Ομιλία εις την Κυριακήν του Ασώτου (Αγ. Ιουστίνος Πόποβιτς)



Ιδού ευαγγέλιο που αφορά στο νου και το σώμα του καθενός μας. Είναι το ευαγγέλιο της ευσπλαχνίας. Είναι η θαυμαστή παραβολή του Σωτήρος, στην οποία απεικονίζεται ολόκληρη η ζωή μας. Η δική μου, η δική σου, του καθενός ανθρωπίνου όντος επάνω στην γη. Όλους τους αφορά το σημερινό άγιο Ευαγγέλιο. Όλους.
Ο άνθρωπος! Αυτός ο θεϊκός πλούτος επάνω στην γη! Κύτταξε το σώμα του, το μάτι, το αυτί, την γλώσσα. Τι θαυμαστός πλούτος. Το μάτι! Υπάρχει τίποτε πιο τέλειο που να ημπορή ο άνθρωπος να επινοήση σ’ αυτόν τον κόσμο; Κι όμως, το μάτι αυτό το εδημιούργησε ο Κύριος, όπως και την ψυχή και το σώμα. Η ψυχή μάλιστα είναι ολόκληρη εξ ουρανού. Οποίος πλούτος! Το σώμα! Θαυμαστός θείος πλούτος που σου δόθηκε για την αιωνιότητα και όχι μόνο για την πρόσκαιρη αυτή γήινη ζωή. Και ψυχή δοσμένη για την αιωνιότητα.
Ακούσατε τι ευαγγελίζεται ο Άγιος Απόστολος Παύλος σήμερα. «Το δε σώμα τω Κυρίω» (Α΄ Κορ. 6, 13). Ο Κύριος έπλασε το ανθρώπινο σώμα για την αιώνια ζωή, για την αθανασία, για την καθαρότητα. Το έπλασε για την αιώνια αλήθεια, για την αιώνια δικαιοσύνη και για την αιώνια αγάπη: όπως το σώμα, έτσι και την ψυχή. Όλα αυτά είναι δώρα του Θεού, ανεκδιήγητα και μεγάλα και πλούσια, και –το πιο σπουδαίο– αθάνατα και αιώνια δώρα του Θεού.
Εμείς όμως οι άνθρωποι τι κάνομε μ’ όλα αυτά τα δώρα; Τι οικοδομούμε με αυτά; Παραδίδουμε το σώμα στις ηδονές και στα πάθη αυτού του κόσμου, και την ψυχή στους ακαθάρτους λογισμούς, τις ακάθαρτες επιθυμίες, τις ακάθαρτες ηδονές. Δια των αμαρτιών και η ψυχή και το σώμα απομακρύνονται από τον Θεό, φεύγουν από το Θεό, φεύγουν «εις χώραν μακράν». Τίνος είναι αυτή η «μακρυνή χώρα;»
Ακούσατε που ο άσωτος υιός βόσκει χοίρους. Στην χώρα του διαβόλου. Στην χώρα, όπου ο διάβολος έχει εξουσία πάνω στον άνθρωπο δια ...

ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗ: ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΕΝΑΝ ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΟ – (ΒΙΩΜΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗΣ)


Ένας αξιωματικός είχε στείλει τον ανηψιό του στην μονή Διονυσίου κοντά σε μένα. Ο ανηψιός είχε ζήσει όπως είχε ζήσει.... ανεξομολόγητος... δεν είχε εξομολογηθεί ποτέ.
Είχε κάνει ένα σωρό πράγματα, (και ποιός δεν έχει κάνει), το θέμα ήταν ότι τότε έτυχε να βρίσκεται στο μοναστήρι ένας δαιμονισμένος .. Τον είχαν κρατήσει από ελεημοσύνη και αγάπη οι πατέρες.
Οποτε συναντούσε τον ανηψιό, το τι του φανέρωνε δεν λέγεται!
Οτι είχε κάνει και δεν είχε κάνει…
Το μόνο που μπορούσαν να κάνουν οι πατέρες ήταν να τους κρατάνε χώρια, να μη συμπίπτουνε, και γίνουν επεισόδια μπροστά σε προσκυνητές… και ακούνε οι προσκυνητές, τι είχε κάνει ο νεαρός έξω στον κόσμο…
Τελικά τον καταφέρανε τον νεαρό να εξομολογηθεί…
Κι είχε κάποια ελαφριά ψυχολογικά προβλήματα. Εξω από το μοναστήρι ήταν ένας πνευματικός, πήγε εκεί εξομολογήθηκε για πρώτη φορά στην ζωή του, και γυρνάει στο μοναστήρι…
Και να χει βγει τώρα στο παράθυρο ο δαιμονισμένος…

