Κυριακή ΣΤ’ Ματθαίου: Η θεραπεία τού παραλυτικού († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)




 (Ματθ. θ’, 1-8)

 

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος

Ποιὰ σχέση ἔχει τὸ γεγονὸς ποὺ ἀναφέρεται στὸ σημερινό Εὐαγγέλιο μὲ μᾶς; Ποιὸς ἔχει τὴν πίστη, τὴν ἠρεμία, τὴν βεβαιότητα ὅτι κανένας ἄλλος παρὰ μόνο ὁ Θεὸς μπορεῖ νὰ ξαναδώσει ἐλευθερία στὶς κινήσεις μας;

Ἡ ἱστορία δὲν εἶναι μιὰ παραβολή, εἶναι γεγονός· ἀλλὰ ἐπίσης μᾶς μεταφέρει κάτι περισσότερο ἀπὸ τὴν δύναμη τοῦ Θεοῦ νὰ θεραπεύει τὶς φυσικὲς ἀσθένειες, ἐὰν Τὸν πλησιάσουμε μὲ πίστη· ἔχοντας παραμερίσει κάθε ἄλλη ἐλπίδα, ἀλλὰ γνωρίζοντας μὲ βεβαιότητα ὅτι ἡ ζωὴ καὶ ὁ θάνατός μας, ἡ ὑγεία καὶ ἡ ἀσθένειά μας εἶναι στὰ χέρια τοῦ Ζωντανοῦ Θεοῦ, ποὺ διάλεξε νὰ γίνει ἄνθρωπος καὶ νὰ ζήσει ἀνάμεσά μας, νὰ μοιραστεῖ μαζί μας τὰ πάντα, τὸν θάνατο καὶ τὸν πόνο, τὴν ἀγωνία τοῦ νοῦ καὶ τὸν τρόμο ποὺ ἴσως μᾶς πολεμᾶ ὅταν βλέπουμε τὸν κόσμο γύρω μας, τὸν κόσμο ποὺ δημιουργήσαμε καὶ δημιουργοῦμε.

Ἀλλὰ σ’ αὐτὴν τὴν ἱστορία ὑπάρχει μία ἄλλη διάσταση ποὺ θέλω νὰ προσέξετε. Ποιὸς ἀπὸ ἐμᾶς μπορεῖ νὰ πεῖ ὅτι δὲν εἶναι παράλυτος; Παράλυτος ἀπὸ φόβο, ἀπὸ τὴν ἐπιθυμία να δεῖ τὸν ἑαυτό του νὰ δέχεται τὰ πιὸ λαμπρὰ φῶτα τῆς δόξας, παράλυτος ἀπὸ τοὺς ὑπολογισμοὺς ποὺ...

Οι συμφορές και οι κίνδυνοι διδάσκουν την προσευχή

 



«Οι συμφορές και οι κίνδυνοι δίδαξαν πολλούς να προσεύχονται. Μ’ επισκέφτηκε κάποτε στην αποθήκη τροφίμων ένας στρατιωτικός, που κατευθυνόταν στη Θεσσαλονίκη. Η ψυχή μου τον αγάπησε και του λέγω: «Προσεύχου στον Κύριο να λιγοστέψουν οι θλίψεις». Κι αυτός απαντά: «Ξέρω να προσεύχομαι. Το έμαθα στον πόλεμο, όταν ήμουν στις μάχες. Παρακαλούσα θερμά τον Κύριο να με φυλάξει ζωντανό. Τα βόλια έπεφταν, τα βλήματα έσκαζαν και λίγοι έμειναν στη ζωή. Αν και πήγα πολλές φορές στη μάχη, ο Κύριος με φύλαξε». Ενώ τα έλεγε αυτά, έδειχνε πως προσευχόταν και από τη στάση του σώματός του φαινόταν πως ήταν όλος βυθισμένος στον Θεό» (Οσίου Σωφρονίου, Ο άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης, Ι. Μ. Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας). 

