Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς για την θεραπεία του δαιμονιζομένου των Γαδαρηνών.

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ’ ΛΟΥΚΑ [:Λουκ.8,27-39]

«Ὁ ὢν ἐκ τοῦ Θεοῦ τὰ ῥήματα τοῦ Θεοῦ ἀκούει (:Εκείνος που κατάγεται από τον Θεό και απέκτησε με την άσκηση της αρετής πραγματική συγγένεια με τον Θεό, ακούει με προσοχή και ενδιαφέρον τους λόγους του Θεού και τους εγκολπώνεται)» [Ιω.8,47], λέγει ο Κύριος. Δηλαδή υπακούει στις εντολές του Θεού και μετατρέπει τους λόγους σε έργα, ζει και πολιτεύεται κατά Χριστόν, εκτελεί το θέλημα του ουρανίου Πατρός, και γίνεται «κληρονόμος μὲν Θεοῦ, συγκληρονόμος δὲ Χριστοῦ» [βλ. Ρωμ.8,17: «Εἰ δὲ τέκνα, καὶ κληρονόμοι, κληρονόμοι μὲν Θεοῦ, συγκληρονόμοι δὲ Χριστοῦ, εἴπερ συμπάσχομεν ἵνα καὶ συνδοξασθῶμεν (:αφού λοιπόν είμαστε παιδιά, είναι φυσικό να είμαστε και κληρονόμοι του Θεού ως πατέρα μας και συγκληρονόμοι του Χριστού ως αδελφού μας. Και γινόμαστε συγκληρονόμοι του Χριστού εάν βεβαίως πάσχουμε μαζί με Αυτόν, έτσι ώστε και να δοξαστούμε μαζί Του)»].

     Όποιος όμως παρακούει τον Θεό, διαπράττει την αμαρτία, και επιδίδεται σε αυτήν αμετανόητα. Είναι δούλος της αμαρτίας και δεν ...

Θαυμαστή διήγηση και κατά Θεόν ηρωική συμπεριφορά!

 

<<Ήτο μία κόρη ονομαζομένη Μαρία. Ο πατήρ της ήτο Χριστιανός και  εζήτει  να  την  υπανδρεύση. Εκείνη όμως δεν  ήθελε,  θέλουσα  να φυλάξη παρθενίαν. Τότε, την έβαλεν εις ένα Μοναστήριον γυναικείον και την παρέδωκε εις την Ηγουμένη να την έχη ως παιδί της.

Και αφού απέθανεν ο πατήρ της, έγινεν άλλος αφέντης εις την Χώραν εκείνην, όστις εβγήκε μίαν ημέραν και υπήγεν εις το Μοναστήριον, οπού ήτο η Μαρία. Και ευθύς οπού την είδεν ο αφέντης, ετρώθη η καρδιά του έρωτα σατανικόν, και γυρίζοντας εις το σπίτι του, έστειλε γράμματα εις την Ηγουμένην και της έλεγεν:

«Αμέσως να μου στείλης την Μαρίαν, διότι την είδον και με είδε, με ηγάπησε και την ηγάπησα».

Διαβάζει το γράμμα η Ηγουμένη, κράζει την Μαρίαν και της λέγει:

«Παιδί μου,  τί καλόν είδες εις τον πασάν και τον εκοίταξες με αγάπην; Κοίταξε τί μου γράφει εδώ…».

Λέγει τότε η Μαρία:

«Εγώ δεν ηξεύρω τίποτε. Τον εκοίταξα με άλλον σκοπόν και είπα: “Άρα, Θεέ μου, ταύτην την δόξαν οπού...

[Όποιος πολεμεί και διώκει την Εκκλησία, κάνει όχι ένα απλό λάθος, αλλά ανόητο και εν πολλοίς ακατανόητο λάθος...] - "ΛΟΓΟΙ ΕΙΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΝ" αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου

 Απόσπασμα από το βιβλίο «Λόγοι εἰς πρωθυπουργόν» (επιμέλεια: Ηλίας Σκόνδρας) 

Πες μου, αγαπητέ, για ποιο λόγο αγανακτείς; 

Επειδή, λέγει, κατέφυγε στην εκκλησία αυτός που συνεχώς την πολεμούσε. 

Γι’ αυτό λοιπόν έπρεπε πολύ περισ­σό­τερο να δοξάζουμε τον Θεό, γιατί άφησε αυτόν να βρεθεί σε τόσο μεγάλη ανάγκη, ώστε να μάθει και τη δύναμη και τη φιλανθρωπία της Εκκλησίας. 

Τη μεν δύναμή της τη γνώρισε από το ότι...

Κλείσε την τηλεόραση και ολόκληρο το σύστημα θα καταρρεύσει!

