Να Παίρνετε Το Αντίδωρο, Χριστιανοί Μου, Για Δυο Λόγους

Νά παίρνετε τό Αντίδωρο, χριστιανοί μου, γιά δυό λόγους.

Πρώτον μέν, γιατί παίρνε­τε ευλογία καί αγιάζεσθε μέ τό νά πάρετε ενα κομμάτι, έστω καί μικρό, από αυτό τό πρό­σφορο πού προσκομίστηκε καί πέρασε από τήν ακολουθία τής Προσκομιδής, πού τήν είπαν «λειτουργία εν εμβρύω»! Γιατί πραγματικό Αντίδωρο είναι αυτό πού κόβεται από τό πρόσφορο πού προσκομίστηκε. Καί πρέπει νά είμαστε νηστικοί γιά νά φάμε τό ‘Αντί­δωρο. Ναί, είναι μεγάλη ευλογία τό Αντίδωρο καί αγιάζεται όποιος τό τρώγει μέ πίστη.

Αν γιά τούς άρτους τής Αρτοκλασίας λέμε «καί τούς εξ αυτών μεταλαμβάνοντας πι­στούς δούλους σου αγίασον», γιά φανταστείτε πόσο μεγάλη ευλογία δίνει τό Αντίδωρο σ’ αυτόν πού τό τρώγει μέ πίστη. Καί μάλιστα καλόν θά είναι — καί τό κάνουν πολλοί χρι­στιανοί αυτό — νά μήν τό τρώτε όλο τό Αντίδωρο πού...

Ἡ Ἱστορία ἀποφαίνεται: δέν ὑπάρχει «μακεδονικό ἔθνος».

Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης.
Δημοσιεύθηκε στην Εστία, 18 Δεκεμβρίου 2018.

Ποίημα του Γεωργίου Δροσίνη, 1896

Ὁ κ. Μητσοτάκης δέχεται τήν σύνθετη ὀνομασία ἀλλά ὄχι τήν ἐθνότητα καί τήν γλώσσα ὡς σκέτα «μακεδονικές». Κανείς δέν τόν ρώτησε ἄν δέχεται «βορειομακεδονικό ἔθνος».

Ὁ κ. Τζανακόπουλος τήν περασμένη ἑβδομάδα στήν ΕΡΤ στό ζενίθ μίας μᾶλλον «νεοφιλελεύθερης» ὀπτικῆς ἀπολυτοποίησε παιδαριωδῶς τό δικαίωμα αὐτοπροσδιορισμοῦ λέγοντας ἐπί λέξη: «ὁ καθείς μπορεῖ νά προσδιορίζεται ἐθνοτικά κατά τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖον νομίζει». Λές καί τό ἔθνος εἶναι παρατσούκλι!

Ἀναλύω τά ἱστορικά δεδομένα μέ χρονολογική σειρά.

Πρῶτος σταθμός οἱ δεκάδες γεωγραφικοί καί ἐθνογραφικοί χάρτες τοῦ 19ου αἰώνα, σέ κανέναν ἀπό τούς ὁποίους δέν ἀναφέρονται πουθενά «Μακεδόνες».

Δεύτερος σταθμός τό 1878. Σέ συνέχεια τῆς ἔκδοσης τοῦ ἀρχείου τοῦ Στέφανου  Δραγούμη τό 1966, ὁ Εὐάγγελος Κωφός ἐξέδωσε τό 1969 ἀνέκδοτα προξενικά ἔγγραφα στό βιβλίο «Ἡ Ἐπανάστασις τῆς Μακεδονίας κατά τό 1878». Στά σπάνια αὐτά ἔργα, διότι ὁ Μακεδονικός Ἀγώνας εἶναι ἐν πολλοῖς ἀδιόρατος στήν ἱστοριογραφία μας, φωτίζεται ἡ ἄμεση ἀντίδραση τῶν Ἑλλήνων στήν ἀπόδοση τῆς Μακεδονίας στούς Βούλγαρους κατά τήν Συνθήκη τοῦ Ἁγίου Στεφάνου. «Μακεδόνες» δέν ὑφίστανται.

Τρίτος σταθμός τό 1884 καί 1885, ὅταν Ἕλληνες τῆς περιοχῆς τοῦ Μοναστηρίου (ἐκ Νιζόπολης, Τυρνόβου καί Μεγαρόβου) ἀπέστειλαν ἐπιστολές στόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη διαμαρτυρόμενοι ὅτι «Γνήσιοι Μακεδόνες ὄντες καί τοιοῦτοι θέλοντες νά εἴμεθα καί εἰς τό μέλλον διά τέ τῆς Ἑλληνικῆς ἠμῶν γλώσσης… ἀποκηρύττομεν πάσας τάς χιμαιρικᾶς ἰδέας καί τάσεις αὐτῶν τῆς ἤν ἐπιδιώκουσιν ἑνώσεως τῆς Μακεδονίας μετά τῆς Βουλγαρίας». Οἱ ἐπιστολές διαβιβάστηκαν στόν Βρετανό πρέσβη. [1]

Τέταρτος σταθμός τό 1893, ὅταν στήν διακήρυξη τῆς ΕΜΕΟ (τήν ὁποία ἔχουν παραποιήσει οἱ Σκοπιανοί) τό κάλεσμα γιά ἐπανάσταση κατά τῶν Ὀθωμανῶν γίνεται πρός ὅλους ἀνεξαρτήτως θρησκείας, γλώσσας καί ἐθνότητας. Ὄχι στούς ἐθνικά «Μακεδόνες».

Πέμπτος σταθμός οἱ ἐκδόσεις τῶν «Μακεδονικῶν Ἡμερολογίων» τοῦ 1897 καί 1908, πού ἔπεσαν στά χέρια μου πρόσφατα. Σ’ αὐτά ὁ Γ. Δροσίνης, Κ. Παλαμᾶς, Ζ. Παπαντωνίου καί ...

Ο Ηπειρώτης λογοτέχνης που τιμωρήθηκε γιατί αγάπησε την Ελλάδα!

Ο σπουδαίος Hπειρώτης λογοτέχνης Χρήστος Χρηστοβασίλης (1861-1937) υπήρξε εξ εκείνων που εκπροσώπησαν τον αδούλωτο Έλληνα. Συνήθως προβάλλεται το λογοτεχνικό του έργο, το οποίο όμως δεν μπορεί να αξιολογηθεί, εάν δεν ληφθoύν υπόψη η μεγάλη εθνική προσφορά και ο αγώνες του. Εξάλλου, μέχρι το τέλος της πολυτάραχης ζωής του, δεν μπορούσε να ξεχάσει ότι Έλληνες τον είχαν εκτοπίσει στη Νάξο το 1917 διότι συμμετείχε στους πολιτικούς αγώνες για την απελευθέρωση της Βορείου Ηπείρου!

Γιος εύπορου κτηματία, συνελήφθη σε ηλικία μόλις 14 ετών από τους Τούρκους και οδηγήθηκε όμηρος στην Κωνσταντινούπολη. Πνεύμα ανήσυχο αλλά και με ισχυρές οικογενειακές διασυνδέσεις, κατόρθωσε να σπουδάσει στο Αυτοκρατορικό Λύκειο. Δραπέτευσε στην Κέρκυρα και από εκεί πέρασε στους Αγίους Σαράντα συμμετέχοντας σε συμπλοκές εναντίον των Τούρκων. Αιχμαλωτίζεται, εξορίζεται στα Τρίκαλα και επιστρέφει στη γενέτειρά του το 1882.

Συμμετέχει εκ νέου σε επαναστατικά κινήματα και καταδικάζεται σε θάνατο. Δραπετεύει και υποδέχεται τα ελληνικά στρατεύματα στη Θεσσαλία. Στα Τρίκαλα χαιρέτισε την είσοδο του ελληνικού στρατού με το ποίημα «Στ’ αδέρφια μας», ενέργεια που πλήρωσε με φυλάκιση. Χαιρέτιζε επίσης με ποιήματά του κάθε κομμάτι γης που απελευθερωνόταν, με αποκορύφωμα «Τα Ελευθερωμένα Γιάννινα» που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ» το 1913.

Η έκταση του λογοτεχνικού έργου του Χρ. Χρηστοβασίλη (λαογραφικού, ιστορικού, διηγηματογραφικού, πεζογραφικού, ποιητικού, γλωσσικού, δραματικού, μεταφραστικού) είναι τεράστια. Το έργο του είναι κυρίως ηθογραφικό και λαογραφικό, γραμμένο στη δημοτική και...

