Κυριακή μετά την Ύψωσιν του Τιμίου Σταυρού: Ομιλία περί της αληθούς ελευθερίας (Αγ. Νεκτάριος Επίσκοπος Πενταπόλεως)

 Η Ευαγγελική περικοπή της Θείας Λειτουργίας. Κατά Μάρκον Ευαγγέλιον Κεφ. Η. 34 – 38, θ. 1.

«Τω καιρώ εκείνω, προσκαλεσάμενος ο Ιησούς τον όχλον συν τοις μαθηταίς αυτού είπεν αυτοίς: όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν, και αράτω τον σταυρόν αυτού, και ακολουθείτω μοι. Ος γαρ αν θέλη την ψυχήν αυτού σώσαι, απολέσει αυτήν· ος δ’ άν απολέση την εαυτού ψυχήν ένεκεν εμού και του ευαγγελίου, ούτος σώσει αυτήν. Τί γάρ ωφελήσει άνθρωπον εάν κερδήση τον κόσμον όλον, και ζημιωθή την ψυχήν αυτού; Ή τί δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού; Ος γαρ εάν επαισχυνθή με και τους εμούς λόγους εν τη γενεά ταύτη τη μοιχαλίδι και αμαρτωλώ, και ο Υιός του ανθρώπου επαισχυνθήσεται αυτόν όταν έλθη εν τη δόξη του Πατρός αυτού μετά των αγγέλων των αγίων. Και έλεγεν αυτοίς: αμήν λέγω υμίν ότι εισί τινες των ώδε εστηκότων, οίτινες ου μη γεύσωνται θανάτου, έως αν ίδωσι την βασιλείαν του Θεού εληλυθυίαν εν δυνάμει».

Απόδοση:

Ο Ιησούς κάλεσε τότε τον κόσμο μαζί με τους μαθητές του και τους είπε: «Όποιος θέλει να με ακολουθήσει, ας απαρνηθεί τον εαυτό του, ας σηκώσει το σταυρό του κι ας με ακολουθεί. Γιατί όποιος θέλει να σώσει τη ζωή του θα τη χάσει· όποιος όμως χάσει τη ζωή του εξαιτίας μου και εξαιτίας του ευαγγελίου, αυτός θα τη σώσει. Τί θα ωφεληθεί ο άνθρωπος, αν κερδίσει ολόκληρο τον κόσμο αλλά χάσει τη ζωή του; Τί μπορεί να δώσει ο άνθρωπος αντάλλαγμα για τη ζωή του; Όποιος, ζώντας μέσα σ’ αυτή τη γενιά την άπιστη κι αμαρτωλή, ντραπεί για μένα και για τη διδασκαλία μου, θα ντραπεί γι’ αυτόν και ο Υιός του Ανθρώπου, όταν έρθει με όλη τη λαμπρότητα του Πατέρα του, μαζί με τους αγίους αγγέλους». Τους έλεγε ακόμη ο Ιησούς: «Σας διαβεβαιώνω πως υπάρχουν μερικοί ανάμεσα σ’ αυτούς που βρίσκονται εδώ, οι οποίοι δε θα γευτούν το θάνατο, πριν δουν να έρχεται δυναμικά η βασιλεία του Θεού».

(Επιμέλεια κειμένου: Νικολέτα – Γεωργία Παπαρδάκη) Ομιλία του Αγίου Νεκταρίου Επισκόπου Πενταπόλεως, περί της αληθούς ελευθερίας «Ει τις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι».

Ο άνθρωπος, πλασμένος για να εικονίζει μικρογραφικώς επί της γης την απειρομεγέθη εικόνα του Θείου Δημιουργού, ήταν απαραίτητο να είναι προικισμένος με τις ιδιότητες του Θεού, ώστε να έχει την αναφορά του σ’ Αυτόν. Ως εικόνα του Θεού, ο άνθρωπος έπρεπε να είναι oν αυτοσυνείδητον, ελεύθερον και αυτεξούσιον, διότι oν χωρίς συνείδηση της υπάρξεώς του, χωρίς ελευθερία, χωρίς εξουσίαν επί του εαυτού του, είναι ανάξιο της υψηλής αυτής κλήσεως, του υψηλού αυτού προορισμού που του επεφύλαξε η μεγάλη βουλή του Θείου Δημιουργού. Η ελευθερία άρα του ανθρώπου είναι αναγκαία συνέπεια της μεγάλης αποστολής του, της διαπλάσεώς του και...

