Ομιλία Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά εις την Κυριακή των Βαΐων

1. Σε καιρό ευνοίας σε επήκουσα και σε ημέρα σωτηρίας σ' εβοήθησα», είπε ο Θεός δια του Ησαΐα (Ησ. 49, 8). Καλό λοιπόν είναι να ειπώ σήμερα το αποστολικό εκείνο προς την αγάπη σας· «Ιδού καιρός εύνοιας, ιδού ημέρα σωτηρίας· ας απορρίψωμε λοιπόν τα έργα του σκότους και ας εκτελέσωμε τα έργα του φωτός, ας περιπατήσωμε με σεμνότητα, σαν σε ημέρα» (Β΄ Κορ. 6,2· Ρωμ. 13,12). Διότι προσεγγίζει η ανάμνησις των σωτηριωδών παθημάτων του Χριστού και το νέο και μέγα και πνευματικό Πάσχα, το βραβείο της απαθείας, το προοίμιο του μέλλοντος αιώνος.

Και το προκηρύσσει ο Λάζαρος που επανήλθε από τα βάραθρα του άδη, αφού αναστήθηκε από τους νεκρούς την τετάρτη ημέρα με μόνο τον λόγο και το πρόσταγμα του Θεού, που έχει την εξουσία ζωής και θανάτου, και προανυμνούν παιδιά και πλήθη λαού άκακα με την έμπνευση του θείου Πνεύματος αυτόν που λυτρώνει από τον θάνατο, που ανεβάζει τις ψυχές από τον άδη, που χαρίζει αΐδια ζωή στην ψυχή και το σώμα...


2. Αν λοιπόν κανείς θέλη ν' αγαπά τη ζωή, να ιδή αγαθές ημέρες, ας φυλάττη την γλώσσα του από κακό και τα χείλη του ας μη προφέρουν δόλο· ας εκκλίνη από το κακό και ας πράττη το αγαθό· (Πέτρ. 3, 10ε, Ψαλμ. 33, 13-15). Κακό λοιπόν είναι η γαστριμαργία, η μέθη και η ασωτία· κακό είναι η φιλαργυρία, η πλεονεξία και η αδικία· κακό είναι η κενοδοξία, η θρασύτης και η υπερηφάνεια. Ας αποφύγη λοιπόν ο καθένας τέτοια κακά και ας επιτελή τα αγαθά.

Ποιά είναι αυτά; Η εγκράτεια, η νηστεία, η σωφροσύνη, η δικαιοσύνη, η ελεημοσύνη, η μακροθυμία, η αγάπη, η ταπείνωσις. Ας επιτελούμε λοιπόν αυτά, για να...

Πότε θα στραφούμε προς τον Χριστό να εκφράσουμε τον πόνο της νεκρώσεως μας, για να φωνάξει και σε μας: «Λάζαρε, δεύρο έξω»

Γέροντος Ιωσήφ Βατοπεδινού – Για την ανάσταση του Λαζάρου

~ Θα σας ενθυμίσω ένα ωραίο ρητό του μεγάλου μας πατρός Επιφανίου Επισκόπου Κύπρου, το οποίον εξεφώνησε κάποτε στην αρχή ενός λόγου του. «Προ εξ ημερών του Πάσχα, δια των πέντε αισθήσεων, τον τετραήμερον ο τριήμερος, ταις δυσί τον έναν χαρίζεται».

Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, ο οποίος αποτελείωσε την Αποστολή Του και θεράπευσε το πανανθρώπινο τραύμα και σε έξι ημέρες θα παρεδίδετο στα πανάχραντα Του πάθη, όπου θα εσφράγιζε την επιτυχία της σωτηρίας μας, έδειξε, σαν προοίμιο σε μας τους μαθητές Του και γενικά σε όλον τον κόσμο, ότι υπάρχει ανάσταση νεκρών και ότι Αυτός είναι όντως «η Ανάστασις και η Ζωή».

Ακριβώς πριν από τα συνταρακτικά τούτα γεγονότα, της αναστάσεως δηλαδή του Κυρίου, προηγήθηκεν κατά έξι μέρες η ανάσταση του Λαζάρου, ο οποίος, όπως ξέρετε, ήταν φίλος του Χριστού. Και ο Σίμων ο λεπρός, ο Φαρισαίος, ο πατέρας του Λαζάρου, επειδή ήταν πιστός, αρεσκόταν ο Κύριος να συχνάζη στην οικία του και να έχη φιλικές σχέσεις με αυτήν την οικογένεια.

Ανέστησε φυσικά τον Λάζαρο, όχι τόσο για να δείξη την δύναμη της θεοπρεπούς Του μεγαλωσύνης, άλλωστε το είχε κάνει και ενωρίτερα αυτό σε άλλες περιπτώσεις, αλλά για να δείξη ότι πλησιάζει το προοίμιο της συντριβής του θανάτου και της γενικής αναστάσεως της ανθρώπινης φύσεως και της αποκαταστάσεως συμπάσης της κτίσεως «της υποταγείσης εις την φθοράν» εξ αιτίας της πτώσεως του ανθρώπου.

