Ό Ιατρός Στόϊαν Αδάσεβιτς είναι μοναδικός γυναικολόγος εις την Σερβίαν, ο οποίος δημοσίως ώμολόγησεν ότι η έκτρωσις είναι φόνος, διά τόν οποίον ευθύνονται τόσον ό ιατρός, όσον καί η μητέρα. Μόλις εκυκλοφόρησε (σερβιστί) τό βιβλίον του «Ή αγιότης της ζωής», τό οποίον είναι μία συλλογή των άρθρων του περί της ενδομητρίου παιδοκτονίας.
Ή συνέντευξίς του δημοσιευθείσα είς την «Όρθοδοξίαν» (περιοδικόν της Σερβικής Εκκλησίας), συγκλονίζει τόσον με την ειλικρίνειάν της, όσον καί με τό περιεχόμενόν της. Τό πλέον άρμόζον όνομα αυτής της συνεντεύξεως θα ητο: μία δημοσία εξομολόγησις καί ή μετάνοια! Παραθέτομεν εν μέρος αυτής της πολυτίμου μαρτυρίας:
Έρώτησις: Ποία ήτο ή στιγμή, πού καταλάβατε ότι εκτελών την έκτρωσιν, φονεύετε το ανθρώπινον όν;
Άπάντησις: Είμαι ιατρός, γνωρίζω τάς πράξεις μου, είμαι ένοχος δι' όλας τας φρικαλεότητας που έκανα εργαζόμενος ως γυναικολόγος καί είμαι υποχρεωμένος νά μαρτυρήσω, νά αφυπνίσω, νά προειδοποιήσω ότι ή ...διακοπή της εγκυμοσύνης ουσιαστικώς είναι φόνος του αγεννήτου ανυπεράσπιστου παιδιού. Είς τας οριζομένας υποχρεώσεις της εργασίας μου ήσαν καί αί νόμιμοι αμβλώσεις. Τότε δεν γνώριζα ότι πράττω φόνον, τώρα όμως, υποστηρίζω καί γνωρίζω ότι ή αμαρτία μου ενώπιον του Θεού είναι μεγάλη. Είς τό Πανεπιστήμιον έδιδάχθην ότι τό παιδί είναι ζωντανόν, μόλις γεννηθή με τό πρώτον του κλάμα. Πρό του κλάματος υπάρχει μόνον ως εν τών οργάνων της μητέρας του: ώς είς οδούς, ώς είς νεφρός, ώς ή σκωληκοειδής άπόφυσις.
Έκανα άπό 48.000 έως 62.000 εκτρώσεις! Τούτο είναι ως νά έχω εξαφανίσει μίαν ολόκληρον πόλιν. Το Βελιγράδιον έχει τόσα νοσοκομεία καί αρκετάς ιδιωτικάς κλινικάς, ένθα γίνονται οι εκτρώσεις! Είς τά τέλη της δεκαετίας του '80 ενεφανίσθη τό υπερηχογράφημα με τήν διαγνωστικήν δυνατότητα καί μου έφερε πολλάς εκπλήξεις. Είδα τό έμβρυον, τους κτύπους της καρδιάς του, τάς κινήσεις, τό άνοιγμα του στόματος του• είς τά μεγαλύτερα έμβρυα παρετήρησα τό «πιπίλισμα» του άντίχειρος, τό εμβρυον εσκέπτετο καί ησθάνετο, διότι αντέδρα είς τους βαθείς διαπεραστικούς ήχους επιταχύνον τάς κινήσεις του. Καί ύστερα από 4-5 λεπτά όσον διαρκεί ή άμβλωσις, τό έμβρυον τούτο, αυτό τό ίδιον ανθρώπινον ον, κείται τεμαχισμένον μεταξύ τών εργαλείων είς τό τραπέζι.
