Άγιος Πορφύριος: «Τα ζώα σου να μην τα «χαλάσεις» ποτέ. Θα έρθουν δύσκολες μέρες..»

Δεν ήμουν καθόλου άνθρωπος θρησκευόμενος και δεν είχα καμία σχέση με την Εκκλησία. Το 1987 άκουσα σε κάποιες συζητήσεις να μιλάνε με ενθουσιασμό για έναν Γέροντα φωτισμένο, σπουδαίο και άλλα διάφορα. Από περιέργεια σκέφτηκα να πάω να τον γνωρίσω, για να έχω προσωπική γνώμη.
Όταν πήγα στο Μήλεσι, όλα μου φάνηκαν παράξενα, διότι πρώτη φορά πήγαινα σε Μοναστήρι και σε Γέροντα. Στο αρχονταρίκι είδα αρκετό κόσμο να περιμένει και έναν ιερέα. Ο ένας έλεγε ότι θα ζητήσει από τον Γέροντα να τους βοηθήσει να αποκτήσουνε παιδιά, ο άλλος έλεγε ότι θα του ζητήσει να θεραπευτεί από την τάδε ασθένεια… κτλ. Εγώ σκέφτηκα πως αυτά δεν ήταν και τόσο σημαντικά, αλλά δεν ήξερα και τι να του πω, όταν θα ερχότανε η σειρά μου.
Όταν πέρασα στο Κελλάκι, του φίλησα το χέρι και του είπα: «Γέροντα, όλοι θέλουνε να τους θεραπεύσεις τις αρρώστιες, να τους λύσεις τα προβλήματα, το ένα, το άλλο… Εγώ δεν θέλω τέτοια πράγματα, δεν θέλω να σώσω το κορμί μου, θέλω να σώσω την ψυχή μου!». Αμέσως έβγαλε μια δυνατή φωνή σαν ένα μικρό παιδί και...

Εάν θέλεις να ζήσεις τον Θεό αληθινά...

Γέροντος Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτου 
Λόγοι Ασκητικοί (Ερμηνεία στον Αββά Ησαϊα)

Εάν θέλεις να ζήσεις τον Θεό αληθινά, πρέπει να μπορέσεις να ζήσεις στη συγκεκριμένη οικογένεια στην οποία ανήκεις...

Nα μπορείς να χαίρεσαι και να ζεις αυτόν που σε βρίζει, αυτόν που σε καταριέται, αυτόν που σε κλωτσάει, αυτόν που δε σε χωνεύει, αυτόν που σε μιλάει με τον αγριότερο τρόπο, αυτόν που σε ονειδίζει, αυτόν που το μαύρο το λέει άσπρο, αυτόν που τον κάμπο τον ονομάζει βουνό...

αυτόν που παρεξηγεί το καθετί σε σένα, οφείλεις να βαστάζεις το ρήμα του πλησίον σου, γιατί ο καθένας θα σου μιλάει κατά τον πόνο του.

Όταν ανοίξει το στόμα του ο άλλος θα...

Φ. Νίτσε: Κανείς δεν μπόρεσε να βρει το δηλητήριο που θα καταστρέψει τους Έλληνες


Αποτέλεσμα εικόνας για <<Η Γέννηση της Τραγωδίας>> (1872)
"...οι άνθρωποι συνεχίζουν να νιώθουν ντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες." 
Κανείς δεν μπόρεσε να βρει το δηλητήριο που θα τους καταστρέψει έγραφε το 1872 ο γερμανός φιλόσοφος. 
Πιο επίκαιρος από ποτέ ο Φρειδερίκος Νίτσε. Στο πρώτο του βιβλίο
με τίτλο <<Η Γέννηση της Τραγωδίας>> (1872) και συγκεκριμένα στο κεφάλαιο 15,ο Νίτσε κάνει μία ιδιαίτερα μνεία στο ελληνικό έθνος αποδεικνύοντας ότι ο Νίτσε είναι πολύ μπροστά από την εποχή του. 

