Κυριακή ΙΔ’ Λουκά (για τη θεραπεία του τυφλού της Ιεριχούς): Η ιστορία τού Βαρτίμαιου († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)



 Καὶ ἔρχονται εἰς Ἱεριχώ· καὶ ἐκπορευομένου αὐτοῦ ἀπὸ Ἱεριχὼ καὶ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ καὶ ὄχλου ἱκανοῦ, ὁ υἱὸς Τιμαίου Βαρτίμαιος τυφλὸς ἐκάθητο παρὰ τὴν ὁδὸν προσαιτῶν. καὶ ἀκούσας ὅτι Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖός ἐστιν, ἤρξατο κράζειν καὶ λέγειν· υἱὲ Δαυΐδ Ἰησοῦ, ἐλέησόν με. καὶ ἐπετίμων αὐτῷ πολλοὶ ἵνα σιωπήσῃ· ὁ δὲ πολλῷ μᾶλλον ἔκραζεν· υἱὲ Δαυΐδ, ἐλέησόν με. καὶ στὰς ὁ Ἰησοῦς εἶπε· φωνήσατε αὐτόν· καὶ φωνοῦσι τὸν τυφλὸν λέγοντες αὐτῷ· θάρσει, ἔγειρε· φωνεῖ σε. ὁ δὲ ἀποβαλὼν τὸ ἱμάτιον αὐτοῦ ἀναστὰς ἦλθε πρὸς τὸν Ἰησοῦν. καὶ ἀποκριθεὶς λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· τί σοι θέλεις ποιήσω; ὁ δὲ τυφλὸς εἶπεν αὐτῷ· ῥαββουνί, ἵνα ἀναβλέψω. καὶ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ· ὕπαγε, ἡ πίστις σου σέσωκέ σε. καὶ εὐθέως ἀνέβλεψε, καὶ ἠκολούθει τῷ Ἰησοῦ ἐν τῇ ὁδῷ. (κατὰ Μάρκον εὐαγγέλιο, κεφ. 10, 41-52).Πιστεύω πὼς μία ἀπὸ τὶς αἰτίες ποὺ μᾶς ἐμποδίζουν νὰ γνωρίζουμε τὸν πραγματικὸ ἑαυτό μας καὶ νὰ βρίσκουμε τὸν προσωπικό μας δρόμο εἶναι τὸ ὅτι δὲν ἔχουμε συναίσθηση πόσο τυφλοὶ εἴμαστε!

Πόσο ἐπίμονα θ’ ἀναζητούσαμε τὴ θεραπεία ἂν ξέραμε ὅτι εἴμαστε τυφλοί! Θὰ τὴν ἀναζητούσαμε ὅπως, ἴσως, ἔκανε ὁ Βαρτίμαιος: ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, τοὺς γιατρούς, τοὺς ἱερεῖς, τοὺς θεραπευτές, ὕστερα, μὴ ἔχοντας πιὰ καμιὰ ἐλπίδα στοὺς «ἄρχοντες, τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων ἐν οἷς οὐκ ἔστι σωτηρία» μπορεῖ νὰ γυρίζαμε στὸ Θεό. Ἀλλὰ ἡ τραγωδία εἶναι ὅτι δὲν ἀναγνωρίζουμε τὴν τύφλωσή μας. Τόσα πολλὰ πράγματα ξεπηδοῦν μπροστὰ στὰ μάτια μας, ποὺ μᾶς κάνουν νὰ μὴ βλέπουμε τὰ ἀόρατα γιὰ τὰ ὁποῖα εἴμαστε τυφλοί. Ζοῦμε σ’ ἕνα κόσμο πραγμάτων ποὺ ἀποσποῦν τὴν προσοχή μας καὶ μᾶς ἐπιβάλλονται. Δὲν εἶναι ἀνάγκη ἐμεῖς νὰ τὰ προσέξουμε. Ἐκεῖνα ἀπὸ μόνα τους στέκονται μπροστά μας! Τὰ μὴ ὁρατὰ ὅμως δὲν ἐπιβάλλονται μόνα τους, πρέπει ἐμεῖς νὰ τὰ ἀναζητήσουμε καὶ νὰ τὰ ἀνακαλύψουμε. Ὁ γύρω κόσμος ἀπαιτεῖ τὴν προσοχή μας, ὁ Θεὸς μᾶς προσκαλεῖ διακριτικά.

Θυμᾶμαι κάτι ποὺ ἕνας γέροντας μοναχός μου εἶπε κάποτε: «Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μοιάζει σὰν ἕνα μεγάλο δισταχτικὸ πουλὶ ποὺ κατέβηκε κάπου κεῖ κοντά μας. Ὅταν τὸ βλέπεις νὰ ἔρχεται πιὸ κοντά, μὴν κουνιέσαι γιὰ νὰ μὴν τὸ τρομάξεις. Ἄφησέ το νὰ ρθεῖ δίπλα σου».

