Κυριακή ΣΤ’ Λουκά: Για τη θεραπεία του δαιμονιζομένου των Γαδαρηνών (Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας)




 [Λουκά 8, 26-39]

«Καὶ κατέπλευσεν εἰς τὴν χώραν τῶν Γαδαρηνῶν, ἥτις ἐστὶν ἀντίπερα τῆς Γαλιλαίας (: και έφτασαν με το πλοίο στη χώρα των Γαδαρηνών, η οποία βρίσκεται απέναντι από τη Γαλιλαία)» [Λουκ. 8, 26].

Κατέβηκε ο Σωτήρας στη χώρα των Γαδαρηνών μαζί με τους άγιους μαθητές. Έπειτα τους συνάντησε κάποιος άνδρας, ο οποίος ήταν κατοικία πολλών και ακαθάρτων πνευμάτων, χωρίς νου και μυαλό, και δεν ξεχώριζε καθόλου από εκείνους που είχαν πεθάνει και βρίσκονταν στη γη και μάλλον ήταν ίσως ακόμα χειρότερος γιατί τριγυρνώντας γυμνός στα μνήματα των πεθαμένων, ήταν απόδειξη της απανθρωπιάς των δαιμόνων. Επιτρέπει βέβαια ο Θεός των όλων κατ’ οικονομίαν κάποιοι να υποταχτούν σε αυτούς, όχι για να υποφέρουν, αλλά μάλλον για να μάθουμε εμείς μέσω αυτών πόσο μισάνθρωποι και μισόκαλοι είναι οι δαίμονες απέναντι εμάς, και έτσι να πάψουμε να θέλουμε να υποτασσόμαστε σε αυτούς, γιατί όταν πάσχει ένας, οικοδομούνται πολλοί…

Ο Γαδαρηνός αυτός, δηλαδή η αγέλη των δαιμονίων που κρυβόταν μέσα του, έτρεχε πίσω από τον Χριστό και φώναζε τα εξής: «Τί ἐμοὶ καὶ σοί, Ἰησοῦ, υἱὲ τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου; δέομαί σου, μή με βασανίσῃς (: Ποια σχέση υπάρχει ανάμεσα σε μένα και σένα και τι ζητάς από μένα, Ιησού, Υιέ του Θεού του υψίστου; Σε παρακαλώ, μη με βασανίσεις και μη μου επιβάλεις την τιμωρία να κλειστώ από τώρα μέσα στο σκοτάδι του Άδη)» [Λουκ. 8, 28]. Πρόσεξε, σε παρακαλώ, εδώ, δειλία περιπλεγμένη με πολύ θράσος και απόγνωση. Δείγμα βέβαια της διαβολικής απόγνωσης είναι το ότι τολμά να λέγει: «Τι κοινό υπάρχει ανάμεσα σε μένα και σε σένα, Ιησού, Υιέ του Θεού;», ενώ δείγμα δειλίας το ότι παρακαλεί να μη βασανιστεί. Αλλά όμως, εάν γνωρίζεις ότι Αυτός είναι οπωσδήποτε Υιός του Υψίστου Θεού, ομολογείς ότι είναι Θεός του ουρανού και της γης, και όλων όσα υπάρχουν σε αυτά, τότε γιατί αρπάζεις αυτά που δεν είναι δικά σου ή μάλλον αυτά που είναι δικά Του; Έπειτα λέγεις: «Τι κοινό υπάρχει ανάμεσα σε εμένα και σε εσένα;». Και ποιος από τους βασιλείς της γης θα ανεχθεί μέχρι τέλους να είναι υποταγμένοι στους βαρβάρους αυτοί που είναι κάτω από τα σκήπτρα του; Βγάζε από το στόμα σου τις κραυγές που σου πρέπουν. Και αυτές είναι αυτό που λες: «σε παρακαλώ, μη με βασανίσεις».

Και πρόσεχε σε παρακαλώ πάλι την ασύγκριτη δόξα Εκείνου που...