Διαβάστε το χαρακτηριστικό απόσπασμα από το βιβλίο: 
Αποτέλεσμα εικόνας για <<Η Γέννηση της Τραγωδίας>> (1872)
«Αποδεδειγμένα σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους Έλληνες. 

Η προσπάθεια αυτή είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότι οτιδήποτε κι αν δημιουργούσαν, φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή στη σύγκρισή του με το ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνότανε, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα. 

Έτσι ξανά και ξανά μια οργή ποτισμένη με μίσος ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού και ...

Ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ: «Φυλάξου από το πνεύμα της ακηδίας, γιατί αυτό γεννά κάθε κακό»

Ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ: «Φυλάξου από το πνεύμα της ακηδίας, γιατί αυτό γεννά κάθε κακό»
Ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ συμβουλεύει για την μελαγχολία και την ακηδία.
Υπάρχει λόγος να σκεφθούμε ότι το πνεύμα της ακηδίας του έκανε επίθεση στην αρχή της μοναχικής του ζωής.
«Είναι δύσκολο», λέει, «να αποφύγει αυτήν την ασθένεια κάποιος που μόλις έχει αρχίσει την μοναχική του ζωή, διότι είναι η πρώτη που του επιτίθεται. Επομένως, πριν από όλα πρέπει κανείς να φυλάγεται από αυτήν».
«Συμβαίνει μερικές φορές κάποιος που βρίσκεται σε αυτήν την κατάσταση του πνεύματος να σκέφτεται ότι θα ήταν πιο εύκολο για αυτόν να καταστραφεί ή να στερηθεί από κάθε αίσθημα και συνείδηση, παρά να παραμείνει περισσότερο σε αυτήν την ανεξήγητα βασανιστική κατάσταση του πνεύματος.
Πρέπει να προσπαθήσει κανείς να βγει από αυτήν όσο το δυνατόν συντομώτερα. Φυλάξου από το πνεύμα της ακηδίας, γιατί αυτό γεννά κάθε κακό». «Χιλιάδες πειρασμοί πηγάζουν από αυτό: ταραχή, θυμός, μομφή, γογγυσμός του ανθρώπου για την μοίρα του, ρυπαροί λογισμοί, συνεχής αλλαγή τόπου»…
Διαβάστε εδώ: Τι είναι η «ακηδία»;
…«Η ψυχή, γεμάτη από την λύπη και γινόμενη ως παράφρων και έξω από τα λογικά της, είναι ανίκανη να δεχθεί με ηρεμία μία καλή συμβουλή ή να απαντήσει ταπεινά σε ερωτήσεις που της γίνονται».
Ίσως σκεφθούμε ότι το κακό πνεύμα της μελαγχολίας (ακηδίας) επιτέθηκε ακόμα και στον Όσιο. Αλλά αυτός αμέσως και αποφασιστικά βρήκε τον τρόπο να διαφύγει από αυτό. Το πρώτο «φάρμακο» «με την βοήθεια του οποίου σύντομα βρίσκει κανείς παρηγοριά στην ψυχή του» είναι «η πραότητα της καρδιάς», όπως διδάσκει ο Άγ. Ισαάκ ο Σύρος.
Άλλη θεραπεία βρήκε στην εργασία και στους αγώνες. «Αυτή η αρρώστια θεραπεύεται με προσευχή, αποχή από την αργολογία, με εργόχειρο, ανάλογα με τη δύναμη του καθενός, με την ανάγνωση του Λόγου του Θεού και με την υπομονή∙ γιατί γεννιέται από την δειλία, την ραθυμία και την αργολογία».
Και οι δύο αυτοί τρόποι οδηγούν πάνω απ’ όλα στην απλή, αγόγγυστη εκπλήρωση της υπακοής. Εδώ υπάρχει και ταπείνωση και αγώνας. «Πάνω απ’ όλα», έλεγε ο Όσιος, «ο δόκιμος πρέπει να καταπολεμά την μελαγχολία (ακηδία) με αυστηρή και άνευ αντιρρήσεων εκπλήρωση όλων των καθηκόντων που του έχουν αναθέσει.
«Όταν οι ασχολίες σου μπουν σε πραγματική σειρά, τότε η ανία δεν θα βρει [πουθενά τόπο στην καρδιά σου. Οι άνθρωποι που έχουν πλήξη είναι εκείνοι που η ζωή τους δεν είναι σε τάξη. Και έτσι η υπακοή είναι το καλύτερο φάρμακο εναντίον αυτής της επικίνδυνης αρρώστιας». Και όλα αυτά μαζί οδηγούν στην τελευταία θεραπεία των πνευματικών ασθενειών – την απάθεια.
«Όποιος έχει νικήσει τα πάθη του έχει κατανικήσει και την θλίψη»…
Από το βιβλίο «Ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ – Πνευματική Βιογραφία» – Αρχιμανδρίτου π. Λάζαρου Μουρ, Εκδόσεις Άθως
πηγη Orthodoxianewsagency
https://www.pronews.gr/thriskeia/733278_o-agios-serafeim-toy-sarof-fylaxoy-apo-pneyma-tis-akidias-giati-ayto-genna-kathe

