ΑΓΙΑ ΝΙΝΑ ΙΣΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: ΓΙΟΡΤΗ 14 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ

 ΓΙΟΡΤΗ ΣΗΜΕΡΑ: Η Αγία Νίνα (ή Νίνω) γεννήθηκε στην Καππαδοκία, όπου κατοικούσαν πολλοί Γεωργιανοί και φέρεται ως συγγενείς του Αγίου Μεγαλομάρτυρα Γεωργίου του Τροπαιοφόρου. Ο πατέρας της, Ζαβουλών, ευσεβής και φημισμένος στρατιωτικός, πριν ακόμα νυμφευθεί, είχε φύγει από την πατρίδα του Καππαδοκία, για να προσφέρει τις υπηρεσίες του στον αυτοκράτορα Μαξιμιανό.

 

Η μητέρα της, Σωσάννα, ήταν αδελφή του Επισκόπου Ιεροσολύμων Ιουβεναλίου. Ο πατέρας της, φλεγόμενος από αγάπη προς τον Θεό, έγινε, με την συγκατάθεση της συζύγου του, μοναχός στην έρημο του Ιορδάνη.

Η μητέρα της Αγίας Νίνας τοποθετήθηκε ως διακόνισσα στο Ναό της Αναστάσεως. Την Αγία Νίνα την παρέδωσαν στην ευλαβέστατη Γερόντισσα Νιοφόρα, για να την αναθρέψει.

Όταν η Αγία Νίνα μελετούσε το Ευαγγέλιο και έφθασε στο κεφάλαιο που έγραφε για την σταύρωση του Κυρίου, ο λογισμός της σταμάτησε στον χιτώνα του Χριστού.

Αναρωτήθηκε που αν βρίσκεται άραγε η επίγεια πορφύρα του Υιού του Θεού. Της είπαν, λοιπόν, ότι κατά την παράδοση, αυτή φυλασσόταν στην πόλη Μιτσχέτη της Ιβηρίας (Γεωργίας).

Τη μετέφερε εκεί ο ραβίνος της πόλεως που ονομαζόταν Ελιόζ, ο οποίος την είχε παραλάβει από το στρατιώτη που την κέρδισε στην κλήρωση κάτω από τον Σταυρό.

Τα λόγια αυτά χαράχτηκαν βαθιά στην καρδιά της. Και παρακάλεσε την Θεοτόκο να την αξιώσει να πάει στην Χώρα των Ιβήρων, για να προσκυνήσει τον χιτώνα του Υιού και Θεού της.

Η Παναγία άκουσε την προσευχή της και εμφανίσθηκε στον ύπνο της Αγίας.

Την προέτρεψε να πάει στην Ιβηρία να κηρύξει το Ευαγγέλιο του Χριστού και της πρόσφερε ένα Σταυρό από κληματόβεργες, που θα ήταν η ασπίδα και ο φύλακάς της.

Η Αγία ξύπνησε και είδε στα χέρια της το θαυμαστό Σταυρό.

Τον ασπάσθηκε, έκοψε μια κοτσίδα από τα μαλλιά της, την έπλεξε στον Σταυρό και πήγε να συναντήσει αμέσως το θείο της Επίσκοπο Ιουβενάλιο.

Εκείνος διέκρινε το θέλημα του Θεού και της έδωσε την ευχή του. Έτσι μετά από εντολή της Θεοτόκου, κήρυξε το Ευαγγέλιο στη Γεωργία, περί τον 3ο Αιώνα μ.Χ.

Η αποστολική της δράση και το χάρισμα της θαυματουργίας οδήγησαν τους βασιλείς της Γεωργίας Μιριάν (265-342 μ.Χ.) και Νάνα στην αλήθεια του Χριστού.

Η Αγία βρήκε τον τόπο, όπου είχε εναποτεθεί ο χιτώνας του Χριστού, στον κήπο των ανακτόρων και εκεί ανήγειρε το Ναό του Αγίου Στύλου.

