Η απομάκρυνση από τη φύση δημιουργεί διαταραχές στα παιδιά
Μεγάλη Βρετανία συγκριτικά με άλλα μέρη της Ευρώπης και σε αυτό αποδίδονται τα χαμηλά επίπεδα στις έρευνες για την ικανοποίηση των παιδιών. Η εμπιστοσύνη στην αντιμετώπιση ξεκινά μία διαβούλευση πάνω στο πρόβλημα. «Αυτό στοχεύει να αλλάξουμε τον τρόπο που μεγαλώνουν τα παιδιά και το πώς βλέπουν τον κόσμο» ανέφερε ο Stephen Moss, ο συγγραφέας φυσιοδίφης, ο οποίος έχει διατελέσει παραγωγός του BBC και έχει γράψει την αναφορά για την «παιδική ηλικία κοντά στη φύση» για το National Trust. Το περιβάλλον δεν έχει οδηγίες χρήσης, συνεπώς διδάσκει να χρησιμοποιεί κανείς δημιουργικά τη φαντασία του. Όταν χτίζεις μία φωλιά με τους φίλους σου στην ηλικία των εννέα ετών, μαθαίνει την ομαδική δουλειά, διατυπώνεις επιχειρήματα, εμπλέκεσαι σε καβγάδες, επιλύεις τα προβλήματα, δουλεύεις με άλλους, είναι σαν συνεδρία για την ενίσχυση του ομαδικού πνεύματος, απλώς την έκανες στα εννέα». Ο φορέας υποστηρίζει, όπως έχουν κάνει κι άλλοι οργανισμοί στο παρελθόν, ότι η διάσταση της ανατροφής των παιδιών από το φυσικό περιβάλλον στον εγκλεισμό σε «θερμοκήπιο» της γονεϊκής περιφρούρησης Σε κλειστούς χώρους, βλάπτει την ικανότητά τους να μάθουν μέσα από την βιωματική εμπειρία τονίζει ο Stephen Moss. Παρατίθενται στοιχεία που δείχνουν ότι: -Τα παιδιά μαθαίνουν περισσότερα και συμπεριφέρονται καλύτερα όταν τα μαθήματα διεξάγονται στην ύπαιθρο. -Τα συμπτώματα των παιδιών, στα οποία έχει διαγνωστεί ADHD, βελτιώνονται όταν έρχονται σε επαφή με τη φύση. -Τα παιδιά υποστηρίζουν ότι η ευτυχία τους εξαρτάται περισσότερο από το να παίξουν στη φύση παρά από τα τεχνολογικά υπάρχοντά τους. Ωστόσο, οι Βρετανοί αισθάνονται περισσότεροι πιεσμένοι για παρέχουν στα παιδιά τους από γονείς σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Η φράση «διαταραχές εξαιτίας της απομάκρυνσης από τη φύση» επινοήθηκε το 2005 από το συγγραφέα Richard Louv, ο οποίος επιχειρηματολόγησε ότι το κόστος της αποξένωσης του ανθρώπου από τη φύση έχει αντίκτυπο την περιορισμένη χρήση των αισθήσεων, τη δυσκολία συγκέντρωσης και τα υψηλά ποσοστά σωματικών και ψυχικών διαταραχών. Στη Μεγάλη Βρετανία, όπως σε πολλές ακόμη χώρες, τα επίπεδα παχυσαρκίας, αυτοτραυματισμού και ψυχικών διαταραχών που διαγνώστηκαν σε παιδιά έχουν αυξηθεί ραγδαία από τη δεκαετία του ’70. Όμως οι διαταραχές που οφείλονται στην απομάκρυνση από τη φύση δεν θεωρούνται ως επί το πλείστον κλινική εικόνα. «Είναι αναμφίβολα ένα φαινόμενο επιζήμιο για την υγεία και εντοπίζεται στο να περιορίζει την τάση για φυγή στους υπαίθριους χώρους και το γρασίδι, σε ασφαλή ρίσκα και τα συναφή ισχυρίστηκε ο γιατρός David Pencheon, ο οποίος διευθύνει τη Μονάδα Βιώσιμης Ανάπτυξης στο Εθνικό Κέντρο Υπηρεσιών Υγείας. «Δε θα έλεγα ότι έχουμε ταυτοποιήσει μία ασθένεια. Πράγματι δεν θέλουμε να ορίσουμε ιατρικό όρο, απλώς να το δούμε στο πλαίσιο της καθημερινότητας για να μην οδηγήσουμε τον κόσμο στη χορήγηση χημικών σκευασμάτων» συμπλήρωσε ο γιατρός. Ο κ. Moss αναφέρει στατιστικές μελέτες που καταδεικνύουν ότι η έκταση, στην οποία επιτρέπεται στα παιδιά να κυκλοφορούν σε μια περίμετρο γύρω από τη γειτονιά, έχει συρρικνωθεί κατά 90% από τη δεκαετία του ‘70. «Θεωρώ ότι το πρώτο βήμα για ένα παιδί είναι να παίζει έξω στο δρόμο. Μέσα στα 40 χρόνια από τότε που μεγάλωσα, η κυκλοφορία των οχημάτων έχει αυξηθεί πολύ και αυτός είναι ο λόγος που δεν αφήνει κανείς μας τα παιδιά μόνα τους έξω» δήλωσε ο κ. Moss στο BBC News. «Η μόνη λύση θα ήταν να δώσουμε προτεραιότητα στους πεζούς σε κάθε συνοικιακό δρόμο στη Βρετανία. Όταν είσαι εν κινήσει και βλέπεις παιδιά, αυτά έχουν προτεραιότητα» Η αναφορά προτείνει να υπάρξουν εκπαιδευτικοί που να βγάζουν τα παιδιά για μάθημα στη φύση όταν είναι εφικτό, και τα σχολεία των πόλεων να επιλέγουν τα πάρκα.
