Προσέξετε εκείνες που βάλαμε με κοκκινα γράμματα.
"Ἀνεμόσκαλα" - Τραγουδᾶ τό 27ο ΓΕ.Λ Θεσσαλονίκης γιά τούς ἀγωνιστές τῆς ΕΟΚΑ
ΟΣΙΑ ΜΑΡΙΑ ΑΙΓΥΠΤΙΑ – Η φωτεινή της μετανοίας λαμπάδα († 1 Απριλίου)

Λόγος εις την Εʼ Κυριακή των Νηστειών (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)
(Μαρκ. ι´ 32-45)
Η ταπείνωση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού είναι ένα γεγονός τόσο αξιοθαύμαστο, όσο είναι τα θαύματα κι η Ανάστασή Του. Είναι το θαύμα των θαυμάτων. Φόρεσε το στενόχωρο ανθρώπινο σώμα σαν σκλάβος κι έγινε Δούλος των δούλων Του.
Γιατί οι άνθρωποι προσπαθούν να φαίνονται πιο σπουδαίοι και πιο καλοί απ’ ό,τι πραγματικά είναι; Τα χόρτα του αγρού δεν το επιδιώκουν αυτό, ούτε τα ψάρια στο νερό ή τα πουλιά στον αέρα. Γιατί τότε οι άνθρωποι το θέλουν τόσο πολύ και το προσπαθούν; Επειδή έναν καιρό ήταν πραγματικά πιο σπουδαίοι και πιο καλοί απ’ ό,τι είναι σήμερα κι η σκιά της μνήμης αυτής τους πιέζει να υπερβάλουν σε μεγαλοσύνη και καλοσύνη. Κινούνται πάνω σ’ ένα νήμα που πότε τεντώνουν και πότε χαλαρώνουν οι δαίμονες.
Απ’ όλα τα πράγματα που έχουν να μάθουν οι άνθρωποι, η ταπείνωση είναι το πιο δύσκολο. Ο Κύριος Ιησούς επομένως διατύπωσε τη διδασκαλία Του για την ταπείνωση με τον καλλίτερο δυνατό τρόπο, τόσο με το λόγο όσο και με το έργο, με το παράδειγμά Του. Έτσι κανένας δε θα ...
Αν σε βρίσουν, χαμογέλασε...
Μια μέρα βρισκόμουν σε ένα ταξί και πήγαινα στο αεροδρόμιο.
Το ταξί προχωρούσε στη δεξιά λωρίδα του δρόμου, όταν ξαφνικά ένα μαύρο αυτοκίνητο πετάχτηκε από ένα χώρο στάθμευσης ακριβώς μπροστά μας.
Ο οδηγός του ταξί πάτησε το φρένο, γλίστρησε και...
Ο ηρωϊκός θάνατος του Γρηγόρη Αυξεντίου (video)
Πάντοτε Πριν Την Αυγή… Είναι Το Πιο Πυκνό Σκοτάδι (Αληθινή Διήγηση)
Ημερολόγιο του Ιβάν Στάρτσκωφ, υπολοχαγού Β’ τάγματος του Σοβιετικού στρατού
«…12 Δεκεμβρίου 1941… Βρίσκομαι στο Γενικό Νοσοκομείο κάποιας γερμανικής πόλεως… δεν ξέρω τ’ όνομα της, αφού με μετέφεραν εδώ από το πεδίο μάχης ενώ ήμουν σε κώμα… Η αλήθεια είναι πώς δε θέλω να μάθω τ’ όνομα της… τι μ’ ενδιαφέρει άλλωστε; Εκτός αυτού κανείς δεν έκανε τον κόπο να μου το πει.
Η κατάσταση μου είναι κυριολεκτικά τραγική. Προ τριών μηνών περίπου στη φοβερή μάχη του Λένινγκραντ ηττηθήκαμε από τους Γερμανούς Ναζί, με μεγάλες απώλειες και από τις δύο πλευρές. Εγώ πληγώθηκα θανάσιμα στα δύο πόδια από έκρηξη χειροβομβίδας και στο αριστερό χέρι από κάποια αδέσποτη σφαίρα.
