Ὁ ἄγγελος καὶ τὸ κρεμμύδι, Κάλλιστος Γουέαρ Ἐπίσκοπος Διοκλείας

 

Στοὺς Ἀδελφοὺς Καραμάζωφ περιλαμβάνεται μία λαϊκὴ ἱστορία, σχετικὰ μὲ μία ἡλικιωμένη γυναίκα ποὺ δὲν ἔζησε σωστὰ καὶ μετὰ θάνατον βρέθηκε σὲ μία λίμνη ἀπὸ φωτιά. Ὁ φύλακας Ἄγγελός της προσπαθοῦσε νὰ κάνει ὅ,τι μποροῦσε, γιὰ νὰ τὴν βοηθήσει. Ἡ μόνη καλή πράξη ὅμως ποὺ θυμόταν, ὅτι ἔκανε αὐτὴ ἡ γυναίκα ὅταν ζοῦσε, ἦταν ποὺ εἶχε δώσει κάποτε ἀπὸ τὸν κῆπο της ἕνα κρεμμύδι σὲ μία ζητιάνα. Πῆρε λοιπὸν ὁ ἄγγελος τὸ κρεμμύδι, εἶπε στὴ γυναῖκα νὰ πιαστεῖ ἀπ’ αὐτὸ κι ἄρχισε νὰ τὴν τραβᾶ ἔξω ἀπὸ τὴ λίμνη.

Μέσα στὴ λίμνη, ὅμως, δὲν ἦταν μόνη της. Ὅταν οἱ ἄλλοι εἶδαν τί συνέβαινε, μαζεύτηκαν τριγύρω καὶ κρεμάστηκαν πάνω της, μὲ τὴν ἐλπίδα νὰ συρθοῦν κι αὐτοὶ ἔξω μαζί της. Τότε ὅμως ἡ γυναίκα, μὲ τρόμο καὶ ἀγανάκτηση, ἄρχισε νὰ τοὺς κλωτσᾶ. «Ἀφῆστε με», φώναξε. «Ἐμένα τραβᾶ ἔξω, ὄχι ἐσᾶς. Δικό μου εἶναι τὸ κρεμμύδι, ὄχι δικό σας». Τὴ στιγμὴ ποὺ τὸ εἶπε αὐτό, τὸ ...

Ο βίος του Αγίου Διονυσίου

Ημερομηνία εορτής: 17/12/2018 Άγιος Διονύσιος ο Νέος, ο Ζακυνθινός Αρχιεπίσκοπος Αιγίνης
Τύπος εορτής: Σταθερή.
Εορτάζει στις 17 Δεκεμβρίου εκάστου έτους.
Πολιούχος: Ζάκυνθος, Αίγινα

Ιερά Λείψανα: Το Λείψανο του Αγίου βρίσκεται αδιάφθορο στην ομώνυμη Μονή Ζακύνθου.
Η δεξιά του Αγίου βρίσκεται στη Μονή Σίμωνος Πέτρας Αγίου Όρους.
Μέρος χειρός του Αγίου βρίσκεται στη Μονή Παναχράντου Άνδρου.

Άγιοι που εορτάζουν: Αγιος Διονυσιος Ο Νεος, Ο Ζακυνθινος Αρχιεπισκοπος Αιγινης (1547 - 1622)

Λιπὼν τὰ τῆς γῆς, νῦν κατοικεῖ ἐν πόλῳ,

κλέος Ζακύνθου Διονύσιος νέος.

Ἔχει μὲν ἡ γῆ σῶμα Διονυσίου
Νέου, Πόλος δὲ τοῦδε τὴν ψυχὴν φέρει.
Ἑβδομάτῃ δεκάτῃ θάνεν, Διονύσιος ὁ κλεινός.

Βιογραφία
Ο Άγιος Διονύσιος γεννήθηκε το 1547 μ.Χ. στο χωριό Αιγιαλός της Ζακύνθου. Το κατά κόσμον όνομά του ήταν Δραγανίγος ή Γραδενίγος Σιγούρος (ή Σηκούρο). Η οικογενειά του ήταν εύπορη και κατείχε μεγάλη έκταση γης, ενώ οι γονείς του συμμετέχοντας στους πολέμους των Βενετών κατά των Τούρκων απέκτησαν και...

