(Ματθ. Ιζ΄ 14-23)
Δεν υπάρχει άνθρωπος που να διαφωνεί με την αλήθεια ότι η
ζωή κρύβει περιπέτειες και δυσκολίες μεγάλες. Υπάρχουν όμως ορισμένες
περιπτώσεις που ο άνθρωπος (επιστήμη, νόμος, πολιτεία...), δεν μπορεί να
προσφέρει απολύτως τίποτε για να μην υποστηρίξουμε ότι με την παρέμβασή του,
υφίσταται κίνδυνος τα πράγματα να καταλήξουν στο χειρότερο.
Μια τέτοια τραγική όντως περίπτωση, μας περιγράφει ο
Ευαγγελιστής Ματθαίος στην περικοπή της Κυριακής.
Ο δύστυχος πατέρας “γονυπετών” παρακαλεί τον Ιησού να του
θεραπεύσει το παιδί, το οποίο “σεληνιάζεται και κακώς πάσχει, πολλάκις γαρ
πίπτει εις το πυρ και πολλάκις εις το ύδωρ”.
Και φυσικά, αφού ο Κύριος έλεγξε την απιστία των ανθρώπων,
επετίμησε το φοβερό δαιμόνιο και “εθεραπεύθη ο παις από της ώρας εκείνης”.
Επιτελέστηκε λοιπόν ένα θαύμα που συγκλόνισε τους
παρισταμένους και...