Κυριακή των 318 Αγίων Πατέρων – Ορ­θοδοξία θα πει πατερική παράδοση

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΝΙΚΑΙΑΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΔΟΓΜΑΤΙΣΑΝ ΚΑΙ ΟΤΙ Η ΟΡΘΗ ΠΙΣΤΗ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΟΡΘΟ ΒΙΟ

Η ευαγγελική περικοπή, που διαβάζεται στη θεία Λειτουργία, είναι η αρχή της αρχιερατικής προσευχής του Ιησού Χριστού. Ύστερα από το μυστικό Δείπνο, ο Ιησούς Χριστός μίλησε προς τους Αποστόλους και τους έδωσε τις τελευταίες του υποθήκες.

Μετά την ομιλία του ο αιώνιος και Μέγας Αρχιερέας της Εκκλησίας, «επήρε τους οφθαλμούς αυτού εις τον ουρανόν…», σήκωσε τα μάτια του στον ουρανό κι άρχισε να ομιλεί με τον ουράνιο Πατέρα.

Η αρχιερατική προσευχή του Ιησού Χριστού είναι και τα δύο· και προσευχή και «διάλεξις», καθώς ερμηνεύουν οι ιεροί Πατέρες. Ο Ιησούς Χριστός σαν άνθρωπος προσεύχεται στο Θεό, και σαν Υιός συνομιλεί με τον Πατέρα.

Εκείνο τον καιρό σήκωσε ο Ιησούς τα μάτια του στον ουρανό και είπε· «Πατέρα, ήλθε η ώρα· δόξασε τον υιό σου, κι ο υιός σου θα σε δοξάσει, με την εξουσία που του έδωκες επάνω σ’ όλους τους ανθρώπους να δώσει στον καθέναν απ’ αυτούς ζωή αιώνιο.

Κι αυτή είναι η αιώνιος ζωή, να γνωρίσουν εσένα, που είσαι ο μόνος αληθινός Θεός, και τον Ιησού Χριστό που έστειλες στον κόσμο. Εγώ σε δόξασα στη γη, τέλειωσα το έργο που μου έδωσες να κάνω· και τώρα δόξασέ με συ, Πατέρα, με εκείνη τη δόξα που είχα κοντά σου πριν κτίσε­ως κόσμου.

Φανέρωσα το όνομά σου στους ανθρώπους, που μου έδωσες από τον κόσμο· δικοί σου ήσαν και τους έδωσες σε μένα κι αυτοί φύλαξαν το λόγο σου.

Τώρα κατάλαβαν πως όλα όσα δόθηκαν σε μένα είναι από σένα γιατί εγώ τους έδωσα τα λόγια που μου έδωσες κι αυτοί τα πήραν και κατάλαβαν πως εγώ βγήκα στ’ αλήθεια από σένα και πίστεψαν πως εσύ με έστειλες.

Εγώ γι’ αυτούς παρακαλώ· δεν παρακαλώ για τον κόσμο, μα γι’ αυτούς που μου έδωσες, γιατί δικοί σου είναι. Κι όλα τα δικά μου είναι δικά σου και τα δικά σου είναι δικά μου, κι έχω δοξασθεί ανάμεσα σ’ αυτούς. Και δεν είμαι πια στον κόσμο, αυτοί όμως είναι στον κόσμο κι εγώ έρχομαι προς εσένα.

Πατέρα άγιε, αυτούς που μου έδωσες φύλαξέ τους στο όνομά σου, για να είναι ένα καθώς εμείς.

Όταν ήμουν μαζί τους, εγώ τους φύλαγα στο όνομά σου αυτούς που έδωσες τους φύλαξα και κανένας απ’ αυτούς δεν χάθηκε παρά μόνο ο υιός της απωλείας, κι έτσι εκπληρώθηκε η γραφή. Και τώρα έρχομαι σε σένα και τα λέγω αυτά, ενώ ακόμα είμαι στον κόσμο, για να είναι η ψυχή τους γεμάτη από τη δική μου χαρά».

Τρεις φορές το χρόνο η Εκκλησία εορτάζει μνήμες Πατέρων την έκτη τώρα Κυριακή μετά το Πάσχα, μια Κυριακή μέσα στο μήνα Ιούλιο και μια Κυριακή μέσα στο μήνα Οκτώβριο. Αυτό δείχνει πόσο η Εκκλησία τιμά τους αγίους Πατέρες, αφού και ονομάζεται χαρακτηριστικά Εκκλησία Πατέρων, το ίδιο όπως ονομάζεται Εκκλησία Μαρτύρων.