Με βρήκαν πλημμυρισμένο στο αίμα, ανάμεσα σ’ ένα σωρό νεκρούς συναδέλφους δύο Γερμανοί στρατιώτες, πού μετά τη λήξη της μάχης έψαχναν ανάμεσα στα πτώματα για οτιδήποτε χρήσιμο ή πολύτιμο.
Με ένα αυτοκίνητο του Ερυθρού Σταυρού με μετέφεραν σε κάποιο σταθμό πρώτων βοηθειών οπού συνήλθα λίγο έπειτα με φόρτωσαν στο βαγόνι ενός τρένου, αφού μου κόλλησαν ένα νούμερο στο στήθος και στην πλάτη. Αυτό ήταν φυσικό, αφού για εκείνους δεν ήμουν τίποτε άλλο από ένα νούμερο…
Γεννήθηκα στο Σμολένσκ, μία κωμόπολη Ρωσική, περίπου εκατό χιλιόμετρα από τη Μόσχα, το 1912. Από μικρό παιδί ήμουν σχεδόν άθεος, μεγαλώνοντας ασπάσθηκα τον κομμουνισμό. Ο πατέρας μου ήταν αυστηρός μπολσεβίκος και είχε λάβει μέρος στην κομμουνιστική επανάσταση το 1917, πού ανέτρεψε το καθεστώς του Τσάρου.
Η μητέρα μου η Άννα ήταν καλή χριστιανή, αλλά από το φόβο του πατέρα έκανε τα καθήκοντα της τα χριστιανικά κρυφά. Είχα και έναν… μικρότερο κατά τρία χρόνια αδελφό, τον Αλέξιο. Αυτήν την ώρα μόνο αυτόν θυμάμαι, αυτόν μπορώ και αυτόν θέλω να θυμάμαι…
Αργοπεθαίνω.
Οι γιατροί μου έκοψαν και τα δύο πόδια και το αριστερό χέρι γιατί κινδύνευα απ’ τη φοβερή γάγγραινα των άκρων. Από τότε είμαι κλεισμένος, ακίνητος, πάνω σ’ αυτό το κρεβάτι, στο σκοτεινό θάλαμο Νο Ο (μηδέν).
Με έχουν κάνει πειραματόζωο και φυσικά, αν δεν...
1η Ἀπριλίου 1955 Ἔναρξη τοῦ ἀπελευθερωτικοῦ ἀγῶνα τῶν Κυπρίων - Ἀρχιμ. Ἐπιφάνιος Κ. Χατζηγιάγκου

«ΟΤΑΝ ΜΑΣ ΠΑΙΡΝΟΥΝ (ΣΤΗΝ ΑΓΧΟΝΗ) ΤΙ ΝΑ ΨΑΛΛΟΜΕΝ;»
Ο ταπεινός άνθρωπος είναι ο δυνατότερος του κόσμου!
Μακάριοι είναι εκείνοι οι άνθρωποι που κατόρθωσαν να μιμηθούν την ταπεινή γη, η οποία, ενώ πατιέται από όλους, όμως όλους τους σηκώνει με την αγάπη της και τους τρέφει με στοργή σαν καλή μάννα, η οποία έδωσε και το υλικό για την σάρκα μας στην πλάση. Δέχεται επίσης με χαρά και ο,τι της πετάμε, από καλούς καρπούς μέχρι ακάθαρτα σκουπίδια, τα οποία επεξεργάζεται αθόρυβα σε βιταμίνες και τις προσφέρει πλουσιοπάροχα με τους καρπούς της αδιακρίτως σε καλούς και κακούς ανθρώπους.
Ο ταπεινός άνθρωπος, όπως φαίνεται, είναι ο δυνατότερος του κόσμου, διότι και νικάει, αλλά και σηκώνει πολλά ξένα βάρη με ελαφριά την συνείδησή του. Ενώ ζει περιφρονημένος και αδικημένος για τα ξένα σφάλματα που...
