«Σ’ ευχαριστώ Θεέ μου»!Murray Salem Αμερικανός ηθοποιός και σεναριογράφος


Η γιαγιά μου, από την πλευρά του πατέρα μου, σε όλη της τη ζωή ήταν μια απλή χωρική από τη Συρία, που δεν ήξερε ούτε να γράφει, ούτε να διαβάζει. Ήταν όμως ειλικρινά θρήσκα. Ότι έκανε είχε πάντοτε το όνομα του Θεού στα χείλη της. Aλλά δεν ανέφερε μόνο το Όνομά Του.
Έλεγε τουλάχιστον εκατό φορές την ημέρα: «Σ’ ευχαριστώ Θεέ μου»!… Καί όχι μόνο όταν της συνέβαινε κάτι καλό.
Αν η σούπα χυνόταν καθώς έβραζε και πάλι έλεγε: «Σ’ ευχαριστώ Θεέ μου. Σ’ ευχαριστώ. Σ’ ευχαριστώ Θεέ μου»!
Τη ρώτησα κάποτε γιατί ευχαριστούσε τον Θεό για κάτι κακό.
Γέλασε και μου είπε ότι αν κάτι κακό συμβαίνει είναι γιατί έχουμε ξεχάσει τη σύνδεσή μας με τον Θεό. Εκείνη την εποχή το βρήκα αυτό πολύ παράξενο, έστω κι αν εκείνη επέμενε να κάνω κι εγώ το ίδιο.
Κάποτε, έγδαρα το γόνατό μου κι εκείνη μου είπε να πω: «Σ’ ευχαριστώ Θεέ μου»!
Κατά περίεργο τρόπο αυτές οι λέξεις είχαν αποτέλεσμα και ένοιωσα καλύτερα το γόνατό μου. Όταν έγινα πέντε χρονών πήγα στο σχολείο. Προερχόμουν από έγχρωμη φυλή και τα γαλανομάτικα και ξανθόμαλλα παιδιά με κορόιδευαν συνήθως. Επειδή το χρώμα μου ήταν σκούρο, το παρατσούκλι μου ήταν «ο Αράπης». Μισούσα το σχολείο και παρακαλούσα τους γονείς μου να μην με αναγκάζουν να πηγαίνω.
Ένοιωθαν άσχημα για μένα, αλλά δεν μπορούσαν και να με προστατέψουν για πάντα. Τότε, η Σίτου μου (η Συριακή λέξη για τη γιαγιά) άκουσε τι μου συνέβαινε και μου είπε ότι έπρεπε να λέω: «Σ’ ευχαριστώ Θεέ μου», κάθε φορά που τα παιδιά με έβριζαν. Εκείνη τη στιγμή θεώρησα ότι επρόκειτο για την...

Ο Άγιος Παΐσιος και ο Γερο-Ενώχ ο Ρουμάνος κι ο μεγάλος σεισμός




 Στην Ελλάδα, στη Βόρειο Ελλάδα στο Άγιον Όρος .. γίνονται μεγάλοι σεισμοί, πολύ μεγάλοι σεισμοί.

Όταν έγινε ο μεγάλος σεισμός στη Θεσσαλονίκη, 7.3 ρίχτερ -εδώ στη Λεμεσό που έγινε πόσα πέντε ήταν;- .. και έπεσε η πολυκατοικία και σκότωσε ανθρώπους και μετά έγιναν περίπου δυόμιση χιλιάδες σεισμικές δονήσεις σε μια νύχτα, συνέχεια, χόρευε η γη συνέχεια.

Θυμάμαι ήταν Θεοφάνεια με το παλαιό ημερολόγιο στο Άγιον Όρος .. και είχαμε αγρυπνία των Θεοφανείων. Και όπως ήμασταν στην εκκλησία γίνεται ένας σεισμός μεγάλος. Ετάραξε την εκκλησία, έτρεμαν το τέμπλο, τα καντήλια, κάτι ξύλινα που είχαμε εκεί.

Είχαμε εκείνη την ημέρα φιλοξενούμενους κάποιους Σέρβους φοιτητές από τη Θεολογία και κάποια άλλα παιδιά δικά μας. Οπόταν, μόλις άρχισε να γίνεται ο σεισμός και να τρίζουν όλα .. και να σκεφτείτε ότι εκεί είναι κτίρια του δεκάτου αιώνος όχι όπως τούτα, τα οποία αποδείχθηκαν πολύ πιο σταθερά αλλά έχουν μεγάλη ευλυγισία, δηλαδή όταν γίνει ένας σεισμός πάνε και έρχονται ώσπου να συνηθίσεις ότι παρόλο που χορεύουν δεν πέφτουν και εφαρμόζεται εκείνο που λέει ότι δέντρο που λυγίζει δεν σπάει..

Λοιπόν, ενθυμούμαι εκείνους τους ανθρώπους τους μοναχούς τα γεροντάκια εκείνα που ήταν τόσο ήρεμοι, τόσο ήσυχοι, σα να μην συνέβηκε τίποτα. Απλώς κάναν τον...

Γέροντας Παΐσιος: Μεγάλη αρρώστια οι μάταιοι λογισμοί.





Φωτό: Ιφ.Βαρδοπούλου
«Στην εποχή μας η μεγαλύτερη αρρώστια είναι οι μάταιοι λογισμοί των κοσμικών ανθρώπων. Οι άνθρωποι όλα μπορεί να τα έχουν εκτός από καλούς λογισμούς. Ταλαιπωρούνται, γιατί δεν αντιμετωπίζουν τα πράγματα πνευματικά. Π.χ. ξεκινάει κάποιος να πάει κάπου, παθαίνει μια μικρή βλάβη η μηχανή του αυτοκινήτου του και καθυστερεί λίγο να φθάσει στον προορισμό του. Αν έχει καλό λογισμό, θα πει: «Φαίνεται ο καλός Θεός έφερε αυτό το εμπόδιο, γιατί ίσως θα πάθαινα κάποιο ατύχημα, αν δεν είχα αυτή την καθυστέρηση. Πώς να Σε ευχαριστήσω, Θεέ μου, γι' αυτό;», και δοξάζει τον Θεό. Ενώ, αν δεν έχει καλό λογισμό, δεν θα αντιμετωπίσει πνευματικά την κατάσταση, θα τα βάλει με τον Θεό και θα βρίζει: «Να, θα πήγαινα νωρίτερα, άργησα, τι αναποδιά! Και αυτός ο Θεός.».
Ο άνθρωπος, όταν δέχεται ό,τι του συμβαίνει με δεξιό λογισμό, βοηθιέται. Ενώ, όταν ...

Tα παιδιά με τους συνεχείς επαίνους δεν οικοδομούνται. Άγιος Πορφύριος

 





Τα παιδιά με τους συνεχείς επαίνους δεν οικοδομούνται. Γίνονται εγωιστές και κενόδοξοι. Θα θέλουν σ’ όλη τους τη ζωή να τους επαινούν όλοι διαρκώς, έστω κι αν τους λένε και ψέματα. Δυστυχώς, σήμερα μάθανε όλοι να λένε και ψέματα και τα δέχονται οι κενόδοξοι, είναι η τροφή τους. «Πες το, κι ας είναι ψέμα, κι ας είναι ειρωνεία», λένε. Ο Θεός αυτό δεν το θέλει. ο Θεός θέλει την αλήθεια. Δυστυχώς, αυτό δεν το καταλαβαίνουν όλοι και κάνουν το εντελώς αντίθετο.


Τα παιδιά όταν τα επαινείς συνεχώς, χωρίς διάκριση, τα πειράζει ο αντίθετος. Τους ξεσηκώνει το μύλο του εγωισμού και, συνηθισμένα από μικρά στους επαίνους από γονείς και δασκάλους, προχωρούν ίσως στα γράμματα, αλλά τι το όφελος; Στη ζωή θα βγουν εγωιστές και όχι χριστιανοί. Οι εγωιστές δεν μπορούν να... είναι ποτέ χριστιανοί. Οι εγωιστές θέλουν διαρκώς όλοι να τους επαινούν, όλοι να τους αγαπάνε, όλοι να λένε καλά γι’ αυτούς, πράγμα που ο Θεός μας, η Εκκλησία μας, ο Χριστός μας δεν το θέλει.


