Λόγος εις την Εʼ Κυριακή των Νηστειών (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

 

(Μαρκ. ι´ 32-45)

Η ταπείνωση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού είναι ένα γεγονός τόσο αξιοθαύμαστο, όσο είναι τα θαύματα κι η Ανάστασή Του. Είναι το θαύμα των θαυμάτων. Φόρεσε το στενόχωρο ανθρώπι­νο σώμα σαν σκλάβος κι έγινε Δούλος των δούλων Του.

Γιατί οι άνθρωποι προσπαθούν να φαίνονται πιο σπου­δαίοι και πιο καλοί απ’ ό,τι πραγματικά είναι; Τα χόρ­τα του αγρού δεν το επιδιώκουν αυτό, ούτε τα ψάρια στο νερό ή τα πουλιά στον αέρα. Γιατί τότε οι άνθρω­ποι το θέλουν τόσο πολύ και το προσπαθούν; Επειδή έναν καιρό ήταν πραγματικά πιο σπουδαίοι και πιο κα­λοί απ’ ό,τι είναι σήμερα κι η σκιά της μνήμης αυτής τους πιέζει να υπερβάλουν σε μεγαλοσύνη και καλοσύ­νη. Κινούνται πάνω σ’ ένα νήμα που πότε τεντώνουν και πότε χαλαρώνουν οι δαίμονες.

Απ’ όλα τα πράγματα που έχουν να μάθουν οι άνθρω­ποι, η ταπείνωση είναι το πιο δύσκολο. Ο Κύριος Ιησούς επομένως διατύπωσε τη διδασκαλία Του για την ταπείνωση με τον καλλίτερο δυνατό τρόπο, τόσο με το λόγο όσο και με το έργο, με το παράδειγμά Του. Έτσι κανένας δε θα ...

Αν σε βρίσουν, χαμογέλασε...

   

 Μια μέρα βρισκόμουν σε ένα ταξί και πήγαινα στο αεροδρόμιο.

Το ταξί προχωρούσε στη δεξιά λωρίδα του δρόμου, όταν ξαφνικά ένα μαύρο αυτοκίνητο πετάχτηκε από ένα χώρο στάθμευσης ακριβώς μπροστά μας.

Ο οδηγός του ταξί πάτησε το φρένο, γλίστρησε και...

Ο ταπεινός άνθρωπος είναι ο δυνατότερος του κόσμου!

 

Μακάριοι είναι εκείνοι οι άνθρωποι που κατόρθωσαν να μιμηθούν την ταπεινή γη, η οποία, ενώ πατιέται από όλους, όμως όλους τους σηκώνει με την αγάπη της και τους τρέφει με στοργή σαν καλή μάννα, η οποία έδωσε και το υλικό για την σάρκα μας στην πλάση. Δέχεται επίσης με χαρά και ο,τι της πετάμε, από καλούς καρπούς μέχρι ακάθαρτα σκουπίδια, τα οποία επεξεργάζεται αθόρυβα σε βιταμίνες και τις προσφέρει πλουσιοπάροχα με τους καρπούς της αδιακρίτως σε καλούς και κακούς ανθρώπους.

Ο ταπεινός άνθρωπος, όπως φαίνεται, είναι ο δυνατότερος του κόσμου, διότι και νικάει, αλλά και σηκώνει πολλά ξένα βάρη με ελαφριά την συνείδησή του. Ενώ ζει περιφρονημένος και αδικημένος για τα ξένα σφάλματα που...

Έχει νόημα η παραμονή σε ένα δύσκολο γάμο;

 Όσα ζευγάρια στήριξαν τη σχέση τους ξεπέρασαν τα προβλήματα και έζησαν ευτυχισμένα.

Δεν είναι λίγα τα ζευγάρια που δυσκολεύονται μετά την απόκτηση ενός ή περισσοτέρων παιδιών. Αλλάζουν τα δυναμικά στη σχέση τους, προκύπτουν νέες ανάγκες και ισορροπίες ενώ τρίτα άτομα παρεμβάλλονται συχνά δίνοντας λάθος συμβουλές. Παραθέτουμε έρευνα που δείχνει πως όταν το ζευγάρι επιμείνει και στηρίξει στην σχέση του, τα χρόνια που ακολουθούν είναι ευτυχισμένα. Αξίζει λοιπόν το κόπο οι νέοι γονείς να μείνουν ενωμένοι στηρίζοντας τα παιδιά τους και ο ένας τον άλλο.

