Κυριακή ΣΤʼ Ματθαίου: Η θεραπεία του δαιμονισμένου (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

 


(Ματθ. η’ 28-34, θ’ 1)

Οι άνθρωποι είναι άδικοι με το Θεό, γι’ αυτό και εξοργίζονται μαζί Του. Ποιός έχει το δικαίωμα όμως να εξοργιστεί εναντίον οποιουδήποτε και μάλιστα εναντίον του Θεού;

Οι άθεοι κλείνουν το στόμα τους και σκέφτονται: «Ας μην αναφέρουμε το όνομα του Θεού, ώστε να εξαφανιστεί απ’ αυτόν τον κόσμο». Ανόητοι άνθρω­ποι! Τα στόματά σας είναι μια μικρή μειονότητα στο εύρος του κόσμου. Έχετε δει η ακούσει πώς δίνει φωνή στο ποτάμι ένα φράγμα; Αν δεν ήταν το φράγμα, το ποτάμι δε θ’ ακουγόταν, θα ήταν μουγγό. Το φράγμα όμως άνοιξε το λαρύγγι του και κάθε μικρή σταγόνα απέκτησε γλώσσα.

Το δικό σας φράγμα θα κάνει το ίδιο: θ’ ανοίξει το λαρύγγι των άλαλων και θα διδάξει τους βωβούς να μιλήσουν. Αν τα χείλη σας πάψουν να ομολογούν το όνομα του Θεού, η καρδιά σας θα γεμίσει με φόβο όταν ακούσετε να τον ομολογούν οι άσοφοι και οι βουβοί. Αλήθεια σας λέω: Αν εσείς σιωπήσετε, οι λίθοι κεκράξονται. Ακόμα κι αν δε μιλήσει κανένας άνθρω­πος στη γη, θ’ αποκτήσει φωνή το χορτάρι. Ακόμα κι αν αποκηρύξουν το όνομα του Θεού όλοι οι άνθρωποι, αυτό θα γραφτεί στο ουράνιο τόξο, στον ουρανό, θα χαραχτεί με φωτιά σε κάθε χόρτο, σε κάθε κόκκο άμμου. Τότε ...

Κυριακή ΣΤ’ Λουκά: Η αρνητική στάση μιας πόλεως (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)




 (Λουκά 8, 26-39)

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου [εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 22-10-2000]

Ο Κύριος, αγαπητοί μου, μαζί με τους μαθητάς Του κατέπλευσε με πλοιάριο απέναντι από τη Γαλιλαία, ανατολικά, στην περιοχή των Γεργεσηνών. Τα Γέργεσα ή Γάδαρα, ήταν πόλις της Δεκαπόλεως της Παλαιστίνης και κατοικούσαν εκεί κυρίως Έλληνες. Μη σας κάνει εντύπωση. Λέγεται μάλιστα ότι αυτοί οι Έλληνες εκεί ήσαν επίγονοι εκ των στρατιωτών του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Είναι γνωστό πού πέθανε ο Μέγας Αλέξανδρος και το στράτευμά του έμεινε σκορπισμένο από δω και από εκεί, εγκατεστάθησαν οι άνθρωποι κ.λπ. Έτσι θα μπορούσαμε να πούμε ότι η ζωή των κατοίκων ήταν απρόσεκτη· αφού μάλιστα έτρεφαν χοίρους, πράγμα που απαγορευόταν βεβαίως στους Εβραίους. Έτσι ακόμη μπορούμε να κατανοήσουμε και την παρουσία δαιμονιζομένων ανθρώπων.

Ωστόσο η πόλις αυτή έδειξε μία αρνητική στάση στον Κύριό μας. Και μάλιστα ζήτησαν να απομακρυνθεί ο Κύριος από την πόλη τους, να φύγει. Ευγενώς μεν, αλλά να φύγει. Και ευγενώς διότι εφοβούντο από ό,τι είδαν. Είναι μία θλιβερή στάση που διαρκώς επαναλαμβάνεται στην Ιστορία και  γι’ αυτό πρέπει να σταθεί για μας παράδειγμα, για μας τους Έλληνες, ένα παράδειγμα προς αποφυγή.

Ο Κύριος διερχόταν την έρημο της περιοχής των Γεργεσηνών, όταν κάποια στιγμή είδαν μπροστά τους κάποιον άνθρωπο από εκείνη την πόλη. Ήταν σαφώς δαιμονισμένος άνθρωπος. Πρέπει ωστόσο να διακρίνουμε -και θα ήταν μεγάλο λάθος αν δεν το διακρίναμε- τον δαιμονισμό από την τρέλα. Άλλο είναι ο τρελός και...

Ποιος φταίει αν τα παιδιά δεν πήραν σωστή αγωγή;




 Αν τα παιδιά δεν έχουν ανατραφεί σωστά, το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης ανήκει στους γονείς.