Όχι “δικό μου” ή “δικό σου” μέσα στον γάμο

  

Μέσα στον γάμο πρέπει να υπάρχη κοινωνία και αλληλομετάδοση των υλικών και πνευματικών αγαθών. Ό,τι ανήκει στον άνδρα προσφέρεται με αγάπη στην γυναίκα. Ό,τι ανήκει στην γυναίκα προσφέρεται με αγάπη στον άνδρα. Όταν στον γάμο αρχίζει να ακούγεται ο λόγος “τα δικά μου” ή “τα δικά σου”, κάτι δεν πηγαίνει καλά. Κάτι προδίδει ότι δεν βαδίζουμε τον δρόμο της αγάπης. “Δικά μου χρήματα, δικός μου μισθός, δικό μου γούστο, δική μου επιθυμία”: είναι φράσεις που σήμερα ακούγονται συχνά, και προδίδουν από μόνες τους την έλλειψη της αγάπης.

Φαίνεται πως σε κάθε εποχή υπήρχε η αρρώστια αυτή. Γι’ αυτό ακούμε τον ιερό Χρυσόστομο να ελέγχη τους συζύγους για το θέμα αυτό: «Μετά τον γάμο δεν είστε πλέον δύο σώματα αλλά ένα, και πώς οι περιουσίες σας είναι δύο και όχι μία; Ω της φιλαργυρίας! Έχετε γίνει ένας άνθρωπος, μία ζώσα ύπαρξη, και λες ακόμη “τα δικά μου”; Είναι καταραμένος και άθλιος ο λόγος αυτός και τον έχει εισηγηθή ο Διάβολος. Ο Θεός όλα τα δημιούργησε κοινά για όλους μας, και...

Μητροπολίτης Κισάμου καί Σελίνου (Κρήτης) Ἀμφιλόχιος: «Εὐθαρσῶς δηλώνουμε τήν ἄρνηση ἀποδοχῆς ἑνός ἠλεκτρονικοῦ μέσου, τό ὁποῖο φαλκιδεύει τήν ἐλευθερία τοῦ προσώπου»

 

 Δανείζομαι τό ἐρώτημα ἀπό τό μακαριστό προκάτοχο μας, Σεβ. Μητροπολίτη Κισάμου καί Σελίνου κυρό Εἰρηναῖο, ὁ ὁποῖος σέ τηλεοπτική ἐκπομπή (20-5-2000), στόν τότε τηλεοπτικό Σταθμό «Κύδων TV» (ἡ παράθεση τοῦ Σταθμοῦ διά λόγους δεοντολογικούς), διερωτήθηκε ὁ μεγάλος καί φωτισμένος αὐτός Ἱεράρχης: «ποιοί θέλουν νά ξαρματώσουν τόν Ἑλληνικό λαό»; Αἰτία; Ἡ ἀναταραχή τῆς ἐποχῆς ἐκείνης περί τοῦ ἐάν πρέπει ἤ ὄχι νά ἀναγράφεται τό θρήσκευμα στίς ταυτότητες!

23 χρόνια μετά διερωτῶμαι: Λόγος προφητικός; λόγος ἀποκαλυπτικός; λόγος προδρομικός; ὁ λόγος τοῦ ἀοιδίμου προκατόχου μας κυροῦ Εἰρηναίου; Διερωτῶμαι, ἐπίσης: ἐάν θά ζοῦσε σήμερα ὁ μεγάλος αὐτός Ἱεράρχης τί θά ἔλεγε ἄραγε;

Πῶς θά στεκόταν μπροστά σέ ὅλα αὐτά πού τεκταίνονται στίς μέρες μας καί τοὺς καιρούς μας; Ποιά θά ἦταν ἡ στάση του; ἡ θέση του; ἡ ἄποψή του; ποιά ἡ ἀντίδρασή του;

Σήμερα, ὅπου τήν ὅποια διαφορετικότητά τους κάποιοι (ἀναμφισβήτητο τό δικαίωμά τους αὐτό), τήν προβάλλουν ὡς «ἀνάσα ἐλευθερίας» καί ὡς «νέα κανονικότητα»; Τί σημαίνει αὐτό;

