Πως Είναι Άπειρος Ο Θεός, Αναρωτιούνταν Ο Παπα Γιώργης

Ο παπα-Γιώργης, ιερεύς σε κάποιο χωριό της πατρίδος μου, έλεγε κάποτε ότι τον κατέτρωγε ή απορία πώς είναι άπειρος ο Θεός και πώς είναι άπειρος στα ιδιώματα Του, όπως: άπειρος στην σοφία Του, στην παντοδυναμία Του, στην πανταχού παρουσία Του, στην παγγνωσία Του, στην αγαθότητα Του, στην αγάπη Του… άπει­ρος!!! άπειρος!!! αύτη ή στοχαστική και επίμονη απορία τον κατέ­τρωγε μέρα-νύχτα.

Σε μια γιορτή του αγίου Δημητρίου, τον κάλεσε ο ιερεύς του διπλανού χωρίου να συλλειτουργήσει μαζί του, για να λαμπρυνθεί» έτι περισσότερο» το πανηγύρι του Ναού. Πράγματι πήγε και προίστατο της Θείας Λειτουργίας ως φιλοξενούμενος, αλλά και ως έχων τα πρεσβεία της χειροτονίας.

Άρχισε ή Θεία Λειτουργία και ήλθε ή ώρα της αγίας Αναφο­ράς με τις εκφωνήσεις: «Στώμεν καλώς…» του ιερέως και «Ελεον ει­ρήνης…» των ιεροψαλτών. και ακολούθησε ή τριαδική αναφορά: «Ή Χάρις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού…» και ή απάντησης του λαού δια των ιεροψαλτών: «και μετά του πνεύματος σου…» και ευθύς α­μέσως υψώνοντας τα χέρια του ο λειτουργός παπα-Γιώργης προς τον Παντοκράτορα του τρούλου του Ναού εκφώνησε το «Άνω σχώμεν τάς καρδίας…» και τότε, σ’ αυτή την στάσι κοκάλωσε!

Μετά το «Εχομεν προς τον Κυριόν…» και βλέποντας ο συλλει­τουργός του την «μαρμάρωσι» του, κατάλαβε ότι κάτι θα του συνέβη, όχι όμως κακό. Τον έπιασε απαλά και τον έβαλε μέσα στο Άγιο Βή­μα κατεβάζοντας συγχρόνως και τα χέρια του κάτω αφήνοντας τον, όπως μέσα του πληροφορήθηκε, στην έκσταση του και συνέχισε την Θεία Λειτουργία μόνος. Στον Καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων συνήλθε ο παπα-Γιώργης, επανήλθε στη θέση του και συνέχισε κανονικά μέχρι το τέλος την Θεία Λειτουργία.

Στις επίμονες ερωτήσεις του συλλείτουργου του πατρός’ Ιωάννη, α­παντούσε ότι «δεν θυμάται τίποτα».

Με αφορμή το βιβλίο «Εμπειρίες κατά την Θεία Λειτουργία», μου εξομολογήθηκε ο παπα-Γιώργης την δική του εμπειρία για πρώ­τη φορά, με την παράκληση να σεβασθώ την ανωνυμία του.

«Με το «Άνω σχώμεν τάς καρδίας…» ένοιωσα και είδα με ...

Ποιά είναι η πραγματική νηστεία

Ρώτησε κάποιος τον πατέρα Επιφάνιο, ποιος νηστεύει καλύτερα, σε περίοδο νηστείας, αυτός που τρώει δυο πιάτα ανάλαδη φασολάδα, χαλβά κ.λπ., ή αυτός που τρώει ένα αυγό σφικτό;

Χωρίς περιστροφές ο Γέροντας Επιφάνιος απάντησε:

-Ο πρώτος! Ο δεύτερος κάνει απλώς δίαιτα. Και το αιτιολογούσε:

-Η νηστεία έχει δύο στόχους: την άσκηση εγκρατείας στο σώμα δια του περιορισμού των πλούσιων σε θρεπτικές ουσίες τροφών, και τη συμμόρφωση στις εντολές της Εκκλησίας, που αποτελεί άσκηση για την ψυχή.