Οι πληροφορίες έρχονται από το University of Lincoln που διεξήγαγε μελέτη πάνω στο ερώτημα «Τί τύχη έχουν τα ζευγάρια που δοκιμάζονται μετά την γέννηση των παιδιών τους». Στη μελέτη συμμετείχαν περίπου 10.000 μητέρες που γέννησαν μωρά κατά το έτος 2000 και 2001. Εξετάστηκε ποια ήταν πορεία του γάμου αυτών των μητέρων, δηλαδή πώς πήγε η σχέση με το σύζυγό τους ως ζευγάρι, με βάση στοιχεία του πρώτου και του τελευταίου έτος της μελέτης, δηλαδή σε μια περίοδο λίγο περισσότερο από 10 χρόνια. Οι μητέρες και οι σύζυγοι – εάν ήταν παρόντες – ρωτήθηκαν, στην αρχή και το τέλος της δεκαετίας, πόσο ευτυχισμένοι είναι από τη σχέση τους. Οι μητέρες ρωτήθηκαν επίσης αν υποψιάζονται ότι βρίσκονται στα πρόθυρα του χωρισμού.

Διαπιστώθηκε λοιπόν ότι κατά το 2000/2001, το 5% των μητέρων δήλωναν δυστυχισμένες μέσα στη σχέση τους αμέσως μετά τη γέννηση του μωρού. Λίγο λιγότερο από το 1/3 αυτών των γυναικών, πήραν διαζύγιο λίγο αργότερα. Από την πλειονότητα των λυπημένων γυναικών που έμειναν μαζί με το σύζυγο, μόνο το 7% (από το 5% που δήλωσαν κακή κατάσταση, δηλαδή μόνο το 0,3% του συνολικού δείγματος εξακολουθούσε να θεωρεί τον εαυτό του δυστυχισμένο, 10 χρόνια αργότερα, όταν το παιδί τους έγινε 11 ετών, ενώ το 68% δήλωνε ότι τώρα είναι ευτυχισμένο (βλ. πίνακα παρακάτω) .

(Πηγή: H. Benson & S. McKay, Couples on the Brink, Marriage Foundation, Φεβ. 2017.)

Ανάλογα αποτελέσματα έδωσε και άλλη μελέτη του 2002 που διαπίστωσε ότι τα 2/3 των ενηλίκων που παρέμειναν μαζί ενώ είχαν προβλήματα στο γάμο τους, ήταν ευτυχισμένοι πέντε χρόνια αργότερα. Διαπίστωσαν επίσης ότι όσοι χώρισαν δεν έγιναν πιο ευτυχισμένοι, κατά μέσο όρο, από εκείνους που έμειναν μαζί.

Με άλλα λόγια, οι περισσότεροι άνθρωποι που είναι σε δυσκολία ή απελπισία μετά τον ερχομό των παιδιών, καταλήγουν ευτυχισμένοι αν επιμείνουν και δεν απομακρυνθούν από την οικογένειά τους.

Γιατί δοκιμάζονται ιδιαίτερα τα νέα ζευγάρια όταν γίνονται γονείς;

Όταν τα ζευγάρια γίνονται γονείς, οι ισορροπίες αλλάζουν. Οι υπάρχουσες διαφορές μεταξύ ανδρών και γυναικών γίνονται εμφανέστερες καθώς οι γυναίκες αποκτούν μωρά. Η εμπειρία της εγκυμοσύνης συντονίζει αυτόματα και υποσυνείδητα το μυαλό μιας γυναίκας προς το παιδί της. Όταν έρχεται το μωρό, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι η γυναίκα τείνει να αναλάβει την ευθύνη του και αναλαμβάνει κατά κύριο λόγο τις αποφάσεις για αυτό. Ο άντρας συμμετέχει αλλά σε βοηθητικό ρόλο. Καθώς το παιδί πρωταγωνιστεί μαζί με τη μητέρα, αλλάζουν οι προτεραιότητες στη σχέση του αντρόγυνου. Η κατάσταση μπορεί να επιφέρει κόπωση στη γυναίκα που συχνά έχει το αίσθημα πως διεκπεραιώνει ένα δύσκολο έργο μόνη της. Για να γίνουν τα πράγματα χειρότερα, ο άντρας που αισθάνεται πως έχει δευτερεύουσα θέση και ρόλο, συχνά αποσύρεται στις δικές του δραστηριότητες. Όλη αυτή η κατάσταση επιδεινώνει και άλλο τη κακή διάθεση της γυναίκας και μεγαλώνει την απόσταση με το σύζυγο.

