Η ιστορία μιας έκτρωσης που δεν έγινε

 

Γράφω από τη θέση μιας μητέρας που έπρεπε πριν 5 χρόνια να διαλέξει και διάλεξε σωστά. Και αυτό υπό τις συνθήκες που είχα εγώ η ίδια δημιουργήσει, κάνοντας ότι χειρότερο μπορούσα για να φθάσω σε μια αξιοθρήνητη κατάσταση.
Ήμουν έγκυος στη 11η εβδομάδα όταν το ανακάλυψα. Επειδή έπασχα από μανιοκαταθλιπτική ψύχωση έπαιρνα δύο δυνατά τοξικά φάρμακα (το Fluanxol και την Carbamazepina). Δεν ήθελα σε καμιά περίπτωση να κάνω παιδί με το άνδρα που είχα κοιμηθεί σαν από απόγνωση και τον οποίο δεν τον ήθελα δίπλα μου.
Σκεφτόμουν ότι ίσως η θεραπεία που έκανα θα λειτουργούσε από μόνη της ως αντισυλληπτικό. Και να που βρέθηκα έγκυος, με το κίνδυνο να γεννήσω ένα ανάπηρο παιδί. ( Το Carbaamazepina που έπαιρνα τους τρεις πρώτους μήνες μπορεί να προκαλέσει βλάβη στη σπονδυλική στήλη του παιδιού ). Ήμουν υπό μεγάλη πίεση. Η γυναικολόγος μου είπε να κάνω αποβολή όσο πιο γρήγορα, λαμβάνοντας υπ’ οψιν τα φάρμακα που πήρα και τη ψυχική μου κατάσταση. Η μητέρα μου με πίεζε κατατρομαγμένη για το τι μπορεί να ακολουθήσει, ο πατέρας του παιδιού το ίδιο. Όμως η εναλλακτική λύση –η έκτρωση –με τρόμαζε ακόμη πιο πολύ: θα γινόμουν δολοφόνος του ίδιου του παιδιού μου στερώντας του το πιο θεμελιώδες δικαίωμα μιας ανθρώπινης ύπαρξης το δικαίωμα να ζήσει.
Μόλις έμαθα ότι είμαι έγκυος έτυχε να δω στη τηλεόραση μια εκπομπή που αναφερόταν σε παιδιά με σοβαρές αναπηρίες. Άλλα είχαν σύνδρομο Down, άλλα είχαν γεννηθεί χωρίς χέρια ή πόδια, αλλά έδειχναν ευτυχισμένα που οι γονείς τους διάλεξαν για αυτά τη ζωή.
Δεν είχε σημασία που εγώ ήμουν άρρωστη, ανύπανδρη , άνεργη και με τη σκοτεινή προοπτική να γεννήσω ένα παιδί ανάπηρο.
Το παιδί που βρισκόταν στη κοιλιά μου θα διάλεγε τη ζωή ……
Για αυτό ήταν η μοναδική ευκαιρία να δει το φως της ημέρας. Η γενετική το έχει αποδείξει προ πολλού : είμαστε μοναδικοί και...

Σημεία των καιρών: Συνελήφθησαν για φθορά ξένης ιδιοκτησίας επειδή ζωγράφισαν την ελληνική Σημαία σε υδραγωγείο !


Translate this page: EN FR DE ES RU AR
του Θεόφραστου Ανδρεόπουλου
Πρώτη φορά στα χρονικά ακούστηκε ότι το να ζωγραφιστεί η ελληνική Σημαία σε ένα παλιό υδραγωγείο αποτελεί φορά ξένης περιουσίας και όμως έτσι συνέβη στην Ηγουμενίτσα.
Μια ομάδα νέων ζωγράφισαν την ελληνική Σημαία στηνεπιφάνεια παλαιού υδραγωγείου, στην περιοχή Αμπέλια και όπως αναφέρει η τοπική ενημερωτική πύλη thespro.gr, στο σημείο κλήθηκε –μετά από ανώνυμη καταγγελία (ποιοι ήταν αυτοί οι ανώνυμοι άραγε;)- η αστυνομία, άντρες της οποίας συνέλαβαν τα έξι άτομα της παρέας και...

