Όταν ανέβεις ψηλά, έχεις ανάγκη να ασφαλιστείς, για να μην πέσεις…



«Όσο είσαι σπουδαίος, τόσο να είσαι ταπεινόφρων. Όταν ανέβεις ψηλά, έχεις ανάγκη να ασφαλιστείς, για να μην πέσεις… 

Γιατί υψηλοφρονείς, αφού είσαι άνθρωπος συγγενής με τη γη, ομοούσιος με τη στάχτη και στη φύση και στην εκλογή των πραγμάτων;
Σήμερα είσαι πλούσιος, αύριο φτωχός, σήμερα υγιής, αύριο άρρωστος, σήμερα χαρούμενος, αύριο λυπημένος, σήμερα με δόξα, αύριο περιφρονεμένος, σήμερα σε ...

Το απρόσεκτο κοίταγμα κατά τον ιερό Χρυσόστομο

Οι Πατέρες της Εκκλησίας θεωρούν ότι τα μάτια είναι οι πύλες ή τα παράθυρα της ψυχής. Από αυτά εισχωρούν τα πύρινα βέλη του πονηρού. Και παλιότερα, αλλά ιδιαίτερα σήμερα τα θεάματα είναι πολλά. Εικόνες βομβαρδίζουν τα μάτια: εικόνες των εντύπων, της τηλεοράσεως, του κινηματογράφου, των ηλεκτρονικών υπολογιστών, των κινητών τηλεφώνων, του θεάτρου. Το κακό θέλει να μπει μέσα μας και να κάνει με τα ακάθαρτα και απρόσεκτα μάτια, ακάθαρτη τη ζωή μας. Η προσοχή και η εγρήγορσή μας να διατηρήσουμε καθαρά μάτια θα διαφυλάξει και τη ζωή μας καθαρή.
Θα παραθέσουμε παρακάτω αποσπάσματα από τα έργα του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου που αναφέρονται στο θέμα αυτό.
«Ο άνθρωπος είναι το πολυτιμότερο απ’ όλα τα όντα της κτίσεως, κι απ’ τα μέλη μας πολυτιμότερο είναι το μάτι. Γι’ αυτό έδωσε ο Θεός το φως στα μάτια όχι έτσι απλώς, αλλά με εκείνο τον τρόπο, γιατί αν κι είναι μικρό το μέλος αυτό ως προς το μέγεθος, όμως είναι αναγκαιότερο απ’ όλα τα μέλη του σώματος.
Γιατί όλα τα μέλη του σώματός μας είναι απόδειξη της σοφίας του Θεού, πολύ περισσότερο δε το μάτι. Καθ’ όσον αυτό διακυβερνά ολόκληρο το σώμα, αυτό δίνει την ομορφιά σ’ όλο το σώμα, αυτό στολίζει το πρόσωπο, αυτό είναι το λυχνάρι όλων των μελών, γιατί αυτό που είναι ο ήλιος για την οικουμένη, αυτό είναι το μάτι για το σώμα. Αν σβήσεις τον ήλιο, όλα τα κατέστρεψες και τα ανέτρεψες, αν σβήσεις τα μάτια και τα πόδια είναι άχρηστα και τα χέρια κι η ψυχή, γιατί χάνεται η γνώση αν αυτοί αχρηστευτούν. Καθ’ όσον μέσα απ’ αυτά γνωρίσαμε τον Θεό. «Γιατί τα αόρατα του Θεού βλέπονται καθαρά από τότε που κτίσθηκε ο κόσμος διά μέσου των δημιουργημάτων» (Ρωμ. 1, 20).
Επομένως δεν είναι το μάτι μόνο λυχνάρι στο σώμα, αλλά περισσότερο απ’ το σώμα είναι λυχνάρι της ψυχής. Κι ακριβώς λοιπόν γι’ αυτό έχει τοποθετηθεί, σαν ακριβώς σε κάποια βασιλική θέση, στο υψηλότερο μέρος του σώματος και προΐσταται των άλλων αισθήσεων…»(1).
«Ας έρθουμε στα μέλη του ίδιου του σώματός μας. Γιατί, αν δεν προσέχουμε, θα βρούμε ότι κι αυτά γίνονται αίτια της απώλειάς μας, όχι απ’ την φύση τους, αλλά απ’ τη δική μας αμέλεια.
Σκέψου, σε παρακαλώ, ότι σου δόθηκε ο οφθαλμός για να δοξάζεις τον Δεσπότη βλέποντας την κτίση. Αλλά αν δεν κάνεις καλή χρήση του οφθαλμού, σου γίνεται πρόξενος μοιχείας.
Ο Θεός δημιούργησε τον ουρανό για να θαυμάσεις το έργο και να προσκυνήσεις τον Δεσπότη, αλλά άλλοι, αφού εγκατέλειψαν τον Δημιουργό, προσκύνησαν τον ίδιο τον ουρανό, αυτά όλα προήλθαν από την αμέλεια και την ανοησία τους»(2).
Ο Άγιος, ερμηνεύοντας τον Απ. Παύλο ο οποίος γράφει στην προς Ρωμαίους επιστολή του ότι πρέπει να προσφέρουν τα σώματά τους «θυσία ζωντανή, άγια, ευάρεστη στο Θεό», λέει: Και πώς, μπορεί το σώμα να γίνει θυσία;
Ας μη βλέπει το μάτι τίποτε το πονηρό, κι έγινε θυσία!
Ας μη λέγει η γλώσσα τίποτε το αισχρό, κι έγινε προσφορά!
Ας μην κάνει το χέρι τίποτε το παράνομο, κι έγινε ολοκαύτωμα!
Φταίνε άραγε τα μάτια για τις αμαρτίες που κάνουμε με αυτά;
Σ’ αυτό απαντά: «Καθόλου βέβαια δεν έγινε αιτία του σφάλματος το μάτι, αλλά η αδιαφορία της προαιρέσεως και η αχαλίνωτη επιθυμία. Γιατί το μάτι γι’ αυτό δημιουργήθηκε, ώστε, αφού μ’ αυτό παρατηρούμε τα δημιουργήματα του Θεού, να δοξάζουμε τον Δημιουργό τους.
Έργο λοιπόν του ματιού είναι να...