Αὐτὸ ἴσως μπορεῖ νὰ μᾶς θυμίσει τὴν ἐπιφοίτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, «ἐν εἴδει περιστερᾶς». Αὐτὴ ἡ εἴκονα ἑνὸς πουλιοῦ ποὺ κατεβαίνει δισταχτικὸ καὶ ταυτόχρονα ἕτοιμο νὰ προσφερθεῖ εἶναι μία βιβλικὴ εἰκόνα γεμάτη βαθιὰ νοήματα — ἂν καὶ ἕνας Ἰάπωνας κάποτε μοῦ ἔλεγε: «στὴ χριστιανικὴ θρησκεία νομίζω ὅτι μπορῶ νὰ καταλάβω τὸν Πατέρα καὶ τὸν Υἱό, ἄλλα δὲ μπορῶ ν’ ἀνακαλύψω τὴ σπουδαιότητα τοῦ ”ἀξιότιμου” περιστεριοῦ!»

Γιὰ νὰ συνεχίσουμε λίγο ἀκόμα μὲ τὰ σύμβολα τῆς διακριτικότητας ποὺ εἶναι τὸ χαρακτηριστικὸ μιᾶς καρδιᾶς ποὺ προσφέρεται ἀλλὰ δὲν ἐξευτελίζεται, ἂς ξαναρίξουμε μία ματιὰ στὸ «Μικρὸ Πρίγκιπα» τοῦ Αntoine de Saint-Exupery. Στὸ σημεῖο ὅπου ἡ ἀλεποῦ περιγράφει πῶς ὁ μικρὸς Πρίγκιπας θὰ μποροῦσε νὰ τὴν ἐξημερώσει. Θὰ χρειαστεῖ νὰ εἶναι πολὺ ὑπομονετικός, νὰ κάθεται λίγο μακριά της, νὰ τὴν κοιτάζει μὲ τὴν ἄκρη τοῦ ματιοῦ του καὶ νὰ μὴν λέει τίποτε, γιατί τὰ λόγια προκαλοῦν παρεξηγήσεις. Μέρα μὲ τὴ μέρα θὰ κάθεται πιὸ κοντὰ καὶ σιγὰ σιγὰ θὰ γίνουν φίλοι. Βάλε τὸ «Θεὸ» στὴ θέση τῆς ἀλεποῦς καὶ θὰ δεῖς τὴν ἀγάπη, τὴν παρθενικὴ σεμνότητα,τὴ διακριτικότητα ποὺ προσφέρεται ἀλλὰ δὲν ἐξευτελίζεται. Ὁ Θεὸς δὲ δέχεται μία γλειώδη, ἀβασάνιστη σχέση, οὔτε ἐπιβάλλει τὴν παρουσία Του, τὴν προσφέρει. Κι ἡ προσφορὰ Του αὐτὴ δὲ μπορεῖ νὰ γίνει δεχτῆ παρὰ μόνο μὲ ἴσους ὅρους. Δηλαδὴ μὲ τὴν ἀντίστοιχη προσφορὰ μιᾶς ταπεινῆς, γεμάτης ἀγάπη καρδιᾶς. Μιᾶς προσφορᾶς κι ἀπ’ τοὺς δύο ποὺ σεμνὰ καὶ διακριτικὰ θ’ ἀναζητοῦν ὁ ἕνας τὸν ἄλλο μὲ βαθὺ κι ἀμοιβαῖο σεβασμὸ καὶ μὲ ἐπίγνωση τῆς ἁγιότητας καὶ τῆς ἄφατης ὀμορφιᾶς ποὺ χαρίζει ἡ ἀμοιβαία ἀγάπη.

Ὁ ἐξωτερικὸς κόσμος μᾶς ἐπιβάλλεται. Ὁ ἐσωτερικὸς κόσμος μπορεῖ νὰ γίνεται ἀντιληπτός, ἀλλὰ δὲν ἐκλιπαρεῖ τὴν προσοχή μας: πρέπει νὰ προχωροῦμε σιγὰ καὶ προσεκτικά. Νὰ καιροφυλαχτοῦμε γιὰ τὸν ἐσωτερικό μας κόσμο, σὰν τὸ θαυμαστὴ τῶν πουλιῶν ποὺ γιὰ νὰ τὰ παρατηρήσει παίρνει μία θέση στὸ δάσος ἢ στοὺς ἀγροὺς καὶ κάθεται σιωπηλός, ἀλλὰ γεμάτος ἔνταση. Στέκει ἀκίνητος, ἀλλ’ ὅμως ἄγρυπνος καὶ παρατηρητικός.

Αὐτὴ τὴν ἔνταση τῆς προσοχῆς ποὺ μᾶς ἐπιτρέπει ν’ ἀντιληφτοῦμε ὅσα ἀλλιώτικά μᾶς διαφεύγουν, τὴν ἀποδίδουν τὰ λόγια αὐτοῦ τοῦ παιδικοῦ τραγουδιοῦ:

Μία γέρικη σοφὴ κουκουβάγια
ζοῦσε σὲ μία βελανιδιὰ
Ὅσο ἔβλεπε περσότερο,
τόσο μιλοῦσε λιγότερο.
Κι ὅσο μιλοῦσε λιγότερο,
τόσο ἄκουγε περσότερο.
Ἄχ! νὰ μοιάζαμε καὶ μεῖς
τῆς γέρικης τῆς κουκουβάγιας τῆς σοφῆς!

