ΜΑΝΑ ΗΡΕΜΗΣΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΟΝΑΩ ΠΙΑ (ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΑΠΑΣ)


H θρυλική Μάνα του Στρατιώτη (Αντιναυάρχου ε.α. Δρα Στυλιανού Πολίτη)






Καλλιόπη Λύκα
η θρυλική Μάνα του Στρατιώτη
Σύνοψη
Η Καλλιόπη Λύκα που ονομάσθηκε από το Βασιλιά Γεώργιο «Μάνα του Στρατιώτη» υπήρξε το πρότυπο της σύγχρονης Ελληνίδας. Σύζυγος ήρωα, μητέρα ήρωα, στοργική νοσοκόμα στο πλευρό του τραυματία και λέαινα στη μάχη! Σε ολόκληρη τη ζωή της συμμετείχε ενεργά σε όλους τους Εθνικούς Αγώνες και προσέφερε ανεκτίμητες υπηρεσίες απόλυτα αφοσιωμένη στο Ιερό Καθήκον. Το Ελληνικό Κράτος δυστυχώς όχι μόνο δεν τίμησε όπως θα έπρεπε την προσφορά της αλλά της αρνήθηκε ακόμα και την νοσοκομειακή φροντίδα στο στρατιωτικό νοσοκομείο όταν αυτή τη χρειάσθηκε.
*******
Ψηλή με ωραίο παράστημα, παρά την προχωρημένη ηλικία της και με την καλοσιδερωμένη της στολή γεμάτη παράσημα και μετάλλια, πάντα χαμογελαστή μιλούσε με ενθουσιασμό για την Πατρίδα. Έτσι θυμάμαι μικρό παιδάκι τότε στα Γιάννενα τη θρυλική Μάνα του Στρατιώτου. Αγαπούσε όλο τον κόσμο αλλά ειδικά το Στρατό. Κυριολεκτικά το λάτρευε και...

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ - Η μητρική αγάπη όλα τα καλύπτει...

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ



- Γέροντα, πώς μπορεί να βάλη κανείς όλον τον κόσμο μέσα στην καρδιά του;
- Πώς μπορεί να αγκαλιάση όλον τον κόσμο, όταν τά χέρια του είναι μικρά;... Για να βάλη κανείς όλον τον κόσμο στην καρδιά του, πρέπει να πλατύνη την καρδιά του.

- Πώς θα γίνη αυτό, Γέροντα;
- Με την αγάπη. Αλλά κι αυτό δεν φθάνει. Χρειάζεται μητρική αγάπη. Η μάνα αγαπάει τα παιδιά της περισσότερο από τον εαυτό της. Αυτήν την αγάπη αν αποκτήση κανείς, αγαπάει όχι μόνον όσους τον αγαπούν αλλά και εκείνους που τον βλάπτουν, γιατί, όπως η μάνα όλα τα...

Οι άγιες Μητέρες των 3 Ιεραρχών (εορτή 30 Ιανουαρίου ή 3-9 Φεβρ.)




Κόνιτσα 02/02/2015         (από την Μαρία Π. Σκαβάρα, θεολόγο, δρα φιλολογίας)
Πρότυπα μεγάλα και φωτεινά ευσεβέστατης μητέρας υπήρξαν οι άγιες μητέρες των Τριών Ιεραρχών, τους οποίους εορτάζουμε στις 30 Ιανουαρίου. Με την χριστιανική διαπαιδαγώγηση, την εκούσια θυσία και τις προσευχές τους, οδήγησαν τις οικογένειές τους στο Χριστό, τον Ήλιο της Δικαιοσύνης και της Αλήθειας και χάρισαν στην Ορθοδοξία τους τρεις «Φωστήρες της τρισηλίου θεότητος», που έγιναν Μεγάλοι Ευεργέτες της ανθρωπότητος. Ο Μέγας Βασίλειος, ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος έζησαν στον 4ο μ.Χ. αιώνα, αλλά η διδασκαλία τους ήταν οικουμενική και διαχρονική. Αφορούσε μία εποχή κοσμοϊστορικών αλλαγών, γι’ αυτό και ο αιώνας τους ονομάστηκε χρυσός αιώνας της Εκκλησίας. Οι Μεγάλοι αυτοί άγιοι και θεοφώτιστοι Πατέρες διέσωσαν αξίες με πανανθρώπινο περιεχόμενο και χάρισαν στον κόσμο όχι μόνον το «εὖ ζῆν» με τις επιστήμες τους, αλλά το «αἰωνίως εὖ ζῆν», αφού έδωσαν στη ζωή μεταφυσική πνοή και άνοιξαν τον δρόμο προς την αιωνιότητα.
Ωστόσο, το μυστικό του μεγαλείου των Τριών Ιεραρχών βρίσκεται στις τρεις ευσεβείς και άγιες Μητέρες τους, οι οποίες επιμελήθηκαν τη διαπαιδαγώγησή τους. Η Εμμέλεια, η Νόνα και η Ανθούσα! Μητέρες πολύτεκνες και καλλίτεκνες! Ηρωίδες Μητέρες της αγιοπνευματικής ζωής, της προσευχής, της αγάπης και...