Έχει νόημα η παραμονή σε ένα δύσκολο γάμο;
Όσα ζευγάρια στήριξαν τη σχέση τους ξεπέρασαν τα προβλήματα και έζησαν ευτυχισμένα.
Δεν είναι λίγα τα ζευγάρια που δυσκολεύονται μετά την απόκτηση ενός ή περισσοτέρων παιδιών. Αλλάζουν τα δυναμικά στη σχέση τους, προκύπτουν νέες ανάγκες και ισορροπίες ενώ τρίτα άτομα παρεμβάλλονται συχνά δίνοντας λάθος συμβουλές. Παραθέτουμε έρευνα που δείχνει πως όταν το ζευγάρι επιμείνει και στηρίξει στην σχέση του, τα χρόνια που ακολουθούν είναι ευτυχισμένα. Αξίζει λοιπόν το κόπο οι νέοι γονείς να μείνουν ενωμένοι στηρίζοντας τα παιδιά τους και ο ένας τον άλλο.
Οι πληροφορίες έρχονται από το University of Lincoln που διεξήγαγε μελέτη πάνω στο ερώτημα «Τί τύχη έχουν τα ζευγάρια που δοκιμάζονται μετά την γέννηση των παιδιών τους». Στη μελέτη συμμετείχαν περίπου 10.000 μητέρες που γέννησαν μωρά κατά το έτος 2000 και 2001. Εξετάστηκε ποια ήταν πορεία του γάμου αυτών των μητέρων, δηλαδή πώς πήγε η σχέση με το σύζυγό τους ως ζευγάρι, με βάση στοιχεία του πρώτου και του τελευταίου έτος της μελέτης, δηλαδή σε μια περίοδο λίγο περισσότερο από 10 χρόνια. Οι μητέρες και οι σύζυγοι – εάν ήταν παρόντες – ρωτήθηκαν, στην αρχή και το τέλος της δεκαετίας, πόσο ευτυχισμένοι είναι από τη σχέση τους. Οι μητέρες ρωτήθηκαν επίσης αν υποψιάζονται ότι βρίσκονται στα πρόθυρα του χωρισμού.
Διαπιστώθηκε λοιπόν ότι κατά το 2000/2001, το 5% των μητέρων δήλωναν δυστυχισμένες μέσα στη σχέση τους αμέσως μετά τη γέννηση του μωρού. Λίγο λιγότερο από το 1/3 αυτών των γυναικών, πήραν διαζύγιο λίγο αργότερα. Από την πλειονότητα των λυπημένων γυναικών που έμειναν μαζί με το σύζυγο, μόνο το 7% (από το 5% που δήλωσαν κακή κατάσταση, δηλαδή μόνο το 0,3% του συνολικού δείγματος εξακολουθούσε να θεωρεί τον εαυτό του δυστυχισμένο, 10 χρόνια αργότερα, όταν το παιδί τους έγινε 11 ετών, ενώ το 68% δήλωνε ότι τώρα είναι ευτυχισμένο (βλ. πίνακα παρακάτω) .
(Πηγή: H. Benson & S. McKay, Couples on the Brink, Marriage Foundation, Φεβ. 2017.)
Ανάλογα αποτελέσματα έδωσε και άλλη μελέτη του 2002 που διαπίστωσε ότι τα 2/3 των ενηλίκων που παρέμειναν μαζί ενώ είχαν προβλήματα στο γάμο τους, ήταν ευτυχισμένοι πέντε χρόνια αργότερα. Διαπίστωσαν επίσης ότι όσοι χώρισαν δεν έγιναν πιο ευτυχισμένοι, κατά μέσο όρο, από εκείνους που έμειναν μαζί.
