Κυριακή ΙΖ’ Ματθαίου: Η δύναμη της Πίστης (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

 (Ματθ. ιε’ 21-28)

Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να γευτεί τη γλυκύτητα του καλού, αν πρώτα δεν επιμείνει και δε δοκιμαστεί στο καλό. Στο δρόμο προς το καλό πρώτα δοκιμάζουμε την πικρία κι υστέρα τη γλυκύτητα.

Η φύση ολόκληρη είναι γεμάτη από διδαχές καρτερίας και επιμονής. Αν τα νεόφυτα δέντρα σου δεν αναπτυχθούν για να δημιουργήσουν δασύλιο, θα μπορέσουν ν’ αντέξουν στον άνεμο και το χιόνι; Θα σου ήταν χρήσιμα τα ποτάμια αν δεν έφτιαχναν βαθιές κοίτες; Μήπως τα μυρμήγκια αυτοκτονούν όταν οι τροχοί καταστρέφουν τα σπίτια τους στο δρόμο, ή ξεκινούν με επιμονή να φτιάχνουν καινούργια; Αν κάποιος άκαρδος άνθρωπος γκρεμίσει τη φωλιά τού χελιδονιού στο σπίτι του, τότε το χελιδόνι θα ξεκινήσει αδιαμαρτύρητα να πάει σε άλλο σπίτι για να φτιάξει την καινούργια φωλιά του. Οτιδήποτε κάνουν οι φυσικές καταστροφές ή οι άνθρωποι στα φυτά και στα ζώα, κάνουν τους ανθρώπους να θαυμάζουν την ακατάβλητη επιμονή τους στην εκτέλεση του καθήκοντος που τους όρισε ο Θεός. Όταν ένα φυτό που το κόψανε ή το θερίσανε έχει τη δύναμη ν’ αναπτυχθεί ξανά, θα το κάνει. Όταν σ’ ένα πληγωμένο και μοναχικό ζώο έμεινε έστω κι ελάχιστη δύναμη ζωής, θα προσπαθήσει να κάνει κι αυτό το καθήκον του για να ζήσει.

Η καθημερινή ζωή τού ανθρώπου είναι γεμάτη από...

Τότε κατάλαβε γιατί το αυτοκίνητό του δεν έπαιρνε μπροστά ...

 

Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης:

 Πριν από μερικά χρόνια – διηγείται η κυρία Μαρία Φούκα-Ρουμπάνη –, όταν ακόμη ζούσε ο καθηγούμενος της Ιεράς Μονής του Οσίου Δαβίδ (μακαριστός τώρα) π. Κύριλλος, ήλθε στο σπίτι μου.
Συζητούσαμε και μου έλεγε ότι δικαστικοί, που ήταν πνευματικά παιδιά του γέροντος Ιακώβου, πάντα ζητούσαν την βοήθειά του, για να δικάζουν σωστά, και όταν ζούσε και όταν έφυγε απ’ την ζωή.
Ανέφερε και το εξής περιστατικό, το οποίο έγινε σ’ έναν δικαστικό, πνευματικό παιδί του μακαριστού γέροντος Ιακώβου. Ο δικαστικός αυτός είχε να δικάση μία πολύ δύσκολη και “μπερδεμένη” υπόθεση. Έκανε πολλή προσευχή στον Θεό να ...

17 Φεβρουαρίου - Γιορτή σήμερα: Του Αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος

Τη μνήμη του Αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος τιμά σήμερα, 17 Φεβρουαρίου, η Εκκλησία μας. Ο Αγιος Θεόδωρος ο Τήρων καταγόταν από το χωριό Αμάσεια στη Μαύρη Θάλασσα, που ονομαζόταν Χουμιαλά, και έζησε κατά τους χρόνους των αυτοκρατόρων Μαξιμιανού (286 – 305 μ.Χ.), Γαλερίου (305 – 311 μ.Χ.) και Μαξιμίνου (305 – 312 μ.Χ.).

Ονομάζεται Τήρων, διότι κατετάγη στο στράτευμα των Τηρώνων, δηλαδή των νεοσυλλέκτων, διοικούμενο υπό του πραιπόσιτου Βρίγκα.
Διαβλήθηκε στον πραιπόσιτο ως Χριστιανός και εκλήθηκε σε εξέταση. Εκεί ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό χωρίς δισταγμό. Ο διοικητής Βρίγκας δεν θέλησε να προχωρήσει στην σύλληψη και τιμωρία του Αγίου Θεοδώρου, αλλά τον άφησε να σκεφτεί και να του απαντήσει λίγο αργότερα.

