ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Αποτέλεσμα εικόνας για ΠΑΠΠΟΥς

Τὸ χιόνι στοιβαζόταν πυκνὸ ὅλο τὸ ἀπόγευμα ντύνοντας τὴν ὀρεινὴ πολίχνη,
ποὺ εἶχε κουρνιάσει στὴν ἀπάνεμη πλαγιὰ τοῦ βουνοῦ, στὰ λευκά. Μὰ ὡστόσο ὁ
παγωμένος ἀέρας σήμερα, παραμονὴ Χριστούγεννα, δὲν τῆς χαριζόταν καθόλου.
Σάρωνε τὶς πλαγιές, στριμωχνόταν βουίζοντας στὰ σοκάκια, ξεχυνόταν γοργὰ
στὴν ἁπλωμένη κοιλάδα, πιστὸς στὸ ραντεβού του μὲ τὶς ἄπειρες λευκὲς
νυφοῦλες πού, παιχνιδιάρες, ἄπιστες, ψυχρές, στριφογύριζαν ἀδιάκοπα,
λοξοδρομώντας ἀπρόβλεπτα σὲ κάθε του ἐρωτικὸ ἄγγιγμα.
Τὰ Χριστούγεννα ἔρχονταν τυλιγμένα στὴν ὀμορφιά.
Κοντοστάθηκε μπρὸς στὴν κλειστὴ πόρτα. Τίναξε τὸ χιόνι ἀπὸ πάνω του,
ξερόβηξε καὶ μπῆκε. Μὲ τὸ ἄνοιγμα τῆς πόρτας τὸ χιόνι, σπρωγμένο ἀπ’ τὸν
ἄνεμο, χύθηκε μέσα κι ἀνακάτεψε τὴν πνιγηρὴ ἀτμόσφαιρα τοῦ καπηλειοῦ
κάνοντας ὅλους νὰ γυρίσουν τὰ κεφάλια τους.
Μὰ αὐτός, χωρὶς νὰ καλησπερίσει, χωρὶς νὰ κοιτάξει κανένα, προχώρησε στὴ
γωνιά του καὶ σωριάστηκε βαρὺς στὴν ἄδεια καρέκλα, γυρνώντας σχεδὸν τὴν
πλάτη του σὲ ὅλους.
Ὅμως δὲν φάνηκε νὰ πειράχτηκε ἢ νὰ παραξενεύτηκε κανένας. Τὸ γκαρσόνι
μάλιστα, μὲ τὸ ποὺ τὸν εἶδε, ἔτρεξε ἀμέσως μὲ τὸ καραφάκι καὶ τὸ ποτήρι
στὸ χέρι στὸ τραπέζι του.
Ὅλοι τὸν ἤξεραν στὴ μικρή τους πόλη.
Τὸ πικρό του δρᾶμα τὸ μοιράζονταν ὅλοι σιωπηλά. Ἡ θλιβερὴ ζωὴ τοῦ μπάρμπα
– Κοσμᾶ ἦταν μέρος τῆς καθημερινῆς τους ἔγνοιας. Ἤξεραν ὅλοι τὸ μοναχικὸ
γεράκο ποὺ τὸν ἐγκατέλειψε ὁ γιός του. Τὸν ἤξεραν καὶ τὸν συμπαθοῦσαν.
Ὁ προκομμένος του ἦταν φευγάτος ἀπὸ χρόνια. Εἶχε δηλώσει ὅτι δὲν θέλει
καμμιὰ ἐπικοινωνία. Ἤθελε νὰ ‘ναι ἐλεύθερος. Χωρὶς δεσμεύσεις. Ὁ γέρος
πικράθηκε βαθιά. Τοῦ μήνυσε πὼς τὸ σπίτι του θὰ ‘ταν πάντα ἀνοιχτό. Νὰ τὸν
περιμένει. Κι ἀπὸ τότε ἡ ζωὴ του ἔγινε ὅλη ἕνα δάκρυ, ποὺ ἀπ’ τὰ μάτια του
ἔσταζε ἀδιάκοπα στὴν καρδιά.
Δὲν ἔλεγε σὲ κανέναν τὸν πόνο του. Μὰ ὅλοι τὸν γνώριζαν. Κάθε μέρα
κατέβαινε στὸ σταθμό. Τὴν ὥρα τῆς ἄφιξης αὐτὸς ἦταν πάντα ἐκεῖ. Τὸ
σφύριγμα τοῦ τραίνου ἀνατάραζε μέσα του τρελλὰ τὴν ἐλπίδα. Κάθε μέρα τὰ
τραῖνα ἔρχονταν καὶ ἔφευγαν σφυρίζοντας δυνατὰ στὸν ἀέρα. Κι αὐτὸς
περίμενε …;, περίμενε …;