Γέροντας Σωφρόνιος: Γιατί μας δόθηκε αυτή η παράλογη ζωή;


Αποτέλεσμα εικόνας για γεροντας σωφρονιος
Η αποκάλυψη λέγει για τον Θεό «Ο Θεός αγάπη εστίν», «Ο Θεός φως εστί και σκοτία εν Αυτώ ουκ έστιν ουδεμία» (Α’ Ιωαν.δ’ 8, α’ 5).

Πόσο δύσκολο είναι για εμάς τους ανθρώπους να το αντιληφθούμε! Δύσκολο γιατί
η ατομική μας ζωή και η ζωή του κόσμου που μας περιβάλλει μάλλον αποδεικνύει το αντίθετο.

Πραγματικά που είναι αυτό το φως της πατρικής αγάπης, αν όλοι σχεδόν σαν φτάνουν στο τέλος της ζωής τους φωνάζουν με πίκρα καρδιάς μαζί με τον Ιώβ:

«Αι ημέραι μου παρήλθον εν βρόμω, ερράγη δε τα άρθρα τής καρδίας μου, άδης μου ο οίκος…Πού ουν έτι εστίν η ελπίς;;», κι αυτό που μυστικά αλλά με δύναμη ζητούσε η καρδιά μου από τα νιάτα της «τις όψεται»; (Ιώβ ιζ’ 11-15)

Ο ίδιος ο Χριστός μας διαβεβαιώνει πως ο Θεός προνοεί στοργικά για όλη την κτίση και ότι δεν λήσμονεί ούτε ένα μικρό ...

Εάν ποθείς δόξα, να ποθείς την πραγματική

Αποτέλεσμα εικόνας για άγιοσ ιωάννησ ο χρυσόστομοσ

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
Πως λοιπόν θα μπορέσουμε να νικήσουμε το πάθος της κενοδοξίας;
Αν στην μια δόξα αντιτάξουμε άλλη δόξα. Πολλές φορές καταφρονούμε τον υλικό πλούτο, όταν ατενίσουμε προς κάποιον άλλο πλούτο. Επίσης περιφρονούμε και την ίδια μας την ζωή, όταν αντιληφθούμε πως υπάρχει κάποια άλλη πολύ ανώτερη. Έτσι ακριβώς συμβαίνει και με την δόξα. Μπορούμε να περιφρονήσουμε εντελώς την δόξα τούτου τού κόσμου, όταν αντιληφθούμε πως υπάρχει κάποια άλλη πολύ πιο σπουδαία, η πραγματική δόξα.

Η δόξα τούτου τού κόσμου είναι άδεια και άχρηστη και διατηρεί το όνομα χωρίς περιεχόμενο. Η άλλη όμως δόξα είναι η αληθινή. Προέρχεται από τον ουρανό και έχει ως εγκωμιαστάς όχι ανθρώπους, αλλά αγγέλους και αρχαγγέλους και τον Δε­σπότη των αρχαγγέλων.

