— Ἀκούω πολλοὺς νὰ λένε γιὰ κορεσμό. Αὐτὸ δὲν πρέπει νὰ λέγεται, διότι κόρος γιὰ τὸν χριστιανὸ δὲν πρέπει νὰ ὑπάρχει. Μέχρι τὴν τελευταία του στιγμὴ ὁ ἄνθρωπος πρέπει νὰ ἐργάζεται. Βλέπω τὸν ἑαυτό μου. Τί περιμένω ἐγὼ τώρα σὲ αὐτὴ τὴν ἡλικία ποὺ εἶμαι; Ἀλλὰ πρέπει νὰ κινοῦμαι, γιὰ νὰ δημιουργῶ ἔστω καὶ λίγο στὴν ζωή. Ἐσὺ πρέπει νὰ βρίσκεσαι στὴν δουλειά σου.
— Γέροντα, τί νὰ τὰ κάνω τὰ χρήματα; Μοῦ δημιουργοῦν ἀγωνία μεγάλη, τοῦ λέω.
— Νὰ τὰ δώσεις σὲ ἀνθρώπους ποὺ ἔχουν ἀνάγκη, δηλαδὴ ἐλεημοσύνη, μοῦ ἀπαντᾶ.
— Νὰ τὰ δώσεις σὲ ἀνθρώπους ποὺ ἔχουν ἀνάγκη, δηλαδὴ ἐλεημοσύνη, μοῦ ἀπαντᾶ.
Μαθητεύοντας στὸν Γέροντα Πορφύριο, σελ. 144