Πώς απαντά ο Άγιος Νεκτάριος στους επιστήμονες που πολεμούν τη Θεία Κοινωνία;




 Γράφει ο Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής Θεολογίας ΑΠΘ | Romfea.gr


Επανερχόμενοι στο θέμα των επιθέσεων, που δέχεται τον τελευταίο καιρό η Θ. Ευχαριστία, από κάποιους επιστήμονες, επαναλαμβάνουμε ότι δεν είναι επιστημονικά δεοντολογικό και επιτρεπτό να υπεισέρχονται σε ξένες, σε σχέση με την επιστήμη τους, περιοχές και, πολύ περισσότερο, να αποφαίνονται για ξένα προς αυτούς επιστημονικά αντικείμενα.

Ο Άγιος Νεκτάριος γράφει, σχετικά με παρόμοιες παρεισφρήσεις, που συνέβαιναν και στην εποχή του: «Πάσαι αι θεωρίαι των διαφόρων επιστημών δεν επιδέχονται τας αυτάς αποδείξεις, αλλ’ εκάστη έχει ιδίας αποδείξεις, αρμοδίας εις την εαυτής φύσιν. Άλλας αποδείξεις έχουσιν αι μαθηματικαί επιστήμαι, άλλας αι φυσικαί, άλλας η φιλοσοφία, άλλας η ιστορία και άλλας η θεολογία. Διό και ορθός παραλογισμός είναι η απαίτηση της εφαρμογής της μιας επί των λοιπών και των λοιπών επί της μιας. Πώς είναι, λόγου χάριν, δυνατή φυσική απόδειξις, λαμβανομένη από τας καταληπτάς ενεργείας των ορατών όντων των υλικών κτισμάτων, να εφαρμοστεί εις τας ακαταλήπτους βουλάς του Θεού του Αοράτου, του Πανσόφου και Παντοδυνάμου, του αοράτως ενεργούντος, του δι’ εμπνεύσεως αλλοιούντος τας αρχάς, τας πεποιθήσεις και τας πίστεις των ανθρώπων; Ως, άρα, εκάστη επιστήμη κέκτηται ιδίας αποδείξεις προς απόδειξιν των θεωρημάτων αυτών, ούτω και η θεολογία κέκτηται ιδίας αποδείξεις, οικείας τω θεωρητικώ αυτής χαρακτήρι. Αι αποδείξεις της θεολογίας, ας αύτη κέκτηται και ας ποιείται χρήσιν προς απόδειξιν της θειότητος της πίστεως ημών, είναι εκείναι, ας ο θεοδίδακτος Απόστολος Παύλος, εδίδαξεν ημάς. Ούτος, γράφων προς τους Κορινθίους περί του κηρύγματος αυτού, έλεγεν ότι δεν έγινε με πειστικούς λόγους της ανθρωπίνης σοφίας, αλλά με απόδειξιν πνεύματος και δυνάμεως. Και τούτο, έλεγεν, ηυδόκησεν ο Θεός, ίνα μη λογισθεί η πίστις κατασκεύασμα ανθρωπίνης σοφίας, αλλ’ έργον και κατόρθωμα της δυνάμεως του υψίστου: ”ίνα η πίστις υμών μη ή εν σοφία ανθρώπου, αλλ’ εν δυνάμει Θεού”».

Κάποιοι επιστήμονες, συνεπώς, που, χωρίς διάκριση, παρεμβαίνουν, σοφιολογούν και αποφαίνονται για θέματα ανερμήνευτα, ακόμη και από θεολογικής πλευράς, όπως είναι τα θέματα της πίστεως και των Μυστηρίων της Εκκλησίας, αγνοούν, εν γνώσει ή εν αγνοία τους, ότι ο μόνος τρόπος προσεγγίσεως τέτοιων υπερλογικών θεμάτων δεν είναι η λογική και η γνώση, αλλά η πίστη.

Όπως μαρτυρεί, μάλιστα, ο Άγιος Νεκτάριος, «η πίστις των Χριστιανών εμαρτυρήθη διά της ιστορίας, ως ασφαλής και βεβαία γνώσις. Η πίστις, καίτοι μη υπαγομένη εις κανόνας ερεύνης, ουχ ήττον έχει ασφαλή και βεβαίαν την πληροφορίαν. Μεταβαίνομεν εις την απόδειξιν της αληθείας της θείας ημών πίστεως εξ ιστορικών γεγονότων».