Ένας έφηβος φέρεται άσχημα στα πρόσωπα που ξέρει ότι μπορεί να στηριχτεί


Πολλές φορές οι έφηβοι έχουν μια χυδαία συμπεριφορά και χρησιμοποιούν υβριστική γλώσσα απέναντι στους γονείς τους. Μη σας σοκάρει το ότι ο έφηβός σας σάς φέρεται με έναν τρόπο που τον θεωρείτε ασεβή.

Σχεδόν όλοι οι έφηβοι περνούν από μια διετή ή τριετή περίοδο όπου μιλούν με άσχημο τρόπο στούς γονείς τους (ιδιαίτερα στις μητέρες τους) και δείχνουν σημάδια ασέβειας. Παρά το γεγονός ότι δεν εγκρίνω αυτή τη συμπεριφορά, και ούτε πιστεύω ότι οφείλετε να την ανεχτείτε, μόνο και μόνο επειδή τα παιδιά περνούν μια συγκεκριμένη φάση, πιστεύω, όμως, ότι είναι σημαντικό για σας να καταλάβετε από που πηγάζει αυτή η συμπεριφορά.

‘Ενας έφηβος φέρεται άσχημα κυρίως στα πρόσωπα που ξέρει ότι μπορεί να στηριχτεί. Μπορεί να σας φαίνεται αντιφατικό, ωστοσο είναι αλήθεια. Ο έφηβος ξέρει ότι η μητέρα του θα συνεχίσει να τον αγαπάει, όπως και να συμπεριφερθεί. Ξέρει ότι η μητέρα του, ακόμα κι αν πληγωθεί δεν θα πάψει να τον αγαπάει. Η μητέρα του γίνεται έτσι ένα άτομο πάνω στο οποίο θα δοκιμάσει να κατευθύνει ένα μέρος από τις ανασφάλειες και τα οργισμένα του συναισθήματα. Ο  κίνδυνος έτσι γίνεται πιο μικρός. Αν δοκίμαζε την ίδια συμπεριφορά με τους δασκάλους του, τους φίλους, τους γείτονες, ή τους ξένους θα βρισκόταν απέναντι σε ένα σοβαρό πρόβλημα, γιατί θα χρειαζόταν να υποστεί τις συνέπειες της υβριστικής του συμπεριφοράς απέναντι στους άλλους.