Εάν λοιπόν στραφής προς εκείνη την ομήγυρι, εάν καταλάβης τι στεφάνια υπάρχουν εκεί, εάν κοιτάξης προς τα χειρο­κροτήματα που υπάρχουν εκεί, ποτέ δεν θα μπορέσουν να σε κυριεύσουν τα εδώ ένδοξα πράγματα και ούτε όταν τα απολαμβάνης θα τα θεωρής σπουδαία ούτε όταν σου λείπουν θα τα αναζητής.

Άλλωστε και στα ανάκτορα κανείς από τους δορυφόρους τού βασιλέως δεν ...

ΔΟΥΛΟΙ ΚΥΡΙΟΝ ΧΟΡΑΡΧΗΣ ΣΤΑΝΙΤΣΑΣ


Οι προκλήσεις εκ μέρους της Αλβανίας πριν και μετά το χθεσινό μνημόσυνο του Κ. Κατσίφα και η παθητική στάση της ελληνικής πλευράς

Tα γεγονότα πρίν και μετά  το μνημόσυνο του Κατσίφα στους Βουλιαράτες, απέδειξαν για μια ακόμη φορά ότι  η  Αλβανία δεν μπορεί να θεωρείται ευρωπαικό κράτος αλλά μάλλον τριτοκοσμικό, όπου η έννοια του δικαίου ερμηνεύεται με τρόπο αυθαίρετο.
Και δεν πρόκειται για συμπεριφορά κάποιων ακραίων, που υπάρχουν άλλωστε σε όλους τους λαούς, αλλά για την επίσημη στάση των Αρχών, που δεν έχουν κανένα ενδοιασμό να εφαρμόσουν τους νόμους, κατά την δική τους αντίληψη. Δεν είναι τυχαίο, πως σύσσωμη η αλβανική αντιπολίτευση ομολογεί, πως την Αλβανία την κυβερνά η μαφία.
Κι αυτό δεν είναι ένα συμπέρασμα μόνο των αντιπολιτευομένων, επειδή τόσο η ιταλική Δικαιοσύνη, όσο και οι αμερικανικές Υπηρεσίες, έχουν προβεί σε παρόμοιες διαπιστώσεις. Όμως, η παραβατικότητα των κυβερνώντων δεν ενοχλεί τους ισχυρούς, όσο αυτοί υπηρετούν κατά τέλειο τρόπο τα συμφέροντά τους.
Εχθές, έφθασαν στο σημείο να ταλαιπωρήσουν επί δίωρο και την αδελφή του Κατσίφα, που προσερχόταν στου Βουλιαράτες για το μνημόσυνο του αδελφού της.
Δεν χρειάζεται να ειπωθεί, ποια ήταν η ταλαιπωρία, συνοδευόμενη από εκφοβιστικές απειλές, την οποία υπέστησαν οι εκατοντάδες Έλληνες, που ήθελαν να παρευρεθούν στο μνημόσυνο, αλλά ουσιαστικά δεν τους επετράπη, με σωματικό έλεγχο στους επιβάτες των αυτοκινήτων, και με οδηγίες ότι δεν πρέπει να κατευθυνθούν στους Βουλιαράτες, όπου σε μικρή απόσταση τους ανέμεναν εκατοντάδες ακραίοι Αλβανοί, φανατισμένοι από τους ινστρούχτορες ζητώντας εκδίκηση για τους Αλβανούς που… σκοτώνει η ελληνική Αστυνομία!
Και πώς να μη φανατιστούν, την στιγμή κατά την οποία ο ίδιος ο Αλβανός υπουργός Εξωτερικών, Ντ. Μπουσάτι, με θρασύτητα κατήγγειλε την Ελλάδα, ότι διενεργούνται στη χώρα μας εγκλήματα μίσους κατά των Αλβανών, αναφερόμενος στη δολοφονία 18χρονου Αλβανού στην Καβάλα, παραβλέποντας το γεγονός ότι ο δράστης ήταν… Αλβανός.
Ο βορειοηπειρωτικός Τύπος αναδεικνύει τα γεγονότα, εκφράζοντας συγχρόνως την έκπληξή του για την σιωπή του υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδας. Η ιστοσελίδα μάλιστα Himara, έχει τίτλο στο δημοσίευμά της «Ησυχία… μη ξυπνήσετε το ελληνικό ΥΠΕΞ», αφού δεν έχει αντιδράσει επίσημα στις πρακτικές εκφοβισμού εναντίον των Ελλήνων πολιτών και των Βορειοηπειρωτών.
Είναι προκλητικό και πρωτόγνωρο, ότι η αλβανική κυβέρνηση θεωρεί επικινδύνους όλους τους Έλληνες πολίτες που βρέθηκαν εχθές στα ελληνοαλβανικά σύνορα με προορισμό τους Βουλιαράτες. Ανάμεσα τους ο βουλευτής Χρηστός Νικολόπουλος, ο οποίος κρατήθηκε για αρκετές ώρες από τις αλβανικές Αρχές και ο βουλευτής Βασίλης Γιόγιακας του οποίου έχουν προσαγάγει τον προσωπικό του φρουρό, οποίος παραμένει κρατούμενος για να δικαστεί την Δευτέρα.
Οι μεθοδεύσεις των Αλβανών δεν σταμάτησαν στα σύνορα, αφού συνελήφθησαν καθοδόν από Χιμάρα προς Βουλιαράτες ο πρόεδρος της «Ομόνοια» Χιμάρας, Διονύσιος - Φρέντης Μπελέρης μαζί με αλλά στελέχη του παραρτήματος.
Ενδεικτικός της επιχείρησης φανατισμού των ακραίων στοιχείων, είναι ο τρόπος που παρουσιάζει τα γεγονότα, η αλβανική TV για το μνημόσυνο Κατσίφα: «Πολλοί Έλληνες θα έρθουν αεροπορικώς, υποστηριζόμενοι από ...