Είδε τον Άγιο να σύρεται μόνος του και να ξαναμπαίνει στην λάρνακα!

Ὁ Ἅγιος Διονύσιος Αἰγίνης ὁ ἐν Ζακύνθῳ – Ἡ μνήμη του ἑορτάζεται τὴν 17ην Δεκεμβρίου

~ Στὸ Μοναστήρι ἦταν Ἡγούμενος ὁ Δανιήλ. Ἦταν καλὸς καὶ σεμνός. Ἀργότερα ἔγινε καὶ ἐπίσκοπός της περιοχῆς. Αὐτὸν τὸν ἐβασάνιζε κάποια ἀμφιβολία σχετικὰ μὲ τὴν ἁγιότητα τοῦ Ἁγίου Διονυσίου. Ἔλεγε πολλὲς φορὲς μὲ τὸ μυαλό του:

-Ἄραγε ὁ Διονύσιος νὰ εὑρίσκεται στὸ χορὸ τῶν Ἁγίων, ὅπως ἐμεῖς τὸν τιμοῦμε ἢ ὄχι;

Αὐτὴ ἡ σκέψη, εἴπαμε τὸν βασάνιζε πολύ. Μία μέρα ὅμως στὸν ὕπνο τοῦ βλέπει τὸν ἐκκλησιάρχη νὰ τοῦ χτυπᾶ τὴν πόρτα καὶ νὰ ζητᾶ τὴν εὐλογία του, γιὰ νὰ σημάνῃ τὸν Ὄρθρο. Μετὰ ἀπὸ ὀλίγη ὥρα ξύπνησε καὶ νόμισε, ὅτι πραγματικὰ εἶχε δώσει τὴν ἄδεια νὰ σημάνῃ. Κατηγοροῦσε δὲ τὸν ἑαυτό του, γιατὶ τὸν πῆρε ὁ ὕπνος καὶ ἄργησε νὰ πάῃ στὸν Ὄρθρο.

Ντύνεται βιαστικὰ καὶ κατεβαίνει στὴν Ἐκκλησία. Μόλις ὅμως ἔφθασε ἀπέναντι ἀπὸ τὴ λάρνακα, βλέπει ὄρθιο τὸν Ἅγιο ἐν μέσῳ δύο ἱερέων λευκοφορεμένων καὶ δύο ἱεροδιακόνων. Τὰ χέρια του ὁ Ἅγιος τὰ εἶχε ἀκουμπισμένα πάνω στοὺς ὤμους τους. Οἱ διάκονοι ἕντυναν τὸν Ἅγιο μὲ τὴν ἀρχιερατικήν του στολήν. Ἕνας δὲ ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς λέγει στὸν Ἡγούμενο:

-Πείσθηκες τώρα ἢ ἀκόμα ἀμφιβάλλεις;

Ταράχθηκε ὁ Ἡγούμενος ἀπὸ τὸ ὅραμα, φοβήθηκε καὶ ...

Άγιος Μόδεστος, ο προστάτης των ζώων († 16 Δεκεμβρίου)

Μια γυναίκα χήρα και φτωχή, είχε πέντε ζεύγη βοδιών, ως μοναδικό πόρο για την συντήρησή της, που όμως τα βρήκε κακή και μεγάλη ασθένεια, και η γυναίκα λυπήθηκε θρηνώντας απαρηγόρητα, καταφεύγοντας στις Εκκλησίες και παρακαλώντας όλους τους Αγίους να την βοηθήσουν στην συμφορά της.

Αφού δεν έβρισκε βοήθεια, παρεκάλεσε τους Αγίους Αναργύρους, Κοσμά και Δαμιανό, να ελεήσουν την αμαρτωλή, διότι δια τις αμαρτίες της κινδύνευαν τα βόδια της να χαθούν. Φανερώθηκε τότε στον ύπνο της ο Άγιος Κοσμάς και της είπε ότι σε εκείνους δεν δόθηκε το χάρισμα να ιατρεύουν τα ζώα, διότι αυτή η Χάρις δωρίθηκε από τον Θεό στον μεγάλο Αρχιερέα των Ιεροσολύμων Μόδεστο, καί αν πάει σ’ αυτόν θα ιατρεύσει τα βόδια της.