Με άλλα λόγια, οι περισσότεροι άνθρωποι που είναι σε δυσκολία ή απελπισία μετά τον ερχομό των παιδιών, καταλήγουν ευτυχισμένοι αν επιμείνουν και δεν απομακρυνθούν από την οικογένειά τους.
Γιατί δοκιμάζονται ιδιαίτερα τα νέα ζευγάρια όταν γίνονται γονείς;
Όταν τα ζευγάρια γίνονται γονείς, οι ισορροπίες αλλάζουν. Οι υπάρχουσες διαφορές μεταξύ ανδρών και γυναικών γίνονται εμφανέστερες καθώς οι γυναίκες αποκτούν μωρά. Η εμπειρία της εγκυμοσύνης συντονίζει αυτόματα και υποσυνείδητα το μυαλό μιας γυναίκας προς το παιδί της. Όταν έρχεται το μωρό, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι η γυναίκα τείνει να αναλάβει την ευθύνη του και αναλαμβάνει κατά κύριο λόγο τις αποφάσεις για αυτό. Ο άντρας συμμετέχει αλλά σε βοηθητικό ρόλο. Καθώς το παιδί πρωταγωνιστεί μαζί με τη μητέρα, αλλάζουν οι προτεραιότητες στη σχέση του αντρόγυνου. Η κατάσταση μπορεί να επιφέρει κόπωση στη γυναίκα που συχνά έχει το αίσθημα πως διεκπεραιώνει ένα δύσκολο έργο μόνη της. Για να γίνουν τα πράγματα χειρότερα, ο άντρας που αισθάνεται πως έχει δευτερεύουσα θέση και ρόλο, συχνά αποσύρεται στις δικές του δραστηριότητες. Όλη αυτή η κατάσταση επιδεινώνει και άλλο τη κακή διάθεση της γυναίκας και μεγαλώνει την απόσταση με το σύζυγο.
Αυτό είναι κάτι που συμβαίνει τόσο συχνά ώστε δεν προκαλεί έκπληξη. Η μελέτη όμως του Lincoln University πάνω σε αυτά τα ζευγάρια είχε και ενθαρρυντικά στοιχεία. Συγκεκριμένα έδειξε ότι:
Η απελπισία και τα σοβαρά προβλήματα γάμου είναι πολύ πιο σπάνια από ό,τι φαντάζονται οι άνθρωποι. Συνήθως εκδηλώνεται μόνο σε έναν στους 20 γονείς με νεογέννητα μωρά.
Η δυσκολίες είναι συνήθως προσωρινές. Το να μένει η δυσκολία για πάντα είναι εξαιρετικά σπάνιο. Μόλις ένας στους 400 γονείς σε ολόκληρη τη μελέτη δήλωσε δυσαρεστημένος και στις δύο χρονικές στιγμές, αμέσως μετά τη γέννηση του παιδιού του και μετά ξανά όταν το παιδί του ήταν 11 ετών.
Επιπλέον, διαπιστώθηκε ότι η μικρή μειοψηφία των παντρεμένων γονέων που φοβούνται ότι η σχέση τους είναι στα πρόθυρα του διαζυγίου δεν κινδυνεύει αντικειμενικά να χωρίσει συγκριτικά με τα ζευγάρια που δεν πιστεύουν ότι βρίσκονται στο χείλος του γκρεμού. Το ποσοστό που η κακή πρόβλεψη επιβεβαιώνεται, είναι λιγότερο από 30%. Αυτό δεν ισχύει για τους γονείς με νεογέννητα παιδιά, οι οποίοι δεν είναι παντρεμένοι αλλά συζούν, οι οποίοι ανεξάρτητα από το πόσο ασφαλείς ή ανασφαλείς αισθάνονται στη σχέση τους, είναι πιο πιθανό από τους παντρεμένους γονείς να χωρίσουν στα επόμενα 10 χρόνια.
Ποιος θα αναλάβει να σπάσει το φαύλο κύκλο της δυσκολίας;
Κάποιος σε αυτή τη δυσκολία πρέπει να αναλάβει τη σχέση στο αντρόγυνο. Καθώς η μητέρα εστιάζει στο παιδί, αυτός πρέπει να είναι ο πατέρας.
