Ανοικτή επιστολή για το ουκρανικό ζήτημα.
σ.σ. ΑΝΑΝΕΩΜΕΝΗ ΜΕ ΤΗ ΝΕΑ ΛΙΣΤΑ ΟΝΟΜΑΤΩΝ. Η ΣΥΛΛΟΓΗ ΥΠΟΓΡΑΦΩΝ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ Παρακαλώ, είναι πολύ σημαντικό. Προωθήστε όπου μπορείτε την επιστολή που ακολουθεί και εάν συμφωνείτε με το περιεχόμενό της μπορείτε να την προσυπογράψετε.
Σεβαστοί Πατέρες, ευλογείτε! Αγαπητοί αδελφοί, χαίρετε!
Με πολύ χαρά σας κοινοποιούμε ανανεωμένη τη λίστα με τα 1634 ονόματα που συνυπογράφουν την «ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΙΕΡΑΡΧΙΑ – Σεπτέμβριος 2019» (ἔκδοση 3η – 23.9.19).
Η επιστολή εκφράζει τον πόνο και την αγωνία μας, η οποία ασφαλώς διακατέχει και τους περισσότερους Ιεράρχες μας, για την αθέτηση της εκκλησιαστικής παράδοσης και τάξης και συνακόλουθα για το διαφαινόμενο κλονισμό και διατάραξη της ενότητας της ανά την οικουμένη Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Αυτό τονίζαμε και στην αρχική δημοσίευση (9.9.19): «Όλοι παρακολουθούμε με θλίψη και αγωνία τις σοβαρές συνέπειες και τους κινδύνους για την πανορθόδοξη ενότητα από την παραχώρηση του Ουκρανικού Αυτοκεφάλου.
Επειδή αισθανόμαστε ως μέλη της Ορθοδόξου Εκκλησίας ότι δεν έχουμε την πολυτέλεια να στεκόμαστε αδιάφοροι στα μείζονα προβλήματα που έχουν ήδη τεθεί αλλά παράλληλα γνωρίζουμε ότι την κύρια ευθύνη για την επίλυση των σοβαρών αυτών ζητημάτων που αναφύονται στη ζωή της Εκκλησίας μας την έχουν οι επίσκοποι συνδιασκεπτόμενοι εν Συνόδω, κρίναμε αναγκαίο να συντάξουμε τη συνημμένη ανοικτή επιστολή που θα σταλεί στη Σεπτή Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος, εν όψει της συζητήσεως στην Ιεραρχία του Ουκρανικού ζητήματος».
Η άμεση ανταπόκριση στην πρόσκληση με τη συγκέντρωση 1005 ηλεκτρονικών, κυρίως, υπογραφών, μέσα σε μόλις μία εβδομάδα (ιδιαίτερα μεγάλος αριθμός, αν εκτιμήσουμε ότι οι πιστοί δεν είναι εξοικειωμένοι με τη διαδικασία αυτή) καθιστά σαφές το ιδιαίτερο ενδιαφέρον του εκκλησιαστικού πληρώματος για τις εξελίξεις στο συγκεκριμένο θέμα.
Παρακαλούμε, αν κρίνετε χρήσιμη και ωφέλιμη την προσπάθεια αυτή, να αναδημοσιεύσετε το παρόν μήνυμα και τη συνημμένη επιστολή σε ιστοσελίδες, ιστολόγια, έντυπα (εφημερίδες, περιοδικά) και στις δικές σας «επαφές» του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.
Γνωρίζουμε ότι ΔΥΣΤΥΧΩΣ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΛΙΓΟΣ για ένα τέτοιο εγχείρημα, αλλά γνωρίζουμε, επίσης, ότι άλλος εστί ο σπείρων τον λίγο σπόρο και άλλος ο Θερίζων τον πολύ καρπό για να τροφοδοτεί την Εκκλησία Του.
Εμείς κάνουμε το ελάχιστο που μπορούμε, αυτό που επιτάσσει η συνείδησή μας.
Έργο αποκλειστικά δικό Του είναι η σωτηρία της Εκκλησίας Του.
Ευχαριστούμε.
Την ευχή και την προσευχή σας.
Όσοι εξ υμών συμφωνείτε με το περιεχόμενο της συνημμένης επιστολής μπορείτε να την προσυπογράψετε στέλνοντας σχετικό μήνυμα στην ηλεκτρονικὴ διεύθυνση: ierarxiaoukraniko@gmail.com σημειώνοντας το ονοματεπώνυμο, την πόλη, την ιδιότητα-επάγγελμά και το email σας. [ΥΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ]
Ανοικτή επιστολή για το ουκρανικό ζήτημα.
Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος, κ.κ. Ἱερώνυμον, Ἀθήνα
Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, στὶς Ἕδρες Τους.
Μακαριώτατε,
Σεβασμιώτατοι,
Ὡς μέλη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ κατὰ πνεῦμα υἱοὶ τῆς ἐπισκοπικῆς-πατρικῆς Σας εὐθύνης αἰσθανόμαστε τὴν ἀνάγκη νὰ ἀπευθυνθοῦμε σὲ Ἐσᾶς ὡς πνευματικοὺς καὶ ἐκκλησιαστικούς μας Πατέρες καὶ νὰ ἐκφράσουμε τὴν ἀνησυχία καὶ ἀγωνία μας γιὰ τὴν ἀντικανονικὴ χορήγηση τοῦ Οὐκρανικοῦ αὐτοκεφάλου.
1. Συμμεριζόμαστε καὶ τὴ δική Σας ἀγωνία καὶ τοὺς σοβαροὺς κανονικοὺς καὶ ἐκκλησιολογικοὺς ἐνδοιασμοὺς καὶ τὶς ἐπιφυλάξεις Σας, ὅπως ἔχουν ἐκφραστεῖ ρητῶς ἢ ἀκόμα καὶ σιωπηρῶς κατὰ τὸ πνεῦμα τῆς δικῆς Σας ποιμαντικῆς διακρίσεως. Ἀντιλαμβανόμαστε καὶ τὶς πιέσεις πού, ὡς μὴ ὤφειλε, δέχεται ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος καὶ οἱ Ἀρχιερεῖς Της ἀπὸ διαφόρους ἐκκλησιαστικοὺς καὶ μὴ παράγοντες. Θέλουμε νὰ πιστεύουμε ὅτι τὰ ὑγιῆ πνευματικὰ ἀντισώματα τῶν Ἐπισκόπων μας θὰ ἀντιμετωπίσουν τὶς προσβολὲς τῶν ἀλλοτρίων.
2. Ἀσφαλῶς, τιμοῦμε καὶ σεβόμαστε τὸν Οἰκουμενικὸ Θρόνο τῆς Κωνσταντινουπόλεως ὡς ἔχοντα τὰ πρεσβεῖα τιμῆς καὶ τὴν πρωτοκαθεδρία μεταξύ τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν. Ἀδιαμφισβήτητα τά πρωτεῖα τιμῆς ὡς χορηγηθέντα ὑπὸ Οἰκουμενικῶν Συνόδων παραμένουν ἀδιάπτωτα ἐσαεί.
3. Τὰ πρεσβεῖα τιμῆς τῆς Κωνσταντινουπόλεως ὑφίστανται καὶ ἀσκοῦνται ἀποκλειστικὰ στὰ πλαίσια τοῦ ἁγιοπνευματικοῦ συνοδικοῦ-ἱεραρχικοῦ συστήματος τῆς κοινωνίας τῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καὶ ὄχι ἔξω καὶ πάνω ἀπὸ αὐτό: Συνίστανται κυρίως στὸν συντονισμὸ τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν σὲ κρίσιμα θέματα διορθοδόξου ἐνδιαφέροντος, στὴν προεδρία τῶν διορθοδόξων καὶ πανορθοδόξων συναντήσεων καὶ Συνόδων καὶ στὴν ἔκφραση καὶ ὑλοποίηση τῶν ἀποφάσεων ποὺ ἔχουν ληφθεῖ μετὰ ἀπὸ πανορθόδοξη διαβούλευση.
4. Ἡ ὑπερόριος ἐπέμβαση-εἰσπήδηση ἀκόμα καὶ γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση σοβαροῦ προβλήματος σὲ ξένη δικαιοδοσία χωρὶς τὴ σύμφωνη γνώμη, πολλῷ δὲ μᾶλλον ἀντίθετα στὴν ὁμοφωνία, τῶν ἄλλων τοπικῶν Ἐκκλησιῶν δὲν μπορεῖ νὰ θεμελιωθεῖ στὴν Ὀρθόδοξη ἑρμηνεία τῶν πρεσβείων τιμῆς, ἀλλὰ ἀποτελεῖ ἀλλοίωση καὶ παρερμηνεία τους. Τυχὸν ἀπόπειρα ἐπιβολῆς τέτοιας ἑρμηνείας θὰ ἔχει, δυστυχῶς, σοβαρότατες ἐκκλησιολογικὲς συνέπειες μὲ ἄμεσο ἀποτέλεσμα τὴν ἀπώλεια τῆς τιμητικῆς προκαθεδρίας. Τὸ παράδειγμα τῆς περιάκουστης Πρεσβυτέρας Ρώμης τῆς ἐχούσης τὴν πρωτοκαθεδρία στὴν ἀρχαία Ἐκκλησία καταδεικνύει τὴ σοβαρότητα τοῦ ζητήματος αὐτοῦ. Ἡ παρερμηνεία καὶ ἡ ἀπόπειρα μετατροπῆς τῶν πρεσβείων τιμῆς σὲ πρωτεῖο ἐξουσίας ἀλλοιώνει τὴν Ὀρθόδοξη ἐκκλησιολογία καὶ τὴν ὁδηγεῖ σὲ παπισμὸ μὲ ὀλέθριες συνέπειες.
5. Ὡς Ἕλληνες στὴν καταγωγὴ τιμοῦμε καὶ σεβόμαστε τὸ Πατριαρχεῖο τοῦ Γένους, ὅταν αὐτὸ ἀληθεύει ἐν ἀγάπῃ. Θλιβόμαστε, διότι σήμερα Τὸ βλέπουμε, λόγῳ τῆς λανθασμένης ἐπιλογῆς τῆς Ἡγεσίας Του, νὰ κινδυνεύει νά βρεθεῖ ἀπομονωμένο καί νά ἀπωλέσει τὸ συντονιστικό Του ρόλο στὶς διορθόδοξες σχέσεις καὶ τὴν ἔκφραση καὶ ὑλοποίηση τῆς βούλησης τῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν. Ἡ περαιτέρω ἐπιμονὴ στὶς λανθασμένες ἐπιλογὲς μόνο δυσμενέστερες συνέπειες θὰ ἔχει γιὰ τὸν Θρόνο.
6. Τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ἔχει τὸ δικαίωμα τῆς ἐκχωρήσεως αὐτοκεφαλίας καὶ ἡ Ἐκκλησία κάθε ἔθνους ἔχει τὸ δικαίωμα ἀνυψώσεως σὲ Αὐτοκέφαλη, μόνο ὑπὸ σαφεῖς καὶ αὐστηρὲς προϋποθέσεις τὶς ὁποῖες ἔχει θέσει ἡ ἐκκλησιαστικὴ Παράδοση καὶ εἶναι συνεπεῖς μὲ τὴν Ὀρθόδοξη ἐκκλησιολογία καὶ τὴν κανονικὴ Τάξη, οἱ ὁποῖες δὲν τηρήθηκαν στὴν παροῦσα περίπτωση.
7. Δὲν μποροῦμε νὰ συμμεριστοῦμε τὴν ἄποψη ποὺ διατυπώθηκε ὅτι ἡ τυχὸν ἄρνηση ἀποδοχῆς τῆς Αὐτοκεφαλίας στὴν Οὐκρανία θέτει ὑπὸ ἀμφισβήτηση τὰ αὐτοκέφαλα τοῦ 19ου καὶ 20ου αἰ. Δὲν ἔχει καμία κανονικὴ ἢ ἱστορικὴ θεμελίωση ὁ ἰσχυρισμὸς αὐτός. Δὲν ὑπάρχει ἡ παραμικρὴ συγγένεια τοῦ οὐκρανικοῦ αὐτοκεφάλου μὲ τὰ λοιπὰ κανονικὰ Αὐτοκέφαλα ἄλλων Ἐκκλησιῶν, καθ’ὅτι:
α. Δὲν ζήτησε τὴν αὐτοκεφαλία ἡ ἀναγνωρισμένη ἀπὸ ὅλες τὶς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες ἀκόμα καὶ ἀπὸ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο Αὐτόνομη Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας ὑπὸ τὸν Μητροπολίτη Ὀνούφριο, μὲ τοὺς 90 ἐπισκόπους, τὶς 12.000 ἐνορίες, τὰ 250 Μοναστήρια, τοὺς 5.000 μοναχοὺς καί μοναχές καὶ τὰ ἑκατομμύρια τῶν πιστῶν. Ἡ κανονικὴ Ἐκκλησία, ὡς εἶχε κάθε δικαίωμα, δὲν ζήτησε καὶ δὲν ἀποδέχθηκε τὴν αὐτοκεφαλία. Εἶναι δυνατὸν νὰ ...