Οι Πατέρες της Εκκλησίας είναι κληρικοί όλων των βαθμών, Επίσκοποι, Πρεσβύτεροι, Διάκονοι, ακόμα δε και απλοί μοναχοί· όχι απλώς σοφοί και, καθώς λέμε σήμερα, μορφωμένοι και διανοούμενοι, αλλά άνθρωποι πνευματικής πείρας και αγιοσύνης.

Σήμερα στον καθένα, που μπορεί να λέγει και να γράφει πέντε λόγια, που ασχολείται με τα γράμματα και τις τέχνες, εύκολα χαρίζομε τον τίτλο του πνευματικού άνθρωπου. Όμως πνευματικότητα είναι πείρα αγιοσύνης, κι αυτό είναι ένα από τα γνωρίσματα των Πατέρων της Εκκλησίας.

Οι Πατέρες της Εκκλησίας είναι άνθρωποι με ορθόδοξο φρόνημα, με αγιότητα βίου και με πνευματική πείρα.

Αλλά, όταν λέμε πως η Εκκλησία είναι Εκκλησία Πατέρων, εννοούμε πως η ορθόδοξη πίστη μας είναι διδαχή και παράδοση των αγίων Αποστόλων, που φτάνει σε μας με εγγύηση και κύρος διαμέσου τής ερμηνείας των αγίων Πατέρων.

Στο Σύμβολο της πίστεως ομολογούμε πως η μία και αγία και καθολική Εκκλησία είναι αποστολική· είναι δηλαδή η Εκκλησία του Χριστού, σύμφωνα με τη διδαχή και την παράδοση των αγίων Αποστόλων.

Αυτή την αποστολική παράδοση η Εκκλησία την κατέχει διαμέσου των αγίων Πατέρων. Οι Πατέρες είναι οι γέφυρες από τις οποίες περνά και διαιωνίζει στην Εκκλησία η αποστολική παράδοση.

Όταν λέμε λοιπόν την Εκκλησία αποστολική, είναι το ίδιο σαν και να...

"Ὅ, τι εἶναι ἀπό τόν Θεό, ὅ, τι δείχνει τόν Θεό, ὅ, τι μεταφέρει τόν Θεό στούς ἀνθρώπους εἶναι θεῖο..."

Ἀγαπητοί μου Ἐνορίτες

Ἐπειδή μέ ἀφορμή τήν δῆθεν «πανδημία» κάποιου ἀπό τούς κορωνοϊούς, πού ἐπονομάζεται covid-19, ἡ κατάσταση τῆς κοινωνίας ἐπιδεινώνεται καθημερινά,

Ἐπειδή βλέπω στήν ἐνορία μου μία ἐπέκταση καί μᾶλλον ἐγκαθίδρυση φόβου καί τρόμου καί ἀπελπισίας,

Ἐπειδή παρατηρῶ νά ἀναπτύσσεται μία διχαστική τάση μεταξύ τῶν ἀνθρώπων, μάλιστα καί ἐντός τῶν οἰκογενειῶν, μέ ἀντιπαραθέσεις σέ ὑψηλούς τόνους, καί

 Ἐπειδή αἰσθάνομαι τήν εὐθύνη μου μεγάλη, ὡς ἱερέας καί πατέρας καί ποιμένας τῶν πιστῶν τῆς ἐνορίας, πού μέ κατέστησε ὁ Ἅγιος Τριαδικός Θεός, γι’ αὐτούς τούς λόγους, ἀπευθύνομαι πρός ἐσᾶς τούς πιστούς χριστιανούς, γιά νά γνωρίσετε τήν Ἀλήθεια, νά γνωρίσετε τήν παντοδύναμη Χάρη τοῦ Θεοῦ, νά γνωρίσετε τήν ἀπεριόριστη ἀγάπη τῆς Παναγίας Μητέρας τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, νά γνωρίσετε τήν γεμάτη θαλπωρή ἀγκαλιά τῆς Ἐκκλησίας καί νά λάβετε θάρρος καί δύναμη, ὑπομονή καί ἀντοχή, τόλμη καί παρρησία πρός τόν κάθε ἕνα, πού μέ ἄγνοια καί ἐχθρότητα, μέ εἰρωνεία καί θρασύτητα καταφέρεται ἐναντίον τῆς ἀληθινῆς καί ζωντανῆς πίστεώς μας πρός τόν Ἅγιο Θεό.