Μήπως αυτή είναι μια «άδικη» επιβάρυνση για τους άνδρες; Καθόλου. Ο σύζυγος χρειάζεται να κάνει μόνο μια μικρή στροφή στη σκέψη και στις συμβατικές αντιλήψεις καθώς αγαπά τη γυναίκα του, αναγνωρίζει την αδυναμία της ανθρώπινης φύσης και τις αντικειμενικές δυσκολίες. Όταν μια γυναίκα απορροφάται και προσανατολίζεται στο παιδί, ο μπαμπάς πρέπει να προσανατολίζεται στη μαμά. Κάποιος πρέπει να αναλάβει την ευθύνη για τη σχέση τους. Εδώ δεν πρόκειται για το ποιος παίζει ποιο ρόλο. Πρόκειται για μία κίνηση ταπεινής αγάπης και αληθινού ενδιαφέροντος. Για μια κίνηση ανωτερότητας που θα δώσει άνεση και χαρά στη νέα γυναίκα που αγωνίζεται να υποστηρίξει ένα μωρό και μια οικογένεια!
Λοιπόν, πώς μπορεί να υποστηρίξει ο πατέρας έναν κουρασμένο γάμο;
Έχει αισιοδοξία και κρατά την ελπίδα του στο Θεό. Ο Θεός κάνει και αλλάζουν συνεχώς οι εποχές, ο καιρός, η καθημερινότητα. Και μέσα σε όλα αυτά, Εκείνος είναι πάντα δίπλα βοηθός. Αυτή και μόνο η σκέψη είναι ενθαρρυντική. Όποιος βρίσκεται σε μια δυσκολία ίσως δεν πιστεύει πως θα μπορέσει να ξεφύγει, αλλά η αλήθεια είναι πως η ζωή έχει ανατροπές και ο χειμώνας ακολουθείται πάντα από την άνοιξη. Ας θυμηθούμε πως υπήρξε και η αντίστροφη εποχή που ο γονιός ένιωθε ερωτευμένος. Δεν μπορούσε τότε να φανταστεί ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να γίνουν δύσκολα. Κι όμως συνέβη. Αυτή η δυσκολία σπάνια είναι μόνιμη. Ο γάμος μπορεί, με θέληση και υπομονή και με τη βοήθεια του Θεού να γίνει καλύτερος. Αυτή τη πίστη οφείλει να την εμπνέει και στη σύζυγό του
Έχουν σημασία οι καλοί φίλοι. Οι καλοί γονείς. Ένας άνθρωπος του Θεού… Οι καλοί πνευματικοί φίλοι δεν θα πάρουν κανενός το μέρος και δε θα πουν «αυτός/ή δεν μου άρεσε από την αρχή, έτσι κι αλλιώς». Θα θέλουν να σωθεί η σχέση του ζευγαριού. Θα στηρίξουν και τους δύο. Θα τους μιλήσουν με κατανόηση και κατάλληλα παραδείγματα. Ας ρωτήσουν οι νέοι ένα ηλικιωμένο δοκιμασμένο ζευγάρι για το τι πιστεύουν. Σχεδόν σίγουρα θα τους πουν ότι έχουν περάσει τα ίδια αλλά επειδή δεν εγκατέλειψαν την οικογένειά τους η δυσκολία ξεπεράστηκε.
Έχει σημασία ο σύζυγος να δείχνει ευγένεια. Η ευγένεια είναι μια ιδιαίτερα ελκυστική ιδιότητα για την κουρασμένη γυναίκα του. Μια σύζυγος που βλέπει ευγένεια και αναγνώριση δεν γίνεται αυστηρός κριτής και συγκινείται από τα συναισθήματα τρυφερότητας και φροντίδας. Αισθάνεται σιγουριά, ασφάλεια, εμπιστοσύνη. Ας μην ξεχνούμε πως η σχέση στο αντρόγυνο οφείλει να είναι τέτοια που η γυναίκα να καταφεύγει στο σύζυγο για στήριξη μετά τον Θεό και όχι στους γονείς της ή σε ξένους.