Αλλά η μαμά τον, η παλιά καλή μαμά του, συνεχίζει να τον αγαπάει, ακόμα κι όταν φέρεται με τον πιο απαράδεκτο και χυδαίο τρόπο. Η συμπεριφορά αυτή είναι σχεδόν δείγμα αγάπης, ακόμα κι αν έχει λανθασμένη κατεύθυνση, και σίγουρα περνάει πολύ γρήγορα. Με άλλα λόγια, ο έφηβος θα τολμήσει τις συμπεριφορές αυτές μόνο με ανθρώπους που είναι βέβαιος ότι δεν πρόκειται να χάσει την αγάπη τους. Η μητέρα είναι εύκολος στόχος και γι’ αυτό θα πρέπει να ξέρει ότι στην ουσία η συμπεριφορά αυτή είναι μια κρυφή φιλοφρόνηση.

Σημαίνει, π.χ.πως το παιδί σας έχει τέτοια εμπιστοσύνη σε σας, που μπορεί να αποτολμήσει να δείξει τη χειρότερη πλευρά του μπροστά σας. Είναι ένα αντίστροφο δείγμα αγάπης, πράγμα βέβαια που δεν το κάνει λιγότερο οδυνηρό. Σαν μητέρα κι εσείς έχετε το περιθώριο της επιλογής, δεν είστε υποχρεωμένη να...

Έλληνας εφοπλιστής άλλαξε ζωή όταν βρέθηκε στον δρόμο του Θεού – Η συγκλονιστική εμπειρία που έζησε, και ο γέροντας που του άλλαξε τη ζωή..

Εφοπλιστής άλλαξε ρότα όταν βρέθηκε στον δρόμο του Θεού – 
Η συγκλονιστική εμπειρία που έζησε, και ο γέροντας που του άλλαξε τη ζωή.

Ο Θωμάς Λατσούδης από το Γαλαξίδι, πλοίαρχος του Εμπορικού Ναυτικού και πρώην.. πλοιοκτήτης, αφηγείται τη δική του ιστορία μεταστροφής και τα «ναυτικά μίλια» που διήνυσε ώσπου να συναντήσει τον χριστιανισμό.
Κάθε νέος άνθρωπος μπορεί κάποια στιγμή της ζωής του, όντας σε άγνοια ή σύγχυση, γιατί δεν γνωρίζει τι σημαίνει ζωή με τον Χριστό, να βρεθεί μακριά από την Αλήθεια. Εμείς οι υπόλοιποι ακριβώς επειδή γνωρίζουμε τα ίχνη και λιγότερο την ουσία της Εκκλησιαστικής ζωής κάνουμε συχνά από απειρία το λάθος να κρίνουμε αυτούς τους ανθρώπους ως καταδικασμένους. Ευτυχώς για όλους, ο Θεός δεν επιδίδεται σε μια σύντομη τυπική τυφλή εκπαίδευση, αλλά δίνει χρόνο στα παιδιά του για μια ώριμη προετοιμασία. Παρατηρώντας από το βάθος του χρόνου μέχρι σήμερα την πορεία της μεταστροφής ενός ανθρώπου, του κ.Θωμά Λατσούδη 80 ετών μπορούμε να πάρουμε ένα μάθημα Πατρικής αγάπης.
O Θωμάς Λατσούδης από το Γαλαξίδι. πλοίαρχος του εμπορικού ναυτικού και πρώην πλοιοκτήτης, εκπαιδευμένος μονόπλευρα από την αρχαιοελληνική παιδεία στα πρώτα του βήματα στην πνευματική ζωή, μας μιλά για την δική του ιδιαίτερη ιστορία μεταστροφής. Θα αναφερθεί στα “ναυτικά μίλια” που διήνυσε μέχρι να συναντήσει τον Χριστιανισμό.
Η ζωή σας πέρασε από χίλια κύματα θα λέγαμε… Είχατε ωστόσο πάντοτε μια πορεία αναζήτησης. Γεννηθήκατε, καταρχάς, σε οικογένεια πιστών γονέων; 
Η οικογένειά μου ήταν στην εκκλησία αλλά χωρίς το ζήλο των οικογενειών για τις οποίες διαβάζουμε συχνά σε βιβλία… Όπως πολλοί σήμερα, συμμετείχαμε στον εκκλησιασμό μόνο στις μεγάλες γιορτές του έτους. Η θρησκεία ήταν μάλλον στο περιθώριο. Βέβαια οι γονείς μου μας αναθρέψανε με αρχές αλλά μέσα στο κοσμικό πνεύμα, το οποίο είχε τους δυο τελευταίους αιώνες ο τόπος που μεγαλώσαμε, το Γαλαξίδι. Είχαν πολλά λεφτά και έναν έμφυτο εγωισμό. Τα παιδιά σπούδαζαν στο εξωτερικό. Έτσι υπήρξε έντονο το κοσμικό πνεύμα. Υπήρχε κουλτούρα περισσότερο ευρωπαϊκή παρά...