Εὑρίσκομαι, μέ τήν χάρη καί τήν ἀνοχή τοῦ Θεοῦ, στήν ἐνορία τοῦ Ἁγίου Νικολάου (38) τριάντα ὀκτώ συναπτά ἔτη. Δέν ἔλειψα ποτέ ἀπό τόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Νικολάου κατά τίς Κυριακές καί τίς μεγάλες ἑορτές τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας. Καί τά καλοκαίρια καί τούς χειμῶνες, μέ τούς χριστιανούς συνωστισμένους ἀσφυκτικά ἐντός τῶν Ἱερῶν Ναῶν, ἀκόμη καί σέ περιόδους καί ἐποχές, πού οἱ ἐνδιαφερόμενοι γιά τόν λαό, ἐνημέρωναν γιά ἐπερχόμενες ἀρρώστιες ἤ ἐπιδημίες καί πρότειναν ἐμβολιασμούς. Ἔχω κοινωνήσει περίπου ἕνα ἑκατομμύριο ἀνθρώπους ὅλα αὐτά τά χρόνια, ἔχω κάνει κατάλυση τοῦ Ἁγίου Ποτηρίου περισσότερες ἀπό 7.500 φορές. Ἔχω κοινωνήσει ἑκατοντάδες ἀνθρώπους ἀρρώστους, ἑτοιμοθάνατους, μικρά παιδιά μέ παιδικές ἀρρώστιες. Ἄλλοι ἱερεῖς, μέ περισσότερα χρόνια ἱερωσύνης, κοινώνησαν περισσότερους ἀνθρώπους καί κατέλυσαν τό Ἅγιο Ποτήριο περισσότερες φορές. Καί αὐτό συνεχίζεται ἐπί 2.000 χρόνια, σέ ὁλόκληρο τόν κόσμο, ὅπου ὑπάρχουν ὀρθόδοξοι χριστιανοί.

Χαιρέτησα, φίλησα ἑκατομμύρια φορές τίς ἅγιες εἰκόνες σέ ὅλους τούς Ἱερούς Ναούς, χωρίς νά ὑπάρχει προηγουμένως σχολαστική ἀπολύμανση. Χαιρέτησα, φίλησα ἑκατοντάδες φορές ἅγια λείψανα. Ἤπια χιλιάδες φορές ἁγιασμό. Παρέμεινα μέσα στούς Ἱερούς Ναούς γεμάτους μέ κόσμο ἤ ἄδειους, ἐπί χιλιάδες ὧρες.

Οἱ Ἱεροί Ναοί, ἀγαπητοί μου, εἶναι χῶροι τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἅγιοι, καί ἐκεῖ εἶναι ἀδύνατον νά ὑπάρχει κάτι πού...

Δαιμονισμένος είπε - Εγώ σας έκλεισα τις εκκλησίες, γιατί απ' όλα με πειράζει το Σώμα του Μανώλη

«Πάρθεν η Ρωμανία» , Ποντιακό τραγούδι

Omega Vibes - D N A (Βυζάντιο ξανά..)

29 Μαίου1453-Ένας Τούρκος Γράφει Για Την Άλωση Της Πόλης - Αυτά Τα Μέρη Είναι Των Ελλήνων Και Μια Μέρα Θα ’Ρθουν Να Τα Πάρουν

Με ένα  άρθρο, που δημοσιεύτηκε παλαιότερα στην έγκυρη εφημερίδα SABAH, από τον Engin Ardic, γνωστό συγγραφέα και δημοσιογράφο στην Τουρκία στηλιτεύεται ο Τουρκικός τρόπος εορτασμού της πτώσης της Κωνσταντινούπολης στις 29 Μαίου.
Στο εν λόγω άρθρο ο συγγραφέας παρουσιάζει αλήθειες για τις οποίες το Κεµαλικό καθεστώς εδώ και δεκαετίες προσπαθεί να καταπνίξει.
Αξίζει να παρατεθεί μεταφρασμένο μέρος του κειμένου, από την συγκεκριμένη διεύθυνση της Τουρκικής εφημερίδας Sabah το οποίο έχει ως εξής:

“Πέρασαν 556 χρόνια (δημοσιεύτηκε το 2009 ) και γιορτάζετε (την Άλωση) σαν να ήταν χθες;
Γιατί κάθε χρόνο τέτοια εποχή, µ΄ αυτές τις γιορτές που κάνετε, διακηρύσσετε σε όλο τον κοσµο ότι:«αυτά τα μέρη δεν ήταν δικά µας, ήρθαµε εκ των υστέρων και τα πήραμε µε τη βία».