Η Αγία Νίνα κοιμήθηκε οσίως με ειρήνη και ο Θεός την δόξασε διατηρώντας το τίμιο λείψανό της άφθαρτο.

H εκκλησία μας τιμά την μνήμη της στις 14 Ιανουαρίου.

Ἀπολυτίκιον
Ήχος πλ α’ . Τον συνάναρχον λόγον
Ως ωραίοι οι πόδες σου οι ζηλώσαντες ακολουθήσαι ταίς τρίβοις των αποστόλων Χριστού, Νίνα σκεύος Παρακλήτου παμφαέστατον’ όθεν τιμώντες σε πιστώς, Γεωργίας φρυκτωρέ φωτόλαμπρε, σε αιτούμεν’ ημών τα σκότη λιταίς σου της αγνωσίας πόρρω σκέδασον.

    

 

• Facebook
• Twitter
• Pinterest
• 
  

Κοινοποίηση στο Facebook

/https://www.ekklisiaonline.gr/nea/agia-nina-isapostolos-giorti-simera-14-ianouariou-eortologio-pii-giortazoun

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ’ ΛΟΥΚΑ: Η θεραπεία των δέκα λεπρών (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

 (Λουκ. ιζ 12-19)

Συχνά είμαστε αδύναμοι να διδαχτούμε από τα μεγάλα πράγματα και διδασκόμαστε από τα μικρά. Αφού δεν μπορούμε να κατανοήσουμε πώς o Θεός βλέπει όλους τους ανθρώπους, ας παρατηρήσουμε πώς στέλνει ο ήλιος το φως του παντού στη γη, σ’ όλα τα πράγματα. Αν αδυνατούμε να κατανοήσουμε πως η ψυχή του ανθρώπου δεν μπορεί ούτε στιγμή να ζήσει χωρίς Θεό, ας δούμε πώς το σώμα του ανθρώπου δεν μπορεί ούτε στιγμή να ζήσει χωρίς τον αέρα. Αν δεν μπορούμε ν’ αντιληφθούμε γιατί ο Θεός ζητάει υπακοή από τους ανθρώπους, ας καταλάβουμε γιατί ο αρχηγός της οικογένειας απαιτεί υπακοή από τα μέλη της, ο βασιλιάς από τους υπηκόους του, ο διοικητής από τους στρατιώτες του κι ο αρχιτέκτονας από τους οικοδόμους. Αν δεν κατανοούμε γιατί ο Θεός ζητάει ευγνωμοσύνη από τους ανθρώπους, ας αναλογιστούμε γιατί ο πατέρας ζητάει την ευγνωμοσύνη των παιδιών του.

Γιατί ο πατέρας επιμένει πως ο γιος του πρέπει να πάρει το κύπελλό του, να του κάνει υπόκλιση και να λέει ευχαριστώ για το κάθε τι, μικρό ή μεγάλο, που παίρνει από τους γονείς του; Γιατί το κάνουν αυτό οι γονείς; Μήπως πλουτίζουν περισσότερο με τις ευχαριστίες των παιδιών, μήπως γίνονται πιο δυνατοί ή πιο διάσημοι ή αποκτούν μεγαλύτερη επιρροή στην κοινωνία; Όχι, τίποτα απ’ όλ’ αυτά. Αφού λοιπόν οι γονείς δεν...

Το ηλιακό σύστημα που έχει διάμετρο δισεκατομμύρια έτη φωτός, μπροστά στον παράδεισο, αυτές οι αποστάσεις, είναι ένα τίποτα! Τόσος μεγάλος είναι ο Παράδεισος στην Βασιλεία των Ουρανών...

 Είναι μερικά ζώα που είναι ολότυφλα, όπως ο τυφλοπόντικας και η νυχτερίδα. Γιατί ο Θεός τα έκανε τα ζώα αυτά εντελώς τυφλά, ενώ λάμπει αυτός ο ήλιος; Είναι άσπλαχνος, σκληρός και μερολήπτης ο Θεός; 

Όχι βέβαια, αλλά τα έπλασε ο Θεός, για να μας διδάξει, ότι υπάρχουν άνθρωποι που βλέπουν, αλλά δεν βλέπουν. Οφθαλμούς έχουν, αλλά δεν βλέπουν, διότι είναι ψυχικά τυφλοί. Οι άνθρωποι αυτοί, στερούμενοι Πνεύματος Αγίου, δεν μπορούν να δουν το Χριστό μας, Τον οποίο  δεν πιστεύουν. 