Όταν ο Άγιος Παΐσιος ανακαίνιζε τη Μονή Στομίου Κονίτσης...

«Παρά Κυρίου τα διαβήματα ανθρώπου κατευθύνεται» (Ψαλμ. 36:23). Με αποκάλυψη κατεύθυνε ο Κύριος και τα βήματα του ανθρώπου του Θεού Παϊσίου στην Μονή Στομίου της Επαρχίας Κονίτσης. 
Διψούσε για ερημική ζωή και προετοιμαζόταν για την έρημο, αλλά με εντολή της Παναγίας βρέθηκε σε Μοναστήρι του κόσμου.
Έλεγε ο ίδιος: «Το τάμα που είχα κάνει στην Παναγία, αν με διαφυλάξη η χάρι της κατά τον πόλεμο, να πάω τρία χρόνια να βοηθήσω να κτισθή το καμένο Μοναστήρι της, νόμισα ότι η Παναγία πλέον δεν θα το ζητήσει, μιας και έγινα μοναχός, αλλά φαίνεται ότι το ήθελε».
Έτσι βρέθηκε ο Γέροντας στο ήσυχο Μοναστηράκι του Στομίου τον Αύγουστο του 1958. Οι άνθρωποι χάρηκαν με τον ερχομό του και τον επισκέπτονταν αρκετοί.