Τα 8 Ψέματα Της Πάμφτωχης Μάνας Μου…

 

Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Κοινωνίαtrackback
mana
Σίγουρα η αγάπη που νιώθει μία μάνα για το παιδί της, δεν συγκρίνεται με κανένα άλλο είδος αγάπης. Παρά τις όποιες δυσκολίες και τα εμπόδια, οι μανάδες πάντα καταφέρνουν να βάλουν πρώτα τα παιδιά τους, ακόμη και αν οι ίδιες καταλήξουν…τελευταίες.
Στην ιστορία που ακολουθεί μια μητέρα έπρεπε να πει αρκετά ψέματα στο γιο της για να τον μεγαλώσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και τώρα που αποκαλύφθηκε η αλήθεια, η ιστορία της έγινε παγκοσμίως γνωστή.
Έχετε κάνει ποτέ κάτι παρόμοιο για τα παιδιά σας ή θα το κάνατε αν χρειαζόταν; Αν πιστεύετε ότι οι μητέρες αξίζουν μόνο σεβασμό και θαυμασμό, διαβάστε την παρακάτω ιστορία και θα αλλάξετε γνώμη…
“Η ιστορία ξεκίνησε όταν ήμουν παιδί. Η οικογένειά μου ήταν πολύ φτωχή και ποτέ δεν είχαμε αρκετό φαγητό. Η μητέρα μου πάντα μου έδινε το δικό της πιάτο κι έλεγε «Φάε αυτό το ρύζι γιε μου εγώ δεν πεινάω». Αυτό ήταν το πρώτο ψέμα της μητέρας μου.
Καθώς μεγάλωνα, η μητέρα μου περνούσε τον ελεύθερο χρόνο της, ψαρεύοντας σε ένα ποτάμι. Έτσι από τα ψάρια που έπιανε, θα ...

Μοναξιά και πλήξη. (Αγ.Θεοφάνη του Έγκλειστου).


 Η χάρη του Θεού να ‘ναι μαζί σου! ''Είμαι μόνη'', γράφεις, ''και αισθάνομαι πλήξη''. Είναι φυσικό αυτό το αίσθημα. Νομίζω, ωστόσο, μετά τις αποφάσεις που πήρες και τα όσα συνακόλουθα σε συμβούλεψα να κάνεις, δεν θα έπρεπε να αισθάνεσαι έτσι. Ακόμα και μόνη, δεν θα ένιωθες μοναξιά, αν βίωνες την παρουσία του Κυρίου, που είναι κοντά σου, όπως άλλωστε και ο Φύλακας Άγγελός σου˙ είναι κοντά σου όχι νοερά, αλλά πραγματικά. 
  Η επίγνωση, λοιπόν, της παρουσίας του Θεού δεν θα άφηνε το αίσθημα της μοναξιάς ούτε την πλήξη, που το ακολουθεί, να κυριαρχήσουν στην καρδιά σου. Πιστεύω, πάντως, ότι πρόκειται για μια κατάσταση προσωρινή, από την οποία σύντομα θ’ απαλλαγείς. Σε κάθε περίπτωση, όταν είσαι μόνη, προσπάθησε να θυμάσαι ότι ο Κύριος και ο Φύλακας Άγγελός σου είναι μαζί σου.
 Επίσης, μην αμελείς να επωφελείσαι από κάθε περιστασιακή μόνωση, έστω και στιγμιαία, συνομιλώντας απερίσπαστα και ευφρόσυνα με τον Πλάστη σου. Τέτοια μόνωση είναι γλυκιά. Ελπίζω να γεύεσαι κάπου-κάπου τη γλυκύτητά της, κι έτσι να την επιζητείς σαν παράδεισο επίγειο.

  Πρόσφατα, καθώς ξεφύλλιζα ένα βιβλίο, βρήκα τις συμβουλές ενός γονιού, του κόμητος Σπεράνσκι, στην κόρη του. Ανάμεσα στ’ άλλα, τη συμβουλεύει πώς ν’ αποφεύγει την πλήξη. Ο καθένας, λέει, έχει κάμποσες καθημερινές ασχολίες, που ...