Τυφλωμένοι ἀπὸ τὸν κόσμο τῶν γύρω πραγμάτων ξεχνᾶμε ὅτι αὐτὸς δὲ φτάνει τὸ βάθος στὸ ὁποῖο ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἱκανὸς νὰ διεισδύσει. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι μικρὸς καὶ ταυτόχρονα μεγάλος. Ὅταν ἀναλογιζόμαστε τὸν ἑαυτὸ μας μέσα στὸ σύμπαν ποὺ συνεχῶς ἁπλώνεται — ἀμέτρητα μεγάλο ἢ ἄπειρα μικρὸ — τὸν βλέπουμε σὰν ἕναν κόκκο σκόνης παροδικό, εὔθραυστο καὶ χωρὶς σημασία. Ἀλλὰ ὅταν στραφοῦμε πρὸς τὰ μέσα μας, ἀνακαλύπτουμε ὅτι τίποτε σ’ αὐτὴ τὴν ἀπεραντοσύνη δὲν εἶναι ἀρκετὰ μεγάλο γιὰ νὰ μᾶς γεμίσει ἐντελῶς. Ὅλη ἡ δημιουργία εἶναι σὰν ἕνας κόκκος ἄμμου στὰ βάθη τοῦ εἶναι μας. Εἴμαστε ἀπέραντα μεγάλοι γιὰ νὰ μᾶς γεμίσει ἢ ἱκανοποιήσει ὁ κόσμος αὐτός. Μόνο ὁ Θεὸς ποὺ μᾶς ἔπλασε γιὰ νὰ γίνουμε «κοινωνοὶ θείας φύσεως» μπορεῖ νὰ μᾶς γεμίσει. Ὅπως λέει ὁ Αngelus Sillesius: «Εἶμαι τόσο μεγάλος ὅσο ὁ Θεός. Ἐκεῖνος εἶναι τόσο μικρὸς ὅσο ἐγώ».

«Κοιτάζοντας ἀπὸ τὸν οὐρανό, τί εἶναι ἐκεῖνο ποὺ διακρίνουμε περισσότερο πάνω στὴ γῆ; Ὄχι τὰ βουνὰ οὔτε οἱ θάλασσες οὔτε οἱ πόλεις οὔτε οἱ οὐρανοξύστες. Εἶναι ὁ ἄνθρωπος. Διότι ἡ θεοειδῆς ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἕνας ἥλιος ἐπὶ τῆς γῆς. Ὅσοι εἶναι οἱ ἄνθρωποι, τόσοι εἶναι οἱ ἥλιοι ἐπὶ τῆς γῆς. Καὶ καθένας ἀπ’ αὐτοὺς τοὺς ἥλιους εἶναι ὁρατὸς ἀπὸ τὸν οὐρανό. Ἀγαπημένο θαῦμα τοῦ Θεοῦ! Ἡ μικρούτσικη γῆ, ἕνα ἀστεράκι ἀπὸ τὰ πιὸ μικρά, νὰ χωράει δισεκατομμύρια ἥλιους! Μέσα ἀπὸ τὸ χωματένιο σῶμα τοῦ ἀνθρώπου λάμπει ὁ ἥλιος! Ὁ ἄνθρωπος! Ἕνας μικρὸς θεὸς μέσα στὴ λάσπη» (ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς).

Ὁ ὑλικὸς κόσμος ἔχει ἀδιαφάνεια, πυκνότητα, βάρος καὶ ὄγκο, ἄλλα δὲν...

Κάθε μέρα, πριν από την αυγή, οργάνωσε τη ζωή σου σαν να είναι αυτή η τελευταία μέρα σου επάνω στη γη




 Δύσκολα μπορούμε να βρούμε καλύτερο παράδειγμα, για την ανάγκη να μην είμαστε νωθροί και αναβλητικοί στην προσευχή και την πνευματική εργασία, απ’ αυτό πού δίνει ο άγιος Έφραιμ ό Σύρος:

«Κάποτε ένας αδελφός είχε, υπό την επήρεια τού διαβόλου, τον έξης λογισμό: Δώσε σήμερα ανάπαυση στον εαυτό σου και αύριο σήκω νωρίς για την ακολουθία στην Εκκλησία. Εκείνος όμως απάντησε στον λογισμό: «Ποιος ξέρει, ίσως ούτε αύριο να μη σηκωθώ, γι’ αυτό πρέπει σήμερα!».

'Ύστερα, πριν ξεκινήσει την εργασία του είχε τον λογισμό: «Δώσε σήμερα ανάπαυση στον εαυτό σου και...