Άρχισε την ανακαίνιση του καμένου Μοναστηριού, χωρίς να έχη τα απαραίτητα χρήματα και υλικά. Βοηθούσαν μερικοί καλοί Χριστιανοί. Ο Δεσπότης του είπε να γυρίζη με τα άγια Λείψανα στα χωριά για να συγκεντρώνη εισφορές. 
Όπου πήγαινε, έρχονταν, προσκυνούσαν και έδιναν εκείνοι οι φτωχοί άνθρωποι από ένα πιάτο σιτάρι. Το σιτάρι όμως που μάζευε, ένα-δυο τσουβάλια, δεν το κρατούσε για τα ανακαινιστικά έργα· το έδινε στον παπά του κάθε χωριού να το μοιράση στις πιο φτωχές οικογένειες.
Η Παναγία όμως που τον έφερε στο Μοναστηράκι της ευδοκούσε στις κοπιαστικές προσπάθειές του. Φώτισε μερικούς και προσέφεραν χρήματα, υλικά και προσωπική εργασία. Πολλές φορές μάλιστα ένιωσε ο Γέροντας και την άμεση συνεργία και αντίληψή της, όπως διηγήθηκε:
«Όταν ρίχναμε την πλάκα, ήρθαν να βοηθήσουν εβδομήντα άτομα. Ενώ η δουλειά προχωρούσε, μου λένε οι μαστόροι: «Θα λείψουν είκοσι τσουβάλια τσιμέντο». 
Τώρα τι να κάνω; Βρέθηκα σε δύσκολη θέση. Να την αφήσουν στην μέση, λένε, δεν κάνει, να φέρουν άλλα τσιμέντα δύσκολο, διότι χρειάζονταν τεσσεράμισι ώρες με τα ζώα τα οποία είχαν στα χωράφια. Τρέχω τότε στην Εκκλησία. 
Ανάβω ένα κερί, γονατίζω και παρακαλώ την Παναγία να βοηθήση. Ύστερα πηγαίνω και λέω στους εργάτες να συνεχίσουν την δουλειά, βάζοντας την κανονική αναλογία. Όταν τελείωσαν, περίσσεψαν και πέντε τσουβάλια τσιμέντο!».
Στο μεταξύ οι γυναίκες που...

Η κατάκριση φέρνει την εγκατάλειψη του Θεού, [την Θεοεγκατάληψη]


Μη κατακρίνεις κανένα, κι αν ακόμα τον βλέπεις με τα ίδια σου τα μάτια να αμαρτάνει. Λέει ο Κύριος: «Μη κρίνετε ίνα μη κριθήτε» 
Γιατί κρίνουμε τους αδελφούς μας; Διότι δεν προσπαθούμε να γνωρίσουμε τον εαυτό μας. Όποιος καταγίνεται με τη γνώση του εαυτού του δεν προλαβαίνει να παρατηρεί τους άλλους. Κατάκρινε τον εαυτό σου και θα παύσεις να κατακρίνεις τους άλλους.
Να κρίνεις την κακή πράξη, όχι αυτόν που την έκανε. Πρέπει να θεωρούμε τον εαυτό μας αμαρτωλότερο απ’ όλους. Πρέπει να συγχωρούμε κάθε κακό του πλησίον και να μισούμε μόνο τον διάβολο που τον παρέσυρε.
Συμβαίνει κάποτε να μας φαίνεται ότι ο άλλος κάνει μια κακή πράξη. Στην πραγματικότητα όμως η πράξη αυτή μπορεί να είναι καλή, επειδή γίνεται με αγαθή πρόθεση. Η θύρα της μετανοίας είναι ανοικτή για όλους, και δεν γνωρίζουμε ποιός θα τη διαβεί πρώτος, εσύ ή αυτός που κατακρίνεις.
«Όταν κατακρίνεις τον πλησίον, διδάσκει ο όσιος Αντίοχος, τότε κρίνεσαι μαζί του κι εσύ γι’ αυτό που τον κρίνεις. Η κρίση και η κατάκριση δεν ανήκουν σ’ εμάς, αλλά μόνο στο Θεό, τον μεγάλο Κριτή, που γνωρίζει την καρδιά μας και τα κρυφά πάθη της φύσεώς μας».
Η κατάκριση φέρνει την εγκατάλειψη του Θεού, [την Θεοεγκατάληψη]. Κι όταν ο Θεός εγκαταλείψει τον άνθρωπο στις δικές του μόνο δυνάμεις, ο διάβολος είναι έτοιμος να τον συνθλίψει, όπως η μυλόπετρα αλέθει το σιτάρι.
Ας έχουμε πάντοτε στον νου μας τα λόγια του Αποστόλου: «Ο δοκών εστάναι βλεπέτω μη πέση». Γιατί είναι άγνωστο πόσο καιρό θα μπορέσουμε να παραμείνουμε στην αρετή. Όταν κάποιος σε προσβάλει με οποιοδήποτε τρόπο, δεν πρέπει να τον εκδικηθείς, αλλ’ αντιθέτως να τον συγχωρήσεις από την καρδιά σου. Κι αν η καρδιά σου αντιστέκεται, να την κάμψεις έχοντας πίστη στο λόγο του Κυρίου: «Εάν μη αφήτε τοις ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών, ουδέ ο πατήρ υμών αφήσει τα παραπτώματα υμών».
Δεν πρέπει να διατηρούμε στη καρδιά μας κακία ή μίσος για τον άλλο, έστω κι αν μας εχθρεύεται. Οφείλουμε να τον αγαπάμε, κι όσο μπορούμε να τον ευεργετούμε σύμφωνα με τη διδασκαλία του Κυρίου: «Αγαπάτε τους εχθρούς υμών». Αν αγωνισθούμε κατά τη δύναμή μας να εκπληρώσουμε την εντολή αυτή, τότε ...

