Ἡ ἱστορία τῆς Βασιλόπιτας
Τὸ ἔθιμο τῶν ἡμερῶν ἀπαιτεῖ ἕνα γλυκὸ «τυχερὸ» παιχνίδι... τὴν κοπὴ τῆς Βασιλόπιτας. Πολλὲς συνταγὲς κυκλοφόρουν ὅμως ὅλες ἔχουν ἕνα βασικὸ συστατικὸ ...τὸ πολυπόθητο φλουρί! Πρὶν τὴν κόψετε, διαβάστε τὴν ἱστορία της.
Ἡ ἱστορία τῆς βασιλόπιτας, εἶναι μία ἱστορία ποὺ συνέβηκε πρὶν ἀπὸ ἑκατοντάδες χρόνια, πρὶν ἀπὸ 1500 χρόνια περίπου, στὴν πόλη Καισαρεία τῆς Καππαδοκίας, στὴ Μικρὰ Ἀσία. Ὁ Μέγας Βασίλειος ἦταν δεσπότης τῆς Καισαρείας καὶ ζοῦσε ἁρμονικὰ μὲ τοὺς συνανθρώπους του, μὲ ἀγάπη, κατανόηση καὶ ἀλληλοβοήθεια. Κάποια μέρα ὅμως, ἕνας ἀχόρταγος στρατηγὸς - τύραννός της περιοχῆς, ζήτησε νὰ τοῦ δοθοῦν ὅλοι οἱ θησαυροὶ τῆς πόλης τῆς Καισαρείας, ἀλλιῶς θὰ πολιορκοῦσε τὴν πόλη γιὰ νὰ τὴν κατακτήσει καὶ νὰ τὴ λεηλατήσει.
Ὁ Μέγας Βασίλειος ὁλόκληρη τὴ νύχτα ...
Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΚΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ
Θεολόγου - Καθηγητή
Εισήλθαμε ήδη με τη χάρη του Τριαδικού Θεού στο νέο έτος. Μαζί με τις ελπίδες και τις προσδοκίες μας για τη νέα χρονιά, γεμίζει αυτές τις ημέρες την ψυχή μας εύλογος προβληματισμός για την έννοια της ροής του χρόνου. Κι’ αυτό διότι ο χρόνος μαζί με τον «δίδυμο αδελφό του τον χώρο», κατά το αείμνηστο Ιουστίνο Πόποβιτς αποτελούν τους δύο βαρείς ζυγούς του ανθρώπου σε όλη την επί γης ζωή του, οι οποίοι του περιορίζουν τον διακαή του πόθο για την απολυτότητα.
Η έννοια του χρόνου είναι μια παμπάλαια μυστηριώδης υπόθεση για τον άνθρωπο. Κανένα άλλο ον δεν έχει την αίσθηση της ροής του χρόνου, πολλώ δε μάλλον δεν έχει την ικανότητα της μέτρησής του, εκτός από τον.....
άνθρωπο, ο οποίος μόνος αυτός προικίσθηκε από το Θεό Δημιουργό με ...
Του ταπεινού το…σκέπασμα…(+ Γ.Εφραίμ Αριζόνας)
Νώντας Σκοπετέας.
Από εκείνον τον Δεκέμβριο κάθε χρόνο στις 8, Θεία Λειτουργία και ένα Αγιορείτικο κόλλυβο κάτω από την εικόνα του Κυρίου στο τέμπλο, με έναν Σταυρό φτιαγμένο περίτεχνα με ζάχαρες χρωματιστές και το όνομα Εφραίμ! Τους πρωτοείδα από το ψαλτήρι που στεκόμουν, την πρώτη χρονιά όλους μαζί, την οικογένειά τους, και συμπέρανα πως κάποιος δικός τους άνθρωπος είναι που θυμούνται και τη μνήμη του τιμούν…Όταν δε ο πάτερ Ιωσήφ ξεκίνησε να λέει των Ιερέων τα ευλογητάρια, κατάλαβα ότι πρόκειται για κάποιον αφιερωμένο στρατιώτη του Χριστού μας!«Οἱ τήν ὁδόν τήν στενήν βαδίσαντες, τεθλιμμένην πάντες οἱ ἐν βίῳ, οἱ τόν σταυρόν, ὡς ζυγόν ἀράμενοι, καί ἐμοί ἀκολουθήσαντες ἐν πίστει, δεῦτε ἀπολαύετε, ἅ ἡτοίμασα ὑμῖν βραβεία καί στέφη τά οὐράνια». Ρώτησα τον παππούλη απολείτουργα λοιπόν και μου είπε:
–Είναι για τον Γέροντα Εφραίμ της Αριζόνας…Τον αγαπούν ιδιαιτέρως!