Αυτός ο οποίος τρώει ένα αυγό σε περίοδο νηστείας, χωρίς να υπάρχουν λόγοι υγείας, οπωσδήποτε αθετεί την εντολή της Εκκλησίας.

Σαν αυτούς που επιδιώκοντας να έχουν για λόγους καλής διατροφής ένα ποικίλο διαιτολόγιο τρώνε Τρίτη και Πέμπτη όσπρια και λαχανικά, ενώ Τετάρτη και Παρασκευή αρτύσιμα.

Η περιφρόνηση αυτή προς την Εκκλησία είναι προκλητική, δεδομένου ότι η συμμόρφωση προς τα καθιερωθέντα από αυτήν είναι και ανέξοδη και εύκολη.

Να τρώνε δηλαδή Τρίτη και Πέμπτη αρτύσιμα και ...

Πώς δόθηκαν στα μελομακάρονα και στους κουραμπιέδες τα ονόματά τους

Τα μελομακάρονα έχουν ετυμολογικά αρχαιοελληνική προέλευση, αν στο πρώτο άκουσμά του, το όνομά τους παραπέμπει στο ιταλικό μακαρόνι.

Στα λεξικά αναφέρεται ότι η λέξη «μακαρόνι» παράγεται από τη μεσαιωνική ελληνική λέξη «μακαρωνία», ένα νεκρώσιμο δείπνο με βάση τα ζυμαρικά, όπου μακάριζαν το νεκρό.

Η μακαρωνία με τη σειρά της έρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη «μακαρία», που δεν ήταν άλλο από την ψυχόπιτα, δηλαδή, ένα κομμάτι άρτου, στο σχήμα του σύγχρονου μελομακάρονου, το οποίο το ...

Γίνετε Άγιοι και δεν θα έχετε κανένα πρόβλημα με τα παιδιά σας

Εκείνο που σώζει και φτιάχνει καλά παιδιά είναι η ζωή των γονέων μέσα στο σπίτι. Οι γονείς πρέπει να δοθούνε στην αγάπη του Θεού. Πρέπει να γίνουνε άγιοι κοντά στα παιδιά με την πραότητά τους, την υπομονή τους, την αγάπη τους. 


Να βάζουνε κάθε μέρα νέα σειρά, νέα διάθεση, ενθουσιασμό κι αγάπη στα παιδιά. Και η χαρά που θα τους έλθει, η αγιοσύνη που θα τους έχει επισκεφθεί, θα εξακοντίσει στα παιδιά την Χάρη.

Για την κακή συμπεριφορά των παιδιών φταίνε γενικά οι γονείς. Δεν τα σώζουν ούτε οι συμβουλές, ούτε η πειθαρχία, ούτε η αυστηρότητα. Αν δεν αγιάζονται οι γονείς, αν δεν αγωνίζονται, κάνουν μεγάλα λάθη και μεταδίδουν το κακό που έχουν μέσα τους. Αν οι γονείς δεν ζουν ζωή αγία, αν δεν μιλούν με αγάπη, ο διάβολος ταλαιπωρεί τους γονείς με τις αντιδράσεις των παιδιών.

Η αγάπη, η ομοψυχία, η καλή συνεννόηση των γονέων είναι ό,τι πρέπει για τα παιδιά. Μεγάλη ασφάλεια και σιγουριά.

Τα φερσίματα των παιδιών έχουν άμεση σχέση με την κατάσταση των γονέων. Όταν τα παιδιά πληγώνονται απ’ την κακή μεταξύ των γονέων τους συμπεριφορά, χάνουν δυνάμεις και διάθεση, να προχωρήσουν στην πρόοδο. Κακοχτίζονται και το οικοδόμημα της ψυχής τους κινδυνεύει από στιγμή σε στιγμή να γκρεμισθεί. Να σας πω και δύο παραδείγματα.

Είχαν έλθει δυο κοπελίτσες σ’ εμένανε κι η μια είχε κάτι πολύ άσχημα βιώματα και με ρωτούσαν που οφείλονται. Και τους είπα:

– Είναι απ’ το σπίτι, απ’ τους γονείς σας.

Κι όπως την «έβλεπα» την μια, λέω:

– Εσύ απ’ την μητέρα σου τα έχεις κληρονομήσει αυτά.