Ξεσκόνισμα Τέλος με Αυτό το Εύκολο Tip!Φτιάξτε Μόνοι σας Σπρέι για Ξεσκόνισμα και Γλιτώστε Χρήμα




 Όλοι μας θέλουμε να κάνουμε λιγότερες δουλειές και να αφιερώνουμε περισσότερο χρόνο στους φίλους και στην οικογένειά μας. Σωστά; Τότε γιατί να μην γλιτώσουμε χρόνο ακόμα και από το ξεσκόνισμα; Με αυτό το σπρέι θα παρατηρήσετε πως δεν θα χρειάζεται πλέον να ξεσκονίζετε τόσο συχνά.

Πρόκειται για ένα αντιστατικό σπρέι που μπορείτε να φτιάξετε μόνοι σας και θα λειτουργήσει ως ασπίδα στα έπιπλά σας για να μην συσσωρεύεται εύκολα η σκόνη.

Τι θα χρειαστείτε Για να ...

Μια μέρα σαν κι αυτή- 15 Γενάρη 1854- Η έναρξη της Επανάστασης στην Ήπειρο

 




Γράφει η Κατερίνα Σχισμένου

Γιορτάζουμε φέτος τα 200 χρόνια από την ελληνική επανάσταση του 1821. Παρ΄ όλα αυτά δεν πρέπει να ξεχνάμε πως δεν επαναστάτησε μόνο η Ρούμελη και ο Μοριάς αλλά και η Ήπειρος και μάλιστα η επανάσταση ξεκίνησε από τα χωριά των Ραδοβιζίων, τη Μεγαλόχαρη μια μέρα σαν και σήμερα, στις 15 Γενάρη 1854.

Η υποδούλωση της Ηπείρου τον 14ο0αιώνα από τους Τούρκους οδήγησε τους ντόπιους στην εξαθλίωση και την απόλυτη φτώχεια, ανέχεια, από τη βαριά και ταπεινωτική φορολογία που αυξήθηκε κατά την εποχή του κριμαϊκού πολέμου στο διπλάσιο με αποτέλεσμα η κατάσταση να γίνει από σκοτεινή πιο ζοφερή και απάνθρωπη, αβάσταχτη.

To 1852 δερβέναγας της Άρτας τοποθετείται ο Φράσσαρης ενώ μια σειρά φόνων όπως του Κωσταντίνου Σκαλτσογιάννη και του Γιάννη Ψαρογιάννη καθώς και η απαίτηση του Φράσσαρη για προκαταβολή του φόρου για το έτος 1854 όξυναν την κατάσταση. Εκτραχύνθηκε ακόμη περισσότερο η κατάσταση όταν έγινε απόπειρα δολοφονίας του μητροπολίτη του Αργυροκάστρου, ενίσχυσαν το στρατό τους στην Άρτα και ξεκίνησαν επιχειρήσεις για την εξόντωση των ανταρτών στην περιοχή του Ραδοβιζίου.

Το Δεκέμβρη του 1853, ένοπλες ομάδες των Ελλήνων της περιοχής άνω Ραδοβιζίου συγκρούονται με τον τούρκικο στρατό στη Σκουληκαριά και στο Δημαριό στην περιοχή «Παληοπαναγιά» και νικούν μετά από δύο φοβερές συκγρούσεις με τα τουρκικά στρατεύματα. Οπλαρχηγοί ήταν ο Δημήτριος Σκαλτσογιάννης, ο Γ.Κατσικογιάννης και ο Κοτσίλας. Ξεκινά από κει και πέρα μια προετοιμασία και εγρήγορση σε όλη την περιοχή. Αυτή είναι η αρχή, η έναρξη μιας περιόδου με μάχες, αντιπαραθέσεις αίμα.

Οι Τούρκοι της Άρτας μαθαίνοντας για την συγκέντρωση άρχισαν τα αντίποινα για εκφοβισμό, καταδιώκοντας και λεηλατώντας και ταυτόχρονα στέλνουν ισχυρό απόσπασμα για να...

Το χιονισμένο Ιερό Παρεκκλήσιο του Αγίου Λουκά του Απόστολου & Ευαγγελιστού







 Στην βόρεια πλαγιά του Πεντελικού όρους - Αττικής, από την πλευρά του Διονύσου


και σε υψόμετρο 565 μ. βρίσκεται το Ιερό Παρεκκλήσιο του Αποστόλου & Ευαγγελιστού Λουκά.

Ο  Γέροντας π.  Σίμων  Αρβανίτης παρέμεινε για κάποιο διάστημα μέσα στο Ιερό αυτό Παρεκκλήσιο,

προσευχόμενος, για αρκετές ημέρες.

Λειτουργούσε κάποιες φορές " τον " Άγιο Λουκά "  και ο  μακαριστός Αρχιμανδρίτης

 π. Μάρκος Μανώλης, όταν ...

«ΒΟΜΒΕΣ» ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΣΤΥΛΙΑΝΟ ΚΑΡΠΑΘΙΟΥ ΓΙΑ ΕΜΒΟΛΙΟ- ΚΥΝΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ!

