Ομιλία εις την Κυριακήν των Βαΐων (Αγ. Γρηγόριος ο Παλαμάς)

 



1. Σε καιρό ευνοίας σε επήκουσα και σε ημέρα σωτηρίας σ’ εβοήθησα», είπε ο Θεός δια του Ησαΐα (Ησ. 49, 8). Καλό λοιπόν είναι να ειπώ σήμερα το αποστολικό εκείνο προς την αγάπη σας· «Ιδού καιρός εύνοιας, ιδού ημέρα σωτηρίας· ας απορρίψωμε λοιπόν τα έργα του σκότους και ας εκτελέσωμε τα έργα του φωτός, ας περιπατήσωμε με σεμνότητα, σαν σε ημέρα» (Β΄ Κορ. 6,2· Ρωμ. 13,12). Διότι προσεγγίζει η ανάμνησις των σωτηριωδών παθημάτων του Χριστού και το νέο και μέγα και πνευματικό Πάσχα, το βραβείο της απαθείας, το προοίμιο του μέλλοντος αιώνος.

Και το προκηρύσσει ο Λάζαρος που επανήλθε από τα βάραθρα του άδη, αφού αναστήθηκε από τους νεκρούς την τετάρτη ημέρα με μόνο τον λόγο και το πρόσταγμα του Θεού, που έχει την εξουσία ζωής και θανάτου, και προανυμνούν παιδιά και πλήθη λαού άκακα με την έμπνευση του θείου Πνεύματος αυτόν που λυτρώνει από τον θάνατο, που ανεβάζει τις ψυχές από τον άδη, που χαρίζει αΐδια ζωή στην ψυχή και το σώμα.

2. Αν λοιπόν κανείς θέλη ν’ αγαπά τη ζωή, να ιδή αγαθές ημέρες, ας φυλάττη την γλώσσα του από κακό και τα χείλη του ας μη προφέρουν δόλο· ας εκκλίνη από το κακό και ας πράττη το αγαθό· (Πέτρ. 3, 10ε,  Ψαλμ. 33, 13-15). Κακό λοιπόν είναι η γαστριμαργία, η μέθη και η ασωτία· κακό είναι η φιλαργυρία, η πλεονεξία και η αδικία· κακό είναι η κενοδοξία, η θρασύτης και η υπερηφάνεια. Ας αποφύγη λοιπόν ο καθένας τέτοια κακά και ας επιτελή τα αγαθά.

Ποιά είναι αυτά; Η εγκράτεια, η νηστεία, η σωφροσύνη, η δικαιοσύνη, η ελεημοσύνη, η μακροθυμία, η αγάπη, η ταπείνωσις. Ας επιτελούμε λοιπόν αυτά, για να ...

Τα κάλαντα του Λαζάρου


Να προσεύχεσαι για όλους! Και τι θα βγει;




 Κάποτε, ἕνας ἄρχοντας τῆς τσαρικῆς αὐλῆς, πῆγε νά συμβουλευτεῖ ἕναν περίφημο τότε γιά τήν ἀρετή του, ἱερέα τῆς Πετρούπολης.

-Πάτερ, πές μου, τί νά κάμω; Ἔχω πολλούς ἐχθρούς. Μέ μισοῦν «ματαίως»· χωρίς κανένα λόγο. Μέ συκοφαντοῦν στόν Τσάρο.

Κινδυνεύω νά χάσω τήν δουλειά μου. Ἂν ὁ Τσάρος πεισθῆ καί μέ ἀπολύσει, ποῦ θά σταθῶ; Πῶς θά ζήσω; Σᾶς παρακαλῶ, συμβουλέψετέ με. Τί νά κάμω;

-Νά προσεύχεσαι. Γιά ὅλους. Καί περισσότερο γιά αὐτούς πού ξεσηκώθηκαν ἐναντίον σου. Καί στό σπίτι. Ἀλλά καί στήν Ἐκκλησία, στήν θεία λειτουργία. Ἔχει μεγάλη σημασία αὐτό.

-Καί τί θά βγεῖ μέ αὐτό, πάτερ; εἶπε πικραμένος.