Αποκάλυψη Αγάπης ! [ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΌ ]


Ποιο παιδί σου αγαπάς πιο πολύ;

Ορθοδοξία, γεωστρατηγική και ιστορία. Η μεγάλη Αγία Τουρκικής καταγωγής, του Χριστιανισμού.



Ο θεός έδωσε στις γυναίκες, την επίπονη και δύσκολη αποστολή να γεννούν, να τρέφουν, να μεγαλώνουν, να αγαπούν, να εκπαιδεύουν τα παιδιά, να τα προστατεύουν, να δημιουργούν σωστούς Έλληνες Χριστιανούς, χρήσιμους πολίτες, στην κοινωνία και στο έθνος.
Είναι εθνική ανάγκη να δημιουργηθούν οι νέες γνήσιες Ελληνίδες. Η ηθική ζωή, και η Ελληνική παιδεία είναι τα διαχρονικά-μοναδικά μέσα για να έχουμε αρχικά δικαίωμα στην εθνική επιβίωση, και λίγο αργότερα να έχουμε δικαίωμα στην ελευθερία. Η Αγία Ειρήνη έζησε τον 12ο αιώνα μ.Χ. και ήταν ωραία και ενάρετη. Η Αγια Αυγούστα έγινε σύζυγος και Ελληνίδα Χριστιανή, στα πλαίσια της εθνικής επιβιώσεως -εξωτερικής πολιτικής, της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Αρκετοί Έλληνες αυτοκράτορες της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, παντρευόταν αλλοδαπές, για να έχουμε συμμάχους, είτε να να μειώσουμε τους αμέτρητους εχθρικούς λαούς, που πολεμούσαν, όλους εκείνους τους αιώνες, το Ρωμαικό κράτος. Η Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, μέχρι και σήμερα είναι το μοναδικό, κρατικό μόρφωμα, στον κόσμο, πού δέχτηκε επί αιώνες, τόσες πολλές επιθέσεις, από τόσους πολλούς διαφορετικούς λαούς.
Η αυτοκράτειρα ήταν Ουγγρικής καταγωγής, δηλαδή ήταν Τουρκάλα, και μαζί με τον Τούρκο Δομέστικο των σχολών (αρχιστράτηγος), τον Αξούχ, αποτελούν τα μεγαλύτερα παραδείγματα μεταστροφής και αφοσιώσεως. Η Αγία ήταν πάρα πολύ μελαμψή. Ενδεικτικό ήταν ότι οι ρατσιστές-φασίστες, Γερμανοί, εκείνη την εποχή, σατίριζαν στα θεατρικά τους δρώμενα, τον γιο της και αυτοκράτορα, τον Μανουήλ Α Κομνηνό, διότι είχε πολύ σκούρα επιδερμίδα.
Η βασίλισσα Ειρήνη, με πολύ αγάπη, έδινε μεγάλη οικονομική βοήθεια, σε όλους τους φτωχούς. Η ίδια η Ειρήνη πήγαινε ολομόναχη, σε φτωχικές καλύβες, και σε αδύναμους Έλληνες για να δώσει χρήματα και για να προσφέρει ηθική υποστήριξη, με βάση τις διδασκαλίες του κυρίου Ημών Ιησού Χριστού.
ΟΙ ΠΡΑΞΕΙΣ ΚΑΝΟΥΝ ΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ.
Επίσης έκτισε γηροκομεία και ξενώνες, και άφησε σε αυτά τα ιδρύματα, μεγάλα χρηματικά ποσά, για την ασφαλή και άνετη συντήρηση τους. Στην συνέχεια του βίου της, η Ειρήνη δοκίμασε μεγάλες θλίψεις.
Ο άντρας της ο Αυτοκράτορας Ιωάννης ο Β Κομνηνός, σε μια εκστρατεία του, στην Συριία το 1143 μ.Χ., πέθανε. Αργότερα το ίδιο συνέβη και με δύο από τα οκτώ παιδιά της.
Η βασίλισσα Ειρήνη, βρήκε ανακούφιση στις θλίψεις, πού βίωσε, μέσα από την μοναχική ζωή. Με την συγκατάθεση του βασιλιά και γιου της Μανουήλ του Α, αποσύρθηκε στην Ιερά Μονή Παντοκράτορος, όπου και έγινε μοναχή με το όνομα Ξένη.
Η Αυτοκράτειρα Ειρήνη, όπως και όλοι οι πρόγονοί μας οι οποίοι έκαναν, ελεημοσύνες, δεν προσέβαλαν ποτέ και...