Καὶ πιὸ πολὺ τὶς μέρες τὶς καλὲς ποὺ ὅλοι χαίρονται, σὰν σήμερα. Τότε
δυνάμωνε ἡ ἀπαντοχή του, δυνάμωνε ἡ ἐλπίδα του, δυνάμωνε ὁ πόνος. Κι ἀπόψε
ὅλοι ἤξεραν πὼς ἀπὸ ‘κεῖ ἐρχόταν πάλι. Διπλὰ πικραμένος, διπλὰ
ἀπελπισμένος. Γιὰ μιὰ φορὰ ἀκόμα θὰ κάμει μόνος του Χριστούγεννα.
Βυθισμένος στὶς μαῦρες του ἀναμνήσεις ἄδειαζε σταγόνα – σταγόνα τὸ ποτήρι
του, πασχίζοντας μάταια νὰ ρίξει φάρμακο στὸ φαρμάκι τῆς καρδιᾶς του.
Ἡ νύχτα προχώρησε. Τὸ καπηλειὸ ἄδειαζε, μιὰ καὶ ὅλοι βιαζόντουσαν νὰ
γυρίσουν στὰ σπίτια τους γιὰ τὴ μεγάλη γιορτή. Ἔφυγε τελευταῖος. Μὰ ἀντὶ
νὰ ἀνηφορίσει γιὰ τὸ σπίτι του, τὰ βήματά του κατηφόρισαν ἀνεξήγητα ὥς τὸ
σταθμό. Γιατί πήγαινε ἐκεῖ; Οὔτε ποὺ καταλάβαινε.
Οἱ ἀποβάθρες ἔρημες. Κανένα ζωντανὸ πλάσμα δὲν κουνιόταν ἐδῶ. Τὸ τελευταῖο
τραῖνο εἶχε σφυρίξει ἐδῶ καὶ ὧρες. Κάθισε σ’ ἕνα παγκάκι. Τὸ ὑπόστεγο τὸν
προστάτευε ἀπ’ τὸ χιόνι, μὰ ὄχι κι ἀπ’ τὸν ἄνεμο καὶ τὸ κρύο.
Τυλίχτηκε στὸ χοντρό του παλτό. Ὁ βαθὺς πόνος τοῦ ἔσχιζε τὴν καρδιά. Τὸ
μυαλὸ του θόλωνε. Δὲ νοιαζόταν πιὰ γιὰ τίποτε. Ἡ ὥρα περνοῦσε, μὰ ὁ χρόνος
ἔπαψε νὰ ὑπάρχει γι’ αὐτόν.
Ὥσπου ἀκούστηκαν κάποια βήματα δίπλα του. Ὁ παπὰς κατέβαινε γιὰ τὴ
νυχτερινὴ γιορτινὴ Λειτουργία. Τὸν εἶδε καὶ ἀπορημένος πλησίασε.
– Μπάρμπα – Κοσμᾶ, τέτοια ὥρα τί κάνεις ἐδῶ;
Δὲν ἀποκρίθηκε. Δὲν εἶχε ὄρεξη γιὰ κουβέντες. Ἡ μορφὴ του σκοτεινίαζε ἀπ’
τὴ μελαγχολία.
– Ἔλα στὴ Λειτουργία ἀπόψε, συνέχισε ὁ παπάς. Ἔτσι, νὰ γλυκαθεῖ λιγάκι ἡ
ψυχή σου, μέρα ποὺ εἶναι.
– Τράβα τὸ δρόμο σου, παπά. Ἄσε με στὸ χάλι μου, εἶπε ἀνόρεχτα.
Ὁ παπὰς ἐπέμεινε. Μὰ ὁ γέρος ἔχασε τὴν ὑπομονή του.
– Φύγε, παπά. Τὰ ‘παμε καὶ τὰ ξανάπαμε αὐτά.
Ὁ Θεός σου δὲν ὑπάρχει γιὰ μένα. Μὴ μὲ κεντρίζεις περισσότερο, μέρα ποὺ
εἶναι. Τράβα στὴ δουλειά σου, τὸ καλὸ πού σου θέλω.
– Καλὰ λοιπόν, φεύγω. Μὰ ἡ πόρτα θὰ ‘ναι ἀνοιχτή, ὅποτε κι ἂν θελήσεις.