Βέβαια, λίγοι γονείς θα το παραδεχθούν. Οι περισσότεροι πιστεύουν – και καμαρώνουν γι’ αυτό – ότι εκπληρώνουν ευσυνείδητα τα καθήκοντά τους. Ποιος όμως φταίει, αν τα παιδιά σας δεν πήραν την αγωγή που θα έπρεπε;

Θ’ αρχίσετε ίσως να διαμαρτύρεστε, ότι φταίει ο Θεός! Αλλά ο Θεός οικονόμησε τα πάντα έτσι, ώστε να γίνει προσιτή η καλή αγωγή των παιδιών σας. Από την αρχή ευλόγησε την ένωση του άνδρα και της γυναίκας, και όρισε αδιάρρηκτο το σύνδεσμο του γάμου, για να μπορούν ενωμένοι οι δύο σύζυγοι, με κοινή την αγάπη τους στα παιδιά, να τα οδηγήσουν προς το καλό! Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός ύψωσε το γάμο σε μυστήριο, παρέχοντας στους γονείς τη θεία χάρη, που είναι απαραίτητη για να εκπληρώσουν το καθήκον της σωστής αγωγής.

Ο Θεός έδωσε στο ίδιο το παιδάκι φύλακα-άγγελο. Με το μυστήριο του βαπτίσματος ξέπλυνε την ψυχή του από το προπατορικό αμάρτημα, και με το μυστήριο του χρίσματος το εφοδίασε με τα ιδιαίτερα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος έτσι ώστε, με τη συμπαράσταση και μόνο των γονιών, κάθε σπόρος καλός να μπορεί να δώσει «καρπόν πολύν». Με το μυστήριο, τέλος, της θείας κοινωνίας, το παιδάκι ενώνεται μυστικά με τον ίδιο τον Κύριο, ενισχύεται στην πνευματική του ζωή και παίρνει εγγύηση της αιώνιας ζωής.

Τι περισσότερο λοιπόν θα μπορούσε να κάνει ο Θεός για να ελαφρώσει την προσπάθειά σας; Όχι, δεν φταίει ο Θεός, αν δεν ασκείται η σωστή αγωγή, αν τα παιδιά σας δεν είναι καλά!

Μήπως άραγε φταίνε οι δάσκαλοι; Σ’ αυτό θ’ απαντήσω με τα λόγια του Ρωμαίου συγγραφέα Κουϊντιλιανού (1ος αί. μ.Χ.): «Τα παιδιά δεν αποκτούν κακές συνήθειες από το σχολείο, αλλά τις φέρνουν μαζί τους στο σχολείο».

Συνήθως το κακό προέρχεται από τους γονείς, που...

Η αγάπη αλλάζει θετικά την φύση των πραγμάτων

 



Αδιαφόρησε για τις ανέσεις και τότε θα αποκτήσεις άνεση, αδιαφόρησε για τα υλικά αγαθά και τότε θα τα πάρεις, για να τα πάρεις όχι σαν δέσμιος αυτών, ούτε σαν δούλος, αλλά σαν ελεύθερος.

Ο Θεός όταν δει ότι εμείς δεν ενδιαφερόμαστε πλέον για τα υλικά αγαθά, τότε μας επιτρέπει να τα αποκτήσουμε και να τα χρησιμοποιούμε. Διότι τότε πλέον τα κατέχουμε σαν ελεύθεροι άνθρωπο και όχι όπως έχουν τα παιδά τα παιχνίδα τους.

_____

Άνθρωπος είσαι, μη γίνεσαι θηρίο. Γι’ αυτό σου δόθηκε το στόμα απο τον Θεό, όχι για να δαγκώνεις, αλλά για ...

Αρετές και πάθη μέσα στην οικογένεια (Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος)




 Τὸ πρῶτο λοιπὸν πάθος, ἡ κενοδοξία ἢ καλύτερα ὁ ἐγωισμός, εἶναι ἡ πηγὴ καὶ ρίζα ὅλης της μεταπτωτικῆς διαστροφῆς καὶ ἁμαρτίας. Ἡ κενοδοξία τυφλώνει τὸ νοῦ καὶ ἐκδιώκει τὸ φωτισμὸ τοῦ Θεοῦ, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ρίχνει τὸν ἄνθρωπο σὲ φοβερὰ λάθη, γιατί λειτουργεῖ μέσα μας σὰν θανατηφόρα μέθη, ποὺ σπρώχνει στὸ βάραθρο τῆς ἀποτυχίας. Ἡ κενοδοξία ἀγνοεῖ καὶ ἀδυνατεῖ νὰ συλλάβει τὴν πραγματικότητα καὶ ζεῖ σὲ κόσμους ψεύτικους, φτιαγμένους μὲ τὴν ἀρρωστημένη ἐγωπαθῆ φαντασία.