Και τότε οι προσωρινές δυσκολίες τακτοποιούνται και αυτό που μένει είναι μια σταθερή ενωμένη και ευτυχισμένη οικογένεια.
Πηγή επιστημονικών στοιχείων: Institute for Family Studies
(Από «Μαμά Μπαμπάς και Παιδιά» και Institute for Family Studies)
122 προφητείες του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού
Προσέξετε εκείνες που βάλαμε με κοκκινα γράμματα.
Πώς ο Μακρυγιάννης δίδαξε τη μετάνοια σ’ έναν κλέφτη!
Ο π. Ευάγγελος Παπανικολάου διηγείται πως ο Στρατηγός Μακρυγιάννης δίδαξε σε έναν κλέφτη τη μετάνοια και την ευχή, με το παράδειγμά του!
Διαβάστε:
«Τώρα θα σας πω για την μετάνοια, πως την έκανε ένας Ήρωας της Επαναστάσεως, πως μάθαινε στους ανθρώπους την μετάνοια. Τον λένε Μακρυγιάννη.
Αυτός ο Μακρυγιάννης, για να δείτε πώς αυτοί οι άγιοι άνθρωποι διδάσκονταν από τους πατέρες τους και πώς η Αγία Εκκλησία με τους Κανόνες που τους έβαζε -γιατί εξομολογούντο αυτοί- ξέρανε, και πώς διδάσκανε και τους άλλους τους νέους ανθρώπους…
Τον Μακρυγιάννη .. το γκουβερνάντο που έλεγε κι αυτός … τι να τον κάνουν; Σου λέει πρέπει να του δώσουμε μια σύνταξη.
Λέει αυτός: Ρε παιδιά, δώστε τη σύνταξή μου στις χήρες των αγωνιστών και μη μου δίνετε εμένα, γιατί οι χήρες δεν έχουν άντρες να τις περιποιηθούν, ενώ εγώ μπορώ να δουλέψω, να φυτέψω κάτι και να ζήσω την οικογένειά μου.
Για να τον τιμήσουνε τον κάναν αρχηγό της Αστυνομίας της Αθήνας. Αυτός ήταν υπεύθυνος για τις κλοπές κτλ.
Μια ημέρα, σ’ ένα παζάρι, ένα Σάββατο, τον καλούνε και του λένε: «Έλα, πιάσαμε έναν κλέφτη».
Πάει λοιπόν.. προσέξτε τώρα, αυτά είναι φοβερά… Ποιος τους τα ‘μαθε; Η Χάρις του Αγίου Πνεύματος που την είχανε από τους γονείς τους και από το Βάπτισμά τους και από την Αγία Εκκλησία.
Του λέει του κλέφτη:
– Ρε, έκλεψες;
–Όχι, λέει αυτός.
–Ρε πες το με το καλό, για να μη σε δείρω και το πεις με το ζόρι.
–Όχι, λέει, δεν έκλεψα.
–Ρε πες το με το καλό, θα σε δείρω και θα σε γυρίσω ανάποδα και θα φανεί η φουστανέλα. Πες πού τα ‘χεις τα λεφτά.
–Άκουσε, λέει, θα στο πω. Ναι. Έκλεψα.
–Πού τα ‘χεις τα λεφτά;
–Να, λέει.
Τα έβγαλε και του τ’ άφησε.
–Εντάξει, του λέει. θέλεις ωρέ, να σε σώσω και να μην ξανακλέψεις ποτέ;
–Θέλω, του λέει.
–Έλα στο σπίτι μου.
Δεν τον πήγε στην φυλακή, τον πήρε στο σπίτι του.
Πόσα παιδιά είχε; Δώδεκα.
–Βάλε γυναίκα να φάμε.