Η θρησκεία μας δεν θέλει από μικρά να μαθαίνουν αγωγή. Αντίθετα, θέλει τα παιδιά από μικρά να μαθαίνουν στην αλήθεια. Η αλήθεια του Χριστού τονίζει ότι, άμα επαινείς έναν άνθρωπο, τον κάνεις εγωιστή. Ο εγωιστής είναι ο μπερδεμένος, ο οδηγούμενος υπό του διαβόλου και του κακού πνεύματος. Έτσι, μεγαλώνοντας μέσα στον εγωισμό, η πρώτη του δουλειά είναι ν’ αρνείται τον Θεό και να είναι εγωιστής απροσάρμοστος μέσα στην κοινωνία.


Πρέπει να πεις την αλήθεια, να τη μάθει ο άνθρωπος. Αλλιώς τον υποστηρίζεις στην αμορφωσιά του. Όταν πεις στον άλλο την αλήθεια, αυτός κατατοπίζεται, προσέχει, ακούει και τους άλλους, εγκρατεύεται. Έτσι και στο παιδί θα πεις την αλήθεια, θα το μαλώσεις, για να κατατοπισθεί ότι αυτό που κάνει δεν είναι καλό. Τι λέγει ο σοφός Σολομών; «Ος φείδεται της βακτηρίας, μισεί τον υιόν αυτού, ο δε αγαπών, επιμελώς παιδεύει». Όχι, όμως, να το δέρνεις με τη μαγκούρα. Τότε φεύγομε απ’ τα όρια και γίνεται το αντίθετο.


Με τον έπαινο από μικρά τα παιδιά μας τα οδηγούμε στον εγωισμό. Και τον εγωιστή μπορεί και να τον κοροϊδεύεις, αρκεί να του λέεις ότι είναι καλός, να του φουσκώνεις το εγώ του. Κι έτσι σου λέει: «Α, αυτός που μ’ επαινεί, αυτός είναι καλός». Αυτά δεν είναι σωστά πράγματα. Επειδή ο άνθρωπος μεγαλώνει με τον εγωισμό, αρχίζουν τα μπερδέματα μέσα του, υποφέρει, δεν ξέρει τι κάνει. Αιτία της ψυχικής ακαταστασίας είναι ο εγωισμός. Αυτό το πράγμα και οι ίδιοι οι ψυχίατροι, άμα το μελετήσουν, θα το βρουν, ότι ο εγωιστής είναι άρρωστος.


Ποτέ δεν πρέπει να επαινούμε τους συνανθρώπους μας και να τους κολακεύομε, αλλά να τους οδηγούμε στην ταπείνωση και στην αγάπη του Θεού. Κι ούτε να επιζητούμε εμείς να μας αγαπάνε, λέγοντας επαίνους στους άλλους. Να μαθαίνομε ν’ αγαπάμε κι όχι να ζητούμε να μας αγαπάνε. Ν’ αγαπάμε όλους τους εν Χριστώ αδελφούς ανιδιοτελώς, χωρίς να περιμένομε επαίνους κι αγάπη απ’ αυτούς. Αυτοί θα κάνουνε για μας ό,τι ο Θεός τους λέει. Αν είναι κι εκείνοι χριστιανοί, θα δώσουνε δόξα στον Θεό, που βρεθήκαμε και τους βοηθήσαμε ή τους είπαμε έναν καλό λόγο.


Έτσι να οδηγείτε και τα παιδιά του σχολείου. Αυτή είναι η αλήθεια. Αλλιώς γίνονται απροσάρμοστα. Δεν ξέρουνε τι κάνουν και που βαδίζουν και αιτία είμαστε εμείς, που τα κάναμε έτσι. Δεν τα οδηγήσαμε στην αλήθεια, στην ταπείνωση, στην αγάπη του Θεού. Τα κάναμε εγωιστές και να το αποτέλεσμα τώρα!


Υπάρχουν, όμως, και τα παιδιά που προέρχονται από γονείς ταπεινούς κι από μικρά όταν είναι, τους μιλάνε για τον Θεό και την αγία ταπείνωση. Αυτά τα παιδιά δεν δημιουργούν προβλήματα στους συνανθρώπους τους. Δεν θυμώνουν, όταν τους υποδεικνύεις το λάθος τους, αλλά προσπαθούν να το διορθώσουν, και προσεύχονται ο Θεός να τους βοηθήσει να μη γίνουν εγωιστές.


Εγώ, τι να σας πω, όταν είχα πάει στο Άγιον Όρος, πήγα σε κάτι γέροντες αγιότατους. Αυτοί ποτέ δεν μου είπαν «μπράβο». Πάντα με συμβουλεύανε πως ν’ αγαπάω τον Θεό και πως να είμαι πάντα ταπεινός. Να επικαλούμαι τον Θεό να μ’ ενισχύει στην ψυχή μου και να Τον αγαπάω πολύ. Ούτε το ήξερα αυτό το «μπράβο», ούτε ποτέ το εζήτησα. Αντίθετα στενοχωριόμουνα, άμα οι Γέροντές μου δεν με μαλώνανε. Έλεγα: «Να πάρει η ευχή, να με μαλώνουνε, να μου φέρονται σκληρά». Αυτά που σας λέω τώρα, να τ’ ακούσει ένας χριστιανός, τι θα πει; Θα τα χάσει και θα τ’ απορρίψει. Κι όμως, αυτό είναι το σωστό, το ταπεινό, το ακραιφνές.


Ούτε οι γονείς μου μου είπανε ποτέ «μπράβο». Ούτε το ήθελα το «μπράβο». Γι’ αυτό ό,τι έκανα, το έκανα ανιδιοτελώς. Τώρα που μ’ επαινούν οι άνθρωποι, αισθάνομαι πολύ άσχημα. Τι να σας πω… Κλωτσάω μέσα μου, όταν οι άλλοι μου λένε «μπράβο». Αλλά δεν μ’ έβλαψε που έμαθα την ταπείνωση. Και τώρα γιατί δεν θέλω να μ’ επαινούν; Διότι ξέρω ότι ο έπαινος τον κάνει κούφιο τον άνθρωπο και διώχνει την Χάρη του Θεού. Και η Χάρις του Θεού έρχεται μόνο με την αγία ταπείνωση. Ο άνθρωπος ο ταπεινός είναι ο τέλειος άνθρωπος. Δεν είναι ωραία αυτά; Δεν είναι αληθινά;


Σ’ όποιον τα πεις αυτά, θα πει: «Τι λες, καλέ, άμα δεν επαινέσεις το παιδί ούτε να διαβάσει μπορεί, ούτε, ούτε….». Μα συμβαίνει  αυτό, γιατί έτσι είμαστε εμείς και κάνομε και το παιδί μας έτσι. Δηλαδή έχομε ξεφύγει απ’ την αλήθεια. Ο εγωισμός έβγαλε τον άνθρωπο απ’ τον Παράδεισο, είναι μεγάλο κακό. Οι πρώτοι άνθρωποι, ο Αδάμ και η Εύα, ήταν απλοί και ταπεινοί, γι’ αυτό ζούσαν στον Παράδεισο. Δεν είχαν εγωισμό. Είχαν, όπως λένε στη θεολογική γλώσσα, το αρχέγονον.


Όταν λέμε «αρχέγονον», εννοούμε τα χαρίσματα που έδωσε ο Θεός αρχικά, όταν εδημιούργησε τον άνθρωπο, δηλαδή τη ζωή, την αθανασία, τη συνείδηση, το αυτεξούσιο, την αγάπη, την ταπείνωση κ.ά. Μετά ο διάβολος κατόρθωσε με τον έπαινο και τους επλάνησε. Γεμίσανε εγωισμό. Το φυσικό, όμως, του ανθρώπου, έτσι όπως τον έπλασε ο Θεός, είναι η ταπείνωση. Ενώ ο εγωισμός είναι κάτι το αφύσικο, είναι  αρρώστια, είναι παρά φύσιν.


