Οι περιπέτειες ενός προσκυνητή

 



Κυριακή ΙΑ’ Ματθαίου: Το ευαγγέλιο της συγχώρησης (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)



 (Ματθ. ιη’ 23-35)

Όταν ο Κύριος Ιησούς άφηνε την τελευταία Του πνοή στο σταυρό, ακόμα και τη στιγμή αυτή της επιθανάτιας αγωνίας Του, προσπαθούσε να κάνει καλό στους ανθρώπους. Δε σκεφτόταν τον εαυτό Του. Στους ανθρώπους ήταν ο νους Του, γι’ αυτό και παράδωσε ένα από τα μεγαλύτερα μαθήματα που έδωσε ποτέ στο ανθρώπινο γένος. Κι αυτό είναι η διδασκαλία Του για τη συγχώρηση. «Πάτερ, άφες αυτοίς· ου γαρ οίδασι τι ποιούσι» (Λουκ. κγ’ 34).

Ποτέ ως τότε δεν είχαν ακουστεί τέτοια λόγια στους τόπους εκτέλεσης. Αντίθετα μάλιστα, εκείνοι που είχαν καταδικαστεί σε θάνατο με τον ίδιο τρόπο, είτε αθώοι ήταν είτε ένοχοι, συνήθως επικαλούνταν θεούς και ανθρώπους για εκδίκηση. «Εκδικηθείτε», ήταν ο λόγος που ακουγόταν συχνά μπροστά στο ικρίωμα και δυστυχώς ακούγεται ως τις μέρες μας από τους μελλοθάνατους, ακόμα κι από εκείνους που προτού θανατωθούν κάνουν το σταυρό τους.

Ο Χριστός, προτού παραδώσει την τελευταία Του πνοή, συγχώρεσε όλους εκείνους που τον βασάνισαν, τον μυκτήρισαν και τον θανάτωσαν. Προσευχήθηκε στον ουράνιο Πατέρα Του να τους συγχωρέσει, αλλά προχώρησε ακόμα παραπέρα. Τους δικαιολόγησε, βρήκε ελαφρυντικό γι’ αυτούς. Είπε, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι.

Γιατί επανέλαβε ιδιαίτερα o Κύριος τη διδαχή Του για τη συχώρεση, την ώρα που βρισκόταν πάνω στο σταυρό; Από το τεράστιο πλήθος των διδαχών που έκανε ενόσω ζούσε, γιατί διάλεξε αυτήν κι όχι κάποια άλλη να προφέρουν τα άγια χείλη Του, στο τέλος ακριβώς της επίγειας ζωής Του; Αναμφίβολα επειδή ήθελε η διδασκαλία Του αυτή να παραμείνει στη μνήμη όλων, να λειτουργήσει σαν παράδειγμα προς μίμηση. Στο πάθος Του πάνω στό σταυρό, σ’ αυτό το μεγαλειώδες πάθος που ξεπερνά κάθε μεγαλείο, που υψώνεται πάνω από τους βασιλιάδες και τους κριτές της γης, πάνω από...

ΑΣΚΗΤΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΌΣΜΟ. Ενα αληθινό περιστατικό που έχει συμβεί σε πολλούς…

 




Ο μπαρμπα-Θεόδωρος ζούσε σ’ ένα χωριό του Ξηρομέρου της Αιτωλοακαρνανίας. Ήταν περίπου 52 ετών και δεν είχε ποτέ εξομολογηθή.

Πήγαινε όμως στην Εκκλησία και είχε καλή προαίρεση.

Κάποτε, όταν βρέθηκε στην κωμοπολη Αστακό για μία υπόθεση του, πήγε στον Ι. Ναό του αγίου Νικολάου, βρήκε τον εφημέριο π. Ιερόθεο, που ήταν και Πνευματικός, και εξομολογήθηκε.

Έκανε μια τυπική εξομολόγηση και τις βαρειές αμαρτίες δεν τις είπε.

Εκείνος για να τον στηρίξη στην μετάνοια, του συνέστησε να επισκεφθή την ιερά Μονή του αγίου Γερασίμου στην Κεφαλληνία που πανηγυρίζει το καλοκαίρι στις 16 Αυγούστου.

Πράγματι, ο αείμνηστος μπαρμπα-Θεόδωρος, μετέβη με άλλους προσκυνητές στο μοναστήρι του αγίου Γερασίμου στις 15 Αυγούστου.

Το απόγευμα της 15ης Αυγούστου κάθε χρόνο μεταφέρουν την τιμία Λάρνακα του αγίου Γερασίμου στον μεγάλο ναό για την τελετή της πανηγύρεως.

Κατά την μεταφορά η Λάρνακα του Αγίου περνά πάνω από...

Αισιοδοξία! Σε πείσμα των καιρών…

 





Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς 





«Η αισιοδοξία αποτελεί το φωτοστέφανο της χριστιανικής φιλοσοφίας και της χριστιανικής ιστορίας. Αισιόδοξος ήταν ο Θεμελιωτής του Χριστιανισμού, ο πιο Αισιόδοξος από όλους τους αισιόδοξους στον κόσμο...»

«…Εμείς οι Ορθόδοξοι Έλληνες γνωρίζουμε από την Ιστορία μας να είμαστε αγωνιστικοί και αισιόδοξοι. Επειδή τα πράγματα είναι δύσκολα, γι’ αυτό και αισιοδοξούμε!

Η αισιοδοξία είναι μέγεθος πνευματικό. Εάν όλα πάνε καλά, δεν χρειάζεται να αισιοδοξείς. Χρειάζεται, όταν όλα είναι χάλια. Διότι, όταν πλέον ανθρωπίνως δεν γίνεται τίποτε, τότε ανοίγει ο δρόμος για να επέμβει ο Θεός, εφ’ όσον εμείς ταπεινωθούμε και μετανοήσουμε.