Πώς είναι δυνατόν, συνεπώς, τα υπέρ λόγον και έννοιαν θαύματα της Εκκλησίας, που η ίδια η επιστήμη της Θεολογίας ομολογεί ότι δεν προσεγγίζονται λογικά, να επιχειρούν κάποιοι επιστήμονες, άλλων επιστημών, να τα ερμηνεύουν με λογικές αποδείξεις, αμφισβητώντας, μάλιστα, την πνευματική τους οντολογία και, κατά συνέπεια, την μυστηριακώς και υπερφυσικώς θαυματουργική ενέργεια του Αγίου Πνεύματος μέσω της οποίας λειτουργούν;

Πώς τολμούν, παίζοντας «εν ου παικτοίς», να αναλύουν τα ακατάληπτα, με τη χρήση δήθεν επιστημονικών όρων και αποδείξεων, διασπείροντας το δηλητήριο της απιστίας, του φόβου και της αμφιβολίας και θέτοντας σε αμφισβήτηση την διά μέσου των αιώνων αποδεδειγμένη «γνώση της πίστεως», που βεβαιώνει τους πιστούς ότι η συμμετοχή τους στο Ιερό Μυστήριο της Θείας Κοινωνίας δεν μεταδίδει ιούς και ασθένειες;

Επ’ αυτού, ο Άγιος Νεκτάριος ο Θαυματουργός σημειώνει ότι «το παραδοθέν παρά του Κυρίου Μυστήριον της Θείας Ευχαριστίας, είναι το ανώτερον όλων των Μυστηρίων, το θαυμασιώτερον των θαυμάτων, όσα η δύναμις του Θεού εξετέλεσεν, το υψηλότερον εξ όσων η σοφία του Θεού επενόησεν. Είναι δε και το τιμιώτερον όλων των χαρισμάτων, όσα η αγάπη του Θεού εχαρίσατο τοις ανθρώποις, διότι τούτο υπερέχει όλα τα άλλα, κατά την αριθμητικήν υπερβασίαν των όρων της φύσεως. Διότι πάντα μεν τα θαύματα προέρχονται εξ υπερβασίας νόμων τινών της φύσεως, το Μυστήριον όμως της Θείας Μεταλήψεως υπερέβη πάντας. Διό και δικαίως, θαύμα των θαυμάτων και Μυστήριον των Μυστηρίων δύναται να κληθεί και να θεωρηθεί… Θαύμα, διότι ο αυτός Ιησούς Χριστός είναι και εις τον ουρανόν και εις την γην και ο αυτός και εις το ιερόν ημών θυσιαστήριον. Θαύμα, διότι, ως σώμα Χριστού, είναι άφθαρτον και αθάνατον και ως αίμα Χριστού είναι πηγή ζωής αιωνίου. Είναι το μεγαλύτερον και υψηλότερον όλων των θαυμάτων, επειδή υπερβαίνει πάσαν κατάληψιν… και πάντας τους όρους της φυσικής γνώσεως».

Ο Άγιος Νεκτάριος, υπογραμμίζει ότι «ο επαξίως κοινωνήσας ευρίσκεται ενδεδυμένος την θείαν πανοπλίαν, ήτις προφυλάττει αυτόν από παντός κακού».

Για εκείνους, όμως, που αποφεύγουν να κοινωνούν, ο Άγιος διερωταται: «Εις ποίαν τάξιν χριστιανών κατατάξωμεν αυτούς; Άρα γε ούτοι εισίν αληθείς χριστιανοί; Τούτο ημίν άδηλον. Ό, τι δε ημείς δυνάμεθα να γινώσκωμεν είναι ότι οι τοιούτοι πελαγοδρομούσιν άνευ πυξίδος, άνευ πηδαλίου και άνευ κυβερνήτου. Ουαί δε αυτοίς τη ημέρα εκείνη. Έρημοι τότε και εστερημένοι της θείας παρηγορίας, θέλουσιν ατενίζει, με βλέμμα απελπισίας, τα ανοιγόμενα προ των ποδών των βάραθρα, τα απειλούντα καταποντισμόν και παντελή αφανισμόν».

Τονίζει, μάλιστα, «την εκ της θείας μεταλήψεως προσγενομένην ωφέλειαν, ψυχικήν τε και σωματικήν. Διότι η υγεία της ψυχής επιδρά και επί της υγείας του σώματος, ως γινώσκομεν ότι συμβαίνει τανάπαλιν».

