Κυριακή Ηʼ Ματθαίου: Ο πολλαπλασιασμός των άρτων (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

 

(Ματθ. ιδ’ 14-22)

Όλα όσα κάνει ο Ύψιστος, είναι απαραίτητα. Δεν κάνει τίποτα άσκοπο, τίποτα υπερβολι­κό, τίποτα που να μη χρειάζεται. Γιατί μερικοί άνθρωποι περιφέρονται τόσο άσκοπα και κάνουν τόσο αδιάφορα πράγματα; Επειδή δεν είναι βέβαιοι για το σκοπό της ζωής τους, για τον προορισμό τού επίγειου ταξιδιού τους. Γιατί μερικοί άνθρωποι υπερ­φορτώνονται με άσκοπες υποχρεώσεις, προβαίνουν σε υπερβολικές ενέργειες, σε σημείο που να μην μπορούν να κινούνται ελεύθερα κάτω από τέτοιο βάρος υποχρεώσεων; Επειδή δε γνωρίζουν το ένα πράγμα, «ού εστι χρεία».

Για να βοηθήσει ο Κύριος τον άνθρωπο να μαζέψει το διασκορπισμένο νου του, να θεραπεύσει τη διχα­σμένη καρδιά του και να συγκροτήσει την ανεξέλεγκτη δύναμή του, αποκάλυψε τον ένα και μοναδικό στόχο που είναι απαραίτητος: τη Βασιλεία του Θεού. Πόσο άσκοπη είναι αλήθεια η ζωή τού ανθρώπου που αγω­νίζεται να επιτύχει διάφορους στόχους! Πόσο αναί­σθητη είναι η διχασμένη καρδιά! Πόσο αδύναμη είναι η θέληση, όταν η δύναμή της κατακερματίζεται!

Ενός εστι χρεία. Μόνο ένα πράγμα μας χρειάζεται: η Βασιλεία τού Θεού. Ο θαυματουργός Χριστός προ­σπάθησε να στρέψει τα ...

Το πνευματικό όφελος της σωματικής εργασίας

 Η μαλθακότητα δεν βοηθάει ούτε σωματικά ούτε ψυχικά. Έτσι αποφαίνεται η Ιατρική, έτσι και η Θεολογία. Τη χειρωνακτική δουλειά και απασχόληση την έχει ευλογήσει ο Κύριος με την προσωπική Του εργασία, αυτή που Του έδωσε την προσωνυμία «ο τέκτων» (Μάρκ. 6.3).

Ρωτάει επομένως ο Μέγας Βασίλειος (Ασκητικαί Διατάξεις 23): Ποιος θα παραπονεθεί ότι είναι ταπεινωτικά τα έργα του, αν αυτά τα έκανε και ο Κύριος;

Πράγματι εργαζόταν χειρωνακτικά, έπλυνε τα πόδια των μαθητών (Ιω. 13.4-5), και ακόμη κακοπάθησε, κουράσθηκε από...

16 Αυγούστου, μνήμη και του νέου Οσίου Ιωσήφ του Ησυχαστού, του σπηλαιώτου: Βίος, Ακολουθία.

 

Τῇ ΙΣΤ’ του αυτού μηνός (Αυγούστου), μνήμην ἐπιτελοῦμεν τοῦ Ὁσίου καὶ Θεοφόρου Πατρὸς ἡμῶν Ἰωσὴφ τοῦ ἐν ἡσυχασταῖς δοκιμωτάτου, ὅστις, μαρτυρικὴν καρτερίαν ἐπιδειξάμενος ἐν πάσῃ τῇ ζωῇ αὐτοῦ, μετέστη πρὸς Κύριον τῇ ιε´ τοῦ αὐτοῦ μηνός. Μετετέθη δὲ ἡ ἀκολουθία αὐτοῦ κατὰ τὴν σήμερον διὰ τὸ αἰδέσιμον τῆς Ἑορτῆς τῆς Θεοτόκου.

Γῆς μεταστὰς πρὸς πόλου τρέχεις πλάτος,
Ἔνθα σου καὶ ἦν τὸ πρὶν ἡ θεωρία.

Ἡσυχίαν φιλῶν, Ἰωσήφ, καὶ νῆψιν
εὐχὴν εἰργάσω ἐν Ἄθωνι ἀόκνως.

Σύντομος βίος του Οσίου Ιωσήφ του Ησυχαστού (1897-1959)

Το έτος 1897 γεννήθηκε στις Λεύκες του μικρού Κυκλαδίτικου νησιού της Πάρου από φτωχούς, απλοϊκούς και ευσεβείς γονείς, τον Γεώργιο και την Μαρία. Ο πατέρας του δεν έζησε αρκετά και η μητέρα ανέλαβε την προστασία της οικογένειας. Η μητέρα του ήταν πραγματικά άνθρωπος του Θεού, ευλογημένη ψυχή με απλότητα που...

Άγιος Πορφύριος: Μόνον, όταν η ψυχή είναι ήρεμη, φωτίζει το λογικό, για να βλέπει καθαρά την αιτία κάθε πράγματος!