Χαρούμενα τα πρόσωπά τους! Των Χριστιανών η παράξενη τούτη χαρά! Να εορτάζουν και να πανηγυρίζουν την ημέρα που...
Τα Χριστούγεννα του ασκητή – Μία ανέκδοτη συγκλονιστική Αγιορείτικη ιστορία
Ἡ παροῦσα διήγηση εἶναι μία συγκλονιστικὴ ἐμπειρία τοῦ μακαριστοῦ π. Θεόκλητου Διονυσιάτη, ὅπως τὴν ἐμπιστεύθηκε πρὶν 38 χρόνια σχεδὸν στὸν Ἁγιορείτη Μοναχὸ π. Κύριλλο Παντοκρατορινό, ὁ ὁποῖος μὲ δέος καὶ νοσταλγία πρὶν λίγες ἡμέρες μας τὴν μετέφερε.
Από τὰ Happy Christmas λοιπὸν τῶν «εὐτυχισμένων» ἀνθρώπων ἂς ταξιδεύσει φέτος ὁ λογισμός μας στ’ Ἅγιονορος, ἐκεῖ στὰ φρικτὰ Καρούλια, μὲ τοὺς ξυπόλυτους ἀσκητᾶς καὶ σὲ ὅσα μας ἐξομολογιέται μὲ συγκλονισμὸ ὁ ἁγιασμένος καὶ σοφός μας π. Θεόκλητος ὁ Διονυσιάτης .
«Νέος μοναχός τότε, κατὰ τὸ ἔτος 1941, ἐν μέσῳ τῆς κατοχῆς καὶ τοῦ ἐνσκήψαντος δεινοῦ χειμῶνος, μου ἦρθε ὁ καλὸς λογισμὸς νὰ ἐπισκεφθῶ προσκυνητὴς τὰ φρικτὰ Καρούλια, νὰ κάμω καὶ ἐγὼ ἀσκητικὰ Χριστούγεννα μαζὶ μὲ τοὺς ἀετόψυχους Καλόγηρους τούτου τοῦ ἀπαράκλητου τόπου.
Τὴν εὐλογία μου τὴν ἔδωκε ἀμέσως δίχως δισταγμὸ ὁ Γέροντάς μου, ὁ Ὀσιότατος π. Γαβριήλ, ὁ καὶ Ἡγούμενος χρηματίσας τῆς τοῦ Διονυσίου Μονῆς. Μοῦ ἔδωκε εἰσέτι καὶ λίγους ὀβολοὺς διὰ τὸ ταξίδιό μου μὲ τὸ μοτόρι καὶ λίγες φανέλες γιὰ νὰ ἔχω νὰ ἀλλάξω, μὲ εὐλόγησε καὶ εὐχόμενος μὲ ἔστειλε σὲ τοῦτο τὸ κατανυκτικὸ ταξίδι.
Ἔβαλα μετάνοια στὸν Γέροντά μου λοιπὸν, φορτώθηκα τὸν ντορβά μου, κι’ ἔλαβα τὸ ραβδὶ μὲ προορισμὸ τὰ κατανυκτικὰ Καρούλια προκειμένου νὰ λάβω μέρος στὴν ἀγρυπνία τῶν Χριστουγέννων.
Από τὴν παραμονὴ ήδη τὸ πρωΐ ὁ οὐρανὸς ἤτανε μαῦρος σὰν...
Τρία άγνωστα θρησκευτικά άρθρα του Παπαδιαμάντη : "Χριστούγεννα" - "Πρωτοχρονιά" - "Φώτα"
Γιώργος Βαλέτας
Από το περιοδικό ΝΕΑ ΕΣΤΙΑ, 1941
Αγιοβασιλειάτικα
Δεν ειξεύρω ποίος περιπλανώμενος ραψωδός συνέθηκε τα νυν συνήθως υπό των παίδων αδόμενα άσματα των Χριστουγέννων, του Αγ. Βασιλείου και των Φώτων, τα οποία ακολουθούσι δήθεν κατά γράμμα την εκκλησιαστικήν παράδοσιν, βρίθουσιν όμως κακοζήλων στίχων, οίοι οι εξής:
Και επληρώθη το ρηθέν προφήτου Ησαΐου μετά των...