Από θεολογικής πλευράς, οι «επιστήμονες» που κάνουν παράχρηση των αποδείξεων της επιστήμης τους, προσπαθώντας να τις εφαρμόσουν στην Ιερή Επιστήμη της Θεολογίας, οφείλουν να γνωρίζουν ότι γίνονται όργανα ψευδών και παραπλανητικών αποδείξεων, τις οποίες, επενδύοντάς τις με επιστημονικό μανδύα, τις χρησιμοποιούν για να αλλοιώσουν και να πολεμήσουν τον Λόγο του Θεού και του Ευαγγελίου του Χριστού και για να κλονίσουν την πίστη την οποία έχουν οι Χριστιανοί προς το πλέον ιερότερο Μυστήριο της πίστεώς τους, τη Θ. Ευχαριστία.

Ισχυρίζονται, μάλιστα, ότι θέλουν να προστατέψουν και να σώσουν σωματικά τους Χριστιανούς από τον νοσογόνο ιό, ενώ, στην πραγματικότητα, τους μολύνουν με την πνευματική ίωση της απιστίας, που ...

Στρατηγόπουλος: Δέν μᾶς σταματάει τίποτε, εἴμαστε ἀποφασισμένοι γιά ὅλα! Ἤ στά βουνά ἤ στίς φυλακές, τίποτε δέν μᾶς σταματάει νά τελέσουμε Θεία Λειτουργία!

 

Ἀπομαγνητοφωνημένο ἀπόσπασμα ὁμιλίας ἀπὸ τὸ «Ῥωμαίικο Ὁδοιπορικό», τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου πατρός Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου, μέ θέμα «Α' πρός Τιμόθεον Ἐπιστολή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου», ἐκφωνήθηκε 04-04-2013. 
Ποιά πράξη τῆς Πολιτείας μέ ἐμποδίζει νά λειτουργηθῶ καί νά ΄μαι Χριστιανός καί νά ζῶ σωστά; Πές μου ποιά πράξη; Πέρα ἀπό τά βρώμικα πού μᾶς πλασάρουν καί τά ψέματα, ἀλλά αὐτό δέν μέ ἐμποδίζει ἐγώ νά ΄χω καθαρό μυαλό καί νά τό ξεπεράσω. Νά καταλαβαίνω ποῦ εἶναι τό ψέμμα καί ἡ ἀλήθεια. Ποιά πράξης μίας ὁποιασδήποτε πολιτείας, ἔστω καί ἀντιχριστιανικῆς, ἔστω καί διωκούσης τόν Χριστό, δέν εἶναι τώρα ἀκόμη ἔτσι, ἐξωτερικά δέν εἶναι, θά τολμοῦσε νά σταματήσει τήν Λειτουργία τῆς Ἐκκλησίας στίς καρδιές τῶν πιστῶν; Κανείς! 
Ἐπειδή ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἐκείνη πού «πύλαι ἅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς», κανένας ἅδης, καμμιά Πολιτεία, κανένα σκληρό μέτρο δέν μπορεῖ νά σταματήσει... τήν Ἐκκλησία. Εἶναι ἀδύνατον νά γίνει, παρά μόνο ἄν ἐμεῖς λόγω φόβου, ἀδυναμίας καί ἀσπιστίας τό ἐπιτρέψουμε. Δέν γίνεται «πύλαι ἅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς» 
Ἐμεῖς συνεχίζουμε τήν Χριστιανική μας ζωή πέρα ἀπό τίς ὁποιεσδήποτε ἀνώμαλες, ἀντιχριστιανικές ἀποφάσεις παίρνουνε. Τίποτε δέν μᾶς ἐμποδίζει καί δέν θά ἐνδώσει ὁ Χριστιανός σέ καιρούς διωγμῶν νά λειτουργήσει. 