Το ιστορικό γεγονός της αναστάσεως του Λαζάρου το φέρομε στην αναγωγή, καθώς πολλές φορές κάνουν οι Πατέρες μας ερμηνεύοντας την Γραφή, για να ορθάσωμεν έτσι σ’ ένα πόρισμα πνευματικό, το οποίο πολύ θα μας ωφελήση.

Κάθε τι το οποίο περιέχεται στην Γραφή, έχει πολλαπλές ερμηνείες.

Η ανάσταση του ιστορικού Λαζάρου έγινε τότε, αλλά αυτό, μεταφερόμενο στην αλληγορία, ενεργείται κάθε μέρα στις ψυχές των ανθρώπων. Η αναγωγή λοιπόν είναι η εξής. Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, ο οποίος είναι πάντοτε μαζί μας, όπως ο ίδιος ομολογεί, «ιδού εγώ μεθ’ υμών ειμί πάσας τας ημέρας, έως της συντέλειας του αιώνος», περιστρέφεται και ανασκοπεί του καθενός την κατάσταση και μυστικώς εκφράζει στις ουράνιες Του δυνάμεις και στους σεσωσμένους· «Λάζαρος ο φίλος ημών κεκοίμηται».

Κάθε ένας από μας είναι νεκρός Λάζαρος και φίλος του Ιησού μας, χάριν του ότι για μας εθυσιάσθη, για όλους ενδιαφέρεται. Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, ο παντογνώστης Θεός, ο πανάγαθος Δεσπότης και ο αληθινός μας πατέρας, βλέποντας την νέκρωση μας, συνεχώς φωνάζει προς τις ουράνιες δυνάμεις Του. «Λάζαρος ο φίλος ημών κεκοίμηται».

Τώρα ποιος από μας τους κεκοιμημένους θα είναι ικανός να προκαλέση την συμπάθεια Του, ούτως ώστε να επέμβη και να τον αναστήση; Γιατί αυτός μόνος Του ομολόγησε ότι, «εγώ ειμί η ανάστασις και η ζωή». Όπως αναφέρεται, όταν η αδελφή του Λαζάρου η μεγαλύτερη, η Μάρθα, αν και πίστευε στον Ιησού Χριστό, εν τούτοις, από το βόγγο του πόνου που έχασε τον μονάκριβο της αδελφό, ξεχνώντας την δύναμη της αναστάσεως που βρισκόταν σ’ Αυτόν, άρχισε να του λέη με παράπονο: «Κύριε, ει ης ώδε, ουκ αν απέθανε μου ο αδελφός».

Και ο Ιησούς απαντά: «Αναστήσεται ο αδελφός σου». Πάλιν αυτή δεν καταλαβαίνει το νόημα και επιμένει: «Ναι, Κύριε, ξέρω ότι στην έσχατη ημέρα της παλιγγενεσίας και αυτός θα αναστηθή». Τότε ο Ιησούς διακηρύττει: «Εγώ ειμί η ανάστασις και η ζωή.

Λοιπόν αυτός είναι ο Ιησούς μας ο οποίος μένει μαζί μας σαν η αιωνία και μόνιμος ανάσταση και προσδοκά του καθενός μας την ανάσταση. Πότε θα στραφούμε προς Αυτόν να εκφράσωμε τον πόνο της νεκρώσεως μας, για να φωνάξη και σε μάς: «Λάζαρε, δεύρο έξω». Για να γίνη αυτό χρειαζόμαστε συμπαραστάτες, όπως είχε και ο Λάζαρος τις δύο αδελφές, την Μάρθα και την Μαρία.

Η μεν Μάρθα συμβολίζει κατά τους Πατέρες την πρακτική εργασία, την πρακτική μετάνοια και τα σωματικά έργα. Η δε Μαρία συμβολίζει την θεωρία, την πνευματική εσωστρέφεια μέσω της οποίας επικοινωνεί κάθε λογική ψυχή με τον Θεό.

Η πρακτική μετάνοια συνίσταται στον πόνο, στο πένθος και στο κλάμα «υπέρ των προτέρων αμαρτημάτων» και στο πένθος υπέρ της ανακτήσεως των αρετών και των χαρισμάτων, τα οποία κληρονομικά μας παρέδωσε ο Ιησούς μας και ανήκουν στον καθένα από μάς.

Ούπω γαρ εφανερώθη – λέγει ο άγιος Ιωάννης – τι εσόμεθα, άδαμεν δε, όταν φανερωθή, όμοιοι αυτώ εσόμεθα». Δηλαδή θα δούμε τον Κύριο μας στην ημέρα εκείνη της παλιγγενεσίας και θα είμεθα όμοιοι με αυτόν. «Ο Θεός εν μέσω Θεών» εκμαγεία του αρχετύπου.

Για να φθάσωμε σ’ αυτήν την αξία, πρέπει, όπως είπα, να ...