 

Είναι εύκολο να παρατηρήσετε, αν ρίξετε μια ματιά στο Facebook και τη μπλογκόσφαιρα, ότι πολλοί άνθρωποι έχουν αρχίσει να ξυπνούν και θα ήθελαν τα πράγματα στη χώρα μας να πάνε καλύτερα και να ρωτούν τι πρέπει να γίνει, αλλά, δυστυχώς, την ίδια στιγμή, κατηχούνται από τη μηδενιστική προπαγάνδα που ρέει στα σπίτια και τις ψυχές τους μέσω της τηλεόρασης. Για το λόγο αυτό συλλέγονται πολλές πληροφορίες, πολλά γράφονται και διαβάζονται και ακόμη περισσότερα σχολιάζονται, αλλά δεν γίνεται τίποτα συγκεκριμένο.

Για να κινηθούν λίγο τα πράγματα, για να...

Πώς μαλακώνει μια σκληρή καρδιά;(Από το βίο του Αγ.Νικολάου Πλανά)

 Στην οικογένεια που συχνότατα πήγαινε ο Παππούς (άγιος Νικόλαος Πλανάς), τον χώρο τους εντός της αυλής τον είχε νοικιάσει ένας τσαγκάρης κομουνιστής, εκ των σημαινόντων στελεχών. Το μίσος του προς όλους, και εξαιρετικώς προς τους ιερείς, δεν είχε όρια. Εκεί που εργαζόταν παραληρούσε μονολογώντας, από πού θα αρχίσει με την παρέα του να σφάζουν τους παππάδες.
Και έλεγε:
- «Πρώτα – πρώτα, θα σφάξουμε τους παπάδες της Ζωοδόχου Πηγής».
Και έλεγε συνέχεια και για τους άλλους. Όπως σας είπα αυτός εργαζόταν εντός της αυλής. Ο Παππούς με την καλοσύνη του πήγε κοντά του και του λέει:
- «Καλησπέρα, παιδί μου».
Εκείνος, χωρίς να σηκώσει το κεφάλι του από...

Ο πόλεμος των κακών λογισμών ...να μη χάνεις το θάρρος σου από τους λογισμούς που σου έρχονται...

 

Οπόλεμος των κακών λογισμών. Αδελφέ, να το ξέρεις ότι, όσο είμαστε σε αυτή τη ζωή, βαδίζουμε ανάμεσα σε παγίδες· γι’ αυτό, ας προσέχουμε πάντοτε τον εαυτό μας να μην πέσουμε μέσα σε παγίδα θανάτου. Γιατί είναι γεμάτες γλυκύτητα οι παγίδες του πονηρού, τις οποίες συνεχώς βάζει κρυφά μπροστά στην ψυχή μας, για να την παγιδεύσει και να την γκρεμίσει στην αιώνια κόλαση. Είναι δηλαδή πολύ βλαβερό να χαλαρώνουμε με τη μελέτη των κακών λογισμών και να τους αφήνουμε να μπαίνουν μέσα στην ψυχή μας.

Ας μη χαλαρώσουμε λοιπόν από τη γλυκύτητα των παγίδων του θανάτου και αφεθούμε στη μελέτη των κακών λογισμών. Γιατί αν ο κακός λογισμός βρει είσοδο στην ψυχή, την κάνει να νιώσει γλυκύτητα με την κακή μελέτη, και πλέον γίνεται γι’ αυτήν σαν μια παγίδα θανάτου, αν δεν διωχτεί με προσευχή και δάκρυα. Εμείς όμως ας μη χαλαρώσουμε ούτε μία στιγμή μελετώντας τους κακούς λογισμούς, αλλά ας καταφεύγουμε πάντοτε στον Θεό με προσευχή και στεναγμό και δάκρυα, για να γλιτώσουμε από όλα τα σκάνδαλα και τις παγίδες του πονηρού.

 

Επίσης, αδελφέ, να μη χάνεις το θάρρος σου από τους λογισμούς που σου έρχονται, γιατί είναι η αρχή του αγώνα. Να καταλάβεις αυτό που σου λέω από τη στέρνα με το βρόχινο νερό. Όταν δηλαδή βρέξει και μαζευτεί η ευλογία του νερού στη στέρνα, στην αρχή το νερό είναι θολό· όσο όμως περνά ο καιρός, γίνεται πιο καθαρό.

Και εσύ λοιπόν, αγαπητέ, να μη χάνεις το θάρρος σου. Γιατί λέει στη Γραφή: «Οι χείμαρροι της ανομίας με τάραξαν» (Ψαλμ. 17:5), αλλού όμως λέει: «Ο Θεός είναι για εμάς καταφύγιο και δύναμη, βοηθός στις σφοδρές θλίψεις που μας βρήκαν. Γι’ αυτό και δεν θα φοβηθούμε όταν θα σείεται η γη» (Ψαλμ. 45:2-3).

Όταν λοιπόν έρθει στον νου σου κακός λογισμός, φώναξε στον Κύριο με δάκρυα, λέγοντας: «Κύριε, σπλαχνίσου με τον αμαρτωλό, και κάνε ανίσχυρο τον πονηρό απέναντί μου». Γιατί ο Θεός είναι καρδιογνώστης και...