(Ευαγγέλιο: Μαρκ. β’ 1-12)
Λόγος εις την Βʼ Κυριακή των Νηστειών (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)
Συγκλονιστικό : Τα χέρια που αγαπούν…
Ο κυρ Στέλιος πάντα ήταν αυτό που λέμε ο κλασικός άντρας παλιάς κοπής.
Ίσως πιο λαϊκά κάποιος θα τον έλεγε βαρύμαγκα. Όχι από τους δήθεν με τα πολλά λόγια και τις λίγες πράξεις.
Αντιθέτως πολύ δεν μιλούσε, αλλά όταν μιλούσε θα τα έλεγε για τα καλά.
Μεγαλωμένος στην φτώχια και στα βάσανα, είχε καταφέρει να βγάλει μόνο ένα Δημοτικό και αυτό με το ζόρι, ότι κατάφερε στη ζωή του ήταν με τα χέρια του.
Σιδεράς και μάλιστα από τους καλύτερους. Χρόνια στην πιάτσα. Τα χέρια του πρόδιδαν εξάλλου τους κόπους της δουλειάς. Τραχιά και σκληρά γεμάτα σημάδια. Αλλά έτσι επιβίωσε.
Παντρεύτηκε την Αλέκα σχετικά μεγάλος για τα...
Ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος ο Σιναϊτης και η «Κλίμακα Θείας Ανόδου»
Άγιος Ιωάννης συγγραφέας της Κλίμακος – Εορτάζει στις 30 Μαρτίου
Την Δ΄ Κυριακή των Νηστειών, μνήμην ποιούμεθα του αγίου Ιωάννη, συγγραφέως της θεολογικότατης «Κλίμακος». O άγιος Ιωάννης της Κλίμακος, γνωστός και ως Σιναΐτης, γεννήθηκε ίσως στα τέλη του 6ου και κοιμήθηκε αρχές του 7ου αιώνα στην Αίγυπτο, απ’ όπου 16 μόλις ετών οδηγήθηκε από κλίση Θεού στο μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνης του Σινά για να μονάσει, στο οποίο και διετέλεσε, γέροντας πλέον, ηγούμενος για τέσσερα χρόνια. Υπήρξε πολύ μορφωμένος και σ’ αυτό βοήθησε επιπλέον η σχολαστικότητα και ο ζήλος με τα οποία «κατέτρωγε» την Αγία Γραφή και τα Πατερικά έργα, αποδιώχνοντας με τον τρόπο αυτόν την αμαρτωλή νωχέλεια και καλλιεργώντας την θεοδώρητη «εγρήγορση» σ’ όλο του το βίο.
Έμεινε στην ιστορία ως συγγραφέας του ψυχοφελέστατου έργου της επουράνιας «Κλίμακας», στην οποία περιγράφει με πνευματικό και εμπειρικό τρόπο την εντρύφηση στις αρετές ως υποβοηθητικές πρακτικές βαθμίδες κατά την πορεία από την διαρκή ψυχοσωματική άσκηση στον φωτισμό του νου (του ανοίγματος δηλονότι της ψυχής στην άκτιστη χάρη του Θεού) και εν τέλει στην θέωση ως σκοπό του χριστιανικού αγώνα και ένωση με το Θεό, απ’ αυτήν ήδη τη ζωή. Παρέμεινε δε ταπεινός σε όλη την αγία ζωή του, όσο κι αν η πύρινη προσευχή και τα θαύματά του έγιναν γνωστά σε πολλούς, ενόσω εκείνος μόναζε ζώντας ζωή ερημίτη, αρχής γενομένης από 35 ετών, στην μοναχική τοποθεσία Θολάς, που απείχε 2 ώρες πορεία από την ξακουστή Μονή, σε διαμορφωμένο σπήλαιο βράχου, αφού πρώτα συγκατένευσε προς τούτο και ο μακαριστός γέροντάς του Μαρτύριος.
Είχαν προηγηθεί θεία σημεία, τουτέστι προορατικές αποκαλύψεις από άλλους αγίους ασκητές, ότι ο φιλακόλουθος «παιδαριογέροντας» Ιωάννης επρόκειτο να διαπρέψει στην αγιότητα και να τελέσει στο μέλλον ηγούμενος του Σινά. Άλλωστε από εφηβικής ηλικίας ο Ιωάννης έκαμε πλήρη υπακοή στις μοναχικές οδηγίες, αρνούμενος το «ίδιον θέλημα», που ...
Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος: Συμβουλές για τη νηστεία
• Κυριάρχησε στην κοιλιά σου, πριν κυριαρχήσει αυτή πάνω σου, και τότε θα αναγκαστείς να νηστεύεις γεμάτος ντροπή.
• Ας περικόψουμε τις απαιτήσεις της κοιλιάς με τη σκέψη του αιωνίου πυρός. Μερικοί που ...
Η ομορφιά που χαρίζει στην ψυχή η καλλιέργεια ενός κήπου
π. Κ. Ν. Καλλιανός
Έλεγε για τον «διαφωτισμό» των Γάλλων, ο Καποδίστριας: «είναι άνθρωποι χωρίς θρησκεία, χωρίς τιμή, χωρίς πατρίδα
Ιωάννης Καποδίστριας, Βιέννη 17/29 Μαρτίου 1815( την περίοδο που δημιούργησε εκεί την μυστική Φιλελληνική Εταιρεία) σε επιστολή προς τον πατέρα του:
Για τον «διαφωτισμό» των Γάλλων: «είναι άνθρωποι χωρίς θρησκεία, χωρίς τιμή, χωρίς πατρίδα, χωρίς αρχές που πρέπει να τιμωρηθούν και να διορθωθούν …είναι σαν πανώλη» .
Οι πειρασμοί είναι πιo πολλοί την μεγάλη Σαρακοστή..
Σαρακοστή: Ο δε διάβολος, ὅσον περνᾷ ὁ καιρός κάι φθάνει τό τέλος του, τόσον πολεμεῖ καί βιάζεται μέ ἄκραν μανίαν ὅλους νά μᾶς κολάσῃ.
Τώρα πρό παντός τήν Μεγάλη Σαρακοστήν πού μᾶς ἔρχεται, πολλούς πειρασμούς κάι πολλάς ταραχάς κινοῦν κατ’ ἐπάνω μας οἱ παμμόχθηροι δαίμονες.
Ἐπειδή καί ἡμεῖς κατ’ αὐτόν τόν καιρόν τούς θλίβομεν περισσῶς μέ νηστείαν καί προσευχή, γίνονται καί αὐτοί καθ’ ἠμῶν ἀγριώτεροι.
Φρόντισε λοιπόν νά κερδίσῃς στεφάνους εἰς ...
Σιατίστης Παύλος: "Η πατρίδα μας πληρώνει τις αμαρτίες μας"
«...Αυτό που χαρακτηρίζει το χριστιανό, είπε, είναι η αγάπη και η συγγνώμη. Δεν μπορείς να αγαπάς αν δεν συγχωρείς. Και δεν αγαπάς ούτε το Θεό ούτε τους ανθρώπους παρά το δικό σου θέλημα. Και η συγγνώμη βγαίνει χωρίς δυσκολία απ' την καρδιά που αγαπά το Θεό και επειδή αγαπά το Θεό αγαπά και τον αδελφό του.
Έτσι μπαίνουμε σε ένα στάδιο πνευματικού αγώνα και καλούμεθα να ετοιμάσουμε τον εαυτό μας, να τον συμμαζέψουμε. Και η Εκκλησία μας, μαζί με αυτά, μας καλεί να εξετάσουμε τον εαυτό μας και να προετοιμαστούμε.
Αγάπη - Συγγνώμη - Εξομολόγηση είναι τα βασικά δεδομένα αυτής της περιόδου. Χωρίς αυτά, όχι σαράντα, ογδόντα μέρες να νηστέψουμε μας είναι άχρηστες. Είναι πολύ σημαντικό, να το καταλάβουμε αυτό.
Όσες μέρες και να νηστέψω χωρίς συγγνώμη και αγάπη, είναι άχρηστες. Δεν με ωφελούν σε τίποτα και ίσως με βλάπτουν. Γιατί καλλιεργούν την υποκρισία μου.
Φαίνομαι στους άλλους ότι νηστεύω, αλλά εγώ γράφω στα...
Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου .... Άγιος Λουκάς Αρχιεπίσκοπος Κριμαίας
Λόγος εις τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου
Τρία σημαντικότατα γεγονότα στην ιστορία του κόσμου εορτάζει σήμερα η Εκκλησία μας.
To πρώτο είναι ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, τον οποίο εορτάζουμε σήμερα με χαρά και αγάπη, αλλά και με δέος ενώπιον του μεγαλείου του γεγονότος αυτού, το οποίο ονομάζεται «κεφάλαιον» (δηλαδή αρχή) της σωτηρίας μας.
Εννέα μήνες μετά τον Ευαγγελισμό πραγματοποιήθηκε και το δεύτερο από τα σημαντικότερα γεγονότα, η κατά σάρκα Γέννηση του Κυρίου μας Ιησού Χρίστου. Κορυφή και ολοκλήρωση της σωτηρίας μας θα είναι η ανάσταση του Κυρίου Ιησού Χρίστου μετά από ένα φρικτό θάνατο πάνω στο Σταυρό.
Στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)
(Λουκ. α’ 24-38)
Ὅπως ὁ ἥλιος καθρεφτίζεται στά καθαρά καί διαυγή νερά, ἔτσι κι ὁ οὐρανός στήν καθαρή κι ἁγνή καρδιά. Τό Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι πανταχοῦ παρόν κι ἀναπαύεται σέ πολλά σημεῖα τοῦ ἀχανοῦς σύμπαντος. Τό μέρος ἐκεῖνο ὅμως ὅπου ἀγαπάει κι ἐπιθυμεῖ περισσότερο ἀπ᾿ ὅλα νά κατοικεῖ, εἶναι ἡ ἁγνή καρδιά τοῦ ἀνθρώπου. Ἐκεῖ εἶναι τό πραγματικό Του ἐνδιαίτημα, ἡ κατοικία του. Ὅλοι οἱ ἄλλοι τόποι εἶναι ἁπλά τό ἐργαστήριό Του. Ἡ καρδιά τοῦ ἀνθρώπου δέ μένει ποτέ ἄδεια. Πάντα ὑπάρχει κάτι νά τήν καλύψει: ἡ καθαρότητά της. Κάποτε, γιά κάποιο διάστημα, τήν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου τή γέμιζε μόνο ὁ Θεός. Τότε ἡ καρδιά ἦταν καθρέφτης τοῦ κάλλους τοῦ Θεοῦ, ἕνας ὕμνος καί μιά δοξολογία γιά τό Θεό. Ὑπῆρχε ἕνας καιρός πού ἡ καρδιά τοῦ ἀνθρώπου βρισκόταν πραγματικά στά χέρια τοῦ Θεοῦ, ἀπαλλαγμένη ἀπό κίνδυνο. Ὅταν ὅμως ὁ ἄνθρωπος μέ τήν παραφροσύνη του πῆρε τά πράγματα στά δικά του χέρια, τήν καρδιά του τήν κυνήγησαν πολλά ἄγρια θηρία. Κι ἀπό τότε ξεκίνησε ἐσωτερικά μέν ἡ δουλεία τῆς ἀνθρώπινης καρδιᾶς, ἐξωτερικά δέ αὐτό πού λέμε ἱστορία τοῦ κόσμου. Ἀδύναμος πιά νά κουμαντάρει τήν καρδιά του ὁ ἄνθρωπος ἀναζήτησε στήριξη στά ἔμψυχα ὄντα ἤ καί στά ἄψυχα πράγματα πού τόν περιέβαλαν. Ὅ,τι κι ἄν βρῆκε ὁ ἄνθρωπος ὅμως γιά νά στηρίξει καί νά ἐνισχύσει τήν καρδιά του, ἀποδείχτηκε πώς αὐτό τήν τραυμάτιζε καί τήν πλήγωνε μόνο. Καϋμένη καρδιά τοῦ ἀνθρώπου! Αἰχμαλωτίστηκες ἀπό πολλά πράγματα πού δέν εἶχαν καμιά δικαιοδοσία σέ σένα, καμιά ἐξουσία πάνω σου. Βρέθηκες σάν τό μαργαριτάρι ἀνάμεσα σέ χοίρους.
Πόσο σέ σκλήρυνε ἡ μακροχρόνια δουλεία, πόσο σέ σκότισε τό μαῦρο σκοτάδι ὅπου κινεῖσαι! Ὁ Θεός ὁ ἴδιος κατέβηκε ἀπό τόν οὐρανό γιά νά σ᾿ ἐλευθερώσει ἀπό...Πώς ο Μακρυγιάννης δίδαξε τη μετάνοια σ’ έναν κλέφτη!
Ο π. Ευάγγελος Παπανικολάου διηγείται πως ο Στρατηγός Μακρυγιάννης δίδαξε σε έναν κλέφτη τη μετάνοια και την ευχή, με το παράδειγμά του!
Διαβάστε:
«Τώρα θα σας πω για την μετάνοια, πως την έκανε ένας Ήρωας της Επαναστάσεως, πως μάθαινε στους ανθρώπους την μετάνοια. Τον λένε Μακρυγιάννη.
Αυτός ο Μακρυγιάννης, για να δείτε πώς αυτοί οι άγιοι άνθρωποι διδάσκονταν από τους πατέρες τους και πώς η Αγία Εκκλησία με τους Κανόνες που τους έβαζε -γιατί εξομολογούντο αυτοί- ξέρανε, και πώς διδάσκανε και τους άλλους τους νέους ανθρώπους…
Τον Μακρυγιάννη .. το γκουβερνάντο που έλεγε κι αυτός … τι να τον κάνουν; Σου λέει πρέπει να του δώσουμε μια σύνταξη.
Λέει αυτός: Ρε παιδιά, δώστε τη σύνταξή μου στις χήρες των αγωνιστών και μη μου δίνετε εμένα, γιατί οι χήρες δεν έχουν άντρες να τις περιποιηθούν, ενώ εγώ μπορώ να δουλέψω, να φυτέψω κάτι και να ζήσω την οικογένειά μου.
Για να τον τιμήσουνε τον κάναν αρχηγό της Αστυνομίας της Αθήνας. Αυτός ήταν υπεύθυνος για τις κλοπές κτλ.
Μια ημέρα, σ’ ένα παζάρι, ένα Σάββατο, τον καλούνε και του λένε: «Έλα, πιάσαμε έναν κλέφτη».
Πάει λοιπόν.. προσέξτε τώρα, αυτά είναι φοβερά… Ποιος τους τα ‘μαθε; Η Χάρις του Αγίου Πνεύματος που την είχανε από τους γονείς τους και από το Βάπτισμά τους και από την Αγία Εκκλησία.
Του λέει του κλέφτη:
– Ρε, έκλεψες;
–Όχι, λέει αυτός.
–Ρε πες το με το καλό, για να μη σε δείρω και το πεις με το ζόρι.
–Όχι, λέει, δεν έκλεψα.
–Ρε πες το με το καλό, θα σε δείρω και θα σε γυρίσω ανάποδα και θα φανεί η φουστανέλα. Πες πού τα ‘χεις τα λεφτά.
–Άκουσε, λέει, θα στο πω. Ναι. Έκλεψα.
–Πού τα ‘χεις τα λεφτά;
–Να, λέει.
Τα έβγαλε και του τ’ άφησε.
–Εντάξει, του λέει. θέλεις ωρέ, να σε σώσω και να μην ξανακλέψεις ποτέ;
–Θέλω, του λέει.
–Έλα στο σπίτι μου.
Δεν τον πήγε στην φυλακή, τον πήρε στο σπίτι του.
Πόσα παιδιά είχε; Δώδεκα.
–Βάλε γυναίκα να φάμε.
Και ήταν ένα τραπέζι μεγάλο και ....