«Τη Υπερμάχω»: 100 ψάλτες από τη Ρουμανία ενώνουν τις φωνές τους για να ξεπεραστεί η πανδημία του COVID-19

*ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ από την Ορθόδοξη Ρουμανία, με 100 ψάλτες να ενώνουν τις φωνές τους και να ζητάνε την προστασία της Υπεραγίας Θεοτόκου, για όλο τον κόσμο! 

Εκατό ιεροψάλτες από όλη την επικράτεια της Ρουμανίας, ένωσαν τις φωνές τους σε μια Προσευχή προς ...

Οι τρεις απλές αρχές της ζωής του π. Σεραφείμ Ρόουζ

Ο π. Αλέξιος θυμάται τρεις απλές αρχές ζωής που έμαθε από τον π. Σεραφείμ. «Τις έμαθα» λέει, «όχι τόσο πολύ από τα βιβλία του π. Σεραφείμ όσο από αυτά που μου είπε σε διάφορες ομιλίες κατά τα χρόνια που πέρασαν. Η πρώτη από αυτές τις αρχές είναι:

“Είμαστε προσκυνητές σ’ αυτήν τη γη και δεν υπάρχει τίποτα μόνιμο για μας εδώ“, πρέπει συνεχώς να τον θυμόμαστε αυτό. Είμαστε απλώς παρεπίδημοι. Αυτή η ζωή είναι μόνο η αρχή μιας συνέχειας που δεν θα τελειώσει ποτέ. Τείνουμε να τη μεταχειριστούμε σαν να είναι μόνιμη και απαίσια σημαντική από την άποψη των σταυροδρομιών και της εκπαίδευσης και της προόδου και όλων εκείνων των πραγμάτων. Αλλά όλα θα πεθάνουν μαζί μας θα πεθάνει το σώμα μας• τίποτα από αυτά δεν θα πάει μαζί μας στον άλλο κόσμο. Ο π. Σεραφείμ θέλησε να μας διδάξει αρχές που θα μας κρατούσαν στην σωστή θέση καθόλη τη διάρκεια της ζωής και θα μας στήριζαν στις νέες και διαφορετικές καταστάσεις, τις περιστάσεις και τα προβλήματα. Επομένως, εάν πήγαινες σε αυτόν με μια ερώτηση για κάποιο ιδιαίτερο θέμα, μπορεί ή όχι να εξέταζε εκείνο το συγκεκριμένο πρόβλημα, αλλά θα έδινε μια αρχή με την οποία κάποιος θα μπορούσε να αξιολογήσει ο ίδιος το πρόβλημα και να καταλήξει σε ένα ευλόγα νηφάλιο και αξιόπιστο συμπέρασμα. Αυτό είναι που κρυβόταν πίσω από την υπενθύμισή του σε μας πως είμαστε προσκυνητές σε αυτήν τη γη. Αυτό είναι μια αρχή, μια προϋπόθεση. Εξετάστε όλα τα προβλήματα που έχουμε αντιμετωπίσει την περασμένη εβδομάδα ή τον μήνα, όλα τα πράγματα στην ιδιωτική ζωή μας που φαίνονται πολύ σημαντικά και μας εκνευρίζουν, συγχύζουν, που μας κάνουν να ανησυχούμε ή φοβόμαστε• και έπειτα ας σκεφτούμε ότι, εάν είχαμε θυμίσει στους εαυτούς μας ότι είμαστε μόνο προσκυνητές εδώ, τα πιο πολλά από τα “ζητήματά μας” είναι πολύ ασήμαντα, και πόση διαφορά θα είχε κάνει αυτό στην ποιότητα της ημέρας μας, της εβδομάδας μας, της ζωής μας.

Μια δεύτερη αρχή που ο π. Σεραφείμ με δίδαξε ήταν ότι η ορθόδοξη πίστη μας δεν είναι “κάτι” το ακαδημαϊκό. Αυτό ίσως φανεί περίεργο να ειπωθεί επειδή έχουμε τα δεδομένα των ογκωδών βιβλίων των αγίων Πατέρων και των ιερών ακολουθιών της Εκκλησίας, και επίσης των βίων των Αγίων – υπάρχουν τόσα πολλά. Φυσικά, υπάρχει ένα ακαδημαϊκό επίπεδο σ’ όλο αυτό το σύνολο, αλλά δεν είναι αυτή η ουσία. Ο π. Σεραφείμ μου έγραψε μια φορά: “Μην αφήσετε ποτέ κανένα να πάρει όλα τα βιβλία μακριά από σας. Αλλά μην μπερδέψετε την ανάγνωση των βιβλίων με το πραγματικό νόημα, το οποίο είναι η βίωση της Ορθοδοξίας“… Ή Ορθοδοξία, μου είπε, δεν είναι τόσο πολύ θέμα του νου. Είναι ένα βίωμα, και είναι της καρδιάς. Μια φορά, όταν περπατούσαμε κάπου στην περιοχή του μοναστηριού, τον ρώτησα, “Πάτερ Σεραφείμ, ποιά είναι η αγαπημένη σας εικόνα της Θεοτόκου”; Σταμάτησε και είπε, “Δεν είναι κάποια”. “Αυτό είναι αδύνατον!”, είπα – “ο καθένας έχει μια αγαπημένη εικόνα της Θεοτόκου – ποιά είναι η δική σας;”. Σταμάτησε πάλι και με κοίταξε, πραγματικά με κατάπληξη, και είπε, “Δεν καταλαβαίνεις; Μ’ αρέσει πολύ το όλον της Θεοτόκου”. Αυτή ήταν μια πολύ βαθιά απάντηση: δεν μπορείς μόνο να διαλέξεις μία εικόνα και να πεις αυτή είναι η καλύτερη, ή αυτή είναι εκείνη που συμπαθώ περισσότερο. Είναι πράγματι το σύνολο, το όλον! Σε περιστάσεις όπως αυτή, ο π. Σεραφείμ ήταν σε θέση να μου υπενθυμίσει επανειλημμένα ότι η Ορθοδοξία πρέπει να βιωθεί, όχι μόνο να διαβαστεί, να μελετηθεί ή να γραφτεί κάτι σχετικά…