Μητρ. Μόρφου Νεόφυτος: Ο εκ των έσω Πόλεμος και η Κατά Θεό Ειρήνη ! ΒΙΝΤΕΟ


Ο Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος προσκεκλημένος στη Δεξαμενή Σκέψης της Ενορίας Αγίου Νικολάου Λεμεσού ομιλεί για τον εσωτερικό πόλεμο του ανθρώπου και την κατά Θεό Ειρήνη, αναλύει τον σημαντικό ρόλο τον οποίο καλείται η Ορθοδοξία να παίξει στη σημερινή νέα αταξία και απαντά σε ερωτήσεις των παρευρισκόμενων. 

Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στις 23 Μαρτίου 2016.
Ολοκληρώνοντας την ομιλία του, έκανε μια συγκλονιστική αποκάλυψη. 
Αναφέρθηκε στο πρόσωπο ενός Ελλαδίτη καλόγερου, Άγιου, που τους συνδέουν πολλά & που βρίσκεται εν ζωή σήμερα…, στον οποίο έχει δοθεί χάρισμα από τον Θεό, σαν & αυτό του Πορφυρίου, του Παϊσίου, του Ιακώβου & μπορεί & βλέπει…. 
– Στην αναμπουμπούλα που έρχεται, θα σκοτωθούν πολλοί Τούρκοι, είναι άνθρωποι & αυτοί, θέλω να τους δω όλους στον Παράδεισο, όλους τους ανθρώπους. 
Θα σκοτωθούν & μερικοί Έλληνες, αλλά ελάχιστοι!!! 
(ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΜΙΛΑ ΚΑΘΑΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΗ ΣΥΡΡΑΞΗ,ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΛΙΓΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΕΚΡΟΥΣ)
Μη φοβάστε τους πρόσφυγες, κάποιοι θα απορροφηθούν από την ρωμιοσύνη ( ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ) & κάποιοι άλλοι από αυτούς θα φύγουν. 
Να βλέπατε τι ΟΥΡΑΝΙΟΣ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ έχει ξεκινήσει για την προστασία μας, υπάρχουν βέβαια & οι εγκάθετοι τζιχαντιστές που ...

Ανησυχούν οι Τούρκοι για την Αγία Σοφία! - Φοβούνται αναβίωση της Ορθοδοξίας και αφύπνιση των Κρυπτοχριστιανών -


Translate this page: EN FR DE ES RU AR
του Θεόφραστου Ανδρεόπουλου
Τρόμο προκαλεί η Αγία Σοφία στους Τούρκους και στους απανταχού ισλαμιστές, καθώς καθημερινά βλέπουν τα σημάδια επανορθοδοξοποίησής της.
Εδώ και καιρό έχουν την εντύπωση (όπως ήδη έχει γράψει το pronews.gr) ότι το ιερότερο μνημείο της Ορθοδοξίας "θέλει να ξαναεπιστρέψει εκεί που ανήκει", και αυτό όπως έχει προφητευθεί από τους Άγιους της Ορθοδοξίας θα συνοδευτεί από την καταστροφή του όποιου τουρκικού κράτους.   
Κάτι που οι Τούρκοι το φοβούνται σφόδρα καθώς είναι οι πρώτοι που φοβούνται την έγερση του "μαρμαρωμένου βασιλιά".
Στην Τουρκία φοβούνται αναβίωση της Ελληνορθοδοξίας και διασπαση του τεχνητού τουρκικού κράτους, αφού και οι ίδιοι οι Τούρκοι γνωρίζουν ότι υπάρχουν εκατομμύρια κρυπτοχριστιανών και πολιτών που γνωρίζουν ότι έχουν ελληνικό αίμα.
Υπάρχουν ήδη πάμπολλες, συγκεκριμένες και επώνυμες περιπτώσεις μουσουλμάνων που ζήτησαν να βαφτιστούν Χριστιανοί, ενώ τα αποκαλυπτικά στοιχεία έρευνας τουρκικής εφημερίδας του 2012, που καταγράφει μόνο τα τελευταία τρία χρόνια στην Τουρκία (δηλαδη 2009-2012) τον εξωφρενικό αριθμό των 8.000.000 πωλήσεων Αγίων Γραφών, στην τουρκική γλώσσα! (σ.σ. πράγμα που δείχνει πως είναι πραγματικά πολλά εκατομμύρια οι Κρυπτοχριστιανοί στην Τουρκία, ενώ σύμφωνα με τις...