Εκείνη ξύπνησε και έτρεξε ευθύς αναζητώντας τον Άγιο Μόδεστο χωρίς να τον βρίσκει, διότι κατοικούσε μακριά από τα Ιεροσόλυμα, προσευχόμενη με θερμή πίστη να της φανερωθεί ο Θαυματουργός ιατρός.

Μία νύκτα, η γυναίκα είδε σε όραμα τον Άγιο που ...

Ο Άγγελος είπε: Δεν τα κλέβω, θα μάθεις αργότερα που τα πηγαίνω

Πατήστε εδώ και ακούστε το άρθ

Άγγελος: Ερώτηση: Πάτερ, τα μνημόσυνα ωφελούν μόνο τους νεκρούς, ή ωφελούν και τους ζωντανούς;

Άκουσε κόρη μου, την εποχή του κομμουνισμού στη Ρωσία η εκκλησία του Θεού ήταν υπό διωγμό, κανένας δε μπορούσε από φόβο να πάει στην εκκλησία να βαπτισθεί ή να παντρευτεί χριστιανικά.

Σε ένα ανθρακωρυχείο της Ρωσίας δούλευαν εβδομήντα εργάτες και έβγαζαν κάρβουνο. Ένας από τους εργάτες ήταν κρυπτοχριστιανός και μαζί με τη γυναίκα του, που ήταν ευσεβής Χριστιανή, πήγαιναν σε μια εκκλησία, που ήταν σε ένα κρυφόν υπόγειον και εκεί εκκλησιάζονταν.

Μια μέρα έγινε έκρηξις και τινάχθηκεν το στόμιον του ανθρακωρυχείου και έκλεισε μέσα τους εβδομήντα εργάτες.

Οι εμπειρογνώμονες είπαν ότι όλοι σκοτώθηκαν και δεν υπάρχει πιθανότης να επέζησε κανείς, διότι κόπηκαν οι σωλήνες που τους τροφοδοτούσαν με αέρα.

Μόλις το έμαθε η γυναίκα του χριστιανού ανθρακωρύχου, άρχισε, από την ημέρα που πέθανε ο άνδρας της, να πηγαίνει στον ιερέα που λειτουργούσε στην κρυφή εκκλησία τρία πρόσφορα, ένα μπουκάλι κρασί, θυμίαμα και καρβουνάκια και τρία κεριά για να κάνει μνημόσυνο ο ιερέας για τον άνδρα της.

Την δέκατη Πέμπτη ημέρα την ανταμώνει κάποιος άνδρας στο δρόμο και της λέει: «Μην πας τα πρόσφορα στον ιερέα, διότι δεν...

Ο Όσιος Πορφύριος για τον έγγαμο βίο, την οικογένεια και τα παιδιά

Κ. Ι.: Ὑπάρχει ἕνα τεράστιο κεφάλαιο, ποὺ ἀφορᾶ τὴν πλειονότητα τῶνἀνθρώπων· τὸ κεφάλαιο τοῦ ἔγγαμου βίου, μὲ τὰ πάμπολλα προβλήματά του καὶτὶς δυσκολίες του. 


Ἀπὸ προσωπικὴ ἐμπειρία γνωρίζω ὅτι ὁ Γέρων Πορφύριος ἐνδιαφερόταν τὰ μέγιστα γιὰ τὴ διατήρηση τῶν σωστῶν συζυγικῶν σχέσεων καὶ τοῦ ἱεροῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογένειας. Μόνιμη δὲ ἔγνοια του ἦταν ἡ σωστὴἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν μέσα σὲ μία ὑγιῆ, εἰρηνικὴ κι ἀγαπημένη οἰκογένεια.

Χ.Μ.Π.: Ἔχετε ἀπόλυτο δίκαιο. Ὁ Γέρων Πορφύριος ἀσχολεῖτο κατὰ κύριο λόγο μὲ τὶς σχέσεις συζύγων καὶ τὶς σχέσεις γονέων καὶ παιδιῶν.

Ὅταν πήγαινε κάποιος παντρεμένος, ποὺ δὲν εἶχε καλὴ σύζυγο ἢ μία παντρεμένη, τῆς ὁποίας ὁ σύζυγος δὲν ἦταν καλὸς καὶ σήκωνε τὸ σταυρό του ἢτὸ σταυρό της μὲ ὑπομονή, τὸν ἀποκαλοῦσε ἅγιο· κι ἂν ἦταν γυναίκα, τὴνἀποκαλοῦσε ἁγία.