Όταν, λοιπόν, εμείς στο παιδί με τους επαίνους δημιουργούμε αυτό το «υπερεγώ», του φουσκώνομε τον εγωισμό, του κάνομε μεγάλο κακό. Το κάνομε να γίνεται πιο επιρρεπές στα διαβολικά πράγματα. Έτσι μεγαλώνοντάς το, το απομακρύνομε απ’ όλες τις αξίες της ζωής. Δεν νομίζετε ότι αυτά είναι η αιτία που τα παιδιά χάνονται, που οι άνθρωποι ανταρτεύουν; Είναι ο εγωισμός, που τους έχουν απ’ τη μικρή ηλικία εμφυτεύσει οι γονείς. Ο διάβολος είναι ο μέγας εγωιστής, ο μέγας εωσφόρος. Δηλαδή ζούμε τον εωσφόρο μέσα μας, ζούμε τον διάβολο. Δεν ζούμε την ταπείνωση. Η ταπείνωση είναι του Θεού, είναι κάτι το απαραίτητο για την ψυχή του ανθρώπου. Είναι κάτι το οργανικό. Και όταν λείπει, είναι σαν να λείπει απ’ τον οργανισμό η καρδιά. Η καρδιά δίνει ζωή στον οργανισμό και η ταπείνωση δίνει ζωή στην ψυχή. Με τον εγωισμό ο άνθρωπος είναι πλέον με το μέρος του κακού πνεύματος, δηλαδή αναπτύσσεται με το κακό πνεύμα και όχι με το αγαθό.


Αυτό κατόρθωσε ο διάβολος να κάνει. Έκανε τη γη λαβύρινθο, για να μην μπορούμε να συνεννοηθούμε μεταξύ μας. Τι είναι αυτό που πάθαμε και δεν το καταλάβαμε; Βλέπετε πώς πλανηθήκαμε; Καταντήσαμε τη γη μας και την εποχή μας σωστό ψυχιατρείο! Και δεν καταλαβαίνομε τι μας φταίει. Όλοι απορούμε: «Τι γίναμε, που πάμε, γιατί τα παιδιά μας πήρανε τους δρόμους, γιατί φύγανε απ’ τα σπίτια τους, γιατί παρατήσανε τη ζωή, γιατί παρατήσανε τη μόρφωσή τους; Γιατί γίνεται αυτό;». Ο διάβολος κατόρθωσε να εξαφανίσει τον εαυτό του και να κάνει τους ανθρώπους να χρησιμοποιούν άλλα ονόματα. Οι γιατροί, οι ψυχολόγοι λένε συχνά, όταν ένας άνθρωπος πάσχει: «Α, νεύρωση έχεις! Α, άγχος έχεις!» και τα τοιαύτα. Δεν παραδέχονται ότι ο διάβολος υποκινεί και διεγείρει στον άνθρωπο τον εγωισμό. Κι όμως ο διάβολος υπάρχει, είναι το πνεύμα του κακού. Αν πούμε ότι δεν υπάρχει, είναι σαν να αρνούμαστε το Ευαγγέλιο που μιλάει γι’ αυτόν. Αυτός είναι ο εχθρός μας, ο πολέμιος μας στη ζωή, ο αντίθετος του Χριστού και λέγεται αντίχριστος. Ο Χριστός ήλθε στη γη, για να μας απαλλάξει από τον διάβολο και να μας χαρίσει τη σωτηρία.


Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι πρέπει να μάθομε στα παιδιά να ζουν ταπεινά και απλά και να μη ζητούν τον έπαινο και το «μπράβο». Να τα μάθομε ότι υπάρχει η ταπείνωση, που είναι η υγεία της ζωής.


Η νοοτροπία της σημερινής κοινωνίας κάνει κακό στα παιδιά. Έχει άλλη ψυχολογία, άλλη παιδαγωγική, που απευθύνονται σε παιδιά άθεων. Η νοοτροπία αυτή οδηγεί στην ασυδοσία. Και βλέπετε τ’ αποτελέσματα στα παιδιά και στους νέους. Φωνάζουν σήμερα οι νέοι. Λένε: «Πρέπει να μας καταλάβετε!» Δεν πρέπει, όμως, να πάμε εμείς σ’ αυτούς. Αντίθετα, θα προσευχόμαστε γι’ αυτούς, θα λέμε το σωστό, θα το ζούμε, θα το κηρύττομε, αλλά δεν θα προσαρμοσθούμε με το πνεύμα τους. Να μη χαλάσομε το μεγαλείο της πίστεως μας. Δεν γίνεται, για να τους βοηθήσομε, ν’ αποκτήσομε τη δική τους νοοτροπία. Πρέπει να είμαστε αυτοί που είμαστε και να κηρύττομε την αλήθεια, το φως.


Από τους Πατέρες θα μάθουν τα παιδιά. Η διδασκαλία των Πατέρων θα μάθει στα παιδιά μας για την εξομολόγηση, για τα πάθη, για τις κακίες, πως νικούσαν οι άγιοι τον κακό εαυτό τους. Κι εμείς θα ευχόμαστε ο Θεός να εγκύψει μέσα τους.


ΠΗΓΗ psigmataorthodoxias3

https://filoinikodimou.blogspot.com/2021/05/blog-post_234.html


Στρωτές Μετάνοιες – Βοηθούν όχι μόνο στην υγεία της ψυχής, αλλά και στην υγεία του σώματος




 – Γέροντα πονάει το σώμα σας;

– Όχι, γιατί κάνω …πνευματική γυμναστική.

– Δηλαδή, Γέροντα;

– Μετάνοιες ευλογημένη! Βλέπεις οι κοσμικοί έχουν τη σουηδική γυμναστική και οι μοναχοί τις μετάνοιες. Οι κοσμικοί με τη γυμναστική κάνουν σώμα υγιεινό και οι μοναχοί με τις μετάνοιες κάνουν ψυχή και σώμα υγιέστατα. Οι καημένοι οι κοσμικοί δεν ξέρουν πόσο βοηθούν οι μετάνοιες, όχι μόνο στην υγεία της ψυχής, αλλά και στην υγεία του σώματος. Κάνουν καλό στα αρθριτικά, διώχνουν τη μαλθακότητα, διώχνουν και τις αφύσικες κοιλιές, σκορπούν γαλήνη και δίνουν μια λεβεντιά. Παράλληλα όμως δίνουν στον άνθρωπο τη δυνατότητα να ανέβει τα πνευματικά υψώματα των αρετών, όπως θα ανεβαίνει και τα υψώματα των βουνών με πολλή άνεση, χωρίς να λαχανιάζει.

Οι μετάνοιες είναι απαραίτητες και για το νέο και για τον ηλικιωμένο και γι’ αυτόν που έχει σαρκικό πόλεμο και για τον απαλλαγμένο από τέτοιον πόλεμο.

Όποιος έχει δυνατή κράση, πρέπει να ...

π.Αρσένιος Βλιαγκόφτης- Πορίσματα ημερίδος 1-2-2025 για το Πασχάλιον

 

Ο άγιος Χαράλαμπος - Γέρ. Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης

 

Όταν ο αδελφός σου αμαρτάνει εναντίον σου

 



Αγίου Ιωάννου της Κροστάνδης

Όταν ο αδελφός σου αμαρτάνη εναντίον σου κατά οποιοδήποτε τρόπο – λόγου χάριν, αν σε κατηγορή ή διαστρέφη τα λόγια σου – μην τον καταδικάσης μέσα σου.

Συλλογίσου τι καλές πλευρές έχει στον χαρακτήρα του. Κάθε άνθρωπος, όσο αχρειωμένος και αν είναι, δεν παύει να έχη και κάποιες καλωσύνες. Οι χρυσωρύχοι δεν λογαριάζουν την άμμο που περιβάλλει τους κόκκους του χρυσού, παρά μονάχα αυτούς τους κόκκους. Και όσο λίγοι και αν είναι, αυτούς υπολογίζουν και ξεπλένουν το μίγμα για να τους αποκτήσουν. Κατά παρόμοιο τρόπο και ο Θεός ενεργεί με μας, ξεπλένοντας μας από ...