Πίστευε ότι ο Θεόδωρος θα άλλαζε και θα θυσίαζε στα είδωλα. Ο Μεγαλομάρτυς όχι μόνο παρέμεινε αδιάσειστος στην πίστη του, αλλά έκαψε και...

16-2 ΚΟΝΙΤΣΑ…ΠΛΗΚΑΤΙ…Η ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΠΛΗΚΑΔΙΤΙΣΣΑ…

από eparxiakonitsa Η ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΠΛΗΚΑΔΙΤΙΣΣΑ «Την θεία σου Εικόνα εν φωτί εφανέρωσας, την πάλαι κεκρυμμένην εν τω δάσει Πανάχραντε και ωμοίς αοράτω σου ροπή, αρθείσαν ιερέως θαυμαστώς, ώσπερ δώρημα των θείων σου οικτιρμών, τω Πληκατίω δέδωκας. Δόξα τοις σοις χαρίσμασιν Αγνή, δόξα τοίς μεγαλείοις σου, δόξα τη προς ημάς σου Παρθένε χρηστότητι» Οι καμπάνες χτυπάνε χαρμόσυνα η πομπή ξεκινάει για τη λιτάνευση της εικόνας από το 1770 έως και σήμερα κάθε 16η Φεβρουαρίου.     Η γιορτή της Παναγίας εν έτη 1916 Η γιορτή της Παναγίας εν έτη 1925 Η θαυματουργή εικόνα ευλογεί το χωριό από το 1770, κατά την παράδοση η εύρεση της εικόνας έγινε ως εξής: Η ιστορική διαδρομή του Πληκατίου είναι συνδυασμένη και παράλληλη με την παράδοση της ευρέσεως της  θαυματουργού εικόνας της Παναγίας Πληκατιώτισσας, της οποίας η ετήσια εορτή εορτάζεται πανηγυρικά και με κάθε λαμπρότητα στις 16 Φεβρουαρίου με προσέλευση και συμμετοχή όλων των γύρω χωριών και του ευρύτερου ορίζοντος της Επαρχίας μας. Η θαυματουργή εικόνα ευλογεί το χωριό από το 1770. Κατά την παράδοση η εύρεση της εικόνας έγινε ως εξής: Ποιμένες έβοσκαν τα πρόβατα τους στην θέση «Πεστιλέπη» νότια του χωρίου Ντέντσικο, ονομαζόμενο σήμερα Αετομηλίτσα, ανατολικά του οικισμού «Φετόκος» σημερινή Θεοτόκος. Η αθωότητα τους επέτρεψε να διακρίνουν μες στο σκοτάδι στο απέναντι δάσος, λαμπρό φως. Με φόβο στην αρχή υπέθεσαν ότι επρόκειτο για λημέρι κακοποιών. Το φως ήταν εκεί κάθε βράδυ στο ίδιο μέρος, ορατό μόνο τη νύχτα. Αποφάσισαν τελικά να επισκεφτούν το σημείο, πήγαν ως εκεί  και δεν βρήκαν τίποτα. Το φως εξακολουθούσε να είναι εκεί λαμπρό, σταθερό και αμετακίνητο. Το ανεξήγητο φως άρχισε να απασχολεί όλο και περισσότερο τους βοσκούς. Πώς όμως θα ανακάλυπταν την προέλευση του φωτεινού σημείου; Σκέφτηκαν να θέσουν σε εφαρμογή ένα τέχνασμα: Έστησαν στο έδαφος διχάλες και στήριξαν επάνω μια γκλίτσα τοποθετημένη με τέτοιο τρόπο ώστε να στοχεύει ακριβώς στο μέρος που έλαμπε το φως». Το επόμενο πρωί με οδηγό την γκλίτσα να  υποδεικνύει το σημείο ξεκίνησαν να βρουν την πηγή του φωτός. Ερεύνησαν το μέρος με προσοχή,  κουράστηκαν γιατί το μέρος ήταν πυκνά δασωμένο. Κάτω από ένα μεγάλο κέδρο(κατά άλλους κάτω από μια μεγάλη βελανιδιά)βρήκαν ολόρθη την