του αρχιμ. Ιακώβου Κανάκη
Είναι κάτι «φυσικό» και συνάμα «αφύσικο» να φοβάσαι το θάνατο. Φυσικό γιατί ζεις τα αποτελέσματα του «φάλτσου» που λέγεται «πτώση», και αφύσικο γιατί δεν πρέπει να δεχθείς αυτό το αποτέλεσμα της πτώσης. Τι σημαίνουν όλα αυτά; Όλα ξεκίνησαν με την δημιουργία του κόσμου και του ανθρώπου. Ο Θεός δημιούργησε όλον τον κόσμο «καλά λίαν» λέει η Γένεση, το πρώτο βιβλίο της Αγίας Γραφής. «Καλά λίαν» σημαίνει τέλεια. Όμως, ενώ όλα ήταν τέλεια και στον άνθρωπο δόθηκε το μεγαλύτερο από όλα τα αγαθά, η ελευθερία, με την κακή χρήση της, μέσω του εγωισμού, η φθορά, και τελικά ο θάνατος μπήκαν στην ζωή του. Όχι μόνο μπήκαν, αλλά τον εξουσιάζουν κιόλας. Ένα από αυτά πού αποτελεί συνέπεια της «φθοράς» είναι και ο φόβος. Για να πούμε όλη την αλήθεια, ο φόβος αυτός δεν είναι στην πραγματικότητα μόνο ένας. Έχουμε πολλούς φόβους μικρότερους και μεγαλύτερους. Φόβους περιστασιακούς και άλλους, που είναι μονιμότεροι. Φόβοι που διαμορφώνουν την ζωή και αυτήν την καθημερινότητα. Φόβος να βγεις από το σπίτι, φόβος να επικοινωνήσεις με ανθρώπους. Πολλοί και διάφοροι λοιπόν φόβοι που δυσκολεύουν τον άνθρωπο, τον κάνουν «ψυχικά ατροφικό», τελικά τον καθιστούν δυστυχή.
Όμως ο μεγαλύτερος φόβος είναι ο φόβος του θανάτου. Δεν θέλεις ούτε να το σκέφτεσαι. Δεν θέλεις ούτε να ακούς γι’ αυτόν. Συνήθως το θέμα αυτό δεν θέλεις καθόλου να το συζητάς και το αφήνεις στην άκρη του νου σου. Όμως αυτός έρχεται και ξανάρχεται. Σε αναστατώνει και...