Αυτό είναι κάτι που συμβαίνει τόσο συχνά ώστε δεν προκαλεί έκπληξη. Η μελέτη όμως του Lincoln University πάνω σε αυτά τα ζευγάρια είχε και ενθαρρυντικά στοιχεία. Συγκεκριμένα έδειξε ότι:

Η απελπισία και τα σοβαρά προβλήματα γάμου είναι πολύ πιο σπάνια από ό,τι φαντάζονται οι άνθρωποι. Συνήθως εκδηλώνεται μόνο σε έναν στους 20 γονείς με νεογέννητα μωρά.

Η δυσκολίες είναι συνήθως προσωρινές. Το να μένει η δυσκολία για πάντα είναι εξαιρετικά σπάνιο. Μόλις ένας στους 400 γονείς σε ολόκληρη τη μελέτη δήλωσε δυσαρεστημένος και στις δύο χρονικές στιγμές, αμέσως μετά τη γέννηση του παιδιού του και μετά ξανά όταν το παιδί του ήταν 11 ετών.

Επιπλέον, διαπιστώθηκε ότι η μικρή μειοψηφία των παντρεμένων γονέων που φοβούνται ότι η σχέση τους είναι στα πρόθυρα του διαζυγίου δεν κινδυνεύει αντικειμενικά να χωρίσει συγκριτικά με τα ζευγάρια που δεν πιστεύουν ότι βρίσκονται στο χείλος του γκρεμού. Το ποσοστό που η κακή πρόβλεψη επιβεβαιώνεται, είναι λιγότερο από 30%. Αυτό δεν ισχύει για τους γονείς με νεογέννητα παιδιά, οι οποίοι δεν είναι παντρεμένοι αλλά συζούν, οι οποίοι ανεξάρτητα από το πόσο ασφαλείς ή ανασφαλείς αισθάνονται στη σχέση τους, είναι πιο πιθανό από τους παντρεμένους γονείς να χωρίσουν στα επόμενα 10 χρόνια.

Ποιος θα αναλάβει να σπάσει το φαύλο κύκλο της δυσκολίας;

Κάποιος σε αυτή τη δυσκολία πρέπει να αναλάβει τη σχέση στο αντρόγυνο. Καθώς η μητέρα εστιάζει στο παιδί, αυτός πρέπει να είναι ο πατέρας.

Μήπως αυτή είναι μια «άδικη» επιβάρυνση για τους άνδρες; Καθόλου. Ο σύζυγος χρειάζεται να κάνει μόνο μια μικρή στροφή στη σκέψη και στις συμβατικές αντιλήψεις καθώς αγαπά τη γυναίκα του, αναγνωρίζει την αδυναμία της ανθρώπινης φύσης και τις αντικειμενικές δυσκολίες. Όταν μια γυναίκα απορροφάται και προσανατολίζεται στο παιδί, ο μπαμπάς πρέπει να προσανατολίζεται στη μαμά. Κάποιος πρέπει να αναλάβει την ευθύνη για τη σχέση τους. Εδώ δεν πρόκειται για το ποιος παίζει ποιο ρόλο. Πρόκειται για μία κίνηση ταπεινής αγάπης και αληθινού ενδιαφέροντος. Για μια κίνηση ανωτερότητας που θα δώσει άνεση και χαρά στη νέα γυναίκα που αγωνίζεται να υποστηρίξει ένα μωρό και μια οικογένεια!

Λοιπόν, πώς μπορεί να υποστηρίξει ο πατέρας έναν κουρασμένο γάμο;

Έχει αισιοδοξία και κρατά την ελπίδα του στο Θεό. Ο Θεός κάνει και αλλάζουν συνεχώς οι εποχές, ο καιρός, η καθημερινότητα. Και μέσα σε όλα αυτά, Εκείνος είναι πάντα δίπλα βοηθός. Αυτή και μόνο η σκέψη είναι ενθαρρυντική. Όποιος βρίσκεται σε μια δυσκολία ίσως δεν πιστεύει πως θα μπορέσει να ξεφύγει, αλλά η αλήθεια είναι πως η ζωή έχει ανατροπές και ο χειμώνας ακολουθείται πάντα από την άνοιξη. Ας θυμηθούμε πως υπήρξε και η αντίστροφη εποχή που ο γονιός ένιωθε ερωτευμένος. Δεν μπορούσε τότε να φανταστεί ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να γίνουν δύσκολα. Κι όμως συνέβη. Αυτή η δυσκολία σπάνια είναι μόνιμη. Ο γάμος μπορεί, με θέληση και υπομονή και με τη βοήθεια του Θεού να γίνει καλύτερος. Αυτή τη πίστη οφείλει να την εμπνέει και στη σύζυγό του