 Ένας από τους πιο βαθιά προσευχομένους ανθρώπους της συγχρόνου εποχής, που θα πει τους ολοκληρωτικά στραμμένους με μεγάλο πόθο στην αγάπη του Θεού, ήταν ο μεγάλος όσιος Σιλουανός ο Αθωνίτης. Ο εξίσου μεγάλος Σωφρόνιος ευτύχησε, όπως ομολογεί, να έχει ως Γέροντά του τον Σιλουανό τα τελευταία οκτώ έτη της ζωής του οσίου και ευτυχήσαμε και εμείς μαζί του, γιατί ο Θεός τον φώτισε και διέσωσε τα πολύτιμα χειρόγραφά του, τα οποία και...

Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης: «‘Οσο θα σιωπάς, τόσο θα φωνάζει μέσα σου ο Θεός»




 Ιερομονάχου Μύρωνος Σιμωνόπετρας

» Έλεγε ο Γέροντας: » Όταν ήμουν μικρός, επειδή εκ χαρακτήρος μου ήμουν ζωηρός, η γιαγιά μου ως δασκάλα συχνά μου θύμιζε:

«Αλέξανδρε, όσο θα σιωπας, τόσο θα φωνάζει μέσα σου ο Θεός». Έτσι απλά έμαθα από πολύ μικρός να σιωπω, για να ...

Πόσες φορές σε δύσκολες και επίπονες καταστάσεις δεν αναρωτηθήκαμε πού είναι ο Θεός;




 Πόσες φορές σε δύσκολες και επίπονες καταστάσεις δεν αναρωτηθήκαμε πού είναι ο Θεός; Δεν πιστέψαμε ότι δεν μας ακούει; Νιώσαμε μόνοι και αβοήθητοι;


Και πόσες φορές παρακολουθώντας όλα όσα γίνονται στον κόσμο δεν προβληματιστήκαμε για την ‘απουσία’ Του; Μπορεί πράγματι κάποιος που δεν έχει μπει στη διαδικασία να γνωρίσει το Χριστό να σκανδαλιστεί, μέχρι και να πιστέψει ότι δεν υπάρχει Θεός! Και είναι αλήθεια ότι κάποιες φορές είναι εκκωφαντική η σιωπή του Χριστού… δεν αντέχεται!


Νιώθεις όπως όταν έδινες εξετάσεις και ...

MΙΑ ΑΛΛΙΩΤΙΚΗ ΠΕΘΕΡΑ




 MΙΑ ΑΛΛΙΩΤΙΚΗ ΠΕΘΕΡΑ


Η πεθερά που κράτησε το μυστικό της νύφης της και "αγίασε"... 

Όλη νύχτα, η Νίκη η νεαρή μάνα με τα δύο μικρά παιδιά, γύριζε στο στρώμα της. Πώς θα το κρατούσε μυστικό το ότι μεγάλωνε μέσα της ένα νέο παιδί που δεν ήταν του άνδρα της ο οποίος έλειπε στην ξενιτιά;
Είχε σχεδόν αποφασίσει να πάει και να τελειώσει τη ζωή της, πέφτοντας στο ποτάμι παρακάτω από το χωριό με τη μεγάλη ρουφήχτρα. Τα παιδιά θα τα άφηνε στην πεθερά της που έμενε μαζί τους και ήταν χρυσός άνθρωπος. Το πρωί αποφάσισε να της πει την τρομερή της απόφαση. Το κακό δεν θεραπεύεται με κακό, αλλά μόνο με καλό θα το λύσουμε το θέμα.
Η Αρετή, η εφευρετική πεθερά είχε ένα αγροτόσπιτο στην άκρη του χωριού και μέσα σε 20 μέρες αφού το άσπρισε και ετοίμασε μετακόμισαν εκεί μάνα, δύο παιδιά και η πεθερά.
Στο χωριό είπαν ότι πήγαν νωρίτερα για να...