«Παιδί μου, δεν έχεις εξομολογηθεί όλες τις αμαρτίες· γι αυτό δεν ανοίγει η πόρτα»

Κάποια μοναχή πήγε στην Κηφισιά και πήρε ένα ταξί, για να ανέβει στο Μοναστήρι [στην Ιερά Μονή Άγιο Παντελεήμονα Ν. Πεντέλης]. Ο ταξιτζής, που την μετέφερε, είχε ακούσει για τον πάτερα Σίμωνα [Ιερομόναχος Σίμων Αρβανίτης] και ρώτησε την μοναχή γιατί ανεβαίνει επάνω.
Εκείνη του είπε ότι πηγαίνει, για να εξομολογηθεί. Όταν άκουσε αυτό ο ταξιτζής, την ρώτησε με έκπληξη:
– Τι αμαρτίες έχεις εσύ που είσαι μοναχή;
Εκείνη του απάντησε πως όλοι έχουμε αμαρτίες. Όταν έφτασε κοντά στο μοναστήρι, η άσφαλτος τελείωνε και άρχιζε ο χωματόδρομος, που ήταν χαλασμένος, και είπε η μοναχή να την αφήσει εκεί, αλλά ο ταξιτζής της είπε:
-Θα σε πάω μέχρι το Μοναστήρι.
Όταν έφτασαν, η μοναχή του είπε να περάσει στην κουζίνα να πάρει έναν καφέ. Μόλις τελείωσε η μοναχή την εξομολόγησή της, είπε στον ταξιτζή:
– Θέλεις να πας μέσα να πεις καμιά λέξη να ...