Αγία Εικόνα της Θεοτόκου. Χαρά και αγαλλίαση πλημμύρισε τους απλοϊκούς αυτούς ανθρώπους. Πλησίασαν και με βαθειά  ευλάβεια προσκύνησαν την Θεοτόκο και την μετέφεραν στον καταυλισμό τους. Αποφάσισαν να μεταφέρουν την εικόνα, το που όμως, άφησαν να το αποφασίσει η Παναγία. Έτσι φόρτωσαν την εικόνα στο κουτσό άλογο, στην μια πλευρά έβαλαν την εικόνα και στην άλλη για αντίβαρο ξύλα, μα δεν χρειάστηκε γιατί η εικόνα ισορρόπησε μόνη της και έτσι το άφησαν ελεύθερο. Το άλογο με το ιερό φορτίο πήρε το μονοπάτι για το Πληκάτι. Παρατήρησαν έκθαμβοι ότι το κουτσό άλογο δεν κούτσαινε πια, περπατούσε σταθερά. Τότε ένας συνοδός προέτρεξε και ειδοποίησε το χωριό. Οι ιερείς λαμπροφορεμένοι κρατώντας θυμιατά και όλοι οι χωριανοί με αναμμένες λαμπάδες βγήκαν στο απέναντι δάσος Παλέσι να υποδεχτούν την Κυρία Θεοτόκο και να την μεταφέρουν στο χωριό, όπου και βρίσκετε μέχρι και σήμερα. Ο ναός που τοποθετήθηκε στην αρχή η εικόνα χτίστηκε περί το 890 μ.χ. ο ναός  σώζεται μέχρι σήμερα. Η εικόνα δεν έμεινε όμως εκεί … … Ο ιερέας του χωριού παρατηρούσε για καιρό μια μετάθεση της εικόνας εντός του ναού. Η εικόνα μετακινούταν από το προσκυνητάρι στην είσοδο του ναού. Ο ιερέας  με πολλή ευλάβεια και φόβο Θεού εσήκωνε την θαυματουργό Εικόνα και την τοποθετούσε πάλι στη θέση της. Δεν καταλάβαινε την επιθυμία της Θεοτόκου.. Μια Κυριακή μετά τη Θεία Λειτουργία, συνέβη το εξής θαυμαστό: η Εικόνα σηκώθηκε μόνη της από το προσκυνητάρι και στάθηκε στον ώμο του ιερέα. Ο ιερέας οδηγούμενος από την εικόνα έφτασε στο μέσο του χωριού και εκεί η εικόνα κατέβηκε από τον ώμο και στάθηκε πάνω σε μια αγριοτριανταφυλλιά. Δίπλα στο σημείο υπήρχαν τα χαλάσματα ενός παλαιότερου ναού. Πιθανολογείται πως εκεί βρισκόταν η εικόνα πριν βρεθεί στο δάσος. Στο κάτω μέρος του ναού ανατολικά υπήρχε μια πηγή καθαρού νερού, η σημερινή «Μεγάλη βρύση της Παναγιάς». Στο σημείο χτίστηκε ναός το 1775 στο όνομα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου σύμφωνα με την επιθυμία της Παναγίας. Στην συνέχεια η θαυματουργή εικόνα αφού υπέδειξε τον τόπο για την ανέγερση του Ναού Της, σηκώθηκε πάλι στον ώμο του ιερέα  ο οποίος άρχισε πορεία μαζί με τους πιστούς χριστιανούς .Προχώρησαν αρκετά έξω από το χωριό όπου σε...

Ποτέ δεν τονίζουμε σε κάποιον την αδυναμία του. Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης

 Σέ στέλνει ὁ Γέροντάς σου σέ κάποιους ἐπισκέπτες καί σοῦ ξεφεύγει μιά κουβέντα. Ἀργότερα σοῦ λέγει ἕνας ἀδελφός σου:

«Πῶς σοῦ ξέφυγε αὐτή ἡ κουβέντα; Ἀλλά τέτοιος εἶσαι πάντα».