 

22 Ιανουαρίου: Άγιος Τιμόθεος - Ο Βίος


Τι είναι αυτό που περιμένει ο Θεός από εμάς; | Μητρ. Σισανίου & Σιατίστης Παύλος

 

5 εύκολοι τρόποι για να γίνεις πιο υπομονετική μαμά αυτή τη χρονιά



 Σίγουρα η καραντίνα ήταν δύσκολη για όλους και μας έφερε αντιμέτωπες με πολλά πράγματα. Ένα από αυτό ήταν και η υπομονή μας.




Οι περισσότερες μαμάδες και δη εκείνες που έχουν πολλά στο κεφάλι τους, δεν φημίζονται για την υπομονή τους.


 


Τι μπορείς λοιπόν να κάνεις και εσύ αν ανήκεις σε αυτή την κατηγορία μαμάδων; Αυτή που χάνει την υπομονή της εύκολα; Δες τα πέντε μικρά αλλά εύκολα και χρήσιμα tips.


Σίγουρα οι «εκρήξεις» σου -αν κάνεις τα παρακάτω- θα μειωθούν.


Μέτρα αντίστροφα από το δέκα στο μηδέν

Ναι, ναι μπορεί να ακούγεται παλιομοδίτικος τρόπος όμως πιάνει. Έτσι την επόμενη φορά που νιώθεις ότι χάνεις την υπομονή σου, πριν μιλήσεις μέτρα αντίστροφα από το δέκα μέχρι το μηδέν.


Πάρε αγκαλιά το παιδί σου

Πάρτο αγκαλιά, κοίταξέ το στα μάτια. Παίξτε μαζί. Η αλληλεπίδραση θα σε κάνει να καταλάβεις το πόσο σημαντική είναι η καλή σχέση που έχεις χτίσει με το παιδί σου, σαν μαμά.


Καλύτερα να μασάς, παρά να μιλάς

Ναι, ναι γνωστό και αυτό και μάλιστα ατάκα από διαφήμιση που έχει αποτυπωθεί στο υποσυνείδητό μας. Κι όμως, αυτή η φράση θα σε βοηθήσει να έχεις υπομονή. Βάλε μια καραμέλα στο στόμα σου, μάσα μια τσίχλα, φάε ένα σνακ και ζήτα από το παιδί σου ίσως να σου κάνει παρέα. Τα προβλήματα λύνονται καλύτερα πίνοντας ή τρώγοντας κάτι.


Μπες στη θέση του παιδιού σου

Είναι εύκολο να ξεχάσεις πώς νιώθει το παιδί σου. Δες την κατάσταση από τη δική του πλευρά.


Θα αξίζει σε μια ώρα;

Σκέψου, θα αξίζει σε μια ώρα από τη στιγμή που θα «εκραγείς» η έκρηξή σου; Πώς θα νιώθεις αν τσακωθείς ή μαλώσεις το παιδί σου; Σίγουρα τύψεις. Άρα αξίζει να χάσεις την υπομονή σου; Μάλλον, όχι!


 


Πηγή: mothersblog.gr

Μαρούλια σε Πύργο pvc!

 

«Θα σας αναγκάσουν να γίνετε κλόουν!» , Προφητεία του (αγίου) Γέροντος Ἐφραὶμ Ἀριζόνας από το 2007!

π.Αρσένιος Βλιαγκόφτης - Ψηφιακά πιστοποιητικά em-@ολιασμού

 

Όταν έχουμε το Χριστό στην καρδιά μας, είμαστε ευχαριστημένοι με το καθετί

 



Οι θλίψεις μας γίνονται γλυκιές, η φτώχεια δεν μας πειράζει, οι στενοχώριες μεταβάλλονται σε χαρά.

Όταν όμως ο Χριστός είναι έξω από την καρδιά μας, τίποτε δεν μας ικανοποιεί και σε τίποτε δεν μπορούμε να βρούμε ανάπαυση και παρηγοριά. Ούτε στην υγεία του σώματος, ούτε...

Το αποτύπωμα του "Λέανδρου " στο Ιερό Μετόχιο Αγίου Παντελεήμoνoς Κοκκιναρά - Πεντέλης

 






Ο " Λέανδρος κράτησε κλειστό σήμερα (19 / 01/ 2021) το Ιερό Μετόχιο του Αγίου Ενδόξου  


Μεγαλομάρτυρος  και  Ιαματικού Παντελεήμονος Κοκκιναρά Πεντέλης - Αττικής.

Ανοικτό όμως ήταν το στεγασμένο Προσκυνητάρι που βρίσκεται εκτός και αριστερά της 

κεντρικής (εξωτερικής) πύλης του Ιερού Μετοχίου και οι πιστοί, αψηφώντας τις καιρικές  

συνθήκες είχαν την ευκαιρία να προσευχηθούν στον Άγιο, να ανάψουν κεριά

για ζώντες & κεκοιμημένους αδελφούς και να....

Έφυγε από την Ζωή ένας ακούραστος εργάτης και δούλος του Θεού. πατέρα Βασίλειε, ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ!