10 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ Ὁ Ἅγιος Χαράλαμπος ὁ Ἱερομάρτυρας



Ὁ Ἅγιος Χαράλαμπος ἦταν ἱερεὺς στὴ Μαγνησία τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καὶ ἔζησε ἐπὶ αὐτοκρατορίας τοῦ Σεπτιμίου Σεβήρου (193 – 211 μ.Χ.). 
Ὅταν τὸ ἔτος 198 μ.Χ. ὁ Σέβηρος ἐξαπέλυσε ἀπηνὴ διωγμὸ κατὰ τῶν Χριστιανῶν, ὁ ἔπαρχος τῆς Μαγνησίας Λουκιανός, συνέλαβε τὸν Ἅγιο καὶ τοῦ ζήτησε νὰ ἀρνηθεῖ τὴν πίστη του. Ὅμως ὁ Ἅγιος ὄχι μόνο δὲν τὸ ἔκανε αὐτό, ἀλλὰ ἀντίθετα ὁμολόγησε στὸν ἔπαρχο τὴν προσήλωσή του στὸν Χριστὸ καὶ δήλωσε μὲ παρρησία ὅτι σὲ ὁποιοδήποτε βασανιστήριο καὶ νὰ ὑποβληθεῖ δὲν πρόκειται νὰ ἀρνηθεῖ τὴν πίστη τῆς Ἐκκλησίας. 
Τότε ἡ σκοτισμένη καὶ σαρκικὴ ψυχὴ τοῦ Λουκιανοῦ ἐπέτεινε τὴν ὀργή της καὶ διέταξε νὰ ἀρχίσουν τὰ φρικώδη βασανιστήρια στὸ γέροντα ἱερέα. Πρῶτα τὸν γύμνωσαν καὶ ὁ ἴδιος ὁ Λουκιανός, παίρνοντας τὸ ξίφος του προσπάθησε νὰ πληγώσει τὸ σῶμα τοῦ Ἁγίου. Ὅμως ἀποκόπηκαν τὰ χέρια του καὶ ἔμειναν κρεμασμένα στὸ σῶμα τοῦ Ἱερομάρτυρα καὶ μόνο ὕστερα ἀπὸ προσευχὴ τοῦ Ἁγίου συγκολλήθηκαν αὐτὰ πάλι στὸ σῶμα καὶ ὁ ἡγεμόνας κατέστη ὑγιής. Βλέποντας αὐτὸ τὸ θαῦμα τοῦ Ἁγίου πολλοὶ ἀπὸ τοὺς δημίους πίστεψαν στὸν ἀληθινὸ Θεό.
Μὲ τὸ ζόφο στὸ νοῦ καὶ ...

Ένα συγκλονιστικό θαύμα του Αγίου Χαραλάμους!


χαράλαμπος
Το μοναδικό θαύμα του Αγίου Χαραλάμπους συνέβη κατά τη διάρκεια του Β΄Παγκοσμίου πολέμου στα Φιλιατρά.

Μια συγκλονιστική αληθινή ιστορία για το πως ο Άγιος Χαράλαμπος, έσωσε τα Φιλιατρά το  1943 όταν το Γερμανικό Στρατηγείο της Τρίπολης διέταξε τον Γερμανό Διοικητή των Φιλιατρών, Κοντάου, να κάψουν την πόλη, να σκοτώσουν τους πρόκριτους και να συλλάβουνε 1.500 κατοίκους της για να τους στείλουν στα στρατόδπεδα της Γερμανίας, καθώς οι αντάρτες είχαν προβεί σε κάποιο σαμποτάζ.
Ο Κοντάου έδωσε με τη σειρά του διαταγή στους στρατιώτες του να προχωρήσουν την επομένη στις 6.00 π.μ. στην εκτέλεσή της.
Μόλις το πληροφορήθηκε αυτό, ο ιερέας Θεόδωρος Κωτσάκης, από τα Φιλιατρά, προσπάθησε ανεπιτυχώς να μεσολαβήσει στους σκληρούς κατακτητές. Αποχωρώντας άπρακτος ο ιερέας από τη γερμανική διοίκηση, ειδοποίησε τους Φιλιατρινούς της Τρίπολης να προσευχηθούν τη νύκτα στον Άγιο Χαράλαμπο, πολιούχο Φιλιατρών, για να βάλει το χέρι του.
Ο Άγιος Χαράλαμπος, πραγματικά, παρουσιάστηκε τη...

Το φάρμακο στην τρέλα τῶν σκέψεων (Ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς)




 Για μένα η σκέψη, η κάθε σκέψη, είναι το μεγαλύτερο βάσανο που υπάρχει κάτω από τον ουρανό, μέχρι να μεταμορφωθεί σε Θεο-σκέψη, σε Χριστο-σκέψη, δηλαδή μέχρι να λογοποιηθεί, να νοηματοδοτηθεί.

 Αλήθεια η σκέψη είναι κόλαση, αν δεν μεταμορφωθεί σε Χριστο-σκέψη.
Χωρίς τον λόγο η ανθρώπινη σκέψη βρίσκεται συνέχεια στην...

Άγιος Νικηφόρος [9 ΦεβρουαρΊου]

 




O Άγιος Νικηφόρος έζησε στα χρόνια των αυτοκρατόρων Βαλεριανού (253 - 259 μ.Χ.) και Γαληνού (259 - 268 μ.Χ.), και συνδεόταν στενά με κάποιον ιερέα ονόματι Σαπρίκιο, ο οποίος έτρεφε μεγάλο μίσος κατά του Νικηφόρου γιατί πίστευσε στα λόγια κάποιου συκοφάντη. O Νικηφόρος ζητούσε επανειλημμένα από τον ιερέα να του πει τον λόγο και να τον συγχωρέσει, όμως μάταια.

Όταν το 257 μ.Χ. ξέσπασε μεγάλος διωγμός κατά των Χριστιανών, συνελήφθησαν πολλοί επίσκοποι και ιερείς μεταξύ των οποίων και ο Σαπρίκιος. Μόλις ο Άγιος διέκρινε μεταξύ των συλληφθέντων και τον Σαπρίκιο, τρέχει και πέφτει στο γόνατά του και τον παρακαλεί με δάκρυα να τον συγχωρήσει. O Σαπρίκιος αρνείται πεισματικά. Μετά το μαστίγωμα που...

Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)



 Ένας άνθρωπος βάδιζε στο δάσος. Ήθελε να διαλέξει ένα καλό δέντρο, απ’ όπου θα έβγαζε δοκάρια για τη σκεπή του σπιτιού του. Εκεί είδε δύο δέντρα, το ένα δίπλα στο άλλο. Το ένα ήταν ίσιο, λείο και ψηλό, αλλά το εσωτερικό του, ο πυρήνας του, ήταν σάπιο. Το άλλο είχε ανώμαλη επιφάνεια κι ο κορμός του έδειχνε άσχημος. Το εσωτερικό του όμως ήταν γερό. Ο άνθρωπος αναστέναξε και είπε: «Σε τι μπορεί να μου χρησιμέψει το ψηλό και ίσιο αυτό δέντρο, αφού το μέσα του είναι σάπιο κι ακατάλληλο για δοκάρια; Το άλλο μοιάζει ανώμαλο, άσχημο, αλλά τουλάχιστο το μέσα του είναι γερό. Έτσι, αν καταβάλω λίγο μεγαλύτερη προσπάθεια, μπορώ να το διαμορφώσω και να το χρησιμοποιήσω για δοκάρια στο σπίτι μου». Και χωρίς να το σκεφτεί περισσότερο, διάλεξε το δέντρο εκείνο, το γερό. Το ίδιο θα κάνει κι ο Θεός για να ξεχωρίσει δύο ανθρώπους που βρίσκονται μέσα στο ναό Του. Δε θα διαλέξει εκείνον που φαίνεται επιφανειακά δίκαιος, αλλά τον άλλον, εκείνον που η καρδιά του είναι γεμάτη με την αληθινή δικαιοσύνη του Θεού.

Οι υπερήφανοι έχουν τα μάτια τους διαρκώς υψωμένα προς το Θεό. Οι καρδιές τους όμως είναι κολλημένες στη γη. Αυτοί δεν ευαρεστούν στο Θεό. Ευάρεστοι στο Θεό είναι οι ταπεινοί άνθρωποι, οι πράοι, που ...

Ἡ χριστιανική συζυγία. Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου Μέρος Α’


Ἕνας σοφός ἄνθρωπος, πού εἶπε πολλά μέ τή μορφή τῶν μακαρισμῶν, εἶπε καί τοῦτο: “Ἡ γυναίκα καί ὁ ἄντρας νά φέρονται καλά μεταξύ τους” (Σοφ. Σειρ. 25, 1). Ἀπό τήν ἀρχή ὁ Θεός φρόντισε γιά νά ζοῦν οἱ σύζυγοι μέ ὁμόνοια. Γι’ αὐτό μιλάει γιά τούς δύο σάν νά πρόκειται γιά ἕναν καί λέει: “Ἄνδρα καί γυναίκα τούς ἔκανε” (Γέν. 1, 27)· καί “δέν ὑπάρχει ἄνδρας καί γυναίκα” (Γαλ. 3, 28).  Γιατί δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει τόσο στενή σχέση ἀνάμεσα σέ δύο ἄνδρες, ὅση ἀνάμεσα σ’ ἕναν ἄνδρα καί μιά γυναίκα.