O "κωδικός" της προσευχής


Ρώτησε ένας μοναχός κάποιον προσκυνητή: Πόσα κινητά έχεις;
Τρία.
Και το τέταρτο που είναι; Το ξέχασες στο σπίτι μου; Όμως, ας είναι, μια που μιλάμε για κινητά, να σε ρωτήσω κάτι ακόμη: Πώς ανοίγει το τηλέφωνό σου;
Με τον ανάλογο κωδικό, το ΡΙΝ.
– Έτσι και ή προσευχή. ’Άν θέλεις να εισακουστεί, τότε χρειάζεται και το ανάλογο κλειδί, ό ανάλογος κωδικός, αλλιώς όλος ό κόπος και ό χρόνος της προσευχής σου θά πάει χαμένος. Λέγε, λοιπόν, απαραιτήτως πριν από τήν κύρια προσευχή σου στον Κύριό μας: Ό Θεός ίλάσθητί μοι τον αμαρτωλόν και έλέησόν με.
Ό Θεός ίλάσθητί μοι τον χειρότερο αμαρτωλό του κόσμου, τον πιο πονηρό, κακόβουλο, αμετανόητο, προβληματικό, άθλιο, φίλαυτο και κακότροπο άνθρωπο και πλάσμα της Γής, που υπήρξε υπάρχει και θά υπάρξει, και έλέησόν με.
Ό Θεός ίλάσθητί μοι τον αμαρτωλόν και ελέησον με. Και έμενα και όσους μάς έχουν ταλαιπωρήσει, στεναχωρήσει, θλίψει σωματικά ή ψυχικό. Όσους μάς έχουν συκοφαντήσει, αδικήσει, βλάψει, καταραστεί, κακολογήσει, ταράξει και με οποιονδήποτε τρόπο έχουν καταφερθεί ενάντιο μας, των όποιων τα ονόματα και τους τρόπου Συ γιγνώσκεις.
Ό Θεός ίλάσθητί μοι τον αμαρτωλόν και...

Εχετε κουνούπια στο σπίτι; Πείτε τους «αντίο» με αυτόν τον απλό τρόπο!


Τίποτα δεν μπορεί να καταστρέψει μια όμορφη καλοκαιρινή νύχτα παρά ένα σμήνος από κουνούπια. 


Είναι ενοχλητικά, τα τσιμπήματα τους φέρνουν φαγούρα και σαν να μην ήταν αυτό αρκετό, μπορούν επίσης να μεταφέρουν πολλές ασθένειες. 

Για τους περισσότερους, η λύση είναι τα απωθητικά κουνουπιών, τα δίχτυα και οι ακριβές αλοιφές. Αλλά εδώ θα βρείτε μια άλλη ιδέα: μια αποτελεσματική παγίδα κουνουπιών, την οποία μπορείτε να κατασκευάσετε γρήγορα μόνοι σας, γλυτώνοντας επίσης κάποια χρήματα. 

Αυτή η πολύ απλή παγίδα κουνουπιών απαιτεί μόνο τρία συστατικά, ένα πλαστικό μπουκάλι και ένα μαχαίρι. Αλλά το αποτέλεσμα είναι εκπληκτικό. Διαβάστε παρακάτω για να μάθετε πώς να...