Ὁ παπὰς ἔφυγε καὶ ὁ γέρος ἔγειρε ἀποκαμωμένος στὸ παγκάκι. Ἔκλεισε τὰ
μάτια του, μὰ ποῦ ὕπνος μ’ αὐτὴ τὴν παγωνιὰ ποὺ ἔφτανε ὡς τὰ κόκκαλα. Ὁ
ἀβάσταχτος πόνος διαπερνοῦσε τὰ σώψυχά του σωρεύοντας κρυάδα στὴν καρδιά
του.
Ὁλόμαυρη ἡ παγωμένη νύχτα γύρω του. Θανατερὸ τὸ κρύο σκοτάδι μέσα του. Ὁ
κόσμος ὅλος, ἔξω καὶ μέσα του, ἕνας τάφος. Ἔρημος, κρύος, σκοτεινός.
Ἔνοιωσε τὴν ἀπόλυτη μοναξιά. Βίωσε τὴν πλέρια δυστυχία. Βούλιαξε στὴν
ἔσχατη ἀπόγνωση. Τί περισσότερο θὰ μποροῦσε νὰ ’ναι ἡ κόλαση;
– Γιέ μου! βόγκηξε δυνατὰ καὶ σωριάστηκε σὰν τὸ κουβάρι.
Ὁ ἄνεμος μούγκρισε δυνατὰ καὶ ξανάφερε στ’ αὐτιὰ του ὁλόιδια τὴ φωνή του.
– Γιέ μου!
Τὴν πῆγε μακριὰ καὶ τὴν ξανάφερε. Καὶ βάλθηκε νὰ κάνει τὸ ἴδιο ξανὰ καὶ
ξανά, λὲς καὶ τὸν εὐχαριστοῦσε νὰ μαστιγώνει ἀλύπητα τ’ αὐτιὰ καὶ τὴν
καρδιὰ τοῦ γέρου.
Μὰ ὄχι! Κάποιος φαίνεται νὰ τοῦ μιλάει πραγματικά. Ἀκούει ξεκάθαρα μέσ’
τοῦ ἀνέμου τὴ βοὴ ὄχι τὴ δική του, μὰ κάποια ἄλλη, παράξενη φωνή.
– Γιέ μου!
– Ποιὸς εἶναι; ἀναρωτήθηκε. Μήπως ὀνειρευόταν;
Ποιὸς θὰ μποροῦσε νὰ τὸν φωνάζει γιό του; Ἔστρεψε τὰ κουρασμένα του
βλέφαρα δῶθε – κεῖθε. Μεσ’ στὴ θολούρα τοῦ μυαλοῦ του καὶ τῆς νύχτας
ἀγνάντεψε μιὰ ἀνάερη μορφή, ποὺ ἔσβηνε καὶ φαινόταν σὰν τὶς νιφάδες τοῦ
χιονιοῦ, ποὺ χόρευαν στὸν ἀέρα.
Ἡ ἀπόκοσμη φωνὴ δὲν ...

Στρωτές Μετάνοιες – Βοηθούν όχι μόνο στην υγεία της ψυχής, αλλά και στην υγεία του σώματος