Γι’ αὐτό ὁ Δαβίδ, πενθώντας καί θρηνώντας γιά τό  θάνατο τοῦ στενοῦ φίλου του Ἰωνάθαν, πού τόν ἀγαποῦσε ὑπερβολικά, δέν τόν ἀποκάλεσε πατέρα ἤ μητέρα, ἀδελφό ἤ φίλο, ἀλλά τί εἶπε; “Σ’ ἀγάπησα περισσότερο ἀπ’ ὅσο μπορεῖ ν’ ἀγαπηθεῖ μιά γυναίκα” (Β΄ Βασ. 1, 26).
Καί πραγματικά. Αὐτή ἡ ἀγάπη εἶναι πιό δυνατή ἀπό κάθε ἄλλη. Οἱ ἄλλες ἔχουν σφοδρότητα, αὐτή ὅμως εἶναι καί σφοδρή καί ἀμάραντη. Γιατί ὑπάρχει μιά ἐρωτική ὁρμή πού φωλιάζει στή φύση τους καί, χωρίς νά κατανοοῦμε τό πῶς, συνδέει τά σώματά τους. Γι’ αὐτό καί ἐξαρχῆς ἀπό τόν ἄνδρα προῆλθε ἡ γυναίκα, ἐνῶ στή συνέχεια ἀπό τόν ἄνδρα καί τή γυναίκα προέρχονται ἄλλοι ἄνδρες καί ἄλλες γυναῖκες. Βλέπεις σύνδεσμο καί σύμπλεγμα πού δημιούργησε ὁ Θεός, μήν ἐπιτρέποντας μάλιστα σέ ἄλλη οὐσία νά εἰσχωρήσει ἀπ’ ἔξω;...

«Κάνε ὑπομονή, ὅπως κάνω κι ἐγώ μέ σένα!»

 



Μιά γερόντισσα, ἁγία ψυχούλα, ζοῦσε στόν Πειραιᾶ μόνη της. Τό μοναχοπαίδι της ἀκολούθησε τό δρόμο τοῦ Μοναχισμοῦ· ἀφιερώθηκε στό Θεό! Ἐκείνη δέχτηκε τό γεγονός δοξάζοντας τό Θεό γιά τήν τιμή πού ἔκανε στό παιδί της καί στήν ἴδια, παρ᾿ ὅλο πού ἀπόμεινε μόνη της. Ἐπιπλέον δέν εἶχε καί καλή ὑγεία· εἶχε ἄσθμα, πού πολύ τή βασάνιζε καί πολλές φορές ἔφθανε κοντά στό θάνατο.

Μ᾿ αὐτόν τόν ἀγῶνα πέρασαν ἀρκετά χρόνια. Κάποτε ὁ Θεός, βραβεύοντας τήν πίστη καί τήν ἀφοσίωσή της σ᾿ Ἐκεῖνον, παραχώρησε κι ἀνοίξανε πρός στιγμήν τά μάτια τῆς ψυχῆς της κι ἀξιώθηκε νά δεῖ τόν Ἄγγελο φύλακα τῆς ψυχῆς της! Ἡ φωτεινότητα καί ἡ θεία γλυκύτητά του γέμισαν μέ ὑπερκόσμια χαρά τήν εὐλαβέστατη γερόντισσα. Τώρα εἶχε δεῖ μέ τά μάτια της ὅτι στήν πραγματικότητα ποτέ δέν ἦταν μόνη. Ἔτσι, προσευχόταν πλέον μέ μεγαλύτερη πίστη καί θερμότητα.
Ὅμως, ἡ ἀσθένεια σύν τῷ χρόνῳ θέριευε. Καί κάποτε, σάν ἀδύναμος ἄνθρωπος, λύγισε, χύνοντας πολλά δάκρυα μέσα στόν πόνο της! Τότε, στή δύσκολη αὐτή στιγμή, ξαναφάνηκε χαμογελαστός ὁ Ἅγιος Ἄγγελός της, ἔτοιμος νά...

Ὅσιος Λουκᾶς ἐν Στειρίῳ και Ἱερά Μονή Ὁσίου Λουκᾶ Βοιωτίας [7 Φεβρουαρίου]

 





Α) Ὁ Ὅσιος Λουκᾶς

Ὁ προικισμένος μὲ ἐγκράτεια καὶ ἀρετή, ἐργατικότητα καὶ φιλοκαλία, φιλοξενία, φιλανθρωπία καὶ εὐσπλαγχνία, μὲ προφητικὴ ἱκανότητα καὶ γνώση τῶν ἐνεστώτων, μὲ ἀσκητικότητα καὶ ταπεινοφροσύνη Ὅσιος Λουκᾶς ὁ Στειριώτης (896-953), ὑπῆρξε ἱδρυτὴς τῆς ὁμώνυμης βυζαντινῆς Μονῆς στὸ Στείριο Βοιωτίας, 32 χιλιόμετρα ἀπὸ τὴν Λιβαδειά (μέσω Διστόμου πρὸς Ἀράχωβα). Πρόκειται γιὰ ἕναν ἀπὸ τοὺς σπουδαίους ἀναμορφωτὲς τοῦ ἑλλαδικοῦ μοναχισμοῦ κατὰ τὸν 10ον αἰώνα (Ἀθανάσιος ὁ Ἀθωνίτης, Νίκων ὁ Μετανοεῖτε, Μελέτιος ὁ νέος, Κλήμης τοῦ Σαγματᾶ, καὶ ἄλλοι). Ἔχοντας παιδιόθεν κλήση πρὸς τὸν μοναχικὸ βίο ὁ Λουκᾶς ἀπὸ 14 ἐτῶν ἄφησε τοὺς γονεῖς του, ποὺ κατάγονταν ἀπὸ τὴν Αἴγινα, καὶ κατέφυγε σὲ ἀπομονωμένους τόπους γιὰ νὰ ζήσει ἤρεμη πνευματική ζωή. Διαδοχικά· στὰ Γιαννημάκια ἕως τὸ 917, στὸ Ζεμενὸ Κορινθίας καὶ στὴν Πάτρα (917-927), πάλι στὰ Γιαννημάκια (ἢ Γιαννιμάτζι, 927-932), στὸ Καλάμιο (939-942), στὸ Ἀμπελάκι ὄρους Ζάλτσας (942-945) καὶ ἀπὸ τὸ 945 ὥς τὴν ἡμέρα τῆς ὁσιακῆς κοιμήσεώς του (953) στὸ μέρος ὅπου ἵδρυσε τὴν Μονή.

Κατὰ τὸν Εὐστράτιο Γ. Στίκα, ὁ Ὅσιος Λουκᾶς μετὰ τὸ 14ο ἔτος ἐκάρη μοναχὸς στὴν Μονὴ τῆς Παντανάσσης Ἀθηνῶν -δηλαδὴ τὸ Μοναστηράκι- τὸ 910· ὑπακούοντας σὲ παράκληση τῆς μητέρας του καὶ ἐντολὴ τοῦ ἡγουμένου ἐπέστρεψε στὴν οἰκογένειά του και ἀφοῦ ἔπεισε τὴν μητέρα του, πῆγε καὶ ἔζησε στὸ ὄρος Ἰωαννίτζη Φωκίδος (910-917), ὕστερα κοντὰ σὲ στυλίτη στὸ Ζεμενὸ Κορινθίας (917-927), καὶ πάλι στὸ Ἰωαννίτζη (927-939), κατόπιν στὸ Καλάμιο δυτικὰ τῆς Ἀντικύρας στὸν Κορινθιακὸ κόλπο (939-942), μετὰ στὸ νησάκι Ἀμπελώνα (942-945) καὶ τέλος ἀπὸ τὸ 945 ὥς τὴν κοίμησή του (953) στὸ Στείριο.

Ἔχοντας μόνιμο συνοδὸ τὴν φήμη του ὡς αὐστηροῦ καὶ ἁγίου μοναχοῦ, προσείλκυσε ἐνωρὶς ὄχι μόνον ἄλλους ἀσκητές, ἀλλὰ και ἁπλοὺς χριστιανούς, ὅπως καὶ...

«Και να θέλω δεν μπορώ να στενοχωρηθώ. Όταν στενοχωριόμαστε είναι σαν να λέμε στον Θεό: «Δεν συμφωνώ. Δεν τα κάνεις καλά».