Και ήταν ένα τραπέζι μεγάλο και ....
Έκτρωση: “Η έσχατη ανομία” (Frank Schaeffer)

Η έννοια της ιδιωτικοποιημένης θρησκευτικότητας, από το ένα μέρος, και η απώλεια της αίσθησης της προσωπικής υπευθυνότητας για τις πράξεις μας, από το άλλο, έχουν δραματικές και μακροπρόθεσμες συνέπειες. Αυτά το δύο οδήγησαν στην αντίληψη ότι η συμπεριφορά κάποιου, η αμαρτία του πιο συγκεκριμένα, αποτελεί καθαρά «προσωπική» υπόθεση. Αυτή η τάση προς την υποκειμενικότητα αποτελεί τον πυρήνα της ασύδοτης ελευθερίας στις σεξουαλικές σχέσεις, στην εγκληματικότητα και στον τρόπο συμπεριφοράς, που σήμερα επικρατούν στην καταρρέουσα, διαιρεμένη και φυλετική μας κοινωνία.
Η πρακτική των νομίμων εκτρώσεων υστέρα από αίτηση αποτελεί το πιο κραυγαλέο παράδειγμα της έσχατης ανομίας, σύμφυτης με το σύγχρονο πρόσωπο του αμερικανικού ατομικισμού. Ο θάνατος 1,6 εκατομμυρίου παιδιών με τη μέθοδο της έκτρωσης -σχεδόν το 1/3 των παιδιών που συλλαμβάνονται στην Αμερική κάθε χρόνο- είναι το πιο χτυπητό παράδειγμα μιας εξωτερικής συμπεριφοράς, η οποία θεωρείται απλά ως...
Αγίου Ιωάννου του Σιναΐτου:Περί κενοδοξίας
Κλίμαξ
Σ΄ αυτούς περισσότερο πείθομαι και εγώ∙ διότι ποιος μπορεί να έχη υπερηφάνεια, αφού ενίκησε την κενοδοξία; Τόση δε μόνο διαφορά έχουν μεταξύ τους, όση έχει έκ φύσεως το παιδί από τον άνδρα και το σιτάρι από τον άρτο. Το πρώτο δηλαδή είναι η αρχή και το δεύτερο το τέλος. Τώρα λοιπόν πού το καλεί η περίστασις ας ομιλήσωμε με συντομία για την αρχή και την ολοκλήρωσι των παθών, δηλαδή την ανόσιο οίησι. Λέγω με συντομία, διότι όποιος επιχειρεί να φιλοσοφήση γι΄αυτήν είς μήκος, ομοιάζει με εκείνον που ματαιοπονεί προσπαθώντας να ζυγίση τους ανέμους.
Κυριακή Δ΄Νηστειών: Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)
Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ἡ Τεσσαρακοστὴ εἶναι μιὰ περίοδος μετάνοιας, μιὰ περίοδος ὅπου ἡ πέτρινη καρδιά μας μὲ τὴν δύναμη τοῦ Θεοῦ, πρέπει ἀπὸ πέτρινη νὰ γίνει ἀνθρώπινη, ἀπὸ ἀναίσθητη ν΄ ἀρχίσει νὰ συναισθάνεται, ἀπὸ ψυχρή καὶ σκληρή νὰ γίνει ζεστή καὶ ἀνοιχτή στοὺς ἄλλους, καὶ στὸν ἴδιο τὸν Θεό.
Ἡ Σαρακοστή εἶναι μιὰ περίοδος ἀνανέωσης, ὅπου ὅλα γίνονται ξανὰ καινούργια, ὅπως στὴν ἄνοιξη· ὅπου ἡ ζωή μας ἀπὸ τὸ ἁμυδρὸ φῶς ποὺ βρισκόταν, ζωντανεύει μ’ ὅλη τὴν ἔνταση ποὺ ὁ Θεὸς μπορεῖ νὰ κοινωνήσει σ’ ἐμᾶς τοὺς ἀνθρώπους, κάνοντάς μας μέτοχους τοῦ Ἁγίου Του Πνεύματος, καὶ μέσα ἀπὸ τὰ Ἱερὰ Μυστήρια καὶ τοῦ δώρου τοῦ Θεοῦ σ’ ἐμᾶς, τῆς Θεϊκῆς Του φύσης.