Καλύτερα νά φᾶς τήν γλώσσα σου, παρά νά τοῦ μιλήσεις ἔτσι. Οὐδέποτε προσβάλλομε ἤ λυποῦμε ἄνθρωπο, οὐδέποτε τόν κάνομε νά νοιώση στερημένος, ἐλαττωμένος, νά νοιώση κατωτερότητα, διότι τοῦ

Μνήμη Αγίου Αυξεντίου

 Η κατήχηση δεν είναι θέμα μόνο διδασκαλίας. Είναι θέμα πίστης και όρεξης, επιθυμίας για τον Χριστό

«Αὐξήσας τήν πρός Θεόν ἀγάπησιν, πάτερ Αὐξέντιε, καί κοσμικήν στοργήν καταλιπών, θεοφόρε, κειμήλιον χωρητικόν τοῦ Πνεύματος τῶν χαρισμάτων ἀναδέδειξε» (από την πρώτη ωδή του κανόνα του Όρθρου της ακολουθίας του αγίου Αυξεντίου, 14 Φεβρουαρίου)

 
«Αφού αύξησες την αγάπη προς τον Θεό και εγκατέλειψες την στοργή για τα πράγματα του κόσμου, θεοφόρε, αναδείχτηκες κειμήλιο (θησαυρός) των χαρισμάτων που χωρούν στον άνθρωπο εκ του Αγίου Πνεύματος».

 «Ο Άγιος Αυξέντιος ασκούνταν στα χρόνια της Δ’ Οικουμενικής Συνόδου (451) σε ένα κελλί που ήταν ένα είδος κλουβιού στο όρος Οξεία. Όταν έγινε η Σύνοδος ο αυτοκράτορας διέταξε να τον βγάλουν διά της βίας από το κλουβί, διότι ο ίδιος αρνήθηκε να πάει στην σύνοδο, λέγοντας ότι η δογματική διδασκαλία της Εκκλησίας είναι υπόθεση των επισκόπων και όχι των μοναχών. Οι απεσταλμένοι του αυτοκράτορα τον μετέφεραν στην Κωνσταντινούπολη, όπου είπε στον αυτοκράτορα: Αγνοώ για ποιο ζήτημα με κάλεσες, αλλά αν δεν υπάρχει στις αποφάσεις τίποτε που να αντιβαίνει στην πίστη των πατέρων της Νικαίας (της Α ’Οικουμενικής Συνόδου) και εφόσον έχει διατυπωθεί ορθώς το μυστήριο της Ενανθρωπήσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, Θεού αληθινού και ανθρώπου αληθινού εκ της Υπεραγίας και Αειπαρθένου Θεοτόκου, θα το εγκρίνω. Ο αυτοκράτορας, πλήρης χαράς, ασπάσθηκε την κεφαλή του αγίου και τον έστειλε με τιμές στην Μεγάλη Εκκλησία, όπου ο πατριάρχης έβαλε να...

15 Φεβρουαρίου: Εορτή Οσίου Ανθίμου του εν Χίω

 

Ο Όσιος Άνθιμος, κατά κόσμο Αργύριος Κ. Βαγιάνος, γεννήθηκε την 1η Ιουλίου 1869 μ.Χ. στην περιοχή του Αγίου Λουκά Λιβαδίων. Οι ευσεβείς και ενάρετοι γονείς του, Κωνσταντίνος και Αργυρώ, φρόντισαν να δώσουν Χριστιανική αγωγή στο τέκνο τους. Και ο νεαρός Αργύριος δωρεοδέκτης του Αγίου Πνεύματος, με πνεύμα σοφίας, ήταν προορισμένος από τον Θεό να αναδειχθεί σκεύος εκλογής και να γίνει μέγας παιδαγωγός εις Χριστόν. Η όλη παιδιόθεν ανάπτυξη και ανατροφή του τελούσε προφανώς υπό την ισχυρή και βαθιά επίδραση του χριστιανικού οικογενειακού του περιβάλλοντος.

Γράμματα δεν έμαθε πολλά. Περιορίσθηκε στις απλές γνώσεις του δημοτικού σχολείου. Έτσι χωρίς τα θεωρητικές γνώσεις της εγκοσμίου καταξιώσεως, αλλά με ευφυΐα και διεισδυτικότητα πνεύματος και με ιδιαιτέρως έντονη την επιθυμία για βίο πνευματικό, προχωρά αταλάντευτος στην ενάρετη ζωή με την πολύτιμη δωρεά της ακλόνητης πίστεως.