-Θά τό ἰδεῖς. Τά «ψίχουλα», οἱ μαργαρίτες οἱ μερίδες πού...

Στον τετραήμερο Λάζαρο (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)




 ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΟΜΟΟΥΣΙΟΥ

Ο Λάζαρος σήμερα με την ανάστασή του από τους νεκρούς, μάς χαρίζει τη λύση πολλών και διαφόρων σκανδάλων. Πραγματικά δεν ξέρω πώς το ανάγνωσμα αυτό έδωσε και στους αιρετικούς λαβή και στους Ιουδαίους αφορμή για αντιλογία, όχι επειδή πραγματικά υπάρχει τέτοια αφορμή, μακριά μια τέτοια σκέψη, αλλά επειδή εκείνοι είναι κακόψυχοι. Πολλοί δηλαδή από τους αιρετικούς λένε ότι ο Υιός δεν είναι όμοιος με τον Πατέρα. Γιατί; «Διότι χρειάστηκε», λένε, «ο Χριστός να προσευχηθεί για να αναστήσει τον Λάζαρο· εάν δεν προσευχόταν δεν θα μπορούσε να αναστήσει τον Λάζαρο. Και πώς», λένε, «μπορεί να είναι όμοιος εκείνος που προσευχήθηκε με εκείνον που δέχθηκε την παράκληση; Διότι ο μεν Υιός προσεύχεται, ενώ ο Πατέρας δέχτηκε την προσευχή από εκείνον που τον παρακαλούσε». Βλασφημούν όμως αυτοί μην μπορώντας να καταλάβουν ότι η προσευχή έγινε από συγκατάβαση και εξαιτίας της πνευματικής αδυναμίας των παρευρισκομένων εκεί.

Πες μου δηλαδή, ποιος είναι ανώτερος, εκείνος που νίβει τα πόδια, ή εκείνος του οποίου νίβει τα πόδια; Οπωσδήποτε φυσικά ανώτερος είναι εκείνος του οποίου ένιψε τα πόδια εκείνος που τα ένιψε. Αλλά ο Σωτήρας ένιψε τα πόδια του προδότη Ιούδα, διότι αυτός ήταν μαζί με τους άλλους μαθητές [Ιω.13,5: «Ετα βάλλει δωρ ες τν νιπτρα, κα ρξατο νίπτειν τος πόδας τν μαθητν κα κμάσσειν τ λεντί  ν διεζωσμένος (: Έπειτα ρίχνει νερό στη λεκάνη που υπήρχε εκεί για το πλύσιμο των ποδιών και άρχισε να πλένει τα πόδια των μαθητών και να τα σκουπίζει με την πετσέτα με την οποία ήταν ζωσμένος)»]. Ποιος, επομένως, είναι ανώτερος· ο προδότης Ιούδας είναι ανώτερος από τον Δεσπότη Χριστό, επειδή ο Χριστός ένιψε τα πόδια αυτού; Μακριά μια τέτοια σκέψη. Αλλά τι είναι ταπεινότερο, το να νίψει τα πόδια, ή το να προσευχηθεί; Οπωσδήποτε βέβαια το να νίψει τα πόδια.

Εκείνος λοιπόν που δεν απέφυγε να κάνει το ταπεινότερο, πώς θα ήταν δυνατό να αποφύγει να κάνει το υψηλότερο; Αλλά το παν έγινε εξαιτίας της πνευματικής αδυναμίας των παρευρισκομένων εκεί Ιουδαίων, όπως θα ...

Γιατί ο Λάζαρος μετά την Ανάστασή του δεν ξαναγέλασε ποτε




Πρόσωπο της Καινής Διαθήκης, φίλος και μαθητής του Χριστού, ο Λάζαρος αναστήθηκε προαναγγέλλοντας την επερχόμενη Ανάσταση του Κυρίου.