Ο άγνωστος πνευματικός του Αγίου Πορφυρίου

Του Βασίλη Σπυρόπουλου
Μεγάλη ήταν η ευλογία για όλους τους χριστιανούς, όπου γης, η αγιοκατάταξη πριν από δύο χρόνια των σύγχρονων Αγίων της Εκκλησίας, γερόντων Παϊσίου και Πορφυρίου.Καθ’ όλη τη διάρκεια της επίγειας ζωή τους προσπάθησαν να ακολουθήσουν τα βήματα του Χριστού.
Δεν διαμαρτυρήθηκαν ούτε λύγισαν από τις δυσκολίες, τις κακουχίες και τις ασθένειες. Αντιθέτως, αγκάλιασαν όλους τους ανθρώπους που πήγαιναν να τους δουν από κοντά, να μιλήσουν μαζί τους, για να πάρουν δύναμη και να σηκώσουν τον δικό τους σταυρό.
Στην περίπτωση του Αγίου Πορφυρίου, γνωρίζουμε ότι από μικρή ηλικία αφιερώθηκε στον Θεό πηγαίνοντας στο Περιβόλι της Παναγίας, στο Αγιο Ορος.
Ωστόσο δεν είναι ευρύτερα γνωστό το γεγονός ότι ο Αγιος Πορφύριος είχε ως πνευματικό πατέρα μια ξεχωριστή προσωπικότητα, τον π. Αντώνιο Γκίκιζα. 
Ο ευλαβής αυτός κληρικός γεννήθηκε στο Κρανίδι Αργολίδας στις 7 Ιανουαρίου 1910 και εκοιμήθη στην Αθήνα, σε ηλικία 89 ετών, στις 30 Σεπτεμβρίου 1999.
Εμενε ως ασκητής σε ένα υπόγειο διαμέρισμα επί της λεωφόρου Αλεξάνδρας, υπομένοντας καρτερικά και με δύναμη ψυχής τα χτυπήματα που προέρχονταν από μακρόχρονη ασθένεια.
Ο π. Αντώνιος διακόνησε στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου, στο Κερατσίνι. Οι ακαδημαϊκές γνώσεις του ήταν αξιοθαύμαστες όχι μόνο για την εποχή όπου έζησε αλλά και για σήμερα. Κατείχε τέσσερα πτυχία και γνώριζε έξι ξένες γλώσσες!
Χάρη στο μορφωτικό επίπεδό του και στις ικανότητές του, υπηρέτησε ως νομικός (ήταν, μεταξύ άλλων, και πτυχιούχος Νομικής) στο αντίστοιχο γραφείο της Αρχιεπισκοπής Αθηνών.
Η γνωριμία του με τον γέροντα -και μετέπειτα Αγιο της Εκκλησίας- Πορφύριο έγινε όταν υπηρέτησε για μικρό χρονικό διάστημα ως ιεροκήρυκας στην Κύμη Ευβοίας.
Χαρακτηριστικό δείγμα της μεγάλης πνευματικότητάς του ήταν ότι δεν δέχτηκε ποτέ τα υψηλά αξιώματα τα οποία του προτάθηκαν.
Βεβαίως, επειδή τίποτε δεν είναι τυχαίο, ο π. Αντώνιος Γκίκιζας είχε πνευματικό πατέρα μια άλλη οσιακή μορφή, τον π. Παύλο Νικηταρά από το Κρανίδι, με καταγωγή από τη γνωστή οικογένεια των γενναίων πολεμιστών του 1821.
Επίσης, όταν ακόμη ήταν μικρό παιδί, γνώρισε τον Αγιο Νεκτάριο, για τον οποίο έτρεφε ιδιαίτερη ευλάβεια.
Ο π. Αντώνιος, μετά την κοίμησή του, ετάφη στον Ναό του Αγίου Αντωνίου, στην Αχλαδερή Ευβοίας, εκεί όπου το 2001 χτίστηκε η φερώνυμη μονή.