Χωρίς θλίψεις και βάσανα ας μη περιμένη κανείς ανάπαυσιν εις την πέραν του τάφου ζωήν... ( Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης )

Ο βίος του ανθρώπου είναι μαρτύριον, καθ’ ην στιγμήν εξεπέσαμεν εκ της αληθινής ευτυχίας, τώρα τρυγούμεν τον καρπόν της παρακοής, «ακάνθας και τριβόλους ανατελεί σοι η γη» ( Γεν. 3,18 ) και η γη της καρδίας. Πως θα γνωρίσωμεν ότι είμεθα εξόριστοι, ει μη εκ των θλίψεων και των βασάνων;
Δεν υπάρχει άνθρωπος, που να μην έχη και κάτι που να τον θλίβη. Θλίβονται και οι ευσεβείς χριστιανοί, μα έχουν εις το βάθος της ψυχής των και την ελπίδα ότι μίαν ημέραν αι θλίψεις αι πολλαί θα τους προξενήσουν και την μακαρίαν ανάπαυσιν. Χωρίς θλίψεις και βάσανα ας μη περιμένη κανείς ανάπαυσιν εις την πέραν του τάφου ζωήν, η ζωή εκείνη είναι των κοπιασάντων και των πεφορτισμένων το βάρος της παρούσης ζωής. Ένας όσιος Πατήρ ήτο πάντοτε φιλάσθενος και όταν ετύγχανε να υγιαίνη και να παρατείνεται η υγεία, έλεγεν εις τον Θεόν: «διατί, Θεέ μου, με εγκατέλειψες και ζω με ευτυχίαν; Δεν είμαι άξιος της αγάπης Σου, να πάσχω μικρόν δια την αγάπην Σου;».
Βέβαια είχαν οι άγιοι και πολλήν χάριν και...

Ο πλούτος της φτώχειας του Θεού Και η φτώχεια του πλούτου των ανθρώπων - Παύλος Σαββίδης

Ο πλούτος της φτώχειας του Θεού

Και η φτώχεια του πλούτου των ανθρώπων

Πλούτος και φτώχεια δυο  αιώνιοι, ασυνθηκολόγητοι ανταγωνιστές-εχθροί στην πρόσκαιρη, μάταιη, κουραστική και μίζερη καθημερινότητα. Ο πλούτος που σαγηνεύει και υπόσχεται αφειδώλευτα την πολυποίκιλη χαρά και ευτυχία και είναι προνόμιo σπάνιων «τυχερών», και η πολυμέτωπη φτώχεια κληρονομιά και «προίκα» του σύνολου πλανήτη!Kαι όμως αυτές οι ασύνορες και προκλητικές αντιθέσεις θα συναντηθούν και φέτος συμφιλιωμένες(!), στον πλουσιότερο και συνάμα φτωχότερο τόπο και χώρο της οικουμένης: Στην φάτνη της Βηθλεέμ. Άρα πλούσιοι και φτωχοί μαζί στο ίδιο πανηγύρι της σωτηρίας μας, που στήνει ο πλούτος της Θεότητος του Χριστού, φτωχαίνοντας αγαπητικά και εθελούσια, και ντύνοντας με τη στολή της θεότητας πλούσιους και φτωχούς.

Σήμερα είναι πολλοί  και νέοι άνθρωποι που φοβούνται τη φτώχεια. Και μόνο να τη συλλογιστούν τρομάζουν. Γι’ αυτό και όλοι σχεδόν αγωνίζονται να την ξεφύγουν. Προσπαθούν με κάθε τρόπο να μην απαντηθούν μαζί της στη ζωή. Η εμφάνισις όμως του Χριστού μέσα στη φτώχεια του σταύλου της Βηθλεέμ σημαίνει πως η φτώχεια-αν είναι δοκιμασία-που όντως είναι, δεν είναι κακό, αφού ο Θεός την έκανε δικιά του. Σημαίνει πως ταιριάζει στις δυνατές ψυχές, αφού ο Δυνατός Κύριος την έζησε. Σημαίνει προπαντός πως η υλική φτώχεια δεν παίζει κανένα ρόλο, εφ’ όσον η ψυχή είναι πλούσια, αφού ο Άγιος, ο Αγνός έγινε φτωχός από αγάπη για μας, για να πλουτίσει τις ψυχές μας. Έγινε φτωχός με τη θέλησή του. Φτωχός πρώτα πρώτα γιατί πήρε ανθρώπινη σάρκα κι’ έγινε άνθρωπος και έπαθε όσα έπαθε για μας. Φτωχός, γιατί άδειασε τον εαυτό του από το θεϊκό του μεγαλείο και δόξα. Και κατόπιν, γιατί γεννήθηκε στη φάτνη…έγινε φτωχό,ς όχι βέβαια για την ίδια τη φτώχεια μα για να υπηρετήσει μ’ αυτήν ένα σκοπό μεγάλο, μοναδικό, λυτρωτικό. Για να πλουτίσει τη δική μας τη ζωή. Ναι! Το φτωχό Βρέφος της Βηθλεέμ που θα μείνει σ’ όλη την επίγεια ζωή Του φτωχό, θα κάνει πλούσια την ζωή των ανθρώπων με τον αληθινό πλούτο. Με την αρετή και την αγιότητα, με όλες τις άλλες θεοστόλιστες χάρες…

          Tα Χριστούγεννα είναι και  παραμένουν πάντοτε η αβυθομέτρητη αγάπη του Θεού στον άνθρωπο, στο δικό του και προσφιλέστερο πλάσμα του, επειδή επείγεται ο  «προ αιώνων Θεός» στο σταύλο της Βηθλεέμ να το συναντήσει και να το ντύσει μεγαλόπρεπα με τη θεoΰφαντη στολή της ταπεινώσεως και του δώσει τον ασπασμό της υιοθεσίας. Μυστήριο ακατανόητο,  ανυπέρβλητο, φτωχαίνει ο Πλούσιος «εν ελέει Θεός»,  και πλουτίζει τον φτωχό άνθρωπο!                                                   

          Στο μέγα όμως αυτό μυστήριο της θείας ενανθρωπήσεως, ανθρωπίνως τον πρώτο λόγο έχει η πάμφτωχη κόρη της Ναζαρέτ, η Θεοτόκος Μαρία, η οποία συνάμα έχει τον ανυπέρβλητο πλούτο όλων των θεοκόσμητων αρετών που την στολίζουν. Φτωχή  Θεομάνα ενός φτωχού παιδιού Θεού. Συγκερασμός αλλά και γλυκασμός, που θανατώνει κάθε φυσίωση, έπαρση του νού και της λογικής και αποδεικνύει περίτρανα πως η κατά χριστόν «πτωχεία» είναι ο πιο ασφαλής αλλά και πάμπλουτος τρόπος και δρόμος πορείας προς τη θέωση και τη σωτηρία μας! Και σ’ αυτήν την πορεία όλοι καλούνται γιατί όλοι χωρούν πλούσιοι και φτωχοί!

          Να μην αδικήσουμε όμως και τον αφανή, άσημο, ξυλουργό, φτωχό και προστάτη  της Θεοτόκου και του Θείου Βρέφους τον πάγκαλο Ιωσήφ τον οποίον και ευστοχότατα ονόμασαν ως τον «πρώτο χριστιανό». Η σιωπηλή του διακονία και   η  «προκλητική»  του αφάνεια που φανερώνουν απερίγραπτο εσωτερικό πλούτο, είναι κόλαφος, στην μετριότητά μας, την αλαζονεία, που ζητά την προβολή, την υπεροχή, την καταξίωση και την αναγνώριση από τον κοινωνικό περίγυρο.

          Πλούσιοι μέσα στην φτώχεια τους με την άδολη και απλή καρδιά τους, οι Ποιμένες της Βηθλεέμ, και αυτοί σιωπηλοί μάρτυρες του μυστηρίου του σπηλαίου της Βηθλεέμ.

 Μοναδική ίσως «παραφωνία» οι πάμπλουτοι βασιλείς της Ανατολής με τα υπερπολύτιμα και τόσο συμβολικά δώρα στον νεογέννητο και μοναδικό και πραγματικό σωτήρα μας Χριστό. Ο πλούτος στην υπηρεσία και τα πόδια του πάμφτωχου βασιλιά Χριστού μας!