Ο Λάζαρος ο επονομαζόμενος και  Δίκαιος ή Τετραήμερος, ήταν αδελφός της Μάρθας και της Μαρίας. Όταν αρρώστησε βαριά και πέθανε, ήταν μόλις 30 χρονών.
Κατά την Καινή Διαθήκη (Ιωάννου ια’ 1-44), μια μέρα ο Λάζαρος αρρώστησε βαριά και πέθανε. Οι αδελφές του ειδοποίησαν τον Ιησού ο οποίος βρισκόταν στη Γαλιλαία ότι ο φίλος του ασθενεί βαρέως, αλλά εκείνος καθυστέρησε -λέγεται ότι καθυστέρησε εσκεμμένα- να έλθει. Παρά το νέο, περίμενε δύο ημέρες και μετά αναχώρησε.
Στους μαθητές του είπε ότι ο φίλος του κοιμήθηκε και...

«Φοβούμαι μήπως και στον τόπο μας έρθει κάποια καταστροφή, να με θυμάστε, εκτός αν μετανοήσουμε»






 «Ὁ Μέγας Βασίλειος λέει πώς «ἡ νηστεία εἶναι σταθερότης ἀγορᾶς».

«Ἄν ὁ ἑλληνικός λαός νήστευε τίς σαρακοστές του, δέν θά ὑπῆρχε ποτέ πρόβλημα εἰσαγωγῆς τυριοῦ, κρεάτων καί δέν ξέρω τί ἄλλα πράγματα. Ἄν νήστευε ὁ ἑλληνικός λαός. Γιά νά δεῖτε ποῦ εἶναι ἡ σταθερότητα ἡ οἰκονομική, καί αὐτό τό λέει ὁ Μέγας Βασίλειος: «Νηστεία, σταθερότης ἀγορᾶς». Ὀρθοτάτη παρατήρηση. Νά, σαράντα τά Χριστούγεννα, πενῆντα τό Πάσχα, ἴσον ἐνενῆντα μέρες, καί ἄλλες δεκαπέντε μέ τριάντα, παραπάνω ἀπό τό ἕν τρίτον. Φτάνομε τό μισό χρόνο, νά μή φᾶμε κρέας!».

«Σᾶς εἶπα ὅτι φοβοῦμαι, πολύ φοβοῦμαι, πάρα πολύ, μήπως καί στόν τόπο μας ἔρθει κάποια καταστροφή, νά μέ θυμᾶστε, ἐκτός ἄν μετανοήσομε. Ἀλλά πολύ τό φοβᾶμαι, ὅλος αὐτός ὁ πλεονασμός τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν, πού τά πετᾶμε καί στά ...

Τι πρέπει να ξέρουμε για τους λογισμούς (Άγιος Σωφρόνιος Σαχάρωφ)




 Ὅποιος θέλει νὰ προσεύχεται μὲ καθαρὸ νοῦ, πρέπει νὰ μὴ μαθαίνει τὰ νέα τῶν ἐφημερίδων, νὰ μὴ διαβάζει βιβλία ἄσχετα πρὸς τὴν πνευματική μας ζωή, καὶ κυρίως ὅσα διεγείρουν τὰ πάθη, καὶ νὰ μὴ μαθαίνει ἀπὸ περιέργεια ὅσα σχετίζονται μὲ τὴ ζωὴ τῶν ἄλλων. Ὅλα αὐτὰ φέρνουν στὸ νοῦ ἀλλότριες σκέψεις, καὶ ὅταν ὁ ἄνθρωπος προσπαθεῖ νὰ τὶς διευκρινίσει, αὐτὲς ἀκόμη περισσότερο συγχύζουν καὶ ἐπιβαρύνουν τὴν ψυχή.

Ὅταν ἡ ψυχὴ διδαχθεῖ τὴν ἀγάπη ἀπὸ τὸν Κύριο, τότε θλίβεται γιὰ ὅλη τὴν οἰκουμένη, γιὰ ὅλη τὴν κτίση τοῦ Θεοῦ καὶ προσεύχεται, ὥστε ὅλοι νὰ μετανοήσουν καὶ δεχθοῦν τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἄν, ὅμως, ἡ ψυχὴ χάσει τὴ χάρη, φεύγει ἡ ἀγάπη ἀπὸ αὐτὴν, γιατί χωρὶς χάρη Θεοῦ εἶναι ἀδύνατον νὰ ἀγαπᾶ κάποιος τοὺς ἐχθρούς, καὶ τότε βγαίνουν ἀπὸ τὴν καρδιὰ διαλογισμοὶ πονηροί, ὅπως λέει ὁ Κύριος (Ματθ. ιε΄19, Μάρκ. ζ΄ 21-22).