Ὅτι ὁ τρόπος πού ἔζησαν, μεγάλωσαν, γαλουχήθηκαν καί τράφηκαν γενεές-γενεῶν, ὅσοι δηλ. ἀνέστησαν αὐτό τό Ἔθνος ἀπό τήν τέφρα του, στήν ἱστορική του πορεία, δέν ἔζησαν σέ «κανονικότητα»; δέν ἦταν ἐλεύθεροι;

Σέ μιά χώρα, ὅπως ἡ Ἑλλάδα, πού τείνει νά γίνει χώρα ἡλικιωμένων, πού ὁ πληθυσμός της μειώνεται δραματικά, τί προτείνουν γιά λύση οἱ εἰσηγητές τῆς «νέας κανονικότητας»;

Σήμερα, πού προβάλλεται ὡς δέλεαρ προτίμησης «ἡ κατάργηση τῆς ὑποχρεωτικῆς θητείας στό στρατό», τήν στιγμή πού ἡ Χώρα γειτνιάζει μέ γείτονες πού, εὐκαίρως-ἀκαίρως, ἐκφράζουν καί ἀνερυθρίαστα δηλώνουν τίς προκλητικές καί ἀναθεωρητικές τους τάσεις καί διαθέσεις; Στά.. ζάρια ἤ στό... παζάρι θά παιχτεῖ ἡ τύχη τῆς Ἑλλάδας; ἤ μήπως νά... συμβιβαστεῖ;

Σήμερα, πού διατυμπανίζεται ὅτι: «γιά νά γίνει ἡ Ἑλλάδα ἀπό ἄγονο χωράφι σέ Εὐρώπη στήν πράξη», προϋπόθεση εἶναι ὁ χωρισμός Ἐκκλησίας-Κράτους «μέ ἔντιμη συμφωνία».

Παραθεωρῶντας οἱ ἐνορχηστρωτές τῆς θεωρίας αὐτῆς, πώς ὁ Νομοθέτης, σέ ὅ,τι ἀφορᾶ τό θέμα τῆς «ἐπικρατούσας θρησκείας» στήν Ἑλλάδα δέν εἰσάγει νομική ἤ πολιτιστική καινοτομία, ἀλλά σέβεται τόσο τήν...

Συγκλονιστική ιστορία : Όταν “Εξαναγκάζεις” τον Θεό….

 

 Μὲ τὰ λόγια αὐτὰ ἄρχισε ὁ γέροντας Πνευ­ματικὸς νὰ διηγεῖται στὸ πνευματικοπαίδι του μιὰ προσωπική του ἐμπειρία ἀπὸ κάποιον θεοφοβούμενο ἄνθρωπο παλαιὰ στὴ Μυτιλήνη.

–Ποὺ λές, Μιχάλη τὸν λέγανε. Τὸν ἤξερα ἐγὼ προσωπικά. Στὴ Μυτιλήνη ζοῦ­σε, σ’ ἕνα κεφαλοχώρι. Ἄνθρωπος τί­­μιος, ἐργάτης, μὲ φόβο Θεοῦ πάνω του. Οἰκοδόμος ἦταν. Μεροδούλι – μεροφάι.

Ὅλη τὴ μέρα στὴ δουλειά, καὶ τὸ βρά­δυ στὸ σπίτι, στὴν οἰκογένειά του. Εἶ­χε γυναίκα καὶ ὀχτὼ παιδιά. Οὔτε ἕνα, οὔτε δύο. Ὀχτὼ τοῦ Θεοῦ τὰ εἶχε. Ἡ γυναίκα του δὲν ἐργαζόταν. Καὶ νά ’θελε, ποῦ νὰ εὐκαιρήσει μὲ ὀχτὼ παιδιά; Ἕνα ἡμερομίσθιο, καὶ μ’ αὐτό, μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ, τά ’βγαζαν πέρα. Δὲν τοὺς ἄφηνε ὁ Θεός.

. Δὲν τοὺς ἄφηνε ὁ Θεός, γιατὶ ἐκεῖνοι δὲν Τὸν ἄφηναν. Κατάλαβες; Ἦταν θεοσεβούμενη οἰκογένεια ἡ οἰκογένεια τοῦ κυρ-Μιχάλη, παιδί μου. Ἀπὸ...