Αποτέλεσμα εικόνας για πως κανουμε μετανοιες
– Γέροντα πονάει το σώμα σας;
– Όχι, γιατί κάνω …πνευματική γυμναστική.
– Δηλαδή, Γέροντα;
– Μετάνοιες ευλογημένη! Βλέπεις οι κοσμικοί έχουν τη σουηδική γυμναστική και οι μοναχοί τις μετάνοιες. Οι κοσμικοί με τη γυμναστική κάνουν σώμα υγιεινό και οι μοναχοί με τις μετάνοιες κάνουν ψυχή και σώμα υγιέστατα. Οι καημένοι οι κοσμικοί δεν ξέρουν πόσο βοηθούν οι μετάνοιες, όχι μόνο στην υγεία της ψυχής, αλλά και στην υγεία του σώματος. Κάνουν καλό στα αρθριτικά, διώχνουν τη μαλθακότητα, διώχνουν και τις αφύσικες κοιλιές, σκορπούν γαλήνη και δίνουν μια λεβεντιά. Παράλληλα όμως δίνουν στον άνθρωπο τη δυνατότητα να ανέβει τα πνευματικά υψώματα των αρετών, όπως θα ανεβαίνει και τα υψώματα των βουνών με πολλή άνεση, χωρίς να λαχανιάζει.
Οι μετάνοιες είναι απαραίτητες και για το νέο και για τον ηλικιωμένο και γι’ αυτόν που έχει σαρκικό πόλεμο και για τον απαλλαγμένο από τέτοιον πόλεμο.
Όποιος έχει δυνατή κράση, πρέπει να κάνει περισσότερες μετάνοιες από ένα φιλάσθενο, όπως και μια δυνατή μηχανή δουλεύει περισσότερο. Ιδιαίτερα τους νέους οι μετάνοιες τους βοηθούν να υποτάξουν τη σάρκα. Γι’ αυτό πάντοτε στους νέους λέω: «Να κάνετε όσο περισσότερες μετάνοιες μπορείτε και για τον εαυτό σας και γι’ αυτούς που είναι άρρωστοι, ή ηλικιωμένοι και δε μπορούν να κάνουν μετάνοιες.»
Οι μετάνοιες είναι προσευχή, αλλά συγχρόνως είναι και άσκηση και βοηθούν περισσότερο από όλες τις άλλες πνευματικές ασκήσεις. Εκτός από το ξεκίνημα της πνευματικής μας μηχανής για την προσευχή φέρνουν και πολλά άλλα καλά. Το πρώτο από όλα είναι ότι προσκυνούμε ταπεινά το Θεό και Του ζητούμε το έλεός Του. Το δεύτερο καλό είναι ότι με τις μετάνοιες ταπεινώνεται η άγρια σάρκα και έρχεται η ηρεμία και η απάθεια της σαρκός. Και το τρίτο, μας δίνουν και την υγεία τη σωματική και έρχεται διπλή υγεία στον άνθρωπο.
* * *
Με τις μετάνοιες ζητούμε από το Θεό συγχώρηση και εκδηλώνουμε την ευγνωμοσύνη μας
– Γέροντα, επειδή δυσκολεύομαι να κάνω μετάνοιες δε μου αρέσουν.
– Όταν κάνεις μετάνοιες να σκέφτεσαι ότι είσαι μπροστά στο Θεό και Τον προσκυνάς κι έτσι θα αγαπήσεις τις μετάνοιες. Οι μετάνοιες για τον εαυτό μας, ή για τους συνανθρώπους μας είναι το κυριότερο εργόχειρο από όλα και με ατέλειωτη δουλειά, αρκεί κανείς να έχει φιλότιμο να εργασθεί στη μετάνοια.
* * *
– Γέροντα, βλέπω ότι καθώς τα χρόνια περνούν το κουράγιο λιγοστεύει και δε μπορώ να κάνω πολλές μετάνοιες.
– Είναι φυσικό, όσο περνάει η ηλικία οι σωματικές δυνάμεις να ελαττώνονται σιγά – σιγά. Συνέχισε φιλότιμα τον αγώνα σου και όταν δε μπορείς να κάνεις πολλές μετάνοιες, να τις αντικαταστήσεις με μικρές, ή με την ευχή. Μπορείς όμως και τις μεγάλες μετάνοιες να μην τις κάνεις όλες μαζί. Κάνε στην αρχή ένα κατοστάρι κομποσκοίνι και ύστερα κάνε πέντε μετάνοιες. Μετά από δέκα κομποσκοίνια θα έχεις κάνει πενήντα μετάνοιες.
* * *
– Γέροντα, αυτές τις μέρες πονούν πολύ τα πόδια και η μέση μου.
– Αν κάνεις λίγες μετάνοιες θα σε βοηθήσουν.
– Κι όταν πονάω, Γέροντα;
– Μόνη σου θα βρεις τι σε βοηθάει δοκιμάζοντας λίγο – λίγο. Εγώ, όταν έχω δυσκολία με τη μέση, δεν ορίζω στον εαυτό μου πόσες μετάνοιες θα κάνω, αλλά κάνω, μέχρι να ανάψει… κόκκινο φως. Τότε σταματώ και σε λίγο συνεχίζω, μέχρι να ξανανάψει κόκκινο φως. Θυμάμαι ο Παπα-Τύχων, όταν είχε γεράσει και δε ...

ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΕΦΡΑΙΜ ΓΙΑ 3ο Π. Π. - ΜΕΓΑΛΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΟΔΟ!