ΔΙΑΒΟΛΟΣ: ΚΡΑΤΗΣΤΕ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΜΕΝΟΥΣ



Ο Σατανάς κάλεσε ένα παγκόσμιο συνέδριο. Στην εναρκτήρια ομιλία του προς τους πονηρούς αγγέλους του, είπε:


“Δεν μπορούμε να εμποδίσουμε τους Χριστιανούς απ’ το να πηγαίνουν στην εκκλησία. Δεν μπορούμε να τους εμποδίσουμε να γνωρίζουν την αλήθεια. Δεν μπορούμε να τους εμποδίσουμε από το να σχηματίσουν μια στενή, μόνιμη σχέση με τον Χριστό. Εάν κερδίσουν εκείνη την σύνδεση με τον Χριστό, η δύναμή μας πάνω σ’αυτούς συντρίβεται.

Έτσι ας τους αφήσουμε να πηγαίνουν στις εκκλησίες τους, ας τους αφήσουμε να έχουν τον συντηρητικό τρόπο ζωής τους, αλλά να κλέβουμε τον χρόνο τους, έτσι ώστε να μην μπορούν να κερδίσουν εκείνη την εμπειρία με τον Ιησού Χριστό. Αυτό είναι που θέλω να κάνετε εσείς οι άγγελοι. Αποσπάστε τους από το να κερδίζουν κρατώντας τον Σωτήρα τους και διατηρώντας εκείνη την ζωτική σύνδεση όλη τους την ημέρα!”

“ Πως πρέπει να το κάνουμε αυτό; ” φώναξαν οι άγγελοί του.

“ Κρατήστε τους απασχολημένους στα ανούσια της ζωής και βρείτε αναρίθμητα σχέδια για να γεμίζουν τα μυαλά τους” απάντησε.


“ Πειράξετέ τους για να ξοδεύουν, να ξοδεύουν, να ξοδεύουν, και να δανείζονται, να δανείζονται, να δανείζονται.

Πείστε τις συζύγους τους να πηγαίνουν στην εργασία για πολλές ώρες και τους συζύγους να εργάζονται 6-7 μέρες την εβδομάδα,10-12 ώρες την ημέρα ώστε να...

«Στον Ουρανό δεν ανεβαίνει κανείς με το κοσμικό ανέβασμα αλλά με το πνευματικό κατέβασμα»


Image

Μακάριοι είναι εκείνοι οι άνθρωποι που κατόρθωσαν να μιμηθούν την ταπεινή γη, η οποία, ενώ πατιέται από όλους, όμως όλους τους σηκώνει με την αγάπη της και τους τρέφει με στοργή σαν καλή μάννα, η οποία έδωσε και το υλικό για την σάρκα μας στην πλάση. 
Δέχεται επίσης με χαρά και ο,τι της πετάμε, από καλούς καρπούς μέχρι ακάθαρτα σκουπίδια, τα οποία επεξεργάζεται αθόρυβα σε βιταμίνες και τις προσφέρει πλουσιοπάροχα με τους καρπούς της αδιακρίτως σε καλούς και κακούς ανθρώπους. 
Ο ταπεινός άνθρωπος, όπως φαίνεται, είναι ο δυνατότερος του κόσμου, διότι και νικάει, αλλά και σηκώνει πολλά ξένα βάρη με ελαφριά την συνείδησή του. 
Ενώ ζει περιφρονημένος και αδικημένος για τα ξένα σφάλματα που οικειοποιείται από αγάπη, εσωτερικά νιώθει την μεγαλύτερη χαρά του κόσμου, γιατί είναι περιφρονημένος πια από αυτόν ο μάταιος τούτος κόσμος.
Οι ύβρεις, οι αδικίες κλπ. είναι τα καλύτερα νυστέρια για όσους έφταιξαν, διότι με αυτά καθαρίζουν οι παλιές πληγές.
Για εκείνους όμως που δεν έφταιξαν είναι μαχαίρια δημίου, και Μάρτυρες θεωρούνται αυτοί που τα δέχονται χαρούμενοι για την αγάπη του Χριστού. 
Οι μεγάλοι στην ηλικία που δεν δέχονται ύβρεις και αυστηρές παρατηρήσεις, για να θεραπευθούν η για να λάβουν μισθό (όταν δεν φταίνε), είναι πιο ανόητοι και από τα μωρά παιδιά, που δεν θέλουν ούτε να ...