Έτσι λοιπόν, η ελπίδα και η αισιοδοξία είναι ό,τι περισσότερο χρειαζόμαστε αυτήν την ώρα.

Το πονηρό σύστημα της ανομίας εργάζεται για να ...

Βαδίζοντας προς την αυτάρκεια

 



Μας έχουν μάθει να σκεφτόμαστε

για “τη μόστρα”, και “για το φαίνεσθαι”
και έχουμε ξεχάσει τις δυνατότητες μας.


Οι περισσότεροι θεωρούν αυτονόητο
να έχουν λουλούδια και γλάστρες στο μπαλκόνι
αλλά το να βάλουν λαχανικά δεν τους περνά
από το μυαλό.


Τώρα είναι η εποχή να βάλει κανείς μαρούλι.
Με 2 ευρώ φυτάκια και ...

Ο Αλή πασάς κτίζει τo μοναστήρι του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού



Ο Αλή πασάς, όταν πολέμησε το 1810 με τον Ιμπραήμ πασά, γυιό του Κουρτ πασά, και κυρίευσε όλη την επικράτειά του, μπήκε στο Μπεράτι και ρώτησε να μάθη, πού είναι ο τάφος του Αγίου Κοσμά. Όλες οι προρρήσεις του Κοσμά πραγματοποιήθηκαν μέσα σε τριάντα χρόνια και ο Αλής δεν ξέχασε τον ευεργέτη του. «Κάλεσε τον Μητροπολίτη Βελιγράδων Ιωάσαφ και τον πρόσταξε να κάνη ανακομιδή των λειψάνων του Αγίου, δίπλα στην καταρρέουσα εκκλησία των Εισοδίων της Θεοτόκου, και να κτιστή μοναστήρι επ’ ονόματι του Αγίου», «επειδή τον εγνώρισεν ως αληθινόν άνθρωπον του Θεού δια την προφητείαν και δι’ άλλα». Έκανε δε έρανο σ’ όλη την Ήπειρο και την Αιτωλοακαρνανία και φρόντισε να βρη τον καλύτερο αρχιμάστορα, για να κτίση περίλαμπρο το Ναό.

Ο ίδιος ο Αλή πασάς έδωσε χρήματα για ...

Πῶς διασώθηκε ὁ τάφος τοῦ Ἁγίου ΠατροΚοσμᾶ (συγκλονιστικό θαῦμα)







Η Ιερά Μονή του Αγίου Κοσμά, όπου ο τάφος του, βρίσκεται βόρεια της Απολλωνίας, στην ανατολική όχθη του Άψου ποταμού, κοντά στο χωριό Κολικόντασι της Μεγάλης Μουζακιάς.

Απέχει μερικά χιλιόμετρα από την πόλη Φίερι. Χτίστηκε μεταξύ Αυγούστου 1813 και Ιουνίου 1814 από τον Αλή Πασά τον Τεπελενλή, όταν αυτός περιέλαβε στο πασαλίκι του το Μπεράτι και την περιοχή του.

Ό Αλής, μπαίνοντας στο Μπεράτι, θυμήθηκε τον Πατρο—Κοσμά και κάλεσε τον Μητροπολίτη Βελεγράδων Ίωάσαφ, Β’, τον οποίον πρόσταξε να κόμη την ανακομιδήν του αγίου και να κτισθή και μοναστήριον έπ’ ονόματι του αγίου τιμώμενον, επειδή τον γνώρισε ως αληθή άνθρωπο του Θεού».

Στο εξωτερικό της κόγχης του Ιερού γίνεται αναφορά στον Αλή Πασά.

“ΑΝΗΓΕΡΘΗ ΕΚ ΒΑΘΡΩΝ/ Ο ΘΕΙΟΣ ΚΑΙ ΙΕΡΟΣ ΟΥ/ΤΌΣ ΝΑΟΣ ΔΙΑ ΠΡΟΣΤΑ/ΓΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΥΨΗΛΟΤΑΤΟΥ ΒΕΖΥΡ / ΑΛΗ ΠΑΣΙΑ ΑΠΟ ΤΕΠΕΛΕ/ΝΗ”agios kosmas

Τα λείψανα του αγίου φυλάσσονται στην Αρχιεπισκοπή στα Τίρανα για λόγους ασφαλείας. Είναι τοποθετημένα σε μια απλή ξύλινη λάρνακα.

Από το σκελετό των λειψάνων λείπουν η κάρα, πού κλάπηκε το 1917 από Αυστροουγγαρούς και πιθανόν βρίσκεται σήμερα σε μουσείο της Βιέννης και μικρά τεμάχια, που βρίσκονται σε προσκυνηματικούς ναούς σε...

Άγιος Πορφύριος: «Όταν βρεις τον Χριστό, σου αρκεί, δεν θέλεις τίποτ’ άλλο, ησυχάζεις. Γίνεσαι άλλος άνθρωπος»




 Ο Χριστός είναι η χαρά, το φως το αληθινό, η ευτυχία. Ο Χριστός είναι η ελπίδα μας.

Η σχέση μας με τον Χριστό είναι αγάπη, είναι έρωτας, είναι ενθουσιασμός, είναι λαχτάρα του θείου. Ο Χριστός είναι το παν. Αυτός είναι η αγάπη μας, Αυτός ο έρωτάς μας. Είναι έρωτας αναφαίρετος ο έρωτας του Χριστού. Από κει πηγάζει η χαρά..

Όταν βρεις τον Χριστό, σου αρκεί, δεν...