          Τέλος ένας καλαντιστής ο γνωστός σε όλα τα πλάτη και μήκη της γής ο «μικρός τυμπανιστής», έναι ένα «πάμπλουτο» φτωχό παιδάκι γιατί προσφέρει λίγους στίχους απροσμέτρητης, άδολης αγάπης με το μικρό του τύμπανο στο νεογέννητο Βρέφος της Βηθλεέμ.

Η φτώχεια του πλούτου των ανθρώπων

          Μέσα σ’αυτό το οξύμωρο σχήμα κρύβεται το μεγαλύτερο δράμα όχι μόνο αποκλειστικά και μόνο των πλουσίων, που ειδωλοποιούν τα πλούτη, αλλά και όλων όσων στοχοποιούν το χρήμα ως τη μοναδική πηγή κάθε εγκόσμιας χαράς και ευτυχίας, Όμως και οι μεν και οι δε είναι πάμφτωχοι μέσα στα πλούτη και τους οραματισμούς τους. Και ιδού η απόδειξη, που ίσως δεν είναι και η μοναδική. Ομολογούσε ένας από τους μεγαλύτερους δισεκατομμυριούχους του αιώνα μας : «Ευχαρίστως θα έδινα πολλά εκατομμύρια σ’ όποιον θα με απάλασσε από τα δισεκατομμύρια αρκεί να μου χάριζε λίγες στιγμές χαράς και γαλήνης, που τόσο πολύ λείπουν από τη ζωή μου»!

          Βέβαια δεν θα μπούμε στον πειρασμό κατά πόσο έντιμα αποκτήθηκαν τα πλούτη. Αλλά από τους «φτωχούς» πλουσίους, που όσο θέλουν να μας πείσουν πως δεν τους λείπει τίποτε, λείπει το Θεανδρικό Πρόσωπο του Χριστού το ένα και μοναδικό, που μπορεί να νοηματίσει τη ζωή τους, αλλά και να τους δώσει ευκαιρίες και περιθώρια να πλουτήσουν σε έργα αγάπης της διπλανής πόρτας, της ανέχειας της ανεργίας σε τούτες τις δίσεχτες ημέρες αλλά και τις άγιες εορτές που πλησιάζουν. Γιατί είναι δόγμα της πίστης και της ζωής μας πως «όταν ο άνθρωπος, πλούσιος ή φτωχός, παύει να αισθάνεται τον Θεό ως Πατέρα, παύει να αισθάνεται και τους άλλους ανθρώπους ως αδελφούς».  Και μία τέτοια άρνηση οδηγεί νομοτελειακά στην ειδωλοποίηση του εγώ που πλείστες όσες φορές κατά τους πνευματικούς νόμους το άγχος, ο φόβος,η ανασφάλεια και ...

Κανένας χριστιανός δεν μπορεί να είναι απαισιόδοξος!

Η απαισιοδοξία δεν κέρδισε ποτέ καμία μάχη 


Κανένας χριστιανός δεν μπορεί να είναι απαισιόδοξος. Αυτό πάει κόντρα στην ελπίδα στον Χριστό.

——————————-

Μέσα στην άβυσσο, μέσα στην αμαρτία μας μην αποκάμουμε. Λίγο φιλότιμο θέλει ο Θεός για να μας αρπάξει στον παράδεισο. Λίγο φιλότιμο, λίγη προσπάθεια· ακόμα και τότε που ο λογισμός σου λέγει «η μετάνοιά σου είναι υποκριτική και ψεύτικη».

Μην δώσεις τόπο στον λογισμό αυτό. Το ότι καταλαβαίνεις την πτώση σου είναι μεγάλο πράγμα. Μόνο με τη Χάρη του Θεού ο άνθρωπος καταλαβαίνει την αμαρτία του. Το ότι το κατάλαβες λοιπόν είναι ελπιδοφόρο. Μετανόησε σήμερα. Άσε το αύριο. Προσπάθησε τώρα, άσε το «για πάντα».

——————————-

Ο Θεός το «τώρα» σου δίνει. Εκμεταλλεύσου το, με λίγο φιλότιμο βρε αδελφέ, με λίγη κακοπάθεια για την αγάπη του αδελφού και του Χριστού. Λίγη φιλοπονία χρειαζόμαστε. Δεν γεννηθήκαμε για να πονάμε, αλλά ο πόνος πολλές φορές βοηθά για να αναγεννηθούμε.

——————————-

Ας κάνουμε λοιπόν την προσπάθειά μας και ...

Πως Είναι Άπειρος Ο Θεός, Αναρωτιούνταν Ο Παπα Γιώργης

Ο παπα-Γιώργης, ιερεύς σε κάποιο χωριό της πατρίδος μου, έλεγε κάποτε ότι τον κατέτρωγε ή απορία πώς είναι άπειρος ο Θεός και πώς είναι άπειρος στα ιδιώματα Του, όπως: άπειρος στην σοφία Του, στην παντοδυναμία Του, στην πανταχού παρουσία Του, στην παγγνωσία Του, στην αγαθότητα Του, στην αγάπη Του… άπει­ρος!!! άπειρος!!! αύτη ή στοχαστική και επίμονη απορία τον κατέ­τρωγε μέρα-νύχτα.

Σε μια γιορτή του αγίου Δημητρίου, τον κάλεσε ο ιερεύς του διπλανού χωρίου να συλλειτουργήσει μαζί του, για να λαμπρυνθεί» έτι περισσότερο» το πανηγύρι του Ναού. Πράγματι πήγε και προίστατο της Θείας Λειτουργίας ως φιλοξενούμενος, αλλά και ως έχων τα πρεσβεία της χειροτονίας.

Άρχισε ή Θεία Λειτουργία και ήλθε ή ώρα της αγίας Αναφο­ράς με τις εκφωνήσεις: «Στώμεν καλώς…» του ιερέως και «Ελεον ει­ρήνης…» των ιεροψαλτών. και ακολούθησε ή τριαδική αναφορά: «Ή Χάρις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού…» και ή απάντησης του λαού δια των ιεροψαλτών: «και μετά του πνεύματος σου…» και ευθύς α­μέσως υψώνοντας τα χέρια του ο λειτουργός παπα-Γιώργης προς τον Παντοκράτορα του τρούλου του Ναού εκφώνησε το «Άνω σχώμεν τάς καρδίας…» και τότε, σ’ αυτή την στάσι κοκάλωσε!

Μετά το «Εχομεν προς τον Κυριόν…» και βλέποντας ο συλλει­τουργός του την «μαρμάρωσι» του, κατάλαβε ότι κάτι θα του συνέβη, όχι όμως κακό. Τον έπιασε απαλά και τον έβαλε μέσα στο Άγιο Βή­μα κατεβάζοντας συγχρόνως και τα χέρια του κάτω αφήνοντας τον, όπως μέσα του πληροφορήθηκε, στην έκσταση του και συνέχισε την Θεία Λειτουργία μόνος. Στον Καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων συνήλθε ο παπα-Γιώργης, επανήλθε στη θέση του και συνέχισε κανονικά μέχρι το τέλος την Θεία Λειτουργία.

Στις επίμονες ερωτήσεις του συλλείτουργου του πατρός’ Ιωάννη, α­παντούσε ότι «δεν θυμάται τίποτα».

Με αφορμή το βιβλίο «Εμπειρίες κατά την Θεία Λειτουργία», μου εξομολογήθηκε ο παπα-Γιώργης την δική του εμπειρία για πρώ­τη φορά, με την παράκληση να σεβασθώ την ανωνυμία του.

«Με το «Άνω σχώμεν τάς καρδίας…» ένοιωσα και είδα με ...

Ποιά είναι η πραγματική νηστεία

Ρώτησε κάποιος τον πατέρα Επιφάνιο, ποιος νηστεύει καλύτερα, σε περίοδο νηστείας, αυτός που τρώει δυο πιάτα ανάλαδη φασολάδα, χαλβά κ.λπ., ή αυτός που τρώει ένα αυγό σφικτό;

Χωρίς περιστροφές ο Γέροντας Επιφάνιος απάντησε:

-Ο πρώτος! Ο δεύτερος κάνει απλώς δίαιτα. Και το αιτιολογούσε:

-Η νηστεία έχει δύο στόχους: την άσκηση εγκρατείας στο σώμα δια του περιορισμού των πλούσιων σε θρεπτικές ουσίες τροφών, και τη συμμόρφωση στις εντολές της Εκκλησίας, που αποτελεί άσκηση για την ψυχή.