Ο θείος έρως τον οδηγεί στην απάρνηση του κόσμου και της βοής του και στη μοναχική πολιτεία, από...

Άγιος Ονήσιμος (15 Φεβρουαρίου) : Ο προστάτης των φυλακισμένων και των δραπετών!

Πρόκειται για δύο αγίους που έζησαν σε τελείως διαφορετικές χρονικές περιόδους, μα η Εκκλησία μας αναγνώρισε κάτι κοινό σε αυτούς: ο μεν Ονήσιμος ανέπτυξε σημαντικό έργο στις φυλακές, όπου κρατούνταν, ενώ ο Αγάπιος είχε δραπετεύσει από τον άρχοντα στον οποίο είχε πουληθεί ως δούλος. Έτσι, και οι δύο ανακηρύχτηκαν από την επίσημη Εκκλησία ως προστάτες των φυλακισμένων και των δραπετών.

 Ονήσιμος, ο δούλος που γνώρισε τον Απόστολο Παύλο

Ο Άγιος Ονήσιμος είναι ένας από τους εβδομήντα αποστόλους που μαθήτευσαν κοντά στον Απόστολο Παύλο. Δεν γνωρίζουμε την ακριβή χρονολογία της γέννησής του, μα σύμφωνα με τον βίο του ζούσε στις Κολοσσές της Μικρά Ασίας. Ήταν ειδωλολάτρης και εργαζόταν ως δούλος στο σπίτι ενός πλουσίου, που τον έλεγαν Φιλήμονα. Μια μέρα ο Ονήσιμος αποφάσισε να φύγει κρυφά από τον κύριο του και να πάει στη Ρώμη. Εκεί τα πράγματα ήταν αρκετά δύσκολα για εκείνον, αφού δεν γνώριζε κανέναν, δεν μπορούσε να βρει πουθενά δουλειά και δεν είχε καθόλου χρήματα. Εκείνη την περίοδο, βρισκόταν στη Ρώμη και ο Απόστολος Παύλος, ο οποίος είχε φυλακιστεί από ...

«Αναθρέψτε τα παιδιά σας με τέτοιο τρόπο, ώστε αυτά να επαναστατούν ενάντια στην κακία, και τότε θα έχετε καταφέρει να τους δώσετε σωστή αγωγή…»

 

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

*Η Εκκλησία του Χριστού από την αρχή φέρει επαναστατικό χαρακτήρα.

*Ο Χριστός δεν σήκωνε εξεγέρσεις ενάντια στην εξουσία του κράτους, με στόχο μία εφήμερη αλλαγή τοπικής σημασίας· ο Χριστός εργαζόταν για μια επανάσταση που είχε ως στόχο την καθολική παγκόσμια ανατροπή… 

Πήγε πέρα και βαθύτερα απ’ όλους τους επαναστάτες του κόσμου. Στο δένδρο του κακού δεν...

ΑΣΚΗΤΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ: o κυρ Θε­ό­δω­ρος ο ανεξομολόγητος...

 ~ Ο μπαρ­μπα–Θε­ό­δω­ρος ζού­σε σ᾿ έ­να χω­ριό του Ξη­ρο­μέ­ρου. Ή­ταν πε­ρί­που 52 ε­τών και δεν εί­χε πο­τέ ε­ξο­μο­λο­γη­θή. Πή­γαι­νε ό­μως στην Εκ­κλη­σία και εί­χε κα­λή προ­αί­ρε­ση.

Κά­πο­τε, ό­ταν βρέ­θη­κε στον Αστα­κό (κω­μό­πο­λη) για μία υ­πό­θε­σή του, πή­γε στον Ι. Ναό του αγί­ου Νι­κο­λά­ου βρή­κε τον εφη­μέ­ριο π. Ιε­ρό­θε­ο, που ή­ταν και Πνευ­μα­τι­κός, και εξω­μο­λο­γή­θη­κε. Έκα­νε μιά τυ­πι­κή εξο­μο­λό­γη­ση και τις βα­ρει­ές αμαρ­τί­ες δεν τις εί­πε. Εκεί­νος για να τον στη­ρί­ξη στην με­τά­νοια του συ­νέ­στη­σε να ε­πι­σκε­φθή την ιερά Μο­νή του α­γί­ου Γε­ρα­σί­μου στην Κε­φαλ­λη­νί­α που πα­νη­γυ­ρί­ζει το κα­λο­καί­ρι στις 16 Αυ­γού­στου.