Μεγαλούργησε, πῆρε Νόμπελ, ἀλλά ὄχι πτυχίο


Αποτέλεσμα εικόνας για Στάινμπεκ κέρδισε τό Νόμπελ Λογοτεχνίας
Ἐκείνη τήν ἡμέρα, ὁ καθηγητής μας στά Νέα Ἑλληνικά Νῖκος Εὐθυμίου…
… ἕνας ἄνθρωπος μέ βαθειά μόρφωση, ἔντονα συναισθήματα καί καθαρός πατριώτης, μᾶς ρώτησε: «Ποιός ἀπό ἐσᾶς ἔχει διαβάσει Τζών Στάινμπεκ;»… Σήκωσα ἀμέσως τό χέρι. Μαζί μου τό σήκωσαν ὁ Φώτης Ἰωαννᾶτος, ὁ Γιῶργος Ἀγγελίδης καί ὁ Ἄγγελος Ροδίτης. Οἱ τρεῖς τους εἶχαν διαβάσει «Τά σταφύλια τῆς ὀργῆς». Ἡ ἀφεντιά μου εἶχα διαβάσει καί τό «Ἄνθρωποι καί ποντίκια»! Ὁ καθηγητής, μέ φωνή σοβαρή καί ἀργή, μᾶς εἶπε: «Σᾶς ρώτησα, ἐπειδή χθές πέθανε ὁ Τζών Στάινμπεκ!» Ἦταν 21 Δεκεμβρίου 1968 κι ἐκεῖ, σέ μιά αἴθουσα πού φιλοξενοῦσε τήν Ἕκτη τάξη τοῦ Γυμνασίου, ἀπέναντι ἀπό τό ἀρχαῖο θέατρο καί τό Μουσεῖο τοῦ Πειραιῶς, ὁ Νῖκος Εὐθυμίου καί οἱ μαθητές του ἔκαναν ἕνα φιλολογικό μνημόσυνο στόν συγγραφέα-δημοσιογράφο, πού γιά ἐμᾶς, τή νεολαία τοῦ ’60-70, ὑπῆρξε μία ἀπό τίς πιό ἰσχυρές δόσεις ρεαλισμοῦ πού μᾶς χορήγησε ἡ κοσμογονική ἐποχή μας… Ἔχω ἀκόμη τά βιβλία τοῦ Στάινμπεκ, μέ τά κλασικά τους ἐξώφυλλα, μέ σκιτσαρισμένες παραστάσεις.
Μέ εἶχε συνεπάρει ἡ δύναμη τοῦ λόγου, ἡ σκληρότητα τῆς ἀφηγήσεως, οἱ εἰκόνες, τόσο ἀντίθετες μέ τήν «παραμυθένια» εἰκόνα πού προσπαθοῦσε νά μᾶς «πουλήσει» ἡ συντηρητικότητα –μέχρι τά ἄκρα– ἐκείνης τῆς ἐποχῆς.
Ὁ Λένι, ὁ Τζώρτζ, ὁ Κέρλι, οἱ ἥρωες τοῦ «Ἄνθρωποι καί ποντίκια». Ὁ τεράστιος καί ἀλαφροΐσκιωτος Λένι καί ὁ μικρόσωμος ἀλλά «σπίρτο» Τζώρτζ, σέ μιά περιπλάνηση, σέ ἕνα ἔντυπο «ρόυντ-μούβι» μέ τά ὅλα του. Μία ταινία «στό πιάτο», ὅπως καί ἔγινε ἀργότερα. Μά καί τό ξερρίζωμα καί ἡ περιπλάνηση τῆς οἰκογένειας Τζόουντ στά «Σταφύλια τῆς ὀργῆς» εἶναι ἕνας ἀποκαλυπτικός καί «φάλτσος» ὕμνος στήν ἐσωτερική ἀμερικάνικη μετανάστευση. Βρῆκα τό βιβλίο στά 14 καί τό ξεκοκκάλισα, ἀκούγοντας στό ἠλεκτρόφωνο τόν Μπίλι Χάλεϊ!
Σάν σήμερα, λοιπόν, τίς 20 Δεκεμβρίου τοῦ 1968 πέθανε ὁ Τζών Στάινμπεκ. Καί τόν θυμήθηκα, καθώς –ὅπως κάθε χρόνο τέτοιες μέρες– «ξεσκονίζω» τήν βιβλιοθήκη μου καί...

Με προσευχή απαντούν οι πιστοί στην κρίση στο Μαυροβούνιο – Χιλιάδες πιστοί στους δρόμους του Μαυροβουνίου (Βίντεο)