Αὐτὸ τὸ ὀλέθριο πάθος θεραπεύεται μέσα στὸ χῶρο τῆς οἰκογένειας καὶ τῆς ἀνοχῆς, ὑπομονῆς καὶ συμβολῆς τοῦ ἄλλου ἀνθρώπου. Ὅταν δὲν ἀρκεῖται κανεὶς στὶς δικές του κρίσεις καὶ ἀποφάσεις, ἀλλὰ ταπεινώνεται καὶ δέχεται τὶς ἀπόψεις τῶν ἄλλων καὶ ὑπακούει κόβοντας καὶ θυσιάζοντας τὸ δικό του θέλημα, τότε ἀρχίζει ἔτσι νὰ βγαίνει ἀπὸ τὰ στενὰ καὶ ἀσφυκτικὰ δεσμὰ τοῦ ἐγωισμοῦ καὶ νὰ πλανιέται μέσα στὸν ἐλεύθερο χῶρο τῆς ταπεινώσεως.

Ἡ ταπείνωση εἶναι τὸ περιεχόμενο τῆς καρδιᾶς τοῦ Χριστοῦ μας, ποὺ συμβαδίζει πάντοτε μὲ μόνιμο σύντροφο τὴν πραότητα. Αὐτὲς οἱ δύο ἀρετὲς, ἡ ταπείνωση καὶ ἡ πραότητα εἶναι οἱ ἀπαραίτητοι στύλοι ποὺ συγκρατοῦν ὁλόκληρο τὸ οἰκοδόμημα τῆς οἰκογένειας, ποὺ...

Με ποιό μέτρο μετράς;




 Με το μέτρο που μετράς τον άλλο άνθρωπο θα μετρήσει ο Θεός και σένα.

Εάν εσύ είσαι επιεικής προς τον άλλο

ο Θεός θα είναι επιεικής σε σένα.

Αν εσύ είσαι ελεήμων με τον άλλον

ο Θεός θα είναι ελεήμων με σένα.

Αν είσαι άτεγκτος με τον άλλο

θα είναι και ο Θεός άτεγκτος με σένα.

Οπότε διάλεξε.

Γι’ αυτό είπαν οι πατέρες ότι η σωτηρία μας εξαρτάται από...

Ἀφιέρωσε μισὴ ὥρα τὸ 24ωρο γιὰ νὰ λὲς τὴν εὐχούλα. Ὅποτε μπορείς. Καλύτερα τὸ βράδυ.




 «Ἀφιέρωσε μισὴ ὥρα τὸ 24ωρο γιὰ νὰ λὲς τὴν εὐχούλα. Ὅποτε μπορείς. Καλύτερα τὸ βράδυ.

Νὰ τὴν λὲς χωρὶς νὰ κρατᾶς κομποσχοίνι, ἱκετευτικά, παρακλητικά, κλαψιάρικα.

Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με!

Καλλιέργησε αὐτὸ καὶ θὰ...

ΣΟΚ - ΠΑΙΑΝΙΣΑΝ ΤΟΝ ΑΛΥΤΡΩΤΙΚΟ ΕΘΝΙΚΟ ΥΜΝΟ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ ΣΤΟ ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ ΜΕΓΑΡΟ! Βίντεο - ντοκουμέντο

 

Ὁ ταπεινός ἄνθρωπος




 Αν θυμηθεί κανείς ποτέ αυτόν που τον λύπησε ή τον πρόσβαλε ή τον αδίκησε ή του έκανε ένα οποιοδήποτε άλλο κακό, οφείλει να τον θυμηθεί και να τον θεωρήσει ως γιατρό της ψυχής του και εκ βάθους ψυχής να προσεύχεται γι’ αυτόν.

Αν όμως κάνει σκέψεις εναντίον του, πρέπει να γνωρίζει ότι κάνει κακό εναντίον της ίδιας της ψυχής του, όπως οι δαίμονες.
Μάλλον δε, γίνεται ο ίδιος στον εαυτό του δαίμονας και εχθρός, διότι δεν επιθυμεί να απαλλαγεί από την κακία, αλλά θέλει να υποφέρει από ασθένεια αθεράπευτη. Διότι, αν δεν ήταν πραγματικά άρρωστος, δεν θα σκεφτόταν άσχημα για εκείνον που τον λύπησε ή ζημίωσε και ο οποίος στάλθηκε σε αυτόν από τον Χριστό ως γιατρός και με την ύβρη ή τη ζημία που του προξένησε τον ωφέλησε, διότι έτσι φανερώθηκε το πάθος που κρυβόταν μέσα του.
Αν πράγματι επιθυμεί να...

"Η ταπεινολογία είναι δαιμονική συμπεριφορά"




 Να φορέσετε παιδιά μου το «ένδυμα του Χριστού», που είναι η Ταπείνωσι. Δαιμόνιο είναι επίσης και η ταπεινολογία. Το λένε και αίσθημα κατωτερότητος. Η αληθινή ταπείνωση δεν μιλάει, δεν λέει ταπεινολογίες, δηλαδή,...