Πράγ­μα­τι, ο α­εί­μνη­στος μπαρμπα–Θε­ό­δω­ρος, με­τέ­βη με άλ­λους προ­σκυ­νη­τές στο μο­να­στή­ρι του αγί­ου Γε­ρα­σί­μου στις 15 Αυ­γού­στου. Το α­πό­γευ­μα της 15ης Αυ­γού­στου με­τα­φέ­ρουν την τι­μί­α Λάρ­να­κα του αγί­ου Γε­ρα­σί­μου στον με­γά­λο να­ό γι­ά την τε­λε­τή της πα­νη­γύ­ρε­ως. 

Κα­τά την με­τα­φο­ρά η Λάρ­να­κα του Α­γί­ου περ­νά πά­νω α­πό αρ­ρώ­στους, κυ­ρί­ως δαι­μο­νι­σμέ­νους και ...

14 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ Η αρετή που κάνει θαύματα.Από τον βίο του Οσίου Αβραάμη.[ 14 Φεβρουαρίου]

Η ταπεινοφροσύνη κατά τα λεγόμενα των Αγίων Πατέρων νικάει τον διάβολο,ενώ αυτός μη έχοντάς την,ούτε δεν ξέρει τι είναι αυτό.Το ίδιο και εμείς,μπορούμε να την εννοήσουμε βαθμιαία,μέρα παρά μέρα.
 Εαν κάνεις κάποιες εξωτερικές πράξεις ταπεινοφροσύνης,δεν σημαίνει πως αυτόματα γίνεσαι ταπεινός.Πρώτα απ'όλα ταπεινοφροσύνη σημαίνει να συνειδητοποιήσουμε πως δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα χωρίς το Θεό,σημαίνει να μην απαντάμε στο κακό με κακό,σημαίνει ότι δεχόμαστε τα λάθη μας αλλά και τις προσβολές,να δεχόμαστε τις ασθένειες και τις θλίψεις,σαν να τα δεχόμασταν από τον Θεό.
Ο προφήτης Δαβίδ λέγει:«Μετὰ ἐκλεκτοῦ ἐκλεκτὸς ἔσῃ καὶ μετὰ στρεβλοῦ διαστρέψεις»

Υπάρχουν ιδιαιτερότητες τις οποίες δεν...

Αγίου Πορφυρίου : Δεν μπορεί να υπάρξει καλύτερη άσκηση από τις μετάνοιες των χριστιανών…

 

Μία νέα ,ψηλή, πήγαινε κάθε τόσο στον Γέροντα, να τον συμβουλευθεί σε πολλά από τα νεανικά της θέματα.

Όπως μας έλεγε, της άρεσε η γυμναστική άσκηση, πράγμα που την ξεκούραζε, μετά από το φόρτο των μαθημάτων.

Ο Γέροντας Πορφύριος, που είχε το χάρισμα να συμβουλεύει ακόμη και τους επιστήμονες στον κλάδο που εξειδικεύοντο, της υπέδειξε ότι δεν μπορεί να υπάρξει καλύτερη άσκηση από τις μετάνοιες των χριστιανών, όταν μετά που κάνουμε το σταυρό μας γονατίζουμε και αφού αγγίσουμε με το πρόσωπό τη γη, σηκωθούμε όρθιοι και το επαναλάβουμε αυτό και ...

13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ Το ιερό ζευγάρι Ακύλας και Πρίσκιλλα: Οι προστάτες των αγαπημένων συζύγων

 

ΤΟ ΙΕΡΟ ΖΕΥΓΑΡΙ ΑΚΥΛΑΣ ΚΑΙ ΠΡΙΣΚΙΛΛΑ: ΟΙ ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ ΤΩΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΩΝ ΣΥΖΥΓΩΝ

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού

         Στις 13 Φεβρουαρίου η Εκκλησία μας εορτάζει την ιερή μνήμη δύο σημαντικών αγίων της αποστολικής εποχής, του Ακύλα και της Πρίσκιλλας. Οι δύο αυτοί ιεροί σύζυγοι αποτελούν για την Ορθόδοξη Εκκλησία μας την αληθινή εκδοχή του ανύπαρκτου και εμπορικού «αγίου Βαλεντίνου». Ο μακαριστός αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος είχε προτείνει να αντικατασταθεί με αυτή η φερμένη από την κακόδοξη «χριστιανική» Δύση «εορτή των ερωτευμένων».