Αυτός ο οποίος τρώει ένα αυγό σε περίοδο νηστείας, χωρίς να υπάρχουν λόγοι υγείας, οπωσδήποτε αθετεί την εντολή της Εκκλησίας.

Σαν αυτούς που επιδιώκοντας να έχουν για λόγους καλής διατροφής ένα ποικίλο διαιτολόγιο τρώνε Τρίτη και Πέμπτη όσπρια και λαχανικά, ενώ Τετάρτη και Παρασκευή αρτύσιμα.

Η περιφρόνηση αυτή προς την Εκκλησία είναι προκλητική, δεδομένου ότι η συμμόρφωση προς τα καθιερωθέντα από αυτήν είναι και ανέξοδη και εύκολη.

Να τρώνε δηλαδή Τρίτη και Πέμπτη αρτύσιμα και ...

Άγ. Μάρκος Ευγενικός

Ο ΑΣΤΗΡ ΤΗΣ ΕΦΕΣΟΥ Ο ΥΠΕΡΜΑΧΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
ΜΑΡΚΟΣ Ο ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ

Η ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΕΣ ΤΟΥ

Εφέτος κλείνουν 560 έτη από την κοίμηση του εν αγίοις πατρός ημών και ομολογητού Μάρκου αρχιεπισκόπου Εφέσου του Ευγενικού .

Ο άγιος Μάρκος (κατά κόσμο Εμμανουήλ), εγεννήθη από ευσεβείς γονείς το 1392 εις την βασιλίδα των πόλεων, Κωνσταντινούπολιν. Ο πατέρας του ωνομάζετο Γεώργιος και ήτο αρχιδικαστής, σακελλίων και διάκονος της Μεγάλης Εκκλησίας, η μητέρα του ωνομάζετο Μαρία και ήτο θυγατέρα του ευσεβούς ιατρού Λουκά.

Αμφότεροι οι γονείς προσπάθησαν και επέτυχαν να αναθρέψουν τον μικρό Εμμανουήλ εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Αλλά ο θάνατος του πατρός του άφησε αυτόν και τον μικρότερό του αδελφό Ιωάννη ορφανούς εις νεαρά ηλικία.

Τα πρώτα γράμματα ο άγιός μας τα εδιδάχθη από τον πατέρα του Γεώργιο, ο οποίος είχε μία ονομαστή ιδιωτική σχολή. Μετά τον θάνατον του πατρός του η μητέρα του τον έστειλε να μαθητεύεση εις τους πλέον φημισμένους διδασκάλους της εποχής του, τον Ιωάννη Χορτασμένο (κατόπιν Ιγνάτιο Μητροπολίτη Σηλυμβρίας) και τον μαθηματικόν και φιλόσοφον Γεώργιον Γεμιστόν Πλήθωνα. Μεταξύ των συμμαθητών του ήτο και ο μετ έπειτα άσπονδος εχθρός του Βησσαρίων ο καρδινάλιος.

ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΟΣ

Όταν ο νεαρός Εμμανουήλ τελείωσε τας σπουδάς του, ανέλαβε την διεύθυνση της πατρικής σχολής και εις σύντομο χρονικό διάστημα ανεγνωρίσθει ως ένας από τους πλέον λαμπρούς διδασκάλους της ψυχορραγούσης πόλεως. Μεταξύ των μαθητών του, που διέπρεψαν αργότερον, ήσαν ο Γεώργιος Γεννάδιος Σχολάριος,-ο πρώτος μετά την πτώσιν της Πόλεως Πατριάρχης-, ο Θεόδωρος Αγαλλιανός, ο Θεοφάνης Μητροπολίτης Μηδείας και ο αδελφός του Ιωάννης ο Ευγενικός.

Αλλά ο θείος έρως δεν άφησε τον Εμμανουήλ να παρασυρθεί από την γεμάτη υποσχέσεις λαμπρά καριέρα του διδασκάλου, ούτε οι λίαν φιλικές σχέσεις του με τον αυτοκράτορα τον εμπόδισαν να απαρνηθεί τον κόσμο και να καταφύγει εις την νήσον των Πριγκιποννήσων Αντιγόνη, πλησίον του φημισμένου ασκητού Συμεώνος. Εκεί έμεινε αγωνιζόμενος πνευματικώς επί δύο έτη και μετά, κατόπιν των τουρκικών επιδρομών εις τας νήσους, ήλθε με τον γέροντά του εις την περίφημο τότε Μονή του Αγίου Γεωργίου των Μαγγάνων, εις την Κωνσταντινούπολιν.

Ο μοναχός Μάρκος συνέχισε και... εις την νέαν μετάνοιά του την σκληράν ασκητικήν ζωήν. Εις την μονήν των Μαγγάνων, ο άγιος Μάρκος συνέθεσε σχεδόν τα περισσότερα από τα 100 έργα του που έχουν διασωθεί μέχρι σήμερον. Ιδιαιτέρως σημαντικά είναι τα έργα που έγραψε εναντίων των λατινοφίλων αντιπάλων του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, τον οποίον εσέβετο πολύ και τον είχε ως πρότυπο του. Εις την Μονήν αυτήν ο Μάρκος έλαβε και το χρίσμα της ιεροσύνης, κατόπιν πιέσεως, διότι ο ίδιος θεωρούσε τον εαυτό του ανάξιο δια τέτοιον υψηλόν λειτούργημα. Σύντομα δε απέκτησε και φήμη καλού πνευματικού, δι,αυτό πολλοί κληρικοί και λαϊκοί έγραφον εις τον άγιον ζητώντες την γνώμη του επί διαφόρων ζητημάτων.

ΕΙΣ ΤΗ ΣΥΝΟΔΟΝ ΤΗΣ ΦΕΡΡΑΡΑΣ

Το 1436 και ενώ ακόμη ήτο ιερομόναχος ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας τον διορίζει ως αντιπρόσωπο του εις την συγκληθείσαν σύνοδον δια ένωσιν των εκκλησιών. Το ίδιον έτος ο Αυτοκράτωρ Ιωάννης ο Παλαιολόγος τον αναγκάζει να δεχθεί τον Μητροπολιτικόν θρόνον της Εφέσου που είχε χηρεύσει εκείνον τον καιρόν.

Ο αυτοκράτωρ δείχνει την μεγάλη εκτίμηση που έτρεφε εις τον άγιον Μάρκον διορίζοντάς τον γενικόν έξαρχον της συνόδου. Ούτως ο άγιος ηναγκάσθη να ακολουθήσει τον Πατριάρχη και την λοιπήν αντιπροσωπία εις την Ιταλία.

Ο άγιος Μάρκος πήγε στην σύνοδον με τας καλυτέρας προθέσεις και έδειξε την διαλλακτικότητά του με τον λόγο που συνέθεσε δια τον πάπαν, προτού ακόμη αρχίσουν αι εργασίαι της συνόδου εις την Φερράραν. Μερικοί μάλιστα Ορθόδοξοι αντιπρόσωποι παρεξήγησαν τον Μάρκον δια την διαλλακτικότητα του ύφους του εις τον διάλογο με τον καρδινάλιο Κεσσαρίνι, και απήτησαν όπως εις το εξής ομιλεί ο Βησσαρίων, Μητροπολίτης Νικαίας.
Το πρώτο θέμα των συζητήσεων ήτο το καθαρτήριο πυρ. Του Βησσαρίωνος αδυνατούντος - λόγω ανεπαρκούς θεολογικής καταρτίσεως - να ομιλήσει, ομίλησε δια τους Ορθοδόξους ο άγιος Μάρκος, εκφωνήσας επί του θέματος τέσσαρες αντιρρητικούς λόγους.