Χωρὶς τὴν ταπείνωση τοῦ Χριστοῦ δὲν...

Εξομολόγηση του Γέροντος Φιλοθέoυ (Ζερβάκου) τo 1908

 Βρέθηκε στο αρχείο του μετά την κοίμησή του

1. Δεν αγαπώ το Θεό με όλη μου την ψυχή, την καρδιά και τη διάνοια. Δεν έχω υπακοή στις εντολές του Κυρίου και δεν φυλάγω τις υποσχέσεις πού έδωσα στο Βάπτισμα και στην κουρά μου ενώπιον του Θεού, των Αγγέλων, των Αγίων και των ανθρώπων.

2. Δεν προσεύχομαι και δε μελετώ με προσοχή.
Στις ιερές Ακολουθίες και αγρυπνίες, ακόμη και στην ώρα της Θείας Λειτουργίας, παρίσταμαι στο Ναό χωρίς φόβο, προσοχή και ευλάβεια. Πολλές φορές έχω απρεπείς, αισχρούς, ακάθαρτους και βλάσφημους λογισμούς.



3. Δεν έχω μετάνοια αληθινή, ούτε πένθος, ούτε δάκρυα. Δεν εξομολογούμαι καθαρά και με συντριβή καρδιάς· ούτε έχω συναίσθηση ότι η εξομολόγησή μου γίνεται ενώπιον του Παντογνώστη Θεού, που είναι πανταχού παρών και γνωρίζει τα πάντα, και τους λογισμούς και τα βάθη της καρδιάς μου.

4. Στο μυστήριο της Θείας Κοινωνίας προσέρχομαι αναξίως, χωρίς την πρέπουσα ετοιμασία, χωρίς φόβο Θεού, πίστη και αγάπη.

5. Δεν αγαπώ τον πλησίον όπως τον εαυτό μου.

6. Δεν έχω αγάπη ούτε τον πρέποντα σεβασμό στον πνευματικό μου πατέρα και στούς προεστώτες του Μοναστηριού. Δεν έχω τέλεια υπακοή και εγκοπή του θελήματός μου.

7. Είμαι υπερήφανος, αντίλογος, κενόδοξος, ανθρωπάρεσκος, φίλαυτος, φλύαρος· αργολογώ, πολυλογώ, αστεΐζομαι και γελώ για ανόητα πράγματα, καταλαλώ, κατακρίνω, κατηγορώ, ψεύδομαι, συκοφαντώ, θυμώνω, οργίζομαι και μνησικακώ.

8. Δεν έχω εγκράτεια, υπομονή, πραότητα, ταπείνωση. Είμαι κοιλιόδουλος, γαστρίμαργος, λαθροφάγος, ιδιόρρυθμος, ακατάστατος.

9. Αμαρτάνω με όλες μου τις αισθήσεις (όραση, ακοή, γεύση, όσφρηση και αφή).

10. Αμαρτάνω με λόγια και έργα, με τη θέλησή μου και χωρίς αυτή, με γνώση ή άγνοια, με το νου και τη διάνοια· είμαι αμελής και οκνηρός και γι’ αυτό έχω πολλές φορές κακές και αισχρές επιθυμίες, άτοπους, αισχρούς, ακάθαρτους, υπερήφανους και βλάσφημους λογισμούς.

Γι’ αυτές τις αμαρτίες που εξομολογήθηκα, πάτερ, ενώπιον του Θεού και ενώπιόν σου, και για άλλες αναρίθμητες πού από λήθη ή άγνοια παρέλειψα να εξομολογηθώ, ζητώ από το Θεό συγχώρηση.