Η τρίτη αρχή ήταν πιθανώς η σημαντικότερη όλων. Ο π. Σεραφείμ μου είπε, “Εάν δεν βρεις τον Χριστό σε ...

“Δεν κερδίζεις με το άγριο”

Ένας φίλος δέχθηκε, όπως μου εκμυστηρεύθηκε, τη σκληρή συμπεριφορά εκ μέρους ανθρώπων αυστηρών αρχών, με αποτέλεσμα να εξουθενωθεί και να παρεξηγηθεί τελείως, ως προς τον χαρακτήρα του. Ο Γέροντας τον ανέπαυσε, διότι έβαλε τα πράγματα στη θέση τους, πραγματοποιώντας πετυχημένη ψυχική ακτινογραφία του.

Του είπε: «Είσαι καλός, ευαίσθητος, ήσυχος είσαι πρόβατο του Θεού. Αλλά, όταν σε πάρουν με το άγριο, μαζεύεσαι, αντιδράς εσωτερικά, και τότε είναι που σε παρεξηγούν πολύ και δεν σε καταλαβαίνουν. Όταν όμως σε πάρουν με το καλό, φανερώνεις από μέσα σου τέτοια καλά πράγματα, που κάνεις τους άλλους να ξαφνιάζονται.

Οι άνθρωποι που σε παρεξήγησαν και σε πλήγωσαν δεν γνωρίζουν ούτε εκείνο τον παλιό μύθο, για τον άνεμο και τον ήλιο, που μάλωναν, ποιος είναι ο δυνατότερος κι έβαλαν στοίχημα, ότι όποιος βγάλει την κάπα του βοσκού, που...

Η καμπάνα πρόβλημα, ο μιναρές όχι !

ΟΙ ΤΑΚΤΙΚΟΙ τακτικοί αναγνώστες της ”Εστίας” είστε ενήμεροι

Δεν σας προκάλεσε έκπληξη η εξάπλωση της πανδημίας στα μειονοτικά χωριά της Θράκης. Οι φερόμενοι ως ”ηγέτες” της μουσουλμανικής μειονότητας εδώ και καιρό ενεθάρρυναν τον τοπικό πληθυσμό να αψηφήσει τα μέτρα της Κυβέρνησης και να ακούσει μέσα από τις δορυφορικές τηλεοράσεις μόνο όσα τον ”νουθετεί” ο Σουλτάνος Ερντογάν. Πρώτοι αποκαλύψαμε το αντάρτικο που έκανε προς την ελληνική πολιτεία ο ψευδομουφτής Ιμπράμ Σερίφ δηλώνοντας ότι λαμβάνει εντολές από την Διεύθυνση θρησκευτικών υποθέσεων του Σουλτάνου.

Η εφημερίδα μας όμως ξέρει και κάτι άλλο: πως την ώρα που η Πολιτεία κυνηγά τους ιερείς και τους απαγορεύει να τελούν λειτουργίες σε κλειστούς ιερούς ναούς ανά την επικράτεια, στα μειονοτικά χωριά της Ξάνθης λειτουργούσαν μέχρι πρότινος παρανόμως και τα τζαμιά και το παζάρι έξω από τα τζαμιά με τα μεγάφωνα στο μιναρέ στο ”φουλ”. Και κανείς δεν τιμωρήθηκε. Παρόντες εκεί ήσαν και γνωστοί δημοσιογράφοι, υπάλληλοι του Τουρκικού Προξενείου που διέδιδαν δεξιά και αριστερά ότι ”εμείς παίρνουμε εντολές από την Άγκυρα”.