Υπάρχουν δηλ. 2 ειδών τυφλοί: Οι σωματικοί τυφλοί και οι πνευματικά τυφλοί. Ο νους για να δει καθαρότερα, πρέπει να ταπεινωθεί και να αγιαστεί. Εκεί είναι το μυστικό για να δει κανείς πνευματικά, αφού το ''μάτι'' υπάρχει. Αγνότητα του νοός είναι, το να μην σκέπτεται κάποιος τίποτα το πονηρό. Είναι η πιο ακριβή μορφή ψυχικής παρθενίας.

Ξέρετε ποιά είναι η προσευχή του αθέου ανθρώπου; Είναι η εξής: 

- Θεέ μου, Θεέ μου, Θεέ μου... δεν υπάρχεις! 

Μα γιατί απευθύνεται σε κάποιον έτσι, αφού ...

ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ;

Πες μου, τί λόγο θα δώσεις στο Θεό εσύ που ντύνεις τους τοίχους και όχι τους ανθρώπους; Εσύ που στολίζεις ένα ζώο και αδιαφορείς για τα κουρέλια που φοράει ο συνάνθρωπός σου; Εσύ που σου σαπίζουν τα φαγητά και δε δίνεις σ’ αυτούς που πεινάνε;
Μ. Βασίλειος

ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙ ΣΕ ΠΡΟΔΙΔΕΙ

Βλέπεις αυτούς τους τοίχους που καταρρέουν από το χρόνο, και που τα ερείπιά τους ξεφυτρώνουν μέσα στην πόλη όπως οι σκόπελοι αναδύονται μέσα από το νερό; Όταν χτίζονταν, οι πλούσιοι νοιάζονταν για τους τοίχους και αδιαφορούσαν για τους φτωχούς. Πού πήγε λοιπόν η μεγαλοπρέπειά τους; Πού πήγε κι αυτός που περηφανευόταν γι’ αυτή τη μεγαλοπρέπεια; Βλέπεις πώς γκρεμίζονται και χάνονται σαν τα παλάτια που χτίζουν τα παιδιά στην άμμο για να παίξουν; Κι ο πεθαμένος κλαίει στον Άδη για τη ζωή που χαράμισε σε μάταια πράγματα. Να έχεις ψυχή μεγάλη. Οι τοίχοι, οι μικροί και οι μεγάλοι, κάνουν την ίδια δουλειά.
Όταν μπω σε σπίτι ανθρώπου κακόγουστου και ...

Ο χρόνος και ο κόσμος τής φθοράς (Φώτης Κόντογλου)