 Κάποτε ένας φωτισμένος Μοναχός έλεγε:

Προσέξτε μη γκρινιάζετε.
Η γκρίνια κουράζει αυτούς που ζουν κοντά σας και δυσαρεστεί τον Θεό.
Αρχίζετε την ημέρα σας με προσευχή και με χαμόγελο!
Θυμηθείτε ότι αυτό έκαναν οι παλαιότεροι.
Στους καθρέπτες και στα προσόψιά τους γράφανε το «Καλήμερα» και το «Δόξα Σοι ο Θεός»!
Ξέρανε να ζήσουνε!
Μήπως δεν είχανε και τότε βάσανα, αρρώστιες και φτώχεια;
Κι όμως τα περνούσαν όλα με...

Η Επιστολή του Μεγάλου Φωτίου στον Βούλγαρο Ηγεμόνα




 Αὐτὴ εἶναι ἡ καθαρὴ καὶ γνήσια ὁμολογία τῆς πίστεως ἡμῶν τῶν Χριστιανῶν· αὐτὴ εἶναι ἡ θεόσοφη μυσταγωγία τῆς ἄχραντης καὶ ἀληθινῆς θρησκείας μας καὶ τῶν σεπτῶν μυστηρίων της· ἔχοντας φρόνημα, πίστι καὶ διαγωγὴ σύμφωνα μὲ αὐτὴν τὴν ὁμολογία ἕως τὴν δύσι τοῦ βίου, βαδίζομε γρήγορα πρὸς τὴν ἀνατολὴ τοῦ νοητοῦ ἡλίου, γιὰ ν’ ἀπολαύσωμε δυνατώτερα καὶ τελειότερα τὴν ἀπὸ ἐκεῖ ἐρχόμενη ἀνέσπερη αὐγὴ καὶ λαμπρότητα.


Αὐτὴν ταιριάζει ν’ ἀποδέχεται καὶ νὰ τιμᾶ καὶ ἡ θεοφρούρητη σύνεσίς σας, ποὺ ἤδη ἀτενίζει πρὸς τὴν ἰδική μας θρησκευτικὴ κληρονομιά, μὲ εἰλικρινῆ διάθεσι, εὐθύτητα γνώσεως καὶ ἀδίστακτη πίστι, καὶ νὰ...

Ἅγίου Φωτίου Ἰσαπαστολου καὶ Ὁμολογητού Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως




 Ὁ Μέγας Φώτιος Γεννήθηκε περὶ τὸ 810 μ.Χ. στὴν Κωνσταντινούπολη ἀπὸ εὐσεβὴ καὶ ἐπιφανὴ οἰκογένεια, ποὺ ἀγωνίσθηκε γιὰ τὴν τιμὴ καὶ προσκύνηση τῶν ἱερῶν εἰκόνων. Οἱ γονεῖς του ὀνομάζονταν Σέργιος καὶ Εἰρήνη καὶ καταδιώχθηκαν ἐπὶ τοῦ εἰκονομάχου αὐτοκράτορα Θεοφίλου

Ὁ ἱερὸς Φώτιος διέπρεψε πρῶτα στὰ ἀνώτατα πολιτικὰ ἀξιώματα. Ὅταν μὲ ἐντολὴ τοῦ αὐτοκράτορα ἀπομακρύνθηκε βιαίως ἀπὸ τὸν πατριαρχικὸ θρόνο ὁ Πατριάρχης Ἰγνάτιος, ἀνῆλθε σὲ αὐτόν, τὸ ἔτος 858 μ.Χ., ὁ ἱερὸς Φώτιος, ὁ ὁποῖος διακρινόταν γιὰ...

4 Φεβρουαρίου: Εορτή Οσίου Ισιδώρου του Πηλουσιώτου




 Ο Όσιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης γεννήθηκε στην Αίγυπτο περί το 360 μ.Χ. από γονείς θεοφιλείς, και ήταν συγγενής των Πατριαρχών Αλεξανδρείας, Θεοφίλου (385 – 412 μ.Χ.) και Κυρίλλου Α’ (412 – 444 μ.Χ.). Σε νεαρή ηλικία έλαβε μεγάλη και θαυμαστή θεολογική και φιλοσοφική γνώση. Στην αρχή εργάσθηκε ως διδάσκαλος και κατηχητής της εκκλησίας της Αλεξάνδρειας. Επιζητώντας όμως την ησυχία για να δύναται να ασχοληθεί με το έργο της ζωής του, τη μελέτη των Αγίων Γραφών, αποσύρθηκε σε κάποιο μοναστήρι στο όρος Πηλούσιο, γι’ αυτό έλαβε και το όνομα Πηλουσιώτης. Αργότερα δέχεται την πρόταση να γίνει ιερέας και στη συνέχεια εκλέγεται πανηγυρικά ηγούμενος στο μοναστήρι του.

Λόγω της τεράστιας θεολογικής του κατάρτισης, απέκτησε μεγάλο κύρος και φήμη, ώστε να θεωρείται μοναδικός στις ερμηνείες περίπλοκων γραφικών χωρίων. Κατά την Γ΄ Οικουμενική Σύνοδο που συνήλθε στην Έφεσο το έτος 431 μ.Χ. επί αυτοκράτορος Θεοδοσίου Β΄ του Μικρού (408 – 450 μ.Χ.), ο Άγιος αναφαίνεται με μεγάλη υπόληψη και σπουδαίο κύρος στην Εκκλησία. Έλεγχε με παρρησία τους αμαρτάνοντες, φώτιζε τους πάντες με...

Τη μοσχάρα της χήρας πληρώνεις τώρα!

 


Κάποτε ο Όσιος Εφραίμ ο Σύρος πήγαινε στην Αλεξάνδρεια, όμως νύχτωσε και δεν πρόλαβε να μπει στην πόλη. 

Αναγκάστηκε έτσι να διανυκτερεύσει, λίγο έξω από την πόλη, σε ένα ποιμενοστάσιο ενός βοσκού, ο οποίος ήταν γνωστός του.


Το βράδυ όμως, ήρθαν κλέφτες και έκλεψαν τα πρόβατα του βοσκού και το πρωί όταν ήρθε η αστυνομία κατηγόρησαν τον Άγιο, ότι πήγε εκεί, με σκοπό να απασχολήσει το βοσκό και να βρουν έτσι την ευκαιρία οι κλέφτες να επιτελέσουν το έργο τους. 


Έτσι φυλακίστηκε ο Όσιος, παρόλο που δεν έκανε τίποτα. 

Στο κελί που τον βάλανε, υπήρχαν άλλοι 2 συγκρατούμενοι. 

Αυτοί ρώτησαν τον Όσιο, τι έκανε και τον έφεραν εδώ.


- Τίποτα δεν έκανα τέκνα μου, απάντησε αυτός. Είμαι αθώος!


- Δεν μπορεί, επέμεναν αυτοί. 

Κάτι θα έχεις κάνει. 

Δηλαδή ο Θεός είναι άδικος, ώστε επέτρεψε να σε ...

π.Αρσένιος Βλιαγκόφτης- Λαοθάλασσα παντού για τα Τέμπη

 

Η αλήθεια δεν εξαρτάται από το πλήθος. Έστω και ένας φτάνει... Και για ποιο πλήθος μου μιλάς; Αυτό που πληρώθηκε με κολακεία και δώρα; Αυτό που εξαπατήθηκε από αμάθεια και άγνοια; Αυτό που έπεσε από δειλία και φόβο;



 Ένας άνθρωπος που προκόβει κατά Θεόν, 

είναι προτιμότερος από μυριάδες που καμαρώνουν με αυθάδεια. 

Όπως βλέπουμε και την Παλαιά Διαθήκη, 

όπου χιλιάδες από τον λαό έπεφταν χτυπημένοι από θεϊκή οργή, 

και «Μόνος ο Φινεές στάθηκε και εξευμένισε τον Θεό, 

και κόπασε η καταστροφή». 


Αν όμως εκείνος έλεγε:

"Πώς να τολμήσω να ζητήσω εξιλέωση 

ύστερα από τα τόσα που έγιναν; 

Πώς να καταψηφίσω αυτούς 

που...