Η χαρτοπαιξία
YΠAPXEI, αγαπητοί μου, μια κοινωνική πληγή, που μοιάζει με φοβερό φίδι. Tο φίδι αυτό όλο το χρόνο λουφάζει. Tώρα στις εορτές βγαίνει. Ποιό είναι το φίδι; Ας γελάς εσύ που μ’ ακούς, όποιος και νά ‘σαι. Eγώ θα σου πω την αλήθεια, και αδιαφορώ τι θα πεις εσύ. Tο φίδι, λοιπόν, που μαστίζει την κοινωνία τις ημέρες αυτές και ιδίως τη νύχτα της πρωτοχρονιάς, είναι η χαρτοπαιξία. Mεγάλο φίδι…
Η χαρτοπαιξία―Δε’ μ’ αφήνεις ήσυχο να παίξω για το καλό του χρόνου; σου λέει ο άλλος.
«Για το καλό του χρόνου»; Mα δε’ φέρνει κανένα καλό η χαρτοπαιξία. Δεν είναι αθώο παιχνιδάκι. Eίναι παιχνίδι δαιμονικό. Eίναι σατανάς ολόκληρος με εκατόν πενήντα κέρατα.
* * *
1. Παίζεις χαρτιά; Πρώτα – πρώτα χάνεις το χρόνο σου. Hξερα ένα παιδί που ήρθε πρώτος στο πανεπιστήμιο στην Aθήνα. Tον πρώτο χρόνο πήγαινε καλά, έπαιρνε και υποτροφία. Tο δεύτερο χρόνο έμπλεξε με παρέες και τον μάθανε να χαρτοπαίζει. E, μέχρι σήμερα δίπλωμα δεν πήρε. Aντί να ξενυχτά στα γράμματα, ξενυχτούσε στό χαρτοπαίγνιο. Eτσι καταστράφηκε. Oι χαρτοπαίκτες χάνουν το χρόνο τους. Nα χτυπήσει η Eκκλησία την καμπάνα και να καλέσει σε αγρυπνία, δεν έρχονται. Oταν όμως ο σατανάς καλεί για χαρτοπαίγνιο, κάθονται εκεί μέχρι τις πρωϊνές ώρες χάνοντας το χρόνο τους.
2. Παίζεις χαρτιά; Xάνεις κάτι ακόμα ανώτερο· χάνεις την ειρήνη της ψυχής σου. Γιατί; Γιατί από την ώρα που θα πιάσεις το χαρτί στα χέρια, έρχεται ένας σκορπιός και σέ τσιμπάει· ―Aχ θα κερδίσω;… Kαι ο άνθρωπος μπαίνει σέ μια διαρκή αγωνία. Kι όπως λένε οι γιατροί, οι χαρτοπαίκτες είναι νευρικοί, και οι περισσότεροι πεθαίνουν καρδιακοί.
3. Παίζεις χαρτιά; Παραβαίνεις εντολή του Θεού. Ποιά εντολή; Tο «Oυ κλέψεις» (Eξ. 20,14), δεν επιτρέπεται να κλέψεις. ―Mπα; θα πεις. Mάλιστα. Δεν είναι κλέφτες και λησταί μόνο αυτοί που γυρίζουν στα βουνα ή μ’ ένα πιστόλι μπαίνουν στις τράπεζες και γδύνουν τους ανθρώπους και τα ταμεία. Γκάγκστερ και λησταί είναι και οι χαρτοπαίκτες. «Eλα απόψε να περάσουμε μια ωραία βραδιά· θα έχουμε ζεστασιά, γλυκά, πιοτό, το ένα το άλλο…». Aυτα είναι τα δολώματα. Oπως το ποντικάκι με το τυρί μπαίνει στη φάκα, έτσι κ’ εδώ. O πιό καπάτσος, με μαεστρία, κλέβει ή αλλάζει τα χαρτιά, και στό τέλος μαδάνε τον αφελή, σαν κοττόπουλο που ...