Ερώτησις: Πότε έπαύσατε νά κάνετε εκτρώσεις;
Άπάντησις: Αυτό πού θα σάς διηγηθώ τώρα, είναι όχληρόν, καί πάρα πολύ επίπονον, αλλά δεν είναι δυνατόν νά ωραιοποιούμεν κάτι τό όποιον άφ' εαυτού είναι φρικτόν. Προς θλίψιν καί δυστυχίαν μου τό 1988 έκανα την άμβλωσιν είς μίαν προχωρημένην έγκυμοσύνην των 4 1/2 μηνών. Κατά την διάρκειαν αυτής της εγχειρήσεως, της οποίας τάς λεπτομέρειας δεν ημπορώ νά περιγράψω άνευ ταραχής, φρικιών ανεκάλυψα τόν φονέα εντός μου.
Μία εγχείρησις, ή οποία έπρεπε νά είναι μία πράξις ρουτίνας, μετετράπη είς πραγματικόν έφιάλτην. Με την πρώτην κίνησιν του θλάστου έβγαλα τό χεράκι καί τό ερριξα επάνω είς τό τραπέζι τών εργαλείων. Ιδού -τό νεύρον του χεριού επεσεν είς την άκρην της κομπρέσσας βρεγμένης μέ τό ιώδιον. Τό ιώδιον ερέθισε τό νεύρον καί τό μικρούλικον χεράκι άρχισε νά συσπάται.
Μέ την επομένην κίνησιν έβγαλα τό πόδι. Καί συνέβη τό ίδιον -τώρα έτρεμε καί έσυσπάτο τό πόδι. Κάτι όμοιον δεν μου είχε συμβή ποτέ πρίν. Ύστερον προσεπάθησα μέ τόν θλάστην νά συλλάβω καί την καρδίαν, ή οποία ακόμη έκτύπα καί υπό τόν θλάστην έκανε σπασμούς όλοέν καί αργότερον... καί αργότερον καί επί τέλους έπαυσε.
Τότε εσυνειδητοποίησα ότι έπραξα φόνον, ότι εθανάτωσα τόν άνθρωπον. Ή γυναίκα αιμορραγεί πολύ, ή ζωή της εκινδύνευε. Προσευχήθην: «Κύριε, βοήθησε με νά σώσω τήν γυναίκα καί τιμώρησε εμένα!». Έκτοτε ποτέ μου δέν επανέλαβα ομοίαν πράξιν. Έτυχε ή νέα μου γνώσις νά συμπίπτη μέ τήν άποψιν τής Εκκλησίας – ότι τό έμβρυον είναι ζωντανόν ήδη άπό τήν σύλληψίν του, δηλαδή άπό τήν στιγμήν τής γονιμοποιήσεως του ωαρίου.
Ή ενδομήτριος παιδοκτονία είναι πολύ μεγαλύτερα καί βαρύτερα αμαρτία από τόν απλούν φόνον, επειδή τό έμβρυον εντός τής μήτρας είναι αδύναμον νά αμυνθή, ενώ δέν πταίει διά τίποτε, μόνον εκείνο είναι άνευ του προσωπικού πταίσματος είς όλον τό ανθρώπινον γένος, διότι δέν εγεννήθη κάν.
Ώς κοινωνία είμεθα υποχρεωμένοι νά προστατεύσωμεν τό παιδί ιατρικώς, ηθικώς, δικαστικώς καί νομικώς, διότι πρέπει νά έχη όλα τά δικαιώματα, τά όποια έχει ένας ένήλιξ. Τούτο είναι τό καθήκον προς όλα τά μέλη τής κοινωνίας μας.
ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ ΕΦΙΑΛΤΙΚΑ
Καρπός της φυγοτεκνίας, της αποφυγής της τεκνογονίας και τών εκτρώσεων είναι ό εθνικός μαρασμός. Αληθινός εφιάλτης. Εθνική τραγωδία. Χθες Ή Ελλάδα ήταν παιδότοπος, σήμερα είναι γηροκομείο, αύριο θά είναι νεκροταφείο.