Ο πνευματικός ξεκουράζεται με την μετάνοια του ανθρώπου.Το κουραστικό είναι ότι έρχονται άνθρπωποι που ΔΕΝ εξομολογούνται.



 Ρωτάμε τον πνευματικό μας, ψάχνουμε διορατικούς-χαρισματικούς γέροντες να μας συμβουλέψουν για το πώς θα λυθούν τα προβλήματά μας, για το πώς θα πραγματοποιηθούν οι επίγειοι πόθοι μας. 
Ρωτάμε λοιπόν σύγχρονους αγίους ανθρώπους, ρωτάμε τους πνευματικούς μας και συζητάμε για ώρα μαζί τους για τα προβλήματά μας, για τα ψυχολογικά μας, για τις μέριμνές μας. Ρωτάμε πως, πότε, γιατί εκείνο, γιατί το άλλο μου συμβαίνει, πότε θα απαλλαγώ…
Σπάνια, ίσως και ποτέ κάποιος πνευματικός θα ερωτηθεί "πάτερ πώς θα σωθώ"; Σχεδόν κανείς δεν νοιάζεται πώς θα σωθεί. Σχεδόν όλοι νοιάζονται πώς θα τακτοποιηθεί το θέμα τους. Γι'αυτό και θέλουν να πάνε στον πνευματικό τους, για να τους δώσει μια λύση σε ότι τους απασχολεί.

  Ποιος ρωτά, "πώς θα σωθώ πάτερ"; Πώς θα σωθώ; Τι πρέπει να κάνω για να σωθώ; όχι για να μου λυθεί το πρόβλημα αλλά για να σωθώ; γι’αυτό είναι η Εκκλησία. Σ’αυτό καλούμαι να απαντήσω και εγώ ως πνευματικός. Βλέπετε όμως και εγώ και όλοι σχεδόν οι πνευματικοί αντιμετωπιζόμαστε ως ψυχολόγοι, ως οι άνθρωποι που θα ακούσουν το πρόβλημά μας και θα μας καταλάβουν. Σίγουρα κι αυτό γίνεται όμως δεν είναι δουλειά του πνευματικού και κατ'επέκταση της Εκκλησίας να απαλύνει απλά την οδύνη μας, την λύπη που έχουμε (που συνήθως είναι λόγο του εγωισμού μας) αλλά να μας θεραπεύει πνευματικά. Εχώ δει πολλούς ανθρώπους να κλαίνε στην εξομολόγηση, ελάχιστοι κλαίνε για τις αμαρτίες τους, οι πιο πολλοί κλαίνε από τα νεύρα τους, από τον εγωισμό τους. Κλαίνε που τα πράγματα δεν τους πήγαν όπως τα ήθελαν. Κλαίνε επειδή τους απαξίώσαν, επειδή δεν τους υπολογίζουν. Κλαίνε, και είναι αυτά τα δάκρυα, δάκρυα εγωισμού και όχι ταπείνωσης, είναι δάκρυα αμετανοησίας και όχι μετάνοιας.

 Πριν λάβω την ευλογία να διακονώ κι εγώ το Μέγα Μυστήριο της Εξομολογήσεως πολλοί έμπειροι πνευματικοί πατέρες που λέγανε ότι η εξομολόγηση είναι πολύ κουραστική και ψυχοφθόρα για τον πνευματικό. Δεν μπορούσα να τους καταλάβω. Τώρα όμως που βιώνω αυτή την αλήθεια μπορώ να πω κι εγώ μαζί τους ότι όντως είναι εξουθενωτικό! 