      Το ιερό αυτό ζευγάρι αναφέρεται πολλές φορές στις επιστολές του αποστόλου Παύλου, το οποίο συνέβαλλε τα μέγιστα στο ιεραποστολικό έργο του αποστόλου των Εθνών. Ήταν εβραϊκής καταγωγής και ζούσαν αρχικά στη Ρώμη. Ασκούσαν το επάγγελμα του σκηνοποιού, κατασκευάζοντας ειδικά υφάσματα για σκηνές. Όμως το 49 μ. Χ. ο αυτοκράτορας Κλαύδιος (41-54 μ. Χ.) εξεδίωξε τους Εβραίους από τη Ρώμη με την αιτιολογία ότι φιλονικούσαν για κάποιον «Χριστό». Από αυτή τη μαρτυρία, η οποία είναι σημαντική για την πρώτη Εκκλησία, φαίνεται καθαρά ο διωγμός που είχε κηρύξει οι Ιουδαίοι στους Χριστιανούς. Επίσης φαίνεται πως ο Ακύλας και η Πρίσκιλλα είχαν ακούσει για τη νέα πίστη, την οποία συμπαθούσαν. Από τη Ρώμη βρέθηκαν στην Κόρινθο, τη μεγάλη πολυεθνική πόλη της Αχαΐας, η οποία συναγωνίζονταν τη Ρώμη στην ηθική διαφθορά, εξασκώντας το επικερδές επάγγελμα του σκηνοποιού.

        Το 51 μ. Χ. ήρθε στην Κόρινθο ο απόστολος Παύλος, κατά τη 2^η αποστολική του περιοδεία, όπου συνάντησε το ευσεβές ζευγάρι στη συναγωγή. Στο 18^ο  κεφάλαιο των «Πράξεων των Αποστόλων» αναφέρεται η συνάντηση αυτή. Υπήρξαν προφανώς οι πρώτοι που πίστεψαν και βαπτίστηκαν από τον Παύλο, τον οποίο φιλοξενούσαν για 18 μήνες στο σπίτι τους, Μαζί τους εργαζόταν και...

Νομίζεις οτι δεν υπάρχει Θεός; Αποστομωτική απάντηση σ' έναν άθεο.

 

Ομιλία Αρχιμ. Αθανασίου Αναστασίου στο συλλαλητήριο κατά του νομοσχεδίου για τον "γάμο" και την τεκνοθεσία από ομοφυλόφιλους

 Ἀρ­χιμ. Ἀ­θα­να­σί­ου Ἀ­να­στα­σί­ου

Προηγουμένου Ἱερᾶς Μονῆς Μεγάλου Μετεώρου

Ἁγίων Μετεώρων

Ὁμιλία στήν ἀνοικτή συγκέντρωση διαμαρτυρίας στήν Πλατεία Συντάγματος ἐνάντια στό νομοσχέδιο  γιά τήν θεσμοθέτηση «γάμου» καί υἱοθεσίας ἀπό ὁμοφυλόφιλους

Κυριακή 11 Φεβρουαρίου 2024 

ΜΕΓΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ!

Δόξα τῷ Πατρί καί τῷ Υἱῷ καί τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι

Νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων! Ἀμήν.

Ἀδελφοί καί φίλοι, ὁμόψυχοι καί ὁμόφρονες συστρατιῶτες στόν καλό ἀγῶνα τῆς πίστεως καί τῆς Πατρίδος,

Ὁ Κύριος ἐγγύς! Ψηλά οἱ καρδιές μας, ἀπτόητο τό φρόνημά μας, ἀμετάθετη καί ἀκλόνητη ἡ πίστη μας καί ἡ ἐλπίδα μας!