Κάποια φορὰ πῆγε νὰ τὸν δεῖ ἕνας παντρεμένος, ποὺ δὲν ἦταν καθόλου καλὸς σύζυγος, ἐνῶ παράλληλα ἔκτιζε μία ἐκκλησία καὶ τοῦ εἶπε:

— Γέροντά μου, ἐγὼ κτίζω μία ὡραία ἐκκλησία.

— Τί κτίζεις, εὐλογημένε, αὐτὴ τὴ μικρὴ ἐκκλησία, ἀφοῦ χάλασες τὴν ἄλλη μεγάλη ἐκκλησία, ποὺ εἶναι τὸ σπίτι σου;

Κ. Ι.: Πάρα πολὺ ὡραῖο αὐτό.

Χ.Μ.Π.: Πάντοτε συμβούλευε τοὺς γονεῖς νὰ μὴν καβγαδίζουν ποτὲ μπροστὰστὰ παιδιά τους, διότι τὰ παιδιά, ὅταν ἀκοῦν τοὺς γονεῖς τους νὰ καβγαδίζουν, νιώθουν σὰν νὰ πέφτει τὸ σπίτι ἐπάνω στὸ κεφάλι τους.

Κ. Ι.: Ἔτσι καὶ εἶναι.

Χ.Μ.Π.: «Τὰ παιδιά», ἔλεγε, «πρέπει νὰ μεγαλώνουν μὲ τὸ χάδι τῆς μητέρας καὶ μὲ τὸ χάδι τοῦ πατέρα, ὁ ὁποῖος πρέπει νὰ προσέχει, ὥστε νὰ μὴν εἶναι πολὺ σκληρός. Κι ἂν χρειαστεῖ νὰ ἐπιβάλει κάποτε μία τιμωρία, νὰ τὸ κάνει μὲ πολλὴ προσοχὴ καὶ πολὺ μέτρο, γιὰ νὰ μὴ δημιουργήσει στὸ παιδὶ κανένα τραῦμα».

Μιὰ φορὰ μᾶς διηγήθηκε τὴν ἀκόλουθη ἱστορία:

— Κάποτε πῆρα μία μεγάλη ποσότητα καραμέλες καὶ πῆγα σ’ ἕνα ὀρφανοτροφεῖο. Μοίρασα τὶς καραμέλες στὰ ὀρφανὰ παιδιά, ἀλλὰ ἔβλεπα βαθιὰ μέσα στὶς ψυχές τους, ποὺ ἦταν πιασμένες, μαζεμένες κι ἔτσι τὰ παιδιὰ δὲν εἶχαν τὴν ἄνεση νὰ χαμογελάσουν. Ἔφυγα ἀπ’ ἐκεῖ καὶ πῆγα νὰ πάρω τὸ λεωφορεῖο.Ὅταν μπῆκα στὸ λεωφορεῖο, εἶδα κάποιους ἐπιβάτες νὰ τσακώνονται μεταξύ τους: «Σήκω ἀπ’ ἐδῶ… κάθησε πιὸ πέρα… μάζεψε τὰ πόδια σου…» κ.ο.κ.. Φώναζαν ὁ ἕνας στὸν ἄλλο, διαπληκτίζονταν ὁ ἕνας μὲ τὸν ἄλλο. Σκέφτηκα τότε: «Ἐκεῖνα τὰ παιδιά, στὸ ὀρφανοτροφεῖο, ὀρφανὰ ἀπὸ τὸν ἐπίγειο πατέρα τους· αὐτοὶ ἐδῶ, τὰ μεγάλα αὐτὰ παιδιά, ὀρφανὰ κι αὐτὰ ἀπὸ τὸν οὐράνιο Πατέρα τους».