Ἐδῶ ὅταν μπαίνετε σέ μία ἐκκλησία μέσα, βλέπετε μία Ἁγία Τράπεζα πάντα στό κέντρο. Ἔτσι εἶναι σήμερα δομημένη ἡ Ἁγία Τράπεζα ὁποιασδήποτε ἐκκλησίας βλέπετε. Ἄν αὔριο μία κρατική ἐξουσία ἀπαγορεύσει τήν Λειτουργία καί πεῖ «διώκονται ὅλοι οἱ Χριστιανοί, κανείς δέν θά πάει Λειτουργία, ἀπαγορεύονται οἱ Λειτουργίες» καί βάλουν ἀπ΄ ἔξω στρατιωτικούς. Εἶναι ἔτσι δομημένη (ἡ Ἐκκλησία / ὁ ναός), ὁ παπᾶς πού τό ξέρει νά πάρει τήν Ἁγία Τράπεζα στήν τσέπη του, ὅπως τό λέω, τό Ἀντιμήνσιο. Ὑπάρχει ἕνα πανί πού λέγεται Ἀντιμήνσιο, λατινικά anti mensa = ἀντί τραπέζης, πού εἶναι ἁγιασμένο καί ἀντικαθιστᾶ τήν Ἁγία Τράπεζα. 

Νά ξέρω πού αὔριο τό πρωί βγῆκε διαταγή νά μή...

Δεν ξέρω, αδελφοί μου, αν έχω βάλει ακόμη αρχή…




 Δεν ξέρω, αδελφοί μου,αν έχω βάλει ακόμη αρχή…Όταν έμαθαν οι πολυάριθμοι ασκητές στο βουνό του Μ. Αντωνίου πως ο αββάς Σισώης ήταν στα τελευταία του, μαζεύτηκαν στη καλύβα του να πάρουν την ευχή του.

Η εκτίμηση τους γι’ αυτόν δεν είχε όρια. Τον έλεγαν «διαμάντι της ερήμου» και πολύ δίκαια. Όλη του η μακρόχρονη ζωή ήταν ένας αγώνας για την αγιότητα, που τώρα στο θάνατο του έλαμψε σ’ όλη της την πληρότητα.

Στη σεβάσμια μορφή του είχε χαραχθεί μια έκφραση ευτυχίας. Σαν ένιωσε γύρω του τους συνασκητές του, τους αδελφούς του, τους συντρόφους του στον «καλόν αγώνα», που τώρα αυτός νικητής άγγιζε στο τέρμα του, τα χείλη του σάλεψαν, κάτι θέλησε να πει …

Όλοι δακρυσμένοι περίμεναν ν’ ακούσουν τα τελευταία λόγια ενός μεγάλου αγίου, να τα φυλάξουν σαν παρακαταθήκη ιερή.

…Σε μια στιγμή το πρόσωπο του ετοιμοθάνατου έλαμψε καθώς ψιθύριζε κάποια λόγια. Τα χείλη του σάλευαν ακόμη, λες και κουβέντιαζε με όντα που μόνο εκείνος έβλεπε.

-Με ποιον συνομιλείς, πάτερ; ρώτησαν οι γεροντότεροι από τους συνασκητές του.

-Οι άγιοι άγγελοι θέλουν να...

Η Ορθόδοξη Πίστη μας στο ΑΜΟΛΥΝΤΟ του Οίκου του Θεού

 

Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα (Οκτώβ. 2018): Το 92% των Ελλήνων πιστεύει στο Θεό και το 52% επιθυμεί την ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ των ΕΚΤΡΩΣΕΩΝ!

 




Έρευνα: «Υπάρχει Θεός» για τους Έλληνες

                                                                                                                                           ΠΑΥΛΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ


Τέταρτη ανάμεσα σε 34 χώρες της Ευρώπης έρχεται η Ελλάδα στο πεδίο της ταύτισης της θρησκείας με την εθνική ταυτότητα. Τρεις στους τέσσερις Ελληνες (76%) θεωρούν ότι το να είναι χριστιανοί ισοδυναμεί με το να είναι «αληθινοί Ελληνες». Το αντίστοιχο για τον εαυτό τους πιστεύουν μόνο ένας στους επτά Σουηδούς και ένας στους τρεις Αγγλους, Γάλλους και Γερμανούς. Πρόκειται για ένα μόνο από τα ευρήματα που προέκυψαν από μεγάλη έρευνα του αμερικανικoύ Pew Research Center, η οποία διενεργήθηκε την περίοδο 2015-2017 μεταξύ 56.000 ενηλίκων σε 34 κράτη της Δυτικής, Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης και δημοσιοποιήθηκε χθες.