Τα Χριστούγεννα της Ιωάννας. Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, ο άγιος επίσκοπος Αχρίδος
Μην ετοιμάζεσαι για λύπη σε τούτη τη μεγάλη μέρα, αλλά να ετοιμάζεσαι για χαρά. Και ο Πανορατικός, ο Παντελεήμων, θα σε κάνει χαρούμενη…
Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr
“Παραπονιέσαι για τη μοναξιά στη μέση μεγάλης πόλης. Τόσος λαός γύρω σου κοχλάζει σαν μυρμηγκοφωλιά, και εσύ και πάλι αισθάνεσαι σαν στην έρημο. Στις μεγάλες γιορτές η κατάσταση είναι ανυπόφορη. Παντού πλημμυρίζει η χαρά, ενώ εσένα σε πιέζει η λύπη. Οι εορταστικές ημέρες των Χριστουγέννων και της Ανάστασης σου φαίνονται σαν κάποια άδεια δοχεία, τα οποία εσύ γεμίζεις με δάκρυα. Όταν αυτές οι άγιες γιορτές βρίσκονται μακριά πίσω ή μπροστά σου, αισθάνεσαι πιο ήρεμη. Αλλά όταν πλησιάσουν και έρθουν, η θλίψη και η ερημιά κυριεύουν την ψυχή σου. Τι να σου κάνω; Θα σου διηγηθώ την ιστορία για τα Χριστούγεννα της Ιωάννας διότι ίσως σε ωφελήσει. Θα αφήσω όμως να σου διηγείται εκείνη όπως τα είχε διηγηθεί σε μένα.
«Σαράντα και κάτι χρόνια βλέπω εγώ αυτό τον κόσμο σαν γυναίκα. Ποτέ καμιά χαρά, εκτός από λίγη σαν παιδί στο σπίτι των γονέων μου.
Αλλά μπροστά στον κόσμο δεν έδειχνα λυπημένη. Μπροστά στους ανθρώπους υποδυόμουν τη χαρούμενη, και στη μοναξιά έκλαιγα. Όλοι με θεωρούσαν ένα ευτυχισμένο πλάσμα, αφού ...
Άγιος Στέφανος ο Πρωτομάρτυρας.
Αν και κουραστική η ευθύνη του επιστάτη για τόσους αδερφούς παρ’ όλα αυτά ο Στέφανος έβρισκε καιρό και δύναμη για να κηρύττει το Ευαγγέλιο του Χριστού. Και όπως αναφέρει η Αγία Γραφή: «Στέφανος πλήρης πίστεως καὶ δυνάμεως ἐποίει τέρατα καὶ σημεῖα μεγάλα ἐν τῷ λαῷ».(Πραξ. Αποστόλων, στ΄8-15, ζ΄1-60). Δηλαδή ο Στέφανος, που ήταν γεμάτος πίστη και ...
Ο τόπος που λιθοβολήθηκε ο Άγιος Στέφανος ο Πρωτομάρτυρας
Άγιος Στέφανος ο Πρωτομάρτυρας: Ο Άγιος Στέφανος είναι ο πρώτος μάρτυρας της εκκλησίας μας και η μνήμη του τιμάται στις 27 Δεκεμβρίου.
Ο Άγιος Στέφανος διάκονος της πρώτης χριστιανικής κοινότητας της Ιερουσαλήμ, ήταν ο πρώτος χριστιανός που μαρτύρησε με λιθοβολισμό για το Χριστό και τη χριστιανική θρησκεία (Πραξ. 7). Για το λόγο αυτό η Εκκλησία τον ανακήρυξε άγιο και τον ονόμασε Πρωτομάρτυρα. Ο τόπος του λιθοβολισμού και του μαρτυρίου του (Μπεϊτ- Χασκελά στα εβραϊκά ) βρίσκονταν, σύμφωνα με τις εβραϊκές παραδόσεις στο βόρειο μέρος της Ιερουσαλήμ έξω από τα τείχη της και κοντά στη σπηλιά του προφήτη Ιερεμία.