Με προσευχή απαντούν οι πιστοί στην κρίση στο Μαυροβούνιο – Την στήριξή τους παρέχουν Προκαθήμενοι Ορθοδόξων Εκκλησιών
*Όλοι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί ανά τον κόσμο θα πρέπει να είμαστε ενωμένοι, απέναντι στον πόλεμο ενάντια στην Ορθοδοξία. Στις προσευχές μας να ζητήσουμε ταπεινά από τον Θεό να ελεήσει τον κλήρο και τον λαό του Μαυροβουνίου και να ξεπεράσει αυτήν την δοκιμασία…
«Θα απαντήσουμε με προσευχή σε αυτή την αδικία που συμβαίνει στην Εκκλησία μας» φώναξαν πιστοί στην πρωτεύουσα του Μαυροβουνίου, Ποντγκόριτσα. 
Το νέος έτος ήρθε, με τον ίδιο τρόπο που έφυγε για τους Ορθοδόξους πιστούς του Μαυροβουνίου. Ύστερα και από την απόφαση του κοινοβουλίου της χώρας να υπερψηφίσει το νομοσχέδιο για τις θρησκευτικές ελευθερίες και τις θρησκευτικές κοινότητες, οι αντιδράσεις οξύνθηκαν τις προηγούμενες ημέρες με χιλιάδες πιστούς να κατακλύζουν τους δρόμους τόσο της πρωτεύουσας, όσο και άλλων πόλεων του Μαυροβουνίου.
«Οι συγκεντρώσεις αυτές αποδεικνύουν πως οι πιστοί θα υπερασπιστούν με όλες τους τις δυνάμεις την υπεράσπιση των ιερών της πίστεως τους. Ακόμα και οι Τούρκοι κατακτητές σεβάστηκαν την εκκλησιαστική γη κατά τους χρόνους της δουλείας», τόνισε, ο Βέλιμιρ Τζάμιτς, εκπρόσωπος της Μητρόπολης Μαυροβουνίου και Παραθαλασσίας, κατά τη διάρκεια χθεσινής συγκέντρωσης στην Ποντγκόριτσα.
Δίπλα στον Μητροπολίτη Αμφιλόχιο ο Ορθόδοξος κόσμος
«Ο νόμος για τις θρησκευτικές ελευθερίες στο Μαυροβούνιο δεν είναι δίκαιος», ανέφερε ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος, προσθέτοντας ότι αυτό επισήμανε και στον Πρόεδρο της χώρας Μίλο Τζουκάνοβιτς, σε επιστολή που του είχε αποστείλει πριν λίγους μήνες. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης είπε σε συνέντευξη του στον σερβικό ιστότοπο «kurir.rs» ότι η μοναδική κανονική Εκκλησία στο Μαυροβούνιο είναι η Ιερά Μητρόπολη Μαυροβουνίου και Παραθαλασσίας της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Σύμφωνα με αυτόν, ο μοναδικός κανονικός Μητροπολίτης στο Μαυροβούνιο είναι ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μαυροβουνίου και Παραθαλασσίας κ. Αμφιλόχιος και τόνισε για ακόμη μια φορά ότι η λεγόμενη «Ορθόδοξη Εκκλησία του Μαυροβουνίου» δεν θα λάβει ποτέ αυτοκεφαλία.
Και ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, τάχθηκε στο πλευρό του Μητροπολίτη Μαυροβουνίου κ. Αμφιλοχίου, με επιστολή την οποία απέστειλε. «Οι αυξημένες υποχρεώσεις εις το Πατριάρχειον Ιεροσολύμων δεν επέτρεψαν τελικώς την εκεί επίσκεψη του Αρχιεπισκόπου Καττάρων κ. Μακαρίου, ώστε, και εμπράκτως και δια της παρουσίας του να δηλωθεί η συμπαράσταση του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων προς την Ιερά Μητρόπολη Μαυροβουνίου, προκειμένου να υπερβή τα προβλήματα, τα οποία δημιουργούν εις αυτήν οι πολέμιοι αυτής», αναφέρει μεταξύ άλλων, ενώ επιφυλλάσεται, ότι συντόμως θα αποσταλλεί η αρμόδια αντιπροσωπεία εκ μέρους του Πατριαρχείου.
Από τη πρώτη στιγμή της απόφασης τόσο η Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου της Μόσχας, όσο και ο Πατριάρχης κ.κ. Κύριλλος προσωπικά, τάχθηκαν υπέρ των δικαιών του Πατριαρχείου Σερβίας στο Μαυροβούνιο.