* * *

ΝΗΣΤΕΙΑ

https://www.pemptousia.gr/2017/01/exomologisi-tou-gerontos-filotheoi-zervakou-to-1908/

" Έγραψες και βιβλία πολύ ωφέλιμα. Μπορεί να έσωσες και 100.000 ψυχές και 200.000. Συ όμως, θα σωθείς ή θα Κολασθείς;"




 … Όταν τον Φεβρουάριο, πήγα στην Αμερική στην Αριζόνα, και είδα το γέροντά μου Εφραίμ, μου έκανε μια ερώτηση, και μου είπε «προσφέρεις 50 χρόνια τον λόγο του Θεού, και από ό,τι ξέρω από την πρώτη μέρα που έγινες διάκονος, άρχισες να κάνεις κηρύγματα εις την Νέα Μηχανιώνα. Και τα συνεχίζεις μέχρι σήμερα, πενήντα ολόκληρα χρόνια.

Έγραψες και βιβλία πολύ ωφέλιμα. Μπορεί να έσωσες και 100.000 χιλιάδες ψυχές και διακόσιες. 
Συ όμως, θα σωθείς ή θα κολασθείς;»

Θέλετε να το επαναλάβω; Τον κοίταξα με βουβό το στόμα και το επαναλαμβάνει 
«Παπά μου, συ θα σωθείς ή θα κολασθείς;» 

Πριν από χρόνια, μου είπε, πήγα στο Ντητρόιτ, και κει με κάλεσαν σ’ ένα σπίτι να εξομολογήσω έναν ογδοντάχρονο, ο οποίος δεν ήθελε εξομολόγηση στην ουσία, αλλά ήθελε να του κάνω ερμηνεία ενός ονείρου που είδε. Εγώ άρπαξα όμως την ευκαιρία, και από το όνειρο έβγαλα την εξομολόγηση.
Και είπε, και είπε, και ....

Άγιος Αντίπας, Επίσκοπος Περγάμου- 11 ΑΠΡΙΛΙΟΥ




 ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού

       Η Μικρά Ασία υπήρξε μια από τις κοιτίδες του αρχέγονου Χριστιανισμού, όπου θεμελιώθηκε η Εκκλησία του Χριστού από τους αγίους Αποστόλους και ανδρώθηκε από μια πλειάδα μεγάλων αγίων. Ένας από αυτούς υπήρξε ο άγιος ιερομάρτυς Αντίπας, Επίσκοπος Περγάμου.
       Έζησε και έδρασε στα χρόνια του ρωμαίου αυτοκράτορα Δομιτιανού (81-96) και  υπήρξε σύγχρονος πολλών Αποστόλων, από τους οποίους κατηχήθηκε στην Χριστιανική Πίστη. Σύμφωνα με αρχαία παράδοση, σπούδασε την ιατρική επιστήμη στην περίφημη Σχολή της Περγάμου, όπου δίδασκαν φημισμένοι δάσκαλοι της ιατρικής. Ειδικεύτηκε στη θεραπεία του πόνου και των παθήσεων των δοντιών. Ασκούσε δε την ιατρική επιστήμη αφιλοκερδώς, ανήκε δηλαδή στην κατηγορία των «Αναργύρων» ιατρών, οι οποίοι είχαν τάξει τη ζωή τους στην ανακούφιση του ανθρώπινου πόνου, σε μια εποχή που δεν υπήρχε κοινωνική μέριμνα και δημόσια υγεία.
Είναι ανάγκη να διευκρινίσουμε πως την ιατρική στην αρχαιότητα ασκούσαν κυρίως αγύρτες ιερείς και τσαρλατάνοι μάγοι της ειδωλολατρικής θρησκείας, επί αδρής αμοιβής, η οποία ήταν απαγορευτική για τους φτωχούς και τους δούλους.Τα «νοσοκομεία» της εποχής εκείνης ήταν τα διαβόητα «Ασκληπιεία», όπου διαδραματίζονταν απίστευτες μορφές απάτης, δεισιδαιμονίας και οικονομικής εκμετάλλευσης. Για πρώτη φορά η ιατρική φροντίδα έλαβε κοινωνικό χαρακτήρα και έγινε προσιτή στους φτωχούς μέσω των Χριστιανών ιατρών «Αναργύρων», οι οποίοι ασκούσαν την εκκλησιαστική διακονία της ιατρικής δωρεάν στο όνομα του Χριστού! Είναι άλλωστε γνωστή η μεγάλη χορεία των «Αναργύρων» αγίων της Εκκλησίας μας.
      Ο Αντίπας υπήρξε ένας από τους πρώτους «Αναργύρους» της Εκκλησίας μας, ο οποίος προσέφερε τις ιατρικές του υπηρεσίες δωρεάν σε...