- Ἄνοιξε, πάτερ, αὐτή τήν πόρτα καί μπές. Εἶναι ὁ γυιός μου, κατάκοιτος. Ἑτοιμοθάνατος. Σέ περιμένει. Ἐγώ περιμένω ἀπ’ ἔξω...

Η εικόνα ίσως περιέχει: 1 άτομο

Γράφει ὁ περίφημος ρῶσσος ἱερέας, π. Δημήτριος Ντοῦτκο:
Μιά ἡμέρα, ἦλθε μιά γριούλα στό σπίτι μου καί μοῦ εἶπε:


-Ἔλα πάτερ, ὁ γυιός μου πεθαίνει. Νά τόν ἐξομολογήσεις, νά
 κοινωνήσει. Νά μήν φύγει ἔτσι.

Ἑτοιμάστηκε καί πῆγαν.
Ἔφτασαν στό σπίτι, ἄνοιξε ἡ γριά, μπῆκαν μέσα καί τοῦ λέει:

-Ἄνοιξε αὐτή τήν πόρτα καί μπές. Εἶναι ὁ γυιός μου, κατάκοιτος. Ἑτοιμοθάνατος. Σέ περιμένει. Ἐγώ περιμένω ἀπ’ ἔξω.


Ἀνοίγει ὁ παπάς τήν πόρτα, μπαίνει μέσα, ἀλλά νά· πετιέται ὅσο
 ἦταν δυνατό νά πεταχθεῖ ὁ ἑτοιμοθάνατος ἐπάνω καί ρωτᾶ 
ἀγριεμένος:

-Ποιός εἶναι;
-Ἐγώ.
-Ποιός εἶσαι σύ;
-Ὁ παπάς εἶμαι.
-Ὁ παπάς; Τί θέλει ὁ παπάς στό σπίτι μου; Καί ἄρχισε τίς
 βλαστήμιες.
-Συγγνώμη, τοῦ λέει. Δέν ἦλθα μόνος μου. Μέ φώναξες.
-Ἐγώ;

-Δέν ξέρω ἄν ἐσύ. Μιά γριούλα μέ ἔφερε ἐδῶ. Ἕνας δικός σου
 ἄνθρωπος μ’ ἔφερε. Ποῦ τὄξερα ἐγώ;
-Ποιός ἄνθρωπος ἦταν αὐτός, πού σέ ἔφερε ἐδῶ;
Κοιτάζει ὁ παπάς, πάνω ἀπό...

Το στόμα έλεγε την προσευχή και ο νους μετρούσε τόκους, συμβόλαια,χωράφια..


19 Ιου 2012

Χωρίς Σχόλια

     25254_112232772125878_100000174666109_282882_982104_n.jpg
            Γιατί έρχονται πολλοί στην εκκλησία, επαναλαμβάνουν μηχανικά ψαλμούς και ευχές, και φεύγουν, δίχως να ξέρουν τι είπαν. Τα χείλη κινούνται, αλλά τ' αυτιά δεν ακούνε. Εσύ δεν ακούς την προσευχή σου, και θέλεις να σε εισακούσει ο Θεός; Γονάτισα, λες· αλλά ο νους σου πετούσε μακριά. Το σώμα σου ήταν μέσα στην εκκλησία και η ψυχή σου έξω. Το στόμα έλεγε την προσευχή και ο νους μετρούσε τόκους, συμβόλαια, συναλλαγές, χωράφια, κτήματα, συναναστροφές με φίλους. Κι όλα αυτά συμβαίνουν, γιατί ο διάβολος είναι πονηρός· ξέρει πως την ώρα της προσευχής κερδίζουμε πολλά, γι' αυτό τότε επιτίθεται με μεγαλύτερη σφοδρότητα. Άλλες φορές είμαστε ξαπλωμένοι στο κρεβάτι, και τίποτα δεν σκεφτόμαστε· ήρθαμε όμως στην εκκλησία να προσευχηθούμε, και ο διάβολος μας έβαλε ένα σωρό λογισμούς, ώστε καθόλου να μην ωφεληθούμε.
            Αν, αλήθεια, ...

Οι Τρεις Ιεράρχες : ΟΙ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟΙ !

3_IERARX_02
Οι Τρεις Ιεράρχες πρώτευσαν σε όλους τους τομείς της πνευματικής ζωής. Κατέκτησαν με τον προσωπικό τους αγώνα
και την βοήθεια της θείας Χάριτος τις κορυφές της αγιότητος και καλούσαν τους πιστούς να ανεβαίνουν στις ωραίες πνευματικές αναβάσεις.
Άσκησαν στον ύψιστο βαθμό την φιλανθρωπία και ανακούφισαν τον πόνο χιλιάδων αναξιοπαθούντων.
Δίδασκαν καθημερινά τους πιστούς αναλύοντάς τους τις θεόπνευστες αλήθειες της Πίστεώς μας και διαφωτίζοντάς τους για τα μεγάλα θέματα, που απασχολούν την ψυχή κάθε ανθρώπου.
Καθόρισαν συστηματικά την λειτουργική ζωή της Εκκλησίας, για να μπορούν να λατρεύουν οι πιστοί θεάρεστα τον Κύριο.
Συνέγραψαν θαυμάσια συγγράμματα, τα οποία ξεπέρασαν τη φθορά του χρόνου και ισχύουν και για τις μέρες μας. Ο εθνικός μας ιστορικός Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος γράφει ότι με τα συγγράματά τους οι Τρεις Ιεράρχαι «απετελέσαν εποχήν λόγου νέαν, μεγάλην και ένδοξον διά το ανθρώπινον γένος» (Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τόμ. 2ος, μέρος Β’ σελ. 1, 6).
Πολύ εύστοχα ελέχθη γι’ αυτούς ότι ήταν «εύγλωττοι κατά τον λόγον, ευγλωττότεροι κατά τον βίον, ευγλωττότατοι κατά τον θάνατον».
Βασικό στοιχείο της αγιότητος και των τριών είναι ότι ήταν ασυμβίβαστοι με το κακό, την αμαρτία και την αίρεση. Δεν γνώριζαν τη γλώσσα των συμβιβασμών και της διπλωματίας.
Προτιμούσαν να χάσουν τη θέση τους και αυτή τη ζωή τους, παρά να συμβιβαστούν σε θέματα αρχών και πίστεως. Δε σκέφτηκαν ποτέ εάν αντίπαλοί τους ήσαν αυτοκράτορες ή σοφοί διάφοροι ή ισχυροί κατά κόσμον. Έμειναν ακλόνητοι στην ορθή πίστη και ζωή αψηφώντας τις συνέπειες.
Εμείς, έπαρχε Μόδεστε, είπε στον απεσταλμένο του αρειανού αυτοκράτορα Ουάλη ο Μ. Βασίλειος, είμαστε ήρεμοι και πράοι άνθρωποι και υποχωρούμε όταν πρόκειται για προσωπικά μας θέματα. Όταν όμως πρόκειται για την πίστη μας στον Θεό, «ταν Θεός τό κινδυνευόμενον» δεν υπολογίζουμε τίποτε, αγωνιζόμαστε μέχρι θανάτου, χωρίς να φοβόμαστε οποιοδήποτε βασανιστήριο. «κουέτω τατα καί βασιλεύς». Να τα πεις και να τ’ ακούσει αυτά κι ο βασιλιάς (PG 36, 561)...

Η αγωγή των παιδιών κατά τον Ιωαννη τον Χρυσοστομο



iΣτή διδασκαλία τοῦ Χρυσορρήμονος γιά παιδαγωγικά θέματα, πρωτεύοντα καί κεντρικότατο ἂξονα συνιστᾶ ἀσφαλῶς ἡ χριστιανική ἀγωγή, τῆς ὁποίας τήν ἀναγκαιότητα, τούς σκοπούς, τό περιεχόμενο καί τούς καρπούς φωτίζουν ἀποσπάσματα λόγων, πού παρουσιάζονται παρακάτω.

«Θέλεις νά εἶναι πειθαρχικός ὁ γιός σου; Ἀπό τήν ἀρχή νά τόν ἀνατρέφεις μέ παιδαγωγία καί συμβουλή σύμφωνη μέ τό θέλημα τοῦ Κυρίου».

«Τέτοια λοιπόν ἂς προετοιμάζουμε τά παιδιά μας, ὣστε νά μποροῦν νά ἀντέχουν σ’ ὃλες τίς δοκιμασίες τοῦ βίου καί νά μήν ἐκπλήσσονται γιά τά δυσάρεστα πού ἒρχονται».
ioannis xrisostomos
«Γιατί αὐτή ἡ πείνα ἡ πνευματική εἶναι φοβερότερη ἀπό τήν σωματική πείνα, ἀφοῦ καί καταλήγει σέ χειρότερο θάνατο καί γι’ αὐτό πρέπει στό σημεῖο αὐτό νά δείχνουμε περισσότερο ζῆλο. Αὐτή εἶναι ἡ ἂριστη φροντίδα τῶν πατέρων, αὐτή εἶναι ἡ γνήσια κηδεμονία τῶν γονέων».

«Μήν προσπαθεῖς νά τό κάμεις (τό παιδί) ρήτορα, ἀλλά παιδαγώγησέ το νά φιλοσοφεῖ. Μήν ἀκονίζεις τή γλώσσα του, ἀλλά καθάρισε τήν ψυχή του. Δέν τά λέγω αὐτά γιά νά σέ ἐμποδίσω νά μορφώσεις τό παιδί σου, ἀλλά γιά νά σέ ἐμποδίσω νά προσέχεις μόνο τά κοσμικά χαρίσματα».

«Γι’ αὐτό εἶναι καλύτερα νά...