Αι κρυστάλλιναι ορθόδοξοι απόψεις, ως επαρουσιάσθησαν από τον άγιο μας, ενθουσίασαν τον αυτοκράτορα, ο οποίος προσέβλεπε εις τον Μάρκον ως τον μόνον Ορθόδοξο θεολόγο που ηδύνατο να απαντά ευχερώς εις τους λόγους των παπικών. Αλλά ο περί τα θεία άσχετος βυζαντινός αυτοκράτωρ ήλπιζε ότι αι ορθόδοξοι απόψεις θα επεκράτουν, μη γνωρίζων ότι οι παπικοί θα επέμεναν αμετακίνητοι εις τας πλάνας των. Δι΄αύτόν τον λόγο, όταν είδε ότι η παράλογος επιμονή των λατίνων θα ναυαγούσε τον πολιτικό του σκοπό - ήτοι την ένωση των δύο εκκλησιών και την εξ αυτής αναμενόμενη παπική βοήθεια δι αντιμετώπισιν των Τούρκων - άρχισε να πιέζει τους Ορθοδόξους να ακολουθήσουν μία ηπιότερη η καλύτερα ενδοτική γραμμή.

Η ΨΕΥΔΟΕΝΩΣΙΣ

Οι λατίνοι άρχισαν να εφαρμόζουν την γνωστή τακτική των ψιθύρων, ψευδών και εκβιασμών, και ούτω κατ εκείνη την εποχή διένειμαν εις την Φερράραν εκατοντάδας φυλλαδίων, τα οποία περιείχαν 54 αιρετικές δοξασίας των Ορθοδόξων!!! Βλέποντας την κατάσταση να χειροτερεύει εις βάρος των Ορθοδόξων, δύο εκ των εγκρίτων μελών της Βυζαντινής αντιπροσωπείας, ο Μητροπολίτης Ηρακλείας Αντώνιος, πρώτος τη τάξει Μητροπολίτης του Οικουμενικού θρόνου και ο αδελφός του Μάρκου Ιωάννης, προσπάθησαν να αποδράσουν από την Φερράραν, αλλά ημποδίσθησαν από τον αυτοκράτορα. Και επειδή ο Ιωάννης συνοδευόταν μέχρι τον λιμένα από τον αδελφό του, ο αυτοκράτωρ και ο Πατριάρχης φοβούμενοι τυχόν άλλας απόπειρας αποδράσεως - εν συνεννοήσει μετά των παπικών - μετακίνησαν τις εργασίες της συνόδου από την Φερράραν, που ήτο πλησίον της θαλάσσης, εις την Φλωρεντία.

Όταν δε επανήρχισαν αι εργασίαι της συνόδου ο Εφέσου ήτο ο κύριος ομιλητής των Ορθοδόξων. Αι σαφείς όμως απαντήσεις του και αι ανατροπαί των λατινικών κακοδοξιών προκάλεσαν το μένος των λατινοφρόνων Ορθοδόξων, οι οποίοι με την σιωπηρά συγκατάθεση και ανοχή του αυτοκράτορος προσπάθησαν να διαβάλουν τον άγιο Μάρκο, κυκλοφορούντες μάλιστα και ...

Πώς δόθηκαν στα μελομακάρονα και στους κουραμπιέδες τα ονόματά τους

Τα μελομακάρονα έχουν ετυμολογικά αρχαιοελληνική προέλευση, αν στο πρώτο άκουσμά του, το όνομά τους παραπέμπει στο ιταλικό μακαρόνι.

Στα λεξικά αναφέρεται ότι η λέξη «μακαρόνι» παράγεται από τη μεσαιωνική ελληνική λέξη «μακαρωνία», ένα νεκρώσιμο δείπνο με βάση τα ζυμαρικά, όπου μακάριζαν το νεκρό.

Η μακαρωνία με τη σειρά της έρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη «μακαρία», που δεν ήταν άλλο από την ψυχόπιτα, δηλαδή, ένα κομμάτι άρτου, στο σχήμα του σύγχρονου μελομακάρονου, το οποίο το ...

Γίνετε Άγιοι και δεν θα έχετε κανένα πρόβλημα με τα παιδιά σας

Εκείνο που σώζει και φτιάχνει καλά παιδιά είναι η ζωή των γονέων μέσα στο σπίτι. Οι γονείς πρέπει να δοθούνε στην αγάπη του Θεού. Πρέπει να γίνουνε άγιοι κοντά στα παιδιά με την πραότητά τους, την υπομονή τους, την αγάπη τους. 


Να βάζουνε κάθε μέρα νέα σειρά, νέα διάθεση, ενθουσιασμό κι αγάπη στα παιδιά. Και η χαρά που θα τους έλθει, η αγιοσύνη που θα τους έχει επισκεφθεί, θα εξακοντίσει στα παιδιά την Χάρη.

Για την κακή συμπεριφορά των παιδιών φταίνε γενικά οι γονείς. Δεν τα σώζουν ούτε οι συμβουλές, ούτε η πειθαρχία, ούτε η αυστηρότητα. Αν δεν αγιάζονται οι γονείς, αν δεν αγωνίζονται, κάνουν μεγάλα λάθη και μεταδίδουν το κακό που έχουν μέσα τους. Αν οι γονείς δεν ζουν ζωή αγία, αν δεν μιλούν με αγάπη, ο διάβολος ταλαιπωρεί τους γονείς με τις αντιδράσεις των παιδιών.

Η αγάπη, η ομοψυχία, η καλή συνεννόηση των γονέων είναι ό,τι πρέπει για τα παιδιά. Μεγάλη ασφάλεια και σιγουριά.

Τα φερσίματα των παιδιών έχουν άμεση σχέση με την κατάσταση των γονέων. Όταν τα παιδιά πληγώνονται απ’ την κακή μεταξύ των γονέων τους συμπεριφορά, χάνουν δυνάμεις και διάθεση, να προχωρήσουν στην πρόοδο. Κακοχτίζονται και το οικοδόμημα της ψυχής τους κινδυνεύει από στιγμή σε στιγμή να γκρεμισθεί. Να σας πω και δύο παραδείγματα.

Είχαν έλθει δυο κοπελίτσες σ’ εμένανε κι η μια είχε κάτι πολύ άσχημα βιώματα και με ρωτούσαν που οφείλονται. Και τους είπα:

– Είναι απ’ το σπίτι, απ’ τους γονείς σας.

Κι όπως την «έβλεπα» την μια, λέω:

– Εσύ απ’ την μητέρα σου τα έχεις κληρονομήσει αυτά.

– Κι όμως, λέει, οι γονείς μας είναι τόσο τέλειοι άνθρωποι. Είναι χριστιανοί, εξομολογούνται, μεταλαμβάνουν, που μπορεί να πει κανείς, ζήσαμε μέσα στη θρησκεία. Εκτός… αν φταίει η θρησκεία, απαντάει εκείνη.

Τους λέω:

– Τίποτα δεν πιστεύω απ’ αυτά που μου λέτε. Εγώ ένα μόνο βλέπω, οι γονείς σας δεν τήνε ζουν τη χαρά του Χριστού.

Πάνω σ’ αυτό η άλλη είπε:

– Άκουσε, Μαρία, καλά λέει ο παππούλης, έχει δίκιο. Οι γονείς μας πάνε στον πνευματικό, στην Εξομολόγηση, στην Θεία Μετάληψη, ναι… Αλλά είχαμε ποτέ ειρήνη στο σπίτι; Ο πατέρας συνεχώς γκρίνιαζε με την μητέρας μας. Διαρκώς πότε ο ένας δεν έτρωγε, πότε ο άλλος δεν ήθελε να πάνε κάπου μαζί. Έχει δίκιο, λοιπόν, ο παππούλης.

– Πως τον λένε τον πατέρα σου; την ρωτάω.

Μου είπε.

– Πως την λένε την μητέρα σου;

Μου είπε.

– Ε, λέω, με την μητέρα σου δεν τα έχει καθόλου καλά μέσα σου.

Ακούστε με τώρα. Τη στιγμή που μου έλεγαν τον όνομα, έβλεπα τον πατέρα, έβλεπα την ψυχή του. Τη στιγμή που...

Νηστίσιμα κεράσματα: Παστέλι, τονωτικό και πλούσιο σε βιταμίνη Ε

Παστέλι, ένα γλυκό σνακ τονωτικό, πλούσιο σε βιταμίνη Ε, ασβέστιο, φώσφορο, κάλλιο, μαγνήσιο και σίδηρο, με ρίζες από την Ιλιάδα του Ομήρου.