 Ἡ πιὸ φοβερὴ καὶ ἡ πιὸ ἀνεξιχνίαστη δύναμη στὸν κόσμο εἶναι ὁ Χρόνος, ὁ Καιρός. Καλὰ-καλὰ τί εἶναι αὐτὴ ἡ δύναμη δὲν τὸ ξέρει κανένας, κι ὅσοι θελήσανε νὰ τὴνπροσδιορίσουνε, μάταια πασκίσανε. Τὸ μυστήριο τοῦ Χρόνου ἀπόμεινε ἀκατανόητο, κι ἂς μᾶς φαίνεται τόσο φυσικὸς αὐτὸς ὁ Χρόνος. Τὸν ἴδιο τὸν Χρόνο δὲ μποροῦμε νὰ τὸνκαταλάβουμε τί εἶναι, ἀλλὰ τὸν νοιώθουμε μοναχὰ ἀπὸ τὴν ἐνέργεια ποὺ κάνει, ἀπὸ τὰ σημάδια ποὺ ἀφήνει πάνω στὴν πλάση. Ἡ μυστηριώδης πνοὴ του ὅλα τ’ ἀλλάζει. Δὲνἀπομένει τίποτα σταθερό, ἀκόμα κι ὅσα φαίνονται σταθερὰ κι αἰώνια. Μία ἀδιάκοπη κίνηση στριφογυρίζει ὅλα τὰ πάντα, μέρα-νύχτα, κι αὐτὴ τὴν ἄπιαστη καὶ κρυφὴ κίνηση δὲμπορεῖ νὰ τὴ σταματήσει καμμιὰ δύναμη. Τοῦτο τὸ πράγμα ποὺ τὸ λέμε Χρόνο, τὸ ἔχουμε συνηθίσει, εἴμαστε ἐξοικειωμένοι μαζί του, ἀλλιῶς θὰ μᾶς ἔπιανε τρόμος, ἂν εἴμαστε σὲθέση νὰ νοιώσουμε καλὰ τί εἶναι καὶ τί κάνει. Ὅπως εἴπαμε, δουλεύει μέρα-νύχτα, αἰῶνες αἰώνων, ἀδιάκοπα, βουβά, κρυφά, κι ὅλα τ’ ἀλλάζει μὲ μία καταχθόνια δύναμη, ἄπιαστος, ἀόρατος, ἀνυπάκουος, τόσο, ποὺ νὰ ...

Από τον βίο του αγίου Θεοδοσίου του Κοινοβιάρχου: Η αρετή της αγάπης και της φιλοξενίας προς τους αδελφούς!

 Ο μέγας Θεοδόσιος την ανέχεια των φτωχών τη νικούσε με την παροχή των αναγκαίων, αν και αυτά που μπορούσε να δώσει ήταν λιγότερα από όσα ήθελε˙ όπως ακριβώς και όσα θα ήθελε να δώσει ήταν πάντοτε λιγότερα από τη πλουσιοπάροχη δωρεά του Πνεύματος,1 όπως θα φανεί από τα παρακάτω.

Ενώ λοιπόν είχε τόση συμπόνια για όλους γενικά εκείνους που υπέφεραν από τη φτώχεια, έδειχνε ακόμη περισσότερη προς όσους υπέφεραν περισσότερο, καθώς, μαζί με τη φτώχεια, τους βασάνιζε και κάποια αρρώστια ή αναπηρία, ή ακόμη και η ιερά νόσος, δηλαδή η επιληψία, το πιο βαρύ από όλα. Έτσι λοιπόν γινόταν μάτι για τους τυφλούς, πόδι για τους κουτσούς, ρούχο για τους γυμνούς, βοηθός, δούλος. Για τους πάντες γινόταν τα πάντα,2 λόγω της πολλής του φιλανθρωπίας: έπλυνε αίματα, καθάριζε τραύματα, φιλούσε στα χείλη τους λεπρούς, και έτσι, με πολύ σοφό τρόπο, τους παρηγορούσε και τους έπειθε να υπομένουν με ηρεμία τη συμφορά τους. Αν, επομένως, κάποιοσ τον ονομάσει λιμάνι, για όλους, όπως επίσης ιατρείο, καταφύγιο και ταμείο για όλους, θα μιλήσει σωστά και σύμφωνα με την αλήθεια. Γιατί όλοι δέχονταν από αυτόν τη φροντίδα που ...

2023: Εκατό χρόνια από τη Συνθήκη της Λωζάννης και τη Σύμβαση Ανταλλαγής των Πληθυσμών

 Γιατί εξακολουθεί και ενοχλείται ο Ερντογάν και γιατί η απάντηση της Ελλάδας πρέπει να είναι ότι τα νεο-οθωμανικά όνειρα δεν πρόκειται να υλοποιηθούν.