Ο Γέροντας που προσπαθούσε να θυμώσει και δεν μπορούσε και άλλες συναρπαστικές ιστορίες


Στιγμὲς ἀπὸ τὴ ζωὴ καὶ τὸ ἔργο τῶν Tριῶν Ἱεραρχῶν (βίντεο)




Ο Θεός δεν είναι υπόθεση μερικών στιγμών του εικοσιτετραώρου…


Ο Θεός δεν είναι υπόθεση μερικών στιγμών του εικοσιτετραώρου. Είναι υπόθεση όλης της ημέρας, ή μνήμη του πρέπει να είναι συνεχής, ή σκέψη ότι ή σκέπη του μας συνοδεύει παντού καί πάντοτε.
‘Ολη ή ήμερα μας πρέπει να είναι προετοιμασία για τίς κορυφαίες αυτές ιερές ώρες του εναγκαλισμού μας με τον Θεό. Καί οι ώρες της προσευχής αφετηρία δυνάμεων για τίς ώρες πού θ’ ακολουθήσουν στον αγώνα μας προς συνάντηση των άλλων, των πειρασμών καί των θλίψεων, των ευχάριστων καί των δυσάρεστων.
Το Ωρολόγιο, το Ψαλτήριο, τα Μηναία, το Τριώδιο, το Πεντηκοστάριο, ή Παρακλητική δεν είναι βιβλία μόνο για τ’ αναλόγια των εκκλησιών αλλά καί για το ταμείο των οικείων μας. Είναι εργαλεία τα βιβλία αυτά. Είναι ωραίο κανείς ν’ αγαπήσει την καθημερινή συντροφιά τους, έστω κι ένα μικρό ‘Ορθρο να κάνει, μερικούς ύμνους του Εσπερινού να πει ή το Απόδειπνο καί τους Χαιρετισμούς της Παναγίας, πού πολύ την χαροποιούν καί περισσότερο μας χαροποιεί εκείνη.
Επανερχόμενοι στο προπαρασκευαστικό σημείο τής προσευχής, στη μελέτη, ας τονίσουμε αυτό πού λέει ά Μέγας Αθανάσιος στο σπουδαίο περί Παρθενίας έργο του· «τον αφιερωμένο στον Θεό πιστό πρέπει να τον βρίσκει ό ήλιος με το βιβλίο στο χέρι».
Άλλα καί γιάτίς άλλες ώρες της ημέρας καί ...

Πολύτιμες διδαχές του οσ. Παϊσίου για τη ζωή μέσα στον κόσμο



– Γέροντα, σήμερα πολλοί νέοι άνθρωποι δεν θέλουν να κάνουν παιδιά γιατί σκέφτονται σε τί είδους κόσμο θα φέρουν το παιδί τους.
Μόλυνση από τα χημικά από τα πυρηνικά, ζωή γεμάτη άγχος, άγρια κοινωνία, πόλεμοι…
Αν είμαστε κιόλας στον καιρό του Αντίχριστου, σκέφτομαι και εγώ, μήπως δεν αξίζει κανείς να παντρεύεται και να κάνει παιδιά.— Όχι, Θανάση, δεν είναι έτσι!… Οι χριστιανοί στον καιρό των διωγμών δεν παντρεύονταν; δεν κάναν παιδιά; Και παντρευόντουσαν και παιδιά κάναν! Είχαν την ελπίδα τους στηριγμένη στον Χριστό… όχι στους ανθρώπους...

Είναι ολιγοπιστία αυτός ο λογισμός. Ο Θεός σε μια στιγμή μπορεί να τα διορθώσει όλα. Να σβήσει όλα τα στραβά. Κάνουν οι άνθρωποι σχέδια… έχει και ο Θεός τα δικά Του.