– Κι όμως, λέει, οι γονείς μας είναι τόσο τέλειοι άνθρωποι. Είναι χριστιανοί, εξομολογούνται, μεταλαμβάνουν, που μπορεί να πει κανείς, ζήσαμε μέσα στη θρησκεία. Εκτός… αν φταίει η θρησκεία, απαντάει εκείνη.

Τους λέω:

– Τίποτα δεν πιστεύω απ’ αυτά που μου λέτε. Εγώ ένα μόνο βλέπω, οι γονείς σας δεν τήνε ζουν τη χαρά του Χριστού.

Πάνω σ’ αυτό η άλλη είπε:

– Άκουσε, Μαρία, καλά λέει ο παππούλης, έχει δίκιο. Οι γονείς μας πάνε στον πνευματικό, στην Εξομολόγηση, στην Θεία Μετάληψη, ναι… Αλλά είχαμε ποτέ ειρήνη στο σπίτι; Ο πατέρας συνεχώς γκρίνιαζε με την μητέρας μας. Διαρκώς πότε ο ένας δεν έτρωγε, πότε ο άλλος δεν ήθελε να πάνε κάπου μαζί. Έχει δίκιο, λοιπόν, ο παππούλης.

– Πως τον λένε τον πατέρα σου; την ρωτάω.

Μου είπε.

– Πως την λένε την μητέρα σου;

Μου είπε.

– Ε, λέω, με την μητέρα σου δεν τα έχει καθόλου καλά μέσα σου.

Ακούστε με τώρα. Τη στιγμή που μου έλεγαν τον όνομα, έβλεπα τον πατέρα, έβλεπα την ψυχή του. Τη στιγμή που...

Νηστίσιμα κεράσματα: Παστέλι, τονωτικό και πλούσιο σε βιταμίνη Ε

Παστέλι, ένα γλυκό σνακ τονωτικό, πλούσιο σε βιταμίνη Ε, ασβέστιο, φώσφορο, κάλλιο, μαγνήσιο και σίδηρο, με ρίζες από την Ιλιάδα του Ομήρου.

Τελικά η νηστεία μπορεί με τις κατάλληλες συνταγές να είναι μια πολύ καλή αφορμή για επιστροφή στην υγιεινή διατροφή. Και επειδή στα βασικά τις υγιεινής διατροφής συγκαταλέγονται τα σνακ, μοιραζόμαστε μαζί σας μια καταπληκτική και εύκολη συνταγή για ένα γλυκό σνακ τονωτικό, πλούσιο σε βιταμίνη Ε, ασβέστιο, φώσφορο, κάλλιο, μαγνήσιο και σίδηρο.

Παστέλι, λοιπόν, ένα γλύκισμα με ρίζες από την Ιλιάδα του Ομήρου, ιδανικό για τις απογευματινές λιγούρες.

Τα υλικά που θα χρειαστούμε είναι απλά:

500γρ ανθόμελο
500γρ σουσάμι
1 φλούδα από λεμόνι ή/ και 1 από πορτοκάλι
1 κούπα ανθόνερο ή εναλλακτικά λίγο καλαμποκέλαιο

Πως το κάνουμε:

Καβουρδίζουμε λίγο το σουσάμι είτε σ΄ένα τηγάνι ανακατεύοντας, είτε σε ένα ταψί στο φούρνο παρακολουθώντας για να μη μας καεί.
Σε μια κατασαρόλα βάζουμε το μέλι με τις φλούδες να βράσει 10 λεπτά και το ξαφρίζουμε. Χαμηλώνουμε τη φωτιά και...

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Η τέχνη του να βάζουμε τα πράγματα στην σωστή τους σκοπιά

Δεν είναι κακό τό κρασί αλλά η μέθη
-ούτε οι τροφές αλλά η γαστριμαργία
-ούτε τά χρήματα αλλά η φιλαργυρία

-ούτε η ομιλία αλλά η φλυαρία

-ούτε τά ευχάριστα τού κόσμου αλλά η υπερβολή

-ούτε η αγάπη γιά τούς δικούς μας παρά μόνο όταν γίνεται αφορμή νά μήν ευγνωμονούμε τόν Θεό

-ούτε τά ρούχα όταν τά έχουμε γιά νά σκεπαζόμαστε καί νά φυλαγόμαστε από τό κρύο καί τόν καύσωνα, αλλά τά περιττά καί τά πολυτελή