Κωνσταντίνος Χολέβας, 

Πολιτικός Επιστήμων - Αρθρογράφος

Ελβετία: Ο Μουσταφά Ισμέτ Πασάς (αριστερά) υπογράφει στη Σύμβαση της Λωζάννης μαζί με τον Ελευθέριο Βενιζέλο KEYSTONE-FRANCE VIA GETTY IMAGES

Το 2023 συμπληρώνονται 100 χρόνια από τη Σύμβαση της Λωζάννης για την ανταλλαγή των πληθυσμών μετά από τη Μικρασιατική Καταστροφή. Στις 30 Ιανουαρίου 1923 υπεγράφη το συγκεκριμένο Πρωτόκολλο στην Ελβετική πόλη. Στις 24 Ιουλίου 1923 υπεγράφη η τελική Συνθήκη της Λωζάννης, η οποία καθορίζει τα σύνορα της νέας Τουρκίας μετά τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Η Σύμβαση της Ανταλλαγής, ένα από τα 17 Πρωτόκολλα που αποτελούν τη γνωστή μας Συνθήκη της Λωζάννης, αρχίζει ως εξής:

Άρθρον 1

Από της 1ης Μαϊου 1923 θέλει διενεργηθή η υποχρεωτική ανταλλαγή των Τούρκων υπηκόοων ελληνικού ορθδόξου θρησκεύματος, των εγκατεστημένων επί ...

ΕΚΤΑΚΤΟ: Αγιοκατάταξη Γέροντος Γερασίμου Μικραγιαννανίτη

 Γραφείο ρεπορτάζ: Romfea.gr

---

Την απόφαση να εγγράψει στο αγιολόγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας τον Γέροντα Γεράσιμο Μικραγιαννανίτη, έλαβε πριν από λίγο η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Ο Μοναχός Γεράσιμος ο Μικραγιαννανίτης (5 Σεπτεμβρίου 1905 - 7 Δεκεμβρίου 1991) και κατά κόσμον Αναστάσιος - Αθανάσιος ήταν σύγχρονος υμνογράφος.

Γεννήθηκε στην Δρόβιανη της επαρχίας Δέλβινου Βορείου Ηπείρου. Έμαθε τα πρώτα του γράμματα στο δημοτικό σχολείο της γενέτειράς του.

Με το τέλος του δημοτικού σχολείου ο έφηβος πλέον Αναστάσιος έμελλε να εγκαταλείψει το περιβάλλον του χωριού.

Ήδη ο πατέρας του είχε εγκατασταθεί στον Πειραιά, όπου εργαζόταν. Και ο ίδιος έπρεπε να τον ακολουθήσει για να εργαστεί κοντά του.

Έτσι, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την μητέρα και τον μικρότερο αδελφό του.

Αρχικά εγκαταστάθηκε στον Πειραιά, κοντά στον...

Άγιος Γρηγόριος, ο πράος και φιλόσοφος επίσκοπος Νύσσης († 10 Ιανουαρίου)

Ο άγιος Γρηγόριος, γιος του αγίου Βασιλείου και της αγίας Εμμέλειας, αδελφός του Μ. Βασιλείου και της Αγίας Μακρίνας, γεννήθηκε γύρω στο 331 στην Καισάρεια της Καππαδοκίας.

Ανατράφηκε μέσα στο κλίμα αρετής και ευσέβειας που καλλιεργούσαν οι τόσοι άγιοι της οικογένειάς του. Την θύραθεν παιδεία πήρε από τον πα­τέρα του, δάσκαλο της ρητορικής, αφομοίωσε απεριόριστες φιλοσοφικές, λογοτεχνικές και επιστημονικές γνώσεις και έγινε πρωτεργάτης της μεταστροφής της αρχαιοελληνικής παιδείας στον Χριστιανισμό. Βαπτίσθηκε σε νεαρή ηλικία, χειροτονήθηκε αναγνώστης και έγινε δάσκαλος της ρητορικής.