Νάξερες πόσες φορές τύλιξε ο διάβολος τη γη με την ουρά του για να την καταστρέψει… Δεν τον αφήνει ο Θεός… του χαλάει τα σχέδια· και το κακό που πάει να κάνει ο διάβολος, ο Θεός το αξιοποιεί και βγάζει μεγάλο καλό. Μήν ανησυχείς!
— Γέροντα, μέχρι που φτάνει η υποχρέωση που εχει ένας γονιός για τα παιδιά του; Να τα αφήσει κάτι, σκέφτεται. Πόσο κάτι; Ένα, δύο,… τρία σπίτια;
— Ένας γνωστός μου εργοστασιάρχης που είχε πολλά χρήματα, πολυκατοικίες κ.λ.π. τι έκανε; Τα σπούδασε τα παιδιά του, τελείωσαν πανεπιστήμιο, κάναν και μεταπτυχιακά, και τους άφησε από ένα διαμέρισμα. Τα υπόλοιπα τάδωσε στους εργάτες του και σ’ άλλους πούχαν ανάγκη.
Πρώτα απ’ όλα να τους δώσει κανείς καλή, χριστιανική ανατροφή. Αυτό είναι το σπουδαιότερο εφόδιο για τη ζωή τους. Μετά να τα σπουδάσει να μάθουν λίγα γράμματα. Αν θέλουν να προχωρήσουν πανεπιστήμιο, μεταπτυχιακά, να τα βοηθήσει ή να μάθουν μία τέχνη. Να τα βοηθήσει δηλαδή να βγάζουν το ψωμί τους. Ε! μετά αν έχει την δυνατότητα να τους αφήσει και κάτι… κανένα οικόπεδο, κανένα σπίτι. Νάχουν κι αυτά μια φωλιά!
Είναι και μερικοί γονείς που αδιαφορούν για τα παιδιά τους και τα τρώνε όλα… δεν αφήνουν τίποτα για τα παιδιά τους! Μερικοί μάλιστα αφήνουν μόνο χρέη!… Αυτό είναι πολύ άσχημο.
Όταν ήρθαν οι πρόσφυγες, το 1924, από την Μικρασία, ο πρόεδρος του χωριού κοιτούσε να τους βολέψει όλους. Αυτός να πάρει αυτό το χωράφι, ο άλλος εκείνο το κτήμα κ.λ.π. Τον εαυτό του τον άφησε τελευταίο… δεν τον υπολόγισε.
Όταν μεγάλωσαν τα παιδιά του, του παραπονέθηκαν: — «Καλά όλους τους βόλεψες… Εμάς δεν μας σκέφτηκες;…» και είχαν δίκιο τα παιδιά… Άλλο νάναι κανείς μόνος του… Αν έχει κανείς οικογένεια πρέπει να σκέφτεται πρώτα την οικογένειά του και μετά τους άλλους που έχουν και αυτοί τους δικούς τους να τους σκεφτούν.
***
Στην κατοχή είχε μείνει στην γειτονιά ένα ορφανό. Κανείς δεν το έπαιρνε σπίτι του. Σκεφτόντουσαν διάφορα πράγματα. Κατοχή είναι… τα βολεύω δύσκολα… πως θα το ταΐσω… κ.λ.π.
Ένας πολύτεκνος, είχε δέκα παιδιά, ήταν και φτωχός, μόλις το είδε το κακόμοιρο, το λυπήθηκε!! Το φώναξε σπίτι του και τόχωσε κάτω από τις κουβέρτες μαζί με τ’ άλλα. — «Δέκα έχω… και ένα αυτό ένδεκα!!» σκέφτηκε «έχει ο Θεός»…
Γέλασε ο γέροντας χαρούμενος και ευτυχισμένος και συνέχισε.
— Βλέπεις ο πολύτεκνος είχε πλούσια καρδιά… κι ας ήταν φτωχός… γι’ αυτό είχε και πλούσια την βοήθεια του Θεού.
***
— Γέροντα, είναι μερικά ζευγάρια που ενώ θέλουν, δεν μπορούν να κάνουν παιδιά. Γιατί συμβαίνει αυτό;
— Για να βολεύεται και κανένα ορφανό. Κάποιοι μόλις πήραν ένα ορφανό… τους έδωσε και ο Θεός ένα δικό τους μετά!
***
Όταν γυρίζει κανείς από την δουλειά και είναι νευριασμένος η αγχωμένος καλύτερα είναι να πάει μια βόλτα σ’ ένα πάρκο για είκοσι λεπτά και να γυρίσει στο σπίτι του ήρεμος και με χαμόγελο, και ας πάει καθυστερημένος.
***
Μια φορά ήρθε εδώ ένας πολύ στεναχωρημένος. Δεν τα πήγαινε καλά με την γυναίκα του. Τόσο δεν ήθελε να δεί ο ένας τον άλλο, που ούτε στο τραπέζι κάθονταν μαζί να φάνε. Αφού τα παιδάκια τους, είχαν τέσσερα, έψαχναν τις τσέπες τους, μήπως έφερε τίποτα από έξω η μάννα για να φάνε.
Δηλαδή πήγαιναν για χωρισμό. Πήγαινε αυτός και στους πνευματικούς και του έλεγαν: «Υπομονή, μεγάλο σταυρό σηκώνεις». Εμένα δεν μου άρεζε αυτό.
— Για βάστα, του λέω, όταν παντρευτήκατε, αγαπιόσασταν;
— Ναι! Πολύ! Τη λάτρευα περισσότερο και από το Θεό, μου λέει.
(Άκου να δεις! Περισσότερο από το Θεό! Μου έκανε άσχημη εντύπωση).
— Εγώ, μου λέει, όταν ήταν να παντρευτώ ζήτησα από τον Θεό, να είναι όμορφη, να είναι πλούσια, να είναι και μορφωμένη. Πράγματι μου τα έδωσε ο Θεός.
Έτσι μου είπε! Και ήταν αυτός όλη την ώρα με το sex! τόσο πολύ κόντευε να χάσει την ψυχή του! Κινδύνευε! Πήρε λοιπόν και ο Θεός τη Χάρη Του από τη γυναίκα του για να τον σώσει.
Του λέω:
— Τι μεγάλο σταυρό σηκώνεις κ.λ.π.; Εσύ είσαι φταίχτης! Για τα πάθη δουλεύεις και...