Έχουν σημασία οι καλοί φίλοι. Οι καλοί γονείς. Ένας άνθρωπος του Θεού… Οι καλοί πνευματικοί φίλοι δεν θα πάρουν κανενός το μέρος και δε θα πουν «αυτός/ή δεν μου άρεσε από την αρχή, έτσι κι αλλιώς». Θα θέλουν να σωθεί η σχέση του ζευγαριού. Θα στηρίξουν και τους δύο. Θα τους μιλήσουν με κατανόηση και κατάλληλα παραδείγματα. Ας ρωτήσουν οι νέοι ένα ηλικιωμένο δοκιμασμένο ζευγάρι για το τι πιστεύουν. Σχεδόν σίγουρα θα τους πουν ότι έχουν περάσει τα ίδια αλλά επειδή δεν εγκατέλειψαν την οικογένειά τους η δυσκολία ξεπεράστηκε.

Έχει σημασία ο σύζυγος να δείχνει ευγένεια. Η ευγένεια είναι μια ιδιαίτερα ελκυστική ιδιότητα για την κουρασμένη γυναίκα του. Μια σύζυγος που βλέπει ευγένεια και αναγνώριση δεν γίνεται αυστηρός κριτής και συγκινείται από τα συναισθήματα τρυφερότητας και φροντίδας. Αισθάνεται σιγουριά, ασφάλεια, εμπιστοσύνη. Ας μην ξεχνούμε πως η σχέση στο αντρόγυνο οφείλει να είναι τέτοια που η γυναίκα να καταφεύγει στο σύζυγο για στήριξη μετά τον Θεό και όχι στους γονείς της ή σε ξένους.

Και τότε οι προσωρινές δυσκολίες τακτοποιούνται και αυτό που μένει είναι μια σταθερή ενωμένη και ευτυχισμένη οικογένεια.

Πηγή επιστημονικών στοιχείων: Institute for Family Studies

(Από «Μαμά Μπαμπάς και Παιδιά» και Institute for Family Studies)

https://alopsis.gr/

122 προφητείες του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού

Από το βιβλίο "Κοσμάς ο Αιτωλός" του Μητροπολίτη Φλωρίνης Αυγ. Καντιώτη, εκδ. Ορθοδόξου Ιεραποστολικής Αδελφότητας "Ο Σταυρός".

 Προσέξετε εκείνες που βάλαμε με κοκκινα γράμματα.

1. "Αυτό μιά μέρα θά γίνη Ρωμαίικο καί καλότυχος όποιος ζήση σέ κείνο τό βασίλειο."

(Συνήθιζε νά λέγη εις διάφορα μέρη τής υποδούλου Ελλάδος, τά οποία μετά ταύτα απηλευθερώθησαν)

2. "Ω ευλογημένο βουνό, πόσες ψυχές γυναικόπαιδα θά σώσης όταν έλθουν τά χαλεπά χρόνια ! "

(Είπε τήν προφητείαν αυτήν εν Σιατίστη καί αλλαχού αντικρύζων τά βουνά, τά οποία κατά τούς χρόνους τής Ελληνικής Επαναστάσεως έγιναν κρησφύγετα τών γυναικοπαίδων).

3. "Καλότυχοι σείς, οι οποίοι ευρέθητε εδώ πάνω εις τά ψηλά βουνά, διότι αυτά θά σάς φυλάξουν από πολλά δεινά. Θά ακούτε καί δέν θά βλέπετε τόν κίνδυνο. Τρείς ώρες ή τρείς μέρες θά υποφέρετε."