 Το μάνταλο που ξεσφηνώθηκε

~ Ο Γέροντας μου διηγήθηκε, σε μια επίσκεψή μου:

– Ήμουν στη σκήτη μας στο Άγιον Όρος. Εκεί, μια μέρα, οι υποτακτικοί μου βρίσκονταν σε εκνευρισμό, διότι ένας μάνταλος σφηνώθηκε στην πόρτα και δεν μπορούσαν να τον απελευθερώσουν.

Προσπαθούσαν, τον χτυπούσαν, τον τραβούσαν, θύμωναν, τίποτα, ο μάνδαλος εκεί, σφηνωμένος.

Τότε σηκώθηκα και τους είπα να τον αφήσουν σε μένα. Τον πρόσεξα καλά, έκανα μια απλή κίνηση και τον απελευθέρωσα.

Οι μοναχοί με κοίταζαν με θαυμασμό.

Τους λέω:

– Τι με κοιτάτε έτσι, βρε ευλογημένοι; Δεν ...

ΟΜΙΛΙΑ:ΠΩΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΥΓΙΗΣ! Συμβουλές αγ. Πορφυρίου

 

Σταμάτης Σπανουδάκης: «Το ότι πίστεψα στον Χριστό με έβγαλε από τα ναρκωτικά»

 Νίκος Χατζηνικολάου και Σταμάτης Σπανουδάκης συναντήθηκαν τηλεοπτικά μετά από 20 ολόκληρα χρόνια. Στο πλατό του «Ενώπιος Ενωπίω» ο συνθέτης μίλησε για την μουσική διαδρομή του, τα ναρκωτικά και την πολιτική.

Ο ίδιος αφηγήθηκε την περιπετειώδη διαδρομή του στα μονοπάτια της μουσικής, από το ροκ στην κλασική μουσική και από εκεί στο βυζαντινό μέλος, τον εθισμό του στα ναρκωτικά αλλά και τον ρόλο που παίζει η θρησκεία στη ζωή του.

Αναφερόμενος στην πανδημία ο συνθέτης είπε: «Προσπαθώ πάντα να έχω μια άλλη οπτική και μ’ αυτή να ξεφεύγω. Προσπαθώ να βάλω το μυαλό μου σε καλό λογισμό.

Στο πόλεμο που ζούμε δεν φταίμε εμείς. Ο θεός μας λέει να σταματήσουμε και να κοιτάξουμε μέσα μας. Όσοι το κάνουν θα βρουν απαντήσεις. Θα έλεγα κοιτάξτε μέσα σας και θα βρείτε πολλές απαντήσεις εκεί. Η τωρινή κατάσταση δεν επηρεάζει τη μουσική μου. Κάνω ταξίδια του νου. Προτιμώ τα μέσα μου τοπία.»

Ο ρόλος της θρησκείας στη ζωή του
«Κάποια στιγμή ενώ παίζω έρχεται κάτι που ξέρω ότι δεν είναι δικό μου. Γονατίζω κλαίω και λέω: «Χριστέ μου, ευχαριστώ». Είναι ένα δώρο. Συγκινούμαι όταν έρθει αυτή η μελωδία. Περισσότερο συγκινούμαι την ώρα της έμπνευσης παρά στο χειροκρότημα» είπε ο συνθέτης.

«Το ότι πίστεψα στον Χριστό με έβγαλε από τη μαυρίλα των ναρκωτικών»

Ο συνθέτης αναφέρθηκε στις σκοτεινές περίοδος της ζωής του- όταν πάλευε τον εθισμό του στα ναρκωτικά- αλλά και στον τρόπο που η πίστη τον βοήθησε να ξεφύγει: «Οι αποτυχίες μέτρησαν με έκαναν καλύτερο. Ήμουν ροκάς στην Αγγλία νόμιζα ότι θα γίνω ροκ σταρ και έφαγα τα μούτρα μου. Όταν τελείωσε ο κύκλος του ροκ πήγα στη Γερμανία και σπούδασα σε αυστηρό κολέγιο μουσική. Εκεί έγινε η μεταστροφή μου στον Χριστό.

Πριν από αυτό υπήρξε μια δύσκολ

ου μίλησε για τον Χριστό. Γέλασα στην αρχή.

Όταν έφτασα σε άλλη μαυρίλα μίλησα στον Χριστό και είπα αν υπάρχεις δείξ’ το μου και εγώ θα σ’ ακολουθήσω και μου το έδειξε. Δεν εξηγείται με λόγια αυτό. Την επόμενη στιγμή πίστευα πως υπάρχει. Παράτησα τις σπουδές.

Μια Κυριακή είπα δεν αντέχω άλλο και πήγα σε μια μικρή εκκλησία. Πέφτω κάτω στη λειτουργία και αρχίζω να κλαίω και να λέω θέλω τον Χριστό και προσευχηθήκαμε όλοι μαζί. Σηκώθηκα και ήμουν χριστιανός. Έπειτα διάβαζα τη βίβλο 2 μήνες χωρίς να κουνιέμαι απ’ το σπίτι και βρήκα απαντήσεις σε όλα» είπε.