Σήμερα 19 Ιανουαρίου γιορτάζουν

 

Ο Θεός σου δίνει την ευχέρεια να Τον αμφισβητείς, να Τον θανατώνεις ...

  



http://amfoterodexios.blogspot.com/search?updated-max=2021-01-14T10:00:00%2B02:00

Τα μέτρα του ιου και το εσώτατο υπαρξιακό άγχος



 Τα μέτρα του ιού τα παίρνω προσωπικά, σαν να στρέφονται αποκλειστικά εναντίον μου, ενώ είναι εναντίον όλων. Εξηγούμαι.: Καθεμιά προσωπικότητα έχει τα χαρίσματά της. Το χαμόγελο όμως είναι χάρισμα του Θεού, σε όλους. Δεν υπάρχει κανείς να μην είναι πιο όμορφος όταν χαμογελάει Γιατί και οι άνθρωποι, ως ζώα, έχουμε κάτι από την μοχθηρία του ζώου. Αν δεν είχαμε το γέλιο και το χαμόγελο, δεν θα διαφέραμε σε τίποτε από τα ζώα. Το φίμωτρο σκοτώνει το γέλιο και το χαμόγελο. Είναι βέβαιο ότι η ιστορία θα το καταγράψει ως "χαμογελο-απαγόρευση", όπως έκανε με την απαγόρευση των ποτών στην Αμερική, η οποία έμεινε στην ιστορία ως "ποτο-απαγόρευση", ώσπου να εξαφανιστεί και να μην μείνει τίποτε από αυτό, πέραν της κακίας του. Με την απαγόρευση του χαμόγελου και όσο αυτή ισχύει, η ελευθερίαθα εκτιμάται με την αξία των εκατόν ογδόντα ευρώ του προστίμου. Επί τουρκοκρατίας, μπορούσες να διαλέξεις να γίνεις τούρκος ή να πληρώσεις και να μείνεις ελεύθερος. Εκτιμάται δηλαδή και στο καθεστώς αυτό η ελευθερία με την χρηματική αξία. Τί μπορούσαν να καταλάβουν οι κατακτητές από τα λόγια των αγωνιστών "καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνους σκλαβιά και φυλακή." Η μάσκα, ακριβέστερον ειπείν, το φίμωτρο, που σκεπάζει το πρόσωπο έχει πραγματικά προσωπικό χαρακτήρα, ιδίως σε...

οι Νεομάρτυρες και το αίμα τους είναι οι χορηγοί της ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ μας 200 χρόνια μετά την απόφαση μας να επιλέξουμε ΧΡΙΣΤΟ και Ελλάδα. Τι είπε ο Νεομάρτυρας Άγιος Γεώργιος ο εξ Ιωαννίνων;




 Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Ευτυχώς βρέθηκε ο Όσιος Νικόδημος ο Αγιορείτης να μαζέψει τα άγια αίματα των Νεομαρτύρων του 21 στα συναξάρια του και να μας πει " με τούτα ποτίζεστε μέχρι σήμερα"

Με όλα τα νεοποχίτικα βεγγαλικά των εορτασμών για τα 200 χρόνια της ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ μας προσπαθούν να μας κάνουν να  αποστραφούμε (σιχαθούμε) τα ιερά και τα όσια , κάνοντας τα  άνοστα κυρίως στις νέες γενιές που "πλάθονται"   για να συμβιώσουν με το έκτρωμα του πολιτισμού  της ισοπέδωσης όλων των πανανθρώπινων αξιών.

Η  βιωματική  ψυχογραφία  της ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ του 1821 που την φοβούνται για το 2021 είναι  η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ του ανθρώπου να νοηματοδωτήσει την πραγματική  ευτυχία του στην αξία της ειρήνευσης του βίου και της προόδου.

Αλλά τα θηρία , πάντα θεριά και πάντα τα ίδια διαχρονικά.

Άλλοι κατέδιδαν τους Νεομάρτυρες της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ στους τούρκους και άλλοι (κυρίως τουρκαλβανοί) ελάμβαναν εντολή για να αποκτείνουν με χαντζάρες  τα άγια σφάγεια.

Από παιδιόθεν στα ακούσματα μας στους περιώνυμους εκφωνηθέντες πανηγυρικούς  λόγους ακούμε για αίματα που πότισαν το δέντρο της ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ από όλο το φάσμα των εξουσιών , αλλά εκείνο που βλέπαμε και βλέπουμε και μακάρι να μην δούμε άλλο , είναι ότι "ποτιζόταν"  με το άγιο αυτό  αίμα οι τσέπες και οι θέσεις των αθλίων εκείνων που καπηλεύονται μέχρι και σήμερα τα ιερά και τα όσια μας προς ίδιον όφελος ανέλιξης.

Δεν τους έφτανε μόνο αυτό, αλλά αφού γλυκάθηκαν  πήραν εντολές να σβήσουν ολάκερα κομμάτια ιστορίας ή να τα παραδώσουν μαζί με άγια ονόματα περιοχών   στους  διαχρονικούς δημίους μας.