Καὶ συνέχισε ὁ Γέρων Πορφύριος νὰ μοῦ ἐξηγεῖ:

— Λόγω αὐτῆς τῆς ὀρφάνιας, ποὺ ἔχει ὁ κόσμος σὲ σχέση μὲ τὸ Θεό, ὁ ὁποῖος εἶναι ἡ χαρά, δὲν ξέρει τί κάμνει καὶ παραφέρεται. Ἂν ὁ ἄνθρωπος μπεῖ στὴ γραμμὴ τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας καὶ γνωρίσει τὸν Πατέρα του τὸν οὐράνιο, τότε δὲν θὰ συμπεριφέρεται πλέον ὡς ὀρφανὸς καὶ θὰ ἔχει μόνιμα τὴ χαρά. Τὸ ἄγχος τί εἶναι; Εἶναι, ἀκριβῶς, αὐτὴ ἡ ὀρφάνια ἀπὸ τὸν οὐράνιο Πατέρα.

Μιὰ φορὰ μοῦ εἶπε:

— Ἐσὺ εἶσαι εὐλαβής. Κι αὐτή σου τὴν εὐλάβεια, αὐτή σου τὴν πίστη, θέλεις νὰ ἐπιβάλεις στοὺς γύρω σου. Νομίζεις ὅτι βγαίνει τίποτε ἔτσι; Κακὸ κάνεις. Διότι οἱ ἄνθρωποι εἶναι ἀντιδραστικοί. Λὲς στὸν ἄλλο νὰ κάνει κάτι καὶ δὲν τὸ κάνει,ἐπειδὴ τοῦ τὸ εἶπες. Ἀντιδρᾶ καὶ δὲν τὸ κάνει. Ἂν δεῖ ἐσένα νὰ κάνεις αὐτὸ τὸ πρᾶγμα, ἴσως τὸ κάνει κι ἐκεῖνος, γιατὶ θὰ σκεφτεῖ «ἀφοῦ τὸ κάνει αὐτός, νὰ τὸ κάνω κι ἐγώ».

Καὶ συνέχισε:

— Ἄν, ὅμως, θελήσεις νὰ προσευχηθεῖς στὸ Χριστὸ καὶ νὰ τοῦ πεῖς «Χριστέ μου, σὲ παρακαλῶ, φώτισε ἢ ἐλέησε ἢ κατεύθυνε αὐτὸ τὸ πρόσωπο» καὶ κάμνεις συνεχῶς αὐτὴ τὴν προσευχή, τότε ὁ Χριστὸς ἀρχίζει καὶ στέλλει στὸ πρόσωπο ἐκεῖνο καλοὺς λογισμούς. Κάθε φορά, ποὺ ἐσὺ λές, γιὰ παράδειγμα, «Κύριε,ἐλέησον τὸ παιδί μου», τὸ παιδί σου παίρνει ἕνα ἀγαθὸ λογισμὸ ἀπὸ τὸν Χριστό. Κι ὅσο ἐσὺ συνεχίζεις νὰ προσεύχεσαι, τόσο περισσότερους ἀγαθοὺς λογισμοὺς παίρνει τὸ παιδί σου. Κι ἂν τώρα τὸ παιδί σου εἶναι ὅπως ἕνα ἄγουρο πορτοκάλι, σιγὰ-σιγὰ θὰ ὡριμάσει καὶ θὰ γίνει ὅπως τὸ θέλεις. Αὐτὸς εἶναι ἀποδεδειγμένα,ἀπὸ τὴ δική μου πείρα, ὁ πιὸ ἀποτελεσματικὸς τρόπος γιὰ νὰ λύει ὁ ἄνθρωπος τὰ προβλήματά του σ’ ὁποιοδήποτε τομέα θέλει. Διότι ὅλοι οἱ ἄλλοι τρόποι, ποὺ οἱ ἄνθρωποι ἐφαρμόζουν ἀπὸ ἔνστικτο, τὶς πιὸ πολλὲς φορὲς ἀποτυγχάνουν.

Κ. Ι.: Θὰ ἔχετε, ὑποθέτω, νὰ μᾶς ἀφηγηθεῖτε καὶ κάποιο συγκεκριμένο περιστατικό, μέσα ἀπὸ τὸ ὁποῖο ἐπαληθεύθηκαν καὶ αὐτὰ τὰ λόγια τοῦ Γέροντος Πορφυρίου.