Και όταν έγιναν καταγγελίες ότι γινόταν από τα μεγάφωνα των τζαμιών πρόσκληση για ”Εζάν” (ιεροπραξία) οι ελληνικές αρχές όπως πληροφορούμαστε αναγκάστηκαν αντί να προχωρήσουν σε διώξεις, να ζητήσουν την παρέμβαση του ψευδομουφτή Μετέ διά του βουλευτή Ζειμπέκ. Τέτοιος εξευτελισμός.
Όπως μας ενημερώνουν μάλιστα οι έγκυρες πηγές μας στην περιοχή έγιναν και γάμοι (στο χωριό Δειλινά) και ανοιχτές κηδείες και μεβλήτ (προσευχή) μόνο ο Μητροπολίτης Κυθήρων και ο ιερεύς Γκοτσόπουλος της Πάτρας ήταν το πρόβλημα.

Το “Μένουμε Σπίτι” επίσης δεν ...

Όπως τα καράβια που κινδυνεύουν εκπέμπουν S.Ο.S., έτσι κι εσύ να λες συνεχώς: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με», και θα λαμβάνεις βοήθεια

Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου

– Γέροντα, αισθάνομαι αδύναμη να αντιμετωπίσω οποιονδήποτε πειρασμό και δυσκολία.

– Δεν λες την ευχή; Όπως τα καράβια που κινδυνεύουν εκπέμπουν S.Ο.S., έτσι κι εσύ να λες συνεχώς: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με», και θα λαμβάνεις βοήθεια.
Εμένα, μια φορά, ο πειρασμός θα με έριχνε στον γκρεμό, αν δεν έλεγα την ευχή· η ευχή με έσωσε. Όταν ήμουν στην Ιερά Μονή Στομίου, ένα βράδυ είχα πάει σε μια σπηλιά που βρισκόταν σε ένα επικίνδυνο και απότομο μέρος. Ήταν πολύ μικρή· μόλις που χωρούσα καθιστός. Είχα βάλει μερικές πέτρες έξω από το άνοιγμά της, γιατί κάτω ήταν γκρεμός. Όλη τη νύχτα έλεγα την ευχή. Τα χαράματα, μέσα στην ησυχία, ακούστηκε ξαφνικά ένα τρομακτικό «κικιρίκου» και ένα δυνατό χτύπημα φτερών ακριβώς δίπλα μου.

Ξαφνιάστηκα. «Κύριε Ιησού Χριστέ», φώναξα και πετάχτηκα έξω. Λίγο έλειψε να πέσω στον γκρεμό. Αμέσως όμως κατάλαβα ότι ήταν ο πειρασμός και συνέχισα την ευχή, ενώ τα αυτιά μου βούιζαν από τον θόρυβο.

– Γέροντα, όταν κανείς λέει την ευχή μόνο με το στόμα, χωρίς να συμμετέχει ο νους, αυτό βοηθάει;

– Βοηθάει και αυτό. Δεν διώχνει βέβαια τον εχθρό, αλλά, με τις ριπές που του ρίχνει, τον καθηλώνει εκεί που βρίσκεται.

Η ευχή έχει μεγάλη δύναμη· είναι φοβερό όπλο κατά του διαβόλου. Είναι σαν να πυροβολείς τον διάβολο με σφαίρες πνευματικές και δεν μπορεί να πλησιάσει. Μια φορά ένας δόκιμος μοναχός , που έμενε στην Σκήτη της Αγίας Άννης, έλεγε την ευχή, και ο διάβολος τον κορόιδευε και του έκανε συνέχεια «μμμ…». Ύστερα άκουσε τον διάβολο να φωνάζει: «Στη Σκήτη της Γριάς δεν μ’ αφήνουν οι καλόγεροι να πλησιάσω».

– Γέροντα, όταν έχω πονηρούς ή βλάσφημους λογισμούς και προσπαθώ να λέω την ευχή, μπορεί να επισύρω την οργή του Θεού;

– Όχι. Το ταγκαλάκι από την κακία του σπέρνει πονηρούς λογισμούς, αλλά εσύ να το αξιοποιείς για εργάτη στην αδιάλειπτη προσευχή. Να του λες: «καλά που μου έφερες αυτούς τους λογισμούς, γιατί ...

Ο Άγιος Νικόδημος για την συχνή Θεία Μετάληψη

Πολλοί τελευταῖα, χρησιμοποιοῦν τήν ἐξαιρετική περίπτωση τῆς Ὁσίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας ὡς ἐπιχείρημα γιά τή μή τέλεση τῆς θ. Λειτουργίας, λόγῳ τῆς ἀπαγορεύσεως. Ἰσχυρίζονται ὅτι ἡ Ὁσία, ἀλλά καί ἄλλοι ἐρημίτες, κοινώνησαν μόνο μία φορά στή ζωή τους κι ὅμως αὐτό δέν τούς ἐμπόδισε ν’ ἁγιάσουν.

Μεταφέρουμε, λοιπόν, ἕνα μικρό ἀπόσπασμα ἀπό τό ὡφελιμότατο βιβλίο τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου: «Περὶ συνεχοῦς Μεταλήψεως τῶν Ἀχράντων τοῦ Χριστοῦ Μυστηρίων» (ἐκδ. Νεκτ. Παναγόπουλος, Ἀθήνα 2001).