Γιά ποιό λόγο άραγε φέρνετε στη µνήµη µια υπόθεση έξι αιώνων;

Μήπως στο υποσυνείδητό σας υπάρχει ο φόβος ότι η Πόλη κάποια µέρα θα δοθεί πίσω;
Μην φοβάστε, δεν υπάρχει αυτό που λένε µερικοί ηλίθιοί της Εργκενεκόν περί όρων του 1919.
Μη φοβάστε, τα 9 εκατοµµύρια Ελλήνων δεν μπορούν να πάρουν την πόλη των 17 εκατοµµυρίων, και αν ακόμα την πάρουν δεν μπορούν να την κατοικήσουν.

Κι οι δικοί µας που γιορτάζουν την Άλωση είναι µια χούφτα φανατικοί µόνο που η φωνή τους ακούγεται δύσκολα.
Ρε σείς, αν µας πούνε ότι λεηλατούσαμε την Πόλη τρεις µέρες και ...

Τα 8 Ψέμματα Της Πάμφτωχης Μάνας

Η μάνα μου, μού είπε ψέματα οχτώ φορές
Αυτή η ιστορία ξεκινάει με τη γέννηση μου – ήμουν μοναχογιός μιας οικογένειας πολύ φτωχής.
Δεν είχαμε ούτε τα απαραίτητα για να καλύψουν τις ανάγκες μας…
Όταν καμια φορά βρίσκαμε λίγο ρύζι για φαγητό
Η μάνα μου, μού έδινε το μερίδιό της και μου έλεγε, ενώ ένωνε
Το πιάτο της στο δικό μου:
Φάε αυτό το ρύζι παιδί μου, εγώ δεν πεινάω…
Αυτό ήταν το πρώτο της ψέμα…
Όταν μεγάλωσα λίγο, η μάνα μου πήγαινε, αφού τελείωνε με τις δουλειές του σπιτιού,
Στο διπλανό ποτάμι για ψάρεμα, με την ελπίδα να πιάσει ένα ψάρι για να με βοηθήσει
Στην ανάπτυξη του σώματός μου – κι όταν μια φορά έπιασε δύο ψάρια,
Έτρεξε στο σπίτι και ετοίμασε το φαγητό και έβαλε τα δυο ψάρια μπροστά μου
Εγώ άρχισα να τρώω το πρώτο ψάρι κι αυτή έτρωγε ότι περίσσευε από το κρέας και τα αγκάθια,
Η καρδιά μου ράγισε γι` αυτήν, της έβαλα το δεύτερο ψάρι μπροστά της να το φάει
Αυτή όμως μου το επέστρεψε αμέσως λέγοντας:
Φάγε παιδί μου και το δεύτερο ψάρι… δεν το ξέρεις ότι δεν ....

Γιατί, όταν ο άνθρωπος μάθει την ταπείνωση,τότε ο Κύριος εισακούει τις προσευχές του

«Ο Κύριος, δεν ευαρεστείται με την προσευχή των υπερηφάνων. Όταν όμως θλίβεται η ψυχή του ταπεινού ανθρώπου, ο Κύριος πάντα την εισακούει.
Ένας γέρος ασκητής, που ζούσε στις πλαγιέςτου όρους Άθω, είδε ότι οι προσευχές των μοναχών ανέβαιναν στους ουρανούς· και εγώ δεν εκπλήττομαι γι’ αυτό. Ο ίδιος γέροντας, όταν ήταν μικρός και έβλεπε την στεναχώρια του πατέρα του για την ανομβρία που απειλούσε να καταστρέψει την συγκομιδή, απομακρύνθηκε στο βάθος του κήπου και προσευχήθηκε:

‘‘Κύριε, Εσύ είσαι Ελεήμων, Εσύ μας δημιούργησες, Εσύ μας τρέφεις και μας ενδύεις όλους. Βλέπεις, Κύριε, πώς στενοχωριέται ο πατέρας μου για την ανομβρία. Ρίξε τώρα βροχή στην γη!’’.
Και τα σύννεφα κάλυψαν τον ουρανό και κατέβηκε η βροχή και πότισε την γη.