Τελικά η νηστεία μπορεί με τις κατάλληλες συνταγές να είναι μια πολύ καλή αφορμή για επιστροφή στην υγιεινή διατροφή. Και επειδή στα βασικά τις υγιεινής διατροφής συγκαταλέγονται τα σνακ, μοιραζόμαστε μαζί σας μια καταπληκτική και εύκολη συνταγή για ένα γλυκό σνακ τονωτικό, πλούσιο σε βιταμίνη Ε, ασβέστιο, φώσφορο, κάλλιο, μαγνήσιο και σίδηρο.

Παστέλι, λοιπόν, ένα γλύκισμα με ρίζες από την Ιλιάδα του Ομήρου, ιδανικό για τις απογευματινές λιγούρες.

Τα υλικά που θα χρειαστούμε είναι απλά:

500γρ ανθόμελο
500γρ σουσάμι
1 φλούδα από λεμόνι ή/ και 1 από πορτοκάλι
1 κούπα ανθόνερο ή εναλλακτικά λίγο καλαμποκέλαιο

Πως το κάνουμε:

Καβουρδίζουμε λίγο το σουσάμι είτε σ΄ένα τηγάνι ανακατεύοντας, είτε σε ένα ταψί στο φούρνο παρακολουθώντας για να μη μας καεί.
Σε μια κατασαρόλα βάζουμε το μέλι με τις φλούδες να βράσει 10 λεπτά και το ξαφρίζουμε. Χαμηλώνουμε τη φωτιά και...

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Η τέχνη του να βάζουμε τα πράγματα στην σωστή τους σκοπιά

Δεν είναι κακό τό κρασί αλλά η μέθη
-ούτε οι τροφές αλλά η γαστριμαργία
-ούτε τά χρήματα αλλά η φιλαργυρία

-ούτε η ομιλία αλλά η φλυαρία

-ούτε τά ευχάριστα τού κόσμου αλλά η υπερβολή

-ούτε η αγάπη γιά τούς δικούς μας παρά μόνο όταν γίνεται αφορμή νά μήν ευγνωμονούμε τόν Θεό

-ούτε τά ρούχα όταν τά έχουμε γιά νά σκεπαζόμαστε καί νά φυλαγόμαστε από τό κρύο καί τόν καύσωνα, αλλά τά περιττά καί τά πολυτελή

-ούτε τά σπίτια όταν τά έχουμε γιά νά φυλαγόμαστε απ’ αυτά πού μόλις είπα καί ακόμη από τούς εχθρούς, θηρία καί ανθρώπους, αλλά τά διώροφα καί τριώροφα, τά μεγάλα καί πολυδάπανα

-ούτε η ιδιοκτησία αλλά ό,τι δέν ανήκει στά απολύτως απαραίτητα

-ούτε τό νά έχουν βιβλία βλάπτει όσους επιθυμούν πολύ τήν ακτημοσύνη αλλά τό νά μήν τά χρησιμοποιούν γιά θεοπρεπή ανάγνωση

-ούτε οι φίλοι αλλά οι φίλοι πού δέν κάνουν καλό στήν ψυχή μας

-ούτε η γυναίκα είναι κάτι κακό αλλά η πορνεία

-ούτε η φυσιολογική οργή, εκείνη πού νιώθουμε εναντίον τής αμαρτιών μας, αλλά εκείνη πού νιώθουμε γιά τούς συνανθρώπους μας

-ούτε η εξουσία αλλά η αρχομανία

-ούτε η δόξα αλλά φιλοδοξία καί αυτό πού είναι ακόμα χειρότερο, η κενοδοξία

-ούτε η αρετή αλλά τό νά νομίζουμε ότι είναι δική μας

-ούτε η γνώση αλλά τό νά νομίζουμε πώς είμαστε γνωστικοί καί αυτό πού είναι ακόμα χειρότερο, ν’ αγνοούμε τήν άγνοιά μας

-ούτε η αληθινή γνώση αλλά η απατηλή

-ούτε ο κόσμος είναι κάτι κακό αλλά τά πάθη

-ούτε η φύση αλλά οι διαστροφές

-ούτε η ομόνοια, αλλά η ομόνοια τών κακοποιών κι εκείνη πού δέν βοηθάει στή σωτηρία τής ψυχής

-ούτε τά μέλη τού σώματος αλλά η κακή χρήση τους γιατί η όραση δέν μάς δόθηκε γιά νά βλέπουμε όσα δέν πρέπει αλλά γιά νά...

Πάψε επιτέλους... Να λες δόξα σοι ο Θεός.

Πριν από χρόνια, όταν ήμουν εφημέριος στον ιερό Ναό του Αγίου Βασιλείου Πειραιώς, μ’ εκάλεσαν να εξομολογήσω εκτάκτως, κατόπιν δικής του επιθυμίας, ένα νέο άνδρα, 42 ετών, του οποίου το όνομα, ήτο Ξενοφών.

Όταν πήγα, ήταν σε κακή κατάσταση. Ο καρκίνος με τις ραγδαίες μεταστάσεις τον είχε προσβάλλει και στο κεφάλι. Οι μέρες του μετρημένες. Ήταν μόνος στον θάλαμο, το διπλανό κρεβάτι ήταν άδειο, κι έτσι βρεθήκαμε μόνοι μας.

Και μου είπε τα έξης, για το πώς πίστεψε, αφού υπήρξε, όπως το τόνισε, «σκληρός άθεος» και άπιστος.

«Ήλθα εδώ πριν από 35 περίπου μέρες, σ’ αυτό το δωμάτιο των δύο κλινών. Δίπλα μου ήταν ήδη κάποιος άλλος άρρωστος, μεγάλος στην ηλικία, 80 περίπου ετών. Αυτός ο άρρωστος, πάτερ μου, παρά τους φοβερούς πόνους που είχε στα κόκκαλα -εκεί τον είχε προσβάλει ο καρκίνος- συνεχώς αναφωνούσε «Δόξα Σοι, ο Θεός! Δόξα Σοι, ο Θεός!…» Στη συνέχεια έλεγε και πολλές άλλες προσευχές, που εγώ ο ανεκκλησίαστος και άθεος τις άκουγα για πρώτη φορά. Κι όμως, πολλές φορές μετά από...

Πανικός στην Τουρκία Η Παναγία χαμογελά και προκαλεί δέος και όργιο φημών στους Τούρκους

Παναγούδα - Κελί Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου.

Άγιος Πορφύριος: «Τα ζώα σου να μην τα «χαλάσεις» ποτέ. Θα έρθουν δύσκολες μέρες..»

Δεν ήμουν καθόλου άνθρωπος θρησκευόμενος και δεν είχα καμία σχέση με την Εκκλησία. Το 1987 άκουσα σε κάποιες συζητήσεις να μιλάνε με ενθουσιασμό για έναν Γέροντα φωτισμένο, σπουδαίο και άλλα διάφορα. Από περιέργεια σκέφτηκα να πάω να τον γνωρίσω, για να έχω προσωπική γνώμη.

Όταν πήγα στο Μήλεσι, όλα μου φάνηκαν παράξενα, διότι πρώτη φορά πήγαινα σε Μοναστήρι και σε Γέροντα. Στο αρχονταρίκι είδα αρκετό κόσμο να περιμένει και έναν ιερέα. Ο ένας έλεγε ότι θα ζητήσει από τον Γέροντα να τους βοηθήσει να αποκτήσουνε παιδιά, ο άλλος έλεγε ότι θα του ζητήσει να θεραπευτεί από την τάδε ασθένεια… κτλ. Εγώ σκέφτηκα πως αυτά δεν ήταν και τόσο σημαντικά, αλλά δεν ήξερα και τι να του πω, όταν θα ερχότανε η σειρά μου.

Όταν πέρασα στο Κελλάκι, του φίλησα το χέρι και του είπα: «Γέροντα, όλοι θέλουνε να τους θεραπεύσεις τις αρρώστιες, να τους λύσεις τα προβλήματα, το ένα, το άλλο… Εγώ δεν θέλω τέτοια πράγματα, δεν θέλω να σώσω το κορμί μου, θέλω να σώσω την ψυχή μου!». Αμέσως έβγαλε μια δυνατή φωνή σαν ένα μικρό παιδί και...

Εάν θέλεις να ζήσεις τον Θεό αληθινά...

Γέροντος Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτου 

Λόγοι Ασκητικοί (Ερμηνεία στον Αββά Ησαϊα)

Εάν θέλεις να ζήσεις τον Θεό αληθινά, πρέπει να μπορέσεις να ζήσεις στη συγκεκριμένη οικογένεια στην οποία ανήκεις...