Χ.Μ.Π.: Ναί. Τοῦ ζητοῦσα κι ἐγὼ νὰ μοῦ ἀναφέρει διάφορα παραδείγματα γιὰκαθετί, πού μου ἔλεγε. Στὴ συγκεκριμένη περίπτωση μοῦ ὑπέδειξε τὴν περίπτωση ἑνὸς ἀνδρογύνου, ποὺ ἡ κόρη τους εἶχε ξεφύγει ἀπὸ τὸ δρόμο τοῦ Θεοῦ. Ἡσυμπεριφορὰ κι ὁ τρόπος ζωῆς τῆς κοπέλας αὐτῆς εἶχε δημιουργήσει τέτοια κατάσταση μέσα στὸ σπίτι, ποὺ ὁ πατέρας εἶχε βγεῖ ἀπὸ τὸν ἑαυτό του, ἦταν πῦρ καὶ μανία ἐναντίον τῆς κόρης του, ἤθελε νὰ ...

Άγιος Ελευθέριος – 15 Δεκεμβρίου: Τα φριχτά μαρτύρια του..

 Ο Άγιος Ελευθέριος τιμάται    15 Δεκεμβρίου   από την Εκκλησία μας. Ο Άγιος Ελευθέριος στη Ρώμη κατά τον 2ο αι. από πλούσιους γονείς. Ο πατέρας του ήταν ύπατος της Ρώμης. Η μητέρα του Ανθία ( της Ευανθίας γόνος, στιχηρό Εσπερινού) έγινε χριστιανή ακούοντας το κήρυγμα από μαθητές του Απ. Παύλου. Αυτή ανέλαβε και το βάρος της ανατροφής του μικρού Ελευθέριου μετά το θάνατο του πατέρα που συνέβη λίγο καιρό μετά τη γέννηση του. Η Ανθία του έδωσε χριστιανική ανατροφή και τον συνέδεσε με τον επίσκοπο της Ρώμης Ανίκητο (155-166).

Ο επίσκοπος βλέποντας την θερμουργό πίστη και την ενάρετη ζωή του εφήβου Ελευθέριου τον χειροτόνησε διάκονο στα 15 του χρόνια. Στη ηλικία των 17 ετών χειροτόνησε σε πρεσβύτερο τον αφοσιωμένο στην αποστολή του Ελευθέριο και στην ηλικία των 20 ετών του ανέθεσε τον επισκοπικό θρόνο της περιοχής του Ιλλυρικού, σημερινής Αλβανίας με έδρα την Αυλώνα.

Άγιος Ελευθέριος – 15 Δεκεμβρίου: Μα χειροτονήθηκε τόσο μικρός;

Στο ερώτημα δίνει απάντηση ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης… Γράφει σε υποσημείωση του Συναξαριστού του.

« Ας μη θαυμάζει κανείς ότι αυτός ο άγιος χειροτονήθηκε σε ηλικία αντίθετη με τους ιερούς κανόνες της 6ης Οικ. Συνόδου και της τοπικής Συνόδου της Νεοκαισαρείας, οι οποίοι ορίζουν ότι ο διάκονος χειροτονείται στη ηλικία των 25 χρόνων, ο πρεσβύτερος στα 30 και ο επίσκοπος πάνω από 30.

Αυτό έγινε γιατί ο άγιος Ελευθέριος έζησε πριν ακόμη γίνουν οι παραπάνω κανόνες, οι οποίοι έγιναν αργότερα».

Η χειροτονία του αγίου Ελευθερίου, όπως γράφει κάποιος βιογράφος του, έγινε « κατ’ οικονομίαν» Θεού, λόγω των μεγάλων αρετών και της σοφίας του με την οποία προσείλκυε στον Χριστό τους ειδωλολάτρες.

Η γλυκύτητα του λόγου του, που επιβεβαιωνόταν με τα πολλά θαύματα του, έκανε αυτούς που βρίσκονταν στην πλάνη να ασπαστούν την χριστιανική αλήθεια.

Ο εχθρός όμως της σωτηρίας μας διάβολος άρχισε τον πόλεμο εναντίον του.

Τότε ο διώκτης αυτοκράτορας Αδριανός έμαθε τη δράση του αγίου στην Ιλλυρία και έστειλε ένα στρατηγό του, τον Φήλικα, να τον συλλάβει.

Αυτός ξεκίνησε με άγριες διαθέσεις.

Έφτασε στην Αυλώνα, περικύκλωσε το ναό που...