Το Σημείο του Σταυρού

Ο Τίμιος Σταυρός

1. Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός πέθανε Σταυρωμένος, καθώς είχε προφητευθεί αιώνες πριν. Στο αντίκρυσμα του Σταυρού έρχεται στο νου μας η λύτρωση και η σωτηρία. Ο Σταυρός δεν είναι πλέον «όνειδος» αλλά μέσον αγιασμού. Μέσον πανάγιο και πανίερο, αφού καθαγιάσθηκε με το πανάγιο Αίμα του Θείου Λυτρωτή. Βέβαια για μερικούς παραμένει «σκάνδαλο» ή και «μωρία». Ο Χριστός μας έγινε «επικατάρατος» (Γαλ. 3,13) για μας τους αμαρτωλούς. Όμως την παραμονή της μεγάλης και μοναδικής θυσίας προείπε στους Μαθητές, ότι θα σκανδαλισθούν εξ αιτίας του Σταυρού.  2. Μετά την Πεντηκοστή οι Απόστολοι, φωτισμένοι από το Άγιο Πνεύμα θα κηρύττουν πλέον την αναγκαιότητα του Σταυρού, σαν σχέδιο της θείας οικονομίας. «Ταύτα έδει παθείν και εισελθείν εις την δόξαν του Θεού», όπως θα τους εξηγήσει Αναστημένος προς Εμμαούς. Ο Σταυρός κρύβει Μυστήριο. Κατά τον Χρυσόστομο ο Σταυρός έχει θεία Χάρη, θεία δύναμη και Θεού σοφία. 3. Πραγματικά, η Σταύρωση ήταν ένα τέχνασμα και ένα στρατήγημα του Ιησού Χριστού, για να νικηθεί ο διάβολος, το κακό η αμαρτία και ο πνευματικός θάνατος. Για να έχομε οι πιστοί στο Χριστό ζωή και σωτηρία. Οι Απόστολοι με το Σταυρό σαν σημαία κηρύττουν «Χριστόν Εσταυρωμένον» Με αυτόν φανερώθηκε η δύναμη του Θεού (1Κορ. 1,25). Έτσι ο Θεός «εξήλειψε το καθ' ημών χειρόγραφον των αμαρτιών» (Καλ. 2,14). 4. Ο Σταυρός έχει σωστικές συνέπειες. Είναι ήδη η δόξα του Θεού. Ο Ιησούς δοξάσθηκε, αφού υψώθηκε επάνω στο Σταυρό. Εκεί θριαμβεύει. Ας θυμηθούμε μαζί με το Σταυρό, το σεισμό, το σκοτάδι, την ανάσταση πολλών. Το "όψονται" εις ον εξεκέντησαν (ψαλμός) έχει την αναφορά του στη Σταυρική θυσία, στη δόξα του Σταυρού. Η πίστη θα απευθύνεται στο δοξασμένο Εσταυρωμένο. Γι'αυτό ο Σταυρός ονομάζεται «ξύλο της ζωής», «το δένδρο της ζωής» (Αποκ.22,14). Ξύλον μακάριον. 5. Ώστε η τύχη των πιστών Χριστιανών ταυτίζεται με την τύχη του Θείου Διδασκάλου. «Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθήτω μοι» (Ματ.16,24). 6. Ο Σταυρός γίνεται το σύνορο ανάμε­σα στον παλαιό και το νέο κόσμο, το Νόμο και τη Χάρη, τη σάρκα και το πνεύμα. Πεθαίνουμε κατά το Βάπτισμα ως προς το Νόμο, για να ζήσουμε το Θεό. 7. Ο Σταυρός είναι σύμβολο και τίτλος δόξας για κάθε πιστό. Έτσι σταυρώνεται για να ζήσει σαν καινή κτίση, νέα ύπαρξη, ελεύθερος από τη φθορά της αμαρτίας. Και γνωρίζει ταπείνωση γνήσια, αγάπη ανυπόκριτη, πίστη και υπακοή. Η αποστασία μας ίσως ξανασταύρωσε τον Υιό του Θεού μέσα μας. Μη γένοιτο! Ο Μέγας Παύλος διακηρύττει. Εμοί δε μη γένοιτο καυχάσθαι ει μη εν τω σταυρώ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. (Γαλ.6,14).