Η έρευνα αυτή αποκαλύπτει δύο πράγματα. Πρώτον, ότι ένα αόρατο «σιδηρούν παραπέτασμα» εξακολουθεί να υψώνεται και να διχοτομεί την Ευρώπη στις απόψεις για τη θρησκεία, τις μειονότητες και τα κοινωνικά θέματα όπως...

Ο Δεσπότης και ο Ιερέας

 





Πατήστε εδώ και ακούστε το άρθρο

Κάποτε ο Μέγας Βασίλειος, θέλησε να πάει σε μια πόλη την οποία υπηρετούσε κάποιος Ιερέας Αναστάσιος, ενάρετος και δίκαιος. Ο Ιερέας αυτός εκτός από την εγκράτεια και τη νηστεία που μεταχειριζόταν, είχε και σύζυγο, τη Θεογνωσία, την οποία καθόλου δε γνώρισε σαν γυναίκα επί σαράντα ολόκληρα χρόνια και την είχε ως αδελφή του!

Οι άνθρωποι της πόλεως, χωρίς να ξέρουν, έλεγαν ότι είναι στείρα και δε γεννά παιδιά.

Αλλά και άλλη κρυφή αρετή είχε εκείνος ο Ιερέας, διότι φιλοξενούσε στο σπίτι του άνθρωπο ασθενούντα από λώβη (λέπρα!), τον οποίο περιποιούνταν και φρόντιζε αυτός και η πρεσβυτέρα του, χωρίς να το γνωρίζει κανένας!

Όταν λοιπόν ξεκίνησε ο Άγιος Βασίλειος να πάει εκεί, ο Ιερέας Αναστάσιος το πληροφορήθηκε δια Πνεύματος Αγίου και είπε στην πρεσβυτέρα του:

“Αδελφή μου, εγώ θα πάω στον αγρό μας επειδή είναι ανάγκη. Σήμερα δε έρχεται ο Δεσπότης μας και την τάδε ώρα να εξέλθεις με θυμίαμα και λαμπάδες για να τον προϋπαντήσεις”!

Όταν λοιπόν βγήκε η Θεογνωσία, την ώρα που της είπε ο Αναστάσιος, έφτανε πράγματι και ο Αϊ Βασίλης και της είπε:

“Πώς έχεις κυρία Θεογνωσία”;

Αυτή εξεπλάγη στο άκουσμα του ονόματός της και απάντησε:

“Καλώς, Δέσποτα Άγιε”.

“Πού είναι ο κύριος Αναστάσιος, ο πρεσβύτερος αδελφός σου”;

“Σύζυγός μου είναι Δέσποτα και έχει μεταβεί εις τον αγρό για να εργασθεί” απάντησε εκείνη.

“Αυτός ήλθε και είναι εντός της οικίας, μη στείλεις λοιπόν ανθρώπους να τον καλέσουν” την πληροφόρησε τότε ο Άγιος!

Όταν άκουσε λοιπόν η Θεογνωσία τις προφητείες του Αγίου, έπεσε στα πόδια του με δάκρυα λέγοντας:

“Εύχου υπέρ εμού της αμαρτωλής Δέσποτα Άγιε, διότι βλέπω σε σένα μεγάλα και θαυμαστά”!

Ευχήθηκε τότε για αυτή ο Δέσποτας Βασίλειος και ξεκίνησε για το σπίτι, όπου έξω από την πόρτα τον προϋπάντησε πράγματι ο Ιερέας Αναστάσιος. Και όταν κάθισαν, ζήτησε από αυτόν ο Αρχιεπίσκοπος να διηγηθεί τις αρετές του, για την ωφέλεια των παρισταμένων Χριστιανών.

“Αμαρτωλός άνθρωπος είμαι Δέσποτα Άγιε, αποκρίθηκε ο Αναστάσιος. Ποια αρετή ζητάς από μένα; Τούτο δε λέγω στην αρχιερωσύνη σου. Ότι έχω δύο άροτρα και το μεν ένα εργάζομαι εγώ, το δε άλλο ο δούλος μου. Από το προϊόν κρατούμε όσο αρκεί για να...