Ἀπαντώντας ὁ Ἅγιος στήν ἔνσταση κάποιων συγχρόνων του, γράφει:
«Προβάλλουσι πάλιν τινὲς καὶ λέγουσιν, ὅτι ἰδοὺ ἡ Ὁσία Μαρία καὶ πολλοὶ ἄλλοι ἐρημῖται καὶ ἀσκηταί, οἵτινες μίαν φορὰν εἰς ὅλην των τὴν ζωὴν ἐκοινώνησαν καὶ δὲν τοὺς ἐμπόδισεν ἡ βραδύτης νὰ ἁγίασουν.

» Πρὸς τοὺς ὁποίους ἀποκρινόμεθα, ὅτι οὔτε...

Οι αλειτούργητοι πιστοί και η Αντιγόνη

Οι αλειτούργητοι πιστοί και η Αντιγόνη

Παντελίδου Δ. Ρόη

Κατά το άρθρο 13 του Συντάγματος, για τη θρησκευτική ελευθερία, 1. H ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης είναι απαραβίαστη.

2. Κάθε γνωστή θρησκεία είναι ελεύθερη και τα σχετικά με τη λατρεία της τελούνται ανεμπόδιστα υπό την προστασία των νόμων. Ας μου επιτραπούν λίγες επίκαιρες σκέψεις:

1.Από το άρθρο 13 προκύπτει ότι η θρησκευτική ελευθερία περιλαμβάνει την ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης και την ελευθερία της λατρείας. Η πρώτη που είναι απαραβίαστη, μένει κενό γράμμα χωρίς τη δεύτερη. Το Σύνταγμα χρησιμοποιεί για την άσκηση της λατρείας το επίρρημα ανεμπόδιστα. Οι νόμοι προστατεύουν τη λατρεία, ώστε να τελείται ανεμπόδιστα. Αυτό σημαίνει ότι κανένας θεμιτός περιορισμός, όπως η προστασία της δημόσιας υγείας, δεν μπορεί να φθάνει έως την πλήρη απαγόρευση της λατρείας. Ο περιορισμός είναι δεκτός, εφόσον είναι απαραίτητος, αλλά όχι ως πλήρης αποκλεισμός της λατρείας που είναι αντισυνταγματικός. Είναι τόσο σημαντικό το άρθρο 13, ώστε όποιο νομοθέτημα έχει σχέση με αυτό, ανήκει στην αρμοδιότητα της Ολομέλειας της Βουλής (άρθρο 72 § 1 Συντ), διαδικασία που δεν έχει τηρηθεί εν προκειμένω. Εξάλλου, σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας, η οποία επίσης κατοχυρώνεται από το Σύνταγμα, οι περιορισμοί στην άσκηση των ατομικών δικαιωμάτων, όπως είναι η ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης, πρέπει να είναι και κατάλληλοι, δηλαδή πρόσφοροι για τον επιδιωκόμενο σκοπό, και αναγκαίοι, ώστε να προκαλούν τον ελάχιστο δυνατό περιορισμό στον ιδιώτη ή στο κοινό και ανάλογοι, ώστε η ωφέλεια να μη υπολείπεται της βλάβης που επιφέρουν. Συνεπώς καθολική απαγόρευση λατρείας αντίκειται και στην αρχή της αναλογικότητας.

2.Για τους παραπάνω λόγους η ΚΥΑ για την απαγόρευση τέλεσης ιεροπραξιών που προβλέπει καθολική απαγόρευση ιεροπραξιών χωρίς επαρκή αιτιολογία, ισοδυναμεί με πλήρη αποκλεισμό της λατρείας, άρα είναι αντισυνταγματική και αντίθετη με την αρχή της αναλογικότητας. Εννοείται ότι η λατρεία δεν υποκαθίσταται από την τηλεοπτική ή ραδιοφωνική μετάδοση, διότι είναι συμμετοχή και όχι ακρόαση. Εξάλλου η απαγόρευση περιλαμβάνει εντελώς αδικαιολόγητα και τα μυστήρια στα οποία συμμετέχει εκτός από τον Ιερέα μόνον ένας πιστός, όπως η Ι. Εξομολόγηση. Η απαγόρευση επίσης του θρησκευτικού γάμου είναι αψυχολόγητη και όχι μόνον επειδή αποτελεί δυσμενή μεταχείριση σε σύγκριση με τον πολιτικό γάμο που επιτρέπεται. Μπορεί ο γάμος να υπαγορεύεται, επειδή ένας από τους γονείς πάσχει από σοβαρότατο νόσημα και θέλει να δει τον γάμο του παιδιού του πριν ...