Εἶναι καιρὸς συμφιλίωσης, καὶ συμφιλίωση εἶναι χαρά: εἶναι ἡ χαρὰ τοῦ Θεοῦ, καὶ ἡ δική μας· εἶναι ἕνα νέο ξεκίνημα.
Σήμερα εἶναι τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη τῆς Κλίμακος, καὶ θέλω νὰ σᾶς διαβάσω μερικὲς δικές του φράσεις ποὺ εἶναι σχετικές μὲ τὴν ἰδιαίτερη χρονική περίοδο ποὺ ζοῦμε:
«Μετάνοια ποὺ σημαίνει ἐπιστροφή στὸν Θεό εἶναι ἡ ἀνανέωση τοῦ βαπτίσματός μας· εἶναι ἡ προσπάθεια μας ν’ ἀνανεώσουμε τὸ συμβόλαιο μας μὲ τὸν Θεό, ἠ ὑπόσχεση μας ν΄ ἀλλάξουμε ζωή. Εἶναι καιρὸς ὅπου μποροῦμε ν’ ἀποκτήσουμε ταπείνωση, ποὺ...
ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΝ ΤΟΝ ΑΓ.ΓΡΗΓΟΡΙΟ Ε’ ΩΣ ΤΟΥΡΚΟΦΙΛΟ ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΤΗ

Και τώρα μερικά ερωτήματα για όλους εκείνους που αβασάνιστα κατηγορούν τον Γρηγόριον ως τουρκόφιλο και προδότη. Ίσως από ιδεολογική αγκύλωση...
α) Ο Μητροπολίτης Δέρκων, Γρηγόριος και αυτός, ήταν ένας κληρικός που στην καρδιά του εκόχλαζε η αγάπη για την πατρίδα. Συνυπέγραψε το κείμενο τού αφορισμού. Γιατί αυτή η γενναία ψυχή δεν διαμαρτύρεται καθόλου, εάν είχε έστω και υπόνοιες, ότι ο Πατριάρχης είναι προδότης; Γιατί ενώ οδηγείται στο μαρτύριο δεν αντιδρά, δεν λέει τίποτα; Ήταν και αυτός προδότης;;
β) Ο «Λόγιος Ερμής», όργανο των Ελλήνων Διαφωτιστών στην Βιέννη, δημοσιεύει το κείμενο τού αφορισμού χωρίς τον παραμικρό σχολιασμό! Γιατί;; Αν εγνώριζαν οι Έλληνες Διαφωτιστές ή αν είχαν υπόνοιες ότι ο Πατριάρχης ήταν προδότης θα έγραφαν πολλά... Γιατί δεν έγραψαν το παραμικρό εναντίον τού Γρηγορίου;
γ) Ο Αλεξ. Υψηλάντης, ο άμεσα θιγόμενος από το αφοριστικόν, όχι μόνον δεν διαμαρτύρεται, αλλά λίγο αργότερα στις 8.6.1821, με ημερήσια διαταγή του απεκήρυξε τους στρατιώτες του που δεν επέμεναν στον αγώνα για να εκδικηθούν το αίμα των κατασφαγέντων... Πατριαρχών.1
Και όχι μόνον δεν διαμαρτύρεται, αλλά και χαρακτηρίζει το αίμα τού Πατριάρχου «ιερόν»! Αλλά και κανένας από τους Πελοποννησίους επαναστάτες δεν έγραψε τίποτα εναντίον τού Γρηγορίου, ούτε εξέφρασε το παραμικρό παράπονο! Όλοι ήξεραν!!!...
Γιατί; Και ακόμη γιατί προσπαθεί να ...