2 Τραγούδια για τον Πατριάρχη Άγιο Γρηγόριο Ε' (+1821)

 

Κ. ΖΟΥΚΑΣ ή Γ. ΓΟΥΝΑΡΗΣ: Ο τραγουδιστής - ιερέας ήρωας - ΣΩΤΗΡΑΣ του ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ το 1822, από το Κεράσοβο Κονίτσης




 Κ. ΖΟΥΚΑΣ ή Γ. ΓΟΥΝΑΡΗΣ

Ο ΣΩΤΗΡΑΣ του ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ το 1822,
από το Κεράσοβο Κονίτσης

Του ιατρού Γεωργίου Ν. Σάρρου

Ο Κώστας Ζούκας ήταν ένας από τους τρεις Ζουκαίους του Κερασόβου που συνέδεσαν το όνομά τους με το ηρωικό Μεσολόγγι. Ο Κώστας Ζούκας μεγαλουργούσε ως τραγουδιστής και ως δεινός κυνηγός γουνοφόρων θηραμάτων γι΄ αυτό και του αποδόθηκε το ψευδώνυμο «Γούναρης». Αυτά τα ταλέντα εκτιμήθηκαν δεόντως από τον Αλή Πασά ο οποίος τον πήρε στην αυλή του. Μετά την πτώση του Αλή Πασά το 1822, ο Κώστας Ζούκας συνέχισε αναγκαστικά, να υπηρετεί στην αυλή του Ομέρ Βρυώνη.

Το 1822, ο Χουρσίτ πασάς πήγε στην Λάρισα, για να ετοιμάσει εκεί πολυάριθμο στρατό, άφησε πίσω του τον Ομέρ – πασά Βρυώνη και τον Ρεσίτ πασά ή Κιουταχή. Μετά την παράδοση της Κιάφας και την διάλυση των ελληνικών στρατευμάτων, διάχυτη ήταν η πεποίθηση ότι οι Τούρκοι θα υποτάξουν δια πυρός και σιδήρου τους επαναστάτες. Οι γενναίοι Ρουμελιώτες ρημάζουν τις περιουσίες τους και παίρνουν τα βουνά. Το Αγγελόκαστρο, η Στάμνα, ο Άγιος Ηλίας, η Γουριά, η Μαστρού, η Μαγούλα, το Νεοχώριο παραδόθηκαν στις φλόγες, όταν οι Τούρκοι μπήκαν και στάθμευσαν στο Βραχώρι. Αφού άφησαν ικανή φρουρά στο Βραχώρι (μεταξύ των οποίων και τον Βαρνακιώτη), οι Τούρκοι του Βρυώνη προχώρησαν νοτιότερα. Στα γεφύρια του Αλαήμπεη τους κράτησε μια μέρα ο Μάρκος Μπότσαρης. Οι οπλαρχηγοί Τσόγκας, Βλαχόπουλος και Μακρής, έπιασαν άλλες θέσεις με την ελπίδα να καταφέρουν ν' αντισταθούν. Δυστυχώς όμως οι υπέρτερες τουρκικές δυνάμεις προήλασαν έχοντας μαζί τους και Έλληνες αρματολούς, όπως ο Μπακόλας, ο Ίσκος, ο Ράγκος και ο Βαλτινός. Μετά την πτώση του Αιτωλικού οι οπλαρχηγοί Μάρκος Μπότσαρης, Μαυροκορδάτος και Κίτσος Τζαβέλλας μπαίνουν στο Μεσολόγγι.

Ο τουρκικός στρατός του Κιουταχή και του Βρυώνη ανερχόταν στις 12.000 περίπου. Είχαν μαζί τους 11 κανόνια και 4 βομβοβόλα. Στο Μεσολόγγι έφθασαν στις 21 Οκτωβρίου. Στις 25 Οκτωβρίου κατέπλευσαν έξω από...