Οι χριστιανοί μετά το λιθοβολισμό πήραν το σώμα του αγίου και σύμφωνα με την παράδοση το έθαψαν στη γενέτειρα του πόλη Γκάμαλα. Στις αρχές του 5ου αιώνα ανακαλύφθηκε ο τάφος του πρωτομάρτυρα και το λείψανο του μεταφέρθηκε στο λόφο της Σιών στην Ιερουσαλήμ. Λίγα χρόνια αργότερα, ο επίσκοπος Ιουβενάλιος, ο μετέπειτα πατριάρχης της Ιερουσαλήμ, μετέφερε τα οστά του αγίου στον κήπο της Γεθσημανής και τα κατάθεσε σε εκκλησία που έκτισε προς τιμή του.
Το 460 η αυτοκράτειρα Ευδοκία, η γυναίκα του Θεοδόσιου του Β, έκτισε στο παραδοσιακό τόπο του λιθοβολισμού μεγάλη Βασιλική Μαρτύριο μέσα στην οποία, για τρίτη φορά, έγινε η κατάθεση του λειψάνου του αγίου. Τα ερείπια της βασιλικής αυτής ανακαλύφθηκαν από τους Δομινικανούς πατέρες το 1881 και πάνω τους έκτισαν νέα βασιλική. Βρίσκεται λίγα μόνο μέτρα προς βορρά της πύλης της Δαμασκού.
Το ορθόδοξο προσκύνημα του πρωτομάρτυρα Στέφανου στη Γεθσημανή είναι ο χώρος στον οποίο ο αρχιεπίσκοπος Ιουβενάλιος έκτισε την...
Το πανάκριβο δώρο
Ένας νέος έλαβε για δώρο τα Χριστούγεννα από τον αδερφό του ένα ακριβό αυτοκίνητο.
Την παραμονή των Χριστουγέννων βγαίνοντας από το γραφείο του είδε ένα φτωχό παιδάκι να τριγυρίζει το αυτοκίνητο. Μόλις πλησίασε, το αγόρι τον ρώτησε:
«Δικό σας είναι;»
«Ναι, μου το χάρισε ο αδερφός μου».
«Πώς; Ολόκληρο αμάξι και δεν πληρώσατε τίποτε; Πόσο θα ’θελα…»
Ο νέος φαντάστηκε τη συνέχεια. Το παιδί θα ευχόταν να είχε έναν τέτοιο αδερφό.
Όμως όχι!«… να ήμουν ένας τέτοιος αδερφός!»
Την παραμονή των Χριστουγέννων βγαίνοντας από το γραφείο του είδε ένα φτωχό παιδάκι να τριγυρίζει το αυτοκίνητο. Μόλις πλησίασε, το αγόρι τον ρώτησε:
«Δικό σας είναι;»
«Ναι, μου το χάρισε ο αδερφός μου».
«Πώς; Ολόκληρο αμάξι και δεν πληρώσατε τίποτε; Πόσο θα ’θελα…»
Ο νέος φαντάστηκε τη συνέχεια. Το παιδί θα ευχόταν να είχε έναν τέτοιο αδερφό.
Όμως όχι!«… να ήμουν ένας τέτοιος αδερφός!»
Ο νέος ξαφνιάστηκε. Τέτοια ευχή δεν την περίμενε. «Θέλεις να σε πάω μια βόλτα;» του πρότεινε.
«Ω, ναι, πολύ! Και, θα σας πείραζε να περάσουμε από το σπίτι μου;»
Ο νέος υπέθεσε πως...
«Ω, ναι, πολύ! Και, θα σας πείραζε να περάσουμε από το σπίτι μου;»
Ο νέος υπέθεσε πως...
... Δεν έχω ούτε μητέρα, ούτε πατέρα, ούτε πουθενά για να μείνω. Τότε ο Χριστός μου είπε να μείνω μαζί του.[αληθινή ιστορία]
Ο Χριστός και ο Μίσα!
Εικόνα: Η Γέννησις του Χριστού. Παρεκκλήσιον Αγίου Ιωάννου Θεολόγου.
Βατοπαιδινό Κελλί Αγίου Προκοπίου
Το παρακάτω περιστατικό συνέβη σ΄ένα ορφανοτροφείο στη Ρωσία, όπου περιθάλπονται μικρά παιδάκια, εγκαταλελειμμένα και κακοποιημένα. Στο ορφανοτροφείο, λοιπόν, αυτό, πήγε παραμονές Χριστουγέννων ένας καθηγητής να μιλήσει στα παιδιά για τη μεγάλη αυτή γιορτή. Τα περισσότερα άπ’ αυτά άκουγαν για πρώτη φορά για το Χριστό και για τη Γέννηση του. Ένα αγοράκι έξι χρονών, ο Μίσα, άκουγε με ιδιαίτερη προσοχή τα λόγια του καθηγητή.