Σήμερα όμως μήπως θέλουν να παραδώσουν και ολόκληρα εν δυνάμει κυριαρχικά δικαιώματα, όπως βαυκαλίζονται να τα ονομάζουν έτσι  εν όψει της επετείου των 200 χρόνων της εξ-Ανάστασης του Έθνους μας;

Προσέξτε μια μοίρα θλιβερή να μην επαναληφθεί ...

Τα 100 χρόνια της επετείου αυτής δηλ. το 1921,  ας πούμε ότι τα γιορτάσαμε με την ωρίμανση τότε   της πλεκτάνης των δήθεν φίλων μας που προετοίμασε την ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ την επόμενη χρονιά το 22.

Μην φοράτε τα γιορτίνα σας, αρκούν οι  μάσκες που σας έβαλαν, μας περιμένουν άλλα...πολλά άλλα θλιβερά και μετά πραγματικά εορταστικά δίχως μάσκες.

 Βλέπουμε τι  σκαρφίστηκαν  για την πατρίδα τόσα χρόνια αυτοί που διαφημίζονται ως σώστες μας. 

" θέλουν να τελειώνουν με την Ελλάδα; " 

" θέλουν να την μειώσουν παντού , να καταπιούν το άγιο χώμα της με συμφωνίες , να μειώσουν τον Ελληνικό πληθυσμό , να τον εξανδραποδίσουν στην ξενιτειά ... θέλουν , θέλουν πολλά και μόλις άρχισαν  να υλοποιούν τις ανομίες τους έπεσαν οι μάσκες. φυσικά  όχι οι προστατευτικές για τον ξενόφερτο ιό της ανομίας και της πανδημίας; " 

Πάμε τώρα σε αυτά που είναι απίστευτα, αλλά βιωματικά.

Βαρυχειμωνιά είχε πλακώσει τέτοιες ημέρες   όχι πολλά χρόνια πριν   στην Δυτική Μακεδονία. Ήταν οι χρονιές  που "έψηναν" στα κάστανα την συμφωνία των Πρεσπών. 

Η Εγνατία οδός φρακαρισμένη στο χιόνι και μετά δυσκολίας γινόταν η κυκλοφορία με αλυσίδες.

Κάποιος αδελφός είχε μια υποχρέωση  στην όμορφη πόλη των Γρεβενών της Ελληνικοτάτης Μακεδονίας μας ( για να μην ξεχνιόμαστε ) και επέστρεφε στην Θεσσαλονίκη.

Λίγο έξω από τα Γρεβενά εκεί στον κόμβο με το χωριό του ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ που η παράδοση το θέλει γενέτειρα του Αγίου Νεομάρτυρος εξ Ιωαννίνων , σταμάτησε για να βάλει αλυσίδες.

Τα χέρια του είχαν παγώσει και δυσκολευόταν, αλλά μόλις σήκωσε τα μάτια μπροστά στο καπό, βλέπει ένα παλληκαράκι με λεπτό μουστακάκι να του χαμογελάει και να του προτείνει να τον βοηθήσει.

Πράγματι όλα τελείωσαν στο άψε - σβήσε.

Ευχαριστώντας το παλληκάρι αυτό, άκουσε να του λέει: 

" αν πας Θεσσαλονίκη, μπορείς να με πάρεις και εμένα , θέλω να πάω στον ΑΓΙΟ ΔΗΜΗΤΡΙΟ για να τον προσκυνήσω."

Τάχασε ο οδηγός , το μυαλό του κατακλύστηκε από σκέψεις διάφορες 

"τόσες ώρες με έναν άγνωστο και που ξέρεις τι είναι και τι μπορεί να σου κάνει στην διαδρομή;"  

Βλέποντας όμως το καθαρό πρόσωπο του νέου δεν...

Παραδοσιακές χοιρινές τσιγαρίδες..." τα καλαμαράκια του βουνού "

 





Μπορεί, η  διαχείριση της πανδημικής νόσου του κορονοϊού ( Covid - 19 )

να μας έχει περιορίσει στα σπίτια μας, δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε την Ορθόδοξη πίστη 

και τις εθνικές  παραδόσεις μας.

Παραδοσιακή είναι και η  παρασκευή  της  " χοιρινής  τσιγαρίδας ", έθιμο αρκετών περιοχών της πατρίδας μας 

( Ξηρόμερου Αιτωλοακαρνανίας, Ευρυτανίας ,  Αργιθέας   Αγράφων,  Καρδίτσας ,Τρικάλων, Καλαμπάκας

Βοΐου Κοζάνης...).

Παλαιότερα ήταν έθιμο του " Δωδεκαημέρου " και προερχόταν από το οικόσιτο χοιρινό της κάθε οικογένειας,

αφού τότε δεν υπήρχαν στα χωριά κρεοπωλεία. 