Όταν το 370 ο άγιος Βασίλειος έγινε αρχιεπίσκοπος Καισαρείας επέλεξε τον Γρηγόριο και τον τοποθέτησε επίσκοπο στην ταπεινή πόλη Νύσσα, παρά τις αντιρρήσεις του. Χωρίς τις διοι­κητικές ικανότητες και δεξιότητες που απαιτούν τα εκκλησιαστικά ζη­τήματα, πολύ ταπεινός και αγαθός για να αντισταθεί στη δολιότητα κάποιων κακόβουλων ανθρώπων, γρήγορα έπεσε θύμα των ραδιουργιών των αρειανοφρόνων, οι οποίοι τον κατηγόρησαν ως μη κανονικώς εκλεγέντα και πέτυχαν διά του έπαρχου Δημοσθένη, δηλωμέ­νου εχθρού των Ορθοδόξων, την καθαίρεση και τον εκτοπισμό του (376). Επανήλθε θριαμβευτικά στην Νύσσα δύο χρόνια αργότερα, όταν πέθανε ο Ουάλης. Δεν μπόρεσε όμως να απολαύσει την ειρήνη παρά για λίγο καιρό. Ο θάνατος του αγίου Βα­σιλείου (αρχές 379), τον οποίο θεωρούσε πάντα περισσότερο ως πνευμα­τικό πατέρα παρά ως κατά σάρκα αδελφό, τον κατέστησε κληρονόμο και ...

Χρόνος καί ζωή κατά τόν Μέγα Βασίλειο

 Του Γεωργίου Μαντζαρίδη

Ὁ Μ. Βασίλειος ἔζησε καὶ παρουσίασε στὰ συγγράμματά του μὲ τὸν διεισδυτικότερο τρόπο τὴ σχέση χρόνου καὶ ζωῆς. Καὶ ἡ ἀντίστοιχη διδασκαλία του, ποὺ ἐπηρέασε βαθύτατα τὴ μεταγενέστερη θεολογία καὶ διανόηση, παραμένει ἐξαιρετικὰ ἐπίκαιρη καὶ σήμερα. Βέβαια ὁ μεγάλος αὐτὸς ἱεράρχης τῆς Καππαδοκίας δὲν ἔγραψε κανένα συστηματικὸ ἔργο γιὰ τὸ θέμα αὐτό. Ἑρμηνεύοντας ὅμως τὴν Ἁγία Γραφή, καὶ ἰδιαίτερα τὴν «Ἑξαήμερο» τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἀλλὰ καὶ ἀποκρούοντας τὴν αἵρεση τοῦ Εὐνομίου σχετικὰ μὲ τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, ἀναφέρθηκε πολλὲς φορὲς στὸν χρόνο καὶ τὰ σχετικὰ μὲ αὐτὸν θέματα.Συνήθως διακρίνουμε τὸν χρόνο σὲ... τρία μέρη: στὸ παρελθόν, τὸ παρὸν καὶ τὸ μέλλον.

Ἡ τριμερὴς ὅμως αὐτὴ διάκριση δὲν φαίνεται νὰ ἔχει κάποια ἀντικειμενικὴ ὑπόσταση. Πράγματι, ἂν θελήσουμε νὰ προσδιορίσουμε ἀντικειμενικῶς τὸ παρόν, θὰ διαπιστώσουμε ὅτι δὲν ἀποτελεῖ τίποτε περισσότερο ἀπὸ μία διαχωριστικὴ τομὴ ἀνάμεσα στὸ παρελθὸν καὶ τὸ μέλλον. Ἔτσι ἡ τριμερὴς διάκριση τοῦ χρόνου γίνεται αὐτομάτως διμερής. Γι’ αὐτὸ καὶ...

Ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης - 10 Ιανουαρίου

Τον πήραν μουσουλμάνοι και τον κομμάτιασαν με τσεκούρι! Και δείτε τι έκανε η Παναγία και ο Χριστός!

 

Ένας που κάνει εύκολα κρίσεις, εύκολα θα κατακρίνει…

 

+Δεν απαγορεύει ο Κύριος το να κρίνει κανείς, αλλά προτρέπει να βγάζει πρώτα το δοκάρι από το δικό του μάτι και ύστερα να διορθώνει τα λάθη των άλλων. Ώστε αν ενεργείς για το καλό, τότε να φροντίσεις πρώτα τον εαυτόν σου, αφού το δικό σου αμάρτημα είναι και μεγαλύτερο και εμφανέστερο.

