όταν δεν έβλεπε στον άνθρωπο αγάπη, η καρδιά του πονούσε και παραπονιόταν:
— Εκεί που δεν υπάρχει η
αγάπη βρίσκεται η κόλαση. Ο Κύριος σου δείχνει τη δυστυχία του άλλου για
να δει πώς θα αντιδράσεις. Θα προσευχηθείς για τον πλησίον σου; Θα τον
βοηθήσεις; Και με αυτό τον τρόπο σε καλεί να εκπαιδεύεσαι στην αγάπη και
να την καλλιεργείς.
Ο π. Γαβριήλ κατέβαινε στο ναό, γονάτιζε στον άμβωνα και κήρυττε να
περνούμε τις ημέρες μας με αγάπη. Αν είχε μαλώσει κάποιον για τυχόν λάθη
που διέπραξε και περνούσε η μέρα χωρίς να έρθει να του ζητήσει
συγχώρεση, τον έβρισκε Γέροντας κι έλεγε:
— Συγγνώμη αν σε στενοχώρησα.
— Συγγνώμη αν σε στενοχώρησα.
Από το βιβλίο της Νάνα Μερκβιλάτζε: ''Ο Άγιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν Σαλός και Ομολογητής''
http://proskynitis.blogspot.gr/
