Στα κακοτράχαλα τα βουνά
με το σουραύλι και το ζουρνά
πάνω στην πέτρα την αγιασμένη
χορεύουν τώρα τρεις αντρειωμένοι.
Ο Νικηφόρος κι ο Διγενής
κι ο γυιός της Άννας της Κομνηνής
Δική τους είναι μια φλούδα γης
μα Εσύ Χριστέ μου τους ευλογείς
για να γλυτώσουν αυτή τη φλούδα
απ΄το τσακάλι και την αρκούδα
Δες πως χορεύει ο Νικηταράς
κι αηδόνι γίνεται ο ταμπουράς.
Από την Ήπειρο στο Μοριά
κι απ΄το σκοτάδι στη λευτεριά
το πανηγύρι κρατάει χρόνια
στα μαρμαρένια
του Χάρου αλώνια.
Κριτής κι΄αφέντης εiν΄ο Θεός και
δραγουμάνος Του ο λαός(δις)