Μητροπολίτης Κυθήρων προς Πρωθυπουργό: Οἱ Χριστιανοί δέν ἔχουν δικαιώματα;

Ἐν Κυθήροις τῇ 31ῃ Μαρτίου 2020

Ἀριθ. Πρωτ.: 216

Ἐξοχώτατον
κ.Κυριᾶκον Μητσοτάκην
Πρωθυπουργόν
Μέγαρον Μαξίμου
Ἀθήνας

Ἐξοχώτατε κ.Πρωθυπουργέ,

     Προαγόμεθα νά σᾶς ὑποβάλωμεν τό ἀπό 18/3/2020 ἐπικαιροποιηθέν μέ τήν διά τοῦ Internet ἐπικοινωνίαν μας μέ τούς Ἱερεῖς μας ψήφισμα, ἀναφερόμενον εἰς τήν μεγάλην δοκιμασίαν τοῦ κορωνοϊοῦ καί τήν ἀντιμετώπισίν της μέ αὐστηρά μέτρα περιορισμοῦ εἰς τάς οἰκίας μας, ἀλλά καί τοῦ ἐπαχθεστάτου μέτρου τοῦ ἀποκλεισμοῦ τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ ἀπό τούς Ἱερούς Ναούς μας, τήν Θεία Λατρεία καί μάλιστα τήν Θεία Λειτουργία.
      Δέν ἀγνοοῦμεν, Ἐξοχώτατε, τήν κρισιμότητα τοῦ ἐνεστῶτος καιροῦ, τήν μεγάλην ἐπικινδυνότητα τοῦ μαστίζοντος ὅλον τόν κόσμο κορωνοϊοῦ καί τήν σοβαροτάτη εὐθύνη μας ἔναντι τῆς ζωῆς τῶν συνανθρώπων μας, οὔτε ἀδρανοῦμεν.
     Φρονοῦμεν ὅτι ἡ ἀγαστή συνεργασία καί συμπόρευσις (σχέσις συναλληλίας εἶναι ἡ σχέσις Ἐκκλησίας καί Κράτους) Πολιτείας καί Ἐκκλησίας θά ἀνεύρῃ τήν πλέον θεάρεστον λύσιν διά τούς Ὀρθοδόξους Πιστούς, οἱ ὁποῖοι δοκιμάζονται καί καταπονοῦνται εἰς ἀφάνταστον βαθμόν ἀπό τήν στέρησιν τοῦ Ἐκκλησιασμοῦ καί τῆς Θείας Λατρείας, ἀλλά καί διά τούς ὀπαδούς τῶν ἄλλων θρησκευμάτων. Τά super market εἶναι ἀνοικτά ὅλην τήν ἡμέραν καί οἱ συνάνθρωποί μας ἀναμένουν εἰς τήν σειράν, ὅπως καί εἰς τά Φαρμακεῖα, καταστήματα Τραπεζῶν, ἑστιατόρια κ.λπ. Μόνον οἱ Ἱεροί Ναοί κλείονται ὡς χῶροι ἐπικινδυνότητος! Καί διά τά κατοικίδια ζῶα ἔχει ληφθῆ μέριμνα. Καί καλῶς. Οἱ Χριστιανοί καί οἱ ὀπαδοί τῶν ἄλλων θρησκειῶν δέν ...

Ο εκκλησιασμός των ορθοδόξων πιστών στην Γεωργία, όπως έλαβε χώρα το περασμένο Σαββατοκύριακο στον καθεδρικό ναό της Αγίας Τριάδας στην Τιφλίδα!

«Κορωνοϊός… Μια Απειλή Ή Μια Σπουδαία Ευκαιρία Συνάντησης Με Τον Θεό;»