Nα μπορείς να χαίρεσαι και να ζεις αυτόν που σε βρίζει, αυτόν που σε καταριέται, αυτόν που σε κλωτσάει, αυτόν που δε σε χωνεύει, αυτόν που σε μιλάει με τον αγριότερο τρόπο, αυτόν που σε ονειδίζει, αυτόν που το μαύρο το λέει άσπρο, αυτόν που τον κάμπο τον ονομάζει βουνό...

αυτόν που παρεξηγεί το καθετί σε σένα, οφείλεις να βαστάζεις το ρήμα του πλησίον σου, γιατί ο καθένας θα σου μιλάει κατά τον πόνο του.

Όταν ανοίξει το στόμα του ο άλλος θα...

Φ. Νίτσε: Κανείς δεν μπόρεσε να βρει το δηλητήριο που θα καταστρέψει τους Έλληνες

"...οι άνθρωποι συνεχίζουν να νιώθουν ντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες." 

Κανείς δεν μπόρεσε να βρει το δηλητήριο που θα τους καταστρέψει έγραφε το 1872 ο γερμανός φιλόσοφος. 

Πιο επίκαιρος από ποτέ ο Φρειδερίκος Νίτσε. Στο πρώτο του βιβλίο

με τίτλο <<Η Γέννηση της Τραγωδίας>> (1872) και συγκεκριμένα στο κεφάλαιο 15,ο Νίτσε κάνει μία ιδιαίτερα μνεία στο ελληνικό έθνος αποδεικνύοντας ότι ο Νίτσε είναι πολύ μπροστά από την εποχή του. 

Διαβάστε το χαρακτηριστικό απόσπασμα από το βιβλίο: 

«Αποδεδειγμένα σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους Έλληνες. 

Η προσπάθεια αυτή είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότι οτιδήποτε κι αν δημιουργούσαν, φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή στη σύγκρισή του με το ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνότανε, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα. 

Έτσι ξανά και ξανά μια οργή ποτισμένη με μίσος ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού και ...

Ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ: «Φυλάξου από το πνεύμα της ακηδίας, γιατί αυτό γεννά κάθε κακό»

Ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ συμβουλεύει για την μελαγχολία και την ακηδία.

Υπάρχει λόγος να σκεφθούμε ότι το πνεύμα της ακηδίας του έκανε επίθεση στην αρχή της μοναχικής του ζωής.
«Είναι δύσκολο», λέει, «να αποφύγει αυτήν την ασθένεια κάποιος που μόλις έχει αρχίσει την μοναχική του ζωή, διότι είναι η πρώτη που του επιτίθεται. Επομένως, πριν από όλα πρέπει κανείς να φυλάγεται από αυτήν».

«Συμβαίνει μερικές φορές κάποιος που βρίσκεται σε αυτήν την κατάσταση του πνεύματος να σκέφτεται ότι θα ήταν πιο εύκολο για αυτόν να καταστραφεί ή να στερηθεί από κάθε αίσθημα και συνείδηση, παρά να παραμείνει περισσότερο σε αυτήν την ανεξήγητα βασανιστική κατάσταση του πνεύματος.

Πρέπει να προσπαθήσει κανείς να βγει από αυτήν όσο το δυνατόν συντομώτερα. Φυλάξου από το πνεύμα της ακηδίας, γιατί αυτό γεννά κάθε κακό». «Χιλιάδες πειρασμοί πηγάζουν από αυτό: ταραχή, θυμός, μομφή, γογγυσμός του ανθρώπου για την μοίρα του, ρυπαροί λογισμοί, συνεχής αλλαγή τόπου»…

Διαβάστε εδώ: Τι είναι η «ακηδία»;

…«Η ψυχή, γεμάτη από την λύπη και γινόμενη ως παράφρων και έξω από τα λογικά της, είναι ανίκανη να δεχθεί με ηρεμία μία καλή συμβουλή ή να απαντήσει ταπεινά σε ερωτήσεις που της γίνονται».

Ίσως σκεφθούμε ότι το κακό πνεύμα της μελαγχολίας (ακηδίας) επιτέθηκε ακόμα και στον Όσιο. Αλλά αυτός αμέσως και αποφασιστικά βρήκε τον τρόπο να διαφύγει από αυτό. Το πρώτο «φάρμακο» «με την βοήθεια του οποίου σύντομα βρίσκει κανείς παρηγοριά στην ψυχή του» είναι «η πραότητα της καρδιάς», όπως διδάσκει ο Άγ. Ισαάκ ο Σύρος.

Άλλη θεραπεία βρήκε στην εργασία και στους αγώνες. «Αυτή η αρρώστια θεραπεύεται με προσευχή, αποχή από την αργολογία, με εργόχειρο, ανάλογα με τη δύναμη του καθενός, με την ανάγνωση του Λόγου του Θεού και με την υπομονή∙ γιατί γεννιέται από την δειλία, την ραθυμία και την αργολογία».

Και οι δύο αυτοί τρόποι οδηγούν πάνω απ’ όλα στην απλή, αγόγγυστη εκπλήρωση της υπακοής. Εδώ υπάρχει και ταπείνωση και αγώνας. «Πάνω απ’ όλα», έλεγε ο Όσιος, «ο δόκιμος πρέπει να καταπολεμά την μελαγχολία (ακηδία) με αυστηρή και άνευ αντιρρήσεων εκπλήρωση όλων των καθηκόντων που του έχουν αναθέσει.

«Όταν οι ασχολίες σου μπουν σε πραγματική σειρά, τότε η ανία δεν θα βρει [πουθενά τόπο στην καρδιά σου. Οι άνθρωποι που έχουν πλήξη είναι εκείνοι που η ζωή τους δεν είναι σε τάξη. Και έτσι η υπακοή είναι το καλύτερο φάρμακο εναντίον αυτής της επικίνδυνης αρρώστιας». Και όλα αυτά μαζί οδηγούν στην τελευταία θεραπεία των πνευματικών ασθενειών – την απάθεια.

«Όποιος έχει νικήσει τα πάθη του έχει κατανικήσει και την θλίψη»…

Από το βιβλίο «Ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ – Πνευματική Βιογραφία» – Αρχιμανδρίτου π. Λάζαρου Μουρ, Εκδόσεις Άθως

πηγη Orthodoxianewsagency

https://www.pronews.gr/thriskeia/733278_o-agios-serafeim-toy-sarof-fylaxoy-apo-pneyma-tis-akidias-giati-ayto-genna-kathe

Γέροντας Σωφρόνιος: Γιατί μας δόθηκε αυτή η παράλογη ζωή;

Η αποκάλυψη λέγει για τον Θεό «Ο Θεός αγάπη εστίν», «Ο Θεός φως εστί και σκοτία εν Αυτώ ουκ έστιν ουδεμία» (Α’ Ιωαν.δ’ 8, α’ 5).

Πόσο δύσκολο είναι για εμάς τους ανθρώπους να το αντιληφθούμε! Δύσκολο γιατί

η ατομική μας ζωή και η ζωή του κόσμου που μας περιβάλλει μάλλον αποδεικνύει το αντίθετο.

Πραγματικά που είναι αυτό το φως της πατρικής αγάπης, αν όλοι σχεδόν σαν φτάνουν στο τέλος της ζωής τους φωνάζουν με πίκρα καρδιάς μαζί με τον Ιώβ:

«Αι ημέραι μου παρήλθον εν βρόμω, ερράγη δε τα άρθρα τής καρδίας μου, άδης μου ο οίκος…Πού ουν έτι εστίν η ελπίς;;», κι αυτό που μυστικά αλλά με δύναμη ζητούσε η καρδιά μου από τα νιάτα της «τις όψεται»; (Ιώβ ιζ’ 11-15)

Ο ίδιος ο Χριστός μας διαβεβαιώνει πως ο Θεός προνοεί στοργικά για όλη την κτίση και ότι δεν λήσμονεί ούτε ένα μικρό ...

