Διονυσιάτης ιερομόναχος επισκέφτηκε τον π. Παΐσιο, όταν πλέον η ασθένεια του Γέροντα βρισκόταν στο αποκορύφωμά της για να τον παροτρύνει να πάει σε γιατρό.
Μην ξεχνάμε πως η άσκηση και ο πόνος συνόδευαν ισοβίως τον Γέροντα. Υπέφερε, πονούσε, λοιπόν, πολύ ο Γέροντας και ο ιερομόναχος τον ρώτησε :
-Γέροντα εσείς είπατε πως όταν χρειάζεται να καταφεύγουμε στους γιατρούς. Τώρα εσείς γιατί δεν πηγαίνετε σε γιατρό;
-Καλά, του λέει ο Γέροντας, δεν είπα και ανάθεμα αν δεν πάει κάποιος σε γιατρό!
Βρε ευλογημένε, σκέψου: πώς θα πάω εκεί επάνω-εννοώντας την Βασιλεία του Θεού- χωρίς να πονέσω, να δοκιμαστώ, να κακοπαθήσω;
Θα είμαι τελείως άγνωστος εκεί, γιατί εκεί κανείς δεν θα είναι που να μην πόνεσε, είτε με ασθένεια , είτε με εκούσια άσκηση.
Πρέπει να ζούμε με τέτοια κακοπάθεια που να προτιμούμε να φύγουμε απ΄αυτήν την ζωή, γιατί αλλιώς-εδώ που τα λέμε παπά μου μεταξύ μας -αν καλοπερνάς, μετά δεν σε κάνει καρδιά και να πεθάνεις(!), συνέχισε ο Γέροντας!
Αμέσως μετά λέει στον Ιερομόναχο:
« Είπα και εγώ παπά μου τι θα μου πεις. Για σκέψου: πόσος πόνος και θλίψεις, πόσες δοκιμασίες και πειρασμούς έχουν οι άνθρωποι που έρχονται εδώ, πόσο κόπο και έξοδα κάνουν φτωχοί άνθρωποι για φτάσουν μέχρι εδώ και...