Η «Ορθόδοξη Αλήθεια» φέρνει αποκλειστικά στο φως σκέψεις, διδάγματα και ξεχωριστές εμπειρίες, τις οποίες έζησε ο π. Αντώνιος Γκίκιζας και μοιράστηκε με ανθρώπους που είχαν την ευκαιρία να μιλήσουν μαζί του.
Μεταξύ άλλων, ο ίδιος αναφέρεται στο πώς θα γνωρίσουμε τον Χριστό, στη σημασία της μετάνοιας και της ταπείνωσης, ενώ υπογραμμίζει ότι στην εποχή μας κυριαρχούν ο εγωισμός, η εμπάθεια και η αμαρτία.
Για το πώς θα γνωρίσουμε τον Χριστό«Χρειάζεται μόνωση, λατρεία στον Θεό, τους Αγίους και αγγέλους. Εχουμε τον ίδιο προορισμό με τους αγγέλους, να δοξολογούμε τον Θεό. Υπάρχει ο γήινος και ο αόρατος κόσμος, δεν έχει αρχή και τέλος ο αόρατος (κόσμος). Ο γήινος κόσμος αυτοκαταστρέφεται, επειδή οι άνθρωποι έχουν πιστέψει ότι δεν υπάρχει αόρατος κόσμος. Ο Χριστός θα τους δείξει και θα πιστέψουν όσοι είναι καλοπροαίρετοι. Δεν υπάρχει νύχτα στον Θεό, μόνο ευφροσύνη φωτός. Η δόξα είναι το κυριότερο στον αόρατο κόσμο…»
Για την προσευχή και την ταπείνωση: «Καταργείται ο χρόνος σ’ αυτούς που προσεύχονται. Τα πάντα και εν πάσι Χριστός, παρελθόν, παρόν και μέλλον δεν υπάρχει στον ουρανό. Οσο ταπεινωνόμαστε τόσο προσελκύουμε τη χάρη, κατά χάριν να επικοινωνούμε με την άκτιστη ενέργεια του Θεού… Ο Θεός είναι παρών είτε το ξέρουμε είτε δεν το ξέρουμε. Με τη σιωπή, πιο καλά».
Για την πίστη στον Θεό: «Οποιος πιστεύει τον επισκέπτεται ο Θεός διά του Αγίου Πνεύματος. Ο Θεός θα μπει στην ψυχή, θα Του κάνουμε τραπέζι και θα μας μεταδώσει την ουράνια βασιλεία».
Για την αξία της μετάνοιας: «Η μετάνοια εξασφαλίζει την παρουσία του Αγίου Πνεύματος. (Η ψυχή μας) γίνεται ναός της θεότητος όταν μετανοήσει. Οταν πιστεύουμε, δεν υπάρχει θάνατος. Του ορατού κόσμου η δόξα είναι θάνατος».

ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ
«Ο εγωισμός, το συμφέρον, η εμπάθεια, η αμαρτία, τρομερό πράγμα, αυτά κυριαρχούν. Με την αμαρτία εισχωρούν τα δαιμόνια μέσα μας και μας σκοτώνουν. Παραμονεύει ο θάνατος. Με τη βαθιά μετάνοια δεν θα εισχωρούν τα δαιμόνια μέσα μας… 
Να προσευχόμαστε να μας δίνει ο Θεός μετάνοια, γιατί είναι δώρον Θεού. Κυοφορία πνευματική είναι η μετάνοια. Οπως η γυναίκα, όταν γεννήσει, έχει μεγάλη χαρά, έτσι και στην πνευματική ζωή, όταν έρθει το άκτιστον (βρέφος) της Θεοτόκου. Σ’ αυτό συντελεί η μετάνοια. 
Συγγενεύουμε με την Παναγία. Πρέπει να περιμένουμε την εξ ουρανού κυοφορίαν. Συμμόρφωση του Θεού εντός ημών είναι δύσκολο, είναι δύσκολο, αλλά ο άνθρωπος αξίζει περισσότερο από όλο τον κόσμο… Εμβάθυνση στην ταπείνωση. Για την είσοδό μας στον ουράνιο κόσμο είναι απαραίτητος η μετάνοια…»
Από την εφημερίδα Ορθόδοξη Αλήθεια
https://iliaxtida.wordpress.com/2018/12/05/%CE%AC-%CF%8C-%CE%AF-pi/