Η Ιερά Σύνοδος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας κάλεσε όλες τις ορθόδοξες Εκκλησίες να στηρίξουν την κανονική Σερβική Εκκλησία στο Μαυροβούνιο, αναφέρει η συνοδική επιστολή που δημοσιεύτηκε σήμερα στην ιστοσελίδα του Πατριαρχείου Μόσχας. «Καλούμε όλες τις κατά τόπους ορθόδοξες Εκκλησίες να στηρίξουν την κανονική Εκκλησία στο Μαυροβούνιο. Τον κίνδυνο που την απειλεί, δεν πρέπει κανένας μας να τον αντιλαμβάνεται ως μακρινό και ξένο. Όσο προσπαθούν σήμερα να επιβάλουν στους πιστούς στο Μαυροβούνιο, αύριο μπορεί να υποστεί οποιαδήποτε Εκκλησία» τονίζει μεταξύ άλλων.
Η Ιερά Σύνοδος επίσης έκανε έκκληση προς την διεθνή κοινότητα να μην επιτραπεί η καταπάτηση των δικαιωμάτων των θρησκευτικών κοινοτήτων στο Μαυροβούνιο, υπενθυμίζοντας ότι σοβαρές παρατηρήσεις στον νέο νόμο περί ελευθερίας θρησκευμάτων νωρίτερα εξέφρασε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή υπέρ δημοκρατίας μέσω του δικαίου. «Είναι προφανές ότι αυτή η νομοθετική πράξη αγνοεί την βούληση του μεγαλύτερου μέρους των κατοίκων της χώρας. Σημειωτέον ότι η αρχή της απόσπασης των θρησκευτικών κοινοτήτων από το κράτος που τυπικά διατυπώνεται στο άρθρο 14 του Συντάγματος (Καταστατικού) του Μαυροβουνίου, καταπατείται στην πράξη βίαια από την ηγεσία της χώρας, η οποία τάσσεται ανοικτά να δημιουργήσει μια «νέα εκκλησία», η οποία θα εξυπηρετούσε τα συμφέροντά της» αναφέρεται σε άλλο σημείο της επιστολής.
«Καλούμε και τους ηγέτες του Μαυροβουνίου να συνέλθουν και αντί για μυθικούς «μεγαλοσέρβους σοβινιστές» να δουν τους ορθόδοξους ως παππούδες, γονείς, αδέλφια και παιδιά τους. Είναι αδύνατον και ακατανόητο να κηρύσσουν οδηγό ξένης και εχθρικής επιρροής την κανονική Εκκλησία η οποία ενώνει τους περισσότερους κατοίκους της χώρας» καταλήγει η ανακοίνωση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ρωσίας.
«Μεγάλη δοκιμασία περνά αυτές τις ημέρες το Πατριαρχείο της Σερβίας. Το Μαυροβούνιο, μια μικρή χώρα, παραδοσιακά συν συνδεδεμένη με τη Ρωσία, πρέπει αν αποδεχτεί ένα νόμο που δεν συνάδει με την παράδοση της Εκκλησίας. Ο Μητροπολίτης Μαυροβουνίου Αμφιλόχιος αγωνίζεται για το δίκαιο της Εκκλησίας και σε αυτό θα πρέπει να του συμπαρασταθούμε όλοι», τόνισε, στο κήρυγμά του, από την Ιερά Μονή Σρετένσκι το περασμένο Σάββατο, ο Πατριάρχης Μόσχας και πασών των Ρωσιών κ.κ. Κύριλλος.
Ενότητα ζήτησαν Πατριάρχης Ειρηναίος και Αλεξάνταρ Βούτσιτς
Την ανάγκη να εξομαλυνθεί άμεσα η τεταμένη κατάσταση που παρατηρείται τις τελευταίες ημέρες στο Μαυροβούνιο, τόνισαν κατά τη συνάντηση, την Τρίτη 31 Δεκεμβρίου, στο Βελιγράδι ο Πατριάρχης Σερβίας κ.κ. Ειρηναίος και ο Πρόεδρος της Σερβίας Αλεξάνταρ Βούτσιτς.
Ο κ. Βούτσιτς συνομίλησε για αρκετή ώρα με τον Προκαθήμενο της Σερβικής Εκκλησίας τονίζοντας πως αυτή τη στιγμή απαιτείται η ενότητα του Σερβικού λαού, αλλιώς οι συνέπειες από αυτή την κρίση θα μπορούσαν να γίνουν οδυνηρές.
«Είμαστε ένας λαός. Και η ιστορία έχει την δική της κρίση σε όλα αυτά που συμβαίνουν. Η κατάσταση στο Μαυροβούνιο θα πρέπει να εξομαλυνθεί άμεσα, έτσι ώστε αν βρεθεί μια θετική λύση για το καλό του λαού του Μαυροβουνίου και της Σερβίας» τόνισε σε δηλώσεις του μετά τη συνάντηση ο Μακαριώτατος.
Σε ερώτηση δημοσιογράφου αν πιστεύει πως το νομοσχέδιο που ψηφίστηκε την περασμένη εβδομάδα θα εφαρμοστεί, απάντησε πως: «ελπίζω πως αυτό δεν θα συμβεί. Το λέω αυτό γιατί θα υπάρξουν αρνητικές συνέπειες.
Ο Πρόεδρος Βούτσιτς αναφέρθηκε επίσης και στη δημιουργία ενός διεθνούς φορέα που θα προασπίζει τα δίκαια του σερβικού λαού και ...