Ένας άλλος γέροντας που ζούσε κοντά στην θάλασσα, μου διηγήθηκε το εξής:

‘‘Ήταν μια νύχτα σκοτεινή… Ο αρσανάς, ήταν γεμάτος από ψαρόβαρκες. Ξέσπασε θύελλα και πολύ γρήγορα δυνάμωσε. Οι βάρκες, άρχισαν να χτυπούν η μία την άλλη. Οι άνθρωποι προσπαθούσαν να τις συγκρατήσουν, αλλ’ αυτό ήταν αδύνατον μέσα στην βροχή και την θύελλα. Επικρατούσε μεγάλη σύγχυση. Οι ψαράδες, φώναζαν με όλη τους την δύναμη και ...

Το τούνελ με τους 365 Αγίους..!

Στο χειμερινό θέρετρο Στράζα στην Βάλεα Ζίουλουι της Ρουμανίας,όχι μακριά από τον ορεινό όγκο Βαλκάν(1946 μ.)έχει χτιστεί ένα τούνελ μήκους 54 μέτρων.Το τούνελ συνδέει τον κεντρικό δρόμο του χειμερινού θερέτρου Στράζα με μια ξύλινη εκκλησία που τιμάται επ'ονόματι των Αγίων Ισαποστόλων Κωνσταντίνου και Ελένης

Το τούνελ φτιάχθηκε έπειτα από επιθυμία των ντόπιων κατοίκων αλλά και τουριστών οι οποίοι τον χειμώνα δεν μπορούσαν να φτάσουν στην εκκλησία λόγω του χιονιού το οποίο αποκλείει κάθε πρόσβαση στην σκήτη.

«Στην Στράζα το χιόνι είναι πολύ και είναι δύσκολο να φτάσεις στην σκήτη.Γι αυτό σκεφτήκαμε να φτιάξουμε ένα τούνελ.Έπειτα,κοιτώντας ένα ημερολόγιο μου ήλθε η ιδέα να ζωγραφίσουμε στο τούνελ 365 αγίους της εκκλησίας μας,έναν για κάθε ημέρα»δήλωσε ο κ.Εμίλ Παρέαου,ο οποίος χρηματοδότησε εξ'ολοκλήρου την κατασκευή της σκήτης αλλά και του τούνελ.

 Φτιάχτηκε το 2006.Η είσοδος στο τούνελ γίνεται από μία μεγάλη ξύλινη πόρτα.

«Το εικονογραφημένο ορθόδοξο ημερολόγιο αρχίζει από την 1η Σεπτεμβρίου και καταλαμβάνει την αριστερή πλευρά του τούνελ πηγαίνοντας προς την σκήτη,ενώ στο ταβάνι μπορείς να δεις σκηνές από την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη.Στα δεξιά υπάρχουν οι Δεσποτικές και Θεομητορικές εορτές,δίπλα από τις 10 εντολές

πηγή/Απόδοση στα ελληνικά π.Γεώργιος Κ./proskynitis.blogspot

Κάθε αμάρτημα, φανερό ή αφανές, εκάστου ενός από εμάς, επηρεάζει τα πεπρωμένα όλου του κόσμου

Aγ.Σιλουανός ο Αθωνίτης


Ἡ ἁμαρτία διαπράττεται προπαντὸς στὸ μυστικὸ βάθος τοῦ ἀνθρωπίνου πνεύματος, ἀλλὰ τὸ ἀντίτιμο αὐτῆς πλήττει τὸν ὅλον ἄνθρωπον.
Ὅταν αὐτὴ συντελεσθῆ, ἀντανακλᾶται στὴ ψυχικὴ καὶ φυσικὴ κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου, στὴν ἐξωτερική του ἐμφάνιση, στὰ πεπρωμένα τοῦ ἁμαρτήσαντος, ἐξέρχεται ἀναπόφευκτα πέραν τῶν ὁρίων τῆς ἀτομικῆς του ζωῆς καὶ βαρύνει διὰ τοῦ κακοῦ, τὴν ζωὴ ὁλοκλήρου της ἀνθρωπότητος, καὶ συνεπῶς ἀντανακλᾶται καὶ στὰ πεπρωμένα τοῦ σύμπαντος κόσμου.