Ο βίος του Αγίου Παϊσίου, ευλαβικό αφιέρωμα + βίντεο


paisios1Παιδική ηλικία

Ο Άγιος Παΐσιος γεννήθηκε στα Φάρασα της Καππαδοκίας, στη Μικρά Ασία, στις 25 Ιουλίου του 1924. Ο πατέρας του ονομαζόταν Πρόδρομος και ήταν πρόεδρος των Φαράσων, ενώ η μητέρα του λεγόταν Ευλαμπία. Ο Άγιος είχε ακόμα 8 αδέλφια. Στις 7 Αυγούστου του 1924, μια εβδομάδα πριν οι Φαρασιώτες φύγουν για την Ελλάδα, ο Άγιος βαφτίστηκε από τον Άγιο Αρσένιο τον Καππαδόκη, ο οποίος επέμεινε και του έδωσε το δικό του όνομα «για να αφήσει καλόγερο στο πόδι του», όπως χαρακτηριστικά είχε πει.

Πέντε εβδομάδες μετά τη βάπτιση του μικρού τότε Αρσένιου, στις 14 Σεπτεμβρίου του 1924 η οικογένεια Εζνεπίδη, μαζί με τα καραβάνια των προσφύγων, έφτασε στον Άγιο Γεώργιο στον Πειραιά και στη συνέχεια πήγε στην Κέρκυρα, όπου και τακτοποιήθηκε προσωρινά στο Κάστρο. Στην Κέρκυρα η οικογένειά του έμεινε ενάμιση χρόνο. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στην Ηγουμενίτσα και κατέληξε στην Κόνιτσα. Εκεί ο Αρσένιος τελείωσε το δημοτικό σχολείο και πήρε το απολυτήριο του «με βαθμό οκτώ και διαγωγή εξαίρετο». Από μικρός συνεχώς είχε μαζί του ένα χαρτί, στο οποίο σημείωνε τα θαύματα του Αγίου Αρσενίου. Έδειχνε ιδιαίτερη κλίση προς τον μοναχισμό και διακαώς επιθυμούσε να μονάσει. Οι γονείς του χαριτολογώντας, του έλεγαν «βγάλε πρώτα γένια και μετά θα σε αφήσουμε».

Εφηβικά χρόνια και ο στρατός

Στο διάστημα που μεσολάβησε μέχρι να υπηρετήσει στο στρατό ο Αρσένιος δούλεψε σαν ξυλουργός. Όταν του παραγγελνόταν να κατασκευάσει κάποιο φέρετρο, ο ίδιος συμμεριζόμενος την θλίψη της οικογένειας, αλλά και τη φτώχεια της εποχής, δεν ζητούσε χρήματα.

Το 1945 ο Αρσένιος κατατάχτηκε στο στρατό και υπηρέτησε σαν ασυρματιστής κατά τον ελληνικό εμφύλιο. Όσο καιρό δεν ήταν ασυρματιστής, ζητούσε να πολεμεί στην πρώτη γραμμή, προκειμένου κάποιοι οικογενειάρχες, να μην βλαφτούν. Το μεγαλύτερο όμως διάστημα της θητείας του το υπηρέτησε με την ειδικότητα του ασυρματιστή. Απολύθηκε από το στρατό το 1949.

Μοναστικός Βίος

Τα πρώτα χρόνια

Ο πατέρας Παΐσιος πρώτη φορά εισήλθε στο Άγιο Όρος για να μονάσει το 1949, αμέσως μετά την απόλυσή του από το στρατό. Όμως επέστρεψε στα κοσμικά για ένα χρόνο ακόμα, προκειμένου να αποκαταστήσει τις αδελφές του. έτσι το 1950 πήγε στο Άγιο Όρος. Η πρώτη μονή στην οποία κατευθύνθηκε και παρέμεινε για ένα βράδυ ήταν Μονή Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στις Καρυές. Εν συνεχεία κατέλυσε στη σκήτη του Αγίου Παντελεήμονος, στο κελί των Εισοδίων της Θεοτόκου. Εκεί θα γνωρίσει τον πατέρα Κύριλλο που ήταν ηγούμενος στη μονή και θα τον ακολουθήσει πιστά.