Του Δρ Ιωάννη Φύκαρη 
Επίκ. Καθηγητή
Πανεπιστημίου Ιωαννίνων

Ο λοιμός του κορωνοϊού δημιούργησε και θα δημιουργήσει σειρά αλλεπάλληλων και αλληλοδιάδοχων εξελίξεων. Πολλοί δε είναι αυτοί, που ισχυρίζονται ότι, την επόμενη ημέρα, της πολυπόθητης από όλους, λήξης της φοβικής τρομοκρατικότητας του λοιμού όλα στον κόσμο θα είναι διαφορετικά.
Ωστόσο, τώρα είναι αναγκαίο- και δικαίως- να ληφθούν μέτρα ή και αντίμετρα. Πρέπει να προστατευθεί ο άνθρωπος, πρωτίστως και, δευτερευόντως ή παραλλήλως, η φύση και ο πλανήτης.
Ένα από αυτά τα μέτρα κρίθηκε ότι έπρεπε να είναι η παντελής άρση της λειτουργικότητας των ναών και η μη  προσέλευση πιστών. Καμία εναλλακτική δεν συζητήθηκε. Κανένας αντίλογος δεν ελήφθη σοβαρά υπόψη.
Ακόμη και το να τελούνται οι Θείες Λειτουργίες, και, μάλιστα της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής και της Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδος και των Κυριακών, σε όλους τους ναούς, έστω και χωρίς την προσέλευση των πιστών. Το αιτιολογικό εστιάζει στον κίνδυνο να μην πειθαρχήσουν οι πιστοί. Να προσέλθουν στον ναό κι έτσι, λόγω του συνωστισμού, να μεταδοθεί ευρέως και ταχύτερα ο ιός, με απρόβλεπτες συνέπειες. Ναι, αλλά ο χριστιανός είναι κατηχημένος στην υπακοή του Θείου θελήματος, διά του προσώπου των συνανθρώπων του, των οποίων μόνο το καλό καλείται να επιθυμεί.
Οι Ορθόδοξες χριστιανικές εκκλησίες «έκλεισαν», παρά το ότι στην ιστορικότητά τους δεν υπάρχει ανάλογη πράξη. Τουλάχιστον σε αυτή την έκταση και με αυτό τον τρόπο. Ωστόσο, σήμερα τον 21ο αιώνα, οι εκκλησίες «έκλεισαν» αναιρώντας, επί της ουσίας, το δόγμα. «Πιστοποιώντας», ταυτόχρονα, η κίνηση αυτή ότι, «σωτηρία ψυχών δεν υπάρχει». Ότι, «η Θεία Μετάληψη δεν είναι μετουσίωση σε Σώμα και Αίμα Χριστού». Ότι, στον ναό δεν πνει τον Πνεύμα το Άγιο, που καθαγιάζει τα πάντα, καθιστώντας τον ναό θεραπευτήριο ψυχών και σωμάτων.
Παράλληλα, πάλι ο Χριστός μπαίνει στην άκρη. Διδασκαλία, παράδοση και βεβαιότητα χρόνων υποκαθίστανται ή αντικαθίστανται από τον- εντός ή εκτός εισαγωγικών- ορθολογισμό.
Κάποιοι επιχαίρουν για την πρόσκαιρη νίκη τους. Λησμονούν, όμως ότι, αυτό είναι το κέντημα στην πτέρνα. Αλίμονο στη συντριβή της κεφαλής! Κάποιοι επιχαίρουν, διότι επέτυχαν- αλίμονο γι’ αυτούς- πρόσκαιρα την ιδιωτικοποίηση της πίστεως, ως μιας υποκειμενικής και προσωπικής κατάστασης, στην οποία ό,τι καταλαβαίνει ο καθένας είναι δικαίωμά του αλλά και ό,τι καταλαβαίνει ατομικά, προσωπικά, «ετσιθελικά» είναι σωστό.
Ό,τι γίνεται σήμερα- Άνοιξη 2020, εξαιτίας της επικινδυνότητας του λοιμού- τίποτε δεν είναι τυχαίο. Αυτό που, κατά βάση, επιδιώκεται είναι να συγχυστούν συνειδησιακά οι άνθρωποι συγχέοντας το συνειδητό με το υποσυνείδητο. Διότι το συνειδητό συνδέεται με το ηθικό. Και το ηθικό κοινωνικοποιεί και κανονικοποιεί τον άνθρωπο, θέτοντάς του τα απαιτούμενα όρια, ώστε να αποφύγει αρνητικές συνέπειες της ανεξέλεγκτης ελευθερίας του. Όπως μια λάμπα, η οποία για να φωτίσει πρέπει να μπει στην ανάλογη και κατάλληλη εισδοχή και να μείνει σταθερή εκεί. Σε κάθε άλλη περίπτωση είναι άφωτη, ανενεργή.
Ο με συγχυσμένη συνείδηση άνθρωπος καθίσταται ένας «παρα-άνθρωπος». Δηλαδή, ένα τηλεκατευθυνόμενο ρομπότ, που πράττει ό,τι του «φορτώσει/ προγραμματίσει» ο κατασκευαστής του. Δηλαδή, ένας τηλεκατευθυνόμενος ρομποτοποιημένος άνθρωπος, που ασυνείδητα, χωρίς αντίσταση θα υλοποιήσει τα όποια σχέδια. Ακόμη και ύποπτα σχέδια. Η εξέλιξη αυτή κρίθηκε ότι έπρεπε να δρομολογηθεί και φάνηκε, ως ο καλύτερος τρόπος για την επίτευξη αυτή να είναι η αποχριστιανοποίηση των ανθρώπων, κυρίως, διότι στον Χριστιανισμό ο άνθρωπος είναι πρόσωπο. Έχει ελεύθερη βούληση και νόηση, που λειτουργούν με την υπακοή και όχι την υποταγή. Ελεύθερη βούληση και νόηση, τα δυο δώρα του Θεού στον άνθρωπο, που συνθέτουν αυτό που λέγεται «ψυχή».
Ωστόσο, κάποιοι θέλουν οι άνθρωποι να πλανηθούν. Ο τρόπος για να γίνει αυτό είναι η διασπορά του φόβου ότι «δεν σώζεσαι με τίποτε». «Ο Θεός που πίστευες δεν μπορεί να κάνει τίποτε για εσένα». «Αυτό που μπορεί να σε σώσει είναι μόνο η δύναμη του νου». Μια δύναμη, ωστόσο, που και οι ίδιοι οι επιστήμονες, στο πλαίσιο της μετανεωτερικότητας, την αμφισβητούν.
Κι ενώ αναγνωρίζεται η αξία του ανθρώπινου νου, εντούτοις είναι άτοπο να στηρίζεται κανείς στον ανθρώπινο νου και όχι στον Δημιουργό αυτού του νου. Και η τραγικότητα είναι να δίνεται μεγαλύτερη αξία στο ...