-ούτε τά σπίτια όταν τά έχουμε γιά νά φυλαγόμαστε απ’ αυτά πού μόλις είπα καί ακόμη από τούς εχθρούς, θηρία καί ανθρώπους, αλλά τά διώροφα καί τριώροφα, τά μεγάλα καί πολυδάπανα

-ούτε η ιδιοκτησία αλλά ό,τι δέν ανήκει στά απολύτως απαραίτητα

-ούτε τό νά έχουν βιβλία βλάπτει όσους επιθυμούν πολύ τήν ακτημοσύνη αλλά τό νά μήν τά χρησιμοποιούν γιά θεοπρεπή ανάγνωση

-ούτε οι φίλοι αλλά οι φίλοι πού δέν κάνουν καλό στήν ψυχή μας

-ούτε η γυναίκα είναι κάτι κακό αλλά η πορνεία

-ούτε η φυσιολογική οργή, εκείνη πού νιώθουμε εναντίον τής αμαρτιών μας, αλλά εκείνη πού νιώθουμε γιά τούς συνανθρώπους μας

-ούτε η εξουσία αλλά η αρχομανία

-ούτε η δόξα αλλά φιλοδοξία καί αυτό πού είναι ακόμα χειρότερο, η κενοδοξία

-ούτε η αρετή αλλά τό νά νομίζουμε ότι είναι δική μας

-ούτε η γνώση αλλά τό νά νομίζουμε πώς είμαστε γνωστικοί καί αυτό πού είναι ακόμα χειρότερο, ν’ αγνοούμε τήν άγνοιά μας

-ούτε η αληθινή γνώση αλλά η απατηλή

-ούτε ο κόσμος είναι κάτι κακό αλλά τά πάθη

-ούτε η φύση αλλά οι διαστροφές

-ούτε η ομόνοια, αλλά η ομόνοια τών κακοποιών κι εκείνη πού δέν βοηθάει στή σωτηρία τής ψυχής

-ούτε τά μέλη τού σώματος αλλά η κακή χρήση τους γιατί η όραση δέν μάς δόθηκε γιά νά βλέπουμε όσα δέν πρέπει αλλά γιά νά...

Πάψε επιτέλους... Να λες δόξα σοι ο Θεός.

Πριν από χρόνια, όταν ήμουν εφημέριος στον ιερό Ναό του Αγίου Βασιλείου Πειραιώς, μ’ εκάλεσαν να εξομολογήσω εκτάκτως, κατόπιν δικής του επιθυμίας, ένα νέο άνδρα, 42 ετών, του οποίου το όνομα, ήτο Ξενοφών.

Όταν πήγα, ήταν σε κακή κατάσταση. Ο καρκίνος με τις ραγδαίες μεταστάσεις τον είχε προσβάλλει και στο κεφάλι. Οι μέρες του μετρημένες. Ήταν μόνος στον θάλαμο, το διπλανό κρεβάτι ήταν άδειο, κι έτσι βρεθήκαμε μόνοι μας.

Και μου είπε τα έξης, για το πώς πίστεψε, αφού υπήρξε, όπως το τόνισε, «σκληρός άθεος» και άπιστος.

«Ήλθα εδώ πριν από 35 περίπου μέρες, σ’ αυτό το δωμάτιο των δύο κλινών. Δίπλα μου ήταν ήδη κάποιος άλλος άρρωστος, μεγάλος στην ηλικία, 80 περίπου ετών. Αυτός ο άρρωστος, πάτερ μου, παρά τους φοβερούς πόνους που είχε στα κόκκαλα -εκεί τον είχε προσβάλει ο καρκίνος- συνεχώς αναφωνούσε «Δόξα Σοι, ο Θεός! Δόξα Σοι, ο Θεός!…» Στη συνέχεια έλεγε και πολλές άλλες προσευχές, που εγώ ο ανεκκλησίαστος και άθεος τις άκουγα για πρώτη φορά. Κι όμως, πολλές φορές μετά από...

Πανικός στην Τουρκία Η Παναγία χαμογελά και προκαλεί δέος και όργιο φημών στους Τούρκους

Παναγούδα - Κελί Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου.