Εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νά δείξουμε τό σωστό μέ τό παράδειγμά μας
Ἕνας φίλος μου ὀνόματι Θεόδωρος, ἕνα Σάββατο, εἶχε καλέσει ἐμένα καί τήν γυναίκα μου, στήν ὀνομαστική του ἑορτή.
Ὅπως γνωρίζεται ἡ ἑορτή πέφτει μέσα στήν Τεσσαρακοστή καί ἑμεῖς νηστεύαμε. Ὡστόσο ὁ Θεόδωρος εἶχε ἀρνί γιά τό τραπέζι!
Τό σαλόνι γέμιζε ἀπό κόσμο, πού περίμενε νά κατασπαράξει τό ἀρνί. Ἐγώ ὅταν εἶδα μέ τήν γυναίκα μου ὅτι ἔχει ἀρνί, λέω στόν Θεόδωρο: Μέ συγχωρεῖς πάρα πολύ, ἀλλά ἐμεῖς θά φύγουμε.
Καί μέ λέει ἐκεῖνος: Ποῦ θά φύγετε; Ἀφοῦ ἔχουμε τραπέζι! Ἀκριβῶς γι΄ αὐτό τό τραπέζι θά φύγουμε, τοῦ εἶπα. Καλά ἄλλοι ἔρχονται γιά...
Η συνταγή της μετάνοιας
Αδελφός τις απελθών εις ιατρόν, ηρώτησεν αυτόν, αν ευρίσκεται τάχα κανένα βότανον, με το οποίον να ημπορούσε τινάς να ιατρεύσει τας αμαρτίας του.
Ο δε ιατρός αποκριθείς προς αυτόν, είπε, ναι αδελφέ, γίνωσκε πως ευρίσκεται ένα πολλά θαυμαστό, και άκουσον.
Ύπαγε, λάβε την ρίζαν της πνευματικής πτωχείας και της ταπεινώσεως τα άνθη.
Και τα φύλλα της υπομονής και τους κλάδους της προσευχής.
Και ένωσον ομού, και τρίψον αυτό εις...
Να σ’ αγαπούν παρά να σε φοβούνται
Η πραότητα μαλακώνει και τις πιο πέτρινες καρδιές. Η οργή σκληραίνει και τις πιο μαλακές. Αν έχεις εξουσία, μην επιβάλλεσαι ποτέ με την οργή, προκαλώντας στους υφισταμένους σου τον φόβο. Είναι καλύτερο να σ’ αγαπούν παρά ...
Λέγε την ευχή του Ιησού Χριστού, δια να ευλογούνται τα έργα σου· Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με
πηγή φώτο: www.eikonia.gr
Προσπάθησε πάντα ἡ εὐχὴ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ νὰ ἐπενδύη ὅλα τὰ ἔργα σου, κάθε πνοὴ καὶ κάθε νόημα. Ὢ τότε πόσο θὰ εὐφραίνεται ἡ καρδία σου!
Πόσο θὰ χαίρεσαι, διότι θὰ ἀνεβαίνη ὁ νοῦς εἰς τὰ οὐράνια. Διὰ τοῦτο μὴν ἀμελῆς νὰ λέγης: Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με.
Ὅταν ψάλης θὰ κατανοῆς τὰ ψαλλόμενα· θὰ ἔχῃς ὄρεξιν καὶ φωνὴν ἱκανὴν καὶ ταπείνωση διὰ νὰ ἀποδίδης καθὼς ἁρμόζει τὰ λόγια τοῦ Θεοῦ. Διὰ τοῦτο μὴν ἀδικῆς ἄλλο τὴν ψυχήν σου, ἀλλὰ καὶ ψάλλων λέγε ἐνδόμυχα τὴν εὐχήν· Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με.
Ὅταν ἐργάζεσαι ἂς μὴν ἀπορροφᾶται ὅλη σου ἡ δύναμις εἰς τὴν ἐργασίαν, ἀλλὰ νὰ λέγης -ψιθυριστὰ καὶ τὴν εὐχήν. Τότε καὶ τὰ ἔργα σου θὰ εἶναι ὀρθά, χωρὶς λάθη, καθαρὰ ἀπὸ λογισμοὺς καὶ ἡ ἀπόδοσις τῆς ἐργασίας σου θὰ εἶναι μεγαλυτέρα. Λέγε λοιπὸν τὴν εὐχὴν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, διὰ νὰ εὐλογοῦνται τὰ ἔργα σου· Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με.
Τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον σκεπάζει τὴν ψυχὴν ποὺ εὔχεται. Εἰσέρχεται μέχρι τὰ βάθη τῆς ψυχῆς, ἐλέγχει ὅλον τὸν ἐσωτερικὸν κόσμον τῆς ψυχῆς καὶ τὸν κατευθύνει πρὸς τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ τὸ Ἅγιον. Τότε μόνον ἡ ψυχὴ ἔχει τὴν δύναμι, νὰ εἴπῃ μαζὺ μὲ τὸν Προφήτην. «Εὐλόγει ἡ ψυχὴ μου τὸν Κύριον καὶ πάντα τὰ ἐντός μου, τὸ ὄνομα τὸ Ἅγιον αὐτοῦ» (Ψαλ. 102, 1). Λέγε λοιπὸν τὴν εὐχὴν διὰ νὰ ἔχῃς τὴν σκέπην τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ὅταν τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον καλύπτει τὴν ψυχήν σου, αἰσθάνεσαι μιὰ πληρότητα καὶ μιὰ ταπείνωσιν. Δὲν ἐπηρεάζεσαι ἀπὸ τὴν ἀδικία, τὴν εἰρωνεία ἢ τὸν ἔπαινον. Ζῆς σὲ μιὰ ἀτμόσφαιρα πνευματικὴ ποὺ δὲν...
Νηστεία, Βολταῖρος καὶ Εὐγένιος Βούλγαρης
Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Ἀθανασίου Ἀβραμίδη,
καρδιολόγου, καθηγ. Παθολογίας Πανεπ. Ἀθηνῶν
«Η ΝΗΣΤΕΙΑ, Η ΕΓΚΡΑΤΕΙΑ ΚΑΙ Η ΑΥΤΟΚΥΡΙΑΡΧΙΑ
ΣΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ»
ἐκδ. «ΤΗΝΟΣ»
Ὁ Aὐτοκράτορας τῆς Πρωσσίας Φρειδερίκος ὁ B΄, ὁ ἐπιλεγόμενος Mέγας (1712-1786) λογοτέχνης καί ποιητής μέ πνευματικά ἐνδιαφέροντα, πολύ εὐχαριστεῖτο νά συζητᾶ πνευματικά θέματα μέ τόν σοφό Διάκονο, τότε, Eὐγένιο Bούλγαρη (1716-1806) ―σχολάρχη μετέπειτα τῆς Ἀθωνιάδος Σχολῆς τοῦ Ἁγίου Ὄρους, καθηγητή τῆς Πατριαρχικῆς Ἀκαδημίας Kων/πόλεως, Ἀρχιεπίσκοπο Σλαβενίου καί Xερσῶνος Pωσίας ἀργότερα καί φημισμένο Διδάσκαλο τοῦ Γένους― ὁ ὁποῖος τήν ἐποχή ἐκείνη σπούδαζε στή χώρα τοῦ Aὐτοκράτορος αὐτοῦ.Συχνός συνδαιτυμόνας στό αὐτοκρατορικό τραπέζι ἦταν ὁ διανοητής καί φιλόσοφος Bολταῖρος (1694-1778) διάσημος συγγραφέας, ἄπιστος καί σκωπτικός, εἴρων εἰς βάρος τῆς πίστεως σέ Θεό καί πολέμιος τῆς μεταφυσικῆς, τήν ὁποία θεωροῦσε ὡς τήν «πηγή δυστυχίας τῆς ἀνθρωπότητος». Aὐτός ἐν ὀλίγοις ἦταν ὁ πολύς Bολταῖρος.
. Bλέποντας λοιπόν ὁ Bολταῖρος τόν σεμνό Διάκονο Eὐγένιο Bούλγαρη νά ἀποφεύγει πλῆθος ἀπό τά πλούσια φαγητά μέ τά ὁποῖα συνήθως ἦταν φορτωμένο...
Ο αγώνας κατά της υπερηφάνειας
Ο αγώνας κατά της υπερηφάνειας είναι φοβερότατος και από όλους τους άλλους αγριότερος. Αυτός πολεμά προπάντων τους τέλειους και προσπαθεί να καταστρέφει εκείνους που ανέβηκαν σχεδόν στην κορυφή των αρετών. Και όπως μια κολλητική και θανατηφόρα αρρώστια δεν καταστρέφει ένα μέλος του σώματος, αλλά ολόκληρο το σώμα, έτσι και η υπερηφάνεια όχι μόνον ένα μέρος της ψυχής, αλλά ολόκληρη την καταστρέφει.
Το καθένα από τα άλλα πάθη, αν και ταράζει την ψυχή, αλλά με το να πολεμά μια μόνο αρετή, εκείνη που είναι αντίθετή του, και να προσπαθεί αυτή να νικήσει, σκοτίζει και ταράζει την ψυχή εν μέρει. Ενώ το πάθος της υπερηφάνειας σκοτίζει ολόκληρη την ψυχή και την ρίχνει σε τέλεια πτώση.
Για να εννοήσουμε καλύτερα τα λεγόμενα, ας σκεφτούμε ως εξής: Η γαστριμαργία προσπαθεί να διαφθείρει την εγκράτεια· η πορνεία, τη σωφροσύνη· η φιλαργυρία την ακτημοσύνη· ο θυμός, την πραότητα· και όλα τα λοιπά είδη της κακίας, τις αντίθετες αρετές. Η υπερηφάνεια όμως, όταν κυριεύσει την άθλια ψυχή, σαν φοβερότατος τύραννος που κατέλαβε μια μεγάλη και δοξασμένη πόλη, την καταστρέφει ολόκληρη και την κατεδαφίζει από τα θεμέλια.
Μάρτυρας γι’ αυτό είναι ο άγγελος εκείνος που έπεσε από τον ουρανό εξαιτίας της υπερηφάνειάς του, ο οποίος αν και δημιουργήθηκε από τον Θεό και στολίστηκε από Αυτόν με κάθε αρετή και σοφία, δεν θέλησε να τα αποδίδει όλα αυτά στον Κύριο, αλλά στη δική του φύση. Και έτσι νόμιζε ότι είναι ίσος με το Θεό.
Ελέγχοντας αυτή τη σκέψη του, ο προφήτης έλεγε: «Συ είπες με το νου σου· θα καθίσω πάνω σε ψηλό βουνό, θα στήσω το θρόνο μου πάνω στα σύννεφα, θα γίνω όμοιος με τον Ύψιστο. Και όμως εσύ είσαι άνθρωπος και όχι θεός» (Ησ. 14:13). Και πάλι άλλος προφήτης λέει: «Γιατί καυχιέται μέσα στην κακία του ο δυνατός;» (Ψαλμ. 51:1)
Γνωρίζοντας αυτά, ας φοβηθούμε και ...
Από το δισκοπότηρο μπορείς να κολλήσεις μόνο ...
Μόνο !
Τελεία και παύλα.
Δεν θα επιχειρηματολογήσουμε με ιατρικά, χημικά
και άλλα επιστημονικά δεδομένα...
Θα θυμίσουμε μόνο ένα τρανταχτό γεγονός.
και άλλα επιστημονικά δεδομένα...
Θα θυμίσουμε μόνο ένα τρανταχτό γεγονός.
Έγινε πριν από αρκετά χρόνια σ' έναν τόπο που κανένας λογικός άνθρωπος δεν θα επισκεπτόταν. Μιλάμε για τη Σπιναλόγκα. Το νησί των ζωντανών νεκρών.
"Η αρρώστια παραμόρφωνε τα πρόσωπά μας, έτρωγε τα άκρα μας. Πολλοί λεπροί ήταν χωρίς φρύδια, χωρίς μάτια, χωρίς μύτη, χωρίς χείλη, χωρίς δάκτυλα χεριών και ποδιών. Πολλών το σώμα σκεπαζόταν από μια φρικτή κρούστα. Οι πληγές ξερνούσαν πολλές φορές ακαθαρσίες και έτσι κολλούσε το σώμα με τα ρούχα. Και είχαν οι πληγές μια τρομερή βρώμα από πύο" αφηγείται χρόνια μετά ένας πρώην 'κάτοικος'.
Μέσα σ' αυτή την απελπιστική κατάσταση ήρθε μια μέρα ένας παπάς να τους επισκεφθεί και να λειτουργήσει στον Άγιο Παντελεήμονα. Λένε πως στην πρώτη Λειτουργία δεν πάτησε ψυχή. Οι λεπροί είχαν πεισμώσει και έμειναν στα κελιά, άλλοι βογγώντας από τους πόνους κι άλλοι καταριώντας την τύχη τους.
Ο ιερέας ξαναπήγε.
Στην δεύτερη επίσκεψη ένας από τους ασθενείς πρόβαλε θαρρετά στο κατώφλι του ναού.
"Παπά, θα κάτσω στην Λειτουργία σου μ' έναν όρο όμως. Στο τέλος θα με κοινωνήσεις. Κι αν ο Θεός σου είναι τόσο παντοδύναμος, εσύ μετά θα ...
Τελικά, η Θεία Κοινωνία ευθύνεται για όλα!
Μάθατε τα τελευταία νέα;
Εντοπίστηκε το επίκεντρο του προβλήματος, της μετάδοσης και εξάπλωσης του κορονοϊού στην Ελλάδα…
Διάσημοι ειδικοί μαϊντανολόγοι – μπαρουφολόγοι αποφάνθηκαν :
Για όλα φταίει το μυστήριο της Θείας Κοινωνίας!
Όλα τα δεινά εκεί κρύβονται! Το κακό θα έρθει μέσα από τις εκκλησίες!
Άλλωστε όλες οι άλλες πηγές πιθανού κινδύνου μετάδοσης του ιού έχουν περιοριστεί και μας έμεινε να ασχοληθούμε μόνο με τη λαβίδα του ιερέα, έτσι δεν είναι;
Αυτό το τόσο ιερό (για μια τεράστια μερίδα ανθρώπων) μυστήριο, ταξίδεψε άθικτο και απαράλλακτο μέσα στην αδυσώπητη ροή δύο χιλιάδων χρόνων ιστορίας, επιβιώνοντας και χαρίζοντας ελπίδα, μέσα από πολέμους, κατοχές, επιδημίες και καταστροφές.
Μέσα σε είκοσι αιώνες, κάτω από τη βαρυσήμαντη «σκιά» του δισκοπότηρου βρέθηκαν να κοινωνούν με δέος: αυτοκράτορες, φιλόσοφοι, οπλαρχηγοί της επανάστασης, επιστήμονες παγκόσμιας εμβέλειας, πρωθυπουργοί, μεγάλοι λογοτέχνες και άνθρωποι του πνεύματος και ακόμα ένα αμέτρητο πλήθος σημαντικών και ακτινοβόλων προσωπικοτήτων.
Όμως η ιστορία μας επιφύλασσε κοσμογονικές εκπλήξεις. Δεν τα είχαμε δει ακόμα όλα. Έπρεπε να φτάσουμε αισίως έως το σωτήριον έτος 2020, για να εμφανιστεί μια κυρία Ακρίτα και να αναρωτηθεί ειρωνικά «αν έχει κοινωνήσει ο Πρωθυπουργός».
Έπρεπε να γράψει το χρονοκοντέρ: 20 αιώνες και 20 χρόνια, για να μιλήσει από τα έδρανα της Βουλής, ένας κύριος Πολάκης και να αποκαλέσει «χριστιανοταλιμπάν», αυτούς που πιστεύουν πως η Θεία Κοινωνία δεν μπορεί να γίνει φορέας ασθενειών.
Έπρεπε να παρουσιαστεί μία αφορμή όπως η απειλή εξάπλωσης του κορονοϊού, για να ξεράσουν από μέσα τους, τους τόνους χολής που είχαν φυλαγμένους, τα διάφορα ψευτοπροοδευτικά τρολς, σε τηλεόραση και social media.
Υπάρχουν άνθρωποι που γράφουν ιστορία και μένουν σε αυτή και άνθρωποι τους οποίους η ιστορία τους «γράφει» στα παλιά της τα παπούτσια…
Ας ξεκινήσουμε από τα απολύτως βασικά.
Το να ειρωνεύεσαι ή να χλευάζεις ένα μυστήριο, που για ένα μεγάλο ποσοστό συμπολιτών σου, είναι ιερό, δεν είναι προοδευτισμός. Δεν έχει καμία σημασία το ότι δεν πιστεύεις στη δύναμη του μυστηρίου. Το να μη σέβεσαι μια θρησκεία, οποιαδήποτε και να είναι αυτή, είναι προϊόν έλλειψης πολιτισμού. Ακόμα χειρότερα, είναι ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ.
Υπάρχουν άρθρα του Συντάγματος που απαγορεύουν τέτοια συμπεριφορά (άρθρο 199 περί καθύβρισης θρησκεύματος και άρθρο 200 περί διατάραξης θρησκευτικών συναθροίσεων), αλλά δυστυχώς το Σύνταγμα το κατάντησαν κουρελόχαρτο, πρώτοι οι πολιτικοί.
Για κάποιο «περίεργο» λόγο, ακόμα και ο περιβόητος αντιρατσιστικός νόμος δεν καλύπτει τις ρατσιστικές επιθέσεις εναντίον της ορθόδοξης θρησκείας, ενώ θα έπρεπε. Ως συνήθως έχουμε άλλα μέτρα και άλλα σταθμά κατά περίπτωση.
Έτσι, έχουμε άλλες μορφές κοινωνικού ρατσισμού οι οποίες αντιμετωπίζονται ως μιάσματα, αλλά ταυτόχρονα υπάρχει άφθονη ανοχή σε politically correct κοινωνικό ρατσισμό εναντίον του χριστιανισμού… αλλά ακόμα και trendy ρατσισμό τύπου Ακρίτα, ακολουθώντας τον ψευτοπροοδευτικό παλμό που αγαπά να ειρωνεύεται οτιδήποτε θεωρείται ιερό από τους Έλληνες.
Κοινωνική κριτική με ρατσιστική χροιά, αλλά πως; Επιλεκτικά. Επιτηδευμένα. Χωρίς ίχνος αντικειμενικότητας.
Το πνεύμα συγκαταβατικότητας, ελεύθερης σκέψης και ...
Ιερά Σύνοδος: «Ο κορωνοϊός δεν μεταδίδεται με την Θεία Κοινωνία»
Με ανακοίνωση της η Ιερά Σύνοδος τονίζει πως ο κορωνοϊός είναι ασφαλές για τους πιστούς να λαμβάνουν την Θεία Κοινωνία, παρά τον κορωνοϊό.
Η Ιερά Σύνοδος μεταξύ άλλων τονίζει ότι «χωρίς να καταδικάζουμε κανέναν για τον φόβο και την ανησυχία του (σ.σ. για τον κορωνοϊό), ομολογούμε ότι όλοι οι πιστοί, επιτελώντας το χρέος της εν ελευθερία αγάπης μας, θα εξακολουθήσουμε στις Ορθόδοξες Εκκλησίες μας να λειτουργούμε και να κοινωνούμε, έχοντας την βεβαιότητα ότι κοινωνούμε στη Ζωή και στην αθανασία.»
Ειδικά για την Θεία Κοινωνία η Εκκλησία της Ελλάδος αναφέρει:
«Για τα μέλη της Εκκλησίας, η προσέλευση στην Θεία Ευχαριστία και η κοινωνία από το Κοινό Ποτήριο της Ζωής, ασφαλώς και δεν μπορεί να γίνει αιτία μετάδοσης ασθενειών, γιατί οι πιστοί όλων των εποχών, γνωρίζουν ότι η προσέλευση στη Θεία Κοινωνία, ακόμη και εν μέσω πανδημίας, συνιστά αφ᾿ ενός μια έμπρακτη κατάφαση αυτοπαράδοσης στον Ζώντα Θεό, και αφ᾿ ετέρου τρανή φανέρωση αγάπης, η οποία κατανικά κάθε ανθρώπινο και ίσως δικαιολογημένο φόβο: «φόβος δεν υπάρχει στην αγάπη, αλλά η τέλεια αγάπη διώχνει τον φόβο» (Α΄ Ἰωάν. 4, 18). Τα μέλη της Εκκλησίας γνωρίζουν ότι η κοινωνία, δηλαδή η σχέση, είναι καρπός αγάπης και άθλημα ελευθερίας, ακριβώς γιατί αγνοεί την καχυποψία, τις επιφυλάξεις, τους φόβους.
Οι συζητήσεις και οι απόψεις που ...
Ο Χριστός μας δίνει τη δυνατότητα να μιλάμε μαζί Του
Άγιος Παΐσιος o Αγιορείτης
– Γέροντα, ο καημός και ο πόνος μου είναι το θέμα της προσευχής. Βρίσκομαι πολύ πίσω. Τι να κάνω;– Να μιλάς αυθόρμητα στον Χριστό, στην Παναγία, στους Αγγέλους, στους Αγίους, όπου κι αν βρίσκεσαι, και να τους λες ό,τι θέλεις. «Χριστέ μου, να λες, Παναγία μου, τη διάθεσή μου την ξέρεις. Βοήθησέ με!». Έτσι απλά και ταπεινά να τους μιλάς συνέχεια για ό,τι σε απασχολεί και ύστερα να λες την ευχή: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με».
– Γέροντα, δεν προσεύχομαι συγκεντρωμένα.
– Όταν προσεύχεσαι, να σκέφτεσαι με ποιον μιλάς. Μιλάς με τον Θεό! Μικρό πράγμα είναι αυτό; Σε ένα επίσημο πρόσωπο με πόση προσοχή μιλάει κανείς! Προσέχει να μην πει καμιά ανοησία, πότε – πότε μπερδεύεται και η γλώσσα του από συστολή.
Ε, από τη στιγμή που προσέχει κανείς τόσο πολύ, όταν μιλάει με έναν άνθρωπο, πόσο πιο προσεκτικός πρέπει να είναι, όταν μιλάει με τον Θεό; Βλέπεις, ακόμη και ένα μικρό παιδί, όταν πηγαίνει να μιλήσει στον πατέρα του ή σε έναν ηλικιωμένο, πηγαίνει με συστολή.
Αν πρόκειται να μιλήσει στον δάσκαλό του, που τον φοβάται και λίγο, πλησιάζει με πιο μεγάλη συστολή. Κι εμείς, τώρα, μιλάμε με τον Ίδιο τον Θεό, με την Παναγία, με τους Αγίους, και να μην το καταλαβαίνουμε;
– Πριν έρθω, Γέροντα, στο μοναστήρι, τον Μοναχισμό τον είχα συνδέσει με την προσευχή. Τώρα όμως δυσκολεύομαι στην προσευχή και την θεωρώ το πιο δύσκολο και κουραστικό έργο.
– Εσύ φιλόλογος δεν είσαι; Σου αρέσει να μιλάς, και δεν κουράζεσαι να κουβεντιάζεις με τους ανθρώπους. Με τον Χριστό όμως, που καταδέχεται να κουβεντιάσει μαζί σου, κουράζεσαι να μιλάς και σου φαίνεται δύσκολο. Δεν είναι βαρύ αυτό;
Σαν να λέει κάποιος: «Ωχ, τώρα πρέπει να πάω να μιλήσω με τον βασιλιά. Δεν έχω όρεξη, αλλά τι να κάνω; Θα πάω». Ο Χριστός μας δίνει τη δυνατότητα να μιλάμε συνέχεια διά της προσευχής μαζί Του, κι εμείς να...
Ο άνθρωπος που κερδίζει τους άλλους είναι ισχυρός. Ο άνθρωπος που κατακτά τον εαυτό του - είναι παντοδύναμος
Κάθε μέρα πλησιάζουμε στον τάφο. Είμαστε πιο κοντά στον Θεό! Αν μπορούσαμε να βάλουμε την ενέργεια μας σε αυτό!
-Ο δρόμος του Θεού δεν είναι εύκολος, αλλά είναι αξιέπαινος!
-Το να είσαι άνθρωπος σε κάθε περίσταση και σε κάθε στιγμή να αντιμετωπίζεις και να αντιδρας σαν άνθρωπος στις ανθρώπινες και απανθρωπες ενέργειες χρειάζεται μια τεράστια δύναμη.
-Ο άνθρωπος που κερδίζει τους άλλους είναι ισχυρός. Ο άνθρωπος που κατακτά τον εαυτό του - είναι παντοδύναμος.
-Η γαλήνη είναι η μητέρα όλων των αρετών.
-Οι Σέρβοι γνωρίζουν ότι όλα είναι παροδικά και ότι μόνο ο Θεός είναι αιώνιος.
-Καλούμαστε να κάνουμε σύμφωνα με την αποστολή μας, όσο μπορούμε και πόσα ο Θεός μας έχει δώσει. Όχι λιγότερο, τίποτα περισσότερο και αυτό που δεν μπορούμε να κάνουμε, παραμένει για τον Κύριο να το κάνει και να συμπληρώσει τις αδυναμίες μας.
-Είμαστε όλοι από τον Αδάμ και την Εύα, της ίδιας καταγωγής. Αν είμαστε άνθρωποι , θα είναι καλό. Αν είμαστε ανύπαρκτοι, μάταια, τα πάντα.
-Μην αφήνετε το κακό γύρω σας να ...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