Εάν ποθείς δόξα, να ποθείς την πραγματική

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Πως λοιπόν θα μπορέσουμε να νικήσουμε το πάθος της κενοδοξίας;

Αν στην μια δόξα αντιτάξουμε άλλη δόξα. Πολλές φορές καταφρονούμε τον υλικό πλούτο, όταν ατενίσουμε προς κάποιον άλλο πλούτο. Επίσης περιφρονούμε και την ίδια μας την ζωή, όταν αντιληφθούμε πως υπάρχει κάποια άλλη πολύ ανώτερη. Έτσι ακριβώς συμβαίνει και με την δόξα. Μπορούμε να περιφρονήσουμε εντελώς την δόξα τούτου τού κόσμου, όταν αντιληφθούμε πως υπάρχει κάποια άλλη πολύ πιο σπουδαία, η πραγματική δόξα.

Η δόξα τούτου τού κόσμου είναι άδεια και άχρηστη και διατηρεί το όνομα χωρίς περιεχόμενο. Η άλλη όμως δόξα είναι η αληθινή. Προέρχεται από τον ουρανό και έχει ως εγκωμιαστάς όχι ανθρώπους, αλλά αγγέλους και αρχαγγέλους και τον Δε­σπότη των αρχαγγέλων.

Εάν λοιπόν στραφής προς εκείνη την ομήγυρι, εάν καταλάβης τι στεφάνια υπάρχουν εκεί, εάν κοιτάξης προς τα χειρο­κροτήματα που υπάρχουν εκεί, ποτέ δεν θα μπορέσουν να σε κυριεύσουν τα εδώ ένδοξα πράγματα και ούτε όταν τα απολαμβάνης θα τα θεωρής σπουδαία ούτε όταν σου λείπουν θα τα αναζητής.

Άλλωστε και στα ανάκτορα κανείς από τους δορυφόρους τού βασιλέως δεν ...

ΔΟΥΛΟΙ ΚΥΡΙΟΝ ΧΟΡΑΡΧΗΣ ΣΤΑΝΙΤΣΑΣ

Οι προκλήσεις εκ μέρους της Αλβανίας πριν και μετά το χθεσινό μνημόσυνο του Κ. Κατσίφα και η παθητική στάση της ελληνικής πλευράς

Tα γεγονότα πρίν και μετά  το μνημόσυνο του Κατσίφα στους Βουλιαράτες, απέδειξαν για μια ακόμη φορά ότι  η  Αλβανία δεν μπορεί να θεωρείται ευρωπαικό κράτος αλλά μάλλον τριτοκοσμικό, όπου η έννοια του δικαίου ερμηνεύεται με τρόπο αυθαίρετο.

Και δεν πρόκειται για συμπεριφορά κάποιων ακραίων, που υπάρχουν άλλωστε σε όλους τους λαούς, αλλά για την επίσημη στάση των Αρχών, που δεν έχουν κανένα ενδοιασμό να εφαρμόσουν τους νόμους, κατά την δική τους αντίληψη. Δεν είναι τυχαίο, πως σύσσωμη η αλβανική αντιπολίτευση ομολογεί, πως την Αλβανία την κυβερνά η μαφία.

Κι αυτό δεν είναι ένα συμπέρασμα μόνο των αντιπολιτευομένων, επειδή τόσο η ιταλική Δικαιοσύνη, όσο και οι αμερικανικές Υπηρεσίες, έχουν προβεί σε παρόμοιες διαπιστώσεις. Όμως, η παραβατικότητα των κυβερνώντων δεν ενοχλεί τους ισχυρούς, όσο αυτοί υπηρετούν κατά τέλειο τρόπο τα συμφέροντά τους.

Εχθές, έφθασαν στο σημείο να ταλαιπωρήσουν επί δίωρο και την αδελφή του Κατσίφα, που προσερχόταν στου Βουλιαράτες για το μνημόσυνο του αδελφού της.

Δεν χρειάζεται να ειπωθεί, ποια ήταν η ταλαιπωρία, συνοδευόμενη από εκφοβιστικές απειλές, την οποία υπέστησαν οι εκατοντάδες Έλληνες, που ήθελαν να παρευρεθούν στο μνημόσυνο, αλλά ουσιαστικά δεν τους επετράπη, με σωματικό έλεγχο στους επιβάτες των αυτοκινήτων, και με οδηγίες ότι δεν πρέπει να κατευθυνθούν στους Βουλιαράτες, όπου σε μικρή απόσταση τους ανέμεναν εκατοντάδες ακραίοι Αλβανοί, φανατισμένοι από τους ινστρούχτορες ζητώντας εκδίκηση για τους Αλβανούς που… σκοτώνει η ελληνική Αστυνομία!

Και πώς να μη φανατιστούν, την στιγμή κατά την οποία ο ίδιος ο Αλβανός υπουργός Εξωτερικών, Ντ. Μπουσάτι, με θρασύτητα κατήγγειλε την Ελλάδα, ότι διενεργούνται στη χώρα μας εγκλήματα μίσους κατά των Αλβανών, αναφερόμενος στη δολοφονία 18χρονου Αλβανού στην Καβάλα, παραβλέποντας το γεγονός ότι ο δράστης ήταν… Αλβανός.

Ο βορειοηπειρωτικός Τύπος αναδεικνύει τα γεγονότα, εκφράζοντας συγχρόνως την έκπληξή του για την σιωπή του υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδας. Η ιστοσελίδα μάλιστα Himara, έχει τίτλο στο δημοσίευμά της «Ησυχία… μη ξυπνήσετε το ελληνικό ΥΠΕΞ», αφού δεν έχει αντιδράσει επίσημα στις πρακτικές εκφοβισμού εναντίον των Ελλήνων πολιτών και των Βορειοηπειρωτών.

Είναι προκλητικό και πρωτόγνωρο, ότι η αλβανική κυβέρνηση θεωρεί επικινδύνους όλους τους Έλληνες πολίτες που βρέθηκαν εχθές στα ελληνοαλβανικά σύνορα με προορισμό τους Βουλιαράτες. Ανάμεσα τους ο βουλευτής Χρηστός Νικολόπουλος, ο οποίος κρατήθηκε για αρκετές ώρες από τις αλβανικές Αρχές και ο βουλευτής Βασίλης Γιόγιακας του οποίου έχουν προσαγάγει τον προσωπικό του φρουρό, οποίος παραμένει κρατούμενος για να δικαστεί την Δευτέρα.

Οι μεθοδεύσεις των Αλβανών δεν σταμάτησαν στα σύνορα, αφού συνελήφθησαν καθοδόν από Χιμάρα προς Βουλιαράτες ο πρόεδρος της «Ομόνοια» Χιμάρας, Διονύσιος - Φρέντης Μπελέρης μαζί με αλλά στελέχη του παραρτήματος.

Ενδεικτικός της επιχείρησης φανατισμού των ακραίων στοιχείων, είναι ο τρόπος που παρουσιάζει τα γεγονότα, η αλβανική TV για το μνημόσυνο Κατσίφα: «Πολλοί Έλληνες θα έρθουν αεροπορικώς, υποστηριζόμενοι από ...

«Παιδί μου, δεν έχεις εξομολογηθεί όλες τις αμαρτίες· γι αυτό δεν ανοίγει η πόρτα»

Κάποια μοναχή πήγε στην Κηφισιά και πήρε ένα ταξί, για να ανέβει στο Μοναστήρι [στην Ιερά Μονή Άγιο Παντελεήμονα Ν. Πεντέλης]. Ο ταξιτζής, που την μετέφερε, είχε ακούσει για τον πάτερα Σίμωνα [Ιερομόναχος Σίμων Αρβανίτης] και ρώτησε την μοναχή γιατί ανεβαίνει επάνω.

Εκείνη του είπε ότι πηγαίνει, για να εξομολογηθεί. Όταν άκουσε αυτό ο ταξιτζής, την ρώτησε με έκπληξη:

– Τι αμαρτίες έχεις εσύ που είσαι μοναχή;

Εκείνη του απάντησε πως όλοι έχουμε αμαρτίες. Όταν έφτασε κοντά στο μοναστήρι, η άσφαλτος τελείωνε και άρχιζε ο χωματόδρομος, που ήταν χαλασμένος, και είπε η μοναχή να την αφήσει εκεί, αλλά ο ταξιτζής της είπε:

-Θα σε πάω μέχρι το Μοναστήρι.

Όταν έφτασαν, η μοναχή του είπε να περάσει στην κουζίνα να πάρει έναν καφέ. Μόλις τελείωσε η μοναχή την εξομολόγησή της, είπε στον ταξιτζή:

– Θέλεις να πας μέσα να πεις καμιά λέξη να ...