Η Υπαπαντή του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού


Αποτέλεσμα εικόνας για Η Υπαπαντή του Χριστού
«Νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλόν σου, δέσποτα, κατὰ τὸ ρῆμα σου ἐν εἰρήνῃ· ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τὸ σωτή ριόν σου, ὃ ἡτοίμασας κατὰ πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν, φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν καὶ δόξαν λαοῦ σου Ἰσραήλ» (Λκ. 2. 29 32)
† Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom
Tὰ λόγια τοῦ Ἁγίου Συμεών σημειώνουν τὸ τέλος μιᾶς μακρᾶς περιόδου, χιλιάδων χρόνων κατὰ τὴ διάρκεια τῶν ὁποίων οἱ ἄνθρωποι ζοῦσαν χωρὶς τὸ Θεό· εἶχαν περάσει χιλιάδες χρόνια ἀπὸ τότε ποὺ ὁ Ἀδὰμ εἶχε χύσει τὸ πρῶτο του δάκρυ, ἀπὸ τότε ποὺ εἶχε θρηνήσει γιὰ πρώτη φορὰ πάνω στὴ γῆ ἐκείνη στὴν ὁποία δὲν εὕρισκες πιὰ τὸ Θεὸ ἀνάμεσα στὰ πλάσματά Του.
Ὁλόκληρη ἡ γῆ, ὅλο τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων ποθοῦσε τὴν ἡμέρα ἐκείνη ποὺ ἐπιτέλους θὰ συναντοῦσε γιὰ μιὰ ἀκόμη φορὰ τὸ Θεό του πρόσωπο μὲ πρόσωπο. Νά λοιπὸν ποὺ ἡ μέρα ἐκείνη εἶχε φτάσει: ὁ Θεὸς ἔγινε ἄνθρωπος μέσα σὲ μιὰ φάτνη στὴ Βηθλεέμ· ὁ Αἰώνιος μπῆκε μέσα στὸ χρόνο· ὁ Ἀπεριχώρητος καὶ Ἀτελεύτητος ὑπάχθηκε στοὺς περιορισμοὺς τῆς κτιστῆς μας κατάστασης.
Αὐτὸς ποὺ εἶναι ἡ ἴδια ἡ ἁγιότητα μπῆκε στὸν κόσμο τῆς ἁμαρτίας τὴ μέρα τοῦ βαπτίσματός Του μὲ τὸ νὰ βυθιστεῖ στὰ φοβερὰ νερὰ τοῦ Ἰορδάνη μέσα στὰ ὁποῖα οἱ ἄνθρωποι εἶχαν ἀποπλύνει τὰ ἁμαρτήματά τους· βυθίστηκε στὰ νερὰ τοῦ ποταμοῦ σὰν μέσα στὰ νεκρὰ νερὰ τῆς μυθολογίας καὶ τῶν παραμυθιῶν καὶ βγῆκε φορτισμένος μὲ τὴ νέκρα καὶ τὴ θνητότητα τῶν ἀνθρώπων τοὺς ὁποίους εἶχε ἔλθει νὰ σώσει.
Σήμερα θυμόμαστε τὴν Ὑπαπαντὴ τοῦ Κυρίου, τὴ συνάντησή Του μὲ τὸ πρῶτο πρόσωπο, ἐκτὸς ἀπὸ τὴ Μητέρα Του, τὸ ὁποῖο μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος Τὸν εἶχε διαισθανθεῖ ὡς Θεό. Ἡ τραγωδία τῆς ἀποστέρησης τοῦ Θεοῦ τὴν ὁποία βρίσκουμε στὴν Παλαιὰ Διαθήκη καὶ τὸν εἰδωλολατρικὸ κόσμο ἔχει τελειώσει· ὁ Κύριος εἶναι μαζὶ μὲ τὸ λαό Του· ἡ πληρότητα τῆς Θεότητας κατοικεῖ πάνω στὴ γῆ αὐτή.
Μιὰ νέα ὅμως τραγωδία ἀρχίζει, ἡ πορεία τοῦ Θεανθρώπου πρὸς τὸ Σταυρό. Ὁ Χριστὸς γεννήθηκε στὴ χώρα τοῦ θανάτου καὶ μὲ σκοπό Του νὰ πεθάνει. Γεννήθηκε μὲ σκοπό Του νὰ πεθάνει γιὰ χάρη μας. Ἂν προσέξατε τὰ ἀναγνώσματα τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης τὰ ὁποῖα διαβάζονται γιὰ τὴ γιορτὴ αὐτὴ εἶναι πιθανὸ νὰ καταλάβατε τοὺς λόγους γιὰ τοὺς ὁποίους θεσπίστηκε.
Στὸ δέκατο τρίτο κεφάλαιο τῆς Ἐξόδου διαβάζουμε ὅτι ὁ Θεὸς ζήτησε ἀπὸ τὸ Μωυσῆ τὴν καθιέρωση τοῦ κάθε πρωτότοκου ἀγοριοῦ, τὴν προσφορὰ τοῦ παιδιοῦ σὰν μιὰ θυσία σὲ μνήμη τοῦ γεγονότος ὅτι ὁ Ἰσραὴλ σώθηκε ἀπὸ τὴ δουλεία τῶν Αἰγυπτίων μέσῳ τοῦ θανάτου ὅλων τῶν πρωτοτόκων τῆς Αἰγύπτου.
Ἡ παρουσίαση αὐτὴ τοῦ κάθε πρωτότοκου βρέφους στὸ...

Ερμηνεία των Καταβασιών της Δεσποτικής Εορτής της Υπαπαντής του Κυρίου



 Ερμηνεία των Καταβασιών της Δεσποτικής Εορτής της Υπαπαντής του Κυρίου


Σαράντα ημέρες μετά την εoρτή των Χριστoυγέννων, στις 2 Фεβρoυαρίoυ, η Еκκλησία εoρτάζει την Υπαπαντή τoυ Κυρίoυ. Η Υπαπαντή είναι μια μεγάλη Θεoμητoρική αλλά και Δεσπoτική εoρτή. Оι καταβασίες της είναι πoίημα τoυ Аγίoυ Κoσμά, Еπισκόπoυ Мαϊoυμά και ψάλλoνται από τις 15 Іανoυαρίoυ μέχρι τις 9 Фεβρoυαρίoυ, oπότε και απoδίδεται η εoρτή.

Ωδή α΄ Ήχoς γ΄
Χέρσoν αβυσσoτόκoν πέδoν ήλιoς
επεπόλευσέ πoτέ, Ωσεί τείχoς γαρ επάγη
εκατέρωθεν ύδωρ λαώ πεζoπoντoπoρoύντι
και θεαρέστως μέλπoντι. Άσωμεν τω Κυρίω,
ενδόξως γαρ δεδόξασται.


Аυτός o ειρμός αναφέρεται εξ oλoκλήρoυ στη θαυμαστή διάβαση των Іσραηλιτών από την Еρυθρά Θάλασσα. Тo "χέρσoν" και "αβυσσoτόκoν πέδoν" είναι o βυθός, o πάτoς της θάλασσας. О μελωδός χαρακτηρίζει τo βυθό χέρσo, δηλαδή στέρεη και σκληρή γη, όχι μόνo για να τoν αντιδιαστείλει από τις υδάτινες μάζες πoυ συγκρατεί, αλλά και για να αιτιoλoγήσει την άλλη ιδιότητα τoυ "αβυσσoτόκoυ" πoυ τoυ απoδίδει: o χέρσoς βυθός με τις κoιλότητες τoυ γεννά την άβυσσo της θάλασσας! ήλιoς ρίχνει τις ακτίνες τoυ πάνω στην επιφάνεια της θάλασσας, όμως είναι αδύνατoν oι ακτίνες τoυ να διαπεράσoυν τα αβυσσαλέα βάθη τoυ νερoύ και να φθάσoυν στην επιφάνεια τoυ βυθoύ. Аυτό πoυ ...