(Ελέχθη είς τήν περιφέρειαν Σιατίστης)

4. "Τό ποθούμενο θά γίνη στήν τρίτη γενεά. Θά τό ιδούν τά εγγόνια σας. "

(Ελέχθη εν Χειμάρρα - Η σπουδαιοτάτη αύτη προφητεία τού Αγίου, η οποία έτρεφε τήν γλυκυτέραν ελπίδα τού υποδούλου Γένους, έλαβε καταπληκτικήν επαλήθευσιν. Διότι οι χρόνοι τής απελευθερώσεως τού Έθνους είναι πράγματι η τρίτη γενεά από τών χρόνων πού προεφήτευσεν αυτήν ό 'Aγιος, καθόσον, ώς γνωστόν, εκάστη γενεά υπολογίζεται εις 25 έτη)

5. "Θάρθη καιρός νά σάς πάρουν οι εχθροί σας καί τή στάχτη από τή φωτιά, αλλά σείς νά μήν αλλάξετε τήν πίστι σας, όπως θά κάμνουν οί άλλοι. "

(Ελέχθη εν Σιατίστη)

6. Σάς λυπάμαι γιά τήν περηφάνεια, οπού έχετε. Τό ποδάρι μου εδώ δέν θά ξαναπατήση. Καί εάν δέν αφήσετε αυτά τά πράγματα πού κάνετε, τήν αυθαιρεσία καί ληστεία, θά καταστραφήτε. Σέ κείνο τό κλαρί, πού κρεμάτε τά σπαθιά σας, θάρθή μιά μέρα πού θά κρεμάσουν οί γύφτοι τά όργανά τους. "

(Ελέχθη εις τό χωρίον 'Aγιος Δονάτος Σουλίου)

7. "Θάρθουν οι κόκκινοι σκούφοι κι ύστερα οι 'Aγγλοι επί 54 χρόνια, καί κατόπιν ...

Έκτρωση: “Η έσχατη ανομία” (Frank Schaeffer)

 

Η έννοια της ιδιωτικοποιημένης θρησκευτικότητας, από το ένα μέρος, και η απώλεια της αίσθησης της προσωπικής υπευθυνότητας για τις πράξεις μας, από το άλλο, έχουν δραματικές και μακροπρόθεσμες συνέπειες. Αυτά το δύο οδήγησαν στην αντίληψη ότι η συμπεριφορά κάποιου, η αμαρτία του πιο συγκε­κριμένα, αποτελεί καθαρά «προσωπική» υπόθεση. Αυτή η τάση προς την υποκειμενικότητα αποτελεί τον πυρήνα της ασύδοτης ελευθερίας στις σεξουαλικές σχέσεις, στην εγκληματικότητα και στον τρόπο συμπεριφοράς, που σήμερα επικρατούν στην καταρρέουσα, διαιρεμένη και φυλετική μας κοινωνία.

Η πρακτική των νομίμων εκτρώσεων  υστέρα από αίτηση αποτελεί το πιο κραυγαλέο παράδειγμα της έσχατης ανομίας, σύμφυτης με το σύγχρονο πρόσωπο του αμερικανικού ατομικισμού. Ο θάνατος 1,6 εκατομμυρίου παιδιών με τη μέθοδο της έκτρωσης -σχεδόν το 1/3 των παιδιών που συλλαμβάνονται στην Αμερική κάθε χρόνο- είναι το πιο χτυπητό παράδειγμα μιας εξωτερικής συμπεριφοράς, η οποία θεωρείται απλά ως...

Αγίου Ιωάννου του Σιναΐτου:Περί κενοδοξίας

 

Κλίμαξ

ΛΟΓΟΣ ΕΙΚΟΣΤΟΣ ΠΡΩΤΟΣ

Περί κενοδοξίας

(Διά την πολύμορφον κενοδοξίαν)

1. Μερικοί συνηθίζουν, όταν ομιλούν περί των παθών και των λογισμών, να κατατάσσουν την κενοδοξία σε ιδιαίτερη τάξι, χωριστά από την υπερηφάνεια. Γι΄ αυτό και λέγουν ότι είναι οκτώ οι πρώτοι και κυρίαρχοι πονηροί λογισμοί. Αντιθέτως ο Θεολόγος Γρηγόριος και άλλοι από τους διδασκάλους τους εμέτρησαν επτά.
Σ΄ αυτούς περισσότερο πείθομαι και εγώ∙ διότι ποιος μπορεί να έχη υπερηφάνεια, αφού ενίκησε την κενοδοξία; Τόση δε μόνο διαφορά έχουν μεταξύ τους, όση έχει έκ φύσεως το παιδί από τον άνδρα και το σιτάρι από τον άρτο. Το πρώτο δηλαδή είναι η αρχή και το δεύτερο το τέλος. Τώρα λοιπόν πού το καλεί η περίστασις ας ομιλήσωμε με συντομία για την αρχή και την ολοκλήρωσι των παθών, δηλαδή την ανόσιο οίησι. Λέγω με συντομία, διότι όποιος επιχειρεί να φιλοσοφήση γι΄αυτήν είς μήκος, ομοιάζει με εκείνον που ματαιοπονεί προσπαθώντας να ζυγίση τους ανέμους.