Γιατί τα αδέλφια μας κάνουν καλύτερους;



 Τα αδέλφια μας βελτιώνουν καθημερινά με περισσότερους τρόπους από όσους συνειδητοποιείτε.
Γιατί τα αδέλφια μας κάνουν καλύτερους; | vita.gr
Αν και ορισμένες φορές νομίζετε ότι μεγαλώνετε, αντί για αδέλφια, ορκισμένους εχθρούς δεν χρειάζεται να ανησυχείτε μιας και οι καθημερινοί, ακόμα, τσακωμοί δεν σημαίνουν απαραίτητα ότι τα παιδιά σας δεν είναι δεμένα συναισθηματικά. Μάλιστα, ο αδελφικός ανταγωνισμός είναι απόλυτα φυσιολογικό φαινόμενο, καθώς οι διαφωνίες τυχαίνουν συχνά και σε πολλούς ανθρώπους ενώ λειτουργούν και ως σημαντικές ευκαιρίες, ώστε τα παιδιά να μάθουν καλύτερα το ένα το άλλο, αλλά και τον εαυτό τους.

Τα αδέρφια μας κάνουν καλύτερους

Η ενίσχυση του αδελφικού δεσμού ανάμεσα στα παιδιά σας, μπορεί να τα ωθήσει προς την σωστή κατεύθυνση, μεγαλώνοντας δηλαδή να διαμορφώσουν μια στενή φιλική σχέση, εκτός από συγγενική. Παρόλο που τα αδέρφια διαμαρτύρονται και...

"Εσύ κυρά Μαριώ, είσαι αθεόφοβη, δεν έχεις καθόλου φόβον Θεού! Γιατί τα χέρια σου είναι ματωμένα..." (Άγιος Γεώργιος Καρσλίδης)

(Όσο σκληρά κι αν φαίνονται ή ακούγονται...
Δεν γίνεται πλέον να μην ακούγεται η αλήθεια.
Τα λένε κοτζάμ Άγιοι. 
Δεν θα τα λέμε εμείς;)
Σχετική εικόνα
Ομιλεί ο πατέρας Στέφανος Αναγνωστόπουλος:

~ Θα σας πω όμως μια φοβερή αληθινή ιστορία για μια μαμή, πώς σώθηκε επί των παιδικών μου ημερών.


"Τρείς γυναίκες το 1938, ξεκίνησαν για εξομολόγηση, στον όσιο Γεώργιο Καρσλίδη, που ασκήτευε στη Σίψα της Δράμας.
Έξω απ’ τη Δράμα δέκα χιλιόμετρα.
Ο Άγιος που είχε μεταξύ των πολλών χαρισμάτων, το προορατικόν, το προφητικόν και τα λοιπά,
αυτός ο Άγιος λοιπόν, - μικρό είναι το εκκλησάκι του, όσοι έχετε πάει στη Σίψα...
το έχετε δει το εκκλησάκι πόσο μικρό είναι και πόσο το κελάκι του, ύστερα κατόπιν οι μοναχές το μεγάλωσαν λιγάκι,
αλλά το πρώτο και το παλιό ήτανε πολύ μικρό,-
βγήκε μπροστά στην πόρτα, και όταν οι γυναίκες έφτασαν περίπου στα είκοσι μέτρα τις σταμάτησε.
~ Εεπ, σταθείτε εκεί, (εδώ δηλαδή στην πόρτα).  Για σταθείτε.
Στάθηκαν οι καημένες, δεν τολμούσαν να πλησιάσουν.
Από μακριά τους έλεγε τις αμαρτίες τους.
Και αποκάλυπτε ακόμα και τι είχαν κρυμμένα μέσα στις τσέπες τους.
Δεν έβλεπε μόνο τις καρδιές.

Έβλεπε και τις άκρες εδώ των ρούχων τους στη γωνία εδώ, σ’ αυτή τη γωνία, τι κρύβανε.
Που΄χαν πάρει απ’ τους χοτζάδες τις Κομοτηνής. Απευθύνεται λοιπόν σε αυτήν που ήταν αριστερά και της λέει,
«Εσύ κυρά Μαριώ, είσαι αθεόφοβη,
δεν έχεις καθόλου φόβον Θεού!
Γιατί; 

Γιατί τα χέρια σου είναι ματωμένα. 
Είσαι μαμή αλλά και φόνισσα.
Καθαρά πράματα, ξεκάθαρα.
Σκοτώνεις τα μωρά στις κοιλιές των εγκύων γυναικών, των μανάδων που δεν είναι μάνες, και συ είσαι μια διαβολογυναίκα,
και ήρθες εδώ με την παρέα τρέμοντας απ’ το φόβο σου, να σου διαβάσω μια ευχή,
για να σου φύγουν οι εφιάλτες.
Γι’ αυτό ήλθες!
Δεν ήρθες γιατί έκανες φόνους,
αλλά γιατί είχες εφιάλτες.
Και δεν μπορούσες να κοιμηθείς!