«Από το Άγιο Όρος επέστρεψα άλλος άνθρωπος»: Συνέντευξη του Νικήτα Τσακίρογλου. [ Αξίζει να ξοδέψουμε 13 λεπτά]

Ὑπέρ βωμῶν καί ἑστιῶν: Κοινόν Πασχάλιον Σύμπτωση ἤ Πρόκληση

 

Λόγος του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου στην Υπαπαντή του Ιησού Χριστού







Λόγος εις την Υπαπαντήν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και εις την Θεοτόκον και εις τον Συμεών
Δεν φορεί μόνο σάρκα ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, αλλά και περιτέμνεται σύμφωνα με τον Μωσαϊκό νόμο, για να μην έχη πρόφασι η απιστία των Ιουδαίων.
Γιατί έρχεται προς τον νόμο για χάρι του ίδιου του νόμου, για να ελευθερώση τους μαθητές του μέσω της πίστεως που βασιζόταν στον νόμο. Και παίρνει σάρκα και περιτέμνεται κι αυτός μαζί με τους Ιουδαίους. Πήρε το ίδιο με αυτούς σώμα, πήρε και την ίδια περιτομή. Έκανε α­ναντίρρητη την συγγένειά Του με αυτούς, ώστε να μη τον αρνη­θούν, Αυτόν, ο οποίος ήταν ο Χριστός που έρχεται από την γενιά του Δαυίδ, και που αυτοί προσδοκούσαν. Έδειξε το γνώρισμα της συγγενείας Του με αυτούς. Γιατί, αν ακόμη και μετά την περιτομή Του έλεγαν «δεν ξέρουμε από πού είναι»[1], εάν δεν είχε περιτμηθή κατά σάρκα, η άρνησίς τους θα είχε κάποια εύλογη πρόφασι.
«Όταν συμπληρώθηκαν οι οκτώ ημέρες»: Γιατί ο νόμος ορίζει την ογδόη ημέρα να γίνεται η περιτομή, και όταν φθάση η ογδόη, έρχεται μέσα ο γιατρός και πιάνει το μαχαιράκι και κάνει τα της τέχνης του. Δεν ισχύει δε τότε η αργία του Σαββάτου λόγω της περιτομής.
Ας ρωτήσουμε λοιπόν τους Ιουδαίους: Ανάπαυσις το Σάββατο· τέλεια αργία αυτή την ημέρα... Για ποια λοιπόν αιτία η ογδόη εκτοπίζει την εβδόμη; Γιατί η ο­γδόη γίνεται ανώτερη από την εβδόμη; Όμως οι Ιουδαίοι δεν γνωρίζουν τα των Ιουδαίων. Ενώ η Εκκλησία του Χριστού και τον Χριστό γνωρίζει και τις Ιου­δαϊκές διδασκαλίες. Περιτέμνεται λοιπόν το παιδί την ογδόη ημέρα, επειδή κατά την ογδόη η Ανάστασις, δηλαδή η Κυριακή, έμελλε να...

Αν ετοιμάζεσαι να κάνεις κάτι, πρέπει να λες: «Γενηθήτω το θέλημα Σου»…




 ~ Ρώτησαν κάποια φορά τον π. Γαβριήλ: “Γιατί ψάχνεις το θέλημα του Θεού; Από σένα το μόνο που ζητείται είναι να τηρείς τις δέκα εντολές, να νηστεύεις, να εξομολογείσαι και να κοινωνάς.

Αλλά στους μοναχούς και τους ιερείς όλα χρειάζονται.

Πρέπει να ρωτάς την καρδιά σου. Κι όταν η καρδιά σου σε πείθει, αυτό είναι το θέλημα του Θεού. Όταν οι άγιοι παρακαλούσαν τον Κύριο, ο Κύριος τούς έδειχνε το θέλημά Του.

Όμως κανείς δεν μπορεί να κατανοήσει την πρόνοια του Θεού. Υπάρχει το κατ’ ευδοκία θέλημα του Θεού και το κατά συγκατάβαση.

Στη δεύτερη περίπτωση, επειδή ο Θεός μάς έχει δώσει απόλυτη ελευθερία, όλοι, και οι δαίμονες και οι άνθρωποι, κάνουμε ό,τι θέλουμε.

Όταν όμως ο Θεός αποφασίζει να...

1 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ Γιατί ο Άγιος Τρύφων θεωρείται προστάτης των αμπελουργών;




Ο Άγιος Τρύφων, τη μνήμη του οποίου η Εκκλησία τιμά σήμερα 1 Φεβρουαρίου, είναι ιδιαίτερα αγαπητός στους αμπελουργούς και γενικότερα στους αγρότες, αφού θεωρείται ο προστάτης άγιος των αμπελουργών και των γεωργών.
Ο Άγιος Τρύφων υπήρξε δημοφιλής τόσο όσο ήταν ακόμη στη ζωή όσο και μετά το μαρτύριό του. Παρόλο που πουθενά στο Συναξάρι δεν αναφέρονται επεισόδια από το βίο ή τα θαύματά του, που να τον συνδέουν με το αμπέλι και το κρασί, θεωρείται προστάτης των αμπελουργών. Παρουσιάζεται μάλιστα στις νεώτερες αγιογραφίες να κρατά κλαδευτήρι. Άλλωστε η εορτή του Αγίου τον Φεβρουάριο συμπίπτει με την περίοδο κατά την οποία αρχίζει η σημαντικότερη αμπελουργική φροντίδα που είναι το κλάδεμα.
Γι’ αυτό τον λόγο οι αμπε­λουργοί δεν...

Η «ευχή» σε κρατάει ζωντανό, «αθάνατο» και άνθρωπο!

 

Όσο πλησιάζουμε στα χρόνια του αντιχρίστου τόσο χειρότεροι θα γινόμαστε μοναχοί και κοσμικοί...




Η«ευχή» σε κρατάει ζωντανό, «αθάνατο» και άνθρωπο! – Να προσέξουμε την «ευχή». Να λέμε όλο και περισσότερο την «ευχή», διότι όσο πλησιάζουν τα χρόνια προς το τέλος του κόσμου τόσο θα απομακρύνεται ο άνθρωπος από τον Θεό.

Ο όσιος Εφραίμ ο Σύρος έλεγε πως όσο πλησιάζουμε στα χρόνια του αντιχρίστου τόσο χειρότεροι θα γινόμαστε μοναχοί και κοσμικοί.

 

Σήμερα δεν υπάρχει οικογένεια που δεν έχει προβλήματα κυρίως από τα παιδιά της. Φοβερά προβλήματα. Φθάσαμε στην κατάσταση που ο ένας να μην θέλει να δει τον άλλον.

Ο διάβολος περιλαβαίνει και τα Μοναστήρια. Έχει μια ουρά, που είναι απεριόριστη και τυλίγεται στον καθέναν και του λέει:

«Μην κάνεις εκείνο, κάνε το άλλο, μην κάνεις προσευχή, μην κάνεις αυτό το κάνεις μεθαύριο, κοιμήσου» και φέρνει τη χαύνωση.

Εμείς λοιπόν να κάνουμε υπακοή… Αν εμείς δεν κάνουμε υπακοή δεν θα μας σκεπάζει η Χάρις Του. Τίποτα δεν γίνεται έτσι. Και να προσεύχεται ένας άνθρωπος από το πρωί μέχρι το βράδυ για έναν άλλο άνθρωπο, αν δεν έχει εκείνος προαίρεση δεν τον βοηθάει η προσευχή – ευχή.

Γι΄ αυτό θέλει λοιπόν να έχουμε καλή προαίρεση, να θέλουμε τη σωτηρία μας και να θέλουμε να αγωνιστούμε. Αγώνας! Πώς είναι σε ένα γήπεδο σε ένα στάδιο που αγωνίζονται να κερδίσουν το κύπελλο, έτσι κι εμείς πρέπει να τρέχουμε να λέμε την ευχή συνέχεια.

Διαβάστε Επίσης

Είναι κόπος. Για να πουν οι Άγιοι Απόστολοι «Αδιαλείπτως προσεύχεσθε» για να πει ο Χριστός ‘ «Γρηγορείτε και προσεύχεσθε, ίνα μη εισέλθητε εις πειρασμόν» δεν το είπε τυχαία, ένας Θεός το είπε.

Γιατί το είπε; Για να αγωνιστούμε. Όταν έχει την προσευχή κανείς έχει ευκινησία στη δουλειά του, έχει χάρη και ζητά να εργαστεί τον Θεόν και δεν υπολογίζει τον εαυτό του καθόλου.

Δεν υπολογίζει κόπο, θέλει τον Θεό να ευχαριστήσει. Έτσι δείχνει την αγάπη του στον Θεό. Γρηγορείτε και προσεύχεσθε. Τον λόγο αυτό να τον έχουμε ανά πάσα στιγμή στη διάνοιά μας, να μη μας φεύγει.

Οι μέρες είναι λίγες, οι ώρες είναι λίγες και πρέπει αυτά τα πράγματα να τα εκμεταλλευόμαστε και να μη γυρίζουμε από το άλλο πλευρό. Όταν ο διάβολος μας λέει ότι δεν μπορείς να του λέμε «Όχι μπορώ, θα σηκωθώ».

Σήκω σήκω γιατί ήρθε η Δευτέρα Παρουσία. Όταν έχουμε αυτόν τον λογισμό, ότι ήρθε η Δευτέρα Παρουσία θα πεταγόμαστε μέχρι εκεί πάνω στο ντιβάνι…

Λόγια καρδιάς
Γερόντισσα Μακρίνα

https://xristianos.gr/i-euxi-se-krataei-zontano-athanato-anthropo/