Φταίω για όλα




 Όταν υπομένουμε τους πειρασμούς, μας χαρίζουν την σοφία τους και έτσι γινόμαστε φιλόσοφοι. Αν δεν ταπεινωθούμε, δεν πρόκειται να σταματήσει η μάθηση των πειρασμών. Ο εγωισμός δημιουργεί τους πειρασμούς και...

Σημασία έχει τι λέει ο Θεός. Ο Θεός βλέπει τον κόπο και τον μόχθο σου.

 



 Δεν υπάρχει δηλητήριο χειρότερο από το δηλητήριο της ασπίδος και του βασιλίσκου, και δεν υπάρχει μεγαλύτερη κακία από την φιλαυτία. Αυτή σε καταστρέφει, σε εξαχρειώνει, σε διαλύει, σε σκοτώνει και σε πετάει μακριά από τον Θεόν.

 Φιλαυτία σημαίνει, το κριτήριο να είμαι πάντα εγώ. Εγώ έτσι νομίζω, εγώ έτσι νοιώθω· να σας πω πως το νοιώθω, πως το καταλαβαίνω, τι θα με αναπαύση; Δηλαδή, τα πάντα τα βλέπω εν σχέσει με το δικό μου κριτήριο, με τις δικές μου γνώμες και επιθυμίες. Και επειδή κανείς δεν αναγνωρίζει την φιλαυτία του, γι’ αυτό, λέγει ο άγιος, ας σας πω τουλάχιστον και τούτο, μήπως και το καταλάβετε: Η φιλαυτία είναι δηλητήριο, χειρότερο και από το δηλητήριο της ασπίδος και του βασιλίσκου.

 Από την φιλαυτία αποκτάς καρπούς, που είναι σαν...

19 Οκτωβρίου - O Προφήτης Ιωήλ


ΠΕΡΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΟΡΩΝΟΪΟΥ ...

 



Δρος Χαραλάμπους Μ. Μπούσια

Μεγάλου Ὑμνογράφου τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας

Τὸ κρύο εὐνοεῖ τὶς ἰώσεις. Μὲ τὴν ζέστη αὐτὲς περιορίζονται. Τὸ κρύο νεκρώνει τὴν φύση, ποὺ ἀναμένει τὶς ζεστὲς ζωογόνες ἀκτίνες τοῦ ἥλιου, γιὰ νὰ ξαναζωντανέψει. Τὸ κρύο ὁδηγεῖ τοὺς ἀνθρώπους τῆς ὑπαίθρου, τοὺς ἀγρότες, σὲ χειμερία νάρκη, μὲ τὴν προσμονὴ τοῦ ἐρχομοῦ τῆς ἀνοίξεως, μὲ τὴν ὁποία ξεκινοῦν πάλι τὶς πολύμοχθες ἐργασίες τους. Τὸ κρύο συγκεντρώνει τοὺς ἀνθρώπους στὶς ἑστίες τους, ὅπου παιδαγωγοῦνται μὲ τὴν ἐνθύμηση τοῦ παρελθόντος καὶ προγραμματίζονται γιὰ τὸ μέλλον. Τὸ κρύο συντηρεῖ τὰ τρόφιμα, ἀλλὰ παγώνει τὶς ἀνθρώπινες δραστηριότητες. Τὸ κρύο, τέλος, μὲ τὶς σημερινὲς συνθῆκες καὶ ἐμπειρίες, εὐνοεῖ τὴν πανδημία τοῦ κορωνοϊοῦ, ἡ ὁποία ἀναμένει τὴν ζεστασιὰ τῆς ἀνοίξεως καὶ τοῦ καλοκαιριοῦ, γιὰ νὰ ξεπερασθεῖ.