• Τά 30 τελευταία χρόνια μειώθηκαν οι γεννήσεις κατά 35%, ενώ αυξήθηκαν οι θάνατοι κατά 45%.
• Τό 1980 ή Ελλάδα ήταν δεύτερη στό δείκτη γονιμότητας, ανάμεσα στις χώρες της
Ε.Ε.. Τό 1999 κατέχει τή 12η θέσι.
• Τό 1969 οί γεννήσεις ήσαν 154.077, οι θάνατοι 71.825. Τό έτος 1999 οί γεννήσεις ήσαν 100.265, οί θάνατοι 103.102. Σήμερα οι γεννήσεις είναι 98.000, οί θάνατοι 120.000.
• Τό 1998 στό μαιευτήριο «Αλεξάνδρα» τό 65% των γεννήσεων ήσαν από αλλοδαπές μητέρες.
• Τό 1980 είχαμε 1.000.000 παιδιά στό Δημοτικό. Τό 1990 813.353. Τό 2000 643.475. Σέ 30 χρόνια δέν θά ΰπάρχη μαθητής στό Δημοτικό!
• Τό 1990 είχαμε 7.653 δημοτικά. Τό 2000 6.367. Δηλαδή σε δέκα χρόνια έκλεισαν 1.300 σχολεία άπό έλλειψι τταιδιών.
• Σέ πέντε χρόνια οι αλλοδαποί μαθητές παρουσίασαν αύξησι 300%. Οί έλληνες μα θητές είχαν μείωσι 30%. Επομένως τό 2.030 οί αλλοδαποί μαθητές θά είναι 600.000. ενώ οί έλληνες μαθητές 300.000, πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας παιδείας.
• Τό 2030 τά άνω τών 60 ετών άτομα θά είναι τό 35%. Τά μέχρι 20 έτών θά είναι τό 15%. Εργαζόμενοι τό 34%.
Τό Έθνος πεθαίνει όχι αργά
Το υπουργείο Έθν. Αμύνης στις 18 Αυγούστου 1999 προανήγγειλε τρεις καινοτομίες: Στράτευσι στά 18-θητεία στρατιωτική καί γιά τίς γυναϊκες-μισθοφορικό στρατό. Ό στρατός μας, είπε, ειναι συνολικά 85.000. Τό 2014 θά είναι 55.000.
Καί νά σκεφθούμε, ότι τό 1912 ή Ελλάδα των 2.500.000 εκατομμυρίων κατοίκων διέθετε 250.000 στρατιώτες! Τι έχουν νά πουν οι νεκροθάφτες του Έθνους;
Ή σημαία είναι ό Έλληνας. Μέ τήν ελληνική σημαία σκεπάζεται ό ήρωας, πού πέφτει γιά τήν πατρίδα. Όταν όμως οι σύγχρονοι Έλληνες σκοτώνουν τήν πατρίδα, δέν είναι φρικτή υποκρισία νά μιλάμε γιά εθνικό γόητρο; Ή αλλοδαπή μαθήτρια δέν δολοφονεί ελληνόπουλα. Έλληνες όμως καί Ελληνίδες κατασφάζουν κάθε χρόνο 300.000 ελληνόπουλα μέ τίς εκτρώσεις.
Γιατί; Γιατί δέν θέλουν νά σηκώνουν τή σημαία τοΰ καθήκοντος, τή σημαία της ελπίδας, τή σημαία της ζωής της Ελλάδος.
• Μετά άπό μερικά χρόνια οι βρεφοκτόνοι "Ελληνες όχι μόνο τίς ελληνικές σημαίες, άλλ' όλα τά σχολεία θά παραδώσουν ατούς αλλοδαπούς. Ή Ελλάδα πεθαίνει!
acapus
ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2012/08/blog-post_1013.html#ixzz24s7vKUbQ