Πηγή

https://iliaxtida.wordpress.com/2021/03/31/%ce%ac-%ce%ac-%cf%8c-%ce%af-3/

«Ρεμβασμός του Δεκαπενταύγουστου», ένα διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη

 Ο κύρ Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης έχει γράψει άφθονα χριστουγεννιάτικα διηγήματα, αφού άλλωστε του τα ζητούσαν και οι εφημερίδες, και άλλα τόσα πασχαλινά, όμως στη γιορτή του Δεκαπενταύγουστου, έχει αφιερώσει ένα διήγημα, τον Ρεμβασμό του Δεκαπενταυγούστου, γραμμένο το 1906 και αρχικά δημοσιευμένο στο πρωτοποριακό περιοδικό Παναθήναια του Κ. Μιχαηλίδη. Ο ήρωας του διηγήματος, ο πρώην μεγαλοκτηματίας Φραγκούλης Κ. Φραγκούλας πρέπει να είναι υπαρκτό πρόσωπο -για τον ίδιον και τα χτήματά του γίνεται λόγος και σε άλλο διήγημα του Παπαδιαμάντη, τα Φραγκλέικα. Αξιοπρόσεκτο είναι επίσης το ότι ο γερο-Φραγκούλας, ο «αξιότιμος πρεσβύτης» που καπνίζει το τσιμπούκι του με τον «ηλέκτρινον μαμέν» του, δηλαδή το κεχριμπαρένιο (ήλεκτρον) επιστόμιο (τουρκ. ιmame) δεν ήταν «και πολύ γέρων»: ίσαμε πενηνταπέντε χρονών. Και ο Παπαδιαμάντης όμως, όταν δημοσιεύτηκε το διήγημα, στην ίδια ηλικία βρισκόταν, ακριβώς στα 55.

 

 ΡΕΜΒΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
Ανάμεσα εις συντρίμματα καί ερείπια, λείψανα παλαιάς κατοικίας ανθρώπων εν μέσω αγριοσυκών, μορεών μέ ερυθρούς καρπούς, εις έρημον τόπον, απόκρημνον ακτήν πρός μίαν παραλίαν βορειοδυτικήν τής νήσου, όπου τήν νύκτα επόμενον ήτο νά βγαίνουν καί πολλά φαντάσματα, είδωλα ψυχών κουρασμένων, σκιαί επιστρέφουσαι, καθώς λέγουν, από τόν ασφοδελόν λειμώνα, αφήνουσαι κενάς οιμωγάς εις τήν ερημίαν, θρηνούσαι τό πάλαι ποτέ πρόσκαιρον σκήνωμά των εις τόν επάνω κόσμον ― εκεί ανάμεσα εσώζετο ακόμη ο ναΐσκος τής Παναγίας τής Πρέκλας. Δέν υπήρχε πλέον οικία ορθή, δέν υπήρχε στέγη καί άσυλον, εις όλον τό οροπέδιον εκείνο, παρά...

Το παιδί μου είναι άθεο - Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος

Ο λόγος που δεν ευτυχείς…- Φώτης Κόντογλου, Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης, Άγιος Νεκτάριος

 

11 Αυγούστου: Η θαυματουργική διάσωση της Κέρκυρας από τον Άγιο Σπυρίδωνα

Έφτασε 11 του Αυγούστου και οι Κερκυραίοι θα ξεχυθούν για μια ακόμη φορά στους δρόμους, κατακλύζοντας κάθε σοκάκι που θα περάσει ο Άγιος, ο δικός τους Προστάτης.

Όλοι μα όλοι οι κάτοικοι του νησιού, όποιον κι αν ρωτήσεις έχει να σου διηγηθεί ένα μικρό ή ένα μεγάλο θαύμα του πολιούχου τους Αγίου.

Και σήμερα στις 11 Αυγούστου λιτανεύεται στην Κέρκυρα το σεπτό σκήνωμα του Αγίου Σπυρίδωνος, σε ανάμνηση της θαυματουργικής επέμβασης του Αγίου το 1716 μ. Χ., ο οποίος έδιωξε σε μία νύχτα τους χιλιάδες, χιλιάδων των Τούρκων εισβολέων και έτσι διέσωσε το νησί της Κέρκυρας.

Το 1716 η Κέρκυρα βρισκόταν στα χέρια των Βενετών, οι οποίοι την κατείχαν από το 1386. Επειδή, λοιπόν, οι Τούρκοι κινούνταν απειλητικά προς την Κέρκυρα, τότε στάλθηκε στο νησί ο Στρατηγός Ιωάννης Ματθίας Σούλεμπουργκ, προκειμένου να παρακολουθεί τις στρατιωτικές κινήσεις των Τούρκων, οι οποίοι από το 1431 επιχειρούσαν, κατά καιρούς, να την καταλάβουν.

Οι Τούρκοι την 24η Ιουνίου του 1716, ξεκίνησαν να πολιορκούν την Κέρκυρα. Οι μέρες περνούσαν και οι Κερκυραίοι δυσκολευόντουσαν από τον στενό κλοιό των Τουρκαλάδων.

Οι κάτοικοι της Κέρκυρας δεν απελπίστηκαν και ...