          Ὁ Θεός μας, ὁ ὁποῖος τὰ πάντα «ἐν σοφίᾳ ἐποίησεν» (Ψαλμ. 103, 24), στὸν ἐνιαύσιο κύκλο μᾶς φέρνει καὶ κρύο καὶ ζέστη. Ἂν δὲν μαζευόμαστε ἀπὸ τὸ κρύο στὰ σπίτια μας, δὲν θὰ ἀπολαμβάναμε τὴν ζέστη στὴν ἐξοχή, στὶς θάλασσές μας. Ἔχουμε, ἔτσι, ἀνθρώπινα, συσχετίσει τὸ κρύο μὲ κάτι περιοριστικό, ἴσως καὶ ἀποκρουστικό, ἐνῶ τὴν ζέστη μὲ κάτι ἐπιθυμητό, κάτι ὡραῖο. Λέμε γιὰ ἀντιπαθεῖς τύπους ἀνθρώπων: «Αὐτὸς εἶναι κρύος», «τὰ ἀστεῖα του εἶναι κρύα», «εἶναι ψυχρὸς ἄνθρωπος». Γιὰ συμπαθεῖς τουναντίον λέμε: «Ἔχει θερμὴ ἀγάπη», «ζεστὴ συμπεριφορά», «στέλνει ὁλόθερμες εὐχές», «ἡ καρδιά του εἶναι ζεστή».

          Τὸ πρόβλημα τῶν ἡμερῶν ποὺ ζοῦμε εἶναι ὄχι τόσο ἡ ἐπίδραση τῶν καιρικῶν συνθηκῶν ζέστης καὶ ....

Ευρωπαϊκή «πρωτιά» για την πίστη των Ελλήνων

  


Πρωταθλητές Ευρώπης στην ευσέβεια αναδεικνύονται οι Ελληνες. Συγκεκριμένα, καταλαμβάνουμε την πρώτη θέση σε ό,τι αφορά την πεποίθηση ότι η πίστη στον Θεό ταυτίζεται με την ηθική και πρώτοι στον δυτικό κόσμο, πάνω ακόμα και από τις θεοσεβούμενες ΗΠΑ, σε ό,τι αφορά τη σημασία που έχει η θρησκεία στη ζωή μας. Ταυτόχρονα, τη δεύτερη θέση στον δυτικό κόσμο ανάμεσα στις ανεπτυγμένες οικονομίες καταλαμβάνει η Ελλάδα σε ό,τι αφορά τη σημασία που έχουν ο Θεός και η προσευχή στη ζωή των πολιτών. Οι παραπάνω «πρωτιές» αποτυπώθηκαν σε...

Ἄν ἔρχεσαι νά ὑπηρετήσεις τό Θεό, ἑτοίμασε τήν ψυχή σου γιά πειρασμό





 “ Ἄς μήν ἀνησυχοῦμε λοιπόν, ἄς μήν ἀδημονοῦμε ὅταν μᾶς ἔρχονται πειρασμοί.


Γιατί, ἄν ὁ χρυσοχόος γνωρίζει πόσο χρόνο πρέπει ν’ ἀφήσει τό χρυσάφι στό καμίνι καί πότε νά τό βγάλει καί δέν τό ἀφήνει νά μένει στή φωτιά μέχρι νά καταστραφεῖ καί νά κατακαεῖ, πολύ περισσότερο τό ξέρει αὐτό ὁ Θεός καί, ὅταν δεῖ ὅτι γίναμε πιό καθαροί, μᾶς ἐλευθερώνει ἀπό τούς πειρασμούς, ὥστε νά μήν ἀνατραποῦμε καί πέσουμε ἀπό τό πλῆθος τῶν κακῶν.

Ἄς μή δυσανασχετοῦμε λοιπόν, ἄς μή γινόμαστε μικρόψυχοι ὅταν μᾶς ἔρθει κάτι ἀπό τά ἀπροσδόκητα, ἀλλά ἄς ἀφήνουμε αὐτόν πού τά ξέρει καλά αὐτά νά δοκιμάζει στή φωτιά τήν ψυχή μας, ὅσο καιρό θέλει. Γιατί τό κάνει αὐτό γιά τό συμφέρον καί τό κέρδος ἐκείνων πού δοκιμάζονται.

Γι’ αὐτό καί κάποιος σοφός συμβουλεύει λέγοντας “παιδί μου, ἄν ἔρχεσαι νά ὑπηρετήσεις τό Θεό, ἑτοίμασε τήν ψυχή σου γιά πειρασμό, κάνε δίκαιη τήν καρδιά σου, δεῖξε ὑπομονή καί μήν ὑποχωρήσεις σέ περίοδο δυσκολιῶν” (Σοφ. Σειρ. β΄ 1-2).

Ἄφησε σ’ αὐτόν, λέγει τά πάντα, γιατί γνωρίζει καλά πότε πρέπει νά μᾶς βγάλει ἀπό...