Αν όμως αδιαφορείς για τον εαυτόν σου (πνευματικά), είναι ολοφάνερο, ότι τον αδερφό σου τον κρίνεις όχι από αγάπη, αλλά επειδή τον μισείς και θέλεις να τον διαπομπεύσεις.

Ιερός Χρυσόστομος

+ Να μην έχετε εμπιστοσύνη στον εαυτό σας, ούτε στην κρίση σας. Υπάρχει μέσα πολύς εγωισμός, όταν κανείς κρίνει. Εμένα με βάζουν να κρίνω ένα θέμα και ...

Από τον βίο του οσίου Γεωργίου του Χοζεβίτου

Μια μέρα είπε ο αββάς Ηρακλείδης στον αδελφό του Γεώργιο: «Πάρε το τσεκούρι κι έλα να κόψουμε ξύλα». Είχαν, λοιπόν, ένα φοίνικα άκαρπο και του έδωσε εντολή να τον κόψει. Αυτός όμως έβαλε μετάνοια και τον παρακαλούσε λέγοντας: «Όχι, πάτερ, ας μην τον κόψουμε, τουλάχιστον έχουμε τα βάϊα απ’ αυτόν». Αλλά εκείνος του είπε απειλητικά: «Κόψε τον· να, τόσα χρόνια καρπό δεν έκαμε· γιατί λοιπόν να κρατεί τον τόπο;». Αλλά αυτός έβαλε πάλι μετάνοια με ταπείνωση και είπε: «Εγώ σου εγγυώμαι ότι από τώρα και στο εξής θα καρπίζει». Τον άφησε και από τότε έκανε και περισσότερα και νοστιμότερα φοινίκια απ’ όλους τους άλλους φοίνικες.

Ήταν κάποιος γεωργός από την Ιεριχώ, που τον είχαν φίλο και τον αγαπούσαν πολύ. Αυτός είχε ένα μοναχογιό σε νηπιακή ηλικία που πέθανε. Τον έβαλε, λοιπόν, ο πατέρας σ’ ένα καλάθι μαζί με μερικούς καρπούς από τις απαρχές της συγκομιδής του, τα σκέπασε με αμπελόφυλλα και παίρνοντάς τα έτρεξε στη λαύρα. Χτύπησε την πόρτα του κελλιού κι αφού βγήκε ο Γεώργιος, του άνοιξε και τον οδήγησε μέσα.

Πλησίασε, λοιπόν, ο αγαπητός το γέροντα, έβαλε μετάνοια, έβαλε το καλάθι μπροστά τους, τους παρακάλεσε να ευλογήσουν τους καρπούς της συγκομιδής του και ο ίδιος βγήκε έξω. Κι οι αδελφοί βγάζοντας τους καρπούς από το καλάθι, βρήκαν και το νεκρό νήπιο. Ταράχθηκε ο γέροντας, ο αββάς Ηρακλείδης, όταν το είδε· είπε στον αδελφό του: «Κάλεσε αυτόν τον άνθρωπο, σαν πειρασμός μάς ήλθε σήμερα εδώ πέρα· γιατί απ’ ό,τι βλέπω, ήλθε για να πειράξει εμάς τους αμαρτωλούς».

Ο αδελφός του, ο Γεώργιος, του έβαλε μετάνοια (ήταν τότε σαράντα χρονών περίπου ή και περισσότερο) και του είπε: «Μη λυπάσαι και μην οργίζεσαι, πάτερ, αλλά έλα να παρακαλέσουμε με πίστη τον πολυεύσπλαχνο και πανοικτίρμονα Θεό· κι αν παραβλέψει τις αμαρτίες μας και δεχθεί την παράκλησή μας κι αναστήσει το παιδί, φεύγει παίρνοντας το παιδί του ζωντανό σύμφωνα με την πίστη του. Αν δεν θέλει η αγαθότης Του να το κάνει αυτό, ας ...