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος «σαλπίζει» σήμερα στήν ἱερά σύναξή μας μέ τούτους τούς λόγους: «Πόσοι καί πόσοι δέν πολέμησαν τήν Ἐκκλησία; Ποῦ εἶναι τώρα ἐκεῖνοι; Τούς ἔθαψε ἡ σιωπή καί παραδόθηκαν στή λήθη. Δέν τήν κατενίκησαν τήν Ἐκκλησία! Ἐκείνη λάμπει (μέχρι σήμερα) πιό πολύ καί ἀπό τόν ἥλιο. Τά δικά τους ἔργα χάθηκαν, τά δικά της εἶναι ἀθάνατα»[1].

Ὁ γλυκύτατος Κύριός μας καί Θεός μας Ἰησοῦς Χριστός μᾶς ὑποσχέθηκε: «ἰδοὺ ἐγὼ μεθ’ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος»[2].

 «Αὐτό εἶναι τό συμβόλαιό μας, αὐτή εἶναι ἡ ἀσφάλειά μας, εἶναι ἡ πέτρα ἡ ἀνίκητη, τό ἀπάνεμο λιμάνι. Ἄς ξεσποῦν ὅλα τά κύματα ἐναντίον μας καί ὅλοι οἱ θυμοί τῶν ἀρχόντων. Ὅλα αὐτά γιά μᾶς εἶναι καί ἀπό τήν ἀράχνη πιό ἀσήμαντα»[3], μᾶς βεβαιώνει καί πάλι ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος.

Ἀδελφοί, «εἰ ὁ Θεός μεθ’ ἡμῶν, οὐδείς καθ’ ἡμῶν».

Θά θέλαμε ἐξ ἀρχῆς νά ἐπαινέσουμε ὁλοθύμως τήν ...

Άγιος Πορφύριος : Στις 10 ραντεβού με τον Θεό

  

 -Προσευχή, παιδί μου, Ανάργυρε, έλεγε, σημαίνει συνομιλία με τον ίδιο τον Θεό, που είναι ο Πλάστης, είναι ο Δημιουργός του Σύμπαντος! Είναι Εκείνος που έπλασε τον άνθρωπο κατ’ εικόνα και ομοίωση Του. Είναι Εκείνος που έφτιαξε αυτά που βλέπουμε, αλλά και εκείνα που δεν βλέπουμε με τα ανθρώπινα μάτια μας.

Τέλος είναι εκείνος που δεν αρνιέται ποτέ να συνομιλήσει μαζί μα, αρκεί να του το ζητήσουμε εμείς, όποτε θέλουμε και όσες φορές θέλουμε. Δεν πρόκειται να μας πει ποτέ όχι. Αντίθετα, είναι πάντα πρόθυμος να μας ακούσει με προσοχή και με αγάπη όπως κάνει κάθε καλός Πατέρας, όταν του το ζητά το παιδί του.

Και όχι μόνο αυτό,αλλά και να μας δώσει ότι του ζητήσουμε, αρκεί να είναι αυτό που του ζητάμε προς το συμφέρον της ψυχής μας.

Αλήθεια αναλογίστηκες ποτέ παιδί μου να συνομιλήσεις έστω και μια φορά με....

Άγιος Βλάσιος: Ο επίσκοπος της Σεβάστειας [11 Φεβρουαρίου ]

 Ο Άγιος Βλάσιος καταγόταν από τη Σεβάστεια του Πόντου και έζησε στα χρόνια της αυτοκρατορίας του Λικινίου (308-323 μ.Χ.). Σπούδασε ιατρική και προσέφερε τη βοήθειά του σε ασθενείς χωρίς χρήματα. Εκτός, όμως, από ιατρικά βιβλία, διάβαζε και πολλά χριστιανικά, όπως και την Αγία Γραφή. Η αγάπη του για τον Χριστό ήταν μεγάλη και προσπαθούσε να τη μεταλαμπαδεύσει και στους γύρω του. Αυτός ήταν και ο λόγος που η Εκκλησία τον ενέταξε στις τάξεις της και τον ανακήρυξε επίσκοπο Σεβάστειας.

Ωστόσο, μετά την ανακήρυξή του ως επίσκοπο, δεν είχε την ψυχική ηρεμία που αναζητούσε, με αποτέλεσμα, μετά από κάποιο καιρό, να αφήσει την έδρα του και να...