Σήμερα η συνταγή αυτή μπορεί να παρασκευαστεί από τον Δεκέμβριο μέχρι και τον Φεβρουάριο,

με τον ακόλουθο τρόπο:

*Σε χάλκινη επικασσιτερωμένη ( γανωμένη  ) κατσαρόλα, βάζουμε μέχρι την μέση, 

χοιρινή πανσέτα  χωρίς κόκαλο κομμένη  σε κύβους ( όπως τα λουκούμια ).

Προσθέτουμε λίγο κρύο νερό, χωρίς να σκεπάσει το κρέας.

Προσθέτουμε λίγη ρίγανη και όσο αλάτι επιθυμούμε.

* Ξεκινάμε με δυνατή φλόγα ( ηλεκτρικό μάτι, υγραέριο ή ξύλα ).

* Όταν εξατμιστεί το νερό και αρχίζει να λιώνει το λίπος χαμηλώνουμε την φλόγα.

* Όλη την διάρκεια της παρασκευής ανακατεύουμε το κρέας, με ξύλινη κουτάλα

για να μην κολλήσει στον πάτο του σκεύους.

*Όταν αρχίζουν και ροδίζουν οι " τσιγαρίδες " και ξεροψηθούν τις βγάζουμε με μια τρυπητή κουτάλα

και προσθέτουμε λεμόνι.

 Καλή όρεξη...

Το υγρό που μένει στο σκεύος είναι λίπος ( λίγδα το έλεγαν οι παλαιοί ) και  παλαιότερα το

χρησιμοποιούσαν  για μαγείρεμα ή για καύσιμο φωτισμού.

Το λίπος όπως και τα χρησιμοποιημένα φυτικά έλαια δεν τα απορρίπτουμε στον νεροχύτη του σπιτιού μας,

αλλά σε ειδικούς κάδους ανακύκλωσης!


Κείμενο - Φωτογραφίες : Σπύρος  Θεοδ.  Κουτσοχρήστος 

Ο ελαφρύς κανόνας του οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ με εντολή της Βασίλισσας των Ουρανών για τους χριστιανούς των εσχάτων χρόνων

 



Όταν προσευχόμαστε στον Κύριο, τότε η Μητέρα του Θεού χαίρεται και ευχαριστεί τον Υιό Της που προσελκύει τις καρδιές μας στην προσευχή και πάντοτε μας βοηθεί, αν ζητούμε την βοήθειά Του. Μη λησμονείτε να παρακαλείτε την Βοήθεια και Προστασία της.
Ο π. Σάββας δεν επιβάρυνε το λαό με μεγάλους κανόνες προσευχής, αλλά δίδασκε όπως ο όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ:

«Είναι καλύτερο να τηρείτε λίγα, αλλά με θερμότητα και ευλάβεια. Ο Θεός δεν χρειάζεται τον τύπο αλλά την ουσία. Εκείνος χρειάζεται την καρδιά μας».

Ο όσιος Σεραφείμ με εντολή της Βασίλισσας των Ουρανών έδωσε νέο, πιο ελαφρύ Τυπικό στα πνευματικά του τέκνα, τις αδελφές της Μονής Ντιβέγιεβο, γνωρίζοντας πόσο δύσκολο είναι να σωθούν οι χριστιανοί των εσχάτων χρόνων. Στους απλούς ανθρώπους ο όσιος Σεραφείμ έδινε αυτόν τον κανόνα:

«Σήκω από τον ύπνο, στάσου μπροστά στις εικόνες και πες τρεις φορές το «Πάτερ ημών» προς τιμήν της Αγίας Τριάδος, υστέρα το «Θεοτόκε Παρθένε» τρεις φορές και μια φορά το «Πιστεύω».

Αυτές οι προσευχές, όπως εξηγούσε ο όσιος Σεραφείμ, είναι η βάση του χριστιανισμού. Η πρώτη, ως προσευχή δοσμένη από τον ίδιο τον Θεό ως πρότυπο όλων των προσευχών. Η δεύτερη προσφέρθηκε από τον ουρανό διά του Αρχαγγέλου Γαβριήλ στην Παρθένο Μαρία, την μητέρα του Θεού.

Το Σύμβολο της Πίστεως ενώπιων συντομία περιέχει όλα τα σωτήρια δόγματα της χριστιανικής πίστεως, όπως διατυπώθηκαν στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο (325).

Στον κελί του μπορεί καθένας να λέγει ήσυχα την ευχή του Ιησού κι όταν είναι ανάμεσα στους ανθρώπους το «Κύριε, ελέησον» και έτσι να συνεχίζει μέχρι το γεύμα.

Ακριβώς πριν το γεύμα πάλι σύντομος κανόνας.

Μετά το γεύμα: «Υπεραγία Θεοτόκε, σώσόν με τον αμαρτωλόν».

Στην ερημιά: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, διά της Θεοτόκου, ελέησόν με τον αμαρτωλόν».

Πριν τον ύπνο, πάλι σύντομος κανόνας και...

Γιατί πρέπει να μάθουμε τα Αρχαία Ελληνικά; - Πατήρ Αθανάσιος Μυτιληναίος ☦️