Λίγο αργότερα αποχώρησε από τη μονή και κατευθύνθηκε στη Μονή Εσφιγμένου. Εκεί τελέσθηκε η τελετή της «ρασοευχής» και πήρε το πρώτο όνομά του που ήταν Αβέρκιος. Και εκεί αμέσως ξεχώρισε για την εργατικότητά του, τη μεγάλη αγάπη και κατανόηση που έδειχνε για τους «αδελφούς» του, την πιστή υπακοή στο γέροντά του, την ταπεινοφροσύνη του, αφού θεωρούσε εαυτόν κατώτερο όλων των μοναχών στην πράξη. Προσευχόταν έντονα και διάβαζε διαρκώς, ιδιαίτερα τον Αββά Ισαάκ.

Το 1954 έφυγε από τη μονή Εσφιγμένου και κατευθύνθηκε προς την Μονή Φιλοθέου, που ήταν Ιδιόρυθμο μοναστήρι όπου μόναζε και ένας θείος του. Η συνάντησή του όμως με τον Γέροντα Συμεών θα είναι καταλυτική για την πορεία και διαμόρφωση του μοναχικού χαρακτήρα του Παϊσίου. Μετά από δύο χρόνια, το 1956, χειροθετήθηκε «Σταυροφόρος» και πήρε το «Μικρό Σχήμα». Τότε ήταν τελικά που ονομάστηκε και «Παΐσιος», χάρη στο Μητροπολίτη Καισαρείας Παΐσιο τον β΄, ο οποίος ήταν και συμπατριώτης του. Ο Γέρων Αυγουστίνος αυτήν την περίοδο απέκτησε στενή σχέση με τον Παΐσιο.

Το 1958, ύστερα από «εσωτερική πληροφόρηση», πήγε στο Στόμιο Κονίτσης. Εκεί πραγματοποίησε έργο το οποίο αφορούσε στους ετερόδοξους αλλά περιελάμβανε και τη βοήθεια των βασανισμένων και φτωχών Ελλήνων, είτε με φιλανθρωπίες, είτε παρηγορώντας τους και στηρίζοντάς τους ψυχολογικά, με αιχμή το λόγο του Ευαγγελίου. Επί 4 έτη έμεινε στην Ιερά Μονή Γενεθλίων της Θεοτόκου στο Στόμιο, όπου αγαπήθηκε πολύ από τον λαό της περιοχής για την προσφορά και τον μετριοπαθή χαρακτήρα του.

Από εκεί πήγε στο Όρος Σινά στο ...

Αν το παλέψεις,όπου και να πας θα ναι παράδεισος...


 Χειμώνας βαρύς.Σαρακοστή στον Άθω .Ο Θανασός είχε ξεμείνει στο κελλί του γερο Κοσμά αφού το χιόνι είχε αποκλείσει τα μονοπάτια.Κλειστός ο δρόμος για τα μοναστήρια και η θάλασσα κάτω δεν ησύχαζε.Τα μοναστήρια άλλωστε ήτανε και μακριά και δεν είχε τρόπο να φύγει.

-Μη χολοσκάς.Θα μείνεις στο κελλί,του είπε ο γέροντας Κοσμάς όλο αρχοντιά Κουκιά έχουμε ,ξύλα για το τζάκι έχουμε ,νάναι καλά ο γερο Τιμόθεος που μας οικονόμησε νωρίς κούτσουρα .Και είναι ελιά που καίει όμορφα.

 Σαν να κατάλαβε ο Θανασός τώρα στα σοβαρά τι του έλεγε ο γερο Κοσμάς και πήρε να το χαρεί.Κι όσοι θα του λέγανε γιατί άργησε να γυρίσει από τον Άθωνα,την είχε την δικαιολογία έτοιμη κι αληθινή.Ήθελα εγώ.... αλλά το χιόνι μας απέκλεισε..
Για φαντάσου, μονολογούσε χωρίς καυμούς, χωρίς το ζόρι της φαμίλιας του, χωρίς τη φωνή του αφεντικού,χωρίς τη οργή στη στραβοτιμονιά του απέναντι,χωρίς τα βάσανα της ζωής ετούτης.Χρόνια το δούλευε στο μυαλό του και το ομολογούσε ανάμεσα στο χωρατό και το σοβαρό του.

-Εσείς γέροντα έλεγε στον γερο Κοσμά ζείτε στον Παράδεισο ενώ εμείς εκεί μέσα και να θες να αγιάσεις δεν σ αφήνουνε.
Και να που γίνεται μερικές φορές σαν να ακούει ο Θεός δυό φορές και...