 

Ο Σταυρός

Ένα από τα μεγάλα μυστήρια της Καινής Διαθήκης αλλά και της πνευματικής ζωής, είναι το μυστήριο του Σταυρού.Ο Σταυρός του Χριστού είναι το μυστήριο της αγάπης του Χριστού... "του αγαπήσαντος με και παραδόντος εαυτόν υπέρ εμού". (Γαλ. Β, 20). Συνδέονται στενά ο Σταυρός και η αγάπη. Η αγάπη εκφράζεται ως Σταυρός και ο Σταυρός εκφράζεται ως αγάπη. Ο Σταυρός είναι το σύμβολο που έχει ανυπολόγιστη αξία και δύναμη αγιαστική γιατί ο λόγος του Θεού ο Ένας της Τριάδας θεληματικά άπλωσε τις παλάμες του επάνω σε αυτόν και θυσιάστηκε για τη σωτηρία του κόσμου. Αποτέλεσμα της σταυρικής θυσίας του Κυρίου είναι η έλξη του ανθρώπου προς τον Χριστό ο οποίος είναι Θεού δυνάμεις και σοφία και φυσικά σωτηρία των πιστών.    "Όπως όλο το φως, λέει ένας άγιος της Εκκλησίας μας, είναι συγκεντρωμένο στον ήλιο, έτσι και στον Σταυρό βρίσκεται συγκεντρωμένη όλη η αγάπη και η ειρήνη του Παντοκράτορα Χριστού." Ο Σταυρός του Κυρίου πρέπει να εμπνέη όμως τους Χριστιανούς και να συμμετέχουμε στη θυσία Του βαστάζοντες το δικό μας Σταυρό, σύμφωνα με τα λόγια Του "Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθήτω μοι." (Μαρκ. 8, 34) Η σωτηρία μας λοιπόν περνάει μέσα από τον Σταυρό, σώζονται αυτοί που έπλυναν και λυτρώθηκαν από την αμαρτία "εν τω αίματι του Αρνίου" (Αποκ. Ζ, 14), του Εσταυρωμένου όσοι αγωνίζονται να τηρήσουν τις εντολές του Χριστού και να ζήσουν με Αυτόν.

 

1) Ο Σταυρός τον οποίον τυπούμεν κάθε μέρα στο σώμα μας. Τυπούται με τον εξής τρόπο: Ενωμένοι οι τρεις πρώτοι δάκτυλοι που εικονίζουν την Αγία Τριάδα, και ενωμένοι οι δύο τελευταίοι εικονίζουν τις δυο φύσεις του Χριστού, την θείαν και την ανθρώπινη (τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος).

Θέτοντας τους τρεις δακτύλους εις το μέτωπο σημαίνει, ότι κατήλθε ο Χριστός εκ των πατρικών κόλπων χωρίς να χωρισθεί απ' αυτών.

Κατόπιν θέτοντας τον στην κοιλία μας, σημαίνει, ότι εσαρκώθει εις την άμωμον κοιλία την Αειπαρθένου Μαρίας, θέτοντας αυτούς εις τον δεξιόν ώμον και στον αριστερό σημαίνει, ότι θα έλθη να κρίνη ζώντας και νεκρούς και τους μεν δίκαιους θα στήση εκ δεξιών, τους δε αμαρτωλούς εξ αριστερών.

2) Όσοι Χριστιανοί δεν κάνουν σωστά το σημείο του Σταυρού, χαροποιούν τον δαίμονα. Και είναι τρομερό, αντί να ...

Ο Κύριος σοφίζει τον ταπεινό – Αγίου Ισαάκ του Σύρου.

 1 Όποιος εξευτελίζει τον εμπαθή εαυτό του και τον ταπεινώνει, αυτός θα γίνει σοφός από τον Κύριο. Και όποιος έχει την ιδέα ότι είναι σοφός, αυτός θα χάσει τη σοφία του Θεού. (178).

Και μόνο η ταπείνωση μπορεί να παρασταθεί
ενώπιον του Θεού και να πρεσβεύσει για μας.