Συνεπῶς, κοσμικῆς σημασίας δὲν εἶχε μόνον τὸ ἁμάρτημα τοῦ Προπάτορος Ἀδάμ.
Κάθε ἁμάρτημα, φανερὸ ἤ ἀφανές, ἑκάστου ἑνὸς ἀπὸ ἐμᾶς, ἐπηρεάζει τὰ ...

Ζωντανή μετάδοση από το Ιερό προσκύνημα του Οσίου Ιωάννου του Ρώσσου - Ιερά Αγρυπνια 26-5-2020

Ταπεινοφροσύνη: η αρχή και το τέλος των αγαθών

«…Καθώς η αρχή και το τέλος των αγαθών είναι η ταπεινοφροσύνη, ούτως η αρχή και το τέλος των κακών είναι η υψηλοφροσύνη. Πανούργο δε και πολύμορφο είναι το ακάθαρτο αυτό πνεύμα της υπερηφάνειας· γι’ αυτό αγωνίζεται να υποδουλώσει τους πάντες και σε καθένα στήνει ιδιαίτερη παγίδα· το σοφό ζητεί να τον παγιδεύσει με τη σοφία· τον ισχυρό με την ισχύ· …τον όμορφο με την ομορφιά· τον εύγλωττο με την ευγλωττία, τον καλλίφωνο με την καλλιφωνία…

Ομοίως δεν σταματά από το να πειράζει και αυτούς που...

Όταν αγαπάς κάποιον πάρα πολύ τον σκέφτεσαι συνέχεια! (Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου)

Άραγε με θυμόσασταν κατά τον ενδιάμεσο αυτό χρόνο που χωρίστηκα από σας;

Γιατί εγώ ποτέ δεν μπόρεσα να σας ξεχάσω, αλλ’ αν και άφησα την πόλη, όμως δεν άφησα τη θύμησή σας, και όπως αυτοί που αγαπούν τα ωραία σώματα, όπου και αν πάνε, φέρνουν μαζί τους το πρόσωπο που ποθούν, έτσι λοιπόν και εγώ, επειδή αγάπησα την ομορφιά της ψυχής σας, φέρνω πάντοτε μαζί μου την ομορφιά της ψυχής σας. Και όπως ακριβώς οι ζωγράφοι, αναμειγνύοντας διάφορα χρώματα, φτιάχνουν τις εικόνες των ανθρώπων, έτσι και εγώ, αφού ανάμειξα, σαν διάφορα χρώματα της αρετής, το ενδιαφέρον σας για τις συγκεντρώσεις μας, την προθυμία σας για την ακρόαση, την αγάπη σας για τον ομιλητή, και όλα τα αλλά σας κατορθώματα, και ζωγράφισα την εικόνα της ψυχής σας και την τοποθέτησα μπροστά στα μάτια της διάνοιάς μου, έπαιρνα με τη φαντασία αυτή μεγάλη παρηγοριά στο χωρισμό αυτό.

Έτσι λοιπόν κι όταν έμενα στο σπίτι και όταν απουσίαζα, και όταν βάδιζα κι όταν αναπαυόμουν, κι όταν έμπαινα κι όταν έβγαινα, έφερνα συνέχεια στη φαντασία μου την αγάπη σας και έβρισκα ευχαρίστηση σ’ αυτές τις ονειροπολήσεις, όχι μόνο την ημέρα, αλλά και τη νύχτα. Και εκείνο που είπε ο Σολομών, «εγώ κοιμάμαι και η καρδιά μου αγρυπνεί» , αυτό πάθαινα κι εγώ τότε.

Η ανάγκη δηλαδή του ύπνου βάραινε τα βλέφαρά μου, αλλ’ η τυραννική δύναμη της αγάπης σας απομάκρυνε τον ύπνο από τα μάτια της ψυχής μου, και πολλές φορές νόμιζα πώς μιλούσα μαζί σας. Γιατί η φύση της ψυχής είναι τέτοια, ώστε να...

Συγκλονιστικό Θαύμα Γέρ. Ευμενίου Σαριδάκη: Μην σκοτώσεις το παιδί σου.