Στη συνέχεια δόθηκαν στα παιδιά υλικά για να φτιάξουν τη σπηλιά, τη φάτνη και όλα τα σχετικά.
Παρακολουθώντας ο καθηγητής τα χειροτεχνήματα των παιδιών, πρόσεξε κάτι πού του έκαμε εντύπωση σε εκείνο του Μίσα. Μέσα στη φάτνη τοποθέτησε δύο μωρά.
- Ο ένας είναι ο Χριστός, του είπε ο καθηγητής. Ποιό είναι το άλλο παιδάκι στην κούνια;
Τότε ο μικρός Μίσα άρχισε να του λέγει την ιστορία της Γέννησης του Χριστού πού πριν λίγο είχε ακούσει από το στόμα του καθηγητή, προσθέτοντας, όμως, και κάτι δικό του. Όταν έφτασε στο σημείο όπου η Θεοτόκος τοποθέτησε το βρέφος στη φάτνη συνέχισε με αυτά τα λόγια: «Τότε ο μικρός Χριστός γύρισε, με κοίταξε και με ρώτησε αν...
Βατοπαιδινό Κελλί Αγίου Προκοπίου
Το παρακάτω περιστατικό συνέβη σ΄ένα ορφανοτροφείο στη Ρωσία, όπου περιθάλπονται μικρά παιδάκια, εγκαταλελειμμένα και κακοποιημένα. Στο ορφανοτροφείο, λοιπόν, αυτό, πήγε παραμονές Χριστουγέννων ένας καθηγητής να μιλήσει στα παιδιά για τη μεγάλη αυτή γιορτή. Τα περισσότερα άπ’ αυτά άκουγαν για πρώτη φορά για το Χριστό και για τη Γέννηση του. Ένα αγοράκι έξι χρονών, ο Μίσα, άκουγε με ιδιαίτερη προσοχή τα λόγια του καθηγητή.
Στη συνέχεια δόθηκαν στα παιδιά υλικά για να φτιάξουν τη σπηλιά, τη φάτνη και όλα τα σχετικά.
Παρακολουθώντας ο καθηγητής τα χειροτεχνήματα των παιδιών, πρόσεξε κάτι πού του έκαμε εντύπωση σε εκείνο του Μίσα. Μέσα στη φάτνη τοποθέτησε δύο μωρά.
- Ο ένας είναι ο Χριστός, του είπε ο καθηγητής. Ποιό είναι το άλλο παιδάκι στην κούνια;
Τότε ο μικρός Μίσα άρχισε να του λέγει την ιστορία της Γέννησης του Χριστού πού πριν λίγο είχε ακούσει από το στόμα του καθηγητή, προσθέτοντας, όμως, και κάτι δικό του. Όταν έφτασε στο σημείο όπου η Θεοτόκος τοποθέτησε το βρέφος στη φάτνη συνέχισε με αυτά τα λόγια: «Τότε ο μικρός Χριστός γύρισε, με κοίταξε και με ρώτησε αν...
Δε σε "αντέχουμε" Χριστέ μου…
Κύριε, εκείνο το παγερό βράδυ δεν βρέθηκε κατάλυμα να σε φιλοξενήσει. Ένας χώρος να στεγάσει την αγάπη σου. Μία γωνιά να ζεστάνει την νεαρή μητέρα σου. Μικρό παιδί μες στην αθωότητα μου, απορούσα, «μα γιατί δεν βρέθηκε κανείς να σε φιλοξενήσει; Βρέφος, μωρό παιδί, μιας ξένης κοπέλας χαμένης μέσα στην νύχτα με την αγωνία στα μάτια». Τώρα που μεγάλωσα και η αθωότητα έδωσε την θέση της στην εμπειρία του κακού, έμαθα το «γιατί».
Γιατί αυτός ο κόσμος δεν αντέχει Χριστέ μου, την ομορφιά της αγνότητας σου. Κόσμος ψεύδους και υποκρισίας, μίσους και ...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