2 Η κατάσταση της ταπείνωσης, και χωρίς να συνοδεύεται από έργα αγαθά, όπως στην περίπτωση του αρρώστου, ή του εγκλείστου μοναχού, πολλά αμαρτήματα συγχωρεί˙ τα έργα όμως, χωρίς την ταπείνωση, όχι μόνο είναι ανωφελή, αλλά και πολλά κακά μας προκαλούν. Λοιπόν, με την ταπείνωση, όπως ανέφερα, να περιμένεις τη συγχώρηση των αμαρτιών σου. Και όπως το αλάτι συντηρεί και ...

Ο Γέροντας Παΐσιος Ολάρου για την αληθινή ταπείνωση

 π. Κωνσταντίνος Κόμαν

Κάποτε με ρώτησε ένας γέροντας: Πάτερ Παΐσιε, τι είναι η υπερηφάνεια και πώς έρχεται; (Αυτός περπατούσε τον χειμώνα ξυπόλυτος μέσα στα χιόνια και στα κρύα και με το κεφάλι του ακάλυπτο.)

– Αδελφέ Γεώργιε, υπερηφάνεια είναι, όταν εσύ νομίζεις ότι είσαι κάτι περισσότερο από τον άλλο, δηλαδή ότι είσαι καλύτερος ή ωραιότερος από τον τάδε και τον τάδε.

– Αλίμονο σε μένα, πάτερ Παΐσιε, διότι εγώ πιστεύω ότι έχω κάτι καλύτερο από τους άλλους. Αλλά τι καλύτερο έχω;

Να, λοιπόν, αυτή είναι η υπερηφάνεια. Όταν νομίζεις ότι ξέρεις κάτι περισσότερο από τον άλλο, αυτό είναι υπερηφάνεια. Και είναι πολύ επικίνδυνη, διότι δεν αρέσει καθόλου στον Θεό αυτή η κακία. Αν πιστεύεις ότι ξέρεις περισσότερα, ότι μπορείς να κάνεις περισσότερα ή ότι κάνεις πολύ περισσότερα από τους άλλους, κινδυνεύεις, αν δεν ταπεινωθείς, να γίνεις όμοιος με τους υπερήφανους δαίμονες.

Μη κατακρίνεις εκείνον που πιστεύει ότι κάτι ...

Σκότωσαν ιερείς, βίασαν γυναίκες, βεβήλωσαν τάφους. Οι θηριωδίες του τουρκικού όχλου στα Σεπτεμβριανά του 1955

 

Οι θηριωδίες του τουρκικού όχλου στα Σεπτεμβριανά του 1955 στην Κωνσταντινούπολη. Κατέστρεψαν ελληνικά σπίτια και ισοπέδωσαν περίπου 100 ναούς…

---

Στις επιδρομές των Τούρκων στις ελληνικές συνοικίες της Κωνσταντινούπολης τη νύχτα της 6ης Σεπτεμβρίου, έχασαν την ζωή τους περίπου τριάντα Έλληνες, πάνω από διακόσιες γυναίκες έπεσαν θύματα βιασμού, ενώ τα καταστήματα της ελληνικής κοινότητας ισοπεδώθηκαν από τον όχλο. Τα Σεπτεμβριανά ήταν η αρχή του τέλους για την ελληνική κοινότητα της Πόλης. Σύμφωνα με ιστορικούς και μελετητές, ήταν ένα καλά οργανωμένο σχέδιο….

Η επίθεση οργανώθηκε σε τρία κύματα. 
Το πρώτο έσπαγε και κατέστρεφε σπίτια και μαγαζιά, το δεύτερο κύμα άρπαζε και λεηλατούσε και το τρίτο σκορπούσε τα πάντα. 
Εκτός από τους μάρτυρες που έζησαν την καταστροφή, το τι συνέβη είναι σήμερα γνωστό εξαιτίας δύο τολμηρών Ελλήνων. 
Του φωτογράφου του Οικουμενικού Πατριαρχείου Δημήτρη Καλούμενου και του ρεπόρτερ του Έθνους, Γιώργου Καράγιωργα, οι οποίοι με κίνδυνο της ζωής τους κατέγραψαν τις αγριότητες των Τούρκων….

Ο τουρκικός όχλος εκτός από τους Έλληνες, τρομοκρατούσε και τους ξένους εκπροσώπους του Τύπου. «Το ανηλεές μαστίγωμα ενός Άγγλου δημοσιογράφου. Οι Τούρκοι με ...