2. Η κενοδοξία είναι ως προς μέν την μορφή, μεταβολή της φυσικής τάξεως και διαστροφή των καλών ηθών και παρατήρησις παντός αξιομέμπτου πράγματος. Ως προς δε την ποιότητα, σκορπισμός των καμάτων, απώλεια των ιδρώτων, δόλιος κλέπτης του θησαυρού, απόγονος της απιστίας, πρόδρομος της υπερηφανείας, ναυάγιο μέσα στο λιμάνι, μυρμήγκι στο αλώνι, πού είναι μέν μικρό, αλλά απειλεί να κλέψη αθόρυβα όλον τον καρπό και τον κόπο του γεωργού.

3. Το μυρμήγκι περιμένει να γίνη το σιτάρι, και η κενοδοξία να συναχθή ο πνευματικός πλούτος. Και το μέν μυρμήγκι τρέχει για να κλέψη∙ η δε κενοδοξία χαίρεται γιατί θα διασκορπίση. Το πνεύμα της απογνώσεως χαίρεται, όταν βλέπη να πληθύνεται η κακία, ενώ το πνεύμα της κενοδοξίας χαίρεται, όταν βλέπη να πληθύνεται η αρετή. Είσοδος για το πρώτο είναι τα πλήθη των τραυμάτων, ενώ για το δεύτερο ο πλούτος των καμάτων.

4. Παρατήρησε και θα ιδής ότι αυτή η ανόσιος, δηλαδή η κενοδοξία, είναι ακμαία και...

ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΝ ΤΟΝ ΑΓ.ΓΡΗΓΟΡΙΟ Ε’ ΩΣ ΤΟΥΡΚΟΦΙΛΟ ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΤΗ

ΚΩΝ/ΝΟΥ Δ. ΚΑΠΕΤΑΝΟΠΟΥΛΟΥ

Πρωτοπρεσβυτέρου-Θεολόγου

Και τώρα μερικά ερωτήματα για όλους εκείνους που αβασάνιστα κατηγορούν τον Γρηγόριον ως τουρκόφιλο και προδότη. Ίσως από ιδεολογική αγκύλωση...

α) Ο Μητροπολίτης Δέρκων, Γρηγόριος και αυτός, ήταν ένας κληρικός που στην καρδιά του εκόχλαζε η αγάπη για την πατρίδα. Συνυπέγραψε το κείμενο τού αφορισμού. Γιατί αυτή η γενναία ψυχή δεν διαμαρτύ­ρεται καθόλου, εάν είχε έστω και υπόνοιες, ότι ο Πα­τριάρχης είναι προδότης; Γιατί ενώ οδηγείται στο μαρ­τύριο δεν αντιδρά, δεν λέει τίποτα; Ήταν και αυτός προδότης;;

β) Ο «Λόγιος Ερμής», όργανο των Ελλήνων Δια­φωτιστών στην Βιέννη, δημοσιεύει το κείμενο τού αφορισμού χωρίς τον παραμικρό σχολιασμό! Γιατί;; Αν εγνώριζαν οι Έλληνες Διαφωτιστές ή αν είχαν υπόνοιες ότι ο Πατριάρχης ήταν προδότης θα έγραφαν πολλά... Γιατί δεν έγραψαν το παραμικρό εναντίον τού Γρηγορίου;

γ) Ο Αλεξ. Υψηλάντης, ο άμεσα θιγόμενος από το αφοριστικόν, όχι μόνον δεν διαμαρτύρεται, αλλά λίγο αργότερα στις 8.6.1821, με ημερήσια διαταγή του απεκήρυξε τους στρατιώτες του που δεν επέμεναν στον αγώνα για να εκδικηθούν το αίμα των κατασφαγέντων... Πατριαρχών.1

Και όχι μόνον δεν διαμαρτύρεται, αλλά και χαρα­κτηρίζει το αίμα τού Πατριάρχου «ιερόν»! Αλλά και κανένας από τους Πελοποννησίους επα­ναστάτες δεν έγραψε τίποτα εναντίον τού Γρηγορίου, ούτε εξέφρασε το παραμικρό παράπονο! Όλοι ήξε­ραν!!!...

Γιατί; Και ακόμη γιατί προσπαθεί να ...