Συγκλονιστική διήγηση από τον Άγιο Γέροντα Ιάκωβο



Διηγήθηκε ο Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης:
-"Κάποτε μια κοπέλα χριστιανή μου εξομολογήθηκε στο παρεκκλησάκι του Αγίου Χαραλάμπους.
Μετά την εξομολόγηση, ενώ παρέμειναν οι δικοί της, για να πάρουν σειρά, εκείνη κατέβηκε στον κεντρικό Ναό και μπήκε μέσα να προσκυνήσει.

Ο Ναός ήταν άδειος.

Άναψε ένα κεράκι και άρχισε να προσκυνάει τις εικόνες.
Και τότε είδε, για μια στιγμή την Ωραία Πύλη ανοικτή και πάνω στην Αγία Τράπεζα να κάθεται ένας ωραίος ξανθός νέος.

Μόλις τον είδε, του έβαλε τις φωνές:
– Δεν ντρέπεσαι, του είπε, να κάθεσαι πάνω στην Αγία Τράπεζα;
Κατέβα κάτω γρήγορα, βγες έξω…
Αλλά τέτοιοι είστε εσείς οι νέοι, κακομαθημένοι, ασεβείς, χαραμοφάηδες, τεμπέληδες, μακρυμάλληδες, αναρχικοί…
Και ποιος ξέρει τι άλλα...

Το υπόλοιπο του χρόνου


Κυνηγημένος ἀπὸ μιὰ δεκαμελῆ ὁμάδα ἐνόπλων ἀνταρτῶν, Κυριακὴ πρωί, στὶς 20 Ὀκτωβρίου 1945, ὁ παπα-Δημήτρης Γκαγκαστάθης, μόλις χτύπησε τὴν καμπάνα...

 

Κυνηγημένος ἀπὸ μιὰ δεκαμελῆ ὁμάδα ἐνόπλων ἀνταρτῶν, Κυριακὴ πρωί, στὶς 20 Ὀκτωβρίου 1945, ὁ παπα-Δημήτρης Γκαγκαστάθης, μόλις χτύπησε τὴν καμπάνα, ἀναγκάσθηκε νὰ φύγει ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία γιὰ νὰ γλυτώσει. Ἔπιασε μιὰ ρεματιὰ καὶ τοὺς ξέφυγε, μὰ σὲ λίγο τὸν πρόλαβαν πάλι, γιατὶ ἦταν ἔφιπποι. Τὸν πυροβολοῦσαν, ὅμως καμμιὰ σφαίρα δὲν τὸν χτυποῦσε. Τοῦ ἔριχναν μὲ τὰ στέν, φορητὰ αὐτόματα, χωρὶς νὰ μποροῦν νὰ τὸν σκοτώσουν. Οἱ σφαῖρες τρυποῦσαν τὰ ράσα του, τὶς καταλάβαινε πάνω του, ἀλλὰ κυλοῦσαν στὸ χῶμα χωρὶς νὰ τὸν πληγώνουν. Τὸν κύκλωσαν βρίζοντάς τον χυδαῖα καὶ φωνάζοντας. Βλέποντας τὸν θανάσιμο κίνδυνο σήκωσε τὰ χέρια του πρὸς τὸν οὐρανὸ καὶ φώναξε «ἐκ βαθέων»:
– Μιχαήλ, ἀρχιστράτηγε τῶν Ἀγγέλων, σῶσε με, κινδυνεύω!
Σὰν ἀστραπὴ ὁ Ἀρχάγγελος Μιχαὴλ παρουσιάστηκε μὲ τὴ μορφὴ ἑνὸς νέου, κρατώντας στὸ χέρι γυμνὸ τὸ σπαθί του. Ἔκοψε μὲ μιὰ σπαθιὰ τὰ σχοινιὰ ἀπ’ τὴ σέλλα καὶ...

Το Βλογημένο Μαντρί


   
Συντάκτης: Φώτης Κόντογλου   
Πηγή: 
http://www1.antibaro.gr

Κάθε χρόνο ο Άγιος Βασίλης τις παραμονές της Πρωτοχρονιάς γυρίζει από χώρα σε χώρα κι από χωριό σε χωριό, και χτυπά τις πόρτες για να δει ποιος θα τον δεχτεί με καθαρή καρδιά. Μια χρονιά λοιπόν, πήρε το ραβδί του και τράβηξε. Ήτανε σαν καλόγερος ασκητής, ντυμένος με κάτι μπαλωμένα παλιόρασα, με χοντροπάπουτσα στα ποδάρια του και μ’ ένα ταγάρι περασμένο στον ώμο του. Γι αυτό τον παίρνανε για διακονιάρη και δεν τ’ ανοίγανε την πόρτα. Ο Άγιος Βασίλης έφευγε λυπημένος, γιατί έβλεπε την απονιά των ανθρώπων και συλλογιζότανε...