10 Απριλίου: Εορτή Αγίου Γρηγορίου Ε´ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως

 


 


Ο Άγιος Γρηγόριος, κατά κόσμο Γεώργιος Αγγελόπουλος, γεννήθηκε στη Δημητσάνα το έτος 1745 μ.Χ., από ευσεβείς και ενάρετους γονείς, τον Ιωάννη και την Ασημίνα. Το 1767 μ.Χ. μετέβη στη Σμύρνη, κοντά στον θείο του εκκλησιάρχη Μελέτιο, παρακολουθώντας μαθήματα στην Ευαγγελική Σχολή. Στη συνέχεια παρακολούθησε μαθήματα φιλοσοφίας στην Πάτμο από τον Δανιήλ Κεραμέα. Μετά τις σπουδές του ήλθε στην αυτοκρατορική μονή της Μεταμορφώσεως των Στροφάδων νήσων, όπου εκάρη μοναχός λαμβάνοντας το όνομα Γρηγόριος. Από εκεί τον κάλεσε ο Μητροπολίτης Σμύρνης Προκόπιος και τον χειροτόνησε αρχιδιάκονό του. Όταν αργότερα χειροτονήθηκε πρεσβύτερος, επέστρεψε στη Δημητσάνα και έδωσε 1.500 γρόσια για την στέγαση των απόρων φοιτητών.

Ο Άγιος Γρηγόριος μυήθηκε στην Φιλική εταιρεία από τον Ιωάννη Φαρμάκη περί τα μέσα του έτους 1818 μ.Χ. στο Άγιον Όρος. «Ἔδειξεν εὐθὺς ζωηρότατον ἐνθουσιασμὸν ὑπὲρ τοῦ πνεύματος αὐτῆς» και «ηὐχήθη ἀπὸ καρδίας», για την επιτυχία του σκοπού της.

Στις 19 Αυγούστου 1785 μ.Χ. εκλέγεται οικουμενικός Πατριάρχης και παραμένει στον πατριαρχικό θρόνο μέχρι τον Δεκέμβριο του 1798 μ.Χ.. Κατά το έτος αυτό καθαιρείται από την Πύλη, διότι θεωρήθηκε ανίκανος να διατηρήσει την υποταγή των Χριστιανικών λαών κάτω από τον Τουρκικό ζυγό και εξορίζεται στο Άγιον Όρος. Το 1818 μ.Χ. κλήθηκε για τρίτη φορά στον Οικουμενικό θρόνο, στον οποίο και παρέμεινε μέχρι την ημέρα του μαρτυρικού του θανάτου.

Ο Κωνσταντίνος Κούμας αναφέρει ότι ο Άγιος Γρηγόριος δεν ήταν μόνο «σεμνὸς τὸ ἦθος, λιτὸς τὴν δίαιταν, ταπεινὸς τὴν στολήν, ζηλωτὴς τῆς πίστεως, δραστηριότατος εἰς ὅλα τὰ ἔργα του», αλλά ήταν και...

Πέμπτη Κυριακή των Νηστειών (Αρχιμ. Επιφάνιος Ι. Θεοδωρόπουλος)




 Κατὰ τὴν ἡμέραν αὐτὴν τιμῶμεν τὴν μνήμην τῆς ὁσίας Μητρὸς ἡμῶν Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας, ἡ ὁποία ἑορτάζεται καὶ κατὰ τὴν 1ην Ἀπριλίου.

 «Ἐτάχθη δὲ αὕτη καὶ σήμερον, ἐγγίζοντος ἤδη τοῦ τέλους τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς, πρὸς διέγερσιν τῶν ραθύμων καὶ ἁμαρτωλῶν εἰς μετάνοιαν, ἐχόντων ὑπόδειγμα τὴν ἑορταζομένην ἁγίαν», ὡς γράφει τὸ «Ὡρολόγιον». 