  Να σημειώσω όμως ότι το εξουθενωτικό δεν είναι ότι έρχονται άνθρωποι που εξομολογούνται τις αμαρτίες τους, αλλά έρχονται άνθρωποι που ...

Συνάντηση με έναν δαιμονισμένο (Βίωμα εξομολόγησης)



Ένας αξιωματικός είχε στείλει τον ανιψιό του στην μονή Διονυσίου κοντά σε μένα.
Ο ανιψιός είχε ζήσει όπως είχε ζήσει.
ανεξομολόγητος δεν είχε εξομολογηθεί ποτέ.
Είχε κάνει ένα σωρό πράγματα, (και ποιος δεν έχει κάνει), το θέμα ήταν ότι τότε έτυχε να βρίσκεται στο μοναστήρι ένας δαιμονισμένος Τον είχαν κρατήσει από ελεημοσύνη και αγάπη οι πατέρες.
Οπότε συναντούσε τον ανιψιό, το τι του φανέρωνε δεν λέγεται!
Ότι είχε κάνει και δεν είχε κάνει.
Το μόνο που μπορούσαν να κάνουν οι πατέρες ήταν να ...

Η οικουμενικότητα της ελληνικής γλώσσας! Διαβάστε αγγλικό κείμενο έστω και αν δεν ξέρετε αγγλικά


Η οικουμενικότητα της ελληνικής γλώσσας! Διαβάστε αγγλικό κείμενο έστω και αν δεν ξέρετε αγγλικά Δείτε μέσα από ένα κείμενο το μεγαλείο της ελληνικής γλώσσας. Μπορεί το κείμενο να είναι στα αγγλικά αλλά μπορούμε να το διαβάσουμε και χωρίς να ξέρουμε τη γλώσσα
Όλοι έχουμε διαβάσει τις ομιλίες του Ξενοφώντος Ζολώτα στα ελληνικά. Υπάρχει όμως ένα άγνωστο παράδειγμα μίας δημοσίευσης του καθηγητή στην Αμερική John Karalas, ο οποίος για να αποδείξει ότι μπορεί κάποιος να γράψει ένα κείμενο στα Αγγλικά, χρησιμοποίησε αποκλειστικά Ελληνικές λέξεις.
Το παρακάτω άρθρο είχε δημοσιευτεί πριν...

«Ο εγωισμός είναι ίσως η φονικότερη αρρώστια»



Συνήθως φοβόμαστε αυτά που φοβούνται και οι άλλοι γύρω μας ή αυτά που μας λένε κάποιοι ειδικοί ότι πρέπει να φοβόμαστε: τους σεισμούς, τις πυρκαγιές, την ανεργία, τον καρκίνο, το AIDS, τη νόσο των τρελών αγελάδων, και ό,τι άλλο καινούριο μπορεί να προκύψει στις μέρες μας. Φυλαγόμαστε και καλά κάνουμε.

Όμως δεν είναι σίγουρο ότι ξέρουμε καλά ποιος είναι ο πραγματικός κίνδυνος, η πραγματική απειλή γύρω μας και μέσα μας, τι είναι αυτό που χρειάζεται να στρέψουμε την προσοχή μας, γιατί η απειλή είναι άμεση, καθημερινή και η κατάληξη πραγματικά οδυνηρή.

Tον μεγάλο κίνδυνο τον κουβαλάμε επάνω μας, ο μεγάλος μας εχθρός βρίσκεται μέσα μας και λέγεται εγωισμός. Εγωισμός με όλα του τα παρακλάδια: φιλαυτία, υπερηφάνεια, έπαρση, προβολή κλπ.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος για τον άνθρωπο και ...



''Ρώτησαν κάποτε έναν φωτισμένο ασκητή, πώς περνάει την ημέρα του και αυτός απάντησε: Έχω μοιράσει την ημέρα σε τρία μέρη. Στο πρώτο μέρος, μιλάω στο Θεό (με την προσευχή), στο δεύτερο με μιλάει ο Θεός (με τη μελέτη της Αγίας Γραφής και των θεόπνευστων Πατερικών κειμένων), και...