Βλέπεις μωρά στον ύπνο σου διαρκώς, να θέλουν να σου βγάλουν τα μάτια.
Και σου λένε, γιατί κακούργα μας σκότωσες; Γιατί;
Και πετάγεσαι πάνω τρομαγμένη, και πηγαίνεις ύστερα στο γιατρό, για να του ζητήσεις τα τότε εκείνης της εποχής ψυχοφάρμακα.
Για να σου διαβάσω λοιπόν εγώ ευχή, πρέπει να εξομολογηθείς πρώτα,
και ύστερα από σήμερα, 

Πρώτον, δεν θα ξεγεννήσεις με σκοπό τον φόνον του εμβρύου.
Δεν θα το δεχτείς ποτέ!
Αλλιώς στον πρώτο φόνο που θα κάνεις θα πεθάνεις αμέσως, την ίδια ώρα.
Πού να τολμήσει ξανά να κάνει τέτοιο πράγμα! Δεύτερον, δεν θα ξαναδώσεις δηλητηριώδη φυτά, αυτό που λέει και ο όρκος του Ιπποκράτη,
δεν ξέρω αν έχουμε κανένα γιατρό εδώ, θα του δώσω φθόριον, λέει...για να κάνει η γυναίκα αποβολή.
Τρίτον, θα ξεγεννάς κανονικά,
και τα λεφτά που θα σου δίνουν θα τα δίνεις όλα μέχρι δεκάρας, στο γηροκομείο της Δράμας.
Τέταρτον, θα εξομολογηθείς ύστερα από τρείς μήνες εδώ, αφού προηγουμένως προετοιμαστείς σωστά.
Πέμπτον, δεν θα κοινωνήσεις παρά μόνον μία φορά στη ζωή σου,
και αυτή θα είναι η τελευταία εβδομάδα της ζωής σου πάνω στη γη.

Τρομαγμένη αυτή, είχε πέσει, κόντεψε να λιποθυμήσει, είχε πέσει και κάτω, λέει 

«Και πώς θα ξέρω η άμοιρη, του΄παν και οι άλλες, πώς θα ξέρει λέει, ποια είναι η τελευταία εβδομάδα της ζωής;
~ Δεν θα αρρωστήσεις ποτέ, απάντησε ο άγιος, παρά μόνον μία φορά, και θα σε πάνε στο νοσοκομείο της Δράμας.
Αυτή η εβδομάδα που θα μείνεις θα είναι και η τελευταία της ζωής σου.
Τότε θα ζητήσεις τη Θεία Κοινωνία, για να την πάρεις ως εφόδιο για την άλλη ζωή, και ο Θεός να...

Μας είναι αδύνατο να ζήσουμε πνευματικά χωρίς να ανεβαίνουμε στον Θεό με την προσευχή μας


~ Για κάθε άνθρωπο που μετανοεί και αναζητά τον Κύριο χρειάζεται αρχικά να διδαχθεί την πλήρη καθοδήγηση στην εκτέλεση της προσευχής του Ιησού.
Κατόπιν μέσα από αυτή πρέπει να οδηγείται και στην τέλεση των άλλων προσευχών, διότι μέσα από αυτή την οδό είναι δυνατόν ο μετανοημένος να δυναμώσει το συντομότερο, να αφυπνιστεί πνευματικά και να αποκτήσει την εσωτερική ειρήνη.
Μερικοί που αγνοούν τον δρόμο αυτό, περιορίζονται μόνο στις σωματικές ασκήσεις κι έτσι, σχεδόν αδρανείς, αμελούν το απαραίτητο αυτό καθήκον και χάνουν τον χρόνο τους χωρίς καμία καρποφορία και δίχως να μαθαίνουν την αξία της πνευματικής ζωής.
Η άσκηση της νοεράς προσευχής είναι απλή: Εισερχόμενος στην καρδιά με τον νου, με επίγνωση και προσοχή πρόφερε εκ βάθους ακατάπαυστα το «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησέ με» χωρίς άλλη φανταστική μορφή ή σχήμα ή πρόσωπο ή εικόνα, ή άλλους κοσμικούς και γήινους λογισμούς. Αλλά με πίστη μόνο πως ο Κύριος είναι μέσα σου και βλέπει την παράστασή σου και ακούει τη βοή της καρδιάς σου.
Απαραίτητα πρέπει να κρατιέται αυτή η επίγνωση στην καρδιά σου και κατά την άσκηση να μετριάζεις την αναπνοή σου, ώστε καθώς η καρδιά θλίβεται να συμμαζεύεται ο περιπλανώμενος νους. Όμως όρος απαράβατος είναι να ...