Ἀπὸ τὸ ἐν λόγῳ βιβλίον ἀντιγράφομεν τὰ ἑξῆς περὶ τῆς ἁγίας αὐτῆς γυναικός: «Αὕτη δωδεκαέτις ἔτι οὖσα ἔλαθε τοὺς γονεῖς αὐτῆς καί, ἀπελθοῦσα εἰς Ἀλεξάνδρειαν, ἔζησε βίον ἄσωτον 17 ἔτη. Εἶτα ὑπὸ περιεργείας κινουμένη ἀπῆλθε μετὰ πολλῶν προσκυνητῶν εἰς Ἱεροσόλυμα, ἵνα παρευρεθῇ εἰς τὴν τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ὕψωσιν, ὅπου ἐδόθη εἰς πᾶν εἶδος ἀκολασίας καὶ πολλοὺς ἔσυρεν εἰς τῆς ἀπωλείας τὸν βυθόν. Θέλουσα δὲ εἰσελθεῖν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν καθ᾿ ἣν ἡμέραν ὑψοῦται ὁ Σταυρός, ἠσθάνθη τρὶς καὶ τετράκις δύναμίν τινα ἀόρατον κωλύουσαν αὐτὴν τῆς εἰσόδου, ἐνῷ τὸ μετ᾿ αὐτῆς πλῆθος τοῦ λαοῦ ἀνεμποδίστως εἰσήρχετο. Πληγεῖσα οὖν τὴν καρδίαν ἐκ τούτου, ἀπεφάσισεν ἵνα μεταβάλῃ ζωὴν καὶ ἐξιλεώσῃ τὸν Θεὸν διὰ μετανοίας· καὶ οὕτως ἐπιστρέψασα πάλιν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν εἰσῆλθεν εὐκόλως εἰς αὐτήν.

Προσκυνήσασα δὲ τὸ Τίμιον Ξύλον ἀνεχώρησε τὴν αὐτὴν ἡμέραν ἀπὸ τῆς Ἱερουσαλήμ, διέβη τὸν Ἰορδάνην, εἰσῆλθεν εἰς τὰ ἐνδότερα τῆς ἐρήμου καὶ ἔζησεν ἐν αὐτῇ 47 ἔτη ζωὴν σκληροτάτην καὶ ὑπὲρ ἄνθρωπον, μόνη μόνῳ Θεῷ προσευχομένη.

Περὶ δὲ τὰ τέλη τῆς ζωῆς συναντήσασα ἐρημίτῃ τινὶ Ζωσιμᾷ τὸ ὄνομα καὶ τὸν ἀπ᾿ ἀρχῆς βίον αὐτῆς διηγηθεῖσα, παρεκάλεσεν αὐτὸν ἵνα κομίσῃ αὐτῇ τὰ Ἄχραντα Μυστήρια πρὸς κοινωνίαν· ὃ καὶ ἐποίησεν ἐκεῖνος τὸ ἑπόμενον ἔτος κατὰ τὴν Μεγάλην Πέμπτην. Τὸ δὲ ἐφεξῆς ἔτος ἐπανελθὼν πάλιν...

Αφιέρωμα στον Πατριάρχη Γρηγόριο τον Ε'



Η τιμή στους ήρωες της πατρίδας και στους αγωνιστές αυτής, που έχυσαν το αίμα τους υπέρ της πίστεως και της ελευθερίας του Γένους , αποτελεί επιτακτικό χρέος όλων των Ελλήνων, μάλιστα σε μια εποχή που οι αξίες γκρεμίζονται, τα ιδανικά μηδενίζονται, η πίστη στο Θεό και η αγάπη στην πατρίδα επιμελώς ευτελίζονται.

Με την σκέψη στραμμένη στο Μαρτυρικό Φανάρι, στην Βασιλίδα των πόλεων, ο νους σταματά και ο χρόνος αρχίζει να ξεκινά από εκεί, από την Κλειστή Πύλη των Πατριαρχείων, την 10η Απριλίου του 1821 όταν ο Μεγάλος Πατριάρχης Αγ. Γρηγόριος ο Ε΄, προσφερόταν ως άλλος γνήσιος μάρτυρας και ομολογητής, εθελόθυτος αμνός υπέρ Πίστεως και Πατρίδος.


ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2012/04